ဟိုး ေရွးေရွးတုန္းက ခဲေလးတစ္လုံး ကန္ေရထဲက်လာရင္ ကန္ေရျပင္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္မႈနဲ႔ ခဲကေလးကို အျပစ္ဆိုၾကတယ္။ သူတို႔က လႈိင္းဂယက္ေလးေတြကိုပဲ ျမင္ခဲ႔ၾကသတဲ႔။
ေႏွာင္းေခတ္ ေရာက္လာေတာ႔ တစ္ဘဝလုံး ေပးဆပ္၊ ကန္္ေရျပင္ထဲ ေျပးဆင္း၊ ကန္ေရရဲ႕ မိခင္ ရႊံ႕ႏြံေျမျပင္အထိ လွမ္းၿပီးေပြ႔ဖက္လိုက္တဲ႔ ခဲ ေလးတစ္လုံးရဲ႕ အနစ္နာခံမႈေတြကို ရွာေတြ႔သြားၾကသတဲ႔ဗ်ာ။
ဒီပုံျပင္ေလးကို သိုးေဆာင္းပုံျပင္ စာအုပ္ထဲက ရတာပါလို႔ က်ေနာ္ကေျပာရင္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး က်ေနာ္႔စကားကို မယုံလိုက္ၾကပါနဲ႔။
ဇင္ေဝေသာ္။
