ငါဘုရားေတာင္ ေက်ာေကာ့ေတာ္မူရတယ္


တစ္ခါက ဘုရားရူးရူးေနတဲ့ စိတ္မႏွ႔ံရွာတဲ့ ကိုရင္ႀကီး တစ္ပါးရွိသတဲ့။ ဦးေဏွာက္က သိပ္မျပည့္ရွာေပမယ့္ စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့အတြက္ ကိုရင္ႀကီး ကိုရင္ေလးေတြ ေက်ာင္းသားေတြက ေလးစားၾကပါတယ္။ 

တစ္ေန႔ သူ႔ေရာဂါ ဗုဒၶမေနးယား ထလာေတာ့ ကိုရင္ငါးပါးကိုေခၚ၊ သူ႔ေဘးမွာ အထိုင္ခိုင္းၿပီး ဓမၼစၾကာေဟာတမ္း ကစားတယ္။ သူက ဘုရား၊ ကိုရင္ငါးပါးကေတာ့ ပၪၥဝဂၢီေတြေပါ့။ နာမည္ ေတြေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာေပးတာ။ ဘယ္သူက ေကာ႑ည၊ ဘယ္သူက ဝပၸ စသျဖင့္ေပါ့။

ဒါကို ဆရာေတာ္ျမင္သြားေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးသတဲ့။ ဒီျပင့္ ကစားနည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ။ ကစားပါေတာ့လား။ ခုေတာ့ ဘုရားလုပ္တမ္းမ်ား ကစားရတယ္လို႔ ဆိုၿပီး ကိုရင္ႀကီး ( ဘုရား ) နဲ႔ ကိုရင္ငယ္ငါးပါး ( ပၪၥဝဂၢီ ) တို႔ကို ႀကိမ္နဲ႔ ရိုက္သတဲ့။ ကိုရင္ႀကီးကိုေတာ့ ငါးခ်က္၊ ကိုရင္ငယ္ငါးပါးကိုေတာ့ တစ္ခ်က္စီ။

ေက်ာင္းေအာက္ျပန္ေရာက္လို႔ ကိုရင္ႀကီး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားကိုၾကားလိုက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေနာက္ဆိုမရိုက္ေတာ့ပါဘူးကြာလို႔ ဆရာေတာ္က တိုးတိုးေလး ရြတ္လိုက္သတဲ့။ ကိုရင္ႀကီးေျပာလိုက္တာက

သာဝကတို႔… ဒုကၡသစၥာကို သိၾကၿပီေနာ္။ ဆရာေတာ္က လက္သံျပင္းသကြဲ႔။ သာဝကတို႔က ေတာ္ပါေသး သကြယ္။ ဒုကၡတစ္ခ်က္စီပဲရလိုက္တယ္။ ငါဘုရားရွင္မွာေတာ့ ဒုကၡ ငါးခ်က္မို႔ ေက်ာေကာ့ေအာင္ခံစားေတာ္မူလိုက္ရသကြဲ႕“ ။
(ၾကားဖူးနားဝပံုျပင္)


ဦးကိုေမာင္















Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.                                                                          

ဘ၀ဟူသည္ ယား၏

ဘ၀ဟူသည္ အလြန္ယားယံေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ဤအေၾကာင္းကုိ ငယ္စဥ္ ကတည္း ကပင္ ေလ့လာခဲ့ရသည္။ တစ္ေန႔... အေဖက ဘ၀အေၾကာင္း သိရေအာင္ဆုိၿပီး စပါးရိတ္ရာ လယ္ေတာသုိ႔ အစ္မမ်ားႏွင့္အတူ လုိက္သြားရန္ ေစခုိင္းသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဘ၀အေၾကာင္းကို မသိခ်င္ေတာ့ပါ။ "အလြန္ယားယံလွပါသည္။"

အသက္အ႐ြယ္ အတန္ရလာၿပီး "ဆုထားမ်က္ခ်ယ္" ဆုိသည့္ ေကာင္မေလးႏွင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံရသည့္အခါ ထုိအယူအဆသည္ပုိ၍ပင္ ခုိင္မာလာခဲ့ေလသည္။ "ဆုထားမ်က္ခ်ယ္" သည္မျဖစ္ညစ္က်ယ္ အလြန္ႏုိင္ေသာေကာင္ မေလး ျဖစ္သည္။ ဧၿပီလ ကတည္းက "ရန္ကုန္ျပန္မည္"ဟု သူမကုိ ေျပာေသာအခါ ခ်မ္းရင္ ၀တ္ဖုိ႔ဆုိၿပီး သုိးေမႊး ဆြယ္တာႀကီး တစ္ထည္ လက္ေဆာင္ေပးသည္။

