ပါဠိလို "ပဥၥနိယာမ"
ျမန္မာလို "နိယာမ ငါးမ်ိဳး"
အဂၤလိပ္လို "Five Orders"
ဒီေတာ႔ "World Order" ဆိုတာ "ေလာကနိယာမ"။ ရွင္းကေရာ။
"World Order" ဆိုတာ
ပါဠိလို "ပဥၥနိယာမ"
ျမန္မာလို "နိယာမ ငါးမ်ိဳး"
အဂၤလိပ္လို "Five Orders"
ဒီေတာ႔ "World Order" ဆိုတာ "ေလာကနိယာမ"။ ရွင္းကေရာ။
World Order က အယူအဆ (Concept)
သူ႔ကို ေဒသတစ္ခု (သို႔) စီဗီလိုက္ေဇးရွင္းတစ္ခုက တရားမ်ွတေရး၊ ပါဝါညီမ်ွေရးစတဲ႔အစီအမံေတြအတြက္ ကမၻာကပါ က်င္႔သုံးလာႏိုင္ေအာင္ သတ္မွတ္ေပးတယ္။
International Order က က်င္႔သုံးမႈ (Application)။
အထက္ပါ အယူအဆကို ပဲ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရာမွာ က်င္႔သုံး၊ တစ္ကမၻာလုံး အတိုင္းအတာ မဟုတ္ ဒါေပမဲ႔ ကမၻာအေပၚသက္ေရာက္မႈရွိ။
Regional Order က အထက္ကမူဝါဒေတြကို သတ္မွတ္တဲ႔ ေဒသတြင္းမွာပဲက်င္႔သုံး။
Order နဲ႔ Freedom
Freedom မရွိတဲ႔ Order က ဘာႀကီးျဖစ္ေနေန တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ျပိဳလဲမယ္။
Order မပါရင္လည္း Freedom က လုံၿခဳံမႈမရွိဘူး။
(ဟိုတေလာက ေဒၚစု ေျပာသြားတဲ႔ သေဘာတရား)
Ref; World Order
မီဒီယာအႀကီးစားႀကီးေတြက နည္းနည္းလွည့္စားတတ္ပါသတဲ႔
မီဒီယာအႀကီးစားႀကီးေတြက နည္းနည္းလွည့္စားတတ္ပါသတဲ႔။
သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္လုံးလိုလို ဘက္မလိုက္ရပ္တည္ၾကတတ္တယ္၊ တစ္ခါ တစ္ခါ သူ တကယ္ေထာက္ခံတဲ႔ပါတီကိုေတာင္ ဆက္တိုလိုလိုေဆာ္ေနတတ္ တယ္။ ဆိုလိုတာက မီဒီယာသိကၡာနဲ႔စာဖတ္သူရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို ရယူတာ။ ဒီ မီဒီယာက မွန္တာဆိုရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ေရးတယ္၊ ေဖာ္ျပတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ ေရြးေကာက္ပြဲနီးၿပီဆိုေတာ႔မွတစ္ေလ်ွာက္လုံး ေျမွာက္လာရာကေန သူမေထာက္ခံတဲ႔ပါတီကို အခ်က္အလက္ေတြစုၿပီး ေထာက္ေတာ႔တာပဲ။ အထူးသျဖင္႔ အဂၤလိပ္မီဒီယာေတြက ဒါမ်ိဳး ပိုလုပ္တတ္သတဲ႔။ လီကြမ္းယုေျပာတာပဲ၊ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ႔ မသိဘူး။ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ သိထားေတာ႔ ေကာင္းတာေပါ႔။
ရွက္ရယ္
တခ်ိဳ႕အေတြ႔အႀကံဳေတြက ႀကဳံေတြ႔ရခိုက္ေလးမွာ အူတက္မတတ္ ရယ္ရေပ မယ္႔ ျပန္ေျပာရင္ မရယ္ရေတာ႔ဘူး။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေျပာၾကည့္အုံးမယ္။
