အာ႔ဆို ဘိုလုပ္မဲ? ဘိုမွ မုပ္နဲ႔၊ ဒိုင္း ထားလိုက္


အားနက္စ္ ဟဲမင္ေဝးရယ္
ေဂ်ာ႔ဂ်္ ဘားနတ္ေရွာရယ္
ဇင္ေဝေသာ္ရယ္ဟာ သတ္ပုံ ညံ့တာျခင္း တူပါတယ္ (အားမနာပါးမနာ ႏႈိင္း လိုက္ပါတယ္)။
အားနက္စ္ ဟဲမင္ေဝး က အဂၤလိပ္စာလုံးေပါင္းေတြနဲ႔ မကိုက္ညီဘူးေျပာရင္ သူေရးတာက အဂၤလိပ္မဟုတ္၊ အေမရိကန္ လင္းေဂြ႕လို႔ ျပန္ေျပာတတ္ တယ္တဲ႔။
ေဂ်ာ႔ဂ်္ ဘားနတ္ေရွာ ကိုေတာ႔ သူေရးထားတ႔ဲအတိုင္းသာ ပုံႏွိပ္လိုက္ရင္ လူေတြ နားလည္ႏိုင္မယ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ အယ္ဒီတာက ဆိုပါသတဲ႔။
ဇင္ေဝေသာ္ကေတာ႔ အဓိပၸါယ္ကိုေရးေနတာ စာလုံးေပါင္းေရးတာ မဟုတ္ ဘူးလို႔ အရွက္ေျပ ေျဖပါတယ္။

ပထမ ဟန္းဖုန္းမက္ေဆ႔ဂ်္ေတြေၾကာင္႔ သူတို႔ အဂၤလိပ္ေတာ႔ ပ်က္ပါၿပီလို႔ ကြန္ဆာေဗးတစ္ေတြက ေအာ္ၾကပါတယ္။ မရပါဘူး။ အခု ဆိုရွယ္မီဒီယာေ ပၚလာေတာ႔ စာလုံးကို အဆင္ေျပသလို ပိုလို႔ေတာင္ေပါင္း လာၾကပါေသး တယ္။
စတန္းဒတ္ အဂၤလိပ္ မပ်က္ပါဘူး။ သူ႕ေနရာနဲ႔သူ ရွိပါတယ္။
အသံထြက္အတိုင္းေပါင္းတဲ႔ အစဥ္အလာက ၾကာပါၿပီ။ ေရွးေဟာင္း သီခ်င္းေတြထဲမွာ "Gonna" ေတြ "wanna" ေတြ ရွိပါတယ္။

ျမန္မာစာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။
"ေရးေတာ႔အမွန္ ဖတ္ေတာ႔အသံ" ဆိုတဲ႔ စကားပုံေလးလည္း မ်က္ႏွာငယ္ ငယ္နဲ႔ ေခ်ာင္ကပ္ေနရရွာတယ္။
အာ႔ဆို ဘိုလုပ္မလဲ။ ဘိုမွ မုပ္နဲ႔၊ ဒိုင္း ထားလိုက္ေပါ႔။

ျမန္မာစကားပုံက အမ်ားညီရင္ "ဤ" "ကၽြဲ" ဖတ္ တဲ႔။
အဂၤလိပ္စကားပုံက လူညီလိ႔ု အရႉံးေပးရတဲ႔အထဲမွာ ဂရမၼာလည္းပါတယ္တဲ႔။
ဥပမာ ( I ) ဆို Shall နဲ႔တြဲ၊ You ကို will နဲ႔တြဲ ဆိုတာ မရွိေတာ႔ပါဘူး။
"I will go." ကို မွားတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ၁၈ ရာစုက ဂရမၼာစာအုပ္ကို ကိုင္ ထားလို႔ပါ။
အာ႔ဆို ဘိုလုပ္ၾကမလဲ။ ဘိုမွ မုပ္နဲ႔၊ ဒိုင္း ထားလိုက္ေပါ႔။

ေဇြေသာ္ (သတ္ပုံ မျပင္ရန္ ေတာင္းပန္ပါသည္)

ပုလင္းအေဟာင္း၊ တံဆိပ္အေဟာင္းထဲက... ဝိုင္အသစ္ (ပုလင္းအသစ္၊ တဆိပ္အသစ္ထဲက ဝိုင္အေဟာင္း????)


ဒီ "ပုလင္းအေဟာင္း၊ တံဆိပ္အေဟာင္းထဲက... ဝိုင္အသစ္" စကားဟာ တ ရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို သုံးသပ္ၿပီး တရုတ္အ စိုးရဲ႕ မူဝါဒကို ႏုိင္ငံေရး ပညာရွင္တို႔က သုံးစြဲထားတဲ့ ေဝါဟာရ တစ္ခုျဖစ္ ပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္၊ ကြန္ျမဴနစ္လို႔ ေခၚေနေပမယ့္ မသိ မသာ ေျပာင္းလဲက်င့္သုံးလာေနတဲ့ စနစ္က ကြန္ျမဴန္္စနစ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာပါ။ တရုတ္အစုိးရရဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ခပ္ပါးပါး ေျခရာခံၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲလာပုံကို ေတြ႔ရိွရပါတယ္။
၁။ ရပ္ကြက္ ေက်းရြာအဆင့္
၂။ ၿမိဳ႕နယ္ တုိင္း၊ ခရုိင္ အဆင့္နဲ႔
၃။ ဗဟို အဆင့္ရယ္လို႔ သုံးဆင့္ေလာက္ ေျခရာခံၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

ဗဟိုအဆင့္မွာ ထင္ထင္ရွားရွားႀကီး ေျပာင္းလဲမႈ မျဖစ္ေသးေပမယ့္ ရပ္ကြက္ ၊ ေက်းရြာ အဆင့္နဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္၊ တုိင္း၊ ခရိုင္အဆင္မွာ လုံးဝ ကြန္ျမဴနစ္ မဆန္ေ တာ့ဘူးလို႔ သုံးသပ္လို႔ရပါတယ္။ ဒါကိုပဲ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ အစိုးရ အဆိုအရ အင္ထရာ ဒီမိုကေရစီလို႔ ေခၚပါတယ္။ ျပည္သူလူထူအေနနဲ႔ အက်င့္ပ်က္ရပ္ ကြက္၊ ေက်းရြာ လူႀကီးမ်ား၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ တုိင္း ခရိုင္ လူႀကီးမ်ားကို ဆႏၵျပ ၊ ေတာင္းဆုိ၊ တရားစြဲ လို႔ရပါတယ္။ ဗဟို အစုိးရကလည္း ဒီလို တစ္ နဲ႔ ႏွစ္ အက်င့္ပ်က္ အရာရိွေတြကို တစခ်င္း ေခ်မႈန္းလာတာကို ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။

