ပစၥည္းတူ၊ ေဈးတူ၊ရင္ ျပန္လာအားေပးပါ


ဟိုတေန႔က ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ ဆြမ္းစားလာပင္႔တယ္။
"....ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔၊ ေန႔ဆြမ္းပင္႔ခ်င္လို႔ပါဘုရား"
"ဒီမွာ သင္တန္းေတြနဲ႔ မအားလို႔ တနဂၤေႏြ ေန႔ဆြမ္းေတာ႔ ငါတို႔ လိုက္လို႔ မရဘူး၊ စေနနဲ႔ တနဂၤေႏြ အာရုံဆိုရင္ေတာ႔ ႂကြတယ္"
ခဏ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။



"တပည့္ေတာ္တို႔ အေဒၚက အေဝးႀကီးက လာရမွာဆိုေတာ႔ အာရုံဆြမ္းက သိပ္အဆင္မေျပဘူးဘုရား"
"ေအးေပါ႔၊ ဟုတ္ႏိုင္တာေပါ႔"
"တပည့္ေတာ္တို႔ တိုပါးရိုးေက်ာင္းႀကီးကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ပါအုံးမယ္ဘုရား"
"ဆက္သြယ္ၾကည့္ေပါ႔ကြ၊ သူတို႔က သံဃာမ်ားေတာ႔ ရႏိုင္ပါတယ္"
"တင္ပါ႔ဘရား၊ ဒါနဲ႔ တျခားေက်ာင္းေတြက မရရင္ေတာ႔ ျပန္လာခြင္႔ ျပဳပါ ဘုရား၊ ရက္ကေလး မွတ္ေပးထားပါအုံး"

ေနာက္ခ်င္တဲ႔စိတ္က အလိုလိုေပၚလာတာနဲ႔
"ရပါတယ္၊ ေဈးတူ၊ ပစၥည္းတူရင္ ဒီကို ျပန္လာအားေပးေနာ္႔"
ဝါး ဟား ဟားဟား ဟား။ (အေတာ္ၾကာတယ္၊ အရွိန္သတ္လို႔ မရၾကဘူး။)

"ဒါနဲ႔ အာရုံဆြမ္းက ဘယ္အခ်ိန္လဲဘုရား"
"ငါတို႔ အာရုံဆြမ္းက ၇ နာရီခြဲ အေစာဆုံးပါ"
"ဟာ ဒါဆို အဆင္ေျပပါတယ္ ဘုရာ႔၊ တပည့္ေတာ္တို႔က ၅ နာရီ ၆ နာရီ ထင္ေနလို႔ပါ ဘုရာ႔"
အတိုခ်ဳပ္ေတာ႔ ကုသိုလ္ အေရာင္းအဝယ္ တည့္သြားၾကတယ္ေပါ႔ေလ။

အမွာ တစ္။ ဓါတ္ပုံနဲ႔ စေတးတပ္ လုံးဝမဆိုင္ပါ။ ဖဘမွာ မဆိုင္လည္း တင္လို႔ရပါတယ္။
အမွာ ႏွစ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ အားကစားသတင္းေတြပါတဲ႔ စထရိတ္တိုင္းမ္၊ အပိုင္း စီ ကို လုံးဝေကာက္မကိုင္ပါ။

သီဟနာဒ

ဦးတည္ရာ ညီညြတ္ရင္ သာဓုလက္ခုပ္တီးရေအာင္


ေလာကုတၱရာ တရားပြဲမွာ
သာဓုေခၚသံေတြ ရပ္ဝန္းတစ္ခုဆီ ညီတူ
ဦးတည္ ပ်ံ႔လြင္႔သြားရဲ႕။

ေလာကီ တရားပြဲမွာ
လက္ခုပ္သံေတြ ရပ္ဝန္းတစ္ကြဲစီဆီ ကြဲျပားစြာ
ဦးတည္ ပ်ံ႔လြင္႔သြားရဲ႕။

မွားသူမရွိ မွန္သူမရွိ
ဘယ္ဆီကိုပဲ ျပန္႔ျပန္႔
ဦးတည္ရာ ညီညြတ္ရင္ သာဓုလက္ခုပ္တီးရေအာင္
ေနရာသာ မမွားေၾကး။ ။

