အေဖ့ဆႏၵျဖည့္ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲအခမ္းအနား ဖိတ္ၾကားလႊာ

ျပည္တြင္းမွ တက္ေရာက္လိုတဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအေနနဲ႔
၁။ ကမ္းလက္အီးေမးထဲကို မိမိတို႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္အေကာင္႔ (ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နာမည္ရင္း ပါ) နဲ႔အတူ တက္ေရာက္လိုေၾကာင္း ၂၈ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံးထား အီးေမးပို႔ (လူဦးေရ ခ်ိန္ဆဖို႔ လိုအပ္တဲ႔အတြက္)
၂။ ဒီ ဖိတ္စာကို ပရင္႔ထုတ္ၿပီး တက္ေရာက္ႏိုင္ပါေၾကာင္း.....

ဦးဂရုနဲ႔လန္းေဂြ႔မာစတာ(လွည့္ၾကည့္မိတဲ႔ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား)


ဆရာနဲ႔အနီးကပ္သင္ခဲ႔ရတာမ်ိး မဟုတ္ေလေတာ႔ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ပတ္သက္ လို႔ ေက်းဇူးအတင္ရဆုံးက အေဆာင္ေဖာ္ ဦးဂရုနဲ႔ သူ႔ရဲ႕လန္းေဂြ႔မာစတာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ႔တကၠသိုလ္ (မန္း) အတူေနရဟန္းတစ္ပါးက မိမိနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
"သူတို႔ အဂၤလိပ္က ေကာင္းၿပီေပါ႔ကြာ၊ တကၠသိုလ္သက္တန္းတစ္ေလ်ွာက္လုံး အဂၤလိပ္ပဲ ထိုင္လုပ္သြားတာ၊ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ေတာင္ ေထာင္က်က္သြားတဲ႔ လူေတြ" လို႔ ဆိုတဲ႔ မုဒိတာစကား တစ္ဆင္႔ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ကို ေထာင္က်က္တာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက ဒီလိုပါ။

ဦးဂရုမွာ အေမရိကန္ေရာက္ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးက လွမ္းေပးထားတဲ႔ အသံထြက္ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ (လန္းေဂြ႔မာစတာ) ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အေမရိကကို လွမ္းေခၚဖို႔ သူ႔ အတြက္ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးရဲ႕ ျပင္ဆင္ေပးမႈပါ။ ဦးဂရုက အျခား ဘာသာရပ္ေတြကိုလည္း လုပ္ေနရေတာ႔ အဂၤလိပ္စာကို ေဇာက္ခ်မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဦးဇင္း သုံးခ်င္ရင္သုံးဆိုၿပီး သူ႔ လန္းေဂြ႔မာစတာကို ငွားထားပါတယ္။ ဘယ္လိုေက်းဇူးတင္ရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ ၾကားပဲၾကားဖူးတဲ႔ အဲဒီေခတ္
က ေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္တန္ ပစၥည္းႀကီး။ ဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံလည္း မရွိ၊ ပိုက္ဆံရွိ လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဝယ္လို႔မရ။

သူ႔ရဲ႕ လန္းေဂြ႔မာစတာရလိုက္တဲ႔ေန႔ကစၿပီး ကိုယ္႔ရဲ႕ ကို႔ယို႔ကားယား အသံထြက္ေတြကို ထိုင္ျပင္ေနမိ၊ စကားလုံးအသစ္ေတြကို အတုခိုးရင္း လိုက္ေျပာေနမိတယ္။ လူနဲ႔သူ႔အဘိဓာန္ႀကီးက ခြဲလို႔မရေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြား တယ္။ သုံးလေလာက္သုံးၿပီးေတာ႔ အားနာတာနဲ႔ "လိုမွ ငွားေတာ႔မယ္" ဆိုၿပီး သူ႔ျပန္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ တစ္ရက္ကို အနည္းဆုံး နာရီဝက္ေလာက္ေတာ႔ သုံးျဖစ္ပါတယ္။ တိုးတက္စျပဳလာတဲ႔ မိမိအဂၤလိပ္ဟာ အဲဒီ အဘိဓာန္ရဲ႕ ေကာင္းမႈေၾကာင္႔လို႔ ဒီေန႔အထိ ယုၾကည္ေနမိသလို ဦးဂရုနဲ႔ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူးကိုလည္း တိုက္ဆိုင္တိုင္း ေအာက္ေမ႔လ်က္ပါ။

