“လူေတြကို မုန္းတဲ့ေရာဂါ”

        ဂရိဖေလာ္ေဆာ္ဖာ ေဟရာလီတပ္စ္(Heraclitus) က ကြ်န္ေတာ့္ ေဖးဗရိတ္ေတြထဲကတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူ႔အိုင္ဒီယာေတြေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူက တကယ့္ကို လူထူးဆန္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔ပါ။ သူ႔မွာ နက္နဲတဲ့ အေတြးအေခၚတစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္ဆိုတာေတာ့ မျငင္းပါဘူး။ သူဟာ စံျပ စိတ္လက္တစ္သစ္ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ပါ။ သူေနခဲ့ရတာကလည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္လူေတြ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူသူေတြ၊ ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္ေနသူေတြေၾကာင့္ အျမဲစိတ္ေနာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေနရာမွာပါ။ ဒါေတြကို မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ေနာက္ဆံုး လူေတြနဲ႔ေဝးရာ ေတာင္တန္းေတြဆီ တစ္ေယာက္တည္း ထြက္သြားခဲ့တယ္။ စားစရာဆိုလို႔ ျမက္နဲ႔ သစ္ရြက္ပဲရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီသဘာဝနဲ႔အတူ ရွင္သန္ေနရတဲ့ လိုက္(ဖ္)စတိုင္က သူ႔ကို သေဘာမတူႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေရာဂါေတြရၿပီး ၿမိဳ႕ကိုျပန္လာခဲ့ရတယ္။

    ၿမိဳ႕ေရာက္လို႔ ဆရာဝန္ေတြကိုျပၾကည့္ေတာ့လည္း သူ႔ေရာဂါကို ဘယ္သူမွ အမည္မေဖာ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါကလည္း အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ေရာဂါအေၾကာင္း သူေျပာျပေနတာကကို ပေဟဠိဆန္ဆန္ ရႈပ္ေထြးေနတာကိုး။ ေနာက္ဆံုးအေျဖရွာလို႔မရေတာ့ သူ႔ေရာဂါကို သူကိုယ္တိုင္ကုဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ႀကိဳးစားပံုကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ႏြားျခံထဲမွာအိပ္ၿပီး ႏြားေခ်းေတြနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ ဖံုးထားလိုက္တယ္။ သူ႔ေရာဂါေတာ့ ေပ်ာက္မသြားဘူး၊ သူပဲ ေသဆံုးသြားခဲ့ရွာတယ္။ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ လူေတြ အတူတကြ ပူးေပါင္းလက္တြဲေရး၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ဟာမိုနီရွိေရးဆိုတဲ့ ဒႆနေတြနဲ႔ေနခဲ့တဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္။ အဲသလို ဘဝဆံုးသြားရတာဟာ ေၾကကြဲစရာပါ။

        တကယ္ေတာ့ ေဟရာလီတပ္(စ္) ဟာ misanthrope လုိ႔ေခၚတဲ့ လူတိုင္းကိုၾကည့္မရ၊ လူတိုင္းကို မယံုၾကည္တဲ့ေရာဂါရဲ့ ျပည့္စံုတဲ့ တက္(စ္) ဘုတ္ႀကီးတစ္ခုပါ။ သူလိုပဲ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကေနက်ဥ္ခြါ၊ ျမက္သစ္ရြက္ကိုပဲစား၊ ႏြားေခ်းနဲ႔ျခံဳထားၾကတဲ့လူေတြလည္း ရွိေနႏိုင္တာပါပဲ။

        တစ္ခါက တစ္ေက်ာင္းတည္းအတန္းအတူေနခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ရတယ္။ အတိတ္ကိုသတိရၿပီး အရင္က ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ရရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ သူမကိုေျပာမိေတာ့-

        “ ကြ်န္မေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔မွ မေတြ႕ခ်င္ဘူး။ ေက်ာင္းေနဖက္ေတြအားလံုးကို ၾကည့္လို႔ကို မရဘူး” လို႔ သူမက ဆိုပါတယ္။
        ေနာက္တစ္ေယာက္က အဂၤလန္ကပါ။ သူ႔မွာ ေသြးတိုးေရာဂါရွိတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ေသြးတိုးရတယ္ ဆိုတာ ဘယ္ဆရာဝန္မွ အေျဖထုတ္လို႔မရဘူး။

        “ ဘာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ငါေတာ့သိတယ္။ အိမ္မွာထိုင္ၿပီး လူေတြအေၾကာင္းကို ထိုင္စဥ္းစားေနတာ။ ဒါနဲ႔ ေဒါသေတြျဖစ္၊ ေသြးေပါင္ေတြတက္ျဖစ္လာတာ။ အေၾကာင္းက အဲဒါပဲလို႔ ” မိတ္ေဆြက ဆိုပါတယ္။
        လူတိုင္းကို ၾကည့္မရတဲ့ေရာဂါ ဘာလို႔ရတာလဲ။လူေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မတူေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ လူေတြကို မုန္းတာလဲ၊ ဘာ့ေၾကာင့္ လူတိုင္းကို မယံုၾကည္ႏိုင္တာလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ အမ်ားႀကီးကြဲျပားေနႏိုင္တာေပါ့။ ဒီမစ္ဆင္(န္)သေရာပစ္ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္လို႔  အေတာ္ျပည့္စံုတဲ့အေျဖကိို ေပးခဲ့တာကေတာ့ ေဟရာလိတပ္(စ္)ရဲ့ေနာက္ ႏွစ္တစ္ရာေလာက္မွာေပၚလာတဲ့ ဂရိေတြးေခၚပညာရွင္ ပေလတိုပါပဲ။

        သူက ေျပာတယ္။
        “ ဒီေရာဂါဟာ လူတစ္ေယာက္ကို အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္၊ အၾကြင္းမဲ့ အားထားရာကေန၊ ဒီလူဟာ ယံုၾကည္စရာမေကာင္းဘူး၊ အားထားစရာမေကာင္းဘူးလုိ႔ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါေတြမွာ ျဖစ္တာပါ။ အဲဒီကစၿပီး လူေတြ႔တိုင္း မုန္း၊ လူေတြ႔တိုင္း မယံုၾကည္ျဖစ္ေတာ့တာပဲ” တဲ့။