ထင္ရွားတဲ့ သာဓက အေနနဲ႔ ဝူကန္ရာ အေရးအခင္းကို ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ အ က်င့္ပ်က္ ေဒသဆိုင္ရာ အရာရိွေတြေၾကာင့္ ေတာင္သူေတြ လယ္ယာေျမေ တြ ဆုံးရႈံးရတယ္။ အက်ဳိးခံစားမႈ မွန္သမွ် ေတာင္သူေတြ မရလိုက္ဘဲ အရာ ရိွေတြနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရး ကန္ထရိုက္ရလိုက္တဲ့ လူေတြပဲ အက်ဳိး အျမတ္ေ တြ ရသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို မေက်နပ္မနပ္ ျဖစ္ရာက ဆႏၵျပမႈ အေသးစား ျဖစ္ ပြားရာကေန လယ္သမား တစ္ေယာက္ေသဆုံးခဲ့ၿပီး ဆႏၵျပမႈ စေကးျမင့္မား လာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဗဟိုအစိုးရက တိုင္းအဆင့္ရိွ အရာရိွကို ေစလႊတ္ၿပီး ဒီကိစၥကို ရွင္းလင္းေပးေစခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူ မေက်နပ္တဲ့ အရာရိွနဲ႔ ျပည္သူ က တင္သြင္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကိုပဲ မဲစနစ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးလိုက္ျခင္းပါ။ ဒီေတာ့ ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္က မဲ အျပတ္အသတ္နဲ႔ အႏုိင္ရရိွၿပီး

ရပ္ကြက္လူႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒီလို အေထာက္အထားေတြကို ၾကည့္ရင္ တရုတ္အစိုးရက အက်င့္ပ်က္မႈ၊ လာဘ္စားမႈ စတာေတြ ေက်းရြာ၊ ရပ္ကြက္၊ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ အရာရိွေတြဆီမွာ အေထာက္ အထားနဲ႔ တကြ ေတြ႔ လာရင္ မညွာဘဲ ျပည္သူ႔ဖက္က ရပ္တည္ျပလာတာကို ေတြ႔ျမင္ ၾကရပါတယ္ ။ ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔လြန္းတဲ့ တရုတ္ျပည္ရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈမွာ အဲသလို ေအာ က္ေျခကေန မစဘဲ ဗဟိုကေန စရင္ ဖရုိဖရဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားႏုိင္ေၾကာင္း ကို လည္း ႏုိင္ငံေရး သုေတသီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သေဘာတူလက္ခံ ထား ၾကပါတယ္။

အရင္လက ဖတ္ရတဲ့ သတင္းအရဆိုရင္ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ အစိုးရ ကိုင္ တြယ္ လာတဲ့အထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြေတာင္ ပါဝင္လာေနၿပီဆိုေတာ့ အံ့ ၾသဖြယ္ ေတြ႔ ျမင္လာရပါတယ္။ တခ်ိန္က ဘယ္သူမွ မထိရဲ၊ မတို႔ရဲတဲ့ လူ ရမ္းကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ့သားကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခဲ့ပါ တယ္။ ဒီအခ်က္ကလည္း တရုတ္အစိုးရရဲ့ ဥပေဒနဲ႔ အညီ ရပ္တည္ခ်က္ကို ထင္ထင္လင္းလင္း မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္သလို ရိွေနျပန္ပါတယ္။ တခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ့ သားသမီးေတြ ဆိုးသြမ္းေနတာကို ဘယ္တရားရုံးက မွ ျပစ္ဒဏ္မေပးရဲခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ ေခတ္ေျပာင္းသြားၿပီလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဥပေဒက ပခုံးေပၚက ၾကယ္ပြင့္ေတြအထက္ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္လာေနပါၿပီ။ အခု လတ္တေလာ တရုတ္ျပည္ရဲ့ အေနအထားကို ၾကည့္လိုက္ရင္ တိုင္း၊ ခရိုင္ အ ဆင့္မွာ အက်င့္ပ်က္မႈ၊ လာဘ္စားမႈေတြ ေတြ႔ျမင္လာရၿပီ ဆိုရင္ အေရးယူ ဖို႔ ၊ ေထာင္ခ်ဖို႔ ဗဟိုအစိုးရက လက္မတြန္႔ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သတင္းေတြက တ ဆင့္ သိေနၾကရပါၿပီ။ ဟုတ္ၿပီ ဒါဆိုရင္ ဗဟိုအဆင့္မွာေရာ ဘယ္လိုေျပာင္း လဲမႈ ရိွေနသလဲ။
အရင္က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွာ ေခါင္းေဆာင္က တစ္ေယာက္ ထီးတည္းႀကီး ရိွေနခဲ့ပါတယ္။ သူနဲ႔ ယွဥ္မယ့္လူ၊ သူနဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းမွာရိွေန သူ ဆိုတာမရိွခဲ့ ဘူး။ ဒီေန႔ ထိပ္တန္း တစ္ေနရာစာ အတြက္အဆင့္တူ လူသုံးဦးေလာက္ အားၿပိဳင္ေနၾက တာကိုေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ မယ့္ လူဟာ အဲဒီ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီထဲကပဲ ရိွေနမယ္။ ဒါေပမယ့္... သူ တို႔ခ်င္းေတာ့ အသည္းအသန္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရမယ္။
အႏုိင္ရသူဟာ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္၊ တရုတ္ျပည္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာမွာ ပါပဲ။ ဒါကိုလည္း သူတို႔က "အင္ထရာ ဒီမိုကေရစီ" လို႔ သုံးစြဲလာျပန္ပါတယ္။

တရုတ္ျပည္ရဲ့ အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈ ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ လက္ရိွ အစိုးရအေနနဲ႔ ျပည္သူဖက္က မား မားမတ္မတ္ ရပ္တည္တယ္။ အက်င့္ပ်က္မႈကို ကိုင္တြယ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ၂၀၁၅ မတုိင္မီ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္၊ တိုင္းအဆင့္ ခြဲျခားၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ကိုင္တြယ္သင့္ပါတယ္။ ေအာက္ေျခက အက်င့္ပ်က္ အရာရိွ ေတြကို တရုတ္ လို ကိုင္တြယ္သင့္တယ္။ ၿပီးရင္ တိုင္း၊ ခရိုင္ အဆင့္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္။ ဒါဆိုရင္ တျဖည္းျဖည္း သန္႔စင္လာၿပီး ဗဟိုအဆင့္မွာ ရုိးရိုးသားသား အားၿပိဳင္မႈေတြ ဖန္တီးေပးလိုက္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈမွာ ဆင္ဆင္တူ လိုက္ၿပီး က်င့္သုံးစရာ တရုတ္ရိွေနတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဗဟို ထိပ္သီးေနရာက လူေတြ မေျပာင္းမလဲဘူးဆိုရင္ လက္ ရိွပါတီ၊ လက္ရိွအစိုးရ ကိုေတာ့ ဒီထက္ သန္႔ရွင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ တာဝန္ ေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ရိွေနပါတယ္။
လက္ရိွ အစိုးရရဲ့ ပါတီလည္း သန္႔ရွင္းမယ္၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လည္း ဒီထက္ အင္အားေတာင့္တင္းမယ္ဆိုရင္ အနာဂတ္လည္း ရိွလာႏုိင္ ပါတယ္။

