အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင္႔ရ ဒကာႀကီးက ေထာင္ထဲမွာ လြန္ေနတဲ႔ ေရာဂါေတြ နဲ႔ ဒီကိုလာ ေဆးကု၊ မၾကာမီမွာပဲ စကၤာပူတင္ ဆုံးပါး။
ဦးတင္ေမာင္ဝင္းက ဖုန္းဆက္တယ္ (သူလည္း အဝါကတ္နဲ႔)
"အရွင္ဘုရား ႂကြအုံးမွျဖစ္မယ္၊ ႏိုင္ငံေရးေၾကာင္႔ ဘုန္းႀကီးပင္႔ရ ခက္ေနလို႔"
"ပင္႔ရင္ လာရမွာေပါ႔၊ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္ေသတာ သရဂုံတင္မယ္႔
ဘုန္းႀကီး မရွိလို႔ေတာ႔ ဘယ္ရမလဲ"
ဒါနဲ႔ အခု နယူးဇီလန္ေရာက္ ဦးသီရိဓမၼကို ဖုန္းဆက္၊ မင္းသြားရင္ လိုက္မွာေပါ႔ ဆိုတာနဲ႔ သြားၾက။
ဟိုမွာ အဂႏၲဳတစ္ပါးလည္း ထပ္ေတြ႔ရတယ္။
ရွင္းရွင္းပဲ။ ဈာပန တရားကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ႏႊယ္ၿပီးေဟာလိုက္တယ္။
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကျဖစ္ေနလို႔ လိုက္တာလား။ မဟုတ္ရပါဘူး။ မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ေယာက္ဆုံးလို႔ လာပင္႔၊ အဖမ္းခံရမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အသုဘရွဳေတာ႔ လိုက္ရမွာပါပဲ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မဟုတ္ေပမဲ႔ ပင္႔လို႔ လိုက္ခဲ႔တာေတြ ရွိခဲ႔)။
ဒါက ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ဘာသာဝင္ေတြၾကားက ဆက္ဆံေရး၊ တာဝန္၊ ဝတၱရားပါ။ ႏိုင္ငံေရး အေရာင္ မကြဲေစရဘူး။
ပါးစပ္ရာဇဝင္ေပမဲ႔ ဒါက တကယ္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ရာဇဝင္ေလးပါ။
(ပုံကို U Kttitharra Tant Ze ရဲ႕ ပို႔စ္ကို ရွယ္ထားတဲ႔ Santa GoneYee ရဲ႕ ေဝါေပၚက ယူထားတာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ပုံမပါရင္ရင္ေတာင္ ေပးခ်င္တဲ႔ မက္ေဆ႔ဂ်္က မပ်က္ပါဘူး)
သီဟနာဒ