ထုိသုိးေမႊးဆြယ္တာကလည္း ၀ယ္လာတာဟုတ္ဟန္မတူပါ။ သူမဘာသာသူမ သုိးေမႊးထုိးက်င့္ရင္း ဆြယ္တာလုိ႔ လည္းေျပာမရ၊ သုိးေမႊးတဘက္လုိလည္း အနားသတ္မညီ၊ အူခ်ာေပါက္ေနသည့္ သုိးေမႊးခ်ည္လုံးႀကီး မွ်သာျဖစ္သည္။ ဥပမာႏႈိင္းျပရလွ်င္ ဆိတ္ပုဆုိးၾကမ္းႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူေနသည္ဟု ထင္ရပါသည္။

မွတ္မွတ္ရရ မႏွစ္ကသူမ လက္ဖက္ တစ္ခါ သုတ္ေကၽြးဖူးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမ လက္ဖက္သုတ္္ ကုိ ေကာင္းေကာင္း သုတ္တတ္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္ကုိလက္ဖက္သုတ္ ေကၽြးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္မွာ (၆၈)ႀကိမ္ရွိၿပီျဖစ္ပါ သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျပာသည္မွာ ျပသနာမဟုတ္ပါ။ ဒီစကားကုိ ေတြ႕တဲ့လူတုိင္းကုိ ေျပာေနတတ္သည္။ လူအေရအတြက္ တိတိက်က် မေဖာ္ျပႏုိင္သည္ ကုိ ေတာင္းပန္ပါ၏။

ကၽြန္ေတာ္ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ အယ္ဒီတာလုပ္စဥ္က သူမ နားပူနားဆာ လုပ္သည္ကုိ မခံႏုိင္ေတာ့ သျဖင့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိၿပီး သူမေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ မဂၢဇင္းမွာ ထည့္ေပးခဲ့ဖူးသည္။ တကယ္ဆုိလွ်င္ သူမ ေရးသည့္ေဆာင္းပါး ကုိ တည္းျဖတ္ရတာထက္ကုိယ္တုိင္ ေကာက္ေရးလိုက္ရတာကမွ လြယ္ကူပါလိမ့္ဦးမည္။ သူမေရးတာအစစ္ဟူ၍ "ဆုထားမ်က္ခ်ယ္" တစ္ခုတည္းသာ က်န္ေအာင္ တည္းျဖတ္ပစ္လုိက္သည္။

သူမကစိတ္မဆုိးပါ။ စိတ္မဆုိးသည့္အျပင္ သူမေဆာင္းပါး မဂၢဇင္းမွာ ပါၿပီး ကတည္းက "ဆရာမတုိ႔ စာေရးဆရာ ေတြဆုိတာကေလ" ဆုိတာကုိ နားၾကားျပင္းကတ္ေအာင္ ထပ္တလဲလဲ သုံးစြဲပါေတာ့သည္။ ဤမွ်ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀သည္ မည္မွ် ယားယံေၾကာင္း သင္တုိ႔ အထုိက္ အေလ်ာက္ သေဘာေပါက္ၿပီဟု ထင္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲသုိ႔ ယားယံမႈေတြ သယ္ေဆာင္လာသူ ေနာက္တစ္ေယာက္ (တစ္ပါး)ကေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးစိတၱရ ျဖစ္သည္။ ဒီအ႐ွင္ဘုရားကလည္း ကမၼ႒ာန္းျပရင္း "ဖာဂူဆန္"ဆီ ေရာက္သြားတတ္သလုိ ပ႒ာန္းကေနလည္း "ပုိ႔(စ္)ေမာ္ဒန္"ဆီ ေရာက္သြား တတ္ျပန္သည္။

အ႐ွင္ဘုရားက လုိက္ခဲ့ပါဟု   ေျပာသျဖင့္ တေလာေလးက မေလး႐ွားကုိ လုိက္ခဲ့ ရပါသည္။ ျခင္ အလြန္ေပါေသာ   ေဒသျဖစ္သည္။ ျခင္တစ္ေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကုိက္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္လည္း ႐ုိက္သတ္လုိက္မိသည္။ ဒါကုိ မ်က္စိ႐ွင္ နားပါး အ႐ွင္ဘုရားက ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႕လုိက္သည္။

"ဟဲ့...ဇင္ေ၀ေသာ္၊ ျခင္က   နင့္ေသြးေလးတစ္ေပါက္ကုိပဲ ေသာက္တာ၊ နင္က သူ႔အသက္ တစ္ေခ်ာင္း လုံး ျပန္ယူ လုိက္ေတာ့ ဘယ္တရားမလဲ" ဟု ေျပာပါသည္။ စိတ္ေကာင္း ၀င္ခုိက္မုိ႔ျဖစ္မည္။ ဤတစ္ခါေတာ့ အ႐ွင္ဘုရား စကားက မွန္လည္းမွန္၊ ခ်ဳိလည္း ခ်ဳိသာ၊ က်ဳိးေၾကာင္းညီညြတ္သည္ဟု သုံးသပ္ကာ မွတ္ယူထားလုိက္မိသည္။ (ဤစကားသည္ သူမိန္႔သမွ်ထဲ အခ်ဳိသာဆုံးျဖစ္သည္။)

