လပတ္လည္ (လွည့္ၾကည့္မိသည့္ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား)
လပတ္မလည္မိတာ ေလးလရွိၿပီ။ ယေန႔ေတာ႔ မေမ႔ေလ်ာ႔ေသာ၊ ေမ႔ေလ်ာ႔ေန မိေသာ ေက်းဇူးတရားတို႔အေၾကာင္း ေရးခ်င္ေနမိသည္။
ကိုယ္ပိုင္အိပ္မက္မ်ားနဲ႔ လူငယ္၊ ရဟန္းငယ္တိုင္း လုံးျခာလည္ေနသည့္ ဘဝငယ္ ငယ္ေလးမ်ားကို သတိတရျဖစ္မိသည္။ သူရည္ေသြး၊ ကိုယ္ရည္ေသြးလိုခ်င္း မဟုတ္ဘဲ ေက်းဇူးေအာက္ေမ႔မႈမ်ားဟုသာ မွတ္ယူေစခ်င္ပါ၏။
အရွင္သိရီဓမၼ(ယခု နယူးဇီလန္ေရာက္ေန)နဲ႔ သီဟနာဒ
********************************************************
မိမိက စာေရးဝါသနာပါသျဖင္႔ စာေရးေနခ်ိန္။ ဘာသာေသြမဂၢဇင္းက လစဥ္ေဖာ္ျပေပးေနခ်ိန္၊ အျခားမဂၢဇင္းႏွစ္ေစာင္င္နဲ႔ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္က မၾကာ မၾကာ ထည့္ေပးခ်ိန္။ ႏြမ္းပါးသည့္ စာသင္သားဘဝမွာ ကုသိုလ္လည္းရ ဝမ္းလည္း ဝဟု ယုံၾကည္မိ၏။
ဘာသာေသြမဂၢဇင္းမွာ အတန္ငယ္ေရးမိေတာ႔ ထုတ္ေဝသူ ေပၚလာသည္။ ဗုဒၶဘာသာအျမင္ သစ္သည္၊ ထုတ္မည္။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းကေလာင္အမည္ ကို ေျပာင္းေပးရမည္၊ သို႔မွ စာဖတ္သူက စိတ္ဝင္စားမည္ဟု သူကဆိုလာသည္။ မေလးၿငိမ္စကားျဖင္႔ သာဓုေခၚ၏၊ မေခၚ၏။ သူ႔ အဆိုမွန္ကန္ေၾကာင္း လက္ခံပါ ၏၊ သို႔ေသာ္ မိမိက ဤကိစၥကို လုံးဝလက္မခံ။ ကေလာင္အမည္ မေျပာင္းႏိုင္ ဟုေျပာရာ သူနဲ႔လည္း အေပးအယူ မတည့္ၾကေတာ႔။
ထိုစဥ္ အရွင္သိရီဓမၼက
"ဒီေလာက္ႀကီးေရးလာၿပီးမွေတာ႔ ငါထုတ္ေပးမယ္။ ႏွစ္သိန္းဆိုရင္ေလာက္တယ္ မဟုတ္္လား။ မေလာက္ရင္ ငါထပ္ေပးမယ္" ဟုဆိုပါသည္။ ေပးဟူသည္ ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ အေႂကြးေပးျခင္းမဟုတ္။
သို႔ျဖင္႔ ထုတ္လိုက္ၾကသည္။ တာရာမင္းေဝသုံးသလိုဆိုရင္"အႏုပညာအရအာင္ျမင္တယ္" ျဖစ္ၿပီး ေငြေၾကးအရ မေအာင္ျမင္ပါ။ စာအုပ္က အထိုက္အေလ်ာက္ေရာင္းရသည္(ဘယ္ေလာက္ ရိုက္သည္ မသိ၊ ရိုက္သေလာက္ေတာ႔ ကုန္သြားသည္)၊ ေငြကေတာ႔ ျပန္ဝင္ မလာပါ။ ထို႔ေၾကာင္႔ စိတ္ပ်က္ပ်က္ျဖင္႔ ဤေလာကနဲ႔ အတန္ငယ္ ကင္းသြားခဲ႔ သည္။
မိမိထက္အသက္ရွဴ ပိုေခ်ာင္ေသာ္လည္း အရွင္သိရီဓမၼသည္ ေတာသား၊ လယ္ သမားသားသာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေခတ္က ေငြႏွစ္သိန္း။ မိမိဆီလည္း တစ္ျပားမွျပန္ မဝင္၊ သူ႔ကိုလည္း တစ္ျပားမွျပန္မေပးႏိုင္။
သူ သီရိလကၤာကိုသြားေတာ႔ မရွိမဲ႔ ရွိမဲ႔ အေမရိကန္ေဒၚလာေလး ၂၀၀ စုေပး လိုက္သည္။ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔
"ဒီေကာင္ႀကီးက ငါ႔ကိုခ်စ္တယ္၊ ေဒၚလာ ၂၀၀ ေတာင္ ေပးလိုက္တယ္" ဟု ေျပာတတ္ေလသည္။
အမွတ္မရွိသည့္ ထိုအရွင္က အခု
"ေဟ႔ေကာင္ စာေပကိစၥေတြလုပ္မွာဆို ငါ႔ေျပာအုံး၊ ငါ ပိုက္ဆံေပးမယ္"
ဟု ဆိုေနဆဲ။
(သူႏွင္႔ သီဟနာဒၾကားမွာ ငါးႏွစ္အတြင္း အီးေမးမပို႔၊ ဖုန္းမဆက္ၾကဟုဆိုလ်င္ အတန္ငယ္ထူးဆန္းေနပါလိမ္႔မည္။ ဒါက အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေတြလိုသည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးက မထင္ၾကပါ(သို႔)မရွိလည္း ျဖစ္ပါသည္။ သူလိုလ်င္ သီဟနာဒရွိသမ်ွ သူ ယူခြင္႔ရွိၿပီး သီဟနာဒလိုလ်င္လည္း သူ႔ရွိသမ်ွ ယူခြင္႔ရွိေန ဆဲပင္)
ေဒါက္တာ အရွင္ဣႏၵကနဲ႔ သီဟနာဒ
*************************************
ဤကိစၥက ပို၍ပင္ေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းေသးသည္။ အကယ္၍ အရွင္ဣႏၵကသာ အရွင္ဣႏၵကမဟုတ္ခဲ႔လ်င္ သူ႔အိပ္မက္ေတြ ကေပါက္ကခ်ာျဖစ္သြားႏိုင္သည့္ ကိစၥပင္ျဖစ္သည္။
သာသနာ႔တကၠသိုလ္(မႏၱေလးမွာ) ရွိေနၾကဆဲ။ မယ္ေတာ္ႀကီး က်န္းမာေရးေၾကာင္႔ ရြာျပန္စဥ္ ဣႏၵကဆီက နဝကမၼတစ္ခ်ိဳ႕ ေခ်းယူသြားခဲ႔သည္ (ဘယ္ေလာက္လဲ မမွတ္မိ)။ ထို ေစ႔ေစ႔ကုတ္ကုတ္ေလးမ်ားကို မိခင္၏ က်န္းမာေရးေၾကာင္႔ဟုသာ ယူခဲ႔ရသည္၊ ထို ေစ႔ေစ႔ကုတ္ကုတ္ေလးမ်ားသည္ သူ သီရိလကၤာကို ပညာသင္သြားဖို႔ဆိုၿပီး စုထားေသာ ေက်းလက္က သမၼာ အာဇီဝ ေခၽြးေပါက္မ်ားျဖစ္ၾကေလ၏။ မယ္ေတာ္ႀကီးက်န္းမာေရး၊ တကၠသိုလ္လြန္ နာဂေတာင္တန္း၊ နာဂေတာင္တန္းလက္ေဆာင္ ငွက္ဖ်ားဇီဝ၊ အေၾကာင္းစုံစြာေရာက္လာၿပီး အရွင္ဣႏၵက၏ သမၼာအာဇီဝ ေခၽြးေပါက္မ်ားကို လုံးဝ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနမိေတာ႔၏။
မည္သို႔ဆိုေစ ဤအမွားမ်ိဳးသည္ ကိုယ္တိုင္ပင္ ခြင္႔လႊတ္ရခက္သည့္ အမွားပင္။ တစ္ေလာက အတူေန ရဟန္းက စကားစပ္မိရင္းေျပာမွ ယင္း သမၼာအာဇီဝ ေခၽြးေပါက္မ်ားကို သတိရေတာ႔သည္။ မိမိက ေဝရၪၨာပုဏၰား လက္သစ္တည္း။
အခုေတာ႔ သူ႔အိပ္မက္လည္း အေတာင္စုံၿပီ၊ သူယုံၾကည္ရာေတြကိုလည္း ပါရမီေဝစုအလိုက္ လုပ္ခြင္႔ရၿပီ။
ႀကံဖန္ၿပီး သူ႔အတြက္ ဝမ္းသာမိပါသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယုံၾကည္ရာ လုပ္တတ္သူ။
ဘာေတြပဲ ႀကဳံႀကဳံ ေျခကုန္ထုတ္ ေရာက္ေအာင္ သြားတတ္သူ။
ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္မွ သူ႔ကိုေတြ႔ၿပီး မိမိရဲ႕ ဧရာမအမွား၊ ဧရာမအေမ႔၊ ဧရာမ အလြဲအတြက္ ညြတ္ညြတ္ႏူးႏူးေတာင္းပန္ရပါဦးမည္။
ထို႔အတူ ေပးဆပ္ရန္ရွိသည့္ ကတညဳတ ကတေဝဒီမ်ားကလည္း အပ်ိဳရည္မပ်က္၊ နဂိုရည္မပ်က္ အုပ္စုဖြဲ႔ ရွိေနဆဲ။
