ကိုယ္က်င္႔တရားေရးရာနဲ႔ ဥပေဒအားျဖင္႔ သာတူညီမ်ွ ရွိမႈ

ဒီအခ်က္ႏွစ္ခုဟာ လူ႔အခြင္႔အေရးကေန ကြဲထြက္လာတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ငယ္ ႏွစ္ ခုျဖစ္ ပါတယ္။ သူတို႔က

(က) ကိုယ္က်င္႔တရားအားျဖင္႔ သာတူညီမ်ွ ရွိမႈ Morally equality နဲ႔
(ခ) ဥပေဒအားျဖင္႔ သာတူညီမ်ွ ရွိမႈ Legally equality လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

ဒီ ႏွစ္ခ်က္ဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အသက္လို႔ ေျပာရင္လည္း ရပါလိမ္႔မယ္။ ကိုယ္ က်င္႔တရားဆိုရာမွာ ဘာသာေရးေလာင္းရိပ္နဲ႔ ဆက္စပ္တာရွိသလို မဆက္ စပ္တာလည္း ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ႔ လမ္းေပၚေရာက္ရင္ လမ္း ဥေဒအတိုင္း လူတိုင္း လိုက္နာတာကို ကိုယ္က်င္႔တရားအားျဖင္႔ သာတူညီမ်ွ ရွိမႈလို႔ ဆိုတာပါ။ ဘယ္သူမွ ခၽြင္းခ်က္ မရွိဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဘုန္းႀကီး၊ ဆင္း ရဲ သား၊ ေခါင္းရြက္ေဈးသည္ အားလုံး လမ္းေပၚေရာက္ရင္ လမ္းဥေဒရွိတယ္ ဆိုတဲ႔အသိရွိရင္ အဲ႔ဒီ လူ႕အဖြဲ႔အစည္း ဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ထိုက္တန္ပါၿပီ။

ေမာ္ရယ္ ပ်က္စီးျခင္း

တစ္ေယာက္ေယာက္က လမ္းဥေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္ရင္ ေမာ္ရယ္ စ ပ်က္တယ္ လို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ လူ႕အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလုံးရဲ႕ ေမာ္ရယ္ေတာ႔ မပ်က္စီးေသးပါဘူး။ လူ႕အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလုံးရဲ႕ ေမာ္ရယ္ပ်က္စီးတာက သူတို႔လည္း မလိုက္နာၾကဘူး၊ ငါတို႔လိုက္နာေနလို႔ေရာ ဘာထူးမွာလဲ ဆိုၿပီး ေနာက္လူကပါ လမ္းဥေဒကို ဆက္ၿပီး ခ်ိဳးေဖာက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ လူ႕အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုလုံးရဲ႕ ေမာ္ရယ္ပါ ပ်က္စီးသြြားပါေတာ႔တယ္။ (အထူးအဆန္းေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ျမန္မာေတြေျပာတဲ႔ မုိးခါးေရ ကိစၥမ်ဳိးပါ)

ေမာ္ရယ္ပ်က္ရင္ လီဂယ္နဲ႔ထိမ္း

တစ္းဦး၊ တစ္ေယာက္္ ေမာ္ရယ္ပ်က္မႈက လူ႕ အဖြဲ႔အစည္းတိုင္းမွာ ရွိပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာရင္ ထိမ္း ထားႏိုင္တာက ဥပေဒနဲ႔ အညီ အျပစ္ေပး အေရးယူ မႈ ပါ။ ဒီလို အျပစ္ေပး အေရးယူရာမွာလည္း သာတူညီမ်ွ ရွိေနမွ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ သရုပ္သကန္ ေပၚလာပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ အျပစ္ေပး အေရးယူမႈဆိုရာမွာေတာ႔ ေရးထားတဲ႔ ဥပေဒေရာ ေရး မ ထားတဲ႔ ဥပေဒေတြပါ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါကို ကာကြယ္ဖို႔ ဥပေဒ ကိုယ္တိုင္ကကို အေလ်ွာ႔အတင္း ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေထာင္ဒဏ္ သုံးႏွစ္မွ ငါးႏွစ္အထိ ဆိုတာမ်ိဳးပါ။ မခ်ိဳးေဖာက္သင္႔သူက ခ်ိဳးေဖာက္ရင္ အႀကီးေလးဆုံးျပစ္ဒဏ္မ်ိဳး ေပးရပါတယ္။ ဒါကို အီးကြဲ မျဖစ္ ဘူးလို႔ ယူဆဖို႔ ခက္သြားပါတယ္။
ကားတိုက္မႈခ်င္း တူေပမဲ႔ အျပစ္ဒဏ္ မတူႏိုင္ဘူးဆိုတဲ႔ သာဓကပါ (သုံးႏွစ္ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ငါးႏွစ္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။)