မွတ္ထားလုိက္မိသည္ဆုိခါမွ ႐ွိ႐ွိသမွ် ျခင္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၀ုိင္းဖဲ့ ၾကပါေတာ့သည္။ အမွန္ဆုိလွ်င္ ျခင္ကုိက္စရာ လူေျခာက္ေယာက္႐ွိပါသည္။ က်န္တဲ့ ငါးေယာက္ကုိ မကုိက္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိသာ ၀ုိင္းကုိက္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြ အသိတစ္ေယာက္က ေသြးခ်ဳိလုိ႔ ကုိက္တာဟုသူ ၾကားဖူးတာကုိ ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မႀကဳိက္ပါ။ ဒီလုိဆုိလွ်င္ ေသြးခ်ဳိတာထက္ ဆီးခ်ဳိတာကမွ ေတာ္လိမ့္ဦးမည္ဟုလည္း မဆီမဆုိင္ ေတြးေနမိသည္။

ဦးစိတၱရက ဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ကုိ ေလွ်ာက္ဖူးသည့္အေၾကာင္းကုိ မိန္႔သည္။

"ဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္ ေျပာဖူး     တယ္ကြ။ ျခင္ဆုိတာ ကုိက္စရာ လူအမ်ားႀကီး ႐ွိရင္ ပညာ႐ွိတဲ့ လူကို ေ႐ြးကုိက္ တာတဲ့။ ဒါကလည္း သိပၸံနည္းက် စမ္းသပ္ၿပီးေတြ႕႐ွိတာ။ လူေတြအမ်ား ႀကီးေတာထဲကုိ လႊတ္ လုိက္ရင္ ပညာတတ္ေတြ၊ ပေရာ္ဖက္ဆာေတြပဲ ျခင္ကုိက္                  ခံရသတဲ့။ ပညာမတတ္၊ သာမန္လူေတြ ကေတာ့ ျခင္ကုိက္မခံရ ဘူး   တဲ့ကြ။ ျခင္လည္း ပညာတတ္ကုိ ႀကဳိက္တယ္။ တုိ႔ေျခာက္ေယာက္ထဲမွာ မင္းက ပညာအ႐ွိဆုံး၊ ဒါေၾကာင့္ မင္းကို ၀ုိင္းကုိက္ၾကတာ"ဟု ေျပာသည္။

အမွန္ေျပာရလွ်င္ ဒီအေျဖကုိ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ပါသည္။ သိပၸံနည္းက်ၿပီး ယုတိၱလည္း႐ွိသည္ဟု ႐ုိး႐ုိးသားသား ထင္မိပါသည္။ ထုိမွ်မကပါ ဦးစိတၱရတုိ႔၊ ေဒါက္တာ အ႐ွင္အာစာရတုိ႔ ႐ွိေနပါလွ်က္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၀ုိင္းကုိက္ေနၾကသည့္ ျခင္မ်ားကုိ ေဒါသ မထားမိသည့္အျပင္ ေက်းဇူးပင္ တင္ေနမိပါေတာ့သည္။ သိပၸံံနည္းက် ေတြ႕႐ွိမႈအရ ထုိေျခာက္ေယာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပညာဥာဏ္ အႀကီးဆုံး ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား။ ကုိက္ၾက။ သူတုိ႔ ကုိက္ေလ ကၽြန္ေတာ္ ဥာဏ္ႀကီးေလျဖစ္၏။

တကယ္ေတာ့ ပညာ႐ွိလုပ္ရသည့္ အလုပ္သည္ မလြယ္ပါ။ အလြန္ ယားယံ လွပါသည္။ မေလး႐ွားကေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ယားယံမႈအဓိပၸ ါယ္ပုိ၍ေလးနက္ လာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲ ၀င္လာေသာ ယားယံမႈမ်ားတြင္ ဦးစိတၱရေပးခဲ့သည့္ ယားယံမႈသည္ အဆုိး၀ါးဆုံး၊ အခ်ဳိၿမိန္ဆုံးေသာ ယားယံမႈတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘ၀ဟူသည္ "ယား"၏ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဤအဆုိကုိ မယုံၾကည္သူ႐ွိလွ်င္ ေရမခ်ဳိး၊ ေခါင္းမေလွ်ာ္ပဲ တစ္ပတ္ခန္႔ ေနၾကည့္ ေစခ်င္ပါသည္။ သုိ႔မဟုတ္ "ဆုထားမ်က္ခ်ယ္"ဆုိသည့္ ေကာင္မေလးႏွင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ "ဆရာေတာ္ဦးစိတၱရ"ႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း မိတ္ဆက္ေပး ခ်င္ပါသည္။ ထုိအခါ ဘ၀သည္ ယားယံေၾကာင္း ကုိယ္တုိင္ သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မည္။

"ဘ၀သည္ ယား၏ "

ဆရာေတာ္ဦးစိတၱရ ႏွင့္ ဆုထားမ်က္ခ်ယ္ တုိ႔ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။