လတ္တေလာ ဖတ္ေနရတဲ႔ အားကစားလက္မွတ္ေတြ မတန္တဆ ေမွာင္ ခိုေရာင္းခ်ေနတာေတြဟာ အထက္လူႀကီးေတြ မသိတာ မျဖစ္ႏိုင္သလို ေျဖ ရွင္းလို႔ မရေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အက်င္႔ပ်က္သူ အားလုံးကို အလုပ္ျဖဳတ္မယ္၊ ေထာင္ခ်မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ က်န္ေကာင္းက်န္ရာ ပဲ က်န္ေတာ႔မွာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ စံျပ အေရးယူျပလိုက္ရင္ မ်ားမ်ားပ်က္က နည္း နည္းပ်က္၊ နည္းနည္းပ်က္က ပေျပာက္သြား ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ခိုက္ အေျခအေနေတြကို နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ ၾကံဳလိုက္ ရေတာ့ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္က ကြန္ျမဴနစ္အမည္သာ က်န္ခဲ့ၿပီး က်င့္သုံး တဲ့ ေပၚလစီက ကြန္ျမဴနစ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ပုလင္းအေဟာင္း၊ တံဆိပ္ အေဟာင္းထဲမွာ ဝိုင္အသစ္ေတြနဲ႔။
ကြ်န္ေတာ္တို႔က ပုလင္းအသစ္၊ တဆိပ္ အသစ္နဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ဝိုင္က အရင္အတုိင္း အေဟာင္းႀကီး မ်ား ျဖစ္ေနေလဦးမလား ...လို႔႔။ 

တို႔ရလိုက္တဲ႔ ေရႊ


၁၉၆၉
အမ္စထေရာင္းက
အပိုလိုနဲ႔ လကမၻာေပၚေရာက္တယ္
ငါတို႔က
စီးရမယ႔္ရထား အေျဖာက္ခံရတယ္
ေဟ႔လူ ေဒးဗစ္ ေကာ္ပါဖီး
ဒါ ခင္ဗ်ား လက္ခ်က္လား။

ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႔
သူတို႔စီးရမယ္႔ ရထားနဲ႔
သူတို႔ကိုင္းထားရမယ္႔ လက္မွတ္
တို ႔ကေလးေတြ ရွာေတြ႔ၾကၿပီ။

ေရႊရလို႔ လက္ခုပ္တီးမိေပမဲ႔
ေငြရလို႔လည္း အတီးမရပ္ခဲ႔ပါဘူး
တို႔က ရွဳံးစရာမရွိတဲ႔အိပ္ကပ္နဲ႔
ရသမ်ွ အျမတ္ေတြခ်ည္းပါ။

လာမယ္႔ ငါးႏွစ္
လာမယ္႔ ဆယ္ႏွစ္
လာမယ္႔ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္
ျမန္မာဟာ
အိမ္ျပည္႔သက္သက္ မဟုတ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
အဲဒါက တို႔ရလိုက္တဲ႔
ေရႊ။

♛အာဏာရွင္ေတြ ကန္တဲ႔ ေဘာလုံး♛


ေဘာလုံးရွဳံးတိုင္း မဆိုင္တဲ႔ နည္းျပေတြ ေျပာင္းေနလို႔။ အေစာႀကီးကတည္း က အစိုးရ ေျပာင္းရမွာ။
အစိုးရ ေျပာင္းတာနဲ႔ ကေလးေတြရဲ႕ ကစားပုံလည္း ေျပာင္းသြားတယ္။ ထိုင္းကို သူတင္ကိုယ္တင္ကစားတာက ဦးလွဝင္းတို႔ေျပာတာပဲ ၾကားဖူးတာ။ အခု တကယ္ပဲ။ သေရပြဲနဲ႔ ဆုံးေပမယ္႔ ေက်ာ္ကိုကို တိုးအားနဲ႔ အဆင္ေျပႏိုင္ ပါတယ္။ အားေပးတယ္။ သေရကစားဟန္ရွိေပမယ္႔ ေဖာက္လုံးေတြ မိုက္ တယ္။ ေက်ာ္ကိုကိုက ေရာ္နယ္ဒိုစတိုင္ေတြ သိပ္ မဖမ္းသင္႔ဘူး။  December 14 at 10:20pm

ဂဒါဖီ ႐ဲ႕ ေဘာလုံး ဥပေဒ သုံး ခ်က္
၁။ ငါ႔သား ဂဒါဖီ ဆီက ေဘာလုံးကို မည္သူမွ အတင္းဝင္ မလုရ။
၂။ ဘယ္အခ်ိန္ ငါ႔ သား သြင္းတဲ့ဂိုးကုိ လႊတ္ေပးရမယ္၊ ပြဲ အေျဖဟာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနရမယ္ ဆိုတာ တစ္ဖက္အသင္း ဂိုးသမားကို ႀကိဳတင္ အသိေပးထားပါ။
၃။ ငါ စိတ္ရင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခြင္႔ျပဳထားလု႔ိ လစ္ဗ်ား တစ္ႏိုင္ငံလုံး ေဘာလုံးကစားခြင္႔ ရေနတာ ဆိုတာကို အၿမဲ အမွတ္ရေနၾကပါ။

က်ေနာ္က လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံ ေရဒီယို ကေန ေဘာလုံး ေၾကျငာ၊ ေဝဖန္သုံးသပ္တဲ႔ အဘီဒယ္ ပါ။


ေရဒီယိုကေန မိနစ္တိုင္းမွာ Colonel Gaddafi ရဲ႕ အေၾကာင္း ေၾကျငာေပးရတယ္။
"ေသာတ႐ွင္ မိဘ ျပည္သူမ်ား ခင္ဗ်ာ၊ အခုလို ေဘာလုံးပြဲႀကီးေတြ ၾကည့္ေနရတာဟာ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး Colonel Gaddafi ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ပါ၊ သူ႕ကုိ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ မေမ႔ၾကပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ"
ဆိုတာမ်ိဳးေတြေပါ႔ဗ်ာ။

