ဒါက ရွားပါးသစ္ခြ
နာမည္က "က ကေလးငယ္ ခ်စ္စဖြယ္" တဲ႔။
ဝက္ေသတစ္ခု အရင္းျပဳ(အီးေမးသတင္း)
အေမရိက၊ ကေနဒါ၊ ယူေကနဲ႔ ေအာစေတးလ်နဲ႔ (တစ္ကမၻာလုံး)က လူေတြ စပိန္ေတြဆီက သခၤန္းစာယူသင္႔တယ္။ စပိန္ႏိုင္ငံ Seville ၿမိဳ႕ကလူထုဟာ သူတို႔ေျမေပၚ ဗလီအသစ္ထပ္ေဆာက္မွာကို ဘယ္လိုတားဆီးရမယ္ဆိုတာ သိသြားၾကၿပီ။ ဗလီေဆာက္မယ္႔ေျမမွာ ဝက္ေသကိုျမွဳပ္၊ ေဒသတြင္း မီဒီယာ ကေနတဆင္႔ ဝက္ေသျမွဳပ္ထားတဲ႔ေျမျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းျဖန္႔လိုက္ တဲ႔။
အစၥလမ္မစ္ဥပေဒက ဝက္ေသျမွဳပ္ထားတဲ႔ေျမေပၚမွာ ဗလီမေဆာက္ရလို႔ တားျမစ္ထားတယ္။ ဒီအေၾကာင္း သိတာနဲ႔ ဗလီပေဆာက္မယ္႔ ပေရာဂ်က္ကို မြတ္စလင္ေတြက ခ်က္ခ်င္း ဖ်က္သိမ္းသြားပါ သတဲ႔။
တကယ္ေတာ႔ အဲဒီေျမကို အစိုးရက မြတ္စလင္ေတြကို ေရာင္းထားတာပါ။ လူထုက လမ္းေပၚတက္ ဆႏၵျပမေနဘဲ ဝက္ေသျမွဳပ္လိုက္ၾကတယ္။ အလုပ္ျဖစ္သတဲ႔။
တနဂၤေႏြ အပ်င္းေျပ
အလုပ္ရွဳပ္ စိတ္ရွဳပ္တဲ႔အခါေတြမွာ တခ်ိဳ႕ ပစၥည္းေတြ ဘယ္မွာထားမိလို႔ ထားမိမွန္းမသိ၊ ရွာလို႔မေတြ႔ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ ေသာ႔၊ မ်က္မွန္၊ မီးရထားစသည္ေပါ႔။
အဲ မီးရထားေပ်ာက္တာကေတာ႔ မၾကာမၾကာျဖစ္ေလ႔ရွိမယ္ မဟုတ္ဘူးေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ မယုံ မရွိပါနဲ႔။ သီ႐ိလကၤာ၊ ကိုလံဘိုဘူတာထဲကေန ရထား တစ္စီး ေ ပ်ာက္သြားလို႔တဲ႔။ ရထားေမာင္းသူက ေနာက္မွသိၿပီး ရုံပိုင္ကိုအေၾကာင္းၾကား လိုက္ေတာ႔ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္သြားတာေပါ႔။
ေပ်ာက္တဲ႔ပစၥည္းကို မျမင္လိုက္မိဘူးလားေမးရတာကလည္း နည္းနည္္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တယ္။
"ဟဲလို၊ မီးရထားဝန္ႀကီးဌာနကပါ၊ မီးရထားတစ္စင္း ေပ်ာက္သြားလို႔ မေတြ႔ လိုက္မိၾကဘူးလား"
အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္လည္း ေမးေတာ႔ ေမးၾကရတာပါ ေနာက္မွသိရတာက ရထားကၿမိဳ႕နဲ ၁၂ ကလိုမီတာအကြာကို ေရာက္ေနၿပီး ရထား ခိုးေမာင္းသြား သူက သရဲ (တေစၦ) ျဖစ္ေနတယ္ တဲ႔။
ဒီလိုေျပာလို႔ ဒီျပကြက္က "Unstoppable" ရုပ္ရွင္ထဲက ျပကြက္ႀကီးပါလို႔ ၾကည့္ဖူးသူေတြက ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒါက ၂၀၁၃ ခုထဲ သီရိလကၤာမွာ တကယ္ျဖစ္ သြားတာပါ တဲ႔။
ဒါမ်ိဳး ဘယ္ႏွႏွစ္မွာ တစ္ခါႀကဳံတတ္သလဲဆိုေတာ႔ ႏွစ္ တစ္ရာမွာ တစ္ႀကိမ္ပဲ ႀကဳံရပါသတဲ႔။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာက ေန႔၊ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ ရထားလိုင္းကအစ အတူ တူ ရထားတစ္စင္းေပ်က္ခဲ႔ဖူးေၾကာင္း သိရပါတယ္ တဲ႔။
ဒါကို မယုံရင္ ေလာင္းေၾကး ႀကိဳက္သေလာက္တင္ၿပီး ေလာင္းႏိုင္ေၾကာင္း ၊ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္လို႔ မွားတယ္ဆိုရင္ အဆတစ္ရာ အေလ်ာ္ ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ေလာင္းေၾကးဖြင္႔ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ခမ္းနားတဲ႔ နာေရးေၾကာ္ျငာ
ဒီလ၊ ယူေကမွာထုတ္တဲ႔ (ေလးလတစ္ႀကိမ္) မဇၩိမ ပဋိပဒါဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပ ထားတဲ႔ ဆရာႀကီး ဦးဂိုအင္ကာရဲ႕ နာေရးပါ။
ကမၻာအႏွံ႔ ရိပ္သာေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္၊ ေယာဂီေပါင္း တစ္သိန္းဝန္က်င္
ႏွစ္စဥ္ ဆရာႀကီးရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈေအာက္မွာ တရားထိုင္ခြင္႔၊ အေအးဓာတ္ ရွာခြင္႔ ရခဲ႔ၾကပါသတဲ႔။
"ငါ၊ မင္း" အသုံး ရွင္းလင္းခ်က္နဲ႔ ေက်းဇူးစကား
လိုေကာလိုအပ္ေသးရဲ႕လား မသိပါ။ ႏွစ္လၾကာအခ်ိန္မွာ "နာဝင္းမခ်ိဳတဲ႔ အမွန္တရား" က တတိယအႀကိမ္႐ိုက္ဖို႔ေတာင္ (ျပင္ဆင္ဖို႔) လိုအပ္ေနပါၿပီ။
မေန႔ကမွ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ဆီကတဆင္႔ အီးေမးပိုလာလို႔ စာအုပ္ ေဝ ဖန္၊ ေၾကာ္ျငာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ငါ မင္း အသုံးကို တို႔ ထိ ထားတာ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ တစ္လုံးထဲရွိ "You" နဲ႔ " I "ကို မင္း(တို႔) နဲ႔ ငါ လို႔ပဲ ျပန္ခဲ႔ပါတယ္။