ဇင္ေ၀ေသာ္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ႏႈိးေဆာ္လႊာ

(ဟိုတုန္းက လူတန္းစား ဒီထက္ပိုကြဲတယ္၊ကုသိုလ္ေတာင္ စုေပါင္းျပဳတဲ႔ ကုသိုလ္ထက္(Collected Kamma) တစ္ဦးတည္းေတြ ပိုမ်ားတယ္ ဆိုတာေလး ခံစားမိလို႔ပါ။ၿပံဳးစိစိ ဖတ္ေပးၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္။)

၁။ ဘုရား႐ွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ တပၫ္႔သားရဟန္းေတာ္ မ်ားႏွင္႔အတူ ႂကြေရာက္ေတာ္မူလာၿပီး ဘုရင္႔သမားေတာ္ႀကီး ေဒါက္တာ ဇီဝက ၏ သရက္ေတာ ထဲ၌ သီးတင္းသုံးေတာ္မူပါမည္။ သီတင္းသုံးခိုက္ သာသနာေတာ္ အတြက္  အလြန္ေက်းဇူးမ်ားေသာ(ပရိတ္သတ္အႀကိဳက္လည္း ေတြ႔ႏိုင္သည္႕ ) သာမညဖလ သုတ္  တရားေတာ္ကိုလည္း ဘုရင္မိုက္ အဇာတသတ္ ကို ဦးတည္၍ ေဟာၾကားေတာ္မူပါမည္။

ဘုရား႐ွင္ မႂကြလာမီ ထို သရက္ေတာႀကီး  သရက္ဥယ်ာဥ္ေတာ္ႀကီး အျဖစ္ ျပဳျပင္ မြမ္းမံရန္ အလႉေငြမ်ား လိုအပ္လ်ွက္ ရိွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ သဒၶါတတ္အား နည္းမ်ားမဆို ကုသိုလ္ ပါဝင္ႏိုင္ၾကရန္ သရက္ဥယ်ာဥ္ ေကာ္မတီက ေမတၱာ အက်ိဳးေမ်ွာ္၍ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။

ပံု/
သရက္ဥယ်ာဥ္ ေကာ္မတီ၊
မဇၩိမေဒသ။

၂။ ဝိသာခါ ဆိုေသာ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးတစ္ေယာက္သည္ သူမ၏ အပ္ဒိတ္ အျဖစ္ဆုံး မဟာလတာ မဟလႅက ဝတ္စုံကို ေရာင္းခ်ၿပီး ျမန္မာလို ပန္းၿမိဳင္လယ္၊ ပါဠိလို ပုပၹာရာမ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထို ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး ၿပီးစီးသြားေသာ အခါ ရဟန္းေတာ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီၿပီး သတင္းသုံးႏိုင္မည္ ျဖစ္သျဖင္႔ အလြန္ထူးျခားေသာ ကုသိုလ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုဖြယ္မရွိေပ။ ေက်ာင္းအမႀကီးက အလႉခံရန္ ဆႏၵမ႐ိွေသာ္လည္း သူတစ္ထူး၏ ကုသို္လ္ကုိ မတားျမစ္ေကာင္းသျဖင္႔     ဝက္ဆိုက္မွ ေၾကျငာရန္(အင္တင္တင္ျဖင္႔) သေဘာတူခဲ႔ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေစတနာ႐ွင္ ျပည္သူမ်ား အေနျဖင္႔ သဒၶါတတ္အား နည္းမ်ားမဆို ပါဝင္လႉဒါန္းၾကပါရန္ နိဗၺာန္ အက်ိဳးေမွ်ာ္၍ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။

ပံု/
ပုပၹာရာမေက်ာင္း ေကာ္မတီ
မဇၩိမေဒသ။

၃။ အနာထပိဏ္ သူေ႒းႀကီးသည္ ေဇတမင္းသား၏ သရက္ၿခံ ကို ဝယ္ယူၿပီး ဘုရား႐ွင္အား ဂရမ္ေျမႏွင္႔တကြ ေက်ာင္းေဆာက္လႉရန္ ပလန္ ခ်လ်က္ ရိွပါသည္။ ယင္း ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ၿပီးေသာအခါ နာမည္ေက်ာ္ မဂၤလသုတ္ စေသာ တရားေတာ္မ်ား ထိုေက်ာင္း၌ ေဟာၾကားမည္-ဟု သတင္းရရိွသည္။ အလႉအတန္း ရက္ေရာေသာ သူေ႒းႀကီးသည္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၌ ဆင္းရဲသြားႏိုင္သည္ ဟု စီးပြားေရး ပညာရွင္တစ္ခ်ိဳ႕က ခန္႔မွန္းၾကသည္။ ယင္း ခန္႔မွန္းခ်က္ကုိ ဘာသာေရးသမား တို႔က လက္မခံ၊ မိစၦာ ဒိ႒ိ ဆန္သည္ဟု ဆိုၾက၏။ ေရွးနည္း အတိုင္းပင္သူေ႒းႀကီးက အလႉခံရန္ ဆႏၵမ႐ိွေသာ္လည္း သူတစ္ထူး၏ ကုသို္လ္ကုိ မတားျမစ္ေကာင္းသျဖင္႔     ဝက္ဆိုက္မွ ေၾကျငာရန္(အင္တင္တင္ျဖင္႔) သေဘာတူခဲ႔ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေစတနာ႐ွင္ ျပည္သူမ်ား အေနျဖင္႔ သရက္ၿခံဝယ္ယူရန္ ႏွင္႔ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ရန္ သဒၶါတတ္အား နည္းမ်ားမဆို ပါဝင္လႉဒါန္းၾကပါရန္ နိဗၺာန္ အက်ိဳးေမွ်ာ္၍ ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါသည္။