မိတ္ေဆြရဟန္းတစ္ပါးနဲ႔ ကိုရီးယားသြားတုန္းကပါ။ ဂိတ္ေတြအားလုံးျဖတ္ၿပီး ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႔ေစာင္႔ေနခ်ိန္ ႏွစ္ပါးစလုံးနဲ႔သိတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားဘုန္းႀကီးလည္း ေရာက္လာတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာ သူက အဓိကဆိုေတာ႔ သူနဲ႔ဆက္ဆံေရးကို နည္းနည္းေတာ႔ေျပာမွရလိမ္႔မယ္။ ဆိုလို တာက သူ႔ကိုေတြ႔လိုက္ရလို႔ ဝမ္းသာသြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ နည္းနည္းေတာင္ မသက္မသာခံစားလိုက္ရတဲ႔ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးေပါ႔။ ဒါက ႏွစ္ပါးစလုံးမွာ ရွိေနတဲ႔ ခံစားမႈ။ ေတြ႔တာနဲ႔ အလႅာပသလႅာပေလးေျပာၿပီး ေလယာဥ္ေပၚတက္ၾကေရာ။
ေလယာဥ္ထြက္ၿပီးခဏေနေတာ႔ ကိုယ္ကပဲ အိမ္သာအရင္သြားတယ္။ ဘာမွရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘဲ အိမ္္မ္သာကအထြက္ မ်က္ေစ႔ေဝ႔ဝိုက္ၾကည့္လိုက္ေ တာ႔ ခုနက ႏိုင္ငံျခားသားဘုန္းႀကီးကို မေတြ႔မိဘူး။ ဒါနဲ႔ ေဘးကမိတ္ေဆြရဟန္းကို
"ေဟ႔ေကာင္၊ ဟိုကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို ရိုရိုးတန္းမွာ မေတြ႔ဘူးဗ်" ေျပာမိတယ္။ သူကလည္း
"ဟာ ဟုတ္လို႔လား၊ ရွိမွာပါဟာ၊ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္စမ္းပါအုံး"
ခ်က္ခ်င္းပဲ အဲဒီကိုယ္ေတာ္ကလည္း အိမ္သာသြားမလို႔ထင္ပါရဲ႕ ထလိုက္ေတာ႔ သူကေတြ႔သြြားၿပီး
"ေျပာသားပဲ၊ ဟိုမွာ မေတြ႔ဘူးလား" ဆိုၿပီး သက္ေတာင္႔သက္သာျဖစ္သြား ဟန္နဲ႔ ေျပာတယ္။
 |
| picture source |
ဒါပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ရယ္ လိုက္ရတာ အူေတြကိုနာေနတာပဲ။ ဘာကိုရယ္တာလည္းဆိုရင္ ရွင္းျပလို႔ မရဘူး။ ရွက္ရယ္လို႔ေတာ႔ထင္တာပဲ။ သူ ဘစ္စနစ္ကလပ္က စီးလာမွာကို မဆီမဆိုင္ ညွိႏႈိင္းမထားဘဲ ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္တူ အတြင္းပူူပူေနၾကတယ္။ အဲဒီ ဣသာ၊ မစၦရိယ အႏုသယကိေလသာကို ႏွစ္ေယာက္္လုံး ရုတ္တရက္ မဖုံးလိုက္ႏိုင္ျဖစ္သြားတာကိုေတြးၿပီး ရယ္ျဖစ္ၾကတာထင္တာပဲ။ ရယ္ရတာေတာ႔ တစ္လမ္းလုံးလိုလို၊ စဥ္းစားမိလိုက္ ရယ္လိုက္ပဲ။
သီဟနာဒ
ရြာျပန္တယ္ဆိုပါစို႔
ရြာျပန္တယ္ဆိုပါစို႔။ ပထမရြာသားနဲ႔ေတြ႔ရင္ သူက ေျပာမယ္
"ဟာ ဦးဇင္း၊ ဒီတစ္ေခါက္ အသားေတြျဖဴလာတယ္ေနာ္" ဆက္သြား၊ ေနာက္တေယာက္ေတြ႔မယ္
"ဟာ ဦးဇင္း၊ ဒီတစ္ခါ အရင္တစ္ေခါက္ေလာက္ အသားမျဖဴဘူးလားလို႔"
"ဒီတစ္ေခါက္ ပိန္သြားတယ္"
"ဒီတစ္ေခါက္ ဝလာတယ္"
ဒါမ်ိဳးေတြ ပုံမွန္ၾကားရတယ္။
 |
| source |
အခု အရြယ္ရလာေတာ႔မွ သေဘာေပါက္တာ(ဒါေတာင္ အရြယ္လိုတယ္)။ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုတာ သိပ္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ညီညြတ္ဖို႔ မလိုလွဘူး၊ ေျပာလိုက္မိဖို႔ပဲ။
"ဒီေန႔ ရုံးမွာ အလုပ္ပါးၾကပါေစ"