ဗ်ာ၊ မရဘူး၊ စစ္တပ္ တစ္တပ္လုံး နားေထာင္ေနတာ။
အဲဒီ အသံ မလာတာၾကာရင္ သတိေပးတတ္တယ္။ ရီစရာ၊ေၾကာက္စရာ ႀကီး ဗ်။

ပိုဆိုးတာက ေဘာလုံးသမားေတြရဲ႕ နာမည္ကုိ ေခၚခြင႔္ မျပဳဘူး၊
သူ႕သား Saasdi Gaddafi ကလြဲရင္ ေပါ႔ဗ်ာ။
ဒီေတာ႔ ေက်ာနံပါတ္ ဘယ္ေလာက္ ဆိုတာဘဲ ေျပာလို႔ရတယ္။
သြား မလုပ္နဲ႔၊ ဒုကၡ အႀကီးအက်ယ္ ေတြ႔သြားမယ္။

တစ္ေယာက္ေယာက္က မ်ား လွလွ ပပ ေလး ကစားျပသြားရင္ က်ေနာ္ ေျပာရမယ္႕ စကားက
"ၾကည္႕ပါဗ်ာ၊ လွလုိက္တဲ႔ ကစားကြက္၊ ဒါမ်ိဳးေတြ ျမင္ရေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ေဘာလုံးသမားႀကီး Saasdi Gaddafi ကို သတိရ လိုက္တာ ဗ်ာ" တဲ႔။
မရီ ရဘူးလား၊ ဟား ဟား ။

ဆိုပါေတာ႔ နံပါတ္ ၇ က ဂိုး သြင္းလိုက္တယ္။ ဒါဆို
"လွလိုက္တဲ႔ ဂုိး ဗ်ာ။ ဒီလို ဂိုး မ်ိဳးကို သြင္းယူဖို႔ ဆိုတာကေတာ႔ မာရာဒိုနာ တို႔၊ လိုင္နီကာ တို႔ ၊ ဂက္စ္ကြိဳင္းနီ တို႔ Saasdi Gaddafi တို႔ ပဲ စြမ္း ႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္ ခင္ ဗ်ား" တဲ႔ ဗ်။
ေတာ္ေတာ္ ေနာက္တဲ႔ ဂဒါဖီ သား အဖ ပါ ဗ်ာ။

Saasdi Gaddafi ဆိုတဲ႔ ေကာင္က ဘာမွ သုံးစားလို႔ ရတဲ႔ေကာင္ မဟုတ္ဘူး။ အီတလီကိုသြားတယ္။
ေလးႏွစ္ၾကာေနတယ္။ စီးရီးေအ မွာ ကစားဖို႔ ထြက္သြားတာ ေလဗ်ာ။ ကလပ္ ေလးခု ေျပာင္းတယ္။
ေဘာလုံးကြင္းထဲ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ေရာက္ဖူးတယ္။ ေဘာလုံးနဲ႔ ေျခေထာက္ ငါးခါ ထိခြင္႔ရခဲ႔တယ္။
ဒါပဲ။
အဘီဒယ္။
ဂဒါဖီ သား အဖ နဲ႔ ေဘာလုံး ေၾကျငာရသူ၊
လစ္ဗ်ား။
ညီပုေလး ေရးတဲ႔ "မီးေသြးခဲမို႔ မည္းသကို" က ဘာဟုတ္ေသးလို႔တုန္း။ အဘ ကို သတိရ တယ္။
(Posted on 27/07/2012)

ဇင္ေ၀ေသာ္








Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

သီရိလကၤာကို မေရာက္ဖူးရျခင္းအေၾကာင္း


"သို႔ေသာ္ ကိုယ္လုပ္နိုင္သမွ်ကို လုပ္မည္။ လုပ္သမွ်ကိုလည္း မိမိ၏ ဆရာ မ်ားေက်းဇူးေၾကာင့္ လုပ္နိုင္သည္။ ဤခရက္ဒစ္ကို “သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္ လုပ္ခဲ့လို႔” ဟူေသာ စကားအတြက္ ခြဲမေပးခ်င္ေတာ့" (သီဟနာဒ)

ဤေဆာင္းပါးက ပုဂၢလိကဆန္သလို သီရိလကၤာမွာ ပညာသင္ၾကားေနၾက သည့္ ေနာင္ေတာ္၊ ညီေတာ္ ရဟန္းေတာ္တို႔ႏွင့္ သြားၿပီးျငိေနမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနမိသည့္အတြက္ ကာလအတန္ၾကာေရးခ်င္လ်က္ မေရးျဖစ္။ ေရး ၿပီးသည္႔တိုင္လည္း မတင္ျဖစ္ ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ သီရိလကၤာေန ရဟန္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ စကားေျပာၾကည့္ရာ သူတို႔မွာလည္း ကိုယ္ခံစားရသလို ခံ စားရသူရဟန္းအခ်ိဳ႕ရွိေနသည္ ကိုေတြ႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရးလိုက္မိေတာ့သည္။ အကယ္၍ ဤေဆာင္းပါးက တစ္စုံတစ္ေ ယာက္ (သို႔) တစ္ခုခုကိုထိပါးေစသည္ဟုဆိုပါက တစ္ပါတည္းေတာင္းပန္ ထားခဲ့ခ်င္ပါသည္

ဤခံစားခ်က္အစက ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစုံတရားပြဲတစ္ပြဲ (Dhamma Talk) မွအျပန္ ကားေပၚမွာျဖစ္သည္။ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ၿပီး ကားေမာင္းသူေရွ႕ေနဒကာမႏွင့္ စကားေျပာေနၾကသည္။ သူတို႔ေျပာေနေသာအေၾကာင္းအရာက ေထရဝါဒ သာသနာမွာ သီရိလကၤာက မ႑ိဳင္က်ေၾကာင္း၊ တူတူတန္တန္ အလုပ္ လုပ္ေနေသာ ျမန္မာ၊ထိုင္းရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ အမ်ားအားျဖင့္ သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္း(ပညာသင္)ယူခဲ့ရေၾကာင္းတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။

