ကမၻာ့အေတာ္ဆုံးကေလးမ်ား
အခန္း(၃) ကိုရီးယား
(အဆက္ျပတ္ေနတဲ႔ "Smartest Kids in the world" ပါ )
အဲရစ္ကေတာ့ မင္နီဆိုတာ ( Minnesota ) ၿပည္နယ္ မင္နီတြန္က
(Minetonka) ေက်ာင္းကေန ေတာင္ကိုရီးယားႏုိင္ငံ ပူဆန္ၿမိဳ့ (Busan) ကို အိတ္(စ)ခ်ိန္းေက်ာင္းသားအေနနဲ ့သြားေရာက္ခဲ့သူပါ။ ကင္(မ္) နဲ ့သူ မတူညီတာ ကေတာ့ သူေနတဲ ့မင္နီဆိုတာၿပည္နယ္ဟာ ဆယ္လီေဆာၿမို ့လုိမဟုတ္ပဲ ပညာေရးမွာ အေကာင္းဆံုးစာရင္း၀င္တဲ ့ေနရာတစ္ေနရာပါ။ ေရွ ့ပိုင္းေတြကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၿပီး သူပူဆန္ကိုေရာက္တဲ ့ေနရာကေနစၿပီး ကိုရီးယားရဲ ့ပညာေရး တစ္ပိုင္းတစ္စကို ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ (မူရင္း စာေရးသူ)
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေသနတ္နဲ ့ပစ္ဖူးသလား?သူမထမဆံုး အခ်ိန္ၿပည့္ေက်ာင္းစတက္ရမယ့္ မနက္ေစာေစာမွာပဲ နမ္ဆန္ ( Nansan ) ေက်ာင္းရဲ ့ေက်ာင္း၀တ္စံု အၿပာရင့္ေရာင္ေဘာင္းဘီနဲ ့အၿဖူေရာင္ရွပ္ အက်ီ ကို ၀တ္လုိက္တယ္။ ဒီ၀တ္စံုကိုရေအာင္ Rotary Club ေကာင္ဆယ္လာ ကေန စီစဥ္ေပးထားတာၿဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့အတန္းထဲမွာ သူ ့ထက္နွစ္နွစ္ငယ္ တဲ ့ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့အတူတက္ရမယ္။ဒီထက္အသက္ၾကီးတဲ ့ေက်ာင္းသားေတြ ကေတာ့ သူတို ့တကၠသိုလ္၀င္တန္းစာေမးပဲြအတြက္ သိပ္အလုပ္ရွဳပ္ေနၾက တယ္လို ့သူမကပဲဆက္ေၿပာပါတယ္။
ဒီစာေမးပဲြဟာ သူတို ့ဘ၀ေတြအတြက္သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္။ သူက သူမရွင္းၿပ တာက္ုိ နားလည္တဲ့အေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ၿပတယ္။ ဒီစာေမးပဲြကလည္း မင္နီ တြန္ကာက SAT စာေမးပဲြလုိပဲေနမွာေပါ့ ။
သူ့ရဲ႕ ပထမဆံုးကလပ္စ္ၿဖစ္တဲ ့စိတ္ပညာအခ်ိန္မွာ သူကုိယ္တုိင္ခႏၶာကိုယ္ကို က်ံဳ ့က်ံဳ ့ေလးထားၿပီး အၿခားေက်ာင္းသားေတြနဲ ့မိတ္ဖဲြ ့ေနမိတယ္။ စာသင္ခန္း အၿပင္မွာ ရွဴးဖိနပ္ခြ်တ္၊ ဖိနပ္ခံုေပၚတင္၊ အၿခားေက်ာင္းသားေတြလုိ စာသင္ခန္း ထဲမွာ ညွပ္ဖိနပ္ပဲစီးထားလုိက္တယ္။ သူ သတိထားမိတာက ေက်ာင္းသားေလး တိုင္းမွာ အေရာင္စံုေၿခအိတ္ေတြ၀တ္ထားတယ္။ သူနားမလည္တဲ့စာတန္းေတြ နဲ ့ကာတြန္းရုပ္ေတြ၊ ပင့္ကူလူသားအရုပ္ေတြလည္း ေၿခအိတ္ေတြေပၚမွာ ေတြ ့ ရတယ္။ ဒီေက်ာင္းမွာ မိတ္ကပ္၊ နားကြင္း၊ ဆံပင္ရွည္၊ ဆံပင္ေဆးဆုိး စတာေတြ ကိုခြင္ ့မၿပုပါဘူး။ ဒီေတာ့သူတုိ ့စိတ္တုိင္းက်လုပ္ရတာက ေၿခအိတ္ပဲက်န္ေတာ့ပံုရပါတယ္။