        ဒီေရာဂါဟာ လူတဖက္သားကို သဘာဝမက် အလြန္အမင္းေမွ်ာ္လင့္ထားရာကေန ဒီလိုမျဖစ္လာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ တဖက္သားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ကိုုယ္ ဒုကၡေရာက္ရတာပါ။ ဒီလိုေတြျဖစ္လာတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔အမ်ားစုက လူတဖက္သားကုိ အတၱႀကီးသူ၊ ပ်င္းရိသူ၊ ညွာတာမႈ မရွိသူ၊ ေလးေလးနက္နက္မရိွသူ၊ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လူ၊ ေက်းဇူးတရားမသိတတ္သူလို႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။

        တစ္ခါတစ္ခါ သူမ်ားေၾကာင့္ ကိုယ္စိတ္ပ်က္ရသလို၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္သူမ်ား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါကိုသိထားၿပီး အရွိအတိုင္းပဲ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ စိတ္ထိခိုက္လြယ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေကာင္းျမင္ဝါဒ ေနရာအထားအသို လြဲတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါကိုသေဘာမေပါက္ရင္ စိတ္ပ်က္စရာေတြက တုိးတိုးလာၿပီး ေနာက္ဆံုးခါးခါးသီးသီး မုန္းတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီေရာဂါကို ေရွာင္က်ဥ္ဖို႔ကေတာ့ သူမ်ားဆီက ဘာမွသိပ္မေမွ်ာ္လင့္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြက ကိုယ့္အႀကိဳက္ကို လိုက္ေနၾကမွာမွ မဟုတ္တာ။ တကယ္ဆို ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတာင္ တုံ႔ျပန္တတ္ၾကတာပဲ။

        ဒါေပမယ့္ လူေတြကို ေလးစားထားဖို႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲဆိုးဆိုး ေကာင္းကြက္ေလးေတြေတာ့ ကိုယ္စီရွိေနတတ္ၾကတာပဲ။

        ဒီအတြက္ ဒတ္(ခ်္) အေတြးအေခၚပညာရွင္ Baruch Spinoza ကေတာ့ “ ငိုလည္း မေနနဲ႔၊ အရမ္းႀကီးလည္း ေက်နပ္မေနနဲ႔၊ နားလည္ဖို႔သာ ႀကိဳးစား” လို႔ ေျပာထားခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့စကားပါ။
  *****
Gary Hayden ရဲ႕ Why some people hate everyone ကို အဆင္ေျပသလို ဘာသာျပန္ထားတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားႀကီး မဟုတ္လွပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာအေနနဲ႔ကေတာ့ “ ယံ ပိစၥံ န လဘတိ၊ တမၸိ ဒုကၡံ” ပါပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြျဖစ္မလာတဲ့အခါနဲ႔၊ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြ ျဖစ္လာတတ္တဲ့အခါေတြမွာ ျဖစ္တတ္တာပါပဲ။ တစ္ခုရွိတာက ဗုဒၶစာေပမွာ ေဒါသလို႔ရွိေပမယ့္၊ misanthrope နဲ႔ ထပ္တူက်မဲ့ စကားေတာ့ရွာရခက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အဓိပၸါယ္က dislike and mistrust everyone ပါ။ ေဒါသရဲ႕ အျခားနာမည္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အာဃာတနဲ႔ေတာ့ ဆင္တူတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

        မေမွ်ာ္လင့္တာေတြျဖစ္တတ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေၾကကြဲဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုေလာက္ မွ်ခ်င္ပါတယ္။ (၇၅) က်ပ္တန္ေတြ တရားမဝင္ေၾကျငာခဲ့တဲ့ ဦးစိန္လြင္လက္ထက္ကပါ။ ရွိစုမဲ့စုေငြေတြအားလံုးက (၇၅) က်ပ္တန္ေတြႀကီးပဲဆိုေတာ့ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားရရွာပါတယ္။ မၾကမ္းပါဘူး၊ ယဥ္ယဥ္ေလးပါ။ ယဥ္လြန္းလို႔ သူ႔ကို္ေတာင္ သနားမဆံုးျဖစ္ၾကရပါတယ္။ စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားတဲ့ေနာက္ သူက ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့ဘူး။ သူ႔ကိုဘာေမးေမး သူေျပာတာက တစ္ခြန္းထဲပဲ-

        “ စိန္လြင့္ႏွယ္ ေနာက္…တာ” တဲ့။

 ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more

ဣဒိၶဝိဒအဘိဉာဥ္ ႏွင့္ မ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္

ကြန္ပ်ဴတာသည္ တန္ခိုးၾကီး၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ထိုကြန္ပ်ဴတာကို ဘာသာၿပန္ဆိုရန္ ဘာသာစကား မရွိေသးေသာေၾကာင့္ၿဖစ္၏။ ကြန္ပ်ဴတာသည္ တရုတ္လိုလည္း ကြန္ပ်ဴတာ၊ ကုလားလိုလည္း ကြန္ပ်ဴတာ၊ ဂ်ပန္လိုလည္း ကြန္ပ်ဴတာ၊ ဂ်ာမန္လိုလည္း ကြန္ပ်ဴတာပင္ၿဖစ္သည္။ သိရသေလာက္ မည္သည့္ဘာသာစကားကမွ် ကိုယ္ပိုင္အမည္ၿဖင့္ေခၚရန္ မရဲေသး။ ၿမန္မာလိုကား စာပင္မဖြဲ႕ေလာက္။

