ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင႔္မ်ား ( ၃ )

၁ ။ စလံုးမွာ ေက်ာင္းၿပီးထားၿပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတဲ့သူေတြထဲမွာ တကယ္ျပန္ခ်င္လြန္းလို႔ ျပန္တဲ့သူလည္း ရွိပါတယ္ ... သိူ႔ေသာ္ အမ်ားစုဟာ စလံုးမွာ ေနထိုင္ခြင့္မရလို႔သာ ျပန္ၾကရတယ္ျဖစ္ပါတယ္ ... အဲဒီလို ျပန္ၾကသူေတြထဲမွာ ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းကမ်ား  ကၽြန္ေတာ္ကၽြန္မတို႔ ေနထိုင္ခြင့္မရလို႔ ျပန္လာၾကရပါတယ္လို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား သူေတာ္ေကာင္းလုပ္ၿပီး ၀န္ခံမယ္ ထင္ပါသလဲ ...

၂ ။ ေျပာေတာ့ လြယ္တယ္ဗ်ာ....ကိုယ့္ျမန္မာျပည္ ကို ျပန္လာရင္လဲ ဘာအလုပ္ အကိုင္မွမရွိ ဘူး..ရွိေတာ့ရွိပါတယ္ .?တစ္ေန႔လုပ္ခ ပိုက္ဆံက ၁၅၀၀ ဗ်ာ. ထမင္းတခါးစားရင္ ၈၀၀ ဗ်ာ ဒါေတာင္မွ အဝစားမဟုက္ဘူးေနာ္ သတိ September 27 at 9:01pm · Unlike · 4

၃ ။ 50/50...yes and no par...I came back 1999/2000...after 2003..very bad economy..now a little of blink..and shine shine..but still money make everything in Myanmar..
September 26 at 2:25pm ·

ဒီ ကြန္မင္႔ သုံးခုကေတာ႔ ေဆာင္းပါးကို ေကာက္ခ်က္ခ် ပံု နည္းနည္းေလး ေခ်ာ္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ ေဇာင္းေပးေရးတာက ဟိုက လူငယ္ေတြ " လာသင့္ မလာသင့္ " ပါ။ ဒီမွာ အေျခက်ၿပီးသားလူေတြ " ျပန္သင္႔ မ ျပန္သင္႔ " မဟုတ္ပါဘူး။
ကြန္မင္႔  တစ္ ကို ၾကည္႔ရင္ ဒီမွာ ဘြဲ႔ရတာေတာင္ ဘဝဟာ မေရမရာ ပဲ ဆိုတာ ေျပာေနပါတယ္။

ကြန္မင္႔  ႏွစ္ ကလည္း ႏိုင္ငံျခားမွာ အေနၾကာၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ " ေတြ " သြားတာ၊ ရန္ကုန္က ေရစီးနဲ႔ အံမဝင္တတ္တာကိုပဲ ေျပာေနပါတယ္။

ကြန္မင္႔  သုံး ကလည္း ဒီ သေဘာပါဘဲ။ အျပန္ခက္တဲ႔ အေၾကာင္းပါ။

က်ေနာ္ ေဆြးေႏြးတဲ႔ " လာသင့္ မလာသင့္ " က လူငယ္ေတြ အဲ သလို ႀံကံဳရမွာကို စိုးရိမ္လိ႔ု အရဲစြန္႔ၿပီး ေရးမိတာပါ။
ၿမိဳ႕ကေန ႐ြာျပန္ေရာက္ေတာ႔ ၿမိဳ႕ျပန္ဆိုၿပီး လယ္ထဲ မဆင္း ခ်င္။ ႏိုင္ငံျခားကေန ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေတာ႔ တစ္ေန႔လုံး လုပ္မွ  ႏိုင္ငံျခား တစ္နာရီ ဝင္ေငြေတာင္ မ႐ိွ ဆိုၿပီး အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားတတ္တာ။ ဒါေတြပါ။

ဟိုမွာ အၿမဲေနသူေတြမွာ ဒီလို အေတြးေတြ မ႐ွိေတာ႔ ေရစီးအတိုင္းပဲ ပံုမွန္ စီးေနႏိုင္တယ္။ ဒါက စိတ္ဓာတ္အေပၚ ထိရိုက္သြားတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားျပန္ အက်ိဳးဆက္ပါ။ မမွားေပမယ္႔ မေကာင္းေတာ႔ဘူး။ ပေရာဒတ္တစ္ဗ္ မျဖစ္ေတာ႔ဘူး။

