ဘဝက တဏွာေၾကာင့္စခဲ့၏။
အတန္ငယ္ႀကီးျပင္းလာေသာအခါ တဏွာသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေၾကာင္း သင္ၾကား ၾကရ၏။ စာသင္၏။ တဏွာကို လည္းသင္၏။ ထို႔ေနာက္ ေလာကီအာရံုမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ေတာင္းဆိုလာ၏။
ဟုတ္သလိုလိုရွိ၏။ သို႔ေသာ္မဟုတ္ေသး။ ကာမဂုဏ္မွ ပယ္ခြာေရးဆိုေသာ္လည္း ထိုကာမဂုဏ္က အဘယ္နည္း။ ဘာကိုဆိုသနည္း။ ထိုကာမဂုဏ္ကို သံုးစြဲၿပီးမွ ထြက္ေျမာက္ေရးကို ေတာင္းဆိုလာေသာ္ မွန္ကန္ဖို႔ ရာႏႈန္းမ်ား၏။ သို႔ေသာ္ ဘာမွမရွိဘဲ ဘာမွ မရွိရာမွ စြန္႔ခြာေရးကို ေျပာလာ၏။ မဟုတ္ေတာ့။ လံုးဝမဟုတ္ေတာ့။
တစ္ခ်ိန္ ေက်းလက္ကလူမ်ားကို လြန္စြာရိုးသားၾက၏၊ အလိုနည္းပါးၾက၏ ဟုထင္ခဲ့၏။ ေက်းလက္သားတို႔ တဏွာကို ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့မိ၏။ တကယ္မူ မဟုတ္။ တဏွာသည္ တဏွာသာျဖစ္၏။ တနည္းဆိုရေသာ္ လိုခ်င္ ရေကာင္းမွန္း မသိၾကျခင္းသာျဖစ္၏။ မလိုခ်င္ၾကျခင္းမဟုတ္။ ယေန႔ေက်းလက္သည္ ၿမိဳ႕ျပ၏ စမ္းသပ္မႈ ဒဏ္က္ို အျပင္းအထန္ခံေနရ၏။ ဘီယာဆိုင္မ်ားေပါလာ၏။ ဗီြဒီယိုရံုမ်ားေပါလာ၏။ အျခားအျခားေသာ လိုက္စရာ အာရံု မ်ား ေပါလာ၏။ ထိုအာရံုမ်ားေနာက္သို႔ သူတို႔တဏွာလိုက္ၾကေတာ့၏။
ဤသို႔ဆိုေသာ ေက်းလက္ေတာသားမ်ား အလိုနည္းျခင္း မွန္ကန္ပါမည္လား။ တခ်ိဳ႕က နည္း၍ တစ္ခ်ိဳ႕က မ်ား၏။ သို႔ေသာ္ ထိုတဏွာကို Check up မလုပ္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ သိပ္မသိသာလွ။ အမွန္မူ လူ႔တဏွာ သည္ လူ႔တဏွာသာျဖစ္သည္။
ဤသည္ကိုပင္ ယေန႔ေခတ္လူတို႔သည္ ေလာဘပိုႀကီးလာၾကသည္ဟု သိပ္အဆင္မေျပလွေသာ အယူ အဆ တင္ျပလာၾကျပန္သည္။ ဘဝရလာသူတိုင္း၏ တဏွာကို ေလွ်ာ့တြက္၍ရမည္မထင္။ ယေန႔ စီးပြားေရးေၾကာင့္ လူသားမ်ားတိုက္ခိုက္ေနသလိုသားေကာင္တစ္ေကာင္အတြက္ေၾကာင့္ ေက်ာက္ေခတ္လူသားမ်ား တိုက္ခိုက္ေန ၾက၏။ သားေကာင္ဆိုေသာအာရံုက အားသိပ္မေကာင္းေသာအခါ တဏွာလည္း အားေလ်ာ့၏။ ဤသည္မွာ တဏွာ အားနည္းျခင္း ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ တဏွာ သည္းေျခႀကိဳက္အာရံုႏွင့္ေတြ႔ကာ Check up မလုပ္ရေသးျခင္းသာျဖစ္သည္။
ယေန႔ ကမာၻက ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရိုးသား၏။ အလိုနည္း၏။ ေအးခ်မ္း၏ဟု ေျပာလာျပန္သည္။ (အကင္း ပါးေသာ လူမ်ားကမူ မေျပာၾက။) မွန္ကန္ဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းနည္း၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယခုေက်းလက္ သည္ တစ္ခ်ိန္က ေက်းလက္ မဟုတ္ေတာ့သလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ျမဴဆြယ္ေသာ အာရံုက သိပ္အားမေကာင္း သျဖင့္ ရွိေနေသာ တဏွာက လက္စြမ္း မျပေသးျခင္းသာျဖစ္၏။