ပံု/
ေဇတဝန္ေက်ာင္းေကာ္မတီ၊
မဇၩိမေဒသ။


"ဒီေခတ္မွာ ကုသိုလ္စုေပါင္းျပဳျဖစ္ဖို႔ အခြင္႔အေရး ပုိရလာတာ စဥ္းစားရင္း ေရးလိုက္တာပါ။ ဒါေတြဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္  အက်ိဳးပဲျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္။"


 ဦးကိုေမာင္
(ၿပံဳးစိစိဖတ္စာ တာ၀န္ခံ။ စိတ္ကူးေပါက္မွ ၿပံဳးတတ္သူ။ )

ခင္ပြန္း၊ ဖခင္၊ အဘုိး၊ မိတ္ေဆြ ( ၁၁ း ၁ )

အရြယ္ရလာတဲ့ေနာက္ “အင္း … အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူး” ဆုိၿပီး ထုိင္ၿငီးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့။

ေမး ။   ။ ဒီအခန္းကို Mrs Lee အေၾကာင္းနဲ႔ စလုိက္ၾကရေအာင္လား။ သူ႔က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြ ရင္ဆုိင္ေနရသလဲ။

ေျဖ ။    ။ ေအးေလ။ အစ ပထမေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ အခက္အခဲ ေတြ႔ေစခဲ့တာပဲ။ သူ ႏွစ္ႀကိမ္ ေလျဖတ္တယ္။ ၂၀၀၃ - မွာ တစ္ႀကိမ္၊ ၂၀၀၈ - ခုႏွစ္မွာ တစ္ႀကိမ္။ ဦးေႏွာက္မွာ ေသြးယုိေနတာ ဆရာဝန္ေတြ ေတြ႔ရတယ္။ စြမ္းသေလာက္ေတာ့ တုိ႔လည္း ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွ ဆရာဝန္ေတြ လက္ေလွ်ာ့လုိ႔ အိမ္ကုိ ျပန္ေခၚခဲ့ရတယ္။ နာ့(စ္)က (၂၄) နာရီ ေစာင့္ေရွာက္ေပါ့။ ငါလည္း အိပ္လုိ႔ ေကာင္းေကာင္း မရပါဘူး။ ဒီေရာဂါေတြ ျဖစ္မယ္ဆုိတာ တြက္ခ်က္ထားၾကေပမဲ့ ျဖစ္လာတာက နည္းနည္း ေစာသြားတယ္။

ေနာက္ေတာ့လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ထိန္းယူရတာေပါ့ကြာ။ နာ့(စ္) ထားေပးတာက လြဲလုိ႔ ကုိယ္လုပ္ေပးႏုိင္တာလည္း ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ ငါတုိ႔ ကေလးေတြလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အာ႐ုံေၾကာေတြ ဆုံးၿပီးရင္းဆုံး ျဖစ္လာတယ္။ အခုဆုိ သူ မွတ္မိေပမဲ့ စကား မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘဝဆုိတာ ဒါပဲေလ။

ငါကုိယ္တုိင္ စက္ဘီးနဲ႔ ေခ်ာ္လဲေတာ့ ဒီအေတြးမ်ိဳးေတြ ေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေခါင္းနဲ႔ နံရံနဲ႔ကုိ ႐ုိက္မိတာ။ ငါလည္း သူလုိ ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ ျဖစ္သြားႏုိင္တာပဲ။ တခ်ိဳ႕ဘဝ အစိတ္အပုိင္းေတြက ေရွာင္လြဲလုိ႔ မရဘူး။ အရွိအတုိင္း လက္ခံႏုိင္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားရေတာ့တာေပါ့။ ဒီလုိဒီလုိေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ ဆရာဝန္ေတြရဲ႕ စကားနဲ႔တင္ပဲ မသက္မသာေလ။ ဘယ္အခ်ိန္ ျဖစ္လာမလဲပဲ ေစာင့္ေနရတာမ်ိဳးကုိး။ စိတ္ဓာတ္ပုိင္း အေနနဲ႔ေတာ့ ငါက ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။

ငါကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းကိုလည္း စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာတတ္ႏုိင္မွာတုန္း။ အဆုိးေတြကုိသာ ထုိင္စဥ္းစားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘယ္လုိ ေရွ႕ခရီးဆက္လုိ႔ ရပါေတာ့မလဲ။

ေမး ။   ။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သိေသးသလား။

ေျမ ။    ။ ငါ့ကုိ သူ အမွတ္မိဆုံးပဲ။ ငါ့အသံကုိ ၾကားရင္ သူမွတ္မိတယ္။ ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ အတူတူ ေနလာခဲ့ၾကတာကြာ။ သူ႔အတြက္ေရာ ငါ့အတြက္ပါ မသက္မသာႀကီးေပါ့။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ေတြ ပုိမ်ားလာၿပီး အားလည္း နည္းၿပီးရင္းနည္း ျဖစ္လာေနတယ္။

ေမး ။   ။ ဒီလုိ ခက္ခဲတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ မစၥတာလီရဲ႕ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေတြကုိ ဘယ္လုိ လုပ္ေဆာင္ ေနရသလဲ။

ေျဖ ။    ။ အင္း …။ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သူနဲ႔ အတူတူ ေန႔လည္စာ၊ ညေနစာေတြ စားၾက၊ ၿပီးေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ၾကေပါ့ကြာ။ အခုေတာ့ မင္းဒရင္စာ ပုိေကာင္းလာေအာင္ အာ႐ုံစုိက္ေပးေနရတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္တယ္ဆုိရင္လည္း ငါ့ေဘးက လုံၿခံဳေရးအရာရွိကုိ တ႐ုတ္လုိ ေျပာတယ္။ မသိေသးတဲ့ တ႐ုတ္စကားလုံး အသစ္ေတြကုိ ေလ့လာတယ္။ ေန႔စဥ္သုံး ေဝါဟာရေတြေပါ့။ စားပြဲတုိ႔၊ ကုလားထုိင္တုိ႔၊ အံဆြဲတုိ႔ စတာေတြေပါ့။ တ႐ုတ္စာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ငါသိတဲ့ ေဝါဟာရေတြက ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ေဝါဟာရေတြ ခ်ည္းပဲ။

နာ့(စ္)နဲ႔လည္း တ႐ုတ္လုိပဲ ေျပာတယ္။ ငါ ေန႔လည္စာ၊ ညစာ စားေနခ်ိန္ ငါ့ဇနီးလည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနမယ္ဆုိရင္ သူနဲ႔ တ႐ုတ္လုိ ေျပာတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ငါ့တ႐ုတ္စကားက ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းလာတယ္။ အခုဆုိရင္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံစကားေျပာဖုိ႔ စကားျပန္ မလုိေတာ့ဘူး။ အခုတေလာ တ႐ုတ္ျပည္က ေကာင္ဆယ္လာ Liu Yangdong နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ သူက ႏုိင္ငံေတာ္ ေကာင္စီထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔ဝင္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ ပညာေရး ဒုဝန္ႀကီး Hao Ping နဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္စာ သင္ေနေတာ့ အာ႐ုံ မျပန္႔ေတာ့ဘူးေပါ့။ ႏုိ႔မုိ႔ေတာ့ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနမွာပဲ။

ဒါေတြအတြက္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနေအာင္ စိတ္ဓာတ္ျပင္ဆင္ထားရတယ္။ ျပင္လည္း ျပင္ဆင္ႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ သူ မရွိေတာ့ဘူး ဆုိတဲ့ေနာက္ ျပင္ဆင္စရာ ထပ္လုိလာဦးမွာေပါ့ကြာ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ အိမ္ႀကီးကႀကီး၊ ေနသူက မရွိ ျဖစ္ဦးမွာ။ ကံေကာင္းတယ္ ေျပာရမလားပဲ။ ငါ့အလုပ္ေတြအေပၚ အာ႐ုံစုိက္ထားႏုိင္ပါတယ္။ ခရီးထြက္စရာရွိ ထြက္၊ လုပ္စရာ ရွိတာ လုပ္ပဲ။ ငါသာ ဒီလုိ မေနႏုိင္ရင္္ ငါလည္း ပုံက်သြားမွာပဲ။ တစ္ေန႔လုံးထုိင္၊ ဝတၳဳစာအုပ္ဖတ္၊ ေဂါက္႐ုိက္ဆုိရင္ေတာ့ အ႐ူးမုိ႔လုိ႔ေပါ့ကြာ။ ငါ့အတြက္ေတာ့ ေန႔သစ္တုိင္းဟာ စိတ္ေခၚမႈ တစ္ခုပဲ။ ေန႔တုိင္း ႀကံဳရတဲ့ ျပႆနာေတြအတြက္ ေန႔တုိင္း ေျဖရွင္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနဖုိ႔ပဲ။