စာသင္ခန္းေရွ့ပိုင္းခံုေတြမွာ ေက်ာင္းသားမရွိသေလာက္နည္းပါးေနတယ္။ ေစာေသးလုိ ့ၿဖစ္မွာဆိုၿပီး သင္တန္းစခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ စာသင္ခန္းကို မ်က္စိေ၀့ၿပီးေလ့လာမိေတာ့ ဒီစာသင္ခန္းဟာ မင္နီဆုိတာမွာ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္ကရွိခဲ ့တဲ ့ စာသင္ခန္းနဲ ့ခပ္ဆင္ဆင္တူေနတယ္။ သစ္သားစားပဲြနဲ ့ထုိင္ခံုေတြက အတန္းလုိက္တဲြထားတယ္။ ေရွ့မွာရွိေနတဲ ့ဘလက္ဘုတ္ကလည္း အေရာင္ေတြျပယ္ၿပီး မဲြေၿခာက္ေၿခာက္ၿဖစ္ေနတယ္။ မင္နီ တြန္ကာ( Minnetonka) က အခုစာသင္ခန္းေတြမွာဆိုရင္ ေဒၚလာ နွစ္ေထာင္ ၀န္းက်င္တန္ အၿပန္အလွန္ဆက္သြယ္ထားတဲ ့ အီလက္ထေရာနစ္ ၀ိွဳက္ ဘုတ္ေတြရွိတယ္။ ဆရာေတြဆီမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္ဘူး အေၿဖကိုသိရဖို ့အတြက္ ၀ိုင္ယာလက္ကလစ္ကာေတြ( Klicker ) ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာသင္ခန္းထဲမွာ ဘာမွမရွိဘူး။ ကိုရီးယားရဲ ့ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ယဥ္ေက်းမွဳဟာ စာသင္ခန္းထဲကို၀င္လာခြင့္မရဘူးထင္ပါရဲ ့။ ေက်ာင္းသား အားလံုးစံုလို ့စာသင္ခန္းကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၃၀ေက်ာ္ ကို ေတြ ့ရတယ္။ အဲရစ္ရဲ႕ အၿမင္မွာေတာ့ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းေက်ာင္းသား ၃၀ ေက်ာ္ဆုိတာေတာ္ေတာ္ၾကီးတဲ ့ကလပ္စ္ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ကိုရီးယားမွာေတာ့ ဒါကပံုမွန္ပမာဏပါပဲ။
“ မင္းၿမင္းစီးဖူးသလား။”
“ဘရက္ပစ္နဲ ့ေတြ ့ဖူးသလား။”
“မင္းမွာလယ္ေျမ ကိုယ္ပိုင္ရွိသလား။”
“တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေသနတ္နဲ ့ပစ္ဖူးသလား။”
ကိုရီးယားေတြဟာ အာရွတုိက္ရဲ႕ အီတလီေတြလုိ ၿဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြ၊ တရုတ္ေတြ ထက္ခံစားလြယ္တယ္၊ စကားလည္းပိုမ်ားတယ္ဆုိတာ သူၾကားဖူးတယ္။ အခု ကေလးေတြအားလံုးဟာ ေဖာ္ေဖာေရြေရြနဲ ့ေလွ်ာက္ေမးေနတာကို သူကိုယ္တိုင္ ၾကံုေတြ ့ေနရၿပီ။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီလုိစကားေၿပာရတာကို သေဘာက်ပါ တယ္။
