မန္ယူ


ဒီပုံကို ပထမတင္စဥ္က မန္ယူပရိသတ္ေတြက ေနာက္တယ္ထင္ေနၾကတာ။
လက္စတာကို ဒါဇင္ဝက္နီးပါး ဂိုးေပးလိုက္မွ ယုံၾကတာ။ တစ္ျခမ္းက ေဟာင္းေလာင္းႀကီး။
ဗန္ေဂါနည္း ဗန္ေဂါဟန္လို႔ပဲ ယူဆရေတာ႔မွာပဲ။
မာေဆးဆိုက္ ဒါဘီပြဲၿပီးမွ ၾကည့္ရဦးမယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ စေနသား ဦးတင္ေမာင္ဝင္း ခင္ဗ်ား


(လွည့္ၾကည့္မိတဲ႔ ေထာင္႔ခ်ိဳးမ်ား)

"ေနစမ္းပါအုံး၊ အရွင္ဘုရားက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔မ်ား ရီးဒါးဒိုင္ဂ်က္ထဲက ဟာသေတြ ေရးတင္ေနတာလဲ၊ မလုပ္စမ္းပါနဲ႔၊ အရွင္ဘုရားဆီက လီကြမ္းယု စာအုပ္ တပည့္ေတာ္ငွားဖတ္တာ အခု ၿပီးသြာၿပီ။ အဲဒါ ဇာဂနာတို႔ ေထာင္ထဲမွာ ခိုးဖတ္ခဲ႔ရတယ္ဆိုတဲ႔စာအုပ္။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ကိုယ္႔မွာ ျမန္မာေရာ အဂၤလိပ္ေရာရွိေနတာပဲ။ အဲဒါမ်ိဳး ဘာသာျပန္လိုက္စမ္းပါ"

မိုက္တိမိုက္ကန္းစိတ္က
"ငါ႔ဘာသာ ငါေရးခ်င္ရာေရး တင္မွာေပါ႔၊ သူနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ၊ လာၿပီး ဆရာႀကီးလုပ္ေနေသးတယ္" လို႔ ေျပာတယ္။
သုံးသပ္ဆင္ျခင္တဲ႔စိတ္က
" ဒီ လူ႔ဂြစာႀကီးနဲ႔ ေပါင္းလာတာၾကာၿပီ၊ ေစတနာမပါရင္ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာတဲ႔လူ၊ သူေျပာတာကို စဥ္းစား" လို႔ ေျပာတယ္။

အဲသလိုန႔ဲ တစ္ႏွစ္ျပည့္လို့ ေရးမိတာေတြျပန္စုလိုက္ေတာ႔ ဒီေန႔ ဒီ စာအုပ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ေလ...ဗ်ာ။
ဦးတင္ေမာင္ဝင္း ေရ၊ ခင္ဗ်ား သေဘာမတူရင္ေတာင္ လွည့္ၾကည့္မိတိုင္းေတြ႔ ရမယ္႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကို ေက်းဇူးတရားေတြနဲ႔ ထုတ္ပိုးထားမိပါတယ္။





အမွာ။ ။ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းဆိုတာ ကမ္းလက္ထဲ ကြန္မင္႔ေတြ အီးလို ဝင္ဝင္ေရး တတ္သူပါ။ အီးလိုေထာင္႔ေနတယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔၊ ျမန္မာလိုေျပာရင္ ဒီထက္ေထာင္႔ပါတယ္။ အသည္းငယ္ရင္ နားေထာင္လို႔မရဘူး။ ၁၆ ႏွစ္ေအာက္ဆိုရင္ သူ႔စကားနားေထာင္ဖို႔ မိဘရဲ႕ ဂိုက္ဒင္႔စ္ လိုမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ရဲေဘာ္စိတ္အျပည့္ရွိ၊ ရင္ဘတ္နဲ႔ စကားေျပာတတ္လို႔ ရြာ႔အျပင္ ေရာက္ေနသူ ထဲက တစ္ေယာက္ေပါ႔။

(သီဟနာဒ၊ ဇင္ေဝေသာ္)

ပဋိပကၡ....


