๑۩๑ ဓေမၼာ ဟေဝ ရကၡတိ ဓမၼစာရီ ๑۩๑

 တရားက်င့္သူကို တရားက ေစာင္႔ေ႐ႇာက္၏။ (ဓမၼပဒ)
ထီးေဆာင္သူကုိ ထို ထီးကပင္ ေနပူဒဏ္ မိုးဒဏ္ တို႔မႇ ကာကြယ္မွဳေပး၏။ (အ႒ကထာဆရာ)

သူတစ္ပါးကို ေနဒဏ္မိုးဒဏ္တို႔မႇ ကာကြယ္႐ွာေသာ ထို ထီးခမ်ာကား
ေနျဖင္႔ေလာင္ကၽြမ္း၍ မိုးေရျဖင့္ ႐ႊဲ႐ႊဲစုိ၏။

ထုိ႔အတူ... မိဘတို႔သည္လည္း သား သမီးတို႔ကို ကာကြယ္ရင္း  မၾကာ မၾကာ...။   ။





















Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ဘုရား၊ လယ္သမားနဲ႔ (၈၄) ခုေျမာက္ျပႆနာ



တစ္ခါက ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ လယ္သမားႀကီး ဘုရားရွင္ဆီကို ေရာက္လာတယ္။ သူ႔ဘဝရဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ေလွ်ာက္တာေပါ႔။

         “တပည့္ေတာ္က လယ္သမားပါ။ ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳးရတာကိုလည္း သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ မိုးေခါင္လို႔၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ မိုးမ်ားလို႔ သီးႏွံထြက္က သိပ္မေကာင္းဘူး”

          ဘုရားရွင္က သူ႔ျပႆနာေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ နားေထာင္ေပးတယ္။ ဒီေတာ့သူက-
       “တပည့္ေတာ္မွာ အိမ္ေထာင္ရွိပါတယ္။ ဇနီးကလည္း ဇနီးေကာင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါ ျပႆနာထထရွာတတ္လြန္းလို႔ စိတ္ကုန္မိတယ္”

           ဘုရားရွင္က ဘာမွ ဝင္မမိန္႔ပါဘူး။ လယ္သမားကဆက္ၿပီး-

          “ကေလးႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိပါတယ္။ တကယ္ဆို သူတို႔လည္း လိမၼာတဲ့ကေလးေတြပါပဲ။ ခက္တာက တစ္ခါတစ္ခါ လူႀကီးေတြကို ေလးစားရမွန္းမသိဘူး။ စိတ္တိုစရာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္”

          ဘုရားရွင္က ဘာမွ ဝင္မမိန္႔ေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ လယ္သမားက-

           “အရွင္ဘုရားဆီ တပည့္ေတာ္လာခဲ႔တာက ဒီျပႆနာေတြရဲ႔ အေျဖကိုရခ်င္လို႔ လာခဲ့တာပါ”
          “ ဒါဆိုရင္ေတာ့ လယ္သမားႀကီးကို ဘုရားရွင္က ဘာအကူအညီမွ မေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး”

          “ဘယ္လိုမိန္႔လိုက္တယ္။ အရွင္ဘုရားဆီမွာ ျပႆနာေတြရဲ႔ အေျဖမရွိဘူး၊ ဟုတ္လား။ ဒါဆို အရွင္ဘုရားမွာ ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ “ ေတာ္လိုက္တဲ့ ဆရာ။ အသင္အျပေကာင္းလိုက္တဲ့ ဆရာ” ဆိုတာေတြက ဘာအဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မွာလဲ”

          “လယ္သမားႀကီး၊ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ျပႆနာ (၈၃) မ်ိဳးဆီရွိတယ္။ သင္ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ ထက္ျမက္တဲ့ အေတြးအေခၚ စတာေတြနဲ႔ ျပႆနာအခ်ိဳ႔ကို ေက်ာ္လႊားလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီျပႆနာရဲ႔ ေနရာကို ေနာက္ျပႆနာတစ္ခုက ဝင္ယူသြားတတ္တယ္။  ဒီ ဘဝျပႆနာေတြကို ငါဘုရားရွင္လည္း ေျဖရွင္းေပးလို႔ မရဘူး”