ရိုးသားေသာႏုိင္ငံသည္ သူခိုးမ်ား၏။ ဟန္လုပ္ေသာႏိုင္ငံ၌ အရက္ပုန္းေရာင္းေသာဆိုင္မ်ား ေပါ၏။ ယဥ္ေက်းေသာႏိုင္ငံ၌ အေပ်ာ္အပ်က္ အႏွိပ္ခန္းမ်ားေပါ၏။
ယေန႔ ကမာၻ႔ယဥ္ေက်းမႈက ျမန္မာကို အားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဝင္တိုက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ျမန္မာေတြ ဘယ္လိုလက္ခံ ယူမလဲ။ ဤကိစၥ အလြန္ အေရးႀကီး သည္ဟု ထင္သည္။ သူတို႔က တဏွာကို ကမာၻ႔အာရံုႏွင့္ စမ္းသပ္ေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာမ်ား တကယ္ရိုးသားၾက ပါေသးရဲ႕လား။ အားနာစရာေတာ့ အနည္း ငယ္ေကာင္း၏။
စဥ္းစားမိသည္။ “ကာမဂုဏ္မွ ခြာ ၊ ကာမဂုဏ္က မခြာ။" ခက္သည္က ခြာစရာ ကာမဂုဏ္ကမရွိ။ မရွိရင္ မရွိတဲ့ ကာမဂုဏ္ကခြာ၊ ခြာရင္ၿပီးေရာ။ အဓိပၸါယ္ေတာ့သိပ္မပါ။
တစ္ခ်ိန္က ကြန္ပ်ဴတာမရွိ၊ ကြန္ပ်ဴတာမသိ။ ကြန္ပ်ဴတာမရွိသျဖင့္ အျခား ေဆာင္ရြက္စရာ လည္းမလို။ အႏွီ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ကြန္ပ်ဴတာမလိုခ်င္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလား။ မဟုတ္ဟုထင္သည္။ လိုခ်င္ရေကာင္းမွန္း မသိသူမ်ားသာျဖစ္၏။
ေဂ်ေဒါ့နတ္မရွိ၊ ေကအက္(ဖ)စီမရွိ၊ ေဒၚလာ ၂၅၀တန္ ဘူေဖးမရွိ၊ မရွိသျဖင့္ မသိ။ မရွိ၍ မသိေသာ ထို ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို ေလာဘနည္းသူဟု ေျပာ၍ ရပါမည္ေလာ။ မထင္မိ။ မရွိ၊ မသိ၊ မလိုခ်င္ သာျဖစ္ၿပီး ရွိ၊ သိ၊လိုခ်င္ျဖစ္ လာပါလိမ့္မည္။
ေလယာဥ္တစ္ခါစီးဖူးတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ ေမ့လို႔ကို မရဘူး။ အဲဒီတုန္းက နင္တို႔ အေပၚ တည့္တည့္ ကေန ငါတို႔ျဖတ္သြားတာ ဆိုသည့္ ေက်းေတာသားသည္ ကိုယ္ပိုင္ဟယ္လီေကာ္ပတာ မဝယ္ႏိုင္ရင္ ရွိမည္ -- မလိုခ်င္ ဟူ၍ေတာ့ ေျပာ၍မရ။ (လိမ္ညာေျပာလို႔ေတာ့ရပါသည္။)
စာေပလာ ဇာတ္နိပါတ္၊ ဗုဒၶဝင္ စသည္တို႔ကို ၾကည့္ရွဳရာ ကာမဂုဏ္၊ ထို႔ေနာက္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာ၊ ဤေဖာ္ျမဴလာကိုေတြ႔ရသည္။ တြယ္တာစရာ ကာမဂုဏ္မရွိ ထုိမရွိ ကာမဂုဏ္မွ ခြာကို မေတြ႔ရ။
