ေတာင္ေရာက္ ေျမာက္ေရာက္


ေတာင္။ ။ "ဂ်ပန္မွာေနတဲ႔ က်မတို႔အသိမိတ္ေဆြေတြ ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး စီးပြားေရး လုပ္ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕လက္ရွိအလုပ္ကလည္း စားေသာက္ဆိုင္ေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနေတာ႔ သူတို႔ျပန္လုပ္တဲ႔စီးပြားေရးကလည္း စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ပဲေပါ႔။ သူတို႔အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး ဂ်ပန္အေတြ႔အႀကဳံကိုအေျခခံၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကည့္ၾကတာ ပါ။ ဆိုင္ေတြမွာ သန္႔ရွင္းေအာင္ထား၊ ေလေအးစက္ေတြ တပ္ဆင္ စတာေတြေပါ႔။ ေဈးကိုလည္း သာမန္လူထု လက္လွမ္းမွီေအာင္ အမ်ားႀကီး တင္မထားဘူး ေပါ႔။ အလုပ္ျဖစ္တယ္သိရလို႔ ဝမ္းသာစရာပဲ။ လူထုအမ်ားစုက လိုက္ႏိုင္ပါတယ္"
ထိုင္ဝမ္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားပါ။

ေျမာက္။ ။ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီးကိုယ္ႏိုင္တဲ႔နယ္ပယ္ေတြမွာ ျပန္ၿပီးအလုပ္လုပ္ၾကရင္ေတာ႔ တစ္ဦးခ်င္းစီနဲ႔ စာရင္ ပိုအားေကာင္းမယ္ဆိုတာကေတာ႔ အမွန္ပဲ။ ဒါဆို သည္းခံ ဖို႔၊ အနစ္နာခံဖို႔လည္းလိုမယ္။ သည္းခံ၊ အနစ္နာခံဆိုျပန္ေတာ႔ ဘယ္အတိုင္း အတာအထိ သည္းခံ၊ အနစ္နာခံရမွာလဲဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းတက္လာမွာလည္း အမွန္ပဲ။ ဘယ္လိုပဲဆိုဆို သေဘာတူရာအုပ္စုေတြဖြဲ႔ၿပီး ေကာ္ပိုေရးရွင္းပုံစံနဲ႔ ဆိုရင္ စီးပြားေရးအျမတ္အစြန္းမရရင္ေတာင္ လမ္းျပသလိုေတာ႔ ျဖစ္သြားႏိုင္ တယ္။ ျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိရင္ စြမ္းႏိုင္သူေတြပါ လိုက္လာႏိုင္တယ္။

ေတာင္။ ။ ၾကာပါၿပီ၊ ရြာကေရရဖို႔ မိုးထိုင္ေစာင္႔ရတဲ႔အခ်ိန္။ ေရတြင္းတူးဖို႔က လည္း ေပ ၃၀၀ ကေန ၆၀၀ ေလာက္တူးမွရမယ္ဆိုေတာ႔ အစိုးရတူးေပးတဲ႔ တြင္းႀကီးတစ္တြင္းပဲရွိတယ္။ ဒါက သုံးဖို႔ေသာက္ဖို႔ပဲ။ စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ မရဘူး။ ဒီ ေရတြင္းမ်ိဳးကလည္း အစိုးရနဲ႔ကုလသမဂၢလူသားခ်င္စာနာမႈအဖြဲ႔ေတြတူးမွ ရႏိုင္ တယ္လို႔ လက္ခံထားၾကတာ။ ဘယ္သူမွ စမ္းမတူးဘူး၊ အရင္းအႏွီးနဲ႔႔ အထူးသျဖင္႔ အရဲစြန္႔မႈလိုတယ္မဟုတ္လား။ တူျဖစ္သူက က်ိဳးစားၿပီး ေရတြင္း တူးၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ႔ အားေပးလိုက္တယ္၊ ဒါကိုပဲ ဥစၥာေစာင္႔က သေဘာ မတူလို႔ တူးသူေတြေရာ၊ တြင္းပိုင္ရွင္ကိုပါေသေအာင္လုပ္မွာဆိုတဲ႔ နာမည္ ႀကီး(တကယ္ အႀကီးစားႀကီး၊ ႏိုင္ငံသိ) ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးစကားေၾကာင္႔ ကပ်က္ ယပ်က္ေတြရွိေသးတယ္။ ဒီၾကားထဲ တြင္းပိုင္ရွင္က အႀကီးအက်ယ္ေန မေကာင္းျဖစ္ေတာ႔ နာမည္ႀကီး ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးကိုပဲ ပသရေတာ႔မလို၊ ဥစၥာေစာင္႔ကိုပဲ ပသရေတာ႔မလို။
တူျဖစ္သူက အမာစားမို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးနဲ႔လူက ဖ်ားမွာ နာမွာ ပဲ၊ ေသေတာင္ေသဦးမွာ။ ေရမထြက္ ထြက္ေအာင္တူးမယ္ဆိုေတာ႔ ေနာက္ ဆုံး ေရထြက္လာေရာ။ သူ႔တြင္းလည္း ေရေအာင္သြားေရာ သူ႔ေစာင္ ႔ၾကည့္ေန တဲ႔ရြာသားေတြ ေသြးရဲသြားၿပီးလိုက္တူးၾကတာ အခု ေရတြင္းေတြ ရြာမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဆီရွိရင္ ေရရွိၿပီ။