          ဒီေတာ့ လယ္သမားႀကီး အရမ္းစိတ္ဆိုးစိတ္ပ်က္သြားတယ္။
          “ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ အရွင္ဘုရားဟာ ဂရိတ္တီးခ်ား မဟုတ္ဘူး။ အျဖစ္မရွိတဲ့ တီးခ်ားပဲ”
          “ လယ္သမားႀကီး၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သင့္မွာ (၈၄) ခုေျမာက္ ျပႆနာရွိသြားၿပီ”
          “ ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ အရွင္ဘုရားကို အျဖစ္မရွိတဲ့ဆရာလို႔ ေျပာလို႔လား”



    “မဟုတ္ပါဘူး လယ္သမားႀကီး၊ သင္က ျပႆနာမရွိတဲ့ဘဝကို ေတာင္းဆိုေနလို႔ပါ။ ရိုးရိုးသားသား ေနထိုင္သူေတြမွာ ျပႆနာ (၈၃) ခုဆီရွိၿပီး၊ ျပႆနာမရွိတဲ့ဘဝကို ေတာင္းဆိုေနသူေတြအတြက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခု ထပ္ရတတ္ပါတယ္။ မွန္တယ္ ပုဏၰားႀကီး၊ အခု သင့္မွာ ျပႆနာ (၈၄) ခု ရွိေနၿပီ”

          ဒါပါပဲရွင္၊ Steven Hagen ေရးတဲ့ “ Buddhism Plain and Simple” စာအုပ္ထဲက ပံုျပင္ေလးကိုႀကိဳက္လို႔ အဆင္ေျပသလို ျမန္မာမႈျပဳလိုက္တာပါ။ “ ဇင္” ဗုဒၶဘာသာ ပံုျပင္ေလးတစ္ခုပါ။

          ဆုထားတို႔ဘဝမွာ ျပႆနာေတြမ်ားလွေပမယ့္ (၈၄) ခုေျမာက္ ျပႆနာဝင္လာမွွာစိုးတာနဲ႔ပဲ ရွိရင္းစြဲျပႆနာေလးေတြကို အျမတ္တႏိုး ခ်စ္လိုက္ရေတာ့တာပါပဲရွင္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ (၈၃) ခုဆို ေတာ္ၿပီေပါ႔။


(နဂိုဒုကၡေတြ ကိုယ္စီကိုယ္စီရွိေနၾကတဲ့ ဘေတြမွာ အပိုဒုကၡေတြကိုလည္းရွာမိတတ္ၾကေလရဲ့၊
သဘာဝပဲေပမို႔ေလလား)





  ဆုထားမ်က္ခ်ယ္



















Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

အာနႏၵ (ĀNANDA)


အရွင္ သာရိပုတၱက ပညာကုိ ကုိယ္စားျပဳတယ္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္က တန္ခုိးဣဒၶိပါဒ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳတယ္ဆုိရင္ အရႇင္ အာနႏၵာက သနားၾကင္နာမႈ၊နူးညံ့သိမ္ေမၸ႕မႈ၊ေႏၸးေတၸးပ်ဴငႇာမႈနဲ႔ ေမတၱာတရားကုိ ကုိယ္စားျပဳပါတယ္။

~A Guide to Buddhism A to Z (S-Dhammika)~























Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

ကမ္းလက္အရွင္းေတာ္ပံု


(၁)
ဤေန႔ စာမေရးျဖစ္။ မေရးခ်င္၍ မေရးျခင္းျဖစ္သည္။
ငတူး(သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေခၚ စိန္တူး)အတြက္
“ တစ္ေရးစက္ခြင့္ ျမင္ရႏိုးရ” ျဖစ္သြားေတာ့၏။ ( အနည္းငယ္ ျပင္ယူရ၏)
တစ္ေရးေလးစက္စဥ္မွာပင္ ျမင္လိုက္ႏိုးလို္က္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အိပ္ေရးေတာ့ ဝမည့္ပံုမေပၚ။ မာမာေအးကို “ ကေဝမႀကီး” ဟု ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ကေခၚ၏။

ယခုတစ္ေလာ ေတြးလို႔သာရၿပီး အံ၍မရေသာ ေဟာ့(တ္) ျဖစ္ေနသည့္ ေတာ့ပစ္တစ္ခုရွိသည္။ ( ယင္းသည္ ပဲမႈန္႔နည္း၊ ဆီနည္းၿပီး က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္သည္ဟု ေဆးပညာနယ္မွလူမ်ား ေျပာၾကသည့္ ဂ်င္းသုတ္မဟုတ္။ Sleep moderate, eat moderate, die anyway ဟူေသာ စကားလည္းမဟုတ္ေပ။) ယင္းကား-

