ကမ္းလက္ shared USoe Phoe Ni's post.
ေလာကဇာတ္ခုံ ကႀကိဳးစုံ
သတင္းမွန္ရင္ေတာ႔ ခပ္စပ္စပ္ေဆာင္းပါးေလး ေရးခ်င္သား။
ဆိုရွယ္မီဒီယာနဲ႔ စကၤာပူ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္
ဒီေန႔သတင္းစာပါ အင္တာနက္၊ ဆိုရွယ္မီဒီယာနဲ႔ စကၤာပူ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ယွဥ္တြဲသုံးသပ္ထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးပါ။
အဓိက ႏွစ္ခ်က္က
၁။ အင္တာနက္နဲ႔ ဆိုရွယ္မီဒီယာေၾကာင္႔ လူထုေျပာဆိုေနတဲ႔ သတင္းစကားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္လာတယ္ (အစိုးရအတြက္ သိပ္မေကာင္း)။ ဒါေပမဲ႔ အစိုးရ အရာရွိတိုင္း (ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အပါအဝင္) ဆိုရွယ္မီဒီယာကို သုံးစြဲေနေတာ႔ ကိုယ္႔ခံစားခ်က္ေျပာျပဖို႔ ၾကားခံပုဂၢိဳလ္၊ အတိုက္အခံ ပါလီမံကိုယ္စားလွယ္ မလိုေတာ႔ ဘူး။ အရင္က အစိုးရနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ တဆင္႔ခံ လိုခဲ႔တယ္။ (အစိုးရအားသာခ်က္၊ အတိုက္အခံအတြက္ အားနည္းခ်က္)
၂။ ဆိုရွယ္မီဒီယာေပၚမွာ တက္ႂကြ၊ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေပမဲ႔ ေထာက္ခံမဲ မေသခ်ာဘူး။ ပုံႏွစ္ကို ရႈပါ။ ဆိုရွယ္မီဒီယာက သတင္းျဖန္႔ေပးရုံသာျဖစ္ၿပီး မဲရဖို႔ အာမ မခံ။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္႔အားနည္းခ်က္ေတြကိုေတာင္ ေဖာ္ျပေနတတ္တယ္။ သဘာဝ က်ပါတယ္။ ေဖ႔စ္ ဘုတ္ေပၚ ဘယ္ေလာက္ လိုက္ခ္လိုက္ခ္၊ ဘယ္ေလာက္ ရွယ္ရွယ္ စာအုပ္ထုတ္ေရာင္း ရင္ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ဝယ္ခ်င္မွ ဝယ္ၾကမွာပါ။ မဲေပးတာလည္း အဲသလိုပဲ ျဖစ္မွာပါပဲ။ ျမန္ မာ အစိုးရထဲက ေဖ႔စ္ဘုတ္မင္းသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဝါကိုၾကည့္ရင္ ဒီကိစၥက သိသာပါ တယ္။ သူတိုဆီမွာ အဘဆိုသူေတြပါသလို ကေလာ္တုတ္သူေတြလည္း မနည္းလွဘူး။
ဘယ္လိုဆက္စပ္မွန္းေတာ႔ မသိပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္ကတည္းက စလို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးတဲ႔အထိ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီရွန္လြန္းဆီက မဲဆြယ္တဲ႔ အီးေမး၊ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းအီးေမးေတြ ဆက္တိုက္ဝင္ေနတယ္။
ကိန္းဘေရ႕ဂ်္ ဘြဲ႔ရႀကီးဆိုေတာ႔ စာေရးဟန္ကလည္း သိမ္ေမြ႔၊ ယဥ္ေက်း၊ သတ္ပုံတလြဲေတြ၊ အတိုက္အခံကို မိန္းမေကာင္း ရန္ေတြ႔ေတြ၊ ဝါက်ကို ျဖတ္ခ်င္တဲ႔ေနရာက ျဖတ္ေတြ မပါဘူးေပါ႔ ဗ်ာတို႔ေရ။
ႂကြားသတင္း
စာအုပ္ကို အကဲစမ္းတဲ႔ အေနနဲ႔ ပထမအႀကိမ္ တစ္ေထာင္ပဲရိုက္တာ၊ လီနဲ႔ဇင္ တြဲထြက္လာေတာ႔ တစ္ပတ္မျပည့္ခင္ ျပတ္ထြက္သြားေရာ တဲ႔။ ထပ္ရိုက္ေနရၿပီ။ အားေပးၾကခ်က္ေတာ႔။ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။
Time to change
"ဘယ္ေန႔ တို႔ေက်ာင္းမွာ ဘာ ပြဲရွိတယ္ေဟ႔" ဆိုရုံနဲ႔ သံဃာငယ္ေတြက ဘာမွ မေမးရဲဘဲတကၠစီငွားၿပီး ႂကြၾကရတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ ေက်ာင္း က ဒကာတစ္ေယာက္က တကၠစီခေပးေပါ႔၊ အျပန္လည္း အဲသလိုပဲ။
ဒါေတာ႔ မဟုတ္ေသးဘူးဆိုၿပီး ေရွ႕က ေက်ာင္းထိုင္သြားတဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြ ကို ျပင္ဖို႔ေလ်ွာက္ၾကည့္တယ္။ လုပ္မသြားၾကဘူး။
ကိုယ္ေက်ာင္းထိုင္ျဖစ္ေတာ႔မွ အစည္းအေဝးမွာ
"တနဂၤေႏြေန႔၊ ပြဲရွိတဲ႔ေန႔ေတြမွာ ကားရပ္စရာ ေနရာမေလာက္လို႔ လမ္းေဘး မွာ ရပ္ခြင္႔ျပဳဖို႔ အစိုးရဆီက ခြင္႔ေတာင္းထားရတယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္ပင္႔တဲ႔ ဆရာေတာ္ေတြကို ကားနဲ႔ အႀကိဳအပို႔မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုေတာ႔ အဓိပၸါယ္ လုံးဝ မရွိေတာ႔ဘူး။ ေနာက္ၿပီး အရင္ဆရာေတာ္ႀကီးက ဝါအႀကီးဆုံး၊ ငါက ေက်ာင္းထိုင္ေတြထဲမွာ အငယ္ဆုံး၊ ကားအႀကိဳအပို႔ လုပ္ကိုလုပ္မွ ရမယ္၊ Time to change" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အခုဆို ဆရာေတာ္အႀကိဳအပို႔ကားေတြက သီးသန္႔၊ ကားဆရာေတြ လည္း သီးသန္႔ အဖြဲ႔လိုက္ပဲ။ ဘယ္သူက ဘယ္ေက်ာင္း၊ ကားနံပတ္က ဘာ။ ကားအေရာင္က ဘာအေရာင္၊ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳ ဖုန္းဆက္။ အားလုံး ကြက္တိ။