စာအုပ္ကိုပဲ ဖတ္စဥ္မွာ "ကၽြန္ေတာ္၊ ခင္ဗ်ား" စတဲ႔ နာမ္စားေတြကို သုံးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အခန္းတစ္ တစ္ဝက္ေလာက္အထိ ဒီအတိုင္းပဲ သုံးစြဲခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ လီကြမ္းယု ရဲ႕ ေလသံနဲ႔ ခံစားခ်က္ကို နီးစပ္ႏိုင္သမ်ွ နီးစပ္ေအာင္ ဆိုၿပီး အင္တာျဗဴး စီဒီကို ထပ္တလဲလဲ နားေထာင္ၾကည့္မိပါတယ္။
သုံးခါေလာက္ နားေထာင္ၿပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ႔ ဝါရင္႔ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးက သတင္းေထာက္ေတြကို ေျဖေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ အဘိုးတစ္ေယာက္ က ေျမးေတြကို ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေျပာျပေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ ျဖစ္လာပါေတာ႔တယ္။
ဒါက က်ေနာ္ ခံစားလိုက္ရတဲ႔ ခံစားမႈပါ။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ (လူခ်င္းမသိရင္) ရိုင္းသလိုလို ရွိေပမဲ႔ (လူခ်င္းသိရင္) ပိုၿပီး နီးနီး စပ္စပ္ရွိတဲ႔ မင္း(တို႔) နဲ႔ ငါ ကိုပဲ သုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ငါ မင္း အသုံးၿပီးရင္ ဒီ ( Hard Truths နဲ႔ Tough Love) ႏွစ္လုံးအတြက္ ဘာသာျပန္ဖို႔လည္း ေတာ္ေတာ္ေခါင္းခဲခ႔ဲရပါေသးတယ္။
ျဖန္႔ခ်ီေရး စကားကို တဆင္႔ၾကားလိုက္ရတာက ဒီ (ႏိုင္ငံေရး) စာအုပ္ကို လူထု စာဖတ္ပရိသတ္သာမက သံဃာေတာ္မ်ားကပါ တခဲနက္အားေပးလို႔ ဒီေလာက္ေရာင္းအားေကာင္းသြားတာလို႔ သိရပါတယ္။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ အားလုံးကို ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚကေနပဲ ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း ေလ်ွာက္ထား (ေျပာၾကား) လိုက္ပါတယ္ဘုရား။
ပို႔စ္ ေမာ္ဒန္ ဝတၳဳ တစ္ပုဒ္ (စပ္ထည္)
သူ႕ရင္ဘတ္သူ ခ်ိန္တဲ႔ ျမား
ေျခလွမ္းမွားတဲ႔ စိတ္ပညာ နဲ႔
ျဖတ္တိုက္လာတဲ႔ ေတာခေ႐ အၿပဳံးေလး တစ္ပြင႔္။ ။
ေျခလွမ္းမွားတဲ႔ စိတ္ပညာ နဲ႔
ျဖတ္တိုက္လာတဲ႔ ေတာခေ႐ အၿပဳံးေလး တစ္ပြင႔္။ ။
(ဒီလို တိုက္ဆိုင္မႈ အေၾကာင္းကို မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာေတြ ေတာ္ေတာ္ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္က ဘယ္လုိ စီစဥ္ထားတာမွ မ႐ိွဘူး။ ႀကိဳက္လို႔ ေရြးထားမိၿပီး မဂၢဇင္းေပၚ တင္လိုက္မွ စာမူေတြဟာ တစ္ပုဒ္နဲ႔ တစ္ပုဒ္ သြားၿပီး ဆက္စပ္မိေနလ်က္သား ျဖစ္တတ္တာ။ ဒီ အေၾကာင္းကို ကိုလတ္ (အင္းဝ ) လည္း မၾကာ မၾကာ ေျပာတယ္။ အခု ပိေတာက္ ပြင္႔သစ္ကို ျပန္ဖတ္ရင္း တစ္ပုဒ္နဲ႔ တစ္ပုဒ္ ဆရာေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခ်ိတ္မိေနတာေလးေတြ ေတြ႔ရလို႔ ျပန္ကူးၿပီး တင္လိုက္တာပါ။ )
(၁)
ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္ဖူးသည္႔ ႐ုပ္႐ွင္ကား တစ္ကားကို သြား သတိရမိသည္ အမည္ေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ ေပ။ ဇာတ္လမ္းက ေဆးဆရာႀကီးတစ္ဦးဟာ ဟုိး နန္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ အလြန္ေဝးတဲ႔ ရြာေလး တစ္႐ြာမွာ ေဆးကု တရားက်င္႔ႀကံရင္း ေဆးဆိုင္ဖြင္႔ၿပီး မိသားစုနဲ႔ ရိုးကုတ္စြာ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနတယ္။ အဲဒီအခါ ဘုရင္႔ထံပါးမွာ ခစားေနတဲ႔ နန္းတြင္း သမားေတာ္ေလးဟာ အဲဒီ ေဆးဆရာႀကီးရဲ႕ တပည့္ ႏွစ္ဦးထဲက တစ္ဦး ျဖစ္ေနသတဲ႔။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ဘုရင္ႀကီး႐ဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ႀကီးထြားေသာ ဝမ္းတြင္း အနာ ေ႐ာဂါႀကီး စြဲကပ္လာသတဲ႔။ နန္းတြင္း သမားေတာ္ေလး ကုလုိ႔ မေပ်ာက္တဲ႔ ေရာဂါကို သူ႔ဆရာ ေဆးဆရာႀကီးမွာ ကုထုံး႐ိွသတဲ႔။
ဒါေၾကာင္႔ နန္းတြင္း သမားေတာ္ေလး နဲ႔ အတူ ရဲမက္ ရမ္းကားေတြက ေဆးဆရာႀကီး႐ဲ႕ မ်က္ႏွာကို အဝတ္နက္ စည္းၿပီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ဖမ္းဆည္း ေခၚေဆာင္ သြားၾကသတဲ႔။ လွ်ိဳ႕ဝွက္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတဲ႔ ေနရာေရာက္ေတာ႔ ဘုရင္ႀကီး႐ဲ႕ ေရာဂါ လကၡဏာ နဲ႔ ေပ်ာက္ေအာင္ကုႏိုင္တဲ႔ ကုထုံးကို ေမးသတဲ႔။ မေျဖေတာ႔ ရိုက္ႏွက္ စစ္ေဆး သတဲ႔။