ဒီေကာင္႔စာ ဖတ္မိလို႔ စကၤာပူ မသြားျဖစ္တာ၊ ႏို႔မို႔ဆို ဘာညာ စတဲ႔ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြကိုလည္း စဥ္းစားရပါတယ္။ မျဖစ္ေစ၊ အက်ိဳးမယုတ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဖြင္႔ထားတဲ အျမင္ကို ေျပာတာပါ။

ေနာက္ၿပီး အျမင္မွန္ေတြရ၊  အတၱေတြ ခဝါခ်ၿပီး အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ယူေနၾကရတဲ႔ သမၼႀကီးတို႔၊ ေဒၚစုတို႔ လက္ၾကားကေန ပညာတတ္ေတြ ယိုစိမ္႔ထြက္သြားမွာ စိုးရိမ္တာလည္း ပါတာေပါ႔။

ကိုယ္က ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ေပမယ္႔ ကိုယ္ယူႏိုင္တဲ႔ တာဝန္ေလးကို ကူထမ္းမိတာပါ လို႔လည္း ဝန္ခံရမွာပါ။
ဘာမွ ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ မဟုတ္ပါ။

ေလးစားလ်က္
ဇင္ေဝေသာ္

Read more

ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင႔္မ်ား ( ၂ )

ပညာမတတ္ ဘြဲ႔မရရင္လာလို႔မရဘူးထင္တယ္ေနာ္...
September 27 at 11:35pm

ပညာတတ္၊ ဘြဲ႔ရ ဆိုတာကလည္း ဘယ္ဘြဲ႔ရတာလဲ ဆိုတာနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာစာတို႔ သမိုင္းတိူ႔ ေလာတို႔ဆိုရင္ ပညာတတ္ထဲ မဝင္ပါဘူး။ ဝမ္းနည္းစရာပါ။

အဓိကအားျဖင္႔ အင္ဂ်င္နီယာ၊ အေကာင္႔ ( ACCA ၿပီးမွ LCCI ) ကြန္ပ်ဴတာတို႔နဲ႔ ရထားရင္ေတာ႔ မဆိုးပါဘူး။

ပညာမတတ္ ဘြဲ႔မရလည္း လာလို႔ေတာ႔ ရပါတယ္။ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ရမွာေပါ႔။ မိန္းကေလးဆိုရင္ အိမ္ေဖာ္တို႔ နာ႔စ္အကူတို႔ လုပ္ရမွာ။ ေယာက်္ားေလးေတြဆိုရင္ ေဆာက္လုပ္ေရးတို႔ သေဘၤာက်င္းတို႔မွာေပါ႔။ က်ေနာ္႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆိုရင္ သူက ေငြစိုက္ၿပီး သူ႕႐ြာသားေတြကို ေခၚတယ္။ သေဘၤာက်င္းမွာ လုပ္ၾကရတယ္။ ပထမ တစ္လ ႏွစ္လ ေလာက္က ေတြ႔တုန္းေမးၾကည္႔ေတာ႔ အဆင္ေျပတယ္လိ႔ု ေျပာၾကတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၾကာေတာ႔ သိပ္မစြံဘူးလိ႔ု ေျပာတယ္။
အဓိက က အိုဗာတိုင္ မဆင္းရရင္ မကိုက္ေတာ႔ဘူး။ သူ တို႔ ေနာက္ဆုံး ႐ြာျပန္သြားၾကတယ္။

ေအးဂ်င္႔ကို ေပးရတာေတြ၊ ျပႆနာ ျဖစ္ရင္ ဘာသာစကား မေျပာတတ္ေတာ႔ သူမ်ားကိုပဲ အားကိုးေနရတာေတြ စုံလို႕ပဲ။
ေနာက္ ျပႆနာက ႐ြာေရာက္ၿပီး ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ႔တာပဲ။ စိတ္ဓာတ္ပါ ပ်က္သြားတယ္။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ ေခၚလို႔ရတာေတာင္ အမ်ိဳးထဲက လူငယ္ေတြကို မေခၚဘူး၊ ကိုယ္႔ ႏိုင္ငံထဲမွာ တက္လမ္း႐ွာဖို႔ပဲ ေျပာမိတယ္။ အနာဂတ္ မ႐ွိဘူး ထင္လို႔။

