ပဋိပကၡ....


မိတ္မဆက္ခင္ ေတာ႔ပ္ တင္း ဝင္သြားမႈ...
အင္းဝမွာ တင္ထားသမ်ွ စာအုပ္ ခ်က္ခ်င္း ကုုန္သြားမႈ...
ဝယ္ယူ၊ ဖတ္ရွဳၾကတဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္ကို ေက်းဇူး အထူးတင္ရပါသည္။

ကိုရီးယားရဲ႕ ဝိဉာဥ္ကို ဖမ္းၾကည့္ျခင္း (၂)


"ေမာနင္း ဂ်က္စမင္း"
"ေမာနင္း ဆာ။ ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား"
"ေပ်ာ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အခ်ိန္အေျပာင္းအလဲရွိတယ္ဆိုတဲ႔ ဂ်က္စမင္းရဲ႕မက္ေဆ႔ဂ်္ က မနက္ ႏွစ္နာရီမွေနာ္"
"အခ်ိန္အေျပာင္းအလဲအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဟုတ္တယ္၊ ႏွစ္နာရီထိုးမွ ဒီေန႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ အဆုံးသတ္ႏိုင္ၾကလို႔ပါ"
"ဒါနဲ႔ ဂ်က္စမင္း ဒီမနက္ ဘယ္အခ်ိန္အိပ္ယာက ထခဲ႔သလဲ၊ အိပ္ေရးေရာ ဝ, ခဲ႔သလား"
"၆ နာရီခြဲ။ အခုတေလာ အက်င္႔ရေနၿပီ။ အရင္လကတည္းက အႀကိဳေလ႔က်င္႔မႈေတြ လာလုပ္ခဲ႔ရတယ္။ ကိုယ္႔တာဝန္ေပးထားတဲ႔ ဧည့္သည္က ဘယ္သူ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံသား၊ ဘယ္ေဟာ္တယ္မွာ တည္းမယ္၊ သူ႕လက္ရွိရာထူးက ဘာ၊ သူ႔အတြက္ က်န္းမာေရးလိုအပ္ခ်က္က ဘာေတြျဖစ္မယ္ စတာေတြ အကုန္ေလ႔လာထားရပါတယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဂ်က္စမင္း၊ ဒါနဲ႔ ညက ဒီကအျပန္မွာ ဘာေတြ ဆက္လုပ္ၾကေသးသလဲ"
"အရင္ဆုံး တစ္ေန႔တာရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို ျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ အစီအစဥ္တက် ျဖစ္သြားတာေတြရွိသလို ကေမာက္ကမေတြလည္း အမ်ား ႀကီးပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို ေျပာင္းသင္႔တာေျပာင္း ရတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အသိေပးဖို႔ ေနာက္က်သြားတာပါ"
"ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ႔ပြဲမွာ ဒီေလာက္ေတာ႔ ရွိမွေပါ႔၊ ဧည့္သည္ အမ်ားစုကလည္း နားလည္ၾကမွာပါ"
"ဒါနဲ႔ ဂ်က္စမင္းတို႔အုပ္စုမွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တာက ဘယ္သူလဲ"
"သူက ကရိုလိုင္းေလ၊ မေန႔က ေန႔လယ္စာ စားရင္း စကားေျပာခဲ႔သူေလ၊ သူက နယူးေယာက္မွာေမြးတဲ႔ ကိုရီးယန္း"
"ေအာ္ ေအး သူေျပာတယ္။ ငါ႔ကိုေတာင္ ကမၻာေက်ာ္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ စကၤာပူကို ကိုယ္စားျပဳမွာလား၊ ျမန္မာကို ကိုယ္စားျပဳမွာလား ေမးသြားေသးတယ္"
"ဟုတ္တယ္၊ ဒီ ေဟာ္တယ္ႏွစ္ခုက ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကို သူက ဖိုင္နယ္လိုက္ဇ္လုပ္တယ္"
************************************************************************
အာရွတန္ဖိုးလား၊ အေနာက္ကို စိန္ေခၚမႈလား၊ လူမ်ိဳးရဲ႕ သဘာဝလား။ အားလုံး အမည္တပ္လို႔ရပါတယ္။
၁။ ဒီမိုကေရစီဆန္ဆန္ ေဆြးေႏြးခြင္႔ရွိတယ္။ ေနာက္ဆုံး ေခါင္းေဆာင္က ဆုံးျဖတ္တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္က ဆုံးျဖတ္ၿပီးရင္ သေဘာမတူလည္း လိုက္။
၂။ လူ႔ေရွ႕မွာ လူႀကီးကို ႏႈတ္လွံမထိုးရဘူး။ သူတစ္ျပန္ ငါတစ္ျပန္ေတြ မရွိရဘူး။
၃။ အစီအစဥ္တက်မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ဖုန္းမက္ေဆ႔ဂ်္ ခ်က္ခ်င္းပို႔။ လမ္းညႊန္မႈ အတိုင္းလိုက္။
၄။ တစ္ေန႔တာရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္လွန္သုံးသပ္၊ ေနာက္ေန႔အတြက္ အစီအစဥ္ ဆုံးျဖတ္
**************************************************************************