ဆရာႀကီးက မ်က္ႏွာစည္းထားေပမယ္႔ သူ႕ တပည္႔ရဲ႕ အသံကို မွတ္မိတာေၾကာင္႔
"မင္းမွာ ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ ရွိအပ္တဲ႔ ကိုယ္႔ ကိုယ္က်င္႔တ႐ား၊ ေက်းဇူးသစၥာ ေစာင္႔သိမႈ၊ လိုက္နာရမည့္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ႔တယ္။ စိတ္ဆိုး စိတ္ယုတ္ ရိွသူျဖစ္တယ္၊ မင္းဟာ ေလာကကို ေလာဘနဲ႔ တည္ေဆာက္သူ ျဖစ္တယ္။ ငါ႔ဆီမွာ ဒီဘုရင္ႀကီး႐ဲ႕ ေရာဂါကို ကုႏိုင္တဲ႔ ကုထုံး ရိွလ်က္နဲ႔ မင္းကိုေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ သင္မေပးေတာ႔ဘူး လို႔ "
သူ႕ တပည္႕ အသံလာရာကို ေစ႔ေစ႔ၾကည့္တယ္။ စကားေတြ တစ္လုံးခ်င္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာခ်လိုက္တယ္။
"မင္းမွာ ေဆးဆရာတစ္ေယာက္ ရွိအပ္တဲ႔ ကိုယ္႔ ကိုယ္က်င္႔တ႐ား၊ ေက်းဇူးသစၥာ ေစာင္႔သိမႈ၊ လိုက္နာရမည့္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ႔တယ္။ စိတ္ဆိုး စိတ္ယုတ္ ရိွသူျဖစ္တယ္၊ မင္းဟာ ေလာကကို ေလာဘနဲ႔ တည္ေဆာက္သူ ျဖစ္တယ္။ ငါ႔ဆီမွာ ဒီဘုရင္ႀကီး႐ဲ႕ ေရာဂါကို ကုႏိုင္တဲ႔ ကုထုံး ရိွလ်က္နဲ႔ မင္းကိုေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ သင္မေပးေတာ႔ဘူး လို႔ "
သူ႕ တပည္႕ အသံလာရာကို ေစ႔ေစ႔ၾကည့္တယ္။ စကားေတြ တစ္လုံးခ်င္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာခ်လိုက္တယ္။
" ငါ႔ တစ္သက္မွာ အမွား ႏွစ္ခုပဲ ျပဳဖူးတယ္၊ ပထမ အမွား တစ္ခု က ငါ ေဆးဆရာျဖစ္စ ငါ႔ အေမ႐ဲ႕ မ်က္စိ ၾကည္ေစဖို႔ ေဆးတစ္မ်ိးကို စမ္းသပ္ထည့္ေပးမိတယ္။ ငါ႔ ေဆးထည့္ၿပီး အေမ႔ မ်က္လုံး စုန္းစုန္း ကြယ္ခဲ႔ရတဲ႔ အမွား တစ္ခု ။ ေနာက္ထပ္ အမွား တစ္ခုက မင္းလို တပည့္မ်ိဳး ငါ ေမြးဖြားေပးခဲ႔မိတဲ႔ အမွား။ ငါ႔ကိုယ္ငါ ေနာင္တ ရ လိ႔ု မဆုံးဘူး။ ကဲ မင္းလည္း ငါ႔ ကို သတ္လုိ႔ ရၿပီ "
(၂)
"တရံေရာ အခါက စိတ္ပညာရွင္ႀကီး တစ္ဦးသည္ ႐ိုင္း ျမစ္ကမ္းပါး၌ထိုင္၍ မႈိင္ေနေသာ လူငယ္ တစ္ေယာက္ကို သြား၍ေတြ႔သည္။ စိတ္ပညာ႐ွင္ဆရာႀကီးက လူငယ္၏ အမူ အယာကို ၾကည့္ရျခင္းအားျဖင္႔ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ပ်က္ အားငယ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ လူငယ္အား စတင္ စကားေျပာမိေသာ အခါ ဆရာႀကီး၏ ခန္႔မွန္းခ်က္ မလြဲပါေပ။
"ဟုတ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီ ႐ိုင္းျမစ္ႀကီးထဲ ခုန္ဆင္းေသဖိ႔ု စဥ္းစားေနတာပဲ ။ ကၽြန္ေတာ႔မွာ အလုပ္လည္း မ႐ွိဘူး၊ စားစရာလည္း မ႐ွိဘူး။ မႇီခို တြယ္တာစရာလည္း မ႐ွိဘူး။ အဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔လို လူမ်ိဳး ေသတာဘဲ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား"
ဟု လူငယ္က ဟုတ္တုိင္းမွန္ရာ ဖြင္႔ဟ ဝန္ခံ႐ွာေလသည္။
ဒီေတာ႔ ဆရာႀကီးက လူ႕ဘဝမွာ ရခဲေၾကာင္း၊ ရခဲလွေသာ လူ႕ဘဝကို စြန္႔လႊတ္ရသည္ထက္ ပို၍ ဆုံး႐ွဳံးမႈ ဟူသည္က မ႐ိွေတာ႔ေၾကာင္း၊ ယေန႔ ေသခ်င္စိတ္ကို ေဖ်ာက္၍ တစ္စုံတစ္ရာကုိ ဇြဲ ေကာင္းေကာင္းႏွင္႔ ႀကိဳးပမ္းၾကည့္ေစလိုေၾကာင္း၊ အလဟႆ အေသခံမည့္ အစား ႀကိဳးပမ္းရင္း ေသသြားတာက ပို၍ မြန္ျမတ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင္႔ လူငယ္ စိတေျပာင္းလာေအာင္ ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ဖ်ဖ် တရားျပသည္။
လူငယ္ကလည္း စိတ္ေျပာင္းလာကာ အခ်ီးအႏႇီး ေသမည့္အစား ေအာင္ျမင္ျခင္း အထြတ္အထိပ္ တစ္ခုခုကို ဖန္တီးယူရင္း အေသခံသြားရသည္က ျမတ္ေသးသည္ ဟု သေဘာေပါက္ သြားေတာ႔သည္။ ေနာင္ ႏွစ္ေပါင္း အစိတ္ ၾကာေသာ အခါ ျမစ္တြင္းသိူ ခုန္ဆင္းေသေၾကာင္းႀကံေသာ လူငယ္အား တရားဓမၼျပကာ ကယ္တင္ခဲ႔ေသာ စိတ္ပညာရွင္ႀကီး မႇာ သူ႕ကိုယ္သူ သတ္ေသခ်င္စိတ္ ေပါက္ေလာက္ေအာင္ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ျငစ္ သြားရေတာ႔သည္။
အေၾကာင္းမူကား သူ ကယ္ဆယ္လိုက္၍ မေသျဖစ္သူမွာ တစ္ကမာၻလုံးအား မီးေလာင္တိုက္ သြင္းခဲ႔ေသာ ဂ်ာမနီ အာဏာ႐ွင္ ဟစ္တလာ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ပင္တည္း ဟူေသာ စာပိုဒ္ကေလးပင္ ျဖစ္သည္"
(တိမ္ေတြကို ေငးေနတဲ႔အခါ။ ကိုကိုေအာင္ (႐ုကၡ) ၎ မဂၢဇင္း၊ ႏွာ ၁၆၃၊၁၆၄ )