ေလာကၾကီးထဲ၌ မထင္မရွား၀င္လာၿပီး လူသားကိုထိန္းခ်ဳပ္သြားေသာအရာ သံုးခုရွိသည္။

• ၁။ ထာ၀ရ ဘုရားရွင္
• ၂။ ေငြေၾကးစီးဆင္းမႈ ႏွင့္
• ၃။ ကြန္ပ်ဴတာတို႔ ၿဖစ္၏။

ဘာသာေရးအၿငင္းပြါးဖြယ္ၿဖစ္သၿဖင္႔ ထာ၀ရဘုရားရွင္ကိုေတာ့ လက္ေရွာင္ခဲ့ခ်င္၏။

ေငြေၾကးကိစၥကို အနည္းငယ္ေၿပာခ်င္သည္။ ေငြေၾကးကို ဖန္ဆင္းသူမွာ လူသားၿဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းခဲ့ရသနည္းဟူမူ ပစၥည္းခ်င္းလဲလွယ္ရာတြင္ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေစလိုေသာ ေၾကာင့္ၿဖစ္၏။ ပဲႏွင့္ ဆန္လဲလွယ္လို သူတို႔အတြက္ ပဲအိတ္၊ ဆန္အိတ္ထမ္း၍ သြားေနစရာမလို၊ ေငြေၾကးဟူေသာ ၾကားခံပစၥည္းကို ယူသြားရန္သာလိုေတာ့သည္။ ဤကိစၥသည္ လူတိုင္းသိ၏။ လူတိုင္္းသိေသာကိစၥကို မေၿပာလို။

ေၿပာလိုသည္က လူသားတို႔ဘ၀ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေစရန္ လူသားကဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ ထိုေငြေၾကးစနစ္ သည္ ေအာက္ေအာ႔(ဖ္) ကြန္ထရုိးၿဖစ္ကာ ထိုေငြေၾကးကပင္ လူသားကို က်က်နနၾကီး ေမာင္းႏွင္ေနေတာ့သည္။ ေငြေၾကးစနစ္၏ မူလတန္ဖိုးၿဖစ္သည့္ “ လူသားကိုလြယ္ကူခ်မ္းသာေစရန္” သည္ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၿပီ ၿဖစ္၏။ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္း၏။ လူသားသည္ ေငြေၾကးကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့၊ ထိုေငြေၾကးက လူသားကို ၿပန္ထိန္းခ်ဳပ္ေနေတာ့၏။

ကြန္ပ်ဴတာေခၚသည့္ အေပ်ာ့အမာႀကိိယာမ်ား (ရုပ္၊နာမ္ ဟု ေခၚလိုကေခၚႏိုင္၏၊ မေခၚလိုက မေခၚႏိုင္။) အစုအေ၀း(ခႏၶာ) သည္လည္း လူသားကုိကူညီရန္ လူသားက သူ႔ကိုဖန္ဆင္းလိုက္၏။ လြန္စြာအသံုးက်၏။ လူသား၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား၊ သခ်ၤာကိန္းဂဏာန္းမ်ားစသၿဖင့္တုို႔ကို လ်င္ၿမန္စြာ ေဆာင္ရြက္ေပး၏။ ထိုမွ်မက လူသားကို အင္တာတိန္းလည္းလုပ္၏။

ယေန႔ ၂၁ ရာစုဦး၌ ထိုအဓိပၸါယ္ အနည္းငယ္လြဲေခ်ာ္စ ျပဳလာၿပီၿဖစ္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာက လူသားကို အင္တာတိန္း လုပ္တာထက္ လူသားက ကြန္ပ်ဴတာကိုၿပန္၍ အင္တာတိန္းလုပ္ေနရသည္က ပိုမ်ားသလိုလို ၿဖစ္လာ၏။ လက္ခံလိုက လက္ခံ၊ လက္မခံလိုက လက္မခံ၊ like လိုက like ၍ dislike လိုက dislike ႏိုင္၏။ ၿပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာမရွိ။

ယေန႔ ခ်က္(စ္) ခ်န္ပီယံသည္ ဒီပါဗလူးေခၚသည့္ ကြန္ပ်ဴတာၿဖစ္၏။ ကာေပါ့ မဟုတ္။ ဂယ္ရီကက္စပါေရာ့ မဟုတ္။ ဒိ(ပ္)ဗလူးကို ကက္စပါေရာ့ကႏိုင္၏။ ထိုအခါ ဒိပါးဗလူးတက္လာ၏။ ဒိပါးဗလူးေနာက္၌ ဒိပက္(စ္တ္)ဗလူးရွိေသး၏။ မလိုေတာ့၊ ဒိပါးၿဖင့္ပင္ လူသား၏ဦးေႏွာက္သည္ သြက္သြက္ခါေအာင္ ရူးသြပ္သြားရၿပီၿဖစ္၏။ ၀မ္းနည္းတတ္လွ်င္ ၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္း၏။ ၀မ္းမနည္းတတ္လွ်င္ ၀မ္းနည္းဖို႔မလို။

ယေန႔ ကေလးမ်ားသည္ မိဘမ်ားခရီးတစ္ပါတ္ထြက္သည္ကို ဂရုမစိုက္ၾက၊ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ တစ္နာရီ မွ်ေ၀းကြာ လွ်င္ ရူးမတတ္ခံစားၾကရ၏။ လူသား၀ါဒ က်ရွဴံးစၿပဳလာၿပီၿဖစ္၏။ like လိုက like၊ Talking about it လိုက Talking about it ႏိုင္၏။ ဤသည္မွာ မည္သူမွ်ဘာသာမၿပန္ရဲေသးေသာ ကြန္ပ်ဴတာၿဖစ္၏။

ယခုမွ ေၿပာလိုေသာ မ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္အေၾကာင္းေရာက္ေတာ့၏။

ဓမၼပဒစာအုပ္ထဲ၌ ေနာင္ေတာ္ပန္ႏွင္႔ ညီေတာ္ပန္ဟူေသာ ညီေနာင္ရဟန္းႏွစ္ပါး၀တၱဳကို ဖတ္ရ၏။ ေနာင္ေတာ္ပန္က ရဟႏၱာၿဖစ္ၿပီး ညီေတာ္ပန္ကမူ သူ႔ေနာင္ေတာ္အလိုအရ အလြန္ဥာဏ္ထိုင္းသူၿဖစ္၏။ ရဟႏၱာၿဖစ္ေရးကား ေ၀လာေ၀းသာတည္း။

