စီးပြားေရးကုိ ျမန္ႏုိင္သမွ် ျမန္ေအာင္လုပ္၊ ၿပီးေတာ့ ရေအာင္ထိန္းေပါ့။ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္လုိ႔ ရပါလ်က္နဲ႔ မလုပ္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ငါတုိ႔က အ႐ူးေတြေပါ့။ စကၤာပူလူမ်ိဳးတခ်ိဳ႕က စီးပြားေရး ေႏွးေကြးတာရဲ႕ အျပစ္ကုိ မသိၾကဘူး။ စီးပြားေရးေႏွးေကြးေနရင္ အလုပ္ေတြေလ်ာ့၊ လစာေတြလည္း ေလ်ာ့သြားတယ္။ အကုန္ေလ်ာ့သြားတာ။
ေျဖ ။ ။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕စီးပြားေရး သုညေလာက္အထိ ထုိးက်သြားတယ္လုိ႔ေတာ့ ငါ မထင္ဘူး။ ဂ်ာမဏီဆုိရင္ ၃/၄ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္အထိ ပုံမွန္ပဲ တက္ေနတာပဲ။ ၂၀၁၀ - ခု၊ စက္တင္ဘာလတုန္းက အမ်ိဳးသားနည္းစနစ္နဲ႔ စီးပြားေရးေလ့လာမႈအဖြဲ႔ ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ၂၀၁၀ - မွာ ျပင္သစ္ရဲ႕ စီးပြားေရး ၁.၆ ရာခုိင္ႏႈန္း တက္လာမယ္လုိ႔ ဆုိၾကတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးစ စီးပြားေရးေတြ ခ်က္ခ်င္းႀကီး တုိးတက္လာတယ္ဆုိတာက သူတုိ႔က ကုန္ထုတ္မႈ ကုန္က်စရိတ္နည္းတာ၊ လူဦးေရမ်ားတာ၊ ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ေဒသတြင္း ေစ်းကြက္ထဲကုိ ႐ုတ္တရက္ ဝင္လုိက္တာမုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ စီးပြားေရး အတက္အက် ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနတာက ရာစုအထိ မၾကာဘူးဆုိရင္ေတာင္မွ ဆယ္စုႏွစ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ ၾကာမယ့္ သေဘာပါပဲ။
ဒါေတြေၾကာင့္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ကမၻာ့ဂ်ီအုိေပၚလစ္တစ္က အခက္ေတြ႔ေနရမွာတုန္း။
ေျဖ ။ ။ ေငြေၾကးစစ္ပြဲအေၾကာင္းက အေနာက္တုိင္း မီဒီယာေတြ ဖြထားတာပါ။ အဓိကျပႆနာက တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္းက အရင္အတုိင္းပဲ ရွိေနေတာ့ အေမရိကန္ေဒၚလာေစ်း က်သြားတယ္။ တ႐ုတ္ေငြက ဒီ့ထက္နည္းနည္းမွ ႏႈန္းထားမတုိးလာဘူးဆုိရင္ တ႐ုတ္အစုိးရနဲ႔ အေမရိကန္အစုိးရၾကားမွာ ျပႆနာ အႀကီးအက်ယ္ တက္လိမ့္မယ္။
ေျဖ ။ ။ အေမရိကန္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ တ႐ုတ္မွာ အၿမဲတမ္း ျပႆနာ ရွိေနလိမ့္မယ္။ အေမရိကန္ေတြက တ႐ုတ္ဟာ လာမယ့္ ႏွစ္ (၂၀) အတြင္း ျပည္တြင္းထုတ္လုပ္မႈက႑မွာ သူတုိ႔ကုိ ေက်ာ္တက္လာႏုိင္တယ္လုိ႔ ျမင္ထားၾကတယ္။ အင္တာေနရွင္နယ္အေရးမွာ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္နဲ႔ တ႐ုတ္ၾကားမွာ အေမရိကန္တုိ႔အသံေတြ ပုိက်ယ္လာလိမ့္မယ္။
