အမိႈက္ပံု တစ္
ဒီကိစၥက လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္အစိတ္ေက်ာ္ေက်ာ္က စတင္ခဲ႔ၿပီး မေအာင္ျမင္ခဲ႔တဲ႔ စီမံကိန္းတစ္ခုျဖစ္တယ္။ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာ စစ္ဆင္ေရး အၿပီး လူသူမ႐ိွတဲ႔ အဲဒီေဒသကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ အေျခခ် ေနႏိုင္ဖို႔ ႒ာန ဆိုင္ရာက ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ မေအာင္ျမင္ခဲ႔ဘူး။
မေအာင္ျမင္တာက လူထုက ျပႆနာကို ေျခေျခ ျမစ္ျမစ္ သေဘာမေပါက္သလို အစိုးရဘက္က ျဖၫ္႔ဆည္းေပးရမယ့္ ၿမိဳ႕ျပတည္ေထာင္ေပးမႈ စနစ္မက်၊ အဆင္႔မမီတာလည္းပါတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ အပါအဝင္ ျမန္မာေတြက အဲသေလာက္ေခါင္တဲ႔ေနရာကို မေနလိုၾက၊ မေနႏိုင္ၾကဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက ရိုဟိန္ဂ်ာကိစၥက စိုးရိမ္ေရမွတ္မွာ ရိွေနပါၿပီ။
ၫႊန္ၾကားေရးမႉးတစ္ေယာက္ ေျပာတာကိုသတိရမိတယ္။ အစိုးရက ရြာတည္ေထာင္ေပးတယ္၊ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ဖို႔ အရင္းအႏွီး ေပးတယ္။ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္ေတြပါ ပူးတြဲလႊတ္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္သူမွ အေျခတည္၊ အေျခက်ေအာင္ မေနၾကဘူး တဲ႔။
သူ႕အျမင္က တစ္ဖက္သက္ နည္းနည္းဆန္တယ္။ အဓိက ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး နဲ႔ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး အဆင္မေျပဘဲ ဘယ္သူမွ ေရရွည္ေနႏိုင္မႇာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီေန႔ ရိုဟိန္ဂ်ာက မေန႔က သီရိလကၤာက တမီးလ္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားထဲမပါ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ကလည္း အသိအမွတ္မျပဳ၊ အိမ္မ႐ိွတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြ။ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ သယ္လာေတာ႔မယ္။ သီရိလကၤာနဲ႔ တမီးလ္ ျပႆနာက ၿငိမ္ေနတာ၊ ၿပီးသြားတာမဟုတ္ေသးဘူး။ ဘာသာေရးဖက္က ၾကည့္ရင္ သီဟိုဠ္ေတြေရာ ျမန္မာေတြပါ စိတ္ေပ်ာ႔ၾက၊ စိတ္ႏုၾကတယ္။ သနား ကရုဏာစိတ္ မ်ားတယ္။
လတ္တေလာ ကရုဏာက အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္ကို ျပည္တြင္းစစ္ လက္ေဆာင္ ေပးခဲ႔လိမ္႔မယ္ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ၾကဘူး။ ဒီေန႔ ရေအာင္မရွင္းရင္ ရုိဟိန္ဂ်ာဟာ အနာဂတ္ျပည္တြင္းစစ္ မီးပြားဘဲ။လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာေထာက္ထားတယ္ ဆိုေစဦးေတာ႔ ျမန္မာျပည္က သူတို႔ကို လက္ခံသင္႔တာက ရဖ်ဴးဂ်ီး ေတြအေနနဲ႔ပါပဲ။ႏိုင္ငံေရး အရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စစ္ေရးအရပဲျဖစ္ျဖစ္ မညွာတမ္းရွင္းထားမွ ရလိမ္႔မယ္။
ဘယ္လို ရွင္းရမလဲ ဆိုတာမသိရင္ ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားတု႔ိကို ေမးရမယ္။ ဒီမုိကေရစီ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္သြားရင္ အက်ိဳးတကယ္ ခံစားသြားၾကရမွာက ျမန္မာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြမဟုတ္ဘဲ လူမ်ိဳးျခားေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ လက္ စင္ေအာင္ မေဆးခင္ ဒီအမိႈက္က အရင္ရွင္းထားမွရမယ္။