သို႔ေသာ္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႕သည့္အခါ ညီေတာ္ပန္ ဥာဏ္ထိုင္းသည္ဆိုသည့္ အယူအဆ လြဲသြားေတာ့၏။ စရိုက္ႏွင့္ ကမၼဌာန္းကိုက္သြားၿပီး ညီေတာ္ပန္သည္ အဘိဉာဥ္ေၿခာက္ပါးႏွင့္ ကိုေအာ္ပရိတ္ၿဖစ္သည့္ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ အရဟတၱဖိုလ္ဥာဏ္သို႔ေရာက္ကာ ရဟႏၱာ ၿဖစ္သြား ေတာ့သည္။

ထိုအခ်င္းအရာကို သိေတာ္မူေသာဘုရားရွင္က ဆြမ္းမစားရေသးေသာ ညီေတာ္ပန္ကို ပင့္ခိုင္းသည္။ ပင့္ေလသူ ေက်ာင္းေရာက္ေသာ အခါ ညီေတာ္ပန္တပါးမဟုတ္ဘဲ တစ္ေထာင္ ၿဖစ္ေနသည္ဟုဆို၏။ ထိုအခါ မည္သည့္ပန္ကို ပင့္ရမည္မသိ၊ ဘုရားရွင္ကိုၿပန္၍ ေလွ်ာက္ထားရ ၿပန္၏။ စူဠပန္မေထရ္ဘုရားဟုေခၚေလာ့၊ ပထမဆံုးထူးေသာ စူဠပန္မေထရ္၏ လက္ကိုကိုင္ေလာ့။ ထိုအခါ အၿခားအၿခားေသာ စူဠပန္တို႔ကြယ္လတၱံ႕ဟု ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူ၏။

မွန္၏။ ဤပရိုစီဂ်ာအတိုင္း ေဆာင္ရြက္လိုက္ေသာအခါ ညီေတာ္ပန္တစ္ပန္သာ က်န္ရစ္ ေတာ့၏။

ဤကဲ့သို႔ တစ္ပါးက တစ္ေထာင္ၿဖစ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းႏိုင္ၿခင္းသည္ ဣဒၶိဝိဓတန္ခိုးအဘိဉာဥ္ ထူးကို ရရွိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ၿဖစ္၏။ ထိုတန္ခိုးရွိလွ်င္ ရဟန္းတစ္ပါးက ေထာင္ေသာင္းမကေသာ ရုပ္ပြါး၊ကိုယ္ပြါးမ်ားဖန္ဆင္းႏိုင္၏။ ဤသည္မွာ ဣဒၶိဝိဓပင္ၿဖစ္ေတာ့၏။ (နံပါတ္ ၁ ထိုးေပးထားေသာ ဣဒၶိဝိဓကို ဖု(တ္)ႏုတ္(တ္) မေပးေတာ့၊ ဤမွာရွင္းၿပီးၿဖစ္၏)

ဣဒၶိဝိဓအဘိဉာဥ္ကိုမရေသာ ၂၁ ရာစု ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ Replace လုပ္လိုက လုပ္လို႔ရသည့္ မ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္ကို (၁၉)ႏွစ္သား အေမရိကန္ေလးတစ္ေယာက္က ဖန္ဆင္း ေပးလိုက္၏။ သူ႔နာမည္ကို မသိ၊ ရွာၾကည့္လွ်င္ရေသာ္လည္း မရွာခ်င္။ အမွန္သိလိုသူတို႔အတြက္ အလြယ္တကူသိႏိုင္ေသာ ကိစၥၿဖစ္သၿဖင့္ အထူးမခ်ဲ႕လိုေတာ့။

ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ထိုမ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္၌ ဆရာေတာ္ၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ အရွင္ၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ ေဒါက္တာၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ မေဒါက္တာ ၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ ကိုကိုၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ ေမာင္ေမာင္ၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ မီးမီးၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ မမၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ ေဝဟင္အာကာ ထက္မိုး လွ်ံဟိန္းေက်ာ္ၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ ထူးအိၿႏၵာ သဥၨာႏြဲ႕ေႏွာင္း ဇာၿခည္ေက်ာ္ညြန္႔ ၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။ ဘာမဆိုၿဖစ္ခြင့္ရွိ၏။

ဣဒၶိဝိဓအဘိဉာဥ္ မရလည္း ပူစရာမလိုေတာ့။ မ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္ေပၚ၌ အလိုရွိသမွ် ကိုယ္ပြါးမ်ား သမာဓိမလိုပဲ ပြားလို႔ရၿပီးၿဖစ္၏။ ထို႔ထက္ပို၍ ပြားလိုကလည္း ပြားလို႔ရ၏။ ထို႔ထက္ပို၍ ပြားလိုသည္ထက္ပို၍ ပြားလိုကလည္း ပြားလို႔ရၿပီၿဖစ္၏။ ႀကိဳက္သေလာက္ ပြားႏိုင္၏။ မႀကိဳက္သေလာက္လည္း ပြားႏိုင္၏။

မလိုအပ္ေသာ္လည္း ဤ၌ေၿပာခဲ့ခ်င္၏။

သီဟနာဒသည္ ရဟန္းတစ္ပါးၿဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ “ ကိုကိုက ဘုန္းဘုန္းဆို” ဟူေသာေမးခြန္း ေမးစရာ မလိုေတာ့။ ေမးလိုကေတာ့ ေမးႏိုင္၏။ ေမးသူကို တားၿမစ္၍မရ။ သီဟနာဒသည္ ရဟန္း တစ္ပါးၿဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုကို၊ ေမာင္ေမာင္၊ မမ၊ မီးမီး ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္းၿပရန္မလိုအပ္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ ရွင္းၿပဖို႔လိုအပ္သည္ဟုထင္ေသာ သူတခ်ိဳ႕လည္းရွိႏိုင္၏။ ထိုသူတို႔အတြက္ ရွင္းၿပရမည္။ သီဟနာဒသည္ ရဟန္းတစ္ပါးၿဖစ္၏။ ဒါၿဖင္႔ ရဟန္းၿဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသၿပ၊ လူၿဖစ္ေၾကာင္းသက္ေသၿပဟု ေၿပာသူတစ္ခ်ိဳ႕ရွိႏိုင္၏။ ၀မ္းနည္း၏။ သက္ေသၿပစရာမလို။ မ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္သည္ ရဲစခန္းမဟုတ္၊ တရားရုံးမဟုတ္။ ပြားလိုက ပြားလို႔ရ၏။ မပြားလိုကလည္း မပြားလို႔ရ၏။