ေျဖ ။ ။ စကၤာပူ စီးပြားေရးကပ္က ထြက္လာႏုိင္ခဲ့တဲ့ အျမန္ႏႈန္းက ငါ ခန္႔မွန္းထားတာထက္ နည္းနည္းပဲ ပုိသာတယ္။ စကၤာပူရဲ႕ဘဏ္ေတြ၊ အေျခခံအေဆာက္အဦးေတြက ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ အာရွရဲ႕စီးပြားေရးေလွေတြကုိ ဆယ္ယူႏုိင္တဲ့ တက္သစ္စဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ ငါမသိဘူး။ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယက သူတုိ႔အိမ္နီးခ်င္းတခ်ိဳ႕ကုိေတာ့ ကယ္ဆယ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အားလုံးကုိေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
ေျဖ ။ ။ ငါတုိ႔ SME ေတြ တုိးတက္လာဖုိ႔ တုိ႔ ႀကိဳးစားသင့္တာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူတုိ႔ထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ကမၻာ့ေစ်းကြက္ထဲကုိ ဝင္ၿပိဳင္ႏုိင္ၿပီး စကၤာပူပုိင္ MNC ေတြ ရလာႏုိင္တာေပါ့။
ေျဖ ။ ။ ဒီစီးပြားေရးကပ္ဆုိက္မႈကေနၿပီး စကၤာပူ ယူႏုိင္တဲ့သခၤန္းစာ တစ္ခုမွ မရွိဘူး။ စီးပြားေရးကပ္တုိင္းမွာ မတူညီတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြကုိ အေျခခံေနတာခ်ည္းပဲ။ ပုံေသကားခ် တြက္ဖို႕ လုံးဝ မလြယ္ဘူး။
ေျဖ ။ ။ Integrated resorts ဆီက ေမွ်ာ္လင့္တာက ႏုိင္ငံျခားသား မ်ားမ်ားလာဖုိ႔နဲ႔ ကာစီႏိုနဲ႔ ႏွစ္ခုကေန ဝင္ေငြ တုိးလာဖုိ႔ပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးအျပစ္ေတြအတြက္ေတာ့ အတက္ႏုိင္ဆုံး ကာကြယ္ေပးထားတာပဲ။ စကၤာပူလူမ်ိဳးနဲ႔ စကၤာပူ အၿမဲေနထုိင္ခြင့္ရသူတုိင္းအတြက္ ဝင္ေၾကး ေဒၚလာတစ္ရာ ေတာင္းထားတယ္။ ေလာင္းကစားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အက်င့္ပ်က္ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ ဘယ္သူ႔မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔မွ အတူမလာဖုိ႔ တားျမစ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ကြာ ခန္႔မွန္းမထားတာေလးေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္တာေပါ့။
စကၤာပူစီးပြားေရးအတြက္ စီမံခ်က္ႀကီးေတြကေတာ့ ရွိေနမွာေပါ့။ အခ်ိန္သာ အတိအက် ေျပာလုိ႔မရတာ။
အစုိးရရဲ႕ ခ်မွတ္တဲ့မူလုိ႔ ထင္ရတဲ့ ဒီ "စီးပြားေရးတုိးတက္မႈ ျမန္ႏုိင္သမွ်ျမန္" ဝါဒဟာ ေရရွည္မွာေရာ ထိန္းထားႏုိင္ပါ့မလား။
ေျဖ ။ ။ စီးပြားေရးကုိ ျမန္ႏုိင္သမွ် ျမန္ေအာင္လုပ္၊ ၿပီးေတာ့ ရေအာင္ထိန္းေပါ့။ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္လုိ႔ ရပါလ်က္နဲ႔ မလုပ္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ငါတုိ႔က အ႐ူးေတြေပါ့။ စကၤာပူလူမ်ိဳးတခ်ိဳ႕က စီးပြားေရး ေႏွးေကြးတာရဲ႕ အျပစ္ကုိ မသိၾကဘူး။ စီးပြားေရးေႏွးေကြးေနရင္ အလုပ္ေတြေလ်ာ့၊ လစာေတြလည္း ေလ်ာ့သြားတယ္။ အကုန္ေလ်ာ့သြားတာ။