က်ေနာ္မွားခ်င္ မွားမွာပါ၊ အခြင္႔သင္႔ရင္ ႀကိဳးစား ၾကည္႔ပါလား။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ကံ ပါဗ်ာ။
က်ေနာ္႔ ဝန္းက်င္မွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ေနတဲ႔ ေကာင္မေလးဆိုရင္ အိမ္ရွင္ ဆရာမေဟာင္း ဗုဒၶဘာသာ တရုတ္မႀကီးကပဲ သူ႕ စကား နားေထာင္ ေနရသလိုလို။ သူက လက္သည္းရွည္ လက္သည္းနီေတြနဲ႔။

ေပၚလစီကို ခန္႔မွန္းရဲေပမယ္႔ " ကံ " ကေတာ႔ ဘုရား႐ွင္ရဲ႕ အရာ ျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။

ေလးစားလ်က္
ဇင္ေဝေသာ္

Read more

ျပန္ခ်င္တဲ႔ ကြန္မင႔္မ်ား ( ၁ )

( စကၤာပူကို လာသင္႔ မလာသင္႔ ထဲက ကြန္မင႔္တခ်ိဳ႕ကို သိပ္မ်ားသြားတဲ႔ အတြက္ မျပန္ႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး။ အခု ျပန္ဖတ္ေတာ႔ ျပန္သင္႔တဲ႔ ကြန္မင႔္တခ်ိဳ႕ ေတြ႔ရပါတယ္၊ အက်ိဳးရွိေလာက္တာေလးေတြကို တတ္ႏိုင္သေ႐ြ႕ ေ႐ြးၿပီး ျပန္လိုက္ပါတယ္။ )

ျမတ္စြာဘုရား singlish ကိုေတာင္ အတီးအတေျပာေနရတဲ့ေကာင္ေတြေလာက္ေတာင္ ငတို႕ဘန္းေက်ာ္သားေတြ အီးလို မတတ္ဘူးဆိုပဲ
ေလပကြာ
ဘယ္သူေတြကို ဘယ္လိုၾကည့္ျပီး ေျပာေလတယ္မသိဘူး
September 26 at 12:55pm ·

ပထမဆုံးေျပာခ်င္တာက ဘြဲ႔ရေတြ မဆိုထားနဲ႔ ေအ လယ္ဘယ္ေလာက္ ေအာင္တဲ႔သူေတြေတာင္ အဂၤလိပ္စာကို ေကာင္းေကာင္း တတ္ပါတယ္။ မတတ္ေနမလား၊ အမ်ားစုက အိမ္မွာေရာ ေက်ာင္းမွာပါ အဂၤလိပ္ ပဲ သုံးၾကတာကိုး။

စကားေျပာတဲ႔ေလသံက singlish မို႔ လားေတြ၊မားေတြ ပါေနၾကတာပါ။ ဒါက သူတိုခ်င္း ေန႔စဥ္သုံး နဲ႔ ဖုန္း မက္ေဆ႔ေတြမွာ ေတြ႔ရတာပါ။ စနစ္တက် ပြဲေတြ လမ္းေတြမွာေျပာရင္ ပညာတတ္ေတြက ( ရယ္စရာက လြဲရင္ ) လား လဲ ေတြ မပါၾကဘူး။
အဂၤလိပ္ လို ရွယ္ေရးႏိုင္တယ္။ စတန္းဒတ္ အဂၤလိပ္စကားကို တစ္ေခါက္ နားေထာင္႐ုံနဲ႔ ရာႏႈန္းျပည္႔ ( နီးပါး ) နားလည္တယ္။

အထူးမွတ္သင္႔တာက အဂၤလိပ္ မီဒီယာနဲ႔ ကမၻာ႔ တကၠသိုလ္ေတြကို တက္ဖို႔ တိုဖယ္ေတြ ဘာေတြ သူတို႔ မေျဖရဘူး။ တတ္လို႔ေပါ႔ ဗ်ာ။ စကားေျပာတဲ႔ေလသံကေတာ႔ သူတို႔ အသံနဲ႔ သူတို႔ပဲ ထြက္မွာေပါ႔။ လမ္းေပၚက ေလသံကို နားေထာင္ၿပီး မတတ္ဘူးထင္ရင္ မွားပါတယ္။ ပညာတတ္ေတြက ေနရာၾကည္႔ၿပီး အဂၤလိပ္ လိုလည္း ေျပာတယ္၊ singlish လိုလည္း ေျပာပါတယ္။