“ေအး ၿမင္းေတာ့စီးဖူးပါတယ္။ နုိင္ငံေက်ာ္ ရုပ္ရွင္မင္းသား၊ မင္းသမီး အမ်ားၾကီးနဲ ့ေတာ့ မေတြ ့ဖူးဘူး။ ငါ့မွာ ကိုယ္ပိုင္လယ္ေၿမ မရွိပါဘူး။ ဘယ္သူ ့ကုိမွ ေသနတ္နဲ ့မပစ္ဘူးပါဘူး။” ကသူ ့အေၿဖေတြပါ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာမ၀င္လာၿပီး အတန္းေရွ ့မွာရပ္လုိက္တယ္။ မ်က္မွန္နဲ ့သူမက ကိုရီးယားလူမ်ိဳးထဲမွာေတာ့ အရပ္ရွည္တဲ႔အထဲမွာပါတယ္။ လက္တစ္ဖက္က မိုက္ကရိုဖုန္းကိုကိုင္ထားၿပီး အၿခားတစ္ဖက္က ထိပ္မွာဖားရုပ္ေလးပါတဲ့ ဒုတ္ တစ္ေခ်ာင္းကိုကိုင္ထားတယ္။ အဲဒီဒုတ္ေခ်ာင္းကေလးက ေစ်းဆိုင္ေတြမွာေရာင္းတတ္တဲ ့ ေက်ာယားရင္ ကုတ္လို ့ရတဲ ့ဒုတ္ေခ်ာင္းမ်ိဳးေလးပါ။ အဲရစ္က စကားေၿပာတာကို ရပ္၊ ခါးကို မတ္မတ္ၿပင္ၿပီး ၿပန္ထုိင္လို္က္တယ္။ အဲဒီဒုတ္ကေလးနဲ ့ ဘာလုပ္မွာပါလိမ့္ ဆိုတာကိုုလည္း သူစိတ္၀င္စားေနတယ္။
ထူးဆန္းတာက ဆရာမ၀င္လာတာကို ဘယ္သူမွ အေရးမစိုက္သလုိပဲ။ ဆရာမ အတန္းေရွ ့မွာ ရပ္ေနတာေတာင္ ေက်ာင္းသားေတြက စကားေၿပာ မရပ္ၾကဘူး။ ဆရာမက ေစာင့္ေနေသးတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြ ၿမင္ရတာ အဲရစ္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိ တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာမက ဖားဒုတ္ကေလးနဲ ့ခံုကိုရုိက္လုိက္တယ္။ ဒီေတာ့မွ ေက်ာင္းသားေတြက အာရံုစုိုက္လာၿပီး ကိုယ့္ခံုကိုယ္ စနစ္တက် လာ ထုိင္ၾကေတာ့တယ္။
သူမစာသင္ေနစဥ္မွာကိုပဲ အတန္းရဲ ့ေနာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ ့ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္စကားေၿပာေနၾကဆဲပဲ။ အဲရစ္ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြား မိတယ္။အေမရိကားမွာ ဒီထက္ဆိုးတဲ ့ေက်ာင္းသားေတြ သူေတြ ့ခဲ့ဖူးေပမယ့္ ကိုရီးယားက ေက်ာင္းသားေတြထက္ေတာ့ ေသေသ၀ပ္၀ပ္ရွိမွာပဲလို ့ သူေတြး မိတယ္။
မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ အတန္းေနာက္ပိုင္းဆီကို မ်က္လံုးေ၀့ၿပီး သူၾကည့္ လုိက္မိၿပန္တယ္။ မယံုနုိင္ေအာင္ၿဖစ္ေနလို ့ ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီး ၾကည့္ယူရ တယ္။ အတန္းရ ဲ ့သံုးပံုတစ္ပံုက အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ ငိုက္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ ဘူး။ တကယ္ကို လက္ေပၚေခါင္းတင္ၿပီး က်က်နနအိပ္ေနၾကတာပါ။ ေကာင္ မေလးတစ္ေယာက္ဆုိရင္ အသင့္ယူလာတဲ ့ေခါင္းအံုးေပၚ ေခါင္းခ်ၿပီးေတာ့ကို အိပ္ေနတာ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ၾကိုတင္ၾကံစည္ၿပီးေတာ့ကို အိပ္ေနတာပဲ။
ဘယ္လိုၿဖစ္ရတာလဲ???