မိတ္မဆက္ခင္ ေတာ႔ပ္ တင္း ဝင္သြားမႈ...
အင္းဝမွာ တင္ထားသမ်ွ စာအုပ္ ခ်က္ခ်င္း ကုုန္သြားမႈ...
ဝယ္ယူ၊ ဖတ္ရွဳၾကတဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္ကို ေက်းဇူး အထူးတင္ရပါသည္။

ကိုရီးယားရဲ႕ ဝိဉာဥ္ကို ဖမ္းၾကည့္ျခင္း (၂)


"ေမာနင္း ဂ်က္စမင္း"
"ေမာနင္း ဆာ။ ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား"
"ေပ်ာ္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ အခ်ိန္အေျပာင္းအလဲရွိတယ္ဆိုတဲ႔ ဂ်က္စမင္းရဲ႕မက္ေဆ႔ဂ်္ က မနက္ ႏွစ္နာရီမွေနာ္"
"အခ်ိန္အေျပာင္းအလဲအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဟုတ္တယ္၊ ႏွစ္နာရီထိုးမွ ဒီေန႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြ အဆုံးသတ္ႏိုင္ၾကလို႔ပါ"
"ဒါနဲ႔ ဂ်က္စမင္း ဒီမနက္ ဘယ္အခ်ိန္အိပ္ယာက ထခဲ႔သလဲ၊ အိပ္ေရးေရာ ဝ, ခဲ႔သလား"
"၆ နာရီခြဲ။ အခုတေလာ အက်င္႔ရေနၿပီ။ အရင္လကတည္းက အႀကိဳေလ႔က်င္႔မႈေတြ လာလုပ္ခဲ႔ရတယ္။ ကိုယ္႔တာဝန္ေပးထားတဲ႔ ဧည့္သည္က ဘယ္သူ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံသား၊ ဘယ္ေဟာ္တယ္မွာ တည္းမယ္၊ သူ႕လက္ရွိရာထူးက ဘာ၊ သူ႔အတြက္ က်န္းမာေရးလိုအပ္ခ်က္က ဘာေတြျဖစ္မယ္ စတာေတြ အကုန္ေလ႔လာထားရပါတယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဂ်က္စမင္း၊ ဒါနဲ႔ ညက ဒီကအျပန္မွာ ဘာေတြ ဆက္လုပ္ၾကေသးသလဲ"
"အရင္ဆုံး တစ္ေန႔တာရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို ျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ အစီအစဥ္တက် ျဖစ္သြားတာေတြရွိသလို ကေမာက္ကမေတြလည္း အမ်ား ႀကီးပဲေလ။ ေနာက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကို ေျပာင္းသင္႔တာေျပာင္း ရတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အသိေပးဖို႔ ေနာက္က်သြားတာပါ"
"ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ႔ပြဲမွာ ဒီေလာက္ေတာ႔ ရွိမွေပါ႔၊ ဧည့္သည္ အမ်ားစုကလည္း နားလည္ၾကမွာပါ"
"ဒါနဲ႔ ဂ်က္စမင္းတို႔အုပ္စုမွာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်တာက ဘယ္သူလဲ"
"သူက ကရိုလိုင္းေလ၊ မေန႔က ေန႔လယ္စာ စားရင္း စကားေျပာခဲ႔သူေလ၊ သူက နယူးေယာက္မွာေမြးတဲ႔ ကိုရီးယန္း"
"ေအာ္ ေအး သူေျပာတယ္။ ငါ႔ကိုေတာင္ ကမၻာေက်ာ္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ စကၤာပူကို ကိုယ္စားျပဳမွာလား၊ ျမန္မာကို ကိုယ္စားျပဳမွာလား ေမးသြားေသးတယ္"
"ဟုတ္တယ္၊ ဒီ ေဟာ္တယ္ႏွစ္ခုက ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကို သူက ဖိုင္နယ္လိုက္ဇ္လုပ္တယ္"
************************************************************************
အာရွတန္ဖိုးလား၊ အေနာက္ကို စိန္ေခၚမႈလား၊ လူမ်ိဳးရဲ႕ သဘာဝလား။ အားလုံး အမည္တပ္လို႔ရပါတယ္။
၁။ ဒီမိုကေရစီဆန္ဆန္ ေဆြးေႏြးခြင္႔ရွိတယ္။ ေနာက္ဆုံး ေခါင္းေဆာင္က ဆုံးျဖတ္တယ္၊ ေခါင္းေဆာင္က ဆုံးျဖတ္ၿပီးရင္ သေဘာမတူလည္း လိုက္။
၂။ လူ႔ေရွ႕မွာ လူႀကီးကို ႏႈတ္လွံမထိုးရဘူး။ သူတစ္ျပန္ ငါတစ္ျပန္ေတြ မရွိရဘူး။
၃။ အစီအစဥ္တက်မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ဖုန္းမက္ေဆ႔ဂ်္ ခ်က္ခ်င္းပို႔။ လမ္းညႊန္မႈ အတိုင္းလိုက္။
၄။ တစ္ေန႔တာရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္လွန္သုံးသပ္၊ ေနာက္ေန႔အတြက္ အစီအစဥ္ ဆုံးျဖတ္
**************************************************************************