ဒီမွာ "မခ်ိဳးေဖာက္သင္႔သူက ခ်ိဳးေဖာက္ရင္" ဆိုတာ ရွိလာျပန္ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ႔ သာဓကေတြကေတာ႔
*ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမ က တပည္႔ကို မေတာ္၊ မေလ်ာ္ ျပဳမူတာမ်ိဳး
*ရဲ အရာရွိက လာဘ္စားတာမ်ိဳး
*ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တစ္ေယာက္က ျပည္သူကို အႏိုင္က်င္႔တာမ်ိဳး
*ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက ဆူပူမႈျဖစ္ေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္တာမ်ိဳးေတြ ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေမာရယ္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ ဆန္႔က်င္ေနလို႔ "မခ်ိဳးေဖာက္သင္႔သူက ခ်ိဳးေဖာက္ရင္" လို႔ အၾကမ္းဖ်င္းဆိုလို႔ရသြားပါတယ္။

ဥပေဒအားျဖင္႔ သာတူညီမ်ွ မရွိမႈ

ဒါ မရွိေတာ႔ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ အဲ႔ဒီ လူ႕အဖြဲ႔အစည္း ဟာ ပ်က္းစီးပါေတာ႔တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ေမာ္ရယ္ပ်က္ရင္ လီဂယ္နဲ႔ထိမ္းထားႏိုင္ေပမဲ႔ လီဂယ္ (တရားစီရင္ေရး) ပ်က္ရင္ ေမာ္ရယ္နဲ႔ ထိမ္းဖို႔ အေတာ္ႀကီး ခက္သြားလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ လူ႕ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ လီဂယ္ (တရားစီရင္ေရး) ရဲ႕ လက္ ထဲျပန္ေရာက္သြားပါေတာ႔တယ္။ သံသယ မရွိပါနဲ႔။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ကမၻာ႔ပညာေရး ကိုၾကည္႔ရင္ ေရွ႕ေနျဖစ္ဖို႔ ခက္တာေပါ႔။

ဗုဒၶဘာသာေတြက ဘာမွ မလိုပါဘူး၊ ဟိရိနဲ႔ ဩတၱပၸ (အရွက္နဲ႔ အေၾကာက္) ရွိရင္ရပါၿပီလို႔ မၾကာမၾကာ ကိုးကားေျပာဆိုတတ္ၾကပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ တကယ္႔ စိတ္ေကာင္းရွိသူေတာ္စဥ္ေတြအတြက္ေတာ႔ ဒါဆိုရပါၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီ ဟိရိနဲ႔ ဩတၱပၸ (အရွက္နဲ႔ အေၾကာက္) က လူသားဆီ အလြယ္ မေရာက္ တတ္ေတာ႔ ဒါေတြ ေရာက္လာဖို႔ ဥပေဒေတြ၊ ႀကိမ္ေတြ၊ ေထာင္ေတြနဲ႔ ထိမ္းေၾကာင္းေပးရပါတယ္။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဘာသာေရး အားသန္သူက ဟိရိနဲ႔ ဩတၱပၸ ေျပာခ်ိန္မွာ ဒီမို ကေရစီ စနစ္က
Morally equality နဲ႔
Legally equality လို႔ေျပာပါလိမ္႔မယ္။ က်ေနာ္ကေတာ႔ Morally equality ဟာ ဟိရိျဖစ္ၿပီး Legally equality ဟာ ဩတၱပၸ လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒါကို ျပန္ခ်ဳပ္ရင္ တစ္ဦးခ်င္းစီ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ေက်မႈ "Individual responsibility" ဆိုတာပဲ ျပန္ေတြ႔ရပါတယ္။

Read more

လီကြမ္းယုရဲ႕ "One Man's View of The World"

အေမး။ ။ သူက ဒီအရြယ္ႀကီးမွာ ဘာလို႔ စာအုပ္ထပ္ေရးရတာလဲ။
အေျဖ။ ။ မွတ္ဉာဏ္ေတြ မဆုံးရွဳံးခင္ ေခါင္းထဲမွာရွိေန တာေတြ ျပန္ေခၚ ၾကည္႔လိုက္ခ်င္လို႔။ (လီကြမ္းယု)

အေမး။ ။ ဒီစာအုပ္ရဲ႕ အဓိက မက္ေဆ႔ဂ်္က ဘာလဲ။
အေျဖ။ ။ ဘယ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွ တသမတ္တည္းရွိမေနဘူး။ အေကာင္း ဘက္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္၊ အဆိုးဘက္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ အၿမဲေျပာင္းလဲေနတယ္။ (လီကြမ္းယု)