အခု သူဘယ္မွာရွိၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိတာက မိမိရဲ႕ အထင္ကရအရွိဆုံး ဆက္ဆံေရး အားနည္းခ်က္ႀကီးပါ။ ရင္ထဲမွာပဲ ရွိေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ပိုက္ဆံရွိရင္ အဝယ္ခ်င္ဆုံးပစၥည္းက အသံထြက္ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ျဖစ္ေနခဲ႔ တယ္။ သိပ္မလိုေတာ႔တာေတာင္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကအိပ္မက္မို႔ ဝယ္လည္း ဝယ္ျဖစ္ ခဲ႔တယ္။ စကၤာပူကိုထြက္လာမွ အရွင္စကၠပါလကို(ထင္တာပဲ) ေပးထားခဲ႔တယ္။

ေနာက္ၿပီး အဂၤလိပ္အသံထြက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေလးထားမႈ ျမန္မာေတြမွာ အားနည္းတတ္တယ္(လို႔ ထင္တယ္)။ ႏႈတ္ခမ္းေတြ၊ လ်ွာေတြ၊ ပါးစပ္ေပါက္အေန အထားေတြကအစ ေလ႔လာသူေတြကို သေရာ္ေတာ္ေတာ္လည္း လုပ္တတ္ၾက တယ္(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတာင္ သေရာ္ခံ မလြတ္ခဲ႔ဘူး)။ မလုပ္အပ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ေပါ႔ေတာ႔ေတာ႔နဲ႔ သူ႔အသံကို အလြယ္မရႏိုင္ဘူး။ တကယ္က ပုဒ္စစ္က်မ္းဆိုတာ ပါဠိအသံထြက္ဖို႔ အာ၊ လ်ွာ၊ သြား၊ ႏႈတ္ခမ္း အေနအထားေတြ ကို ဖြင္႔ဆိုျပတဲ႔ ဖိုနစ္တစ္က်မ္းတစ္က်မ္းဆိုတာ မေမ႔အပ္ဘူး။

အဂၤလိပ္ပဲ ေျပာလို႔ေတာ႔ ရတာေပါ႔။ ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ိဳးတိုင္း ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာေန ၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုအဂၤလိပ္လဲဆိုတဲ႔ ကြဲျပားမႈကလည္း ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ိဳး တိုင္းမွာရွိတယ္။
ကိုယ္႔အဂၤလိပ္က "စံ" မဝင္ရင္ ထမင္းဝင္စား၊ ေဈးဝင္ဝယ္လို႔ရေပမဲ႔ ပညာရွင္ ၾကား ထဲေတာ႔ မေရာက္ႏိုင္ဘူး။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိေနရာမွာ ခဏရပ္၊ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ႔ အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ဦးဂရုရဲ႕ပုံရိပ္ ရင္မွာထင္လာလို႔ ........

အိုဘားမားရဲ႕ မိန္႔ခြန္း


ကုလသမဂၢမွာ ေျပာသြားတဲ႔ အိုဘားမားရဲ႕ မိန္႔ခြန္းက အားရစရာေကာင္းလွတယ္။
အစၥလာမ္မစ္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြအတြက္ သုံးသြားတဲ႔ စကားလုံးက Network of death တဲ႔။
လုံးဝ ေလခ်ိဳမေသြးဘူး။ မိုက္တယ္၊ ရွင္းတယ္။ မီဒီယာေတြေတာင္ ခ်ီးမြမ္းေနၾကေလရဲ႕။