ေမး ။   ။ မစၥတာလီရဲ႕ က်န္းမာေရးကေရာ ဘယ္လိုလဲ။

ေျဖ ။    ။ ႏွလုံးမွာ အစားထုိး ကိရိယာ တပ္ဆင္ထားရတဲ့ေနာက္ အႏၲရာယ္ေတာ့ ရွိတယ္ ဆုိရမွာေပါ့။ Plavix ထည့္ထားရတယ္။ သူက ေသြးေၾကာကုိ က်ဥ္းေစတယ္။ ထိခုိက္မႈ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ အထဲမွာ ေသြးယုိတာေတြ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ျပႆနာက တစ္ခါတစ္ခါ ဘယ္ေနရာက ေသြးယုိေနတယ္ဆုိတာ ရွာလုိ႔ မေတြ႔တတ္ဘူး။ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေသြးယုိတာ ဆုိရင္ေတာ့ ျပႆနာ အႀကီးအက်ယ္ပဲ။ ဒီေတာ့ အေရးအႀကီးဆုံးက ခႏၶာကုိယ္အတြင္းပုိင္း ေသြးယုိစီးတာ မျဖစ္ေအာင္ မလဲဖုိ႔၊ မထိခုိက္ဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားေနရတာေပါ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခု ငါ စက္ဘီးအမ်ိဳးအစား ေျပာင္းၿပီး စီးေနတယ္။ မလဲေအာင္လုိ႔။

အရြယ္ ရလာတဲ့ေနာက္ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးက အၿမဲတမ္း ျပဳျပင္ေပးေနရတယ္။ အသက္ (၃၀) အထိ တကယ့္ အားေကာင္းတဲ့ အရြယ္ပဲ။ (၄၀) ဆုိရင္ နည္းနည္း က်လာၿပီ။ (၅၀) ဆုိ ပုိက်လာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေအ႐ုိးဗစ္ စၿပီး ငါ ကစားခဲ့တာ။ အစပုိင္း ဆယ္ငါးမိနစ္၊ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေျပးတယ္။ တင္ပါးဆုံေတြ နာလာတဲ့အထိ ေျပးတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွ ေျပးတဲ့အစား စက္ဘီးစီးခဲ့တာ။ စက္ဘီးေတာ့ အခုထိ စီးေနတုန္းပဲ။

ေမး ။   ။ ေရေကာ ကူးေသးသလား။
ေျဖ ။    ။ ကူးတယ္။ ေန႔တုိင္းပဲ။ ေရးကူးတာက အေၾကာအျခင္ကုိ ေျပေစတယ္။ လူလည္း လန္းဆန္းတယ္။ ၿပီး ခဏနား၊ ညစာစား။ ညစာ စားၿပီး လမ္းေလွ်ာက္။ ေကာင္းေကာင္း အနားယူဖုိ႔လည္း လုိတယ္။ အရြယ္ရလာတဲ့ေနာက္ “အင္း … အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူး” ဆုိၿပီး ထုိင္ၿငီးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့။

ဆက္ရန္ -


 ဇင္ေ၀ေသာ္

ေရွ႕ကေရာက္ခ်င္ရင္ ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္

    ဒီေလ့က်င့္ခန္းက ေရွးေဟာင္းတရုတ္ယဥ္ေက်းမႈပါ။ အခုေတာ့ ေနာက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းက ခႏၶာကုိယ္ေရာ၊ စိတ္ကိုပါ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစႏိုင္တဲ့အတြက္ ေဟာင္ေကာင္၊ မေလးရွား၊ အိႏၵိယ၊ အာဂ်င္တီးနား၊ ျပင္သစ္၊ နယ္သာလန္စတဲ့ ႏုိင္ငံေပါင္း(၂၀) ေက်ာ္အထိ ျပန္႔ႏွံ႔သြားခဲ့ပါၿပီ။
    ေတာင္အာဖရိကမွာရွိတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္တစ္ေယာက္က သူ႔အေတြ႔အႀကံဳကို ေျပာျပပါတယ္။ သူေနာက္ေၾကာင္းျပန္လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း မကၠဆီကန္ကေလးနဲ႔ ဝင္တိုက္မိၿပီး ေခါင္းကြဲသြားတယ္တဲ့။ ေခါင္းကြဲသြားေတာ့ ဦးေႏွာက္ေတာင္ အနည္းငယ္ထြက္သြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ “  A bit of brain fell out but not much. I still have plenty.” ဦးေႏွာက္ေတြ ေခါင္းထဲမွာ အမ်ားႀကီးက်န္ေနေသးလို႔ ကိစၥမရွိပါဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “Backing up affects your brain” ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။

    ေနာက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း ေလ့က်င့္ခန္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ လူေတြေမးတတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကို စာရင္းျပဳထားပါတယ္။

ေမး။        ။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ဘယ္ကိုဦးတည္သြားေနတယ္ဆိုတာ သိပါသလား။
ေျဖ။        ။ မသိပါ။ ဒါကသည္ပင္ ေပ်ာ္စရာပါ။