ဤ၌ ေၿဖရွင္းမရေသာၿပႆနာ ေပၚလာေတာ့၏။

တစ္ေထာင္ေသာ ညီေတာ္ပန္မ်ားအနက္ ပထမဆံုးထူးေသာ ညီေတာ္ပန္၏လက္ကို ကိုင္လိုက္လွ်င္ အၿခားအၿခားေသာပန္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ဟု သိရ၏။ ထိုေခတ္က ဘုရားရွိ၏။ ဘုရားရွိသၿဖင္႔ ညီေတာ္ပန္အစစ္ကို သိခြင့္ရခဲ့၏။

ယေန႔ (၂၁) ရာစု၌ ဘုရားမရွိေတာ့။ မ်က္ခြက္ဘြတ္အုပ္ေပၚ၌ ပြားထားေသာ ရဟန္း၏ ကိုယ္ပြားမ်ားအနက္ ဘယ္အပြားသည္ အပြားစစ္ၿဖစ္သည္ဟု သိရွိရန္မလြယ္ကူေတာ့။ ဘယ္အပြား၏ လက္ကို ကိုင္လိုက္ရမည္မသိေတာ့။

မည္သို႔ၿဖစ္ေစ ေပ်ာ္စရာေတာ့ေကာင္း၏။
ေပ်ာ္စရာေကာင္း၏ မည္သို႔ၿဖစ္မွန္းမသိေတာ့။
သိသိ၊ မသိသိ ေပ်ာ္စရာေတာ့ေကာင္း၏။
ေပ်ာ္စရာေကာင္း၏။ မသိလည္း မသိ။ သိလည္း သိ။
ေနာင္ေတာ္၊ ညီေတာ္မ်ား သီဟနာဒကို ဆဲလိုက ဆဲႏိုင္ၿပီၿဖစ္၏။
သီဟနာဒ၏လက္ကိုသာ လာမကိုင္ပါႏွင့္…..။

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ရြာသားေရးတဲ႔ကဗ်ာ

ရယ္သံ ငုိသံေတြ နားမေထာင္ျဖစ္တာၾကာၿပီ
ေလာကဓံတရားဆိုတာ အရင္လို
ရွစ္ပါး မတိုး မေလ်ာ႔ပဲ မဟုတ္လား။
ဟင္ ဒါဆို ဘာထူးလို႔လဲ???

ကြန္နက္ရွင္း မေကာင္းေသးေသာ နားလည္မႈမ်ား
ေဒါင္းလုပ္ဒ္ လုပ္တိုင္း ျပဳတ္က်တတ္ေသာ အနာဂတ္စာမ်က္ႏွာမ်ား
အစိမ္ေရာင္အဝိုင္းေလးလို ဝိုင္း၍မၿပီးေသာ မေန႔က မနက္ဖန္မ်ား
အသံၾကည္ၾကည္နားဆင္ဖို႔ ေျမညီညီမွာ မေနႏိုင္ေသာ လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ား။

လြမ္းခ်င္တိုင္း လြမ္းရေအာင္
ဒါက ဘုရားလက္ထက္မွ မဟုတ္တာ။
( ဘုရားက အေခ်ာ႔ေကာင္း တရားျပေကာင္း )

ဖုန္လုံးမ်ားအတြက္ အာမခံကုမၸဏီဖြင္႔ေသာ လက္ကိုင္ပုဝါမ်ား
စားရေသာက္ရမဲ႔ လက္သည္းဆိုးေဆးမ်ား
ခါးေထာက္ၾကည္႔ေနေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား
အမိန္႔ေပးေနေသာ ကၽြန္းစာပြဲ အေကာင္းစားႀကီးမ်ား။

ဒီေကာင္က တကယ္ လြမ္းေကာလြမ္းတတ္လိ႔ုလား???
ဒီမွာ ကိုယ္႔လူ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ
စုစုေစာင္းေစာင္း ေဝနာတခ်ိဳ႕နဲ႔
ေခၽြေခၽြတာတာ မ်ွ လြမ္းေနရတာ မင္း သိပံုမရဘူး
လြမ္းတတ္ပါတယ္၊ ၾကည္႔..
လက္ပံကိုင္းေတြ မီးစြဲေနရင္
အဲ႔ဒါ ေႏြရာသီ။

ေျခေထာက္မိုးေထာင္အိပ္ေနေသာ စိုးရိမ္မႈမ်ား
ႏွမ္းမျဖဴးမိေသာ ရယ္သံလြင္လြင္မ်ား
ၾကယ္ေႂကြခ်ိန္ေစာင္႔ေသာ နကၡတ္မုဆိုးမ်ား
ခရားေရလႊတ္ တိတ္ဆိတ္သံမ်ား။

ႀကိဳးနဲ႔ ခါးသိမ္ေအာင္ ခ်ည္ထားမွ ညီၫြတ္ရမွာလား???
ဒီမွာ ကိုယ္႔လူ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ
ထင္း အစည္းလိုက္ေတြ႔လိ႔ု
ဘယ္သူက ဒူးနဲ႔တိုက္ ခ်ိဳးျပေနမွာလဲ
အစည္းလိုက္ အိမ္ကိုထမ္းယူသြားမွာေပါ႔
သပိတ္ဝင္ အိတ္ဝင္။

အဲသေလာက္ နားလည္တတ္ရင္လည္း
ငါ ေနာက္က်တဲ႔အခါတိုင္း
မင္း နာရီ ျမန္ေနလို႔ လို႔ မွတ္ယူေပးပါ