(၃)
"ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံက မသန္းေအး ဆိုတဲ႔ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးဟာ ဟီလာရီ ကလင္တန္ နဲ႔ အတူတူပါပဲ" ေျပာလိုက္ရင္ ဟီလာရီ ကိုယ္တိုင္က မနာေတာင္ ကမာၻက အျခား ႏုိင္ငံသားေတြ၊ အေမ႐ိကန္၊ အဂၤလိပ္၊ ဥေရာပသားေတြ၊ အာ႐ွတိုက္ သားေတြလည္း နာၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္႔ႏွယ္႔ မႏႈိင္းစရာ မႏႈိင္းသာလား။ ဟီလာရီမွာ ဥပေဒ ထိပ္တန္း ပညာ႐ွင္၊ အိုဗားမားနဲ႔ သမၼတ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ႔သူ၊ မဲ အနည္းငယ္နဲ႔ ႐ွံဳးနိမ္႔ေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္ အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ အေရးါတဲ႔ စကၠထယ္ရီ လုပ္ၿပီး အိုဗားမားကို အေထာက္အကူ ျပဳေနသူ။ ဒီေနာက္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး၊ ေနာက္ဆုံး ေျပာရမွာက အေမ႐ိကန္ သမၼတေဟာင္း ကလ္တန္႐ဲ႕ ေတာ္ ငါးဝ ဝင္ သမၼတကေတာ္ေဟာင္း၊ ဂ်က္ကလင္း ကေနဒီ နဲ႔ စ႐ိုက္ခ်င္း ကြာျခားသူ၊ ကြယ္လြန္မွ ႏိႈင္းရေတာ႔ ဂ်က္ကလင္းကို အားနာပါတယ္။
မႇန္ရာကို သစၥာဆိုပါတယ္။ မသန္းေအးက ကၽြန္မနဲ႔ သူ႕ မိတ္ေဆြေတြကို အင္မတန္ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ ဂုဏ္တင္ခ်င္တာ။
"ၿပီးေတာ႔ ဆရာမက က်ဳပ္ကိုေျပာေသးတာ စိတ္ေကာင္း ႏွလုံးေကာင္း႐ိွတဲ႔ ဟစ္တလာ နဲ႔ တူသတဲ႔ "
သကၤန္း လက္ကေတာ႔ ထိုးေနတဲ႔ ဆရာေတာ္႐ဲ႕ မ်က္ခုံး ႏွစ္ဖက္စလုံး ပင္႔လိုက္တယ္။
သကၤန္း လက္ကေတာ႔ ထိုးေနတဲ႔ ဆရာေတာ္႐ဲ႕ မ်က္ခုံး ႏွစ္ဖက္စလုံး ပင္႔လိုက္တယ္။
"ဟဲ႔ မသန္းေအး" အာေမဋိတ္သံ ျပဳလို႔ ကၽြန္မလည္း ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားမိတယ္။
"မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး၊ မသန္းေအး 'အမွတ္ ' လြဲေနတာ "
ေျပာေျပာဆိုဆို ရယ္မိတယ္၊ ကၽြန္မ သူ႕ လုပ္ရပ္ေလးေတြ သဒၶါေကာင္းတာေတြကို အကဲခတ္ရင္း မသန္းေအးကို ဟီလာရီစာအုပ္ စကားဦးစာၫႊန္း အဓိပၸါယ္ ေျပာခဲ႔မိတာ ၾကာပါၿပီ။ ကၽြန္မ ႏိုင္ငံ႐ပ္ျခား မသြားခင္က ဟီလာရီ႐ဲ႕စာအုပ္ "႐ွင္သန္တဲ႔ ႏိုင္ငံ သမိုင္း" စိတ္ ႏွလုံးေကာင္း ႐ိွသူမ်ား သုိ႔။ မသန္းေအး နားေထြးသြားမွာ စိုးလို႔ ႐ွည္႐ွည္ ေဝးေဝး ဘာမွေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ "စိတ္ ႏွလုံးေကာင္း ႐ိွသူမ်ား သုိ႔" ဆိုတာေလးပဲ။ အဲဒါ ဟီလာရီ နာမည္နဲ႔ ဟစ္တလာနာမည္ လူပုံလည္ မွားေျပာေတာ႔တာ။
ေျပာေျပာဆိုဆို ရယ္မိတယ္၊ ကၽြန္မ သူ႕ လုပ္ရပ္ေလးေတြ သဒၶါေကာင္းတာေတြကို အကဲခတ္ရင္း မသန္းေအးကို ဟီလာရီစာအုပ္ စကားဦးစာၫႊန္း အဓိပၸါယ္ ေျပာခဲ႔မိတာ ၾကာပါၿပီ။ ကၽြန္မ ႏိုင္ငံ႐ပ္ျခား မသြားခင္က ဟီလာရီ႐ဲ႕စာအုပ္ "႐ွင္သန္တဲ႔ ႏိုင္ငံ သမိုင္း" စိတ္ ႏွလုံးေကာင္း ႐ိွသူမ်ား သုိ႔။ မသန္းေအး နားေထြးသြားမွာ စိုးလို႔ ႐ွည္႐ွည္ ေဝးေဝး ဘာမွေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ "စိတ္ ႏွလုံးေကာင္း ႐ိွသူမ်ား သုိ႔" ဆိုတာေလးပဲ။ အဲဒါ ဟီလာရီ နာမည္နဲ႔ ဟစ္တလာနာမည္ လူပုံလည္ မွားေျပာေတာ႔တာ။
၁။ " ေဝဖန္ေရးစာေပ ဟူသည္ႏွင္႔ အရိုးအား ထပ္မံစစ္ေဆးသူ ေမာင္ယုပိုင္ အား ဆန္းစစ္ျခင္း " နရီ ( ၿမိတ္ ) ပိေတာက္ပြင္႔သစ္၊ အမွတ္ ၃၅၊)
၂ ။ " တိမ္ေတြကို ေငးေနတဲ႔အခါ " ကိုကိုေအာင္ (႐ုကၡ ) ၎ မဂၢဇင္း၊ ႏွာ ၁၆၃၊၁၆၄)
၃ ။ " ႏွလုံးေကာင္းတဲ႔ ေကာင္မေလးရယ္ " ခင္ေဆြဦး။ ၎ မဂၢဇင္း။ ႏွာ၂၀၀၊ ၂၀၃။
၂ ။ " တိမ္ေတြကို ေငးေနတဲ႔အခါ " ကိုကိုေအာင္ (႐ုကၡ ) ၎ မဂၢဇင္း၊ ႏွာ ၁၆၃၊၁၆၄)
၃ ။ " ႏွလုံးေကာင္းတဲ႔ ေကာင္မေလးရယ္ " ခင္ေဆြဦး။ ၎ မဂၢဇင္း။ ႏွာ၂၀၀၊ ၂၀၃။
03/08/2012 08:00
ဇင္ေ၀ေသာ္
အက်ပ္အတည္းေတြနဲ ့ထိပ္မွာ (Troubled but still on top) (၄)
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ့အျမင္
အခန္း ႏွစ္ America