ေလးစားလ်က္
ဇင္ေဝေသာ္

Read more

ေတာ္ေတာ္ ခ်ာ တဲ႔ နယ္စပ္ဝန္ႀကီး

OIC နဲ႔ သေဘာတူညီမႈ လက္မွတ္ေရးထုိးသတဲ့။

၁။ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ လူသားခ်င္း စာနာမႈဆုိတာကုိ ယုံၾကည္ျခင္း ၊
၂။ ႐ုိဟိန္ဂ်ာအေရးအခင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းကုိင္တြယ္ႏုိင္ရင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို သူတင္ကုိယ္တင္ ယွဥ္ႏိုင္မယ္ဆုိတာ သေဘာမေပါက္ျခင္း ၊
၃။ ေရနံကုိ ေသာက္ရင္ ေသႏုိင္သလုိ ေရနံကရတဲ့ ေငြေတြကလည္း အဆိပ္ဆုိတာ မသိျခင္း ၊
၄။ အဂၤလိပ္စာ မတတ္ေတာ႔ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ေပၚလစီကုိ မ်က္ေျချပတ္ျခင္း ၊
၅။ အသားမက်ေသးတဲ့ ဒီမုိကေရစီစနစ္နဲ႔ မတည္ၿငိမ္ေသးတဲ့ အစုိးရကုိ တစ္ဖက္သားက အခြင့္အေရး ယူလာႏုိင္တယ္ဆုိတာ နားမလည္ျခင္း ၊

ဒါေတြေၾကာင့္ နယ္စပ္ဝန္ႀကီးဟာ ခပ္ခ်ာခ်ာပဲလုိ႔ ေျပာပါရေစ။

၁။ OIC ေျပာတဲ့ “လူသားခ်င္း စာနာမႈ” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ဝန္ႀကီးတစ္ေယာက္က ယုံၾကည္သတဲ့။ ဒါဆုိ ကြ်န္ေတာ္ ေမးမယ္။

သီရိလကၤာစတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာ ဆူနာမီ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ နာဂစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ OIC က ဘာေတြ သြားၿပီး အကူအညီ ေပးခဲ့သလဲ။ ဒီထက္ စာနာစရာေကာင္းတဲ့ လူသားေတြ ရွိပါဦးမလား။ ဂ်ပန္ဆုိရင္ အခုအထိ ပုံမွန္ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။

သူတုိ႔ကို အကူအညီ ေပးေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ။

ကုိရီးယားက ခရစ္ယန္ခ်ပ္ေက်ာင္းေတြ၊ ထုိင္ဝမ္က ဗုဒၶဘာသာေတြ၊ သူတုိ႔အမ်ားဆုံး ေပးေနၾကတာ။
ဘယ္မလဲ ေစတနာရွင္ OIC !

၂။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာ မဲေပးရရင္ စစ္တပ္ထဲမွာေတာင္ လက္ရွိအစုိးရ မဲရမလားဆုိတာ မေသခ်ာေတာ့ဘူး။ ျပည္တြင္းက အြန္လုိင္းသုံးသူေတြ (၉၀) ရာခုိင္ႏႈန္း ေက်ာ္ေက်ာ္က Burma ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒါက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အားသာမႈကုိ ျပေနတာပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႐ုိဟိန္ဂ်ာကိစၥ ႐ုတ္တရက္ႀကီး “ပြ” ထြက္လာတယ္။ အဲ့ဒါ “Blessing in disguise” ပဲ။ ႏုိင္ငံေရးအရ ေျပာရရင္ ဒီကိစၥကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ကုိင္တြယ္ႏုိင္လုိက္ရင္ ဘာသာေရးစိတ္ဝင္စားတဲ့ လူထုႀကီးဆီက ေထာက္ခံမႈေတြ အမ်ားႀကီး ရလာစရာ ရွိတယ္။ မနပ္တာ။ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း ႏုိင္ခ်င္ေသးတယ္။