သီတဂူဆရာေတာ္


သီတဂူဆရာေတာ္ သုတၱန္၊ အဘိဓမၼာတရားေဟာရင္ (ဘုရားေဟာကို ရွင္းလင္းေအာင္ ေဟာျပတတ္လို႔) နာတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးတရားေတြကိုေတာ႔ ပုထုဇဥ္ဟာ (ဆရာေတာ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဟားဘတ္ ပါေမာကၡျဖစ္ျဖစ္) နယ္ပယ္ႏွစ္ခုကို ပညာရွင္ဆန္စြာ မႏိုင္နင္းဘူး ယုံၾကည္လို႔ တခုတ္တရ မနာျဖစ္ပါ။ တရားနာမယ္႔အစား ဟန္တင္တန္၊ ကစ္ဆင္းဂ်ား၊ ဖူကူယားမားတို႔ စာအုပ္ ေတြကိုပဲ ဖတ္ပါတယ္။ ၾကည္ညိုပါတယ္။ မဆဲေၾကး။

ခက္ေတာ႔လည္း အခက္သား


ခက္ေတာ႔လည္း အခက္သား။ ကိုယ္ကလည္း မန္ယူကို ခ်စ္၊ ဦးသိန္းစိန္ကို ခ်စ္၊ ေဒၚစုကို ခ်စ္ (ေဒၚစုကိုေတာ႔ ေလးစား၊ ျမတ္ႏိုး၊ နားလည္၊ အထင္ႀကီး၊ အားကိုး စသည္ စသည္ ေပါ႔ေလ၊ စုံလို႔) တာကလြဲရင္ ဦးဘူးလက္ႀကီးကို လည္း မမုန္း၊ ဦးရဲထြဋ္ကိုလည္း မမုန္း၊ (တကယ္လို႔ စစ္တပ္ထဲ ေစာေစာ စီး စီးေရာက္မသြားရင္ ဦးလွေဆြနဲ႔ ဦးရဲထြဋ္က သူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြေ တာင္ ျဖစ္ခြင္႔ရမွာလို႔ စေတးတပ္ ေရးဖူးတယ္။)
ဦးေဌးဦးကိုေတာ႔ မမုန္းေပမဲ႔ လက္ရွိေနရာနဲ႔ မတန္လွဘူး၊ ဦးသိန္းစိန္ လူေရြးမွားတာလို႔ ထင္တယ္။ (သူ႔ကိုေဆာ္ထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးလည္း ႏွစ္ခါ ဆို ေထာင္ဂဏန္း ရွယ္ထားၾက) ျဖစ္ေနတာ။
ဦးေအာင္မင္းဆို သူ စကၤာပူကို မလာခင္ေလးတင္ ကပ္ၿပီး "ေနေၾကာ္တဲ႔ ပဲႀကီးေလွာ္" ေဆာင္းပါး ခ်စ္စႏိုးေရးတင္လိုက္လို႔ (အဲ႔ ေဆာင္းပါး ကလည္း ေပါက္တယ္) "ဇင္ေဝေသာ္ ေရးထားသလို က်ေနာ္က တရုတ္ေၾကာက္တဲ႔လူ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ေတာင္ (မလုံမလဲ တရုတ္ျပည္ဖက္ မ်က္ႏွာလွည့္ၾကည့္ရင္း) ေျပာခဲ႔ေသးတယ္။

ကဲ ဘယ္သူ႔ကို ဘာအတြက္ မုန္းေနရမွာတုန္း။
ဓမၼဂဂၤါစကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ ဘဝက တိုတိုေလး၊ အလြမ္းက အရွည္ႀကီး။

ဒါက တို႔ အနာဂတ္ေလ


မဘသကို ေထာက္ခံေပမဲ႔ စာလည္းဖတ္၊ အစြန္းလည္းမေရာက္၊ သိမ္ေမြ႔စြာ ကြဲလြဲတတ္တဲ႔ ညီငယ္ရဟန္းေတြနဲ႔ ဖရင္႔ျဖစ္ခြင္႔ရတာ.....
ရိုးသား၊ ႀကိဳးစား၊ မသိတာရွိရင္ ရဲရဲဝန္႔ဝန္႔ေမး၊ အႀကံေတာင္း၊ သူတို႔ သေဘာ မတူတဲ႔ စေတးတပ္တင္ရင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေရွာင္သြားတတ္တဲ႔ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာ အရာရွိေတြရဲ႕ သားသမီးေတြနဲ႔ ဖရင္႔ျဖစ္ခြင္႔ရတာ.....ကို ဝမ္းသာမိတယ္။
အထူးသျဖင္႔ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ပိုဝမ္းသာတယ္။ ဒါက တို႔ အနာဂတ္ေလ။