ဒီေန့ အေမရိကန္ကိုလည္း ဆက္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ ယွဥ္ၿပိုင္မွဳပိုၿပီး အားေကာင္းတဲ ့စနစ္နဲ ့ေရွ႕ဆံုးကပဲ ေၿပးေနတာပါ။ အသစ္အဆန္းတစ္ခုခုတီထြင္ဖို ့ရွိၿပီး သားကို ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္နို္င္ဖို ့ အၿမဲတမ္းသူတို ့ၾကိုးစားေနၾကတယ္။ ဒီအတြက္တန္ရာတန္ေၾကးၿပန္ေပးၾကရမယ္ဆိုတာကေတာ့ အတိအက်ေပါ့။ အေမရိကန္ရဲ ့အလုပ္လက္မဲ့ဦးေရဆိုတာကလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါ။ ဒါေၾကာင့္ေအာက္ေၿခလူတန္းစားအေရအတြက္ တိုးပြားလာတယ္။ နယူးေ ယာက္က ခမ္းခမ္းနားနား ေရွာ့ပင္းစင္တာၾကီးေတြ ေဘးနားမွာ ပလက္ေ ဖာင္းေပၚ အိပ္ေနရတဲ ့လူေတြကလည္း အမ်ားၾကီပဲ။ စားစရာမရွိ၊ ၀တ္စ ရာေနရာမရွိ လူတန္းစားေတြပါ။ စီးပြါးေရးနုိဘယ္ဆုရွင္ ေပါ(လ္) ကရပ္(ဂ်္) မန္း (Paul Krugman) အပါအ၀င္ စီးပြါးေရးပညာရွင္ၾကီးေတြကေတာင္ ၀င္ေငြကြာဟမွဳ အမ်ားဆံုးဟာ အေမရိကန္မွာ ေတြ ့ေနရတယ္လို ့ ဆိုၾကပါ တယ္။
ဒါက ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ ကူညီေဆာင္႐ြက္ေပးသင့္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးလား။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္ေျပာရမယ့္ ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ကို ကူညီဖုိ႔ ဘာသာေရးနဲ႔ လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ အလုပ္ လက္မဲ့ေတြကို စားစရာေတြေ၀ငွဖုိ႔ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးအခြံခြာေပးတဲ့ အဆင့္မ်ိဳးအထိ ေရာက္စရာမလိုပါဘူး။ လက္ရွိ အေမရိကမွာ ေတြ႔ေနရတဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ိဳးကို လိုခ်င္ရင္ ေအာက္ဆံုးနဲ႔ အထက္ ဆံုးမွာရွိေနတဲ့ လူတန္း စားႏွစ္ရပ္ရဲ႕ ၀င္ေငြကြာဟမႈ ျပႆနာမ်ိဳးကေတာ့ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရႏုိင္ပါ ဘူး။ ေအာက္ ေျခလူတန္းစားကို ျမွင့္တင္ေပးဖုိ႔လည္း ခက္ေနမွာပါပဲ။ ဒုတိ ယကမၻာစစ္အၿပီး ဥေရာပႏုိင္ငံေတြ က်င့္သံုးတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္က ကူညီေစာင့္ေရွာက္တဲ့ စနစ္မ်ိဳးကို က်င့္သံုးလိုက္မယ္ဆုိရင္လည္း အေမရိကန္ရဲ႕ စီးပြားေ ရး အင္အားလည္း အမ်ားႀကီးေလ်ာ့က်သြားမွာပါ။
ေနာက္ဆံုး အေမရိကန္ဟာ ကိုယ့္ဒူးကုိယ္ခၽြန္ ေအာင္ျမင္သြားသူေတြကို စိတ္လိုလက္ရ ဂုဏ္ျပဳတတ္ တဲ့ အစဥ္အလာ ရွိပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ ဆုိရင္ အားက်၊ ဂုဏ္ယူၾကတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ ဂုဏ္ထူး ေဆာင္ ဘြဲ႔ေတြ ေပးၾကတယ္။ တကယ္လို႔ က်႐ႈံးခဲ့ရင္ ဒါဟာ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ လမ္းစျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေအာင္ျမင္ရမယ္လုိ႔ သေဘာထားၾကတယ္။ ဒီယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာေၾကာင္႔ပဲ သူတို႔ၿဗိတိန္ထက္ သာေနတာ။(ဒီေတာ့ က်႐ံႈးရင္ေတာင္မွ ျပန္ထ၊ အသစ္ျပန္လုပ္၊ အဲသလိုပါ။) ၿဗိတိန္ဆုိတာက ပံုေသျဖစ္ေနၿပီး လူတိုင္း ကလည္း ကိုယ့္ေနရာက ဘယ္ေနရာဆုိတာကို သိေနၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ ၿဗိတိန္က ပိုၿပီး ဥေရာပ ဆန္ေနပါ တယ္။ ၿဗိတိန္မွာလည္း အသစ္အဆန္းေတြ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့ သိပၸံပညာ ရွင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာပါပဲ။ ေရေႏြးေငြ႔အင္ဂ်င္တုိ႔၊ အထည္လုပ္တဲ့ စက္တုိ႔၊ လွ်ပ္စစ္ေမာ္တာတို႔ ရွိပါတယ္။ သိပၸံပညာရပ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ႏိုဘယ္ဆုေတြ လည္း အမ်ားႀကီး ရခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ ေတြ႔ရွိမႈေတြကေန တဆင့္ တက္၊ လူထုသံုးပစၥည္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေငြရွာႏုိင္တဲ့ အဆင့္အထိေရာက္ေ အာင္ မလုပ္ႏုိင္ၾကဘူး။ ဒါ ဘာ့ေၾကာင့္ပါလဲ။ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ၾကာတဲ့ အင္ပါယာစနစ္ႀကီးက သူတုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈနဲ႔ အိမ္ ယာေျမ ပိုင္ဆုိင္ မႈဟာ သိကၡာရပ္တစ္ခုလုိ႔ထင္ေအာင္ ပံုသြင္းေပးထားခဲ့ လုိ႔ပါ။
ထူးခၽြန္တဲ့ ၿဗိတိန္လူငယ္ေတြကလည္း ေရွ႕ေန ေတြ၊ ေဒါက္တာေတြ၊ ပညာ ရွင္ႀကီးေတြ ျဖစ္ဖုိ႔ပဲ ရည္မွန္းထားၾကတယ္။ သူတုိ႔ ေခၽြးနဲ႔ ေသြးနဲ႔ ရင္းၿပီး လုပ္ ရလုိ႔ လူအထင္ႀကီး ေလးစားတာထက္ သူတို႔ပညာ၊ သူတုိ႔ ဦးေႏွာက္ေၾကာင့္ လူအထင္ႀကီး ေလးစားတာကို ခံယူလို ၾကတယ္။