ဆံပင္သပ္မတင္ရေသးေသာ ရိုးသားမႈမ်ား
လက္လုပ္လက္စား ေရႊအိုေရာင္အိပ္မက္မ်ား
ခံစားမႈ ခရိုက္စစ္ျဖစ္ေနေသာ မိသားစု ဥေရာပမ်ား
ေဘာကန္ဖိနပ္ မရိွတဲ႔ နာရီေပၚက မ်က္ရည္တန္မ်ား။ ။

ဇင္ေဝေသာ္

Read more

ရွင္းသန္႔စိမ္းလဲ့ကြ်န္း (၉ း ၄)

ေမတၲာရပ္ခံခ်က္။ ။ ဒီရက္ေတြမွာ အလုပ္ပိေနတာရယ္၊ ယာယီခရီးစဥ္ေတြ ရွိေနတာရယ္ေၾကာင္႔ ပို႔စ္ေတြ အရင္လို ပုံမွန္တက္ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္အသိေပးထားခ်င္ပါတယ္။ လီကြမ္းယု စာမူေတြေတာ႔ တစ္ပတ္ ႏွစ္ ပုဒ္ တက္ပါမယ္။ ေရးထားသမ်ွေတြထဲက အက္ဒမင္ သေဘာက်တာေလးေ တြ (ကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းမက်လို႔ ဆြဲထားတာေတြ) တက္လာႏိုင္ၿပီး အေဟာင္း တခ်ိဳ႕လည္း ေဖ႔ဘုတ္မွာ မဖတ္ရေသးသူေတြအတြက္ ျပန္ တင္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ရွိႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပး အပ္ပါတယ္။

ေမး ။ ။ စကၤာပူအတြက္ ႏ်ဴးကလီးယားစြမ္းအင္ကေရာ ဘယ္လုိ ေနမ လဲ။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခေရာ ရွိရဲ႕လား။

ေျဖ ။ ။ ယူနစ္ေသးေသး ႏ်ဴးကလီးယားဖုိကေတာ့ အႏၲရာယ္လည္း ကင္းၿပီး ျဖစ္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ သူတုိ႔ သတင္းပုိ႔ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ ႏ်ဴးကလီးယားမွ အႏၲရာယ္ကင္းတယ္လုိ႔ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဓာတ္ေပါင္း ဖုိကုိ ေရေပၚ ေပၚေနႏုိင္တဲ့ ေရငုပ္သေဘၤာလုိဟာေပၚမွာ တင္ထားမယ္ေပါ့။ ပထမ အေသးဆုံး ယူနစ္ကေန စမယ္။ အဲ့ဒါ အလုပ္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္ အလတ္ စား ယူနစ္ကုိ စမ္းသပ္ၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့မွ အလက္စား ယူနစ္ေဘးမွာ အေ သးစားေလးေတြ ထပ္ျဖည့္ထားဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကမယ္ေပါ့ကြာ။

တုိ႔ ႀကံဳရမယ့္ ျပႆနာက စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြက စြမ္းအင္မသုံးတဲ့ ည ပိုင္းေတြမွာ စြမ္းအင္ေတြက ပုိေနမယ္။ အဲ့ဒီစြမ္းအင္ေတြကုိ ဘယ္လုိ ထိန္း သိမ္းၾကမလဲဆုိတာပဲ။ ေရအားလ်က္စစ္ပါ ရွိမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေရပမ့္(ပ္ ) ေတြ နဲ႔ ေရျပန္ပုိ႔ေပးၿပီး စြမ္းအင္ပုိေကာင္းေအာင္ လုပ္ယူလုိ႔ ရတာေပါ့။

ယူဂုိစလားဘီးယားမွာ ဒါမ်ိဳး လုပ္ထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရဖူးတယ္။ စြမ္းအင္ အသုံး နည္းတဲ့ ညပုိင္းေတြမွာ ဆုိရင္ သူတုိ႔ ႏ်ဴးကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖုိေတြ ကုိ ေရေတြနဲ႔ ျဖန္းေပးၾကတယ္။ ျဖန္းလိုက္တဲ့ ေရေတြက ေရကန္ႀကီးထဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ဒီေလာက္အထိ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ကလည္း တုိ႔မွာ စြမ္းအင္က အ လုံအေလာက္ မရွိဘူး။

ေမး ။ ။ ဒီလုိ အေျခအေနေတြ ၾကားထဲကေနၿပီး စကၤာပူကုိ သဘာဝ ပတ္ ဝန္းက်င္အားျဖင့္လည္း ေနခ်င္စဖြယ္၊ စီးပြားေရးအားျဖင့္လည္း ကမၻာ့ၿမိဳ႕ေ တာ္ပုံစံျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ထားႏုိင္ခဲ့တဲ့ အေပၚမွာ ေက်နပ္မႈေရာ ရွိပါ သလား။

ေျဖ ။ ။ ငါ့သေဘာအရကေတာ့ ျပြတ္သိပ္ေနမွာစုိးလုိ႔ လူဦးေရ သိပ္မ်ား မွာကို မလုိလားဘူး။ ငါတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္ႏုိင္လုပ္ႏုိင္၊ ဆုိပါေတာ့ … သ ဘာဝဥယာဥ္ေတြ လုပ္တာ၊ စိမ္းလန္းတဲ့ ေျမကြပ္လပ္ေတြကုိ ထိန္းသိမ္းေပး တာ စတာေတြေပါ့။ လူဦးေရကသာ စီးပြားေရးအတြက္ ၾကည့္ၿပီး ေခၚထားရ တဲ့ အလုပ္သမားေတြ အပါအဝင္ ေျခာက္သန္းခြဲေလာက္သာ ရွိမယ္ဆုိရင္ မြန္းၾကပ္ၿပီး မသက္မသာ ျဖစ္လာမွာပဲ။