သုေမဓာရေသ့သည္ သူေဌးျဖစ္သည္။ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ အာဏာႏွင့္ စည္းစိမ္အလံုးစံုရွိသည္။ ဤသည္မွာ ကာမဂုဏ္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာလို႔ရ၏။ ကာမဂုဏ္မွ ခြာရန္ ကာမဂုဏ္ရွိေနဖို႔ အေရးႀကီးသည္။စကၤာပူမွထြက္ခြာရန္စကၤာပူလို၏။ ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာရန္ ျမန္မာျပည္လို၏။ ေလဆိပ္မွထြက္ခြာရန္ ေလဆိပ္လို၏။ စကၤာပူမရွိ ၊ ျမန္မာမရွိ ၊ ေလဆိပ္မရွိဘဲ ဤကိစၥမ်ား လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္။
ကာမဂုဏ္မွခြာဆိုသည့္ ေဝါဟာရကိုသံုးစြဲရန္အနည္းဆံုးတူတူတန္တန္ကာမဂုဏ္ေတာ့ရွိေနရမည္။ ႏို႔မို႔ ေတာ့ “ခြာ“ သာ “ခြာ“ မည။္ ကာမဂုဏ္မွေတာ့ မဟုတ္။ မဟုတ္သျဖင့္ ထိုတဏွာက လက္စြမ္းျပ ခြင့္မရ။ အမွန္တကယ္ တဏွာႀကိဳက္အာရံုႏွင့္ေတြ႔ေတာ့မွ သူ႔ကိုယ္သူ မရွိဘူး ဟုထင္ထားေသာ ထိုတဏွာက လွ်ာတျမားျမား၊ တံေတြး တမ်ိဳမ်ိဳႏွင့္ထြက္လာ ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာေတြရိုးသားၾကတယ္။ အလိုနည္းၾကတယ္ဟု အေျပာမေစာမီ ထိုျမန္မာတို႔၏ တဏွာကို Check up လုပ္ရမည္ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ (၂၁)ရာစု ေလာကီအာရံုမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။
ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာလိုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားခြာလို႔ ရပါၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခြာစရာ ကာမဂုဏ္ တူတူတန္တန္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
အေမရိကႏွင့္ ဥေရာပမွ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ အလြန္ၾကည္ညိဳမိ၏။ (ဘာသာေရးလုပ္စားသည့္ ရဟန္းတခ်ိဳ႕လည္းရွိေကာင္းရွိႏိုင္၏။ မေျပာပေလာက္။) သူတို႔သည္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ကာမဂုဏ္ရွိ၏၊ ကာမဂုဏ္ကို သိ၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုကာမဂုဏ္မွ ခြာ၏။
မိဘမ်ားမရွိ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကလည္း မတတ္ႏိုင္။ ထိုကေလးကို ကိုရင္ဝတ္ေလးလိုက္။ ထိုကေလး သည္ဘာကာမဂုဏ္မွမရွိဘဲ ကာမဂုဏ္ခြာထြက္ေရးလမ္းေပၚကို ေရာက္လာရရွာ၏။သူ႔ကိုယ္သူလည္းမသိ ။ေလွ်ာက္မိသည့္ လမ္းကိုလည္းမသိ။ ထို႔ေနာက္စာေပမ်ားသင္၍ စာေပမ်ားတတ္၏။ သို႔ေသာ္ ကာမဂုဏ္ကိုမူ သူမသိ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔တဏွာကိုလည္း သူမသိ။ ေသခ်ာသည္ကား တဏွာရွိ၏။(ထိုသို႔ေသာ သာမေဏငယ္မ်ား အထင္ကရ ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါး မျဖစ္ဟု မဆိုလိုပါ။)