မေအာင္ျမင္တာက လူထုက ျပႆနာကို ေျခေျခ ျမစ္ျမစ္ သေဘာမေပါက္သလို အစိုးရဘက္က ျဖၫ္႔ဆည္းေပးရမယ့္ ၿမိဳ႕ျပတည္ေထာင္ေပးမႈ စနစ္မက်၊ အဆင္႔မမီတာလည္းပါတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ အပါအဝင္ ျမန္မာေတြက အဲသေလာက္ေခါင္တဲ႔ေနရာကို မေနလိုၾက၊ မေနႏိုင္ၾကဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက ရိုဟိန္ဂ်ာကိစၥက စိုးရိမ္ေရမွတ္မွာ ရိွေနပါၿပီ။
ၫႊန္ၾကားေရးမႉးတစ္ေယာက္ ေျပာတာကိုသတိရမိတယ္။ အစိုးရက ရြာတည္ေထာင္ေပးတယ္၊ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ဖို႔ အရင္းအႏွီး ေပးတယ္။ သာသနာျပဳ ရဟန္းေတာ္ေတြပါ ပူးတြဲလႊတ္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္သူမွ အေျခတည္၊ အေျခက်ေအာင္ မေနၾကဘူး တဲ႔။
သူ႕အျမင္က တစ္ဖက္သက္ နည္းနည္းဆန္တယ္။ အဓိက ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး နဲ႔ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး အဆင္မေျပဘဲ ဘယ္သူမွ ေရရွည္ေနႏိုင္မႇာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီေန႔ ရိုဟိန္ဂ်ာက မေန႔က သီရိလကၤာက တမီးလ္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားထဲမပါ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ကလည္း အသိအမွတ္မျပဳ၊ အိမ္မ႐ိွတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြ။ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ သယ္လာေတာ႔မယ္။ သီရိလကၤာနဲ႔ တမီးလ္ ျပႆနာက ၿငိမ္ေနတာ၊ ၿပီးသြားတာမဟုတ္ေသးဘူး။ ဘာသာေရးဖက္က ၾကည့္ရင္ သီဟိုဠ္ေတြေရာ ျမန္မာေတြပါ စိတ္ေပ်ာ႔ၾက၊ စိတ္ႏုၾကတယ္။ သနား ကရုဏာစိတ္ မ်ားတယ္။
လတ္တေလာ ကရုဏာက အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္ကို ျပည္တြင္းစစ္ လက္ေဆာင္ ေပးခဲ႔လိမ္႔မယ္ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ၾကဘူး။ ဒီေန႔ ရေအာင္မရွင္းရင္ ရုိဟိန္ဂ်ာဟာ အနာဂတ္ျပည္တြင္းစစ္ မီးပြားဘဲ။လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာေထာက္ထားတယ္ ဆိုေစဦးေတာ႔ ျမန္မာျပည္က သူတို႔ကို လက္ခံသင္႔တာက ရဖ်ဴးဂ်ီး ေတြအေနနဲ႔ပါပဲ။ႏိုင္ငံေရး အရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စစ္ေရးအရပဲျဖစ္ျဖစ္ မညွာတမ္းရွင္းထားမွ ရလိမ္႔မယ္။
ဘယ္လို ရွင္းရမလဲ ဆိုတာမသိရင္ ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားတု႔ိကို ေမးရမယ္။ ဒီမုိကေရစီ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္သြားရင္ အက်ိဳးတကယ္ ခံစားသြားၾကရမွာက ျမန္မာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြမဟုတ္ဘဲ လူမ်ိဳးျခားေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ လက္ စင္ေအာင္ မေဆးခင္ ဒီအမိႈက္က အရင္ရွင္းထားမွရမယ္။
အမိႈက္ပံု ႏွစ္
ရိုဟိန္ဂ်ာၿပီးရင္ ရွဳပ္လာမဲ႔ အမိႈက္ပံုက ဘိန္း အေရာင္းအဝယ္လုပ္ၿပီး ခ်မ္းသာ။ ႏိုင္ငံသား ကဒ္ျပားေတြ ေငြေပးဝယ္ေနၾကတဲ႔ ဝ ေတြ။ အတြင္းေရးမႈးတစ္ ဦးခင္ၫြန္႔ ရေအာင္ယူခဲ႔တဲ႔ ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေပါ့။