photo from internet


ေျမာက္။ ။ ျမန္မာျပည္မွာ နာမည္ႀကီး ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးလို ကပ်က္ယပ်က္ သမားေတြကလည္း ေပါမွေပါ႔။
ျမန္မာျပည္ဟာ ျပည္ပအေတြ႔အႀကဳံလိုေနတာေတာ႔ အမွန္ပဲ။ အဲဒီ အေတြ႔ အႀကဳံ က လူမ်ိဳးျခားဆီက(လိုပါတယ္) ထက္ ျမန္မာေတြဆီကရရင္ ပိုျမန္ႏိုင္မယ္။

ေတာင္။ ။ဥပမာ အနည္းဆုံး ကိုယ္႔ေၾကာင္႔ လူဆယ္ဦးအလုပ္ရသြားမယ္ဆိုရင္ပဲ ဝမ္းသာစရာ မဟုတ္လား။
လက္ရွိအစိုးက Job creation လုပ္ေပးႏိုင္ဖို႔ အေဝးႀကီး။ အေနအထားမရွိေသးသလို တာဝန္အဲသေလာက္ႀကီးတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိေသးတဲ႔ လူႀကီးေတြအမ်ားႀကီး။
(မယုံ မရွိနဲ႔၊ ငမႈံတို႔ကိုယ္ေတြ႔)

ဘုရား ဘုရား ဘုရား


  ေမြးေန႔ (ေအာက္တိုဘာ ၂၈) က ဘီးလ္ဂိတ္နဲ႔ သြားတူေနပါေပါ႔လား။ သူကေတာ႔ ဟုတ္လို႔။
ကိုယ္ကေတာ႔ စေကာ္ပီယံ၊ ကင္းမလက္မည္း၊ ေခါင္းမာ၊ ထင္ရာလုပ္၊ ထင္ရာစိုင္း။ တေဇာက္ကန္း။

ကမ္းလက္ သုံးႏွစ္ပတ္လည္


အခ်ိန္ပိုေလးေတြကို စွစည္းၿပီး ေလ်ွာက္ခဲ႔ရတဲ႔ အဆင္းအတက္ခရီးစဥ္တခ်ိဳ႕နဲ႔ သုံးႏွစ္ကာလကိုျပန္ၾကည့္ေတာ႔ "ထိိပ္ဆုံးထိမေရာက္ခဲ႔ရေတာင္ အလယ္ အလတ္ေတာ႔" "ရွိမယ္" လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ေလးအုပ္ ျဖန္႔ခ်ီၿပီး၊ ႏွစ္အုပ္က အဆင္သင္႔၊ စာမ်က္ႏွာ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္။ ဘဝျဖစ္စဥ္အတိုင္း လက္ျပက်န္ရစ္ခဲ႔ တဲ႔ ရာသီဦးကမ္းစပ္တခ်ိဳ႕ရွိခဲသလို႔ နားလည္မႈအရင္းတည္၊ ပိုၿပီး ၿမဲၿမံလႈိက္လွဲတဲ႔ ကမ္းသစ္ေတြကလည္း တေဝ႔တဝဲမို႔ ေက်နပ္ရပါတယ္။ ေလာကတံထြာ။


၁။ မ်ွေဝျခင္း တစ္

ေရသည္ေယာက်္ားရဲ႕ ဒုတိယေရဖိုးအလႉအျဖစ္ ေက်းဇူးရွင္မိခင္တကၠသိုလ္ (သာသနာ႔တကၠသိုလ္၊ မန္း)ကို ဆြမ္း၊ သကၤန္းနဲ႔ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ (နားဝင္မခ်ိဳနဲ႔ ပဋိ ပကၡ) လႉဒါန္းဖို႔ အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ရင္းႏွီးတဲ႔ စကၤာပူရီးယန္း ဒကာ၊ ဒကာ မေတြကလည္း သူတို႔ပါလိုက္ၿပီး အားေပးမယ္ဆိုလို႔ ဆစ္လ္ အဲယား(Silk air) မႏၲေလးကိုပ်ံသန္းမယ္႔ရက္ကို ေျပာင္းလဲယူဖို႔ေတာ႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ႔ပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဒီဇင္ဘာ ၃၀ ရက္ကေန ဇန္နဝါရီ ၈ ရက္ ကို မိတ္ေဆြရဟန္းတစ္ပါး ကတဆင္႔ ေျပာင္းလဲယူခဲ႔ရပါတယ္။