ဤသည္မွာ သမားရိုးက် ရဟန္းဘဝႏွင့္ သမားရိုးက် မဟုတ္ေသာ ရဟန္းဘဝျခားနားမႈသာျဖစ္၏။ သာသနာ့ေဘာင္ဝင္လာတာျခင္း တူေသာ္လည္း ကာမဂုဏ္မွ လာျခင္းႏွင့္ ဘာမွ မရွိရာမွ လာျခင္းမတူညီၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ တန္ဖိုးလည္းကြာ၏။
ဤျပႆနာမ်ား ဘယ္ကလာသနည္း။
ကိုယ့္တဏွာကို Check up မလုပ္မိ၊ လုပ္ခြင့္မရ၊ ထို႔ေၾကာင့္ တဏွာပမာဏကို မသိ။ သိေသာ္ တဏွာကို မႏိုင္။ မႏိုင္ေသာ္လည္း လူသိမခံရဲ။ လူသိမခံရဲသျဖင့္……
ဤသို႔ျဖင့္
ဤသည္မွာ လူ႔သဘာဝျဖစ္၏။ ရွက္စရာေတာ့ သိပ္မလို။ အထိုက္အေလ်ာက္ ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းသာ ရွာဖို႔လို၏။ ဒါကို သေဘာမေပါက္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖံုးဖိဖို႔ႀကိဳးစား၏။ ဖံုးလိုက္ပါမွ ေလစိမ္းအတိုက္မခံရသည့္အတြက္ ပုပ္ပြၿပီး အန႔ံတစ္ေထာင္းေထာင္း ထြက္လာ၏။ ထိုပုပ္္ပြေနေသာ အန႔ံကို မရွဳလိုမႈသည္ တဏွာကုန္ျခင္းအစစ္မဟုတ္။ ေဒါသျဖစ္၏။
လိုခ်င္စရာေကာင္းေသာ အာရံုကို မလိုခ်င္မွ တဏွာကို လြန္၏။ သို႔ေသာ္ … ေဒၚလာဆယ္သန္းတန္ အာရံုက အၾကင္လူသားထံမလာေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုလူသား၏ တဏွာသည္ ေဒၚလာဆယ္သန္း ဒဏ္ကို ခံမခံမသိရ။
လူသည္ လူျဖစ္၍ လူ႔တဏွာသည္ လူ႔တဏွာသာျဖစ္ေပေတာ့၏။
အေမရိကန္ဘိကၡဴနီမ တစ္ေယာက္က Tanha (or) The Longest River ဟုသံုး၏။ ထိုဘိကၡဴနီမကို ၾကည္ညိဳ၏။
အတန္ငယ္ႀကီးျပင္းလာေသာအခါ တဏွာသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေၾကာင္း သင္ၾကား ၾကရ၏။ စာသင္၏။ တဏွာကို လည္းသင္၏။ ထို႔ေနာက္ ေလာကီအာရံုမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ေတာင္းဆိုလာ၏။
ဟုတ္သလိုလိုရွိ၏။ သို႔ေသာ္မဟုတ္ေသး။ ကာမဂုဏ္မွ ပယ္ခြာေရးဆိုေသာ္လည္း ထိုကာမဂုဏ္က အဘယ္နည္း။ ဘာကိုဆိုသနည္း။ ထိုကာမဂုဏ္ကို သံုးစြဲၿပီးမွ ထြက္ေျမာက္ေရးကို ေတာင္းဆိုလာေသာ္ မွန္ကန္ဖို႔ ရာႏႈန္းမ်ား၏။ သို႔ေသာ္ ဘာမွမရွိဘဲ ဘာမွ မရွိရာမွ စြန္႔ခြာေရးကို ေျပာလာ၏။ မဟုတ္ေတာ့။ လံုးဝမဟုတ္ေတာ့။
တစ္ခ်ိန္ ေက်းလက္ကလူမ်ားကို လြန္စြာရိုးသားၾက၏၊ အလိုနည္းပါးၾက၏ ဟုထင္ခဲ့၏။ ေက်းလက္သားတို႔ တဏွာကို ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့မိ၏။ တကယ္မူ မဟုတ္။ တဏွာသည္ တဏွာသာျဖစ္၏။ တနည္းဆိုရေသာ္ လိုခ်င္ ရေကာင္းမွန္း မသိၾကျခင္းသာျဖစ္၏။ မလိုခ်င္ၾကျခင္းမဟုတ္။ ယေန႔ေက်းလက္သည္ ၿမိဳ႕ျပ၏ စမ္းသပ္မႈ ဒဏ္က္ို အျပင္းအထန္ခံေနရ၏။ ဘီယာဆိုင္မ်ားေပါလာ၏။ ဗီြဒီယိုရံုမ်ားေပါလာ၏။ အျခားအျခားေသာ လိုက္စရာ အာရံု မ်ား ေပါလာ၏။ ထိုအာရံုမ်ားေနာက္သို႔ သူတို႔တဏွာလိုက္ၾကေတာ့၏။