ဒီယဥ္ေက်းမႈေတြကို ၂၀၀၂ ခု၊ စကၤာပူ လူငယ္ေတြ ျမန္မာျပည္ ေရာက္လာ ကတည္းက ေလ႔လာခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ အလုပ္မျပီးဘဲ လုံးဝမအိပ္ရဘူး။ ပြဲမွာ တစ္မိန႔္တစ္အာဏာဆန္သေလာက္ သူတို႔ခ်င္း တံခါးပိတ္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပြက္ေလာရိုက္ေနတတ္တယ္။
*************************************************************************

အားလုံး ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္လို႔ သြားရမယ္႔ခရီးစဥ္ကို ဒရိုင္ဘာရဲ႕လက္ထဲ အပ္လိုက္ၿပီလည္းဆိုေရာ က်ေနာ္႔ေဘးက ဂ်က္စမင္းလည္း အိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ႔တယ္။ အနည္းဆုံး တစ္နာရီေတာ႔ သူမ အနားယူခ်ိန္ရသြားတယ္။
သူ႔ကို စာနာမိရင္း ျပဴတင္းေပါက္ေဘးမွာ ထိုင္ဖို႔ေျပာ၊ လြတ္က်မလိုျဖစ္ေနတဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဖြားဖက္ေတာ္ ဟန္းဖုန္းေလးကိုေတာင္ ယူကိုင္ေပးခဲ႔ရေသးတယ္။ ဒါကို ဂ်က္စမင္းမသိဘူး။ ကားရပ္ေတာ႔မွ ေဆာရီး၊ သင္႔ခ္ ယူ တဲ႔။

ေနးရွင္းတစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေနာက္ကြယ္က သဲလြန္စတစ္ခ်ိဳ႕ ဂ်က္စမင္းဆီက က်ေနာ္ရလိုက္ပါတယ္။ သူမက ၂၁ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလ။
(ဆက္ရန္)

 ***ကိုရီးယားရဲ႕ ဝိဉာဥ္ကို ဖမ္းၾကည့္ျခင္း***

မိုးေတြ ရြာဆဲပဲလား အေဖ

"ငါ႔သား၊ မိုးေတြသိပ္႐ြာေနတယ္၊ လယ္ကန္သင္းေတြ က်ိဳးကုန္မွာစိုးရတယ္။ အေဖတို႔ လယ္ထဲဆင္းၾကည့္ရေအာင္"
အိပ္ေနတဲ႔ က်ေနာ္႔ကို အေဖက တိုးတိုးေလး လႈပ္ႏႈိးပါတယ္။ လယ္က ႐ြာနဲ႔ သုံးမိုင္ေလာက္ေဝးမယ္ ထင္တယ္။ အိပ္ယာက မထခ်င္ထခ်င္ က်ေနာ္က
"အေဖ၊ က်ဳပ္ ဖိနပ္သည္းႀကိဳးျပတ္ေနတယ္၊ စီးလို႔မရေတာ႔ဘူး"
"အေဖ႔ဖိနပ္ကို စီး၊ ေပါက္ျပားကိုယူ၊ လာ အျမန္သြားရေအာင္"
ဒီလိုနဲ႔ ရြာကထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ခပ္တည္းတည္း အေဖ႔ဖိနပ္ကလည္း ေခ်ာင္း ကိုေက်ာ္ေတာ႔ ျပတ္သြားျပန္ေရာ။
ဒီေတာ႔ ေတာသား၊ လယ္သမား၊ သိန္းေဖျမင္႔ အသည္းစြဲ၊ လက္ဝဲယိမ္းတဲ႔ အေဖက
"ခရီးက မဆုံးေသးေတာ႔ ဖိနပ္မပါလည္း ဆက္ေလ်ွာက္ရမွာပဲ ငါ႔ သားေရ။ ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔" လို႔ ေျပာခဲ႔ပါတယ္။
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔..
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔....
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔......
ခပ္ညံ့ညံ့သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈေလးပါ။
ေလာကႀကီးမွာ အေဖ႔လက္ခုပ္သံထက္က်ယ္တာလည္း တစ္ခါမွ မၾကားခဲ႔ရဖူးပါဘူး အေဖရယ္။
ဇင္ေဝေသာ္