စီးပြားေရး သက္သက္ေႏွးေအာင္လုပ္ၿပီး မင္းလစာ အျဖတ္ခံမလား။ ဒါဆုိ မင္းအ႐ူးေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား။ တုိးတက္ေအာင္လုပ္လုိ႔ ရတယ္။ မင္းက မလုပ္ဘူး။ ဒါဆုိ တစ္ခုခု မွားေနၿပီေပါ့။
ေျဖ ။ ။ ေကာင္းၿပီ။ ဒါဆုိ တုိ႔လူမ်ိဳးေတြက ဘာ့ေၾကာင့္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနရတာလဲ။ MRT ေတြ၊ ဘက္(စ္)ကားေတြေပၚမွာ ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ ျပည့္ေနလုိ႔။ ဒီလုိနဲ႔ တုိ႔လူမ်ိဳးေတြက ႏုိင္ငံျခားသားေတြဟာ သူတုိ႔ေနရာကုိ ဝင္လုေနၾကတယ္လုိ႔ထင္ၿပီး မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကတာ။ စကၤာပူလူမ်ိဳးေတြ ေဆးဆုိင္သြားမယ္၊ ေကာ္ဖီဆုိင္ သြားမယ္။ အဲ့ဒီမွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္သမားက အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္ရင္ မႀကိဳက္ၾကဘူး။ ဆုိပါေတာ့ အဲ့ဒီဆုိင္ေတြမွာ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ မရွိဘူး။ ဒါဆုိ သူတုိ႔စားစရာေတြ ဘယ္သူ လာခ်ေပးမွာလဲ။ သူတုိ႔စားထားတဲ့စားပြဲကုိ ဘယ္သူ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္မွာလဲ။ ေကာ္ဖီဆုိင္ေတြေကာ ဆက္ဖြင့္ႏုိင္ဦးမလား။
အမွန္ေတာ့ ငါတုိ႔လူမ်ိဳးေတြက စီတီဇင္အသစ္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး "သူတုိ႔ကေလးေတြက ငါတုိ႔ကေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းေတြ၊ စေကာလားရွစ္ေတြ၊ အလုပ္ေတြကုိ လုယူၾကေတာ့မွာ" လုိ႔ ေျပာေနၾကတာ။ စီတီဇင္အသစ္ေတြရဲ႕ ကေလးေတြက တအားႀကိဳးစားၾကတာ။ သူတုိ႔ စကၤာပူေရာက္စက အဂၤလိပ္လုိ သိပ္မတတ္ၾကဘူး။ ေလးငါးႏွစ္လည္း ၾကာေရာ အဲ့ဒီကေလးေတြက အတန္းထဲမွာ ထိပ္ေရာက္သြားၾကတယ္။
ဒီ့အျပင္ ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္သမား အမ်ားစုဟာ ဝါ့(ခ္)ပါမစ္သမားေတြ၊ အလုပ္ၾကမ္း လုပ္ၾကရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔က PR ျဖစ္ဖုိ႔၊ စီတီဇင္ျဖစ္ဖုိ႔ အဆင့္ မမီဘူး။ ဒီေတာ့ သူတုိ႔ ေတြးပူတာက ဒီ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြေၾကာင့္ လုံၿခံဳေရးနဲ႔ လူမႈေရးျပႆနာေတြ ျဖစ္မွာကုိပဲ။ သူတုိ႔က သူတုိ႔ကုိ မွီခုိမယ့္သူေတြကုိလည္း ေခၚခြင့္မရွိဘူး။
တုိ႔လူမ်ိဳးေတြ အမွန္တကယ္ မေပ်ာ္မရႊင္ ျဖစ္ေနတာက စီတီဇင္အသစ္ေတြရဲ႕ ကေလးေတြနဲ႔ သူတုိ႔ကေလးေတြၾကားက အားၿပိဳင္မႈပဲ။