အေမရိကန္က သူတုိ႔နဲ႔ မတူတဲ့ ေရွ႕တန္းက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းပါ။ လူတန္းစား ဆုိတာလည္း သူတို႔မွာ မရွိဘူး။ လူတုိင္းက ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတယ္။ ခ်မ္းသာ လာရင္ ေအာင္ပြဲခံၾကတယ္။ ဒါကမွ စီးပြားေရး အသစ္၊ ႂကြယ္၀ ခ်မ္းသာသူ အသစ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္တာပါ။ အေမရိကန္ ကုမၸဏီေတြထဲမွာကိုပဲ လူငယ္ အေမရိကန္ ေတြက ေျပာေရးဆုိခြင့္ ပိုရွိေနတတ္ၾကတယ္။ ဒီ အခ်က္ က ကုမၸဏီႀကီးေတြ ပိုၿပီး တည္ထြင္ဆန္းသစ္ လာႏုိင္ ေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးေ နတဲ့ ႀကီးမားတဲ့ တံခါးေပါက္ေတြ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
အေႂကြးျပႆနာ
အေမရိကန္မွာ အေႂကြးတင္ေနမႈနဲ႔ ေငြေၾကးမေလာက္ငမႈ ျပႆနာ ႀကံဳေ တြ႔ေနရပါတယ္။ ဥေရာပဇုန္ မွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ စာရင္ အေျခအေန ေ တာ္ေတာ္ဆိုး၀ါးတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာပါ။ နည္းနည္းသက္သာသြားတာက အေမ ရိကန္ေဒၚလာဟာ ကမၻာ့ေငြေၾကး ျဖစ္ေနေတာ့ ေခ်းငွားရင္ေတာင္ သူမ်ားႏိုင္ ငံေတြထက္ အတိုးနည္းနည္းနဲ႔ ေခ်းငွားလို႔ရေနတဲ့ အေနအထားပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို ဘာမွမလုပ္ဘဲ သာယာေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သံုးစြဲေနသမွ် ေတြက လမ္းေၾကာင္းမွားေပၚ ဦးတည္သြားႏုိင္ပါတယ္။ လက္ရွိအေနအထားကေန ဘာအစီအစဥ္မွ မေျပာင္းလဲ ဘူးဆုိရင္ လာမယ့္ အႏွစ္(၃၀) အတြင္းမွာ လံုၿခံဳေရးစရိတ္နဲ႔ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ စရိတ္ဟာ လက္လွမ္း မမီႏို င္ေလာက္တဲ့ အဆင့္အထိ ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္က အစိုးရရဲ႕ လက္ရွိနားလည္မႈအရ သံုးစြဲေနတဲ့ အသံုးစရိတ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္လာေနပါ တယ္။
အေမရိကန္ ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ သူတုိ႔ေဒၚလာကို သူတို႔ယံုၾကည္ၿပီး ဒီအတုိင္းပဲ ထုိင္ၾကည့္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေဒၚလာလည္း ပံုက်သြားမွာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က အေႂကြးျပႆနာ၊ ေငြျပတ္လပ္မႈ ေလွ်ာ့ ခ်ေ ရး ျပႆနာေတြအေပၚ သူတုိ႔ ျငင္းခံုေနၾကတာဟာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ကမၻာ အရပ္ရပ္က ပုဂၢိဳလ္ေတြ အတြက္ေတာ့ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ပါပဲ။ ေရာဂါ ကို ေပ်ာက္ေစဖုိ႔ လတ္တေလာ ေျဖေဆး(ေဆးခါးႀကီး) အတြက္ သမၼတနဲ႔ ကြန္ဂရက္အၾကား သေဘာတူညီမႈ မရခဲ့ၾကဘူး။ ႏွစ္ဖြ႔ဲ စလံုးက အေမရိက ရဲ႕ ေရရွည္ အနာဂတ္အတြက္ထက္ ေနာက္လာမယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို မ်က္ေစာင္းထုိးေန ၾကတာပါ။
အေနအထားကေတာ့ စိုးရိမ္စရာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရွင္းလုိ႔ မ ရေလာက္တဲ့ ျပႆနာလုိ႔ မထင္မိပါဘူး။ ဒီျပႆနာရဲ႕ အေျဖကိုသာ ရွာ မေတြ႔ရင္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး အက်ပ္႐ိုက္သြားၿပီး စီးပြားေရးပါ က်ဆင္း သြားမယ္ ဆုိတာကို ႏွစ္ပါတီလံုးက သေဘာေပါက္ထားၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ တခ်ိန္ခ်ိန္ မွာ သူတုိ႔ အေျဖေတြ႔သြား ၾကမွာပါပဲ။
မဲေပးမယ့္ အေမရိကန္ ျပည္သူလူထုကလည္း သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တကယ္အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥကို အာ႐ံုစိုက္ထားသလား၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရရွည္ တည္ၿငိမ္မႈကို အေလးေပး စဥ္းစားသလားဆုိတာကို အက်ိဳး အေၾကာင္း ညီ ညီ စဥ္းစားေတြးေခၚႏိုင္ၾကပါတယ္။ လက္ရွိ သမၼတကပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ ထက္လာမယ့္ သမၼတက ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥကို ဦးေဆာင္အေျဖရွာပါလိမ့္မယ္။ ကြန္ဂရက္ကလည္း အေမရိကရဲ႕ ေရရွည္ကိုၾကည့္ၿပီး