ဤသို႔ဆိုေသာ ေက်းလက္ေတာသားမ်ား အလိုနည္းျခင္း မွန္ကန္ပါမည္လား။ တခ်ိဳ႕က နည္း၍ တစ္ခ်ိဳ႕က မ်ား၏။ သို႔ေသာ္ ထိုတဏွာကို Check up မလုပ္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ သိပ္မသိသာလွ။ အမွန္မူ လူ႔တဏွာ သည္ လူ႔တဏွာသာျဖစ္သည္။
ဤသည္ကိုပင္ ယေန႔ေခတ္လူတို႔သည္ ေလာဘပိုႀကီးလာၾကသည္ဟု သိပ္အဆင္မေျပလွေသာ အယူ အဆ တင္ျပလာၾကျပန္သည္။ ဘဝရလာသူတိုင္း၏ တဏွာကို ေလွ်ာ့တြက္၍ရမည္မထင္။ ယေန႔ စီးပြားေရးေၾကာင့္ လူသားမ်ားတိုက္ခိုက္ေနသလိုသားေကာင္တစ္ေကာင္အတြက္ေၾကာင့္ ေက်ာက္ေခတ္လူသားမ်ား တိုက္ခိုက္ေန ၾက၏။ သားေကာင္ဆိုေသာအာရံုက အားသိပ္မေကာင္းေသာအခါ တဏွာလည္း အားေလ်ာ့၏။ ဤသည္မွာ တဏွာ အားနည္းျခင္း ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ တဏွာ သည္းေျခႀကိဳက္အာရံုႏွင့္ေတြ႔ကာ Check up မလုပ္ရေသးျခင္းသာျဖစ္သည္။
ယေန႔ ကမာၻက ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရိုးသား၏။ အလိုနည္း၏။ ေအးခ်မ္း၏ဟု ေျပာလာျပန္သည္။ (အကင္း ပါးေသာ လူမ်ားကမူ မေျပာၾက။) မွန္ကန္ဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းနည္း၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယခုေက်းလက္ သည္ တစ္ခ်ိန္က ေက်းလက္ မဟုတ္ေတာ့သလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ျမဴဆြယ္ေသာ အာရံုက သိပ္အားမေကာင္း သျဖင့္ ရွိေနေသာ တဏွာက လက္စြမ္း မျပေသးျခင္းသာျဖစ္၏။
ရိုးသားေသာႏုိင္ငံသည္ သူခိုးမ်ား၏။ ဟန္လုပ္ေသာႏိုင္ငံ၌ အရက္ပုန္းေရာင္းေသာဆိုင္မ်ား ေပါ၏။ ယဥ္ေက်းေသာႏိုင္ငံ၌ အေပ်ာ္အပ်က္ အႏွိပ္ခန္းမ်ားေပါ၏။
ယေန႔ ကမာၻ႔ယဥ္ေက်းမႈက ျမန္မာကို အားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဝင္တိုက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ျမန္မာေတြ ဘယ္လိုလက္ခံ ယူမလဲ။ ဤကိစၥ အလြန္ အေရးႀကီး သည္ဟု ထင္သည္။ သူတို႔က တဏွာကို ကမာၻ႔အာရံုႏွင့္ စမ္းသပ္ေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာမ်ား တကယ္ရိုးသားၾက ပါေသးရဲ႕လား။ အားနာစရာေတာ့ အနည္း ငယ္ေကာင္း၏။
စဥ္းစားမိသည္။ “ကာမဂုဏ္မွ ခြာ ၊ ကာမဂုဏ္က မခြာ။" ခက္သည္က ခြာစရာ ကာမဂုဏ္ကမရွိ။ မရွိရင္ မရွိတဲ့ ကာမဂုဏ္ကခြာ၊ ခြာရင္ၿပီးေရာ။ အဓိပၸါယ္ေတာ့သိပ္မပါ။