“ က်ည္ဆန္ျမစ္မ်ား ခန္းေျခာက္သြားေသာ ေသနတ္ေျပာင္း” ျဖစ္၏။ (အင္တာဗ်ဴးလုပ္ရဦးမည္္) သတၱဝါ၏ ရင္ဘတ္ကို မ်က္ႏွာမူမထားေသာ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္သည္ ငါးပါးသီလလံု၏။ သရဏဂံုေတာ့ မရွိ။


(၂)
မီးေသြးကို ပါဠိလိုေရးပါဟုဆို၏။ ထိုကိုရင္ကား မီးေသြး၏ပါဠိေဝါဟာရကို မသိဟုဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ “မသိ” ဟုေရးခ်လိုက္သည္ဟု ဆို၏။

ဘဝမွာ အဆင္ေျပခိုက္
ေလေျပတိုင္းမွာ ပေလြတစ္ေခ်ာင္းစီပါ၏။

“ မသိ” ဟူေသာ ပါဠိ၏အဓိပၸါယ္ကား မီးေသြးတည္း။
ယေန႔ “ မသိ” ျဖင့္ ထမင္းခ်က္စားေသာႏိုင္ငံ သိပ္မရွိေတာ့။ လုဗၺနီကိုငံုထားသည့္ နီေပါေလးမွာပင္ တခ်ိဳ႕ မသိျဖင့္ ထမင္းမခ်က္ၾကေတာ့။


(၃)
မအိုက္လွေသာ ေဆာင္းညမ်ား ၊ မစပ္လွေသာ ငရုတ္သီးပြပြမ်ား ၾကံဳေတြ႔ရေသာအခါ ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ကြမ္းတစ္ရာ၊ ေရတမႈတ္တို႔၏ အဓိပၸါယ္သည္ အေတာင္က်ိဳးလွ်က္ရွိ၏။ ခ်မ္း ဟူသည္ ဂရိနတ္တစ္ပါး၏ နာမည္ဟုဆိုၾက၏။ ညွင္းကား လက္ဝါးျဖင့္ ပါးစပ္ကိုအုပ္၍ ရယ္ေသာအသံတည္း။

ခက္ ကား အခက္အလက္တည္း။ အခက္ကား Difficulty ဟူေသာအဓိပၸါယ္ရွိၿပီး၊ အလက္ကို ေလးေလးပင္ပင္ရြတ္ဆိုေသာအခါ အ- ေသာလက္ ဟု အဓိပၸါယ္ရွိ၏။ အားနာမိ၏။ မတတ္ႏိုင္။


(၄)
အညာသိအန္ကယ္ကား အလုပ္မ်ား၊ ဖုန္းမည္သံမ်ား၊ ရွည္လ်ားေသာ မက္ေဆ့ခ်္မ်ားျဖင့္ အညာအရပ္တိုင္ေအာင္ သိသူတည္း ။ ေကာင္းပါ၏။ သို႔ေသာ္ အညာသိမဟုတ္ပဲ၊ သိ- အညျဖစ္ေသာ္ မဆိုင္ရာကိုသိသူဟု ခပ္ေသာေသာ ဘာသာျပန္ဆိုႏိုင္ျပန္သည္။

ဤကား ဘာေရးနည္းမွန္းမသိေသာ စာေရးနည္းတည္း။ ရႈပ္ေထြးလွ၏။

သူသူ၊ ငါငါတို႔ျဖင့္ ရႈပ္ေထြးလြန္းလွေသာ လူ႔ဘဝ၌ ဤသို႔ ရႈပ္ေထြးေသာ စာေရးဟန္တိုးလိုက္ကာမွ်ျဖင့္ ပို၍ထူးျခားရႈပ္သြားေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ ။ သူသူႏွင့္ ငါငါက မတူၾက။ သူသူက ဒုတိယပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ၿပီး၊ ငါငါက ပထမပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၏။ အဂၤလိပ္စာက အတၱႀကီးေသာေၾကာင့္ အိုင္ကိုစာလံုးႀကီးႏွင့္ေပါင္းမွ မွန္သည္ဟု ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာဖူး၏။ အိုင္ဟူသည္ ေထာင္ေနေသာတုတ္ေခ်ာင္းတည္း။

