အခန္း (၈)
အေနာက္နဲ႔ အျခား ( The West and the Rest )
လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး - (2)
၁၉၉၀ ခု ေစာေစာပိုင္းႏွစ္ေတြအတြင္း ဥေရာပထဲ ၀င္ေရာက္ေနထုိင္သူ လူဦးေရရဲ႕ သံုးပံုႏွစ္ပံုဟာ မြတ္စလင္ေတြျဖစ္ၿပီးလူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြအပူပန္ဆံုးကလည္း မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။စိန္ေခၚမႈတစ္ခုက လူဦးေရျဖစ္ပါတယ္။ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္လာသူေတြရဲ႕ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္းက ဥေရာပမွာ (၁၀)ရာခိုင္ႏႈန္းရွိေနၿပီး အဲဒီအထဲက (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းက ဘရပ္ဆဲၿမိဳ႕မွာပါ။ ေနာက္ စိန္ေခၚမႈတစ္ခုက ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ဂ်ာမဏီထဲက တူရကီ၊ ျပင္သစ္ထဲက အယ္(လ္)ဂ်ီးရီးယား မြတ္စလင္ေတြဟာ ေဒသခံယဥ္ေက်းမႈ ရွိသူေတြ နဲ႔လိုက္ေလ်ာညီေထြ မရွိၾကဘူး။ ဥေရာပတုိက္ထဲမွာ ဒီလို ပူပန္စရာလကၡဏာေတြ ရွိလာေနပါတယ္။ “ ဥေရာပ (၁၃)ႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၾကတဲ့ မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဥေရာပတစ္တုိက္လံုး စုိးရိမ္ပူပန္ေနၾကတယ္ ” လို႔ ဂ်ိန္း မာရီဒိုမိနာ့(ခ်္) ( Jean Marie Domenach ) က ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။
၀င္ေရာက္ေနထိုင္လာသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အျမင္အေပၚ အေမရိကန္ ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ေယာက္ကလည္း
ဒီလိုမွတ္ခ်က္ေပးတယ္။ “ ဥေရာပသားေတြ အျမင္မၾကည္တာက တခ်ိဳ႕ကိုပါ၊ အေရွ႕ဖက္ကေန လွိမ့္၀င္လာတဲ့ လူေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔စုိးရိမ္မႈျဖစ္တဲ့လူ ျပင္သစ္မွာ အနည္းငယ္ပဲ ရွိမွာပါ၊ တကယ္ေတာ့ ပိုလန္လူမ်ိဳးေတြက ဥေရာပတိုက္သားျဖစ္သလိုကက္သိုလစ္လည္း ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဥေရာပတစ္တုိက္လံုးလိုလိုမွာ အာရပ္အာဖရိကန္ မဟုတ္တဲ့လူေတြအေပၚ စုိးရိမ္စိတ္၊ၾကည့္မရတဲ့စိတ္ မျဖစ္ၾကပါဘူး။ ရန္လိုမႈက အဓိကအားျဖင့္ မြတ္စလင္ေတြအေပၚ ျဖစ္တာပါ။ “ immigre ” ဆုိတဲ့ စကားကကိုအစၥလာမ္နဲ႔ သံတူေၾကာင္းကြဲပါ။ အခုဆုိရင္ အစၥလာမ္က ျပင္သစ္မွာ ဒုတိယလူဦးေရ အမ်ားဆံုးဘာသာျဖစ္လာေနၿပီးျပင္သစ္သမုိင္းမွာ အစၥလာယဥ္ေက်းမႈ၊ မြတ္စလင္လူမ်ိဳးေရးဝါဒေတြ ခုိင္ခိုင္မာမာ အျမစ္တြယ္ေနၿပီဆုိတာ ျပသလ်က္ရွိေနပါတယ္။ (Note-24)
ဒါေပမဲ့ ျပင္သစ္ေတြက လူမ်ိဳးေရးအစြဲထက္ ယဥ္ေက်းမႈအစြဲ ပိုႀကီးၾကပါတယ္။ သူတုိ႔႐ံုးကန္ကနားေတြထဲမွာ
ျပင္သစ္လို မြတ္ေနေအာင္ေျပာႏိုင္တဲ့ လူမည္းအာဖရိကန္ေတြကို သူတုိ႔လက္ခံပါတယ္။ သူတုိ႔လက္မခံႏိုင္တာက
မြတ္စလင္ေက်ာင္းသူေတြ ေက်ာင္းထဲ ေခါင္းၿမီးၿခံဳတာကိုပါ။ ၁၉၉၀ ခုမွာ (၇၆) ရာခိုင္ႏႈန္း ျပင္သစ္လူထုက ျပင္သစ္မွာအာရပ္ေတြ မ်ားလြန္းတယ္။ (၄၆) ရာခိုင္ႏႈန္းက လူမည္းေတြ မ်ားလြန္းတယ္။ (၄၀) ရာခိုင္ႏႈန္းက အာရွသားေတြမ်ားလြန္းတယ္။ (၂၄) ရာခိုင္ႏႈန္းက ဂ်ဴးေတြမ်ားလြန္းတယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ (၄၇) ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိတဲ႔ဂ်ာမန္လူထုက သူတုိ႔အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြထဲမွာ အာရပ္ေတြ ေနထုိင္ေနတာကို သေဘာမေတြ႔ဘူး၊ (၃၉) ရာခိုင္ႏႈန္းကပိုလန္ေတြကို သေဘာမေတြ႔ဘူး၊ (၃၆) ရာခိုင္ႏႈန္းက တူရကီေတြ၊ (၂၂) ရာခုိင္ႏႈန္းက ဂ်ဴးေတြကို သေဘာမေတြ႔ဘူး လို႔ဆုိၾကတယ္။(Note-25) အေနာက္ဥေရာပမွာ ဂ်ဴးဆန္႔က်င္ေရးေနရာကို အာရပ္ဆန္႔က်င္ေရးက ေနရာယူ လာေနပါတယ္။
လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအေပၚ လူထုက သေဘာမေတြ႔ဘူး၊ ၀င္ေရာက္ေနထုိင္သူေတြအေပၚ လူထုက အျမင္မၾကည္ဘူးဆိုတာကို ၀င္ေရာက္ေနထုိင္လာသူေတြရဲ႕ အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုေရာ၊ တစ္ဦးခ်င္းကိုပါ
ေဒသခံေတြရဲ႕အၾကမ္းဖက္မႈေတြက သက္ေသခံလ်က္ရွိေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၉၀ ခု ေစာေစာပိုင္း ႏွစ္ေတြအတြင္းဂ်ာမဏီမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့မႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ဒီထက္ပိုၿပီး ထင္ရွားတာကေတာ့ လက္ယာပါတီ၊ အမ်ိဳးသားေရးပါတီ၊ ၀င္ေရာက္ေနထုိင္သူ ဆန္႔က်င္ေရးပါတီေတြအေနနဲ႔ လူထုေထာက္ခံမဲေတြ ပိုရရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေထာက္ခံမဲေတြက အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့အေရအတြက္ အနည္းငယ္ မွ်သာပါ။ ဂ်ာမဏီ ရီပတ္ကလင္တန္ပါတီဟာ ၁၉၈၉ ခု ဥေရာပတစ္တုိက္လံုး ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ (၇)ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံမဲရရွိၿပီး ၁၉၉၀ ခု ျပည္တြင္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ (၂.၁) ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ေထာက္ခံမဲ ရခဲ့ပါတယ္။
၁၉၀၁ ခုႏွစ္တုန္းက မေျပာပေလာက္တဲ့ အမ်ိဳးသားတပ္ဦး ( National Front ) ပါတီက ၁၉၈၈ ခုမွာ ေထာက္ခံမဲ (၉.၆)ရာခိုင္ႏႈန္း ရရွိလာၿပီး အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေဒသတြင္းေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပါလီမန္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြမွာ (၁၂) နဲ႔ (၁၅)ရာခိုင္ႏႈန္းၾကားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီ သမၼတေလာင္း ႏွစ္ေယာက္က ေထာက္ခံမဲ (၁၉.၉) ရရွိၿပီး Toulon နဲ႔ Nice ၿမိဳ႕ေတြအပါအ၀င္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ရာထူးေနရာေတြကို အမ်ိဳးသားေရးတပ္ဦးပါတီက ရယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ အီတလီႏိုင္ငံကအမ်ိဳးသားတပ္ေပါင္းစု ( MSI/ National Alliance ) ပါတီကလည္း ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ေတြမွာ ေထာက္ခံမဲ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲရရွိရာကေန ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေတြေရာက္ေတာ့ (၁၀) နဲ႔ (၁၅) ရာခိုင္ႏႈန္းၾကားမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဘယ္(လ္)ဂ်ီယံ ႏုိင္ငံက Flemish Bloc/ National Front ကို ေထာက္ခံမႈကလည္း ၁၉၉၄ ခု ေဒသတြင္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ (၉) ရာခိုင္ႏႈန္းတက္လာၿပီး အန္တြ (Antwerp ) မွာ (၂၈) ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ ရခဲ့တယ္။ ေအာစတီးရီးယားႏိုင္ငံရဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီးမွာ Freedom ပါတီက ၁၉၈၆