တစ္ခ်ိန္က ကြန္ပ်ဴတာမရွိ၊ ကြန္ပ်ဴတာမသိ။ ကြန္ပ်ဴတာမရွိသျဖင့္ အျခား ေဆာင္ရြက္စရာ လည္းမလို။ အႏွီ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ကြန္ပ်ဴတာမလိုခ်င္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလား။ မဟုတ္ဟုထင္သည္။ လိုခ်င္ရေကာင္းမွန္း မသိသူမ်ားသာျဖစ္၏။
ေဂ်ေဒါ့နတ္မရွိ၊ ေကအက္(ဖ)စီမရွိ၊ ေဒၚလာ ၂၅၀တန္ ဘူေဖးမရွိ၊ မရွိသျဖင့္ မသိ။ မရွိ၍ မသိေသာ ထို ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို ေလာဘနည္းသူဟု ေျပာ၍ ရပါမည္ေလာ။ မထင္မိ။ မရွိ၊ မသိ၊ မလိုခ်င္ သာျဖစ္ၿပီး ရွိ၊ သိ၊လိုခ်င္ျဖစ္ လာပါလိမ့္မည္။
ေလယာဥ္တစ္ခါစီးဖူးတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ ေမ့လို႔ကို မရဘူး။ အဲဒီတုန္းက နင္တို႔ အေပၚ တည့္တည့္ ကေန ငါတို႔ျဖတ္သြားတာ ဆိုသည့္ ေက်းေတာသားသည္ ကိုယ္ပိုင္ဟယ္လီေကာ္ပတာ မဝယ္ႏိုင္ရင္ ရွိမည္ -- မလိုခ်င္ ဟူ၍ေတာ့ ေျပာ၍မရ။ (လိမ္ညာေျပာလို႔ေတာ့ရပါသည္။)
စာေပလာ ဇာတ္နိပါတ္၊ ဗုဒၶဝင္ စသည္တို႔ကို ၾကည့္ရွဳရာ ကာမဂုဏ္၊ ထို႔ေနာက္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာ၊ ဤေဖာ္ျမဴလာကိုေတြ႔ရသည္။ တြယ္တာစရာ ကာမဂုဏ္မရွိ ထုိမရွိ ကာမဂုဏ္မွ ခြာကို မေတြ႔ရ။
သုေမဓာရေသ့သည္ သူေဌးျဖစ္သည္။ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ အာဏာႏွင့္ စည္းစိမ္အလံုးစံုရွိသည္။ ဤသည္မွာ ကာမဂုဏ္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာလို႔ရ၏။ ကာမဂုဏ္မွ ခြာရန္ ကာမဂုဏ္ရွိေနဖို႔ အေရးႀကီးသည္။စကၤာပူမွထြက္ခြာရန္စကၤာပူလို၏။ ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာရန္ ျမန္မာျပည္လို၏။ ေလဆိပ္မွထြက္ခြာရန္ ေလဆိပ္လို၏။ စကၤာပူမရွိ ၊ ျမန္မာမရွိ ၊ ေလဆိပ္မရွိဘဲ ဤကိစၥမ်ား လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္။
ကာမဂုဏ္မွခြာဆိုသည့္ ေဝါဟာရကိုသံုးစြဲရန္အနည္းဆံုးတူတူတန္တန္ကာမဂုဏ္ေတာ့ရွိေနရမည္။ ႏို႔မို႔ ေတာ့ “ခြာ“ သာ “ခြာ“ မည။္ ကာမဂုဏ္မွေတာ့ မဟုတ္။ မဟုတ္သျဖင့္ ထိုတဏွာက လက္စြမ္းျပ ခြင့္မရ။ အမွန္တကယ္ တဏွာႀကိဳက္အာရံုႏွင့္ေတြ႔ေတာ့မွ သူ႔ကိုယ္သူ မရွိဘူး ဟုထင္ထားေသာ ထိုတဏွာက လွ်ာတျမားျမား၊ တံေတြး တမ်ိဳမ်ိဳႏွင့္ထြက္လာ ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာေတြရိုးသားၾကတယ္။ အလိုနည္းၾကတယ္ဟု အေျပာမေစာမီ ထိုျမန္မာတို႔၏ တဏွာကို Check up လုပ္ရမည္ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ (၂၁)ရာစု ေလာကီအာရံုမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။