ကိုရီးယားမွာ လက္မွတ္မထိုးခဲ႔တဲ႔ ဘာသာေရးသေဘာတူညီမႈ စာခ်ဳပ္


ဒီစာခ်ဳပ္က တစ္ခုတည္းေသာဘာသာ၊ တစ္ပါးတည္းေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ေအာက္ မွာ ဆိုတဲ႔စာေၾကာင္႔ သီဟိုဠ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးနဲ႔အတူ သေဘာတူညီမႈစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ႔ပါတယ္။ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး လက္မွတ္ထိုး၊ မထိုး မသိပါ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္မႈကို သေဘာတူေပမဲ႔ ဗုဒၶဘာသာက ေဂါ႔ဒ္ကို လက္မခံ သလို အလႅာကိုလည္းလက္မခံပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ လက္မွတ္ လုံးဝမထိုးႏိုင္ပါဘူး လို႔ ႏွစ္ပါးအတူတူ ျငင္းပယ္ခဲ႔ပါတယ္။
ရာႏႈန္း ၉၀ ေက်ာ္ လက္မွတ္ထိုးၾကမယ္ထင္ပါတယ္၊ သိသေလာက္ ဒီ ႏွစ္ပါး လက္မွတ္မထိုးတာနဲ႔လည္း ဘာမွထူးျခားမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ႔ ယုံၾကည္မႈ ခံစစ္စည္းလိုင္းကိုေတာ႔ တစ္ေယာက္ထဲဆိုရင္ေတာင္ ကာကြယ္ဖို႔ပါပဲ။

ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင္႔မ်ား


"Ko MoeZet မဟာသီယာနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ေတာ့ ဒီဘိတ္လုပ္ရေတာ့မယ္
ဟိုေၾတာက္ကလဲ ေရႊနဲ႔ေမ်ာက္နဲ႔ ေရႊကစာရိတၱပိုေကာင္းသတ့ဲ. ဟိဟိ"


မဟာသီယာနဲ႔ သီဟနာဒက ဒီဘိတ္ လုပ္စရာမလိုသလို အယူအဆ ကြဲေနတယ္ လို႔လည္း မဆိုႏိုင္ဘူး။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ မဟာသီယာေျပာတဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာက မေလးရွားထဲမွာ ေနေနၾကတဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို ညႊန္းဆိုေနလို႔ပါ။ ဒီအခ်က္ကို ႏွစ္ေယာက္စလုံးကလည္း သေဘာေပါက္ထားႏိုင္ပါတယ္ (သေဘာေပါက္ၾကမွာပါ)။
သီဟနာဒညႊန္းခဲ႔တဲ႔ မေလးနဲ႔ျမန္မာက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ႔ ျမန္မာနဲ႔ စကၤာပူမွာ ရွိတဲ႔ မေလးကိုပါ။ မေလးရွားထဲက မေလးမဟုတ္ပါဘူး။
လူ႔သဘာဝအရ လူနည္းစုသာရွိေသးရင္ စာရိတၱပိုေကာင္းတတ္ပါတယ္။

"ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ" ကိုဖတ္ၿပီး မဟာသီယာက ငါတို႔ မေလးအားလုံး ဒီလိုပဲကြလို႔ လက္မေထာင္ေနမွာ မဟုတ္သလို မေလးရွာထဲက လူနည္းစုျမန္ မာေတြ စာရိတၱေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ သူ႔မွတ္ခ်က္ကို နားေထာင္ၿပီး ငါတို႔ျမန္မာ တိုင္း ဒီလိုပဲကြလို႔ သီဟနာဒလည္း လက္မ မေထာင္ရဲပါ။
တကယ္တမ္းေယဘုယ်ကိုၾကည့္ေျပာရင္ မေလးရွားနဲ႔ျမန္မာရဲ႕ အက္သစ္ အဆင္႔ အတန္းဟာ မစြံလွေသးပါဘူး။ ေမ႔က်န္၊ က်ေျပာက္ပစၥည္းေတြ ျပန္ရတာ နည္း လြန္းလွပါတယ္။ "Lost and Found" ယဥ္ေက်းမႈလည္း စနစ္တက် မထြန္း ကားေသးဘူး။ ဒီအတြက္ ေရႊဆိုသူေတြ မနာေစခ်င္ပါ၊ ေယဘုယ်ကိုၿခံဳၾကည့္တာမို႔ ဘယ္တုံးက ငါ ဘာေတြ႔လို႔ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လို ျပန္ေပးတာ စတဲ႔ ကြန္မင္႔ေတြ နဲ႔လည္း သာဓကထုတ္ ရွင္းေနစရာ မလိုပါ။ မေလးရွားနဲ႔ျမန္မာဟာ သူတို႔ ဘာသာတရားအေပၚ အမႊမ္းတင္ၾကတာခ်င္းလည္း တူၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ႔ ေနာ္ေဝလို၊ ဂ်ပန္လို ေမ႔က်န္၊ က်ေျပာက္ပစၥည္းေတြမွာ လိပ္စာနဲ႔ဖုန္း နံပါတ္သာပါရင္ ရာႏႈန္းျပည့္ ျပန္ရတဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ မဟာသီယာလည္း ငါ႔မေလးကြလို႔ လက္မေထာင္သင္႔သလို သီဟနာဒလည္း ငါ႔တို႔ ျမန္မာကြလို႔ လက္မေထာင္ခ်င္ပါတယ္။
ကိုမိုးဇက္ေရ ဒီကိစၥက ႏွစ္ဖက္နားလည္မႈ ရွင္းေနလို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကလည္း ဒီဘိတ္လုပ္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ခံေနၾကမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဆိုးသူက ဆိုးတာပါပဲ(ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ)
ေကာင္းသူက ေကာင္းတာပါပဲ


Ko MoeZet "မွ်တ ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း. ေစာဒက လဲတက္ဖြယ္ အလွ်ဥ္းမရိွပါ.
စတိုင္ယာ ကြန္႔မဲန္႔တခု ကို ကာလံကို သတိမျပဳမိခဲ့မိပဲ စြတ္တင္မိတဲ့ တပည့္ရ့ဲအမွားတခ်က္ေၾကာင့္. ဘုန္းဘုန္းဘုရား အုန္းစားခဲ့ရတာကိုလဲ ေတာင္းပန္လိုပါ၏"


အရင္ေန႔က ကိုမိုးဇက္ေျပာခဲ႔တဲ႔ မဟာသီယာရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးစကား ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ ကိုမိုးဇက္ရယ္၊ မဟာသီယာရဲ႕ ရိုးသားပြင္႔လင္းမႈရယ္၊ အထူးသျဖင္႔ မေလးေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ရိုးသား၊ ႀကိဳးစားမႈရယ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

(26 Sep)

"If Malays see money, if they can, will steal".

Ethnic Chinese and even the migrant Myanmar workers are more honest compared to the native Malays where money is concerned, Tun Dr Mahathir Mohamad said today as he continued his decades-old belief of inherent racial weaknesses to explain the economic failures of Malaysia’s largest community.

“Now I have a bakery. I want to say honestly, I am ashamed because among the Malay, Chinese or Burmese or any other workers, the Malay ones sometimes when they see money they forget themselves, they become dishonest,”

“Whenever the [Malay workers] see money, if they can swipe the money, they will. I have fired a lot of Malays because of this attitude. But the Chinese are not like that,”
“When we’re trust worthy, when we want to lend money, people will give because they know we will pay it. How many Malays when they borrow money, they don’t pay back?” asked Dr Mahathir.
“We have to be trustworthy so people will give contracts to us. When we want to give contracts, we give to the Chinese instead because we know they will do their work properly. This is our weakness, not trustworthy,”
“I have never wanted to fool myself. If they’re lazy, I call them lazy. If people don’t like it, then be it. When I was Umno president, I
used to nag all the time. ”