လူ အသုံးက်ေတာ႔ အမႈိက္က သယံဇာတဖိုးရတယ္။
လူ အသုံးမက်ေတာ႔ သယံဇာတက အမႈိက္ဖိုးပဲရေတာ႔တယ္။
အမႈိက္ဖိုးပဲရတာေလးကို အသုံးမက်တဲ႔လူက
သူ႕အိပ္ကပ္ထဲပဲ ထည္႔ေနေတာ႔
သယံဇာတလူေတြေတာင္
လူအမႈိက္မျဖစ္ဖို႔ က်ားကုတ္က်ားခဲ။
(27/11/2013)
***အမ်ိဳးသားေန႔ စေတးတပ္***
လူ အသုံးက်ေတာ႔ အမႈိက္က သယံဇာတဖိုးရတယ္။
လူ အသုံးမက်ေတာ႔ သယံဇာတက အမႈိက္ဖိုးပဲရေတာ႔တယ္။
အမႈိက္ဖိုးပဲရတာေလးကို အသုံးမက်တဲ႔လူက
သူ႕အိပ္ကပ္ထဲပဲ ထည္႔ေနေတာ႔
သယံဇာတလူေတြေတာင္
လူအမႈိက္မျဖစ္ဖို႔ က်ားကုတ္က်ားခဲ။
(27/11/2013)
ထို႔ေၾကာင္႔ အေမဟု ေခၚသည္
ပုံစံအပ်က္ဆုံးရက္စက္မႈေတြထဲမွာ အလွပဆုံး ေမတၱာတရား ရွိေနတတ္တယ္။
က်ေနာ္ေျပာေနတာက မိခင္ေလာင္းမဒမ္ Frances Sgn အေၾကာင္းပါ။
ပထမဆုံးကေလးရဲ႕ကိုယ္ဝန္နဲ႔ အဆင္႔ေလးေရာက္ေနတဲ႔ကင္ဆာ တစ္ခ်ိန္တည္း မညွာမတာ သူမဆီေရာက္လာခဲ႔တယ္။
အဆင္႔ေလးေရာက္ေနတဲ႔ကင္ဆာအတြက္ ကုထုံးက ေလဆာေရာင္ျခည္၊ ဒါဆို ကေလးကို ထိခိုက္ေတာ႔မယ္။
သူမ ကေလးကိုေရြးလိုက္ပါသတဲ႔။ လူသားတိုင္းရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳလက္ခုပ္သံကို သူမ ခံယူထိုက္တယ္။
ဝမ္းတြင္းက ကေလးရဲ႕ ႏွလုံးခုန္သံဟာ အခ်ိဳျမဆုံး ဂီတသံစဥ္ တဲ႔။
လူေတြကလည္း လူေတြဆိုတဲ႔အတိုင္း ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၾကေလမေပါ႔။
ဒါေပမဲ႔ အခ်ိဆုံးဂီတကို နားဆင္ရင္း
ရက္စက္တဲ႔ ကင္ဆာပိုးကို အံတုရင္း
ျဖစ္ကတတ္ဆန္းေျပာတတ္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ အျမင္ကို နားပိတ္ရင္း
ေလာကႀကီးထဲ ကေလးတစ္ေယာက္ သူမ ေမြးေပးလိမ္႔မယ္။
***************************************************************************
တေလာေလးက ဘုရားရွင္ရဲ႕ "မိခင္ေက်းဇူး ႏို႔တစ္လုံးဖိုးေတာင္ မေၾက" ဆိုတဲ႔ စကားဟာမွားတယ္ ဆိုၿပီး လူတတ္လုပ္ေရးထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ တက္လာ ပါတယ္။ အေတာ္ စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္ပါတယ္။
ဒီ ေၾကမေၾကကို ဘာေတြနဲ႔ တိုင္းတာမွာလဲ။ စကားလုံးစကားလုံး ခ်င္းလား။ ဒီ စကားက မဂၢင္ရွစ္ပါးလို အခ်က္အလက္ "Facts" ကို အေျခခံထားတာလား၊ ခံစားမႈ "Feeling" ကို အေျခခံထားတာလား။ ခံစားမႈ Feeling ကိုအေျခခံရင္ အခ်က္အလက္ Facts နဲ႔ ညွိမရတတ္ဘူး။
က်ေနာ္တို႔လက္ခံထားတဲ႔ အမွန္တရားက စကားတစ္ခြန္းဟာ ေျပာသူအေပၚ မူတည္ၿပီး အဓိပၸါယ္ ကြဲလြဲသြားတယ္ဆိုတာပါ။
"ေဂါတမဗုဒၶ ဘာေတြပဲလုပ္ေပးလုပ္ေပး(သူ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္) သူ႔ မိခင္ရဲ႕ ႏို႔ တစ္လုံးဖိုးေတာင္ မေၾကဘူး" ဆိုတာမ်ိဳး ေဒဝဒတ္ဆီက ထြက္လာရင္ အဲဒါ ဣသာ၊ မစၦရယေၾကာင္႔။