မွန္ပါသည္။ ေထရဝါဒ ကမာၻကိုျပန္႔ရာ၌သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္မ်ား အေရး ပါလွေၾကာင္း ျငင္းဆန္၍ မရပါ။ ရိုးရိုးသားသားဆိုရလွ်င္ သီရိလကၤာ ရဟ န္းေတာ္မ်ား အေရးပါလွေၾကာင္းျငင္းဆန္၍မရပါ။ သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္ တို႔က တိဗက္ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ဆင္ဆင္တူသည္။ သူတို႔လူမ်ိဳးအခံမရွိပဲ လူမ်ိဳးျခားေတြထဲေရာက္ေအာင္ သာသနာျပဳနိုင္စြမ္းရွိသည္။ ျမန္မာျပည္ပ ဆရာေတာ္မ်ားတြင္ ဤသို႔စြမ္းေသာ ဆရာေတာ္မရွိဟု မဆိုလိုပါ။ နည္းေတာ့နည္းပါသည္။ ကိုယ္႔လူမ်ိဳးနဲ႔ကိုယ္ သာသနာျပဳဆိုတာထက္ သာ သနာထိန္းေနတာ မ်ားပါသည္။ လိုအပ္သည္ဟုလည္း အေလးအနက္ ယုံ ၾကည္ပါ၏။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ 
"သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္လုပ္ျပီးမွ တူတူတန္တန္အလုပ္လုပ္နိုင္သည္" ဆိုေသာ စကားကိုေတာ့ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္မိသည္။

ထိုအခါ ကားေမာင္းေနေသာ ေရွ႕ေနဒကာမက ေနာက္ကိုလွည့္ၿပီးေမးသည္။
“ဘေႏၱေရာ သီရိလကၤာမွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ေနခဲ့ဖူးသလဲ”
“သီရိလကၤာမွာ မေနဖူးပါ၊ ေရာက္ပင္မေရာက္ဖူးေသးပါ ” 
ဟု ေျဖလိုက္သည္။

ထိုအခါ ဆရာေတာ္ေရာ၊ ဒကာမပါအံ့ၾသတၾကီးပံုစံျဖင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ျပီး “တကယ္ပဲ သီရိလကၤာမွာ ပညာသင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား” ဟု မယံုသလို ဆက္ေမးၾကသည္။ 
"တကယ္ပါ။ အခြင့္မသင့္ေသးလို႔ ေရာက္ပင္မေရာက္ဖူးေသးပါ" လို႔ ေျဖလိုက္သည္။

သကၠရာဇ္ (၁၉၉၀) ခုႏွစ္ေတြတုံးက သီရိလကၤာကိုသြားဖို ႔ႀကိဳးစား ခဲ့ဖူး သည္။ မိတ္ေဆြရဟန္းက ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးရွိရင္ လာသာလာခဲ့၊ က်န္ တာ သူကူညီမည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ မူးစု၊ပဲစုျဖင့္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဖိုးပင္ မျပည့္သည့္အတြက္ မသြားခဲ့ရပါ။

မသြားနိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး ေယာနိေသာ မနသိကာရျဖင့္ ဤသို႔သာ စိတ္ေျဖ လိုက္ရသည္။ ငါေလ့လာခ်င္တာက အဂၤလိပ္ပဲ။ သီရိလကၤာကိုယ္ တိုင္ကလည္း အဂၤလိပ္စကားေျပာစစ္စစ္နိုင္ငံ မဟုတ္ေတာ့ သိပ္မထူးပါဘူး။ ကိုယ့္နုိင္ငံမွာပဲ အဂၤလိပ္စာကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ကို သင္လည္း ရနိုင္ တာပဲဟု ေတြးလိုက္မိေတာ့သည္။ သို႔ျဖင္႔ မႏၲေလးေတာင္ဝန္းက်င္ႏွင္႔ မင္းကြန္းေတာင္စသည္တို႔သည္ မိမိ၏ အဂၤလိပ္စာ၊ အဂၤလိပ္စကားေလ႔လာ ရာ စာသင္ခန္းမ်ား ျဖစ္လာေတာ႔သည္။ ဝါက်အမွား၊ အသံထြက္အမွား မ်ား ကို ျပင္ေပးခဲ႔ၾကသည္႔ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ေက်းဇူးဆိုရန္ ရွိသည္။ ထိုစဥ္ ေရွးကုသိုလ္ထူးလွေသာ အရင္းႏွီးဆုံးမိတ္ေဆြရဟန္းက ၿဗိတိသ်ွေ ကာင္ဆယ္မွာ အဂၤလိပ္စာ ဆက္တက္မည္ဟုဆိုရာ မိမိက မတတ္ႏိုင္ျပန္။ ဤအေၾကာင္းတရားတို႔သည္ မိမိ၏ အဂၤလိပ္စာ ေလ႔လာေရးစိတ္ကို ခတ္နာ နာ၊ ခတ္စပ္စပ္ ရိုက္ေပးလိုက္ေသာ ေက်းဇူးရွင္ ႀကိမ္လုံးမ်ား ျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။

စကၤာပူေရာက္ျပီးမွ ၾကားလိုက္ရသည့္စကားေၾကာင့္ သီရိလကၤာမသြားျဖစ္ခဲ့ သည္ကိုပင္ ဝမ္းေျမာက္သလိုလို ျဖစ္ေနမိေတာ့သည္။ ဤသို႔၊ ဤသို႔ေသာ Dhamma Talks မ်ား ေပးနိုင္သည္မွာ သီရိလကၤာမွာ စာသင္ခဲ့လို႔ဟု ဆိုၾက သည္။ (သီရိလကၤာမွာ စာမသင္ဘူးလ်င္ မလုပ္ႏိုင္ ဟုဆိုလိုရာေရာက္သည္)

ငယ္စဥ္ဘဝကတည္းက သင္ၾကားေပးခဲ့ရွာေသာ၊ တကၠသိုလ္ဘဝမွာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ ေခါင္းကို ဖြင့္ေပးခဲ့ၾကေသာ ဘုန္းႀကီးဆရာ၊ လူ ဆရာ တို႔ရသင့္သည့္ ခရက္ဒစ္အားလံုး “သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္ယူခဲ့လို႔” ဟူေသာ စကားေအာက္ ေရာက္သြားရေပေတာ့မည္။ မိမိက ကံေကာင္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သီရိလကၤာမေရာက္ဖူးလည္း အလုပ္ျဖစ္သည္ဟု ျပသခြင့္ ရေ သာေနရာကိုေရာက္ျပီး အလုပ္လုပ္ခြင့္လည္း ရသည္။ ကံ အက်ိဳးမေပးခဲ့ လွ်င္ ကိုယ္တိုင္လည္း လုပ္ခြင့္ရမည္မဟုတ္။ (မိမိသည္ ကံေကာင္းသူ စာ ရင္းတြင္ မပါဝင္ပါ၊ လက္လုပ္လက္စား အတိတ္ကံသာ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ေခါင္းငုံ႔၊ မ်က္ေစ႔မွိတ္ စြတ္လုပ္ေနလ်င္ တစ္ခုခုေတာ႔ ျဖစ္ လာတတ္သည္)

ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ဘာသာေရးက်မ္းစာမ်ားကို ေၾကမြတ္ ရာ၌ ဓမၼာစရိယျဖင့္ ျမန္မာရဟန္းတိုင္း မညံၾကေတာ့ပါ။ အဂၤလိပ္လို တတ္ ဖို႔ကလည္း သီရိလကၤာေနေန၊ အေမရိကမွာပဲေနေန ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရ မည္။ သို႔ေသာ္ သီရိလကၤာပညာေရးက ပို၍ေခတ္မီသည္။ ဤအခ်က္ က ျငင္း၍မရ။ သူတို႔သာသနာျပဳနည္းက ေခတ္မီသည္။ ဤအခ်က္ကိုလည္း လက္ခံရမည္။

လက္ရွိဘဝမွာ သီရိလကၤာကို မေရာက္ဖူးေသာ္လည္း သူတို႔ပညာေရးစနစ္၊ သူတို႔ရြတ္ဖတ္ပံုစနစ္၊ သူတို႔ လူမ်ိဳျခား ဒကာ၊ဒကာမ စည္းရံုးပံုစနစ္တို႔ ကို ေလ့လာရပါသည္။ ေမြးစားရပါသည္။ ဒါမွ လူမ်ိဳးျခားမ်ားအၾကား အလုပ္ပို ၍ တြင္က်ယ္သည္။ သူတို႔မေခလွေၾကာင္းသိပါသည္။

သို႔ေသာ္ ကိုယ္လုပ္နိုင္သမွ်ကို လုပ္မည္။ လုပ္သမွ်ကိုလည္း မိမိ၏ ဆရာ မ်ားေက်းဇူးေၾကာင့္ လုပ္နိုင္သည္။ ဤခရက္ဒစ္ကို “သီရိလကၤာမွာ ထရိန္နင္ လုပ္ခဲ့လို႔” ဟူေသာ စကားကို ခြဲမေပးခ်င္ေတာ့။ ရွိသင့္ေသာမာနလား၊ မရွိ သင့္ေသာမာနလား။ အစြန္းေရာက္ေသာမာနလား၊ အစြန္းမေရာက္ေသာ မာနလား မသိပါ။ ေပးလိုေသာ ကြန္မင္႔ ေပးေစ။

လုပ္နိုင္သမွ်ကိုေတာ့ “ျမန္မာဆရာေတြ ထရိန္နင္းလုပ္ေပးလိုက္တာ” ဟူေသာ ေခါင္စဥ္ေအာက္မွာသာ ထားခ်င္ေတာ့သည္။(အျခား ရဟန္းေတာ္ မ်ားက ဤစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးရွိေသာ္လည္း မိမိလို အခြင့္အေရးမရၾကဟု နားလည္ သည္။) မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ၂၀၀၅ -ခုႏွစ္က ပါဠိေကာလိပ္၌ MA စာေမးပြဲရွိ သျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ေဘးထြက္ေနလို႔မရေအင္ ဖိအားေပးေနသျဖင့္ အားလံုးႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိေစရန္ MA တန္းကိုေတာ့ ဝင္ေျဖလိုက္ရေ သးသည္။ 

တစ္ၾကိမ္မကပါ။ သီရိလကၤာ ယဥ္ေက်းမႈလႊမ္းေသာေနရာျဖစ္သျဖင့္ -
“အဂၤလိပ္စာက သီရိလကၤာမွာ သင္ခဲ့တာလား ”
“သီရိလကၤာမွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ၾကာေအာင္ သီတင္းသံုးခဲ့သလဲ ” စသည့္ ေမးခြန္းမ်ားေမးတိုင္း.....
“ေရာက္ကို မေရာက္ဖူးေသးပါ။ သြားေတာ့ သြားရဦးမည္” ဟု ေျဖရသည္ကိုပင္ အရသာရွိေနသလိုလို ျဖစ္ေနသည္။

(ယခုလ ၁၉ ရက္ေန႔ဆိုလ်င္ သီရိလကၤာကိုေရာက္ဖူးေတာ႔မည္ ျဖစ္ပါသည္။ သီရိလကၤာကို မေရာက္ဖူးေသးပါဟု ေျပာခြင္႔ရွိေတာ႔မည္မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ခါေတာ္မွီ ဤ ေဆာင္းပါးကို တင္လိုက္ရပါေတာ႔သည္။)

သီဟနာဒ

ဆီးဂိမ္း ဖီဗာ



နယူးေယာက္ မာရသြန္ပြဲၿပိဳင္အတြက္ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္ျ ပင္ဆင္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္ေတာ႔ နားမလည္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
ကင္ညာႏိုင္ငံက လူတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး လည္ပင္းမွာ ဆုတံဆိပ္ဆြဲေပး လိုက္ရင္ ၿပီးေနၿပီ။ ဒါဆို ဘယ္သူမွ အလုပ္မ႐ွဳပ္ေတာ႔ဘူး။ 
(နယူးေယာက္ ပရိသတ္တစ္ဦး)

ေနျပည္ေတာ္က လူေတြေျပာပါတယ္။ေရႊတံဆိပ္ဆု တစ္ရာေက်ာ္လိုခ်င္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ေရကူးေတြ၊ စားပြဲတင္ တင္းနစ္ေတြ၊ ဘတ္စကက္ေဘာ စတာေ တြ ထည့္ေနရတာလဲ။ ဒီမွာ... 

၁။ က်ည္းသားရိုက္ထည့္။ 
မ်က္ႏွာ၊ လက္ စသည္ ဘာနဲ႔မွ အုပ္မထားရ။ ေရႊ ေသခ်ာတယ္။ 
အဖ်ားခၽြန္ခၽြန္ က်ည္းသား မ်က္လုံးကို မမွန္ေအာင္ ေရွာင္ႏိုင္တာလည္း အႏုပညာပဲ။

၂။ ေငြစကၠဴေတြ ဖုံထဲမွာေထာင္ၿပီး ညႇပ္ဖိနပ္နဲ႔ ပစ္တဲ႔ ကစားနည္းထည့္။ 
ဒါလည္း ေရႊ ေသခ်ာတယ္။ 