ငါ ေဟာင္ေကာင္ကုိ ေရာက္ေတာ့ ေလထုညစ္ညမ္းမႈ မရွိဘူးဆုိရင္ေတာင္ လူေတြ မ်ားလြန္းလုိ႔ ငါ သေဘာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ ရွန္းဟိုင္းၿမိဳ႕ေဟာင္းလည္း အတူတူပဲ။ ၁၉၇၆ - ခုတုန္းက အေကာင္းဆုံး ဧည့္ရိပ္သာမွာ တည္းတာေ တာင္ ေအာက္ဆင္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လုိက္ရင္ လူေတြက ျပြတ္ခဲေနတာပဲ။ မင္းသြားရင္ သြားေန၊ မသြားရင္ သူတုိ႔က ေနာက္ကေန တြန္းသြားတာ။ ၿပီးေတာ့ ေမွာင္မည္းမည္းနဲ႔၊ ဆုိင္ေတြကလည္း အေမွာင္ထဲ၊ လမ္းမီးေတြ က လည္း မလင္းတလင္းနဲ႔။

ေဟာင္ေကာင္မွာ သူတုိ႔အိမ္ေလးေတြက က်ဥ္းလြန္းေတာ့ သူတုိ႔အပန္းေျဖဖုိ႔ ဆုိရင္ အျပင္မွာ အပန္းေျဖၾကရတယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးေတြကလည္း အျပင္မွာ ပဲ။ စကၤာပူမွာ ငါတုိ႔ လူမ်ိဳးေတြက တီဗြီ အႀကီးစားႀကီးေတြ၊ ေနာက္ဆုံးေပၚ စက္ပစၥည္းေတြနဲ႔ က်က်နန ေနၾကရတယ္။ အျပင္မွာ သိပ္ မေတြ႔ရဘူး။ ညဥ့္နက္တဲ့အထိ အျပင္မွာ ေတြ႔ရတာက ႏုိင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ေတြပဲ မ်ားတယ္။

ငါ့သေဘာအရကေတာ့ လူဦးေရ ေလွ်ာ့ခ်မယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါက ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်သူ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ စကၤာပူ လက္ရွိအစုိးရကပဲ စကၤာပူအတြက္ ဘာလုပ္ သင့္သလဲဆုိတာ သူတုိ႔ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ၿပီး လုပ္ၾကလိမ့္မယ္။

ေမး ။ ။ ကမၻာေျမ ပူေႏြးလာမႈဖက္ကုိ လွည့္ၾကည့္ၾကပါဦးစုိ႔လား။ ကမၻာ့ရာသီဥတုကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ ကမၻာမွာ ဝမ္းစာမရွိဘူးလုိ႔ (အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္လုိ႔) ေျပာခဲ့တယ္။ ကမၻာ့အနာဂတ္အတြက္ မေကာင္းႏုိင္တဲ့ အလားအလာမ်ိဳးေတြ ျမင္မိသလား။

ေျဖ ။ ။ ဟုတ္တယ္။ ငါ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။ လုပ္ႏုိင္တဲ့အပုိင္းကုိပဲ လုပ္ၿပီး မလုပ္ႏုိင္တဲ့အပုိင္းကုိ လုပ္လုိ႔ မရဘူးေလ။ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔ ညီမွ်ေအာင္ ဘယ္လုိေနသြားၾကမလဲဆုိတာ အပူရွိန္ ဘယ္ေလာက္ ပုိျပင္းျပလာတယ္ဆုိတာ အေပၚမွာ မူတည္တယ္။

ေမး ။ ။ တစ္ကမၻာလုံးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ေျပာင္းလဲေပးဖုိ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ဒီျပႆနာကုိ မျဖစ္မေန ေျဖရွင္းသင့္တယ္လုိ႔ မထင္ဘူးလား။
ေျဖ ။ ။ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယက ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ ေနၾကတဲ့ သန္းေပါင္း မ်ား စြာေသာ လူေတြ၊ အဲ့ဒီၿမိဳ႕ေတြမွာ ရွိၾကတဲ့ ကုန္သည္ပြဲစား အေသးေလးေ တြ ေရျပတ္လတ္မႈဒုကၡ ႀကံဳလာရၿပီဆုိရင္ေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ျပႆနာ တက္လာမွာပဲ။ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ လူေတြအတြက္ ေရအလုံအေလာက္ ရဖုိ႔ ဘယ္ကုိ သြားၾက၊ ပုိ႔ထားၾကမလဲ။ သူတုိ႔ကုိယ္ သူတုိ႔ေရာ ဝမ္းဝေအာင္ ဘယ္လုိ ရွာစားၾကမလဲ။ သူတုိ႔ကေတာ့ အသက္ရွင္လုိ႔ ရတဲ့ေနရာေတြကုိ သြားၾကမွာပဲ။ အဲ့ဒါဆုိရင္ေတာ့ ျပႆနာက ကမၻာနဲ႔ ခ်ီသြားလိမ့္မယ္။ (အဲ့သလုိမ်ိဳး ျဖစ္လာရင္ေတာ့ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ အစုိးရက ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးကုိ ပုိၿပီး ဂ႐ုစုိက္လာစရာ ရွိတယ္။)

ေမး ။ ။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလုံး လက္ေတြ႔က်တဲ့ သေဘာတူညီမႈတစ္ခုေတာ့ ရေအာင္ ရွင္သင့္ၾကၿပီေပါ့။ ျဖစ္ႏုိင္မယ္လုိ႔ မစၥတာလီ ထင္ပါသလား။
ေျဖ ။ ။ မထင္မိဘူး။ ကုိပင္ေဟဂင္ (Copenhagen) အစည္းအေဝးကုိ ၾကည့္ေလ။ (၂၀၀၉ - ခုႏွစ္က ကုလသမဂၢက ကမၻာ့ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္း သိမ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စည္းေဝးခဲ့တဲ့ အစည္းအေဝးကုိ ရည္ညႊန္းတာပါ။) တ႐ုတ္က ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကို ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ ဆုိက္ ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ ေျပာတယ္။ စိမ္းလန္းစုိေျပေရး နည္းပညာကုိလည္း အလ ကားေပးမယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔လည္း (အေမရိကန္ေတြ) ၁၉၉၀ က ကာဗြန္သုံးစြဲမႈထက္ (၄၀) ရာခုိင္ႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်ဖုိ႔ လုပ္ေလ တဲ့။