သခ်ၤာ ၊ စာဖတ္နဲ ့သိပၸံဘာသာရပ္ေတြမွာ အေမရိကန္ေတြကို ေနာက္ေကာက္ ခ်ထားခဲတဲ ့ ကိုရီးယားေက်ာင္းသားေတြရဲ ့စာၾကိုးစားပံုအေၾကာင္းေတြ သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ခဲ ့ရပါတယ္။ အရွက္မရွိ အခုလုိ စာသင္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေနၾကတာကို မဖတ္ခဲ ့ရပါဘူး။ ဆရာမကို အားနာတာနဲ ့ အားလံုးရဲ ့ကိုယ္စား သူ ့ခါးကိုတမင္မက္မက္ထားၿပီး ထုိင္ေနရင္း ေနာက္ထပ္ဘာေတြမ်ား ၿဖစ္လာေ လဦးမလဲလို ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။
ဆရာမကလည္း ဘာမွမၿဖစ္သလုိပဲ စာသင္ေနတယ္။ စာသင္ခ်ိန္လည္း ၿပီးေရာ ေက်ာင္းသားေတြအိပ္ေနရာက နုိ္းလာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆယ္မိနစ္ အနားေပးတယ္။ ေက်ာင္းသူတစ္ခ်ိဳ ့ကစာသင္ခံုေတြေပၚတက္ထုိင္၊ တစ္ခ်ိဳ ့က စကားေၿပာ၊ တစ္ခ်ိဳ ့ကဖုန္းမက္ေဆ့ေတြပို ့လို့ပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ ့ေကာင္ေလးေတြ က်ၿပန္ေတာ့ သူတို ့ေဘာပင္နဲ ့ခံုကိုတီးေနၾကၿပန္တယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းပါပဲ။ စာသင္ခန္းဟာ သူတို ့အိပ္ခန္းထဲမွာလိုကို အားလံုးက လြတ္လြတ္လပ္ လပ္ေနေနၾကတာပါ။
ၿပီးေတာ့ သိပၸံဘာသာရပ္။ အရင္အတိုင္းပဲ၊ ေနာက္ပိုင္းက ေက်ာင္းသား သံုးပံု တစ္ပံုက အိပ္ေမာက်လို ့။ စာသင္ခန္းထဲမွာ ဒီေလာက္အိပ္ေနၾကတဲ ့ ကိုရီး ယားေက်ာင္းသားေတြက နုိင္ငံတကာစာေမးပဲြရလဒ္မွာ ဘာလို ့အမွတ္ေတြ အမ်ားၾကီးရေနရတာလဲ။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဆရာမကိုင္ထားတဲ့ေက်ာကုတ္ဖားဒုတ္တန္ေလးရဲ ့ အသံုး က်ပံုကို သူေတြ ့လုိက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီဒုတ္ကေလးက ေက်ာင္းသားေတြကို နွိဳးတဲ ့ဒုတ္ကေလးပါ။ တစ္ခ်ိဳ ့ဆရာေတြက စာသင္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့ ဒါမွမဟုတ္ စကားေၿပာေနတဲ ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ေခါင္းကို မနာေအာင္ေခါက္ၿပီး နွိဳးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက အဲဒီဒုတ္ကေလးကို “love stick” လုိ ့ေခၚၾကတယ္။
ေန ့လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အဲရစ္လည္း အၿခားေက်ာင္းသားေတြေနာက္ ကလုိက္ၿပီး သူတို ့လုပ္သလုိအကုန္လိုက္လုပ္ေနလုိက္တယ္။
ထမင္းပန္းကန္ၿပားထဲကို မပါမၿဖစ္ ကင္မ္ခ်ီ ၊ အမဲသား၊ အရြက္ေတြနဲ ့ေခါက္ဆဲြပါ ထည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေနဒါက ေက်ာင္းသူေလးကို ေတြ ့လိုက္ရလို ့ စိတ္သက္သာရာရၿပီး သူမေဘးမွာ သြားစားေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ေကၽြးတဲ ့ အစားအစာေတြကေတာ့ မင္နီတြန္ကာမွာ ေကၽြးတဲ ့အစားအစာေတြလို ၿပန္ေႏြးထားတာေတြ မဟုတ္ပဲ ေလာေလာလတ္လတ္ခ်က္ထားတဲ ့ပူပူေႏြးေႏြး အရသာရွိတဲ ့အစားအစာေတြ ၿဖစ္ေနတာကိုေတြ ့ရတယ္။
ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိတဲ ့ေကာ္ဖီဆုိင္ထဲမွာထုိင္ ေခါက္ဆဲြကိုတူနဲ ့ေမႊေနရင္း ကိုရီးယားကို လာဖို ့သူဆံုးၿဖတ္ခဲ့တာဟာ မွန္ကန္တဲ ့ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ၿဖစ္တယ္ ဆို တာ ေတြးေနမိတယ္။ သူနဲ ့အတူေက်ာင္းတက္ေနခဲ့ရတဲ ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေကာလိပ္ကို ေရာက္ၾကရေတာ့မယ္။ အိပ္ယာခင္းရွည္ၾကီးေတြ အပါအ၀င္ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ အားလံုးသယ္ယူလာခဲ့ၾကၿပီး သူတို ့နဲ ့အတူေနရမယ့္ အခန္းေဖာ္ေတြနဲ ့ေတြ ့ ဆံုေနၾကတယ္။ အဲဒီက ၿပီးရင္ ေမာင္မယ္သစ္လြင္ပဲြကို သူတို ့သြားၾကမယ္။ အဲရစ္ကေတာ့ သူတို ့ၾကားကေန မသိမသာအၿပင္ထြက္လာခဲ့တယ္။
အထက္တန္းၿပီးလို ့ရွီကာဂုိမွာရွိတဲ ့ Depaul တကၠသိုလ္က သူ ့ကို လက္ခံ လုိက္ၿပီးတဲ ့ေနာက္ သူသြားနုိင္တဲ ့နုိင္ငံေတြကို စစ္ေဆးၾကည့္မိတယ္ ။ သူအာရွတိုက္ကို သြားခ်င္တယ္။ အာရွတုိက္အေၾကာင္း သူဘာမွမသိသလို သူ ့အတြက္လံုး၀ အသစ္အဆန္းေတြၿဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ (ကာလအတန္ၾကာ သည္အထိ) သူသိထားတယ္။ အာရွတုိက္ကေန ၿပန္ေရာက္လာၿပီးေတာ့မွ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ကို ၿပန္လာၿပီး ဘ၀အသစ္ၿပန္စလိုက္ေတာ့မယ္လို ့ သူဆံုးၿဖတ္ခဲ့တာပါ။
ကိုရီးယားေက်ာင္းသားေတြဟာ အစားအေသာက္ကိုေရးၾကီးသုတ္ပ်ာစားၿပီး က်န္ေနတဲ ့မိနစ္အနည္းငယ္အခ်ိန္ေလးမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၾကဖုိ ့ စားေသာက္ဆုိင္ထဲကေနထြက္ေၿပးသြားၾကေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ ့က ဖံုေတြထဲမွာေဘာလံုးကန္ေနၾကသလို ေက်ာင္းသူတစ္ခ်ိဳ ့ကလည္း ေလွကားထစ္ေတြေပၚမွာထုိင္ရင္း သူတို ့စမတ္ဖုန္းေလးေတြနဲ ့Cy World ထဲကို ၀င္သြားၾက တယ္။ Cy World ဆိုတာက ေဖ့စ္ဘုတ္လိုမ်ိဳးၿဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ ့ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကို ပိုၿပီးထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ ့စနစ္နဲ ့ပါ။ အဲရစ္ကိုယ္တုိင္ကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွ စား လို ့ေသာက္လို ့ၿပီးတဲ ့ေက်ာင္းသားၿဖစ္သလို စားေသာက္ဆိုင္ထဲက ထြက္လာရာ မွာလည္း သူေနာက္ဆံုးပါပဲ။
ေနာက္ထပ္စာသင္ခ်ိန္ မစမီေလးမွာပဲ သူအၿမဲတမ္းၾကားေနရတဲ ့စာေမးပဲြ အေၾကာင္း ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္မိေတာ့
“ဒီစာေမးပဲြက မင္းတုိ ့အေမရိကားက SAT စာေမးပဲြလိုပါပဲ။ ထူးၿခားတာက ဒီစာေမးပဲြ အေၿဖက မင္းဘ၀တစ္ခုလံုးကို အဆံုးအၿဖတ္ေပးတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ကိုရီးယားမွာေတာ့ မင္းရဲ႕ပညာေရးဆိုတာ မင္းစာေမးပဲြမွာရတဲ ့ရမွတ္ပဲ။ ရမွတ္ေ ကာင္းရင္ အနာဂတ္လည္း အလားအလာရွိတယ္။” လို ့စီနီယာေက်ာင္းသားက သူ ့ကိုရွင္းၿပတယ္။
အမွတ္အၿမင့္ဆံုးရသူေတြဟာ ကိုရီးယားရဲ ့ထိပ္သီးတကၠသိုလ္ၾကီးသံုးခုကို တက္ေရာက္ခြင္ ့ရမယ္။ အဲဒီတကၠသိုလ္ ၾကီးေတြကိုေရာက္သြားရင္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း၊ အိမ္ေကာင္းေကာင္း သက္ေတာင့္သက္တာဘ၀ကို လည္းရနုိင္မယ္။ လူတုိင္းကမင္းကို တစ္ေလးတစ္စားရွိမယ္လို ့ဆက္ရွင္းၿပတယ္။
ေနာက္ထပ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က
“ဒါဆိုရင္ မင္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းခံရသူၿဖစ္သြားၿပီ။” လို ့ရယ္စရာလုိလိုနဲ ့၀င္ၿပီးၿဖည့္စြက္လိုက္တယ္။
ဆက္ရန္