ဘာမွေျပာစရာမရွိေသးေသာ နာမည္တစ္ခု က်န္ေနေသး၏။ ထိုအခါ ေျပာစရာမရွိေၾကာင္း ေျပာခဲ့ရန္သာ ရွိေတာ့၏။ အမွန္ပင္ ေျပာစရာမရွိ။



ဇင္ေ၀ေသာ္







Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

မဇၥ်ိမေဒသ အမွတ္တရ

ကေလးတုိ႔ေရ-
          ေျပာျပန္ရင္လည္း မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ္႔မေကာင္းတာကိုပဲ ေျပာေတာ့မယ္။ ေဖႀကီးတို႔ ၿမိဳ႔သစ္ေဒလီရဲ႔ အင္ဒီယာဂႏၶီ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဲေပါ႔(ထ္) ထဲမွာ ေျမာက္ဦးေခါင္းနဲ႔တူတဲ့ၿမိဳ႔ကို ခရီးဆက္ၾကဖို႔ (ဗာရာဏသီကိုေျပာတာ) ေစာင့္ေနၾကတုန္းကေပါ႔။

          ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က (ခပ္စြာစြာအတန္းထဲကပဲ) အေအးဘူးေတြ ဘာေတြေရာင္းတဲ့ မက္ရွင္းဆီကေန အေအးဘူးသြားဝယ္တယ္။ သူ႔အတြက္ေရာ၊ ဆရာေတာ္ေလးသံုးပါးကို ကပ္ဖို႔အတြက္ေရာေပါ႔ကြယ္။

          အဲဒီ အင္ဒီရာဂႏၶီ အင္တာေနရွင္နယ္ေလဆိပ္ထဲက ေဖ်ာ္ရည္ေရာင္းတဲ့ စက္ႀကီးကေလ ထည့္လိုက္တဲ့ပိုက္ဆံေတြကိုသာ ဝါးဝါးသြားၿပီး ေဖ်ာ္ရည္ဘူးက်ေတာ့ ထုတ္မေပးဘူးကြယ္႔။ တစ္္ဝက္နဲ႔ တစ္ေနတဲ႔ ပံုႀကီးပဲျပေနတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကပ္ေစးနဲတဲ့ စက္ႀကီးပဲကြယ့္။

          အဲဒါနဲ႔ ေကာင္မေလးက မန္းကီး ဘစ္စနစ္။  မန္းကီး ဘစ္စနစ္ဆိုၿပီး အဲဒီစက္ႀကီးနဲ႔ ရန္ျဖစ္ပါေလေရာ။ ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ စက္ႀကီးကိုတဘုန္းဘုန္းနဲ႔ ထုတာကိုေျပာတာ။ ဘုရား……ဘုရား။ ခ်က္ခ်င္း ဘယ္သူ႔ကိုသတိရသြားတယ္ထင္လဲ။ စဥ္းစားၾကေပါ႔။ မေျပာဘူး။

          သူထုလိုက္ေတာ့ စက္ႀကီးကေၾကာက္သြားျပီး ေဖ်ာ္ရည္ဘူးေတြ ထုတ္ေပးေတာ့တာပဲကြဲ႔။ ေဖႀကီးျဖင့္ စပ္စပ္ကို သတိရလိုက္တာ။ အဲဒီၿမိဳမွာေလ တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း ထုလိုက္တာက တည္႔သြားလိုက္ျပန္ေရာ။

          အဲဒီေလဆိပ္ထဲမွာပဲ ဗာရာဏသီကိုဆက္ဖို႔ ေစာင္႔ရတဲ့အခ်ိန္က (၈) နာရီေလာက္ၾကာတယ္။ ဆိုၾကပါစို႔ကြယ္။ ဒီေလာက္ၾကာမွေတာ့ ကိုယ့္ခံုေလးေတြေပၚ အိပ္သူကအိပ္၊ ငိုက္သူကငိုက္၊ အိုင္ပက္နဲ႔ ခ်က္သူကခ်က္၊ ပါးစပ္နဲ႔ ခ်က္သူကခ်က္ေပါ႔။