ဟုိတုန္းက ဆုိ႐ုိးတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ “အဂၤလိပ္အခက္၊ ျမန္မာ့အခ်က္” လုိပဲ။ ဒါကုိ အခြင့္အေရးမွန္း မသိသလုိ ရေအာင္လည္း ယူႏုိင္မယ့္ သေဘာမရွိဘူး။ ဒီမုိကေရစီေလး ရလာလုိ႔ ေပ်ာ္စျပဳေနတဲ့ ျပည္သူကုိ ႐ုိဟိန္ဂ်ာက ထမင္းထဲ သဲျဖဴးလုိက္တယ္။ ဒါကို ရေအာင္ ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိ ဝန္ႀကီးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔႔ထားတဲ့ အစုိးရကုိ ျပည္သူက ဘယ္လုိ ယုံၾကည္ရမွာလဲ။

“႐ိုဟိန္ဂ်ာအခက္၊ စစ္အစုိးရအခ်က္” ။ ဒါကုိ မသိဘူး။

၃။ ေရနံကုိ ေသာက္လုိ႔ မရဘူး။ ေရနံကရတဲ့ ေငြဟာ အဆိပ္။ ဒါကုိ လီကြမ္းယု ေထာင္းေထာင္းေၾကေအာင္ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ။ သူတုိ႔ ေငြေတြ ယူလုိက္ရင္ သူတုိ႔ တရားေဟာဆရာေတြ ပါလာမယ္။ သူတုိ႔ တရားေဟာ ဆရာေတြက မြတ္စလင္မဟုတ္တဲ့ အစုိးရတုိင္းကုိ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔လုပ္ဖုိ႔ သင္ေပးမယ္။ ယုံၾကည္မႈ မတူသူကုိ သတ္ရင္၊ မဒိမ္းက်င့္ရင္ ကုသုိလ္ရတယ္လုိ႔ ေဟာလိမ့္မယ္။

အစၥလမ္ဘာသာ အဆုံးအမကုိ စြပ္စြဲေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အၾကမ္းဖတ္မႈ မွန္သမွ် ဘယ္အေပါက္ကေန ထြက္လာတာလဲ။ ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ့ ဆဲလ္ေတြဟာ သာမန္ ဆဲလ္ေတြကေနပဲ ျဖစ္လာတာ။ ထိမ္းမရ၊ သိမ္းမရ ျဖစ္တာ။ ေယဘုယ် အၾကမ္းဖက္သမားေတြကုိ ၾကည့္။ ေရနံက ေငြေတြကေန အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ျဖစ္ေနတာ။ ေသဖုိ႔ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ (Nothing to lose) အၾကမ္းဖက္သမား တစ္ေယာက္ကုိ ေသရမွာ ေၾကာက္ေနတဲ့ လူဆယ္ေယာက္က မႏုိင္ဘူး။ ပုိဆုိးတာက ေမတၱာ၊ က႐ုဏာေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာတစ္သန္းက အဲဒီလူတစ္ေယာက္ကုိ ႐ႈံးလိမ့္မယ္။

လက္တစ္ဆုပ္စာ လူေလးေတြအတြက္ အေမရိကန္အစုိးရ စစ္အသုံးစရိတ္ေတြ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ သုံးစြဲေနရတာ သာဓကပဲ။ လူ႔အခြင့္အေရး၊ လူသားတန္ဖုိးကုိ မသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ေလးစားတဲ့ ကမၻာ့လူႀကီးလူေကာင္း သန္းေပါင္းမ်ားစြာ စိတ္ေသာက ေရာက္ၾကရတယ္။

ဒါနဲ႔မ်ား OIC အေထာက္အပံ့ကုိ ယူသတဲ့။

၄။ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ေပၚလစီလားရာကိုလည္း ဘာမွ သိပုံမေပၚဘူး။ အီးယူနဲ႔ အေမရိကတုိ႔ကပါ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပုိတင္းၾကပ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ထုတ္ဖုိ႔ လုပ္ေနၾကရၿပီ။ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ လြတ္လပ္စြာ ေျပာေရးဆုိခြင့္၊ လစ္ဘရယ္ ဒီမုိကေရစီဆုိတာေတြကုိ အၾကမ္းဖက္ေရနံေငြေတြက က်က်နန အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေဆာ္ေနတာကုိ သိသြားၾကၿပီ။