*အၿမဲေျပာင္းလဲေနတယ္ ဆိုေပမဲ႔ အေမရိကဟာ ထိပ္မွာပဲ ရွိေနဦးမယ္ ဆို တာကိုေတာ႔ သူယုံၾကည္ေနတုံးပါပဲ။ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ႔ ကမၻာ အရပ္ ရပ္က လူေတာ္ေတြကို ေနရာေပး၊ အခြင္႔အေရးေပးထားႏိုင္လို႔ပါ။ တခ်ိန္က ဥေရာပသားေတြ၊ ေနာက္ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ အာရွနဲ႔ အခုဆို အေရွ႕ေတာင္ အာရွက လူေတာ္ေတြကုိပါ ရေအာင္ ေခၚယူႏိုင္တယ္။

*အၿမဲေျပာင္းလဲေနတယ္ ဆိုေပမဲ႔ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီမိုကေရ စီ ထြန္းကားလာဖို႔ေတာ႔ လမ္းမျမင္ေသးဘူး။ ခ်မ္းသာသူက ပိုခ်မ္းသာၿပီး လမ္းေပၚက ဆင္းရဲသားရဲ႕ ဘဝကေတာ႔ အရင္အတိုင္းပဲ ရွိေနဦးမယ္။ ပြင္႔လင္းလာလို႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ တကၠသိုလ္တက္ခြင္႔ ရလာေပမဲ႔ အေရး ႀကီး တဲ႔ သိပၸံစတဲ႔ ဘာသာရပ္ေတြကို သင္ယူခြင္႔ မရၾကဘူး၊ မိရိုးဖလာ သင္ၾကားေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ႔ ဘာသာရပ္ေတြပဲ သင္ခြင္႔ရေနၾကေသးလို႔ပါ လို႔ ေဟာကိန္းထုတ္ထားေလရဲ႕။

တရုတ္ကေတာ႔ အစမ္းစာေမးပြဲ ဝင္ေျဖေနဆဲ ပါတဲ႔။

ဒီ စာအုပ္က အတိတ္ထက္ အနာဂတ္ကို ပိုအားစိုက္ထားတယ္ လို႔ ၫႊန္း ထားပါတယ္။
တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေကာင္းႏိုးရာရာေတြကို ေဖာ္ျပေပးႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါမယ္။

Read more

ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးေပၚ ျဖန္႔ခင္းေနမိသည့္ လူေျပာသူေျပာ ဒီမုိကေရစီ

(မဖတ္ရေသးသူေတြအတြက္ ထပ္တင္ေပးလိုက္တဲ႔ သေရာ္သံစြက္ ေဆာင္း ပါးေလးပါ။ ေနာက္ၿပီး အခုတေလာ ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးက လူေျပာလည္း မ်ားေနတယ္၊ ဒီ ေဆာင္းပါးကို မႏွစ္က ဂ်ဴလိုင္လထဲမွာ တင္ထားခဲ႔တာပါ)

ေနျပည္ေတာ္ဘဝက စ်ာန္ေလ်ာခဲ့ရတဲ့ ရန္ကုန္ကေန သရဖူေဆာင္းထား တဲ့ ေနျပည္ေတာ္အသစ္နဲ႔ ကုန္းေဘာင္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဆီ ျမင္းျဖဴႀကီး တစ္ေ ကာင္လို ထြက္ေျပးသြားတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးနဲ႔ ေရစက္ဆံုရဖို႔ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္က ဖန္တီးေပးလုိက္တယ္။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ဖို႔ မွတ္ပံုတင္႐ုတ္တရက္ ရွာလို႔မေတြ႔တာရယ္၊ ျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း သူ႔ကား ကုိ ႀကိဳက္သလို၊ ႀကိဳက္သေလာက္သံုးဆိုတဲ့ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္ ရဲ႕ ရက္ေရာမႈရယ္ေၾကာင့္ပါ။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ (၇) ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေဝးကြာေနရသူအဖို႔ ရန္ကုန္=မႏၱေလး လမ္းမႀကီးရဲ့ ဝဲယာ႐ွဳခင္းေတြကို တစ္ဝႀကီးၾကည့္႐ွဳခြင့္ရဖို႔ အခြင့္ထူးႀကီး တစ္ခုပါပဲ။