လိုက္ေလ်ာစရာအခ်ိဳ႕ ကို လိုက္ေလ်ာလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေရး သေဘာထားေတြကို သူတုိ႔ ထည့္ သြင္းစဥ္းစားေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီအေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္တာက သမၼတတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကို ေစာင့္ေနစရာ (ငဲ့ေနစရာ) မလိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဒုတိယ သက္တမ္းေ လာက္မွာပါ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ရွိ အေနအထားက ေနာက္လူေတြ ဆီ ေရာက္သြားမွာပါပဲ။ ႏုိင္ငံေတာ္ အခက္ႀကံဳေနရၿပီး ႏိုင္ငံရဲ႕ လံုၿခံဳမႈကို စိုးရိမ္ ရၿပီဆုိရင္ အေမရိကန္ေတြဟာ ဒီမိုကရက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရီပတ္ဘလင္ကန္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလံတစ္လံကို အတူတူလက္ တြဲကိုင္ၿပီး ျပႆနာရဲ႕အေျဖကို ရွာတတ္ၾကတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ ႏုိင္ငံေရး ျငင္းခံုေနၾကတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အာ႐ံုသိပ္စိုက္မေနပါဘူး။ ဒါေတြက ေရရွည္ျပႆနာ လည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔မွာ ေရရွည္ျပႆနာႀကီးတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ ဒါက ႏုိင္ငံေရး သမားေတြ ျငင္းခံုေနေလာက္ ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ မရွိလွဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပညာေရးပါ။
ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္း သားေတြဟာ အေမရိကန္ရွိ ထိပ္တန္း တကၠသိုလ္ႀကီးေတြမွာ တက္ခြင့္ရဖုိ႔ ၀င္ေရာက္လာေနၾကပါတယ္။ ဟားဗတ္၊ စတန္းဖုိ႔(ဒ္)၊ ပရင္စတုန္ လို တကၠသိုလ္ႀကီးေတြမွာ တက္ေရာက္ခြင့္ ရရွိေရး ဟာ ကမၻာအရပ္ရပ္က ေက်ာင္းသားတုိင္း၊ မိဘတုိင္းရဲ႕ အိပ္မက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္ဟာ သိပၸံပညာရွင္ေတြ၊ အတတ္ပညာ ရွင္ေတြ၊ လုပ္ငန္း ဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြကိုသာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးေန လို႔ မရပါဘူး။ ေအာက္ေျခက လူတန္းစားေတြကိုလည္း ေလ့က်င့္ သင္ ၾကားေပးေနဖုိ႔ လိုပါတယ္။ စီးပြားေရးတစ္ခုရဲ႕ အဓိက စြမ္းအားက အလတ္ တန္းစား အလုပ္သမားေတြပါ။ ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္ႀကီးေတြ ရွိေနတာ ဟာ ေကာင္းပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ မူလတန္းနဲ႔ အထက္တန္းၾကားမွာ ေက်ာင္းက ထြက္သြားၾကတဲ့ ပညာမတတ္သူေတြနဲ႔ ပညာ မတတ္တတတ္ေတြ အမ်ား ႀကီးရွိေနတာဟာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္ က်႐ႈံးမယ္ ဆုိရင္ အဲဒီ အဖြဲ႔ႀကီးကို အေျခခံပညာနဲ႔ နည္းပညာေတြ သင္မေပးႏုိင္ခဲ့ လို႔ ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
တခ်ိဳ႕ ပတ္ဘလစ္ ေက်ာင္းေတြမွာဆုိရင္ အစိုးရေထာက္ပ့ံေငြ နည္းရတဲ့ အျပင္ စီးပြားေရး အက်ပ္႐ိုက္ေတာ့ ထပ္ၿပီး ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ပါ ေသးတယ္။ ေ လွ်ာ့ခ်ခဲ့တာေတြကို ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္မေပးႏုိင္ေသးပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့လည္း အရင္လုိ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေရာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆုိၾကပါတယ္။ ဒါရဲ႕ အက်ိဳးဆက္က လာမယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ ႀကိမ္ အတြင္းမွာေတာ့ သိသာလာေသးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရရွည္ အေမရိကန္ရဲ႕ အားၿပိဳင္တတ္တဲ့ အစဥ္အလာကိုေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းတစ္ခု ကေတာ့ ပညာေရးကို ဖက္ဒရယ္အစိုးရေတြက တာ၀န္မယူဘဲ ဗဟုိအစိုးရက တုိက္႐ိုက္တာ၀န္ ယူလိုက္ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ျပည္နယ္ (၅၀)ေ လာက္က ဒီ အစီအစဥ္ကို သေဘာတူလာေအာင္ စည္း႐ံုးၾကရပါေတာ့မယ္။ သူတို႔ကို ၀ါရွင္တန္ကေန လွမ္းၿပီး အမိန္႔ေပးေနလုိ႔ မရပါဘူး။ ေဒသတြင္းက ကိစၥ ေတြကို ဗဟိုအစိုးရက ကိုင္တြယ္မွာကို အေမရိကန္ေတြက စိတ္လုိ လက္ရ မရွိဆံုးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာ ေပါက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပညာေရး ကိစၥမွာေတာ့ စစ္စတန္ေတြအားလံုး ေခ်ာေမြ႔ေနေစရပါမယ္။