ႏိုင္ငံေရးစကားဆိုေတာ့ အစၥလာမ္လို႕ ဘယ္ေျပာေနပါ့မလဲ။ ရေလးဂ်င္းလို႕ပဲ အားလံုးကိုၿခံဳၿပီး ေျပာမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္တင္းၾကပ္လာမယ့္ ဥပေဒေတြဟာ တျခားဘာသာေတြနဲ႕ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး။ "အဲယားကြန္းခန္းထဲ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ" ဆိုသလိုပဲ က်န္တဲ့သူေတြက ေသာက္မွ မေသာက္တာ၊ ဘာထူးၿပီး လိုက္နာေနစရာ လိုမွာလဲ။ ေသာက္တဲ့လူေတြကို သြားထိမွာေပါ့။

အာဏာရွင္ဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ ၊ ဘာပဲေျပာေျပာ မြတ္ဆလင္ကို ထိန္းတဲ့ေနရာမွာ စကၤာပူဟာ အေတာ္ဆံုးပဲ။ တျခားဘာသာေတြကို ဆူညံခြင့္ မျပဳသလို မြတ္စလင္ ဗလီကလည္း အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႕ ဘာသာေရးစာေတြ ရြတ္ဖတ္လို႕ မရဘူး။ အဲသလို တင္းမထားလို႕ကေတာ့ ကၽြန္းေပါက္စ ေပ်ာက္သြားမယ္။

ကမာၻ႕ႏိုင္ငံေတြက ႏိုင္ငံေရးစကား၊ ႏိုင္ငံေရး ဦးေႏွာက္ေတြနဲ႕ အၾကမ္းဖက္ေရနံေငြေတြကို စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းေနရတဲ့အထဲ - OIC ရဲ႕ လူသားခ်င္းငဲ့ညွာေထာက္ထားမွဳဆိုတဲ့ အကူအညီကို လက္ခံသတဲ့။ အာရပ္သေဌးေတြက ဗုဒၶဘာသာရခိုင္ေတြကို ဒီေလာက္ေစတနာရွိပါ့မလား ၀န္ႀကီးရယ္။

အဂၤလိပ္စာကလည္း ေကာင္းေကာင္းမတတ္၊ မွတ္သားသင့္တဲ့ ကမာၻ႕စာေတြကို ဘာသာျပန္ေပးမယ့္သူလည္း မရွိဘူးထင္ပါရဲ႕။

၅။ က်ေနာ္ထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီ အကူးအေျပာင္းကာလကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ရိုဟိန္ဂ်ာ ခ်ာနယ္ကေနတဆင့္ မြတ္ဆလင္ လႊမ္းမိုးေရးကို ၀င္လာတာပါ။ စစ္အစိုးရဆိုရင္လည္း သူတို႕ဘာမွ မလုပ္ရဲပါဘူး။ သူ႕ေက်ာင္းသားပညာတတ္ေတြေတာင္ ပစ္သတ္တဲ့ အစိုးရမ်ိဳးကို ရိုဟိန္ဂ်ာလည္းေၾကာက္ပါတယ္။

ေသြးတိုးစမ္းတာေလာက္ကလြဲရင္ တကယ္မလုပ္ရဲပါဘူး ။ သူတို႕ကို အကူအညီေပးမယ့္ အာရပ္ကမာၻနဲ႕ ရိုဟိန္ဂ်ာေတြကလည္း အေ၀းႀကီး မဟုတ္လား။

ဒီမိုကေရစီစနစ္အတည္တက်ျဖစ္သြားၿပီး ၀န္ႀကီးေတြကလည္း ပညာတတ္ေတြျဖစ္ကုန္ရင္ ဒီလို "လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာ" ဆိုတာမ်ိဳးေတြယံုၾကည္ၾကမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ၀င္လို႕ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။

ဒါေၾကာင့္ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး စပ္ကူး မတ္ကူးၾကားမွာ အခ်ိန္ကိုက္ ၀င္လာတာပါ။ သူတို႕က သူတို႕ အခြင့္အေရးကိုသိတယ္။ ၀န္ႀကီးတို႕က ၀န္ႀကီးတို႕ အခြင့္အေရးကို မသိဘူး။ အခြင့္အေရးရွိပါတယ္။ မတည္ၿငိမ္ေသးတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ဆိုတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ခပ္တင္းတင္း ကိုင္တြယ္ထားလို႕ရတယ္။ (ေနာက္ဆို မရေတာ့ဘူး)