"ငါ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ပင္ (မိခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတြကိုေထာက္ဆရင္) မိခင္ရဲ႕ ႏို႔ တစ္လုံးဖိုး ေၾကေအာင္မဆပ္ႏိုင္ဘူး ခ်စ္သားတို႔" ဘုရားရွင္က တကယ္မိန္႔ခဲ႔ ရင္ ေက်းဇူးနဲ႔ ဂါရဝေၾကာင္႔။
ၾကားလူက(အ႒ကထာဆရာ) ဝင္ေျပာတာဆိုရင္ ဒါက အႏုပညာကိစၥ၊ သီဖြဲ႔မႈ ကိစၥ။
မိခင္ရဲ႕ေက်းဇူးေတြကိုေထာက္ဆရင္ ဘုရားရွင္ဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ေတာင္ငယ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္လွ၊ ဘယ္ေလာက္ ႏွိမ္ခ်၊ ဘယ္ေလာက္ ဂါရဝႀကီးတဲ႔ စကားလဲ။ (ပါဠိေတာ္မလာဘူး၊ ဟုတ္ပါတယ္။ မလာရုံနဲ႔ ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္လွတဲ႔ ကြန္းဆက္ကို သတ္ပစ္ခ်င္ရတာလဲ)
**************************************************************************
ဘယ္လိုပဲ ဆိုဆို ဒီလိုမိခင္ေတြရွိေနသေရြ႕ ဘယ္လိုမိခင္ဘြဲ႔ေတြမွလည္း အပိုမဆိုႏိုင္ပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔ဘဝ ပရိုဂရမ္ေတြထဲမွာ အေမေတြဟာ ေဆာ႔ဖ္ဝဲ တာဝန္ကို ယူထားၾကရပါတယ္။
ဒီလိုႀကီးတဲ႔ အေဖရယ္
ကိုယ္႔ေတာင္ပံတစ္စုံကို အားနာလို႔
(မေၾကာက္ေပမဲ႔)
မုန္တိုင္းတခ်ိဳ႕ကိုေတာ႔ ကြင္းခဲ႔ရပါတယ္။
မူးစုပဲစု မိုးတိမ္ေလးမို႔
(မသားနားေပမဲ႔)
တကယ္လိုတဲ႔ စိုက္ခင္းေလးထဲပဲ ရြာလိုက္ခ်င္တယ္။
အလုံးထြားေပမဲ႔
စားမရတဲ႔အသီးေတြက မ်ားေနေတာ႔
မိုးခါးေရဆိုတာက
အေဖ႔သားတို႔ေဈးကြက္စီးပြားေရးထဲမွာ
ဘက္ဆဲလား တဲ႔ေလ။
အခ်စ္စစ္တို႔လမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး
အိုဗားမားလည္း အေမရိကန္သမၼတ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေျပာခြင္႔ရိွသမ်ွ ေျပာ သြားခဲ႔ရွာတာပါပဲ။လုပ္စရာေတြက ကိုယ္တိုင္ပဲ လုပ္ၾကရ လိမ္႔မယ္။ လူငယ္ စကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ "အခ်စ္စစ္တို႔လမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး"။
ႏိုင္ငံေရးစကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ " ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး"။
မဟုတ္ပါဘူး၊ တကယ္က ဘယ္လမ္းမွ မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး ေအာက္မွာ အဓိက ျပသနာႏွစ္ခု ရွိေန ပါတယ္
၁။ တရားျခင္း မတရားျခင္းကိုေဘးဖယ္ထားၿပီး ျပသနာမျဖစ္ေရးကို ဦးတည္ထား တဲ႔ အာရွရဲ႕ အရိုးစြဲေပၚလစီနဲ႔ မတရားရားဘူးထင္ရင္ ျပသနာကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ေသြး မေၾကာင္တဲ႔ အေနာက္တိုင္းေပၚလစီ။
၂။ လူထုကိုေမာင္းႏွင္ဖို႔ အႂကြင္းမဲ႔ အာဏာပိုင္ဆိုင္ေနရမယ္ဆိုတဲ႔ အာရွႏိုင္ငံ အမ်ားစု(ဒီအထဲမွာ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုပါေနဟန္တူတယ္)ရဲ႕ အရိုး စြဲေပၚလစီနဲ႔ လူထုကိုေမာင္းႏွင္ဖို႔ အႂကြင္းမဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းအခြင္႔အေရး ေပးထားရ မယ္ဆိုတဲ႔ အေနာက္တိုင္းေပၚလစီ။