အေဖ့ဆႏၵျဖည့္ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲအခမ္းအနား ဖိတ္ၾကားလႊာ

ျပည္တြင္းမွ တက္ေရာက္လိုတဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအေနနဲ႔
၁။ ကမ္းလက္အီးေမးထဲကို မိမိတို႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္အေကာင္႔ (ျဖစ္ႏိုင္ရင္ နာမည္ရင္း ပါ) နဲ႔အတူ တက္ေရာက္လိုေၾကာင္း ၂၈ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံးထား အီးေမးပို႔ (လူဦးေရ ခ်ိန္ဆဖို႔ လိုအပ္တဲ႔အတြက္)
၂။ ဒီ ဖိတ္စာကို ပရင္႔ထုတ္ၿပီး တက္ေရာက္ႏိုင္ပါေၾကာင္း.....

ဦးဂရုနဲ႔လန္းေဂြ႔မာစတာ(လွည့္ၾကည့္မိတဲ႔ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား)


ဆရာနဲ႔အနီးကပ္သင္ခဲ႔ရတာမ်ိး မဟုတ္ေလေတာ႔ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ပတ္သက္ လို႔ ေက်းဇူးအတင္ရဆုံးက အေဆာင္ေဖာ္ ဦးဂရုနဲ႔ သူ႔ရဲ႕လန္းေဂြ႔မာစတာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ႔တကၠသိုလ္ (မန္း) အတူေနရဟန္းတစ္ပါးက မိမိနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
"သူတို႔ အဂၤလိပ္က ေကာင္းၿပီေပါ႔ကြာ၊ တကၠသိုလ္သက္တန္းတစ္ေလ်ွာက္လုံး အဂၤလိပ္ပဲ ထိုင္လုပ္သြားတာ၊ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ေတာင္ ေထာင္က်က္သြားတဲ႔ လူေတြ" လို႔ ဆိုတဲ႔ မုဒိတာစကား တစ္ဆင္႔ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ကို ေထာင္က်က္တာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက ဒီလိုပါ။

ဦးဂရုမွာ အေမရိကန္ေရာက္ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးက လွမ္းေပးထားတဲ႔ အသံထြက္ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ (လန္းေဂြ႔မာစတာ) ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အေမရိကကို လွမ္းေခၚဖို႔ သူ႔ အတြက္ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးရဲ႕ ျပင္ဆင္ေပးမႈပါ။ ဦးဂရုက အျခား ဘာသာရပ္ေတြကိုလည္း လုပ္ေနရေတာ႔ အဂၤလိပ္စာကို ေဇာက္ခ်မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဦးဇင္း သုံးခ်င္ရင္သုံးဆိုၿပီး သူ႔ လန္းေဂြ႔မာစတာကို ငွားထားပါတယ္။ ဘယ္လိုေက်းဇူးတင္ရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ ၾကားပဲၾကားဖူးတဲ႔ အဲဒီေခတ္
က ေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္တန္ ပစၥည္းႀကီး။ ဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံလည္း မရွိ၊ ပိုက္ဆံရွိ လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဝယ္လို႔မရ။