          ထိုင္ခံုမယ္မယ္ရရ မရွိတာက ခရီးသြားအဖြဲ႔ရဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ကုလားထိုင္လူႀကီး ေပါ့ကြယ္။ အဲဒီမွာ သူက အားလံုးတန္းစီ၊ ဘုတ္ဒင္းလုပ္ေတာ႔မယ္လို႔ ေအာ္လိုက္ေရာ။ ဒါနဲ႔ အားလံုးမ်က္ခံုးေလးေတြပြတ္ၿပီး တန္းစီၾကတာေပါ႔။ သူကေတာ့ တန္းမစီဘူးေလ။ သူက လူႀကီးကိုး။ အားလံုးလည္း တန္းစီေရာ သူက လွဲအိပ္လို႔ရတဲ့ ခံုႀကီးေပၚတက္ၿပီး အိပ္ထည့္လိုက္တာ (၅) မိနစ္အတြင္း အသံေတြဘာေတြေတာင္ေပးလို႔။

သူ႔ကံကလည္း မေခဘူး။ ေလယာဥ္ထြက္ဖို႔ (၁၀) မိနစ္အထိ ခရီးစဥ္က မေၾကျငာဘူး။ ဂိတ္လည္း မဖြင့္ဘူး။ 
(၅) မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔မွ ေလယာဥ္ဒီေလးတဲ႔ကြဲ႔။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ခံုကိုယ္ ျပန္သြားၾကေပါ႔။  ျပန္သြားစရာခံုမရွိတာက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ သူ႔ခံုေပၚမွာ ကုလားထိုင္လူက အိပ္ေနတာေလ။ ခပ္တည္တည္ပဲ။

          သိပ္ေတာ့ မတူဘူးေပါ႔ကြယ္။ မရ အရတူေအာင္ ဆြဲတူရင္ေတာ့ သူက ဦးကိုေမာင္နဲ႔ တူတာေပါ႔။



          ေျပာခ်င္တာက အိႏၵိယေလယာဥ္ေတြဟာ ဒီေလးေတြ၊ ပို႔စပုန္းေတြ ႀကိဳတင္ ေၾကျငာတာသိပ္မရွိဘူး။ ငါးမိနစ္၊ ဆယ္မိနစ္အတြင္း ကပ္ေဆာ္တာတဲ့။

          ေနာက္တစ္ခုက ေရႏြန္ဆိုတဲ့ေကာင္။

          သူ႔အေၾကာင္းမေျပာခင္ အိႏၵိယရဲ အက်င့္ကို အရင္ေျပာမွရမယ္။ ေဖႀကီးမွားရင္ မွားမယ္။ မွားလည္း အေရးမႀကီးပါဘူး။ ဒီလိုကြဲ႔- ဟုိတယ္ဆိုတဲ့စာလံုး ေရွ႔မွာထားေရးရင္ ဟိုတယ္အစစ္ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ အဆင့္မရွိဘူးေပါ႔။ ဥပမာ- ဟိုတယ္ဆီဒိုးနားေပါ။ဒါဆိုအဆင့္မရွိဘူးေပါ႔။ ေဟာ္တယ္ကို ေနာက္ကထားေရးရင္ေတာ့ တကယ့္ စတန္းဒတ္ေပါ႔။ ဥပမာ- ဆီဒိုးနားေဟာ္တယ္ေပါ႔။
( ေဖႀကီးသိပ္မမွတ္မိတာက ေဟာ္္တယ္ေရွ႔ေနာက္ကိစၥ၊ ထားပါေတာ့)

          ေရႏြန္ဆိုတဲ့ေကာင္က တစ္ခုခုစားမယ္လုပ္တိုင္း ဟိုတယ္က ေရွမွာလား၊ ေနာက္မွာလားဆိုတာ အရင္ၾကည့္တယ္။ ေရွကေနေန၊ ေနာက္ကေနေန စားမွာ စားလိုက္ေပါ႔။ ဟုတ္ဘူးလား။

          တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ နာမည္ကို သူဖတ္တယ္။ စတန္းဒတ္ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ စားထည့္လိုက္တာ ဝမ္းေတြေလွ်ာပါေလေရာကြာ။ ဒီေကာင့္ကိုၾကည့္ၿပီး ေဖႀကီးဘယ္သူ႔ကို သတိရတယ္ထင္လဲ။

          ဟိုေကာင္မေလးေလ။ သတ္ပံုကိစၥေတြနဲ႔ ဝမ္းမၾကာမၾကာ ေလွ်ာတတ္တဲ့ေကာင္မေလး၊ ကမ္းက အယ္ခ်ဳပ္ေပါ့။ ဒါပါပဲကြယ္။ ၾကံဳမွ ဆက္ဦးမယ္။

 ဦးကိုေမာင္























Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.