အၾကမ္းဖက္မွဳပါသြားလို႕ ကမာၻ႕ရင္းႏီွးျမဳပ္ႏံွသူေတြ လက္တြန္႕မွာကို စိုးရိမ္တာလား။

ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒီအစိုးရရဲ႕ စီးပြားေရး အျမင္ကလည္း "ခ်ာ" သြားျပန္ေရာ။

ဘူးသီးေတာင္က ကိစၥကို ဘူးသီးေတာပင္မွာပဲ ရေအာင္ရွင္းပါ။ ရန္ကုန္ကို မေရာက္ပါေစနဲ႕။ အက်ိဳးအျမတ္ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ကုမၸဏီမွ လက္တြန္႕ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လာမွာပါပဲ။ ထိုင္းႏိုင္ငံထိသြားတယ္ဆိုတာက ျပႆနာအရင္းက ဘန္ေကာက္မွာ ျဖစ္သြားလို႕ပါ။ မေလးနယ္စပ္မွာ ျပႆနာရွိတာနဲ႕ေတာ့ ဘန္ေကာက္က စီးပြားေရးသမားက အိမ္ျပန္မသြားပါဘူး။

NGO ေတြ ၊ လူ႕အခြင့္အေရးသမားေတြကေတာ့ ေျပာၾက ေ၀ဖန္ၾကမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဗံုးကို ခါးပတ္လာတဲ့ အၾကမ္းဖက္သမားကို တကယ္ ကိုင္တြယ္ရတာက NGO ေတြ ၊ လူ႕အခြင့္အေရးသမားေတြ မဟုတ္ဘူး ၊ အစိုးရေတြ။ ဒီေတာ့ အစိုးရဟာ တိက်တဲ့ ေပၚလစီက်င့္သံုးဖို႕ သူတို႕ကို ဂရုစိုက္စရာ သိပ္မလိုဘူး ။ အစိုးရက အစိုးရ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ရပ္တယ္။

အေမရိကရဲ႕ တြင္းတာ၀ါ ၿပိဴက်သြားတယ္။
ဒီေတာ့ NGO ေတြ ၊ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႕ေတြက "ဒါမ်ိဳးလုပ္ရပ္ကို ရွဳံ႕ခ်ပါတယ္ " တဲ့။ ဒါပဲ။ ဒီထက္မပိုဘူး။
တကယ္တမ္း ဘင္လာဒင္ကို ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရတာက ေဂ်ာ့(ရွ္)ဘု(ရွ္) အစိုးရပါ။

ခ်ာတယ္ ၀န္ႀကီးရယ္ ။ ခ်ာသမွ ေတာ္ေတာ္ခ်ာ။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more

ျမန္မာေတြ ခ်ယ္လ္ဆီး ေသာက္ၾကတယ္

ကိုလိုနီေခတ္တုန္းက ၿဗိတိသ်ွေတြကို
အျမတ္ႀကီးစားေတြလို႔ ေျပာၾကတယ္
တံခါးဖြင္႔ စီးပြားေရး ေခတ္မွာ ဆင္းရဲသားေတြက
ကိုယ္႔ဘာသာ ေငြစုၿပီး လန္ဒန္က ေဘာလုံးအသင္းကို ေထာက္ပံ႔တယ္။

ျမန္မာေတြ ထိုင္းေတြက ေထရဝါဒလို႔ ေအာ္ၾကတယ္
ႀကံဳတိုင္းလည္း ငါးပါးသီလေတြ ႏႈတ္တက္ ႐ြတ္ဆိုၾကတယ္
ဒါေပမယ္႔
ဘီလ်ံနာ ေအဘရာ မိုဘစ္ကို အခြန္ေပးႏိုင္တာက
ျမန္မာ နဲ႔ ထိုင္း က ဘီယာ နဲ႔ ဝီစကီ ကုမၸဏီ ေတြ။

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ျမန္မာေတြ ခ်ယ္လ္ဆီး ေသာက္ ႏိုင္ၾကၿပီ္။ ။

 ဇင္ေဝေသာ္

Read more