ခုႏွစ္မွာ (၁၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေအာက္ပဲ ရွိရာကေန ၁၉၉၀ ခုမွာေတာ့ (၁၅) ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၁၉၉၄ ခုေရာက္ေတာ့ (၂၃)
ရာခိုင္ႏႈန္းနီးပါးအထိကို တုိးလာခဲ့တယ္။ (Note-26)
၀င္ေရာက္လာတဲ့ မြတ္စလင္ဆန္႔က်င္ေရး ဥေရာပပါတီေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ မြတ္စလင္ ႏိုင္ငံေတြထဲက
အစၥလာမ္မစ္ပါတီေတြရဲ႕ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈပါ။ သူတုိ႔ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးဟာ အျပင္လူေတြျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ သူတုိ႔ပါတီရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္မႈကို ေ၀ဖန္အျပစ္တင္ၾကတယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မေက်နပ္မႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၾကတယ္။အထူးသျဖင့္ အလုပ္လက္မဲ့ကိစၥကို ေဖာ္ထုတ္ၾကတယ္။ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ေတာင္းဆုိမႈေတြ ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲ ႏုိင္ငံျခားၾသဇာလႊမ္းမုိးမႈကို ေတာ္လွန္ တုိက္ခိုက္ၾကတယ္။ အစၥလာမ္မစ္ပါတီေတြနဲ႔ဥေရာပအမ်ိဳးသားေရးပါတီေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ဆုိင္ရာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြမွာထက္ ေဒသတြင္းေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြမွာ ေထာက္ခံမႈ ပိုရရွိၾကပါတယ္။ မြတ္စလင္နဲ႔ ဥေရာပရဲ႕ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း သူတုိ႔နဲ႔သံေယာင္လိုက္ၿပီး လႈပ္ရွားလာခဲ့ၾကတယ္။ မြတ္စလင္ႏုိင္ငံေတြက အစိုးရေတြဟာ အေျခအေနနဲ႔အညီ အသားက်ေအာင္ျပင္ဆင္ယူ လာၾကရတယ္၊ သေကၤတ၊ ေပၚလစီနဲ႔ အေလ့အက်င့္ေတြမွာ ပိုၿပီး အစၥလာမ္ဆန္လာခဲ့တယ္။ ဥေရာပရဲ႕အဓိကပါတီႀကီးေတြကလည္း လက္ယာပါတီ၊ လူ၀င္မႈဆန္႔က်င္ေရးပါတီေတြရဲ႕ ၀ါဒေတြကို လက္ခံက်င့္သံုး လာၾကတယ္။
ဒီမုိကေရစီက်က် ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကိုလည္း က်င့္သံုးမယ္၊ အစၥလာမ္မစ္ (သို႔) အမ်ိဳးသားေရး ပါတီရဲ႕ အတုိက္
အခံပါတီ ႏွစ္ပါတီထက္လည္း ပိုေနမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ေထာက္ခံမဲအမ်ားဆံုး (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေရာက္ရွိသြားတတ္ပါတယ္။ အတိုက္အခံပါတီ (အစၥလာမ္မစ္နဲ႔ အမ်ိဳးသားေရးပါတီ) အေနနဲ႔ ေထာက္ခံမဲ (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းကိုေက်ာ္သြားတယ္ဆုိတာ အတုိက္အခံပါတီ တူတူတန္တန္မရွိတဲ့အခါနဲ႔ သူတုိ႔မဟာမိတ္က အာဏာရေနတဲ့ အခါမ်ိဳး ေတြမွာသာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အယ္လ္ဂ်ီးရီးယား၊ ဩစႀတီးရီးယား နဲ႔ အီတလီမွာ ဒါမ်ိဳးအျဖစ္ေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ ႀကံဳေတြ႔ၾကရပါတယ္။
ဆက္ရန္ -
ဇင္ေဝေသာ္
Previous posts
(1)
http://tiny.cc/8kkwnx(2)
http://tiny.cc/pyrxnx(3)
http://tiny.cc/kveznx(4)
http://tiny.cc/x5d1nx(5)
http://tiny.cc/82q4nx(6)
http://tiny.cc/mi03nx(7)
http://tiny.cc/03q6nx(8)
http://tiny.cc/b8j8nx