ဒီ ေပၚလစီႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွာ ျမန္မာဟာ ေျခခ်ဳပ္လက္ခ်ဳပ္ မိေနတယ္။
၁။ တရုတ္စတဲ႔ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ဒီမိုကေရစီမရွိလည္းရတယ္ဆိုတဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြ နဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ေနေန ျပႆနာမတက္ေရးေရွးရႈၿပီး ျမန္မာ႔ျပည္တြင္းေရးကို ထမင္း ရည္ပူလ်ွာလႊဲလုပ္တယ္။ ျပႆနာမတက္ရင္ေတာ္ၿပီ၊ ျပႆနာမတက္ေအာင္ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ေနသလဲဆိုတာ လုံးလုံးမွ စိတ္မဝင္စား။ အရြယ္မေရာက္ေသး တဲ႔ အညံ့စား ေပၚလစီ။
အေနာက္က အရင္းထဲကေန အျမတ္ရႏိုင္သေလာက္ရေအာင္ ေဈးဆစ္ယူတဲ႔ လူလားေျမာက္ ေပၚလစီကိုကိုင္ဆြဲလာတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ အျမတ္ရလိုက္မလဲ။
ကံ လား။
မဟုတ္ပါဘူး။ လူထု ႏိုင္ငံေရးအျမင္၊ လူထု ရပ္တည္ခ်က္ပါ။
၂။ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ လစ္ဘရယ္မလိုဘူးဆိုတဲ႔အယူဝါဒေတြနဲ႔ တရုတ္၊ စကၤာပူတို႔က မ်ွားေခၚေနခ်ိန္
လြတ္လပ္ခြင္႔မရွိတဲ႔ ႂကြယ္ဝမႈရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ဘာလဲလို႔ အေနာက္က က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေမးခြန္းေတြထုတ္ေနတယ္။
(ဘာပဲေျပာေျပာ ပညာတတ္တတ္လာတဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ လစ္ဘရယ္ကို ပိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာသိလို႔ လီရွန္လြန္းတို႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ ကိုယ္တိုင္သုံးေနရတယ္၊ သနားပါတယ္၊ သူ႔မွာ ေမာင္ရဲထြဋ္မရွိရွာဘူး)
စစ္တပ္လူထြက္ေတြနဲ႔ခရိုနီ၊ ခရိုဝါက တစ္ဖက္၊ ေဒၚစုန႔ဲ ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ အူတူတူ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္တခ်ိဳ႕က တစ္ဖက္။
အမ်ိဳးသားေရး အစြန္းေရာက္၊ မေရာက္၊ မေရာက္တေရာက္က တစ္ဖက္၊ လစ္ဘရယ္က တစ္ဖက္။
ကုလားျဖဴမယား အဖြားႀကီးဆိုသူေတြက တစ္ဖက္၊ ဘေျပာင္ေခၚသူေတြက တစ္ဖက္။
သဘာဝက်စြာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကြဲေနၾကေလရဲ႕။
လမ္းတိုင္းက မေျဖာင္႔၊ အတြန္္႔၊ အေကာက္၊ အဆင္း၊ အတက္၊ ေရွးတိုးေနာက္ ဆုတ္မရ အေျခအေနမ်ိဳးစုံနဲ႔၊ တစ္ခါတစ္ခါ ေနာက္လွည့္ေနသလို ထင္ေနရ တတ္ျပန္ေရာ။
အိုဘားမား စကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ "ငုတ္..မိ... သဲ.. ထိုင္.. တက္.. ႏိုင္.. ဖ်ား.. ေရာက္။"
ဆာ အက္ဒြင္ အာႏိုးစကားနဲ႔ေျပာေတာ႔ "ဆုမေတာင္းနဲ႔၊ အေမွာင္က လင္းမလာ ဘူး"
ေဒၚစုေရ......
လူငယ္ေတြကေတာ႔ အခ်စ္စစ္တို႔လမ္း မေျဖာင္႔ျဖဴးဘူး တဲ႔။