ေမး။        ။ အဲသလိုေလွ်ာက္ရင္ ဓာတ္တိုင္စတာေတြနဲ႔ မတိုက္မိဘူးလား။
ေျဖ။        ။ မတိုက္မိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟန္းဖုန္းေတြကိုပဲၾကည့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တတ္သူေတြနဲ႔ေတာ့ ဝင္တိုက္တတ္ပါတယ္။

ေမး။        ။ သူတို႔က ခင္ဗ်ားတို႔ကို မျမင္ဘူးလား။
ေျဖ။        ။ မျမင္ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ အသိဥာဏ္သိပ္မျမင့္မားေသးတဲ့ ေက်ာက္ေခတ္သတၱဝါေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ဝိဥာဥ္ဟာ ဟန္းဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာပဲ ပူးကပ္ေနတတ္ပါတယ္။

ေမး။        ။ သူတို႔နဲ႔ ဝင္တိုက္မိရင္ နာက်င္(အနာတရျဖစ္) ပါသလား။
ေျဖ။        ။ မနာက်င္ပါ။ ေခါင္းနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေနာက္ပိုင္းက မာေက်ာၿပီး ေခါင္းနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းက ပိုႏူးညံ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နာျခင္းနာ သူတို႔ပဲ နာပါတယ္။

ေမး။        ။ အဲသလိုဝင္တိုက္မိရင္ သူတို႔ကို ေတာင္းပန္ပါသလား။
ေျဖ။        ။ Yes, but I don’t mean it. သူတို႔ဟန္းဖုန္းကို ျပန္ေကာက္ယူစဥ္ မရယ္မိေအာင္ပင္ ထိန္းထားႏိုင္ပါတယ္။

ေမး။        ။ ကိုယ္တိုင္ေရာ အနာတရျဖစ္ဖူးပါသလား။
ေျဖ။        ။ ျဖစ္ဖူးပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚကေနက်ၿပီး ေသဆံုးပါတယ္။ အဲသလိုျဖစ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီေန႔ဟာ ျပႆဒါးေန႔လို႔ ဆိုရမွာပါ။ တရုတ္ျပည္မွာလည္း လူတစ္ေယာက္ ေနာက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေရကန္ထဲက်ၿပီး နစ္ျမွပ္ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူလည္း ေနာက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အက်င့္ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ေမး။        ။ ေနာက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္တာက ေႏွးေႏွးပဲေလွ်ာက္လို႔ ရပါသလား။
ေျဖ။        ။ မေႏွးပါ။ ယူေကက Garret Doherty ဆိုတဲ့လူဟာ (၇) မိနစ္အတြင္း တစ္မုိင္ေရာက္ေအာင္ ေနာက္ျပန္ေျပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို အတည့္ေျပးတာေတာင္ (၇) မိနစ္အတြင္း တစ္မိုင္ေရာက္ေအာင္ မေျပးႏိုင္ပါ။

ေမး။        ။ ေနာက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းရဲ့ အေကာင္းဆံုးအခ်က္ေတြကို ေျပာျပပါ။
ေျဖ။        ။ ေတာ္ေတာ္ေလးေလွ်ာက္ၿပီးရင္ ကိုယ္ကလြဲလို႔ က်န္တဲ့လူေတြအားလံုးဟာ ေျပာင္းျပန္လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

ေမး။        ။ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ေရာ မရွိဘူးလား။
ေျဖ။        ။ ရွိပါတယ္။ သံုးခ်က္ပါ။ တစ္- အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္ပါတယ္။ ႏွစ္- “You are going the wrong way” လို႔ လူေတြက ထပ္တလဲလဲ ေျပာၾကပါတယ္။ သံုး- ေကာင္ေလး (သို႔) ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေတြ႔ရင္ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္လို႔ မရေတာ့ပါ။

ေမး။        ။ အဲသလို ေနာက္ေယာင္ခံမလိုက္ရဘူးဆိုရင္ သူတို႔ကို သတိရေနပါသလား။
ေျဖ။        ။ သတိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဒီေလာက္ေတာ့ အနစ္နာခံရပါတယ္။

ေမး။        ။ အခုမွစၿပီး ေနာက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္တဲ့သူေတြကို ေျပာခ်င္တဲ့စကားေလးမ်ားရွိရင္ ေျပာေပးပါ။
ေျဖ။        ။ လမ္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးခ်ယ္ပါ။ တိုင္ေတြ၊ မီးတိုင္ေတြ၊ စက္ရံု၊ ေဆးရံုေတြမရွိတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြကို ေရြးၿပီးေလွ်ာက္ပါ။ အထူးသျဖင့္ မကၠဆီကန္ေပါက္စေလးေတြကို ဂရုစုိက္ပါ။

    ေအာက္မွာေဖာ္ျပထားတဲ့ ဗီြဒီယိုကလစ္ေလးကို ၾကည့္ေပးပါ။ အဲသလို မၾကာမၾကာလုပ္ေပးဖို႔လည္း အႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။



By Mr Jam



 ဇင္ေဝေသာ္