၂။ မ်ွေဝျခင္း ႏွစ္

ဒီအိုင္ဒီယာေလးရခဲ႔တာကေတာ႔ အျပင္ဒကာ၊ ဒကာမအခ်ိဳ႕နဲ႔ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚက ကိုေအာင္မင္းေဇာ္(မေလးရွား)ဆီက ျဖစ္ပါတယ္။ "စာအုပ္ေတြလႉမယ္ဆိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႔လည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ပါဝင္္လႉဒါန္းခ်င္ပါတယ္" လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါဆို က်န္တဲ႔သူေတြေရာ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳးေရးစာအုပ္ေတြမို႔ ဘာသာေရးေလာက္ မမ်ားရင္ေတာင္ ရွိႏိုင္တယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဒီစာအုပ္ေတြ သံဃာအပါး(စာသင္သား၊ ဆရာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆရာေတာ္မ်ား) ၄၀၀ ေက်ာ္ကို လႉဒါန္းလိုသူေတြအေနနဲ႔လႉဒါန္းႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္လိုက္မိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က ကိုယ္တိုင္ အားလုံးစီစဥ္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

(က) တစ္အုပ္ကို ၂၅၀၀ က်ပ္၊ နွစ္အုပ္ကို ၅၀၀၀ က်ပ္။ ဆင္း ၇ ေဒၚလာနဲ႔ ညီမ်ွပါတယ္။ (စာမူခ တင္မထားတာကလြဲရင္ သယ္ယူခ အပါအဝင္ အားလုံး ကာမိပါတယ္။ )
(ခ) တစ္စုံ (ႏွစ္အုပ္)မွစၿပီး လႉလိုက လႉႏိုင္ပါတယ္။
(ဂ) အလႉရွင္ရဲ႕အမည္ စာအုပ္တိုင္းမွာ ထည့္ေပးပါမယ္။
(ဃ) လႉဒါန္းလိုသူေတြအေနနဲ႔ အမည္၊ လႉမယ္႔စာအုပ္အရအတြက္ကို ကမ္းလက္ အီးေမးထဲ(lek.camm@gmail.com) အီးေမးပို႔ေပးေစလိုပါတယ္။ ဘယ္လိုလႉရ မယ္၊ ဘယ္ ဘဏ္အေကာင္႔ထဲ ထည့္ေပးရမယ္ဆိုတာ အလႉရွင္ေတြဆီကို သီး သန္႔အေၾကာင္းျပန္ေပးပါမယ္။
(င) အုပ္ေရ ၂၅၀ ကုန္ၿပီး ၆၅၀ က်န္ပါေသးတယ္။ အစုံ ၄၅၀ ျပည့္ရင္ စာရင္း ပိတ္၊ အလႉရွင္စာရင္းကို တင္ေပးသြားပါမယ္။
(ကူညီမယ္႔သူ ရွာမထားမိျခင္း၊ ဘဏ္စနစ္ စနစ္မက်လွေသးျခင္းေၾကာင္႔ ျပည္ တြင္းက လႉလိုသူေတြကိုေတာ႔ ေတာင္းပန္ရပါလိမ္႔အုံးမယ္။)

၃။ ေက်းဇူးတင္ျခင္း

ကိုေအာင္မင္းေဇာ္၊ ဒီကိစၥ (ေငြေရးေၾကးေရး) အတြက္ လိုလိုခ်င္ခ်င္ အကူ အညီေပးၾကတဲ႔ ကိုမင္းထြဋ္ေအာင္၊ မႏွင္းေဝေအာင္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ အထူးသျဖင္႔ မႏၲေလးကေန စီစဥ္ကူညီမယ္႔ ဆရာေတာ္ ဦးစႏၵာသီရိတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ဒီကေန မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။

၄။ ခဏျဖစ္ျဖစ္

အလြန္အမင္း မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ကိစၥကလြဲရင္ ဆရာသစၥာနီ၊ ေမာင္ေက်ာ္သာ (ပဲခူး) ကိုသရဝဏ္(ျပည္) စသူတို႔ပါ ဆြမ္းကပ္ပြဲကို လိုက္ပါကုသိုလ္ယူၾကမွာမို႔ သူတို႔ မိတ္ေဆြ၊ သူတို႔စာဖတ္ပရိသတ္ေတြလည္း ခဏျဖစ္ျဖစ္ ဆရာေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံႏိုင္ ၾကမယ္လို႔ ေမ်ွာ္လင္႔မိပါတယ္။