အေမရိကန္ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အျခားျပႆနာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ႏုိင္ ငံတစ္၀ွမ္းလံုးရွိ အေဆာက္ အဦေတြကို အဆင့္အတန္း ျမွင့္ေပးစရာေတြ၊ လူတန္းစားပိုကြဲလာတာေတြ၊ အသားအေရာင္ကုိလိုက္ၿပီး ခြဲျခား ဆက္ဆံ မႈေတြ ေငြတစ္ခုတည္းေပၚ မွီတည္ေနလြန္းတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲစနစ္ေတြ (ဒါက စိတ္ရင္းေကာင္းေကာင္း နဲ႔ ႏုိင္ငံကို အလုပ္အေကၽြးျပဳလုိတဲ့ လူေတာ္ လူေကာင္းေတြကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစပါတယ္) ရွိေနပါေသး တယ္။
ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သတိထားသင့္တာက အေမရိ ကန္ေတြဟာ သူတုိ႔ေကာင္း ေၾကာင္းကို မိုးတစ္လံုးေလတစ္လံုး ေျပာတတ္ ၾကသလို သူတုိ႔ရဲ႕ ျပႆနာေတြဆုိရင္လည္း ရွိတာထက္ ပိုေျပာ တတ္ၾက တာက သူတုိ႔ သဘာ၀ပါ။ ဒါေတြေၾကာင့္ တယ္လီဗြီးရွင္း အစီအစဥ္ေတြ ပိုၾကည့္ေကာင္းလာတယ္။ သတင္းစာေတြလည္း ပိုေရာင္းလို႔ေကာင္းလာ တယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ သူတစ္ပါးရဲ႕ အျပစ္ကိုေျပာခ်င္ရင္လည္း ေသေသ ခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီးမွ ေျပာဆုိတာကိုလည္း သတိထားစရာ ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ပါတယ္ ။
ႏုိင္ငံျခား ေလ့လာသူေတြအေနနဲ႔ အစပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔ခ်င္း ၫႈိႏႈိင္းလို႔ မရ ၾကဘူး ထင္ၾကၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူတုိ႔စကားစစ္ထိုးေန ၾကတာ လား၊ တကယ္တမ္း အတည္ ေျပာေနၾကတာလား ဆုိတာကို သေဘာေပါက္ သြားၾကပါေတာ့တယ္။
အေမရိကန္ေတြ ယံုၾကည္ထားတာက မနက္ျဖန္တိုင္းဟာ ေနသာ တဲ့ေန ႔ေတြ ျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာပါ။ ဒီယံုၾကည္မႈကေန ေျပာျပေနတာက သူတို႔ဟာ သံုးစြဲတယ္၊ မရွိရင္ ေခ်းတယ္၊ မရွိရင္ ထပ္ၿပီး ေခ်းငွားတယ္။
တ႐ုတ္ေတြ၊ ဂ်ပန္ေတြက်ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ငလ်င္ထလႈပ္မလဲ၊ ဘယ္လုိ သဘာ၀ေဘးရန္ က်ေရာက္လာမလဲ ဆုိတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္က ရွိေနေတာ့ သူတို႔ စုေဆာင္းေခၽြတာ ထားရမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ထားၾကတယ္။
အေမရိကန္ေတြ ရဲ႕ အေကာင္းျမင္၀ါဒ၊ လုပ္ရင္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈ၊ ျပႆနာတစ္ခုခုကို ရင္ဆုိင္ရၿပီဆုိတုိင္းလည္း ဒီျပႆနာရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကိုရွာ၊ စိပ္ျဖာသံုးသပ္၊ နည္းလမ္းအသစ္နဲ႔ ျပန္ႀကိဳးစားရင္ ဒီျပႆနာလည္း ေျပ လည္ႏုိင္တယ္ ဆုိ တဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္မွာေတာ့ အၿမဲတန္း ႀကီး ကၽြန္ေတာ္ေနလို႔ မရေလာက္ ဘူး။ ေတာင္ ဗီယက္နမ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ကာအုိကီ(Cao ky) လို ႏိုင္ ငံေရး ခိုလႈံခြင့္ ယူရမယ္ဆုိရင္ သူလုိ ကာလီဖုိးနီးယားကို မေ႐ြးဘဲ၊ ၿဗိတိန္ ကို ေ႐ြးမိမယ္ ထင္ပါတယ္။ ၿဗိတိန္က စိတ္ဖိစီးမႈ သိပ္မမ်ားတဲ့ ေနရာလို႔ ယံုၾကည္ထားမိပါတယ္။
ဆက္ရန္
မြတ္စလင္ လူဦးေရညႊန္းကိန္း (Muslim Demographics)
အခ်ိန္ရရင္၊ စိတ္ဝင္စားရင္ ၾကည့္ၾကဖို႔ပါ။ မြတ္စလင္ လူဦးေရညႊန္းကိန္း တဲ႔။
အရပ္ပါးစပ္ မဟုတ္တဲ႔ သိပၸံနဲ႔ သုေတသနတို႔ ပြက္ေလာညံေနၿပီ။
ပါေမာကၶ ဖူလာထက္ ႏိုင္ငံေရး သိပၸံပညာရွင္ ဟန္တင္တန္ကို က်ေနာ္အမွတ္ေတြ ပိုေပးလိုက္မိပါတယ္။
ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပညာသင္ေရး၊ ယဥ္ေက်းလိမၼာရွိေရး အတြက္ တာဝန္ယူဖို႔ ခက္ခဲလွတဲ႔ ရာစုသစ္မွာ
၁၀ ေယာက္၊ ၂၀၊ ၃၀ အထိ ရွိေနမယ္႔ တစ္မိသားစုထဲက ကေလးေတြရဲ႕
ပညာေရးနဲ႔ ယဥ္ေက်းလိမၼာမႈရွိေရးကို ကမၻာနဲ႔အတူ က်ေနာ္လည္း ပူေဆြးေနမိပါတယ္။