ေျဖ ။ ။ ဒါက တစ္ကမၻာလုံး ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥပဲ။ ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းရဲ႕ ပထမအဆင့္မွာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့ အလုပ္သမားေတြကုိ ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ခုိင္းလုိ႔ရတယ္။ ဒါက ဒီအတုိင္းပဲ အၿမဲ ျဖစ္ေနမလား။ ေနာက္ အႏွစ္ (၃၀) ဆုိရင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံက လူေတြဟာ ပုိၿပီး ပညာတတ္၊ ပုိၿပီး လစာေကာင္းလာေတာ့မယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ပညာေရးစစ္တမ္းမွာ ပညာမတတ္သူဦးေရ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာေနတယ္။ သူတုိ႔အဆင့္အတန္းကုိ သူတုိ႔ ျမွင့္လာၾကၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔တန္တဲ့အဆင့္ကုိ ေရာက္သြားၾကလိမ့္မယ္။ ငါ ဆုိလုိတာက ဒီေန႔တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က တ႐ုတ္ျပည္ကုိ ႏႈိင္းယွည္ၾကည့္။ အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ သိပၸံပညာရွင္ အေရအတြက္ကုိၾကည့္။ တကၠသုိလ္ေရာက္တဲ့ အေရအတြက္ကုိၾကည့္။ ၾကာလာရင္ ဝင္ေငြျခားနားမႈက တစ္သက္လုံး ကြာဟေနမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဝင္ေငြမ်ားသူနဲ႔ နည္းသူေတြၾကားမွာ သူတုိ႔လက္ခံႏုိင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ေရာက္ေအာင္ ဟန္ခ်က္ထိမ္းထားရတယ္။ ဝင္ေငြ သိပ္ေကာင္းတဲ့လူဆီက အခြန္ေတြ နင္းကန္ယူေနရင္ သူက ထြက္သြားမွာ။ ဘာလုိ႔ ေနမွာတုန္း။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြဆုိရင္ ေသခ်ာေပါက္ လစ္မွာပဲ။ အခြန္ေတြ တုိးေတာင္း၊ ဒီလူေတြက ေဟာင္ေကာင္စတဲ့ အျခားတစ္ေနရာရာကုိ သြားေန၊ ၿပီးရင္ မေကာင္းေျပာေနၾကမွာေပါ့။
ငါတုိ႔လူမ်ိဳးတခ်ိဳ႕ေတာင္ ဒီေလာက္ အခြန္မေပးရတဲ့ႏုိင္ငံကုိ သြားမယ္ဆုိတာမ်ိဳးေတြ ေျပာေနၾကၿပီ။ ဒီေတာ့ ဒီဟန္ခ်က္ကုိ ညီေအာင္ထိမ္းထားမွ ရမယ္။ စကၤာပူတုိးတက္ဖုိ႔ သူတုိ႔လုိတယ္။ သူတုိ႔ကုိလည္း ခံစားခြင့္ေပးထားမွ သူတုိ႔က ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကမွာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့က႑ေတြမွာ သုံးစြဲႏုိင္ဖုိ႔ ဘက္ဂ်က္ညီေအာင္ ညွိရတာေတြလည္း ရွိလာျပန္တယ္။ ေရခြန္၊ မီးခြန္ေတြ၊ ဝန္ေဆာင္မႈအခြန္ေတြ၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အိမ္ - စတာေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့။ ဒီထက္ပုိၿပီး အေရးႀကီးတာက လာမယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ပုိၿပီး ညီညီမွ်မွ် ျဖစ္ႏုိင္ဖုိ႔ လုပ္ေပးရတယ္။