၃။ ေဟာ္ကီေတြ လုပ္မေနနဲ႔။ ေလ႔က်င္႔ကြင္းလည္း မရွိဘဲနဲ႔။ ဒါအစား ကၽြဲစီး ထည့္။ ျမင္းနဲ႔ကၽြဲ ဘာမွ မထူးဘူး။ လုပ္မေနနဲ႔။ 
ဒီအားကစားရဲ႕ ယူနိ(က္) ယူနီေဖာင္းက ပုဆိုး လည္ပင္းေလ်ာက္ပဲ။ စထရစ္ကလီ ကြန္ပတ္စရီ။
(က) ႏွီးကုန္းမပါ၊ ႏွာဖာႀကိဳးမပါဘဲ အလြတ္စီး။
(ခ) ဦးခ်ိဳကိုကိုင္ၿပီး လည္ပင္းေပၚမွာ အလွျပစီး
(ဂ) ေက်ာေပၚမွာ ပုေလြမႈတ္ရင္း စီး။ ပုေလြသံမွာလည္း အမွတ္ေပးရမယ္။

၄။ ဘာျဖစ္လို႔ ျမားပစ္ေတြ ထည့္ေနမလဲ။ ျမားမထြက္ခင္ ပစ္မွတ္ကို ျမားစိုက္ေပးမယ္႔လူမွ မရွိတာ (ဖြင္႔ပြဲလို ေလ)
ေလာက္ေလးခြ (ဘတ္ခြ) ၿပိဳင္ပြဲထည့္။ ဘာနဲ႔ ပစ္ပစ္၊ ပစ္မွတ္ထိရင္ၿပီးတာပဲ။

၅။ လွည္းၿပိဳင္ပြဲထည့္။
အိမ္ရွင္ရဲ႕ ပရိုဗိုက္လုပ္တာကို မယူခ်င္ရင္ ကိုယ္႔လွည္း၊ ကိုယ္႔ႏြားနဲ႔ကို ယူ ခဲ႔ၾက။ 
စကၤာပူတို႔ အနားေတာင္ သီႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေရႊတံဆိပ္ တစ္ရာေတာင္ ေက်ာ္သြားဦးမယ္။ 
တကယ္က ဒါေတြလည္း ေနရွင္နယ္ စေပါ႔ေတြပဲဥစၥာ။

ဇင္ေဝေသာ္

Sea games

ပထမလူ။ ။ ဒုကၡပဲ။ ျမန္မာေတြ ေရမကူးတတ္၊ ေလွ မေလွာ္တတ္၊ စက္ဘီး မစီးတတ္။
ဒုတိယလူ။ ။ မဟုတ္ဘူး၊ ၂၀၁၅ အတြက္ျပင္ဆင္ၿပီး အသက္ေလ်ွာ႔ဝင္ၿပိဳင္ တာ။

မနက္ျဖန္ အဘိဓမၼာစာေမးပြဲ

ကမ္းလက္

 စကၤာပူမွာလည္း ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ (မဂၤ လဝိဟာရေက်ာင္းမွာ) ေျဖၾကေတာ႔မည္။ မအားမလပ္သည္႔ၾကားက တစ္ ရာေက်ာ္ ေျဖၾကမည္ဆိုေတာ႔ သာဓုေပေပါ႔။ 
သိ႔ုျဖင္ "မတည္"တတ္သည့္အေလ်ာက္ ခပ္ေနာက္ေနာက္ ပို႔စ္ကို ျဖည့္စြက္ ၿပီး ျပန္တင္လိုက္ရေတာ႔သည္။

ဒါက ဘာ“ဇ” ပါလိမ့္

တစ္ခါက အဘိဓမၼာဆရာတစ္ေယာက္ဟာ ရြာထဲကလူေတြကို “အသံ” နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရွင္းျပေနသတဲ့။

“မိုးၿခိမ္းသံ၊ ေတာ္လဲသံ၊ သစ္ကိုင္းက်ိဳးသံ၊ ေရစီးသံ စတဲ့အသံေတြက ဥတုေၾကာင့္ သက္သက္ျဖစ္တဲ့ အသံေတြမို႔ “ဥတုဇ” အသံလို႔ ေခၚပါတယ္။ စကားေျပာသံ၊ ငွက္ျမည္သံ၊ ေတာက္ေခါက္သံ၊ ေလခၽြန္သံ၊ ၿငီးတြားသံ စတဲ့ အသံေတြကေတာ့ စိတ္၊ ဥတုဆိုတဲ့ အေၾကာင္းႏွစ္ပါးေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာမို႔ “စိတၱဇ၊ ဥတုဇ” အသံလို႔ ေခၚပါတယ္”

ရြာသားေတြကလည္း တယ္ဟုတ္ပါလားေပါ႔ေလ။ လသာသာေအာက္မွာ စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနၾကတုန္းမွာပဲ-
“ ဘူ” 
ဆိုတဲ့ အသံႀကီးတစ္သံ လူေတြၾကားထဲက ထြက္လာသတဲ့။
ဒါကို သိပ္ၿပီးစိတ္မႏွ႔ံရွာတဲ့ လူတစ္ေယာက္က-
“ဆရာႀကီးခင္ဗ်ား၊ အခုနက ျမည္သြားတဲ့ “ဘူ” ဆိုတဲ့ အသံႀကီးကေရာ ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့အသံလို႔ ထင္ပါသလဲခင္ဗ်ာ” လို႔ ေမးသတဲ့။

အဘိဓမၼာဆရာႀကီးလည္း နည္းနည္းေတာ့ ေအာင္႔သြားတာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီး ဆိုေတာ့ ေျဖရေတာ့ မွာေပါ့။
“သူ႔ဘာသာ ရိုးရိုးေလလည္တာဆိုရင္ ဥတုဇ၊ ဥတုေၾကာင့္။ မင္းစိတ္ပုပ္လို႔ ညွစ္ေပါက္လိုက္တာဆိုရင္ စိတ္၊ ဥတုေၾကာင့္ ျဖစ္တာမို႔ စိတၱဇ၊ ဥတုဇရုပ္” တဲ့။
အေျဖၾကားေတာ့ အရူးက 
“ဆရာႀကီး အေျဖေတြက ရွႈပ္လိုက္တာဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ ဒီအသံက ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ဘူး။ ပဲႀကီးေလွာ္နဲ႔ ဆူးပုပ္ရြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ တာ။ ေခၚျခင္းေခၚ ပဲႀကီးေလွာ္ ဇ၊ ဆူးပုပ္ရြက္ ဇရုပ္(အသံ) လို႔ ေခၚရမွာ ပါဗ်ာ။ လြယ္ေနတာကို ရွႈပ္ေအာင္လုပ္ၾကတယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားေလေတာ့ သတဲ့။
ဟဲ…ဟဲ၊ ပဲႀကီးေလွာ္ ဇ၊ ဆူးပုတ္ရြက္ ဇ တဲ့၊ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သား။
**************************************************
ေမး၊ ေျဖ ပုံစံ

ေမး။ ။ဆီးမ္ဂိမ္း၌ ေရႊတံဆိပ္ဆု ရသြားေသာ ျမန္မာ႔ အားကစားအသင္းကို လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးၿပီး အားေပးေနသည့္ ျမန္မာတစ္ေယာက္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေ သာ စိတ္ကို ေဖာ္ျပပါ။
ေျဖ။ ။ ျမန္မာတစ္ေယာက္၏ သ႑ာန္၌ ျဖစ္ႏိုင္ေသာစိတ္ကား 
ေသာမနႆ သဟဂုတ္၊ 
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ သမၸယုတ္၊ 
အသခၤါရိကစိတ္ ျဖစ္ပါသည္။

သီဟနာဒ

သူတို႔ ဘာေျပာသလဲ???