ျမန္မာေတြ တူတူတန္တန္ျဖစ္ေအာင္ အရင္လုပ္ရမည္။
စီးပြားေရး ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရမည္။
ကမာၻႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေအာင္ အရင္လုပ္ရမည္။
ျဖစ္သလို စား-စားေနရေသာ (အာဟာရမျပည့္ေသာ) ထမင္းပြဲမ်ားကို ေက်ာ္လႊား ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမည္။
ႏွစ္ဦးသား ခ်စ္ပါလ်က္ အဆင္မေျပေသာ စီးပြားေရးေၾကာင့္ လက္မထပ္ရေသာ သမီးရည္းစားမ်ား နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္လုပ္ရမည္။
တြယ္တာေလာက္ေသာ ေငြေၾကးတန္ဖိုး ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ အိမ္ယာရွိေနရမည္။
စီးပြားေရး ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရမည္။
ကမာၻႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေအာင္ အရင္လုပ္ရမည္။
ျဖစ္သလို စား-စားေနရေသာ (အာဟာရမျပည့္ေသာ) ထမင္းပြဲမ်ားကို ေက်ာ္လႊား ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမည္။
ႏွစ္ဦးသား ခ်စ္ပါလ်က္ အဆင္မေျပေသာ စီးပြားေရးေၾကာင့္ လက္မထပ္ရေသာ သမီးရည္းစားမ်ား နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္လုပ္ရမည္။
တြယ္တာေလာက္ေသာ ေငြေၾကးတန္ဖိုး ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ အိမ္ယာရွိေနရမည္။
ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာလိုေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားခြာလို႔ ရပါၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ခြာစရာ ကာမဂုဏ္ တူတူတန္တန္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
အေမရိကႏွင့္ ဥေရာပမွ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ အလြန္ၾကည္ညိဳမိ၏။ (ဘာသာေရးလုပ္စားသည့္ ရဟန္းတခ်ိဳ႕လည္းရွိေကာင္းရွိႏိုင္၏။ မေျပာပေလာက္။) သူတို႔သည္ ကာမဂုဏ္မွ ခြာခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ကာမဂုဏ္ရွိ၏၊ ကာမဂုဏ္ကို သိ၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုကာမဂုဏ္မွ ခြာ၏။
မိဘမ်ားမရွိ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကလည္း မတတ္ႏိုင္။ ထိုကေလးကို ကိုရင္ဝတ္ေလးလိုက္။ ထိုကေလး သည္ဘာကာမဂုဏ္မွမရွိဘဲ ကာမဂုဏ္ခြာထြက္ေရးလမ္းေပၚကို ေရာက္လာရရွာ၏။သူ႔ကိုယ္သူလည္းမသိ ။ေလွ်ာက္မိသည့္ လမ္းကိုလည္းမသိ။ ထို႔ေနာက္စာေပမ်ားသင္၍ စာေပမ်ားတတ္၏။ သို႔ေသာ္ ကာမဂုဏ္ကိုမူ သူမသိ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔တဏွာကိုလည္း သူမသိ။ ေသခ်ာသည္ကား တဏွာရွိ၏။(ထိုသို႔ေသာ သာမေဏငယ္မ်ား အထင္ကရ ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါး မျဖစ္ဟု မဆိုလိုပါ။)