အဲဒီအေဝးေျပးလမ္းမႀကီးကုိ တစ္ခ်ိဳ႕က အေဝးေျပးအျမန္လမ္းမႀကီး လို႔ လည္း ေခၚၾကတယ္။ တကယ္ဆို ကားကျမန္လို႔ရေပမယ့္ လမ္းမႀကီး ကေတာ့ ျမန္လို႔မရပါဘူးလို႔ ကပ္သီးကပ္သပ္စဥ္းစားမိရင္း Express Way ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကုိ သတိရမိလို႔ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဟုတ္တုတ္ တုတ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒီလမ္းမႀကီးက တကယ့္ကို အျမန္္လမ္းမႀကီးပါ။

ဒီလမ္းမႀကီးကို ကန္႔သတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္း အျမန္ၿပီးေအာင္ ခင္းထား ရပံုလည္းရတယ္။ ကားလမ္းမတစ္ခုမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ ေျမတစ္ ထပ္ ၊ ေက်ာက္ၾကမ္းတစ္ထပ္၊ သဲတစ္ထပ္၊ ေက်ာက္ေခ်ာ ကတၱရာတစ္ထပ္ ဆိုတာေတြ မေတြ႔မိဘူး။ ကားလမ္းမႀကီးရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အရြယ္ မတိုင္မီ ဇရာဝင္လာလို႔ ေပါက္ျပဲစျပဳေနၾကၿပီ။ အခ်ိန္နဲ႔အမွီ ၿပီးစီးေအာင္ အျမန္ခင္းထားရလို႔ ဒီလမ္းကို အျမန္လမ္းလို႔ ေခၚရင္လည္း ရႏိုင္လိမ့္မယ္ လို႔ထင္တယ္။

ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ၊ အျမန္ခင္းထားတဲ့အတိုင္း အျမန္လည္း ေပါက္ျပဲေနတာ မို႔ အျမန္လမ္းလို႔ ေခၚမယ္ဆိုရင္ ေခၚလို႔ရႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုပဲ အဓိပၸါယ္ေကာက္ေကာက္ ဒီလမ္းမႀကီးဟာ အေဝးေျပး အျမန္လမ္းမႀကီးပါ။

လမ္းမႀကီးက ေျဖာင့္ျဖဴးေနရံုတင္မကဘူး၊ သစ္ပင္ဝါးပင္ႀကီးေတြပါ ရွင္းေ နေတာ့ (နဂိုက မရွိတာလား၊ ခုတ္လွဲပစ္ထားတာလားေတာ့ မသိဘူး) ဝဲယာကိုသာမက ေရွ႕ေနာက္ကိုလည္း မ်က္ေစ့တစ္ဆံုး လွည့္ၾကည့္ရတယ္။ ကားတစ္စီးနဲ႔တစ္စီး ေတာ္ေတာ္အဆက္က်ဲေနတာ သတိထားမိလုိ႔ ကားဆ ရာကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြ ေ မာင္းခြင့္မၿပဳဘူးတဲ့။ အေၾကာင္းကေတာ့ အျမန္လမ္းမႀကီးပ်က္စီးမွာ စိုးရိမ္ ရလို႔တဲ့။
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတဲ့သတင္း ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီလမ္းမ ႀကီးရဲ့ ဥပေဒအရ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြဟာ ႏြားလွည္း၊ ျမင္းလွည္းစာရင္းထဲ ပါသြားေတာ့တယ္။ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြက
"ငါတို႔မသြားလည္း မင္းတို႔လမ္းက ပ်က္ေနပါၿပီကြာ" လို႔ စကားမ်ားေျပာတတ္ရင္ ေျပာေလမလားလို႔ စဥ္းစားမိရင္း ၿပံဳးမိေသးတယ္။

ဒါတင္မကပါဘူး၊ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြ တစ္ဝီဝီေျပးေနတဲ့ စကၤာပူ-မေလး ရွား အေဝးေျပးလမ္းမေတြ၊ မေလးရွား၊ ထိုင္းတို႔မွာရွိတဲ့ အေဝးေျပး လမ္းမ ႀကီးေတြကုို မဆီမဆိုင္ေျပးလို႔ ျမင္မိေသးတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လမ္းမႀကီးရဲ့ ထူးျခားခ်က္က ကြန္ကရစ္ေတြ အျပည့္ခင္း ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ကား တာယာေတာ္ေတာ္ ခ်မ္းသာ တဲ့ ႏိုင္ငံေပပဲလို႔ ေတြးမိျပန္ေသးတယ္။ ဒီအေတြးဟာ သိပ္ၿပီး ယုတၱိမရွိ လွေၾကာင္း စကၤာပူျပန္ေရာက္မွ သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ ျမန္မာျပည္ကထုတ္တဲ့ ဘိလပ္ေျမေတြ သံုးစြဲခြင့္ရေအာင္