ဘယ္သူ၊ ဘယ္ေက်ာင္းသားမွ ေနာက္က် က်န္ေနခဲ့တာ မျဖစ္ေစရဘူး။ မင္းမိသားစုက ဘာပဲျဖစ္ေနေန တစ္ေယာက္ေယာက္၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုခုက မင္း ရသင့္ရထုိက္တဲ့ ပညာေရးဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးေတြ အျပည့္အဝရဖုိ႔ ကူညီေနၾကမွာပဲ။ ဒီၾကားထဲ မင္း ကုိယ္တုိင္ေက်ာင္းထြက္တာ၊ ေက်ာင္းက အထုတ္ခံရတာေတြ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ထုိက္နဲ႔ ကုိယ့္ကံပဲေပါ့။ သိပ္ေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မိဘေတြကလည္း သေဘာေပါက္လာၾကၿပီ။ သူတုိ႔အိမ္နီးခ်င္းကေလးေတြက ပညာေတြတတ္လုိ႔ လစာေတြေကာင္း၊ အိမ္ေကာင္းေကာင္းေတြမွာ ေရြ႕ၿပီေန - စတာေတြ ေတြ႔ေနၾကရၿပီေလ။
ၿပီးရင္ အိမ္ေစ်းေတြ တက္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ငါတုိ႔က တြက္ဆထားေတာ့ သူတုိ႔ အနားမယူခင္ အိမ္ဝယ္ႏုိင္ေအာင္ ထုိက္သင့္တဲ့ေငြပမာဏကုိလည္း ထုတ္ေခ်းေပးရတယ္။ သူတုိ႔ဝယ္စဥ္က ေဒၚလာ ႏွစ္သိန္းေလာက္ က်မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔လည္း အနားယူေရာ အဲ့ဒီအိမ္က ဒီထက္ အမ်ားႀကီး ပုိတန္သြားၿပီ။ အိမ္ေျမေစ်းေတြက တန္းဖုိး တက္ကုိတက္ေနရမယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိရင္ စီးပြားေရးကလည္း တက္ေနတယ္။ အစုိးရကလည္း အေျခခံအေဆာက္အအုံေတြနဲ႔ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ပုိေကာင္းေအာင္ ပုံမွန္ လုပ္ေဆာင္ေပးေနလုိ႔။
တုိ႔မွာ ေျမေပၚေျမေအာက္ ရထားေတြ ပုိပုိ မ်ားလာလိမ့္မယ္။ လွပတဲ့ ဥယ်ာဥ္ပန္းၿခံေတြ၊ ေရေျမာင္းေတြ မ်ားလာမယ္။ ဒါက တုိးတက္လာတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ဆီက လူတုိင္းလူတုိင္း ခံစားရေအာင္လုိ႔ တမင္ ေရြးခ်ယ္ခ်မွတ္ထားတဲ့ အစုိးရရဲ႕ ေပၚလစီပဲ။
ေျဖ ။ ။ မွားေနၿပီ။ ဂ်ပန္က ငါတုိ႔ယူတဲ့ ေမာ္ဒယ္ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်ပန္မွာ အခက္အခဲေတြ ျဖတ္စရာ ရွိတယ္။ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္း ေလ်ာ့က်မႈ၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ ပုိမ်ားလာမႈေတြ ရွိတယ္။ သူတုိ႔က ႏုိင္ငံျခားသား လက္မခံခ်င္ဘူး။ ရွင္ႏုိဖုိဘစ္ရွိတယ္။ သူတုိ႔ ဒုကၡ အႀကီးအက်ယ္ ေတြ႔ဦးမယ္လုိ႔ ငါ ထင္တယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား မင္းက ဂ်ပန္နဲ႔ သြားႏႈိင္းရတာလဲ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ တျခားစီ၊ ငါတုိ႔နဲ႔တူတာ ဘာမွ မရွိဘူး။ ႏႈိင္းျခင္းႏႈိင္းရင္ စကၤာပူကုိ ေဟာင္ေကာင္၊ ကြာလာလမ္ပူ၊ မနီလာ၊ ဂ်ကာတာတုိ႔နဲ႔ ႏႈိင္းသင့္တယ္။ ဒါမွ ငါတုိ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ရယ္။
ဇင္ေ၀ေသာ္