ဤသည္မွာ သမားရိုးက် ရဟန္းဘဝႏွင့္ သမားရိုးက် မဟုတ္ေသာ ရဟန္းဘဝျခားနားမႈသာျဖစ္၏။ သာသနာ့ေဘာင္ဝင္လာတာျခင္း တူေသာ္လည္း ကာမဂုဏ္မွ လာျခင္းႏွင့္ ဘာမွ မရွိရာမွ လာျခင္းမတူညီၾက။ ထို႔ေၾကာင့္ တန္ဖိုးလည္းကြာ၏။
ဤျပႆနာမ်ား ဘယ္ကလာသနည္း။
ဆင္းရဲမြဲေတရာမွ လာ၏။
အသိပညာ အားနည္းရာမွ လာ၏။
ဘာသာေရး အဆံုးအမကို မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္ရာမွ လာ၏။
အသိပညာ အားနည္းရာမွ လာ၏။
ဘာသာေရး အဆံုးအမကို မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္ရာမွ လာ၏။
ကိုယ့္တဏွာကို Check up မလုပ္မိ၊ လုပ္ခြင့္မရ၊ ထို႔ေၾကာင့္ တဏွာပမာဏကို မသိ။ သိေသာ္ တဏွာကို မႏိုင္။ မႏိုင္ေသာ္လည္း လူသိမခံရဲ။ လူသိမခံရဲသျဖင့္……
ဤသို႔ျဖင့္
မသမာမႈမ်ားေပါမ်ားလာ၏။
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ ေပါလာ၏။
ပရဟိတေရွ႕ကျပၿပီး အတၱဟိတလုပ္သူမ်ား မ်ားလာ၏။
အရက္ပုန္းေရာင္းေသာဆိုင္မ်ား ေပါမ်ားလာ၏။
အေပ်ာ္အပ်က္ အႏွိပ္ခန္းမ်ားေပါလာ၏။
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ ေပါလာ၏။
ပရဟိတေရွ႕ကျပၿပီး အတၱဟိတလုပ္သူမ်ား မ်ားလာ၏။
အရက္ပုန္းေရာင္းေသာဆိုင္မ်ား ေပါမ်ားလာ၏။
အေပ်ာ္အပ်က္ အႏွိပ္ခန္းမ်ားေပါလာ၏။
ဤသည္မွာ လူ႔သဘာဝျဖစ္၏။ ရွက္စရာေတာ့ သိပ္မလို။ အထိုက္အေလ်ာက္ ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းသာ ရွာဖို႔လို၏။ ဒါကို သေဘာမေပါက္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖံုးဖိဖို႔ႀကိဳးစား၏။ ဖံုးလိုက္ပါမွ ေလစိမ္းအတိုက္မခံရသည့္အတြက္ ပုပ္ပြၿပီး အန႔ံတစ္ေထာင္းေထာင္း ထြက္လာ၏။ ထိုပုပ္္ပြေနေသာ အန႔ံကို မရွဳလိုမႈသည္ တဏွာကုန္ျခင္းအစစ္မဟုတ္။ ေဒါသျဖစ္၏။
လိုခ်င္စရာေကာင္းေသာ အာရံုကို မလိုခ်င္မွ တဏွာကို လြန္၏။ သို႔ေသာ္ … ေဒၚလာဆယ္သန္းတန္ အာရံုက အၾကင္လူသားထံမလာေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုလူသား၏ တဏွာသည္ ေဒၚလာဆယ္သန္း ဒဏ္ကို ခံမခံမသိရ။
လူသည္ လူျဖစ္၍ လူ႔တဏွာသည္ လူ႔တဏွာသာျဖစ္ေပေတာ့၏။
အေမရိကန္ဘိကၡဴနီမ တစ္ေယာက္က Tanha (or) The Longest River ဟုသံုး၏။ ထိုဘိကၡဴနီမကို ၾကည္ညိဳ၏။
သီဟနာဒ
Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.
Post a Comment