1)...both showcased the nation's rich 900-year old heritage and transformation from reclusive state to an emerging nation.
ဒီအတြက္ေတာ႔.... သိရင္ ၿပီးတာပဲလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။



2) But the loudest cheers were saved for Myanmar archer Maung Wai Lin Tun, who a flaming arrow, lit the Games cauldron and shot his country into new and exciting chapter.
ဒီေကာင္ေလးက တကယ္ ပစ္သြားတာလား။ တိတိက်က်သိရင္ ေျပာၾကပါ အုံး။ ဘရာဗို if he really did.

3) It was no surprise then, that China Vice-Premier Liu Yangdong, who is in Naypyidaw.
အင္း ဘာေတြ ျပန္ေပးရမလဲ မသိဘူး။ ရြာက အလႉလိုျဖစ္မွာ စိုးရတယ္။ အလႉကေတာ႔ စီပါရဲ႕ ပြဲၿပီးေတာ႔ ေျမ တစ္ဧကနဲ႔ ႏြားႀကီးေရာင္းလိုက္ရေရာ။

**************************************************
ကိုယ္ ဘာေျပာခ်င္သလဲ???

၁။ အစီအစဥ္ ေၾကညာသူေတြရဲ႕ အဂၤလိပ္။ သူတို႔က ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ေတြ၊ ခဏခဏေျပာရတဲ႔ ဂိမ္းစ္ကို (Games) ပါးစပ္မပိတ္ဘဲ အသံထြက္သြား တာေတြရွိတယ္။ အရုပ္ဆိုးတယ္။ က်န္တာေတာ႔ အေမရိကန္ အက္ဆင္႔ဝဲဝဲ နဲ႔ မဆိုးလွပါဘူး။

၂။ ေျဖာ္ေျဖမႈမွာ ျမန္မာလိုေတြခ်ည္းပဲ (ေနာက္ဆုံးပိတ္က လြဲရင္) ဆိုေတာ႔ ႏိုင္ငံျခား ဧည္႔သည္ေတာ္ေတြကို အားနာမိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဂၤလိပ္ စကားေျပာႏိုင္ငံမဟုတ္ရင္ေတာ႔ ဒီလိုပဲ မ်ားပါလိမ္႔မယ္။

၃။ ဗုံးမလန္႔ဘူး။ မီးမပ်က္ဘူး။ သမၼတႀကီးနဲ႔ ဇနီးက ပြဲမၿပီးခင္ ျပန္သြားတယ္။ သူ႕ဇနီးကို "မင္း ၾကည္ခ်င္ ၾကည္႔ေနရစ္ခဲ႔ေလ" လို႔ မေျပာဘူး။ မိုက္တယ္။ အထာေလးနဲ႔။

၄။ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းက ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္လား၊ ထင္ေတာ႔ထင္တယ္။ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ တစ္ေခြထြက္တယ္၊ မဟာ မွတ္တယ္။ (တကယ္ေသေသခ်ာခ်ာ မသိလို႔၊ သိသူက လုပ္ၾကပါအုံး) ဘရာဗို if it is.

၅။ ပုဂံျပကြက္ဟာ အား အပါဆုံးပဲ။ ဇင္ေယာ္ေမာင္ေမာင္တို႔ ပါဆိုပဲ။ ပုဂံ ဆက္တင္ေတာ႔ ဇင္ေယာ္ေမာင္ေမာင္က ငယ္ႏိုင္။

ၿခဳံၾကည္႔ရင္ ေကာင္းတယ္။ ေအာင္ျမင္တယ္ေပါ႔။


On Strait Time >> web  , pdf











*ပုဂံက ဖုန္ေတြဟာ ႏွင္းဆီလိုေမြႊးတယ္*


တို႔ ျမန္မာေတြအတြက္
ပုဂံက ဖုန္ေတြဟာ ႏွင္းဆီလိုေမြႊးတယ္။

အနိရုဒၶ
အႏု႐ုဒၶ
ႀကိဳက္သလိုေခၚၾက
အေနာ္ရထာကို တို႔ ဦးညြတ္ၾကတယ္။


ႏိုင္ငံသစ္တစ္ခု ေမြးဖြားဖို႔
ဗလိနတ္စာ လက္သည္ကို အားကိုးလို႔ ရမတဲ႔လား

ပုဂံမွာ..
အေနာ္ရထာမွာ...
လူသားအရင္းအျမစ္
သဘာဝအရင္းအျမစ္ေတြ ရွိတယ္။

က်န္စစ္က ကာကြယ္ေရး
ငေထြရူး
ေညာင္းဦးဖီး
ငလုံးလက္ဖယ္တို႔ က HR အရာရွိ ႀကီးေတြ။

သူ႔မွာ...
ပုဂံမွာ...
အေနာ္ရထာမွာ...
လြင္ျပင္က်ယ္ေတြရွိတယ္
ေရဆိုတာ ျမင္႔ရာက နိမ္႔ရာကိုပဲ စီးတယ္

သူ႔မွာ....
ပုဂံမွာ....
အေနာ္ရထာမွာ....
ျမစ္ႀကီးေတြရွိတယ္
ျမစ္ထဲမွာ ေရေတြရွိတယ္
မဟုတ္ဘူး မွားလို႔
အေနာ္ရထာက
"ျမစ္ထဲမွာ ဆန္စပါးေတြ ရွိတယ္" တဲ႔။

"ေယ ဓမၼာ ေဟတုပၸဘာဝါ"
အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖည္႔
မျပည္႔ေသးရင္ ထပ္ျဖည္႔
ဆုမေတာင္းနဲ႔ အက်ိဳးတရားက
သူ႔ အလိုလိုလာတယ္
ႀကိဳလို႔သာ ပန္ဆင္ စားသုံးေတာ႔။


တို႔ ျမန္မာေတြအတြက္
ပုဂံက ဖုန္ေတြဟာ ႏွင္းဆီလိုေမြႊး.....ဆဲ။