ေမတၱာျဖင္႔
(ဇင္ေဝေသာ္၊ သီဟနာဒ)

ဝမ္းလို႔ေခၚတဲ႔ သူေဌးလူငယ္ တစ္ေယာက္ ေတာင္ေပၚတက္ေဆာက္ထားတဲ႔ အိမ္ႀကီး


ဘယ္ၿမိဳ႕မွာလည္းေတာ႔ မမွတ္မိဘူး။ ဝမ္းလို႔ေခၚတဲ႔ သူေဌးလူငယ္ တစ္ေယာက္ ေတာင္ေပၚတက္ေဆာက္ထားတဲ႔ အိမ္ႀကီး တဲ႔။ နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး၊ ဟယ္ရီေပၚတာထဲကလိုလုိပဲ။ ခရစ္ယန္ဘုရားေက်ာင္း လည္း မဟုတ္ဘူး။ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္ေတာ႔ဟုတ္ဟန္တူပါတယ္။ လူေနအိမ္ လည္း မဟုတ္ဘူးဆိုလား။ အခုေတာ႔ အထဲမွာ ရက္စေတာရင္႔ဖြင္႔ၿပီး စီးပြားရွာ လို႔ေကာင္းေနၾကတယ္။
အင္း ျမန္မာေတြဆိုရင္ေတာ႔ ဘုရားတက္တည္မယ္႔ေနရာမ်ိဳးပဲလို႔ ကြမ္းစားရင္း စဥ္းစားေနတံုး ဒကာမတစ္ေယာက္က ဘယ္အခ်ိန္ ဓာတ္ပုံဝင္ရိုက္သြားမွန္း မသိ လိုက္ဘူး။ အီးေမးပို႔လာမွ သိရတယ္။


သစ္သီးေရြးသူမ်ား


"သစ္သီးသည္၊ ဖ်ာသည္ေတြဆိုတာ အလွဆုံး၊ အျပစ္အနာအဆာ အကင္းဆုံး အသီး၊ ဖ်ာ ေတြကို အေပၚဆုံးမွာတင္ထားတတ္ၾကတယ္၊ ဒါမွလည္း ေဈး ဝယ္ေတြရဲ႕ မ်က္ေစ႔ကို ဖမ္းစားထားႏိုင္မယ္မဟုတ္လား။ ေဈးဝယ္သူေတြက လည္း ဒါေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဝယ္ဖို႔စိတ္ကူးရသြားတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တကယ္ လည္းဝယ္မလို႔ေရြးေရာ ေအာက္မွာ ပိုေကာင္းတာ၊ ပိုလွတာရွိႏိုးႏိုးနဲ႔ ေမႊေႏွာက္ ၿပီး ရွာတတ္ၾကျပန္တယ္။ ဒါကလည္း လူ႔သဘာဝပဲမဟုတ္လား။ အေရြးမ်ားသြားရင္ အာရုံေတြျပားသြားၿပီး ဘယ္ဟာက အေကာင္းဆုံးလဲ ဆို တာေတာင္ ဆုံးျဖတ္လို႔ မရျဖစ္သြားတတ္ၾကတယ္။ အရွင္းဆုံးသီအိုရီကေတာ႔ သစ္သီးဝယ္၊ ဖ်ာဝယ္မယ္ဆို အေပၚဆုံးကဟာသာယူလိုက္၊ အဲဒါက ေဈးေရာင္း သူကိုယ္တိုင္ေရြးေပးထားတဲ႔ ကိုယ္ဝယ္သင္႔တဲ႔ ပစၥည္းပဲ"

ဥယ်ာဥ္စိုက္ဝါသနာပါတဲ႔ဆရာက အဲသလိုေတြးေတြးဆဆေျပာဖူးပါတယ္။ သူ႔ အယူအဆကလည္း ေတာ္ေတာ္သေဘာက်စရာေကာင္းပါတယ္။ အခု ဆရာေျပာခဲ႔တာကိုျပန္စဥ္းစားမိရင္း
"ဘဝမွာ အေမာေျဖခ်ိန္မရွိေလာက္ေအာင္ ေျပးလႊားေနၾကရတာဟာ သစ္သီး မရွိလို႔လား၊ သစ္သီးမရွာတတ္ၾကလို႔လား" လို႔လည္း ေတြးမိပါတယ္။

ဆရာနဲ႔ ဒီတစ္ခါထပ္ေတြ႔ရင္ ဒီကိစၥကို ျပန္ၿပီးေမးျမန္းေဆြးေႏြးၾကည့္ခ်င္ပါေသး တယ္။