ဒီယဥ္ေက်းမႈေတြကို ၂၀၀၂ ခု၊ စကၤာပူ လူငယ္ေတြ ျမန္မာျပည္ ေရာက္လာ ကတည္းက ေလ႔လာခြင္႔ ရခဲ႔ပါတယ္။ အလုပ္မျပီးဘဲ လုံးဝမအိပ္ရဘူး။ ပြဲမွာ တစ္မိန႔္တစ္အာဏာဆန္သေလာက္ သူတို႔ခ်င္း တံခါးပိတ္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပြက္ေလာရိုက္ေနတတ္တယ္။
*************************************************************************

အားလုံး ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္လို႔ သြားရမယ္႔ခရီးစဥ္ကို ဒရိုင္ဘာရဲ႕လက္ထဲ အပ္လိုက္ၿပီလည္းဆိုေရာ က်ေနာ္႔ေဘးက ဂ်က္စမင္းလည္း အိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ႔တယ္။ အနည္းဆုံး တစ္နာရီေတာ႔ သူမ အနားယူခ်ိန္ရသြားတယ္။
သူ႔ကို စာနာမိရင္း ျပဴတင္းေပါက္ေဘးမွာ ထိုင္ဖို႔ေျပာ၊ လြတ္က်မလိုျဖစ္ေနတဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဖြားဖက္ေတာ္ ဟန္းဖုန္းေလးကိုေတာင္ ယူကိုင္ေပးခဲ႔ရေသးတယ္။ ဒါကို ဂ်က္စမင္းမသိဘူး။ ကားရပ္ေတာ႔မွ ေဆာရီး၊ သင္႔ခ္ ယူ တဲ႔။

ေနးရွင္းတစ္ခုရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေနာက္ကြယ္က သဲလြန္စတစ္ခ်ိဳ႕ ဂ်က္စမင္းဆီက က်ေနာ္ရလိုက္ပါတယ္။ သူမက ၂၁ ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလ။
(ဆက္ရန္)

 ***ကိုရီးယားရဲ႕ ဝိဉာဥ္ကို ဖမ္းၾကည့္ျခင္း***

မိုးေတြ ရြာဆဲပဲလား အေဖ

"ငါ႔သား၊ မိုးေတြသိပ္႐ြာေနတယ္၊ လယ္ကန္သင္းေတြ က်ိဳးကုန္မွာစိုးရတယ္။ အေဖတို႔ လယ္ထဲဆင္းၾကည့္ရေအာင္"
အိပ္ေနတဲ႔ က်ေနာ္႔ကို အေဖက တိုးတိုးေလး လႈပ္ႏႈိးပါတယ္။ လယ္က ႐ြာနဲ႔ သုံးမိုင္ေလာက္ေဝးမယ္ ထင္တယ္။ အိပ္ယာက မထခ်င္ထခ်င္ က်ေနာ္က
"အေဖ၊ က်ဳပ္ ဖိနပ္သည္းႀကိဳးျပတ္ေနတယ္၊ စီးလို႔မရေတာ႔ဘူး"
"အေဖ႔ဖိနပ္ကို စီး၊ ေပါက္ျပားကိုယူ၊ လာ အျမန္သြားရေအာင္"
ဒီလိုနဲ႔ ရြာကထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ခပ္တည္းတည္း အေဖ႔ဖိနပ္ကလည္း ေခ်ာင္း ကိုေက်ာ္ေတာ႔ ျပတ္သြားျပန္ေရာ။
ဒီေတာ႔ ေတာသား၊ လယ္သမား၊ သိန္းေဖျမင္႔ အသည္းစြဲ၊ လက္ဝဲယိမ္းတဲ႔ အေဖက
"ခရီးက မဆုံးေသးေတာ႔ ဖိနပ္မပါလည္း ဆက္ေလ်ွာက္ရမွာပဲ ငါ႔ သားေရ။ ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔" လို႔ ေျပာခဲ႔ပါတယ္။
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔..
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔....
ဖိနပ္မပါရင္ ဆူး၊ ခလုတ္ကို ပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ ေပါ႔......
ခပ္ညံ့ညံ့သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈေလးပါ။
ေလာကႀကီးမွာ အေဖ႔လက္ခုပ္သံထက္က်ယ္တာလည္း တစ္ခါမွ မၾကားခဲ႔ရဖူးပါဘူး အေဖရယ္။
ဇင္ေဝေသာ္