ဒီေတာ့ ကြန္ဂရက္က ဘီး(လ္)ကလင္တန္ကုိ (၄) ရာခုိင္ႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်ရင္ ရၿပီလုိ႔ ခြင့္ျပဳလုိက္ၾကတယ္ ေလ။

ေမး ။ ။ ဒီျပႆနာအတြက္ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မႈ မရွိလုိ႔မ်ား လား။

ေျဖ ။ ။ ေခါင္ေဆာင္မႈ မရွိလုိ႔ မဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံႀကီး၊ ႏုိင္ငံေသး ဘယ္လုိ ေခါင္းေဆာင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
“ေကာင္းၿပီ၊ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာတာကို ကာကြယ္တဲ့ အေနန႔ဲ စီးပြားေရး တိုးတက္တာ၊ မတုိးတက္ေတြကုိ ဂ႐ုစုိက္ မေနေတာ့ဘူး။ ကမၻာႀကီးကို ကယ္တင္ေတာ႔မယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႐ႈံးရင္လည္း ႐ႈံးပါေစ” လုိ႔ သူတို႔ က ေျပာပါ့မလား။ စကၤာပူအစုိးရကေတာ့ ဒါမ်ိဳး လုပ္ႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး ။ ေခါင္းေဆာင္တုိင္းဟာ သူ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ျပႆနာကုိပဲ အဓိကထား ၾကည့္ေနရ တာပါကြာ။

ေမး ။ ။ ကုလသမဂၢရဲ႕ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲေရး အေျခခံမူဝါဒအတုိင္း စကၤာပူဟာ Annex တစ္ႏုိင္ငံ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား (စက္မႈႏုိင္ငံ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔နားလည္မႈနဲ႔အတူ အုိဇုန္းလႊာေပါက္ၿပဲမႈ အတြက္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးတာဝန္ကုိ ယူထားတဲ့ႏုိင္ငံ)။ အဲ့သလုိဆုိ စကၤာပူအေပၚမွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြက ဘယ္လုိ ရွိလာမလဲ။

ေျဖ ။ ။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါကုိ မလုိက္နာႏုိင္ဘူးလုိ႔ ငါတုိ႔က ျပန္ေျပာမွာပါ။ ဒီဓာတ္ေငြ႔ ယုိစိမ့္မႈေတြက ငါတုိ႔သုံးတဲ့ ပစၥည္းေတြ ထုတ္လုပ္လုိ႔မွ မဟုတ္ တာ။ ကမၻာက သုံးတဲ့ပစၥည္းေတြ၊ အျပည္အျပည္ဆုိင္ရာ ေလယာဥ္ေတြ သုံး စြဲတဲ ဓာတ္ေငြ႔ေတြေၾကာင့္ ယုိစိမ့္တာလုိ႔ ေျပာမွာေပါ့။

ငါတုိ႔က စီးပြားေရးဌာနခ်ဳပ္လုိ ျဖစ္ေနတာ။ တစ္ကမၻာလုံးက သေဘၤာေတြ ၊ ေလယာဥ္ေတြ ဆီျဖည့္တဲ့ ေနရာပဲ။ ဒါကို တုိ႔က ဘယ္လိုလုပ္ သူတုိ႔ေျပာ တာကုိ လိုက္နာေနလုိ႔ ရမွာလဲ။

ငါတုိ႔က ပစၥည္းေတြကုိ ပုိ႔တာ။ တုိ႔ထုတ္တဲ့ပစၥည္းေတြက တုိ႔ သုံးစြဲဖုိ႔ခ်ည္းပဲမွ မဟုတ္တာပဲ။ သေဘၤာေတြ၊ ေလယာဥ္ေတြ ဆီျဖည့္ရာ ဌာနခ်ဳပ္ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ ကုိ ဘာအတြက္ ဖ်က္ဆီးပစ္ရမွာလဲ။ ဒါဆုိရင္ စကၤာပူရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ဘာလဲ။

တုိ႔က ဆက္ေျပာမယ္။ “ၾကည့္။ ဒီ စြမ္းအင္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ထုတ္ကုန္ကုိ သုံးစြဲသူေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ ဒီအတုိင္းလည္း ရပ္တည္၊ ကာဘြန္ ဒုိင္ လည္း ေလွ်ာ့ဆုိရင္ ဘယ္လုိ ျဖစ္ႏုိင္မလဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကုိ ေသဖုိ႔ အႀကံေတြ ေပးေနတယ္။ ဒါျဖင့္ လူဦးေရ ငါးသန္းရဲ႕ တာဝန္ကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ယူထားႏုိင္မလား” လုိ႔။

ေမး ။ ။ ျပည္ပပုိ႔ကုန္အတြက္ သုံးစြဲတဲ့ စြမ္းအင္ပမာဏနဲ႔ ျပည္တြင္းသုံး ပစၥည္းေတြအတြက္ သုံးစြဲတဲ့ စြမ္းအင္ပမာဏ ခြဲျခားထားရင္ေတာ့ ရမယ္။

ေျဖ ။ ။ ဟုတ္တယ္။ ဒါမ်ိဳး လုပ္ရမယ္။

(ဆက္ရန္)
ဇင္ေဝေသာ္

 ကမ္းလက္ 

Read more

လင္ကြန္းရဲ႕ ဘရိတ္ဖတ္ မွတ္စု

“You can fool some of the people all of the time,
လူတခ်ိဳ႕ကို အခ်ိန္ျပည္႔ အရူးလုပ္လို႔ ရေကာင္း ရမယ္၊

and all of the people some of the time,
လူအားလုံးကိုလည္း အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ အ႐ူးလုပ္ထားလို႔ရႏိုင္မယ္၊

but you can not fool all of the people all of the time.”
ဒါေပမဲ႔ အားလုံးကို အခ်ိန္ျပည္႔ အ႐ူးလုပ္ထားဖို႔ဆိုတာကေတာ႔ လုံးဝ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
( Abraham Lincoln၊ ေအဘရာဟင္ လင္ကြန္း)

ဇင္ေဝေသာ္

Read more