စပါး စိုက္တဲ႔ ျမန္မာက ဘိ္န္းစိုက္တဲ႔ ဝ ကို စီးပြားေရးအရ ဘယ္နည္းနဲ႔မွယွဥ္ႏိုင္မႇာ မဟုတ္ဘူး။ ေျခာက္လံုးျပဴးနဲ႔ ဝ ကို ေလးခြနဲ႔ ျမန္မာက မႏိုင္ဘူး။ ပါဂ်ဲရိုးေပၚက ဝ ကို ႏြားလႇည္း နဲ႔ ျမန္မာက မွီေအာင္ လုိက္လို႔ မ႐ဘူး။ ျပည္ပထြက္ ေငြလာရွာတဲ႔ ျမန္မာေတြ ျပည္းတြင္းက ဝ ေတြရဲ႕ ကား၊ အိမ္၊ၿခံ ေျမ ေဈးကြက္ထဲ မတိုးႏိုင္ဘူး။ တစ္လ ေဒၚလာ ငါးေထာင္ဆိုတဲ႔ ဝင္ေငြမ်ိဳးကို အက်င္႔ပ်က္ အရာရိွနဲ႔ ေပါင္းရွာရင္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ အတြင္း ရွာလို႔ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာပညာတတ္ေတြဆုံး၊ ၿမိဳ႕တြင္းက ျမန္မာေတြ ၿမိဳ႕ျပင္ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားၾကေရာ။ ဘာသာေရး ရွဳေထာင္႔က ၾကၫ္႔ရင္ သူတို႔ ျပႆနာက ရိုဟိန္ဂ်ာေလာက္မႀကီးဘူး။ သူတို႔က ပိုေကာင္း၊ ပိုခ်မ္းသာတဲ႔ ဘဝကို လိုခ်င္တာ။ ဘာသာေရး အယူမသည္းဘူး၊ ကိုးကြယ္မႈ ျပႆနာ မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ႏိုင္ငံသား မဟုတ္တာေတာ႔ မဟုတ္တာပဲ။ ဒီကိစၥကလည္း လက္မေဆးခင္ ရွင္းထားမွရလိမ္႔မယ္။
သူတို႔ေၾကာင္႔ တိုင္းရင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း မညီမၫြတ္ ျဖစ္ရာက အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲႏိုင္တယ္။ ရက္စက္ေကာင္း ရက္စက္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီ အမိႈက္ပံု ႏွစ္ပုံ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ႔ တိက်တ႔ဲ ေပၚလစီ ရိွမွကိုရလိမ္႔မယ္။
လက္ကို စင္ေအာင္ ေဆးၿပီးရင္လည္း သန္႔သန္႕ေလးေနမွ၊ ႏု႔ိမို႔ သိသာလြန္းတယ္။
အခုေန လုပ္စရာေတြ လုပ္ထားလို႔ရေသးတယ္။ လုပ္ ၿပီးေတာ႔မွ လက္ေဆး၊ ေမာင့္က်က္သေရ စြပ္။
စပါး စိုက္တဲ႔ ျမန္မာက ဘိ္န္းစိုက္တဲ႔ ဝ ကို စီးပြားေရးအရ ဘယ္နည္းနဲ႔မွယွဥ္ႏိုင္မႇာ မဟုတ္ဘူး။ ေျခာက္လံုးျပဴးနဲ႔ ဝ ကို ေလးခြနဲ႔ ျမန္မာက မႏိုင္ဘူး။ ပါဂ်ဲရိုးေပၚက ဝ ကို ႏြားလႇည္း နဲ႔ ျမန္မာက မွီေအာင္ လုိက္လို႔ မ႐ဘူး။ ျပည္ပထြက္ ေငြလာရွာတဲ႔ ျမန္မာေတြ ျပည္းတြင္းက ဝ ေတြရဲ႕ ကား၊ အိမ္၊ၿခံ ေျမ ေဈးကြက္ထဲ မတိုးႏိုင္ဘူး။ တစ္လ ေဒၚလာ ငါးေထာင္ဆိုတဲ႔ ဝင္ေငြမ်ိဳးကို အက်င္႔ပ်က္ အရာရိွနဲ႔ ေပါင္းရွာရင္ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ အတြင္း ရွာလို႔ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာပညာတတ္ေတြဆုံး၊ ၿမိဳ႕တြင္းက ျမန္မာေတြ ၿမိဳ႕ျပင္ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားၾကေရာ။ ဘာသာေရး ရွဳေထာင္႔က ၾကၫ္႔ရင္ သူတို႔ ျပႆနာက ရိုဟိန္ဂ်ာေလာက္မႀကီးဘူး။ သူတို႔က ပိုေကာင္း၊ ပိုခ်မ္းသာတဲ႔ ဘဝကို လိုခ်င္တာ။ ဘာသာေရး အယူမသည္းဘူး၊ ကိုးကြယ္မႈ ျပႆနာ မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ႏိုင္ငံသား မဟုတ္တာေတာ႔ မဟုတ္တာပဲ။ ဒီကိစၥကလည္း လက္မေဆးခင္ ရွင္းထားမွရလိမ္႔မယ္။
သူတို႔ေၾကာင္႔ တိုင္းရင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း မညီမၫြတ္ ျဖစ္ရာက အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲႏိုင္တယ္။ ရက္စက္ေကာင္း ရက္စက္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီ အမိႈက္ပံု ႏွစ္ပုံ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ႔ တိက်တ႔ဲ ေပၚလစီ ရိွမွကိုရလိမ္႔မယ္။
လက္ကို စင္ေအာင္ ေဆးၿပီးရင္လည္း သန္႔သန္႕ေလးေနမွ၊ ႏု႔ိမို႔ သိသာလြန္းတယ္။
အခုေန လုပ္စရာေတြ လုပ္ထားလို႔ရေသးတယ္။ လုပ္ ၿပီးေတာ႔မွ လက္ေဆး၊ ေမာင့္က်က္သေရ စြပ္။
ဇင္ေ၀ေသာ္
Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.