သူ႔ရဲ႕ လန္းေဂြ႔မာစတာရလိုက္တဲ႔ေန႔ကစၿပီး ကိုယ္႔ရဲ႕ ကို႔ယို႔ကားယား အသံထြက္ေတြကို ထိုင္ျပင္ေနမိ၊ စကားလုံးအသစ္ေတြကို အတုခိုးရင္း လိုက္ေျပာေနမိတယ္။ လူနဲ႔သူ႔အဘိဓာန္ႀကီးက ခြဲလို႔မရေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြား တယ္။ သုံးလေလာက္သုံးၿပီးေတာ႔ အားနာတာနဲ႔ "လိုမွ ငွားေတာ႔မယ္" ဆိုၿပီး သူ႔ျပန္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ တစ္ရက္ကို အနည္းဆုံး နာရီဝက္ေလာက္ေတာ႔ သုံးျဖစ္ပါတယ္။ တိုးတက္စျပဳလာတဲ႔ မိမိအဂၤလိပ္ဟာ အဲဒီ အဘိဓာန္ရဲ႕ ေကာင္းမႈေၾကာင္႔လို႔ ဒီေန႔အထိ ယုၾကည္ေနမိသလို ဦးဂရုနဲ႔ သူ႔ ဘႀကီးဘုန္းႀကီးရဲ႕ ေက်းဇူးကိုလည္း တိုက္ဆိုင္တိုင္း ေအာက္ေမ႔လ်က္ပါ။

အခု သူဘယ္မွာရွိၿပီး ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိတာက မိမိရဲ႕ အထင္ကရအရွိဆုံး ဆက္ဆံေရး အားနည္းခ်က္ႀကီးပါ။ ရင္ထဲမွာပဲ ရွိေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ပိုက္ဆံရွိရင္ အဝယ္ခ်င္ဆုံးပစၥည္းက အသံထြက္ အဂၤလိပ္အဘိဓာန္ျဖစ္ေနခဲ႔ တယ္။ သိပ္မလိုေတာ႔တာေတာင္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကအိပ္မက္မို႔ ဝယ္လည္း ဝယ္ျဖစ္ ခဲ႔တယ္။ စကၤာပူကိုထြက္လာမွ အရွင္စကၠပါလကို(ထင္တာပဲ) ေပးထားခဲ႔တယ္။

ေနာက္ၿပီး အဂၤလိပ္အသံထြက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေလးထားမႈ ျမန္မာေတြမွာ အားနည္းတတ္တယ္(လို႔ ထင္တယ္)။ ႏႈတ္ခမ္းေတြ၊ လ်ွာေတြ၊ ပါးစပ္ေပါက္အေန အထားေတြကအစ ေလ႔လာသူေတြကို သေရာ္ေတာ္ေတာ္လည္း လုပ္တတ္ၾက တယ္(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတာင္ သေရာ္ခံ မလြတ္ခဲ႔ဘူး)။ မလုပ္အပ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ေပါ႔ေတာ႔ေတာ႔နဲ႔ သူ႔အသံကို အလြယ္မရႏိုင္ဘူး။ တကယ္က ပုဒ္စစ္က်မ္းဆိုတာ ပါဠိအသံထြက္ဖို႔ အာ၊ လ်ွာ၊ သြား၊ ႏႈတ္ခမ္း အေနအထားေတြ ကို ဖြင္႔ဆိုျပတဲ႔ ဖိုနစ္တစ္က်မ္းတစ္က်မ္းဆိုတာ မေမ႔အပ္ဘူး။

အဂၤလိပ္ပဲ ေျပာလို႔ေတာ႔ ရတာေပါ႔။ ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ိဳးတိုင္း ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာေန ၾကတာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုအဂၤလိပ္လဲဆိုတဲ႔ ကြဲျပားမႈကလည္း ႏိုင္ငံတိုင္း၊ လူမ်ိဳး တိုင္းမွာရွိတယ္။
ကိုယ္႔အဂၤလိပ္က "စံ" မဝင္ရင္ ထမင္းဝင္စား၊ ေဈးဝင္ဝယ္လို႔ရေပမဲ႔ ပညာရွင္ ၾကား ထဲေတာ႔ မေရာက္ႏိုင္ဘူး။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိေနရာမွာ ခဏရပ္၊ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ႔ အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ ဦးဂရုရဲ႕ပုံရိပ္ ရင္မွာထင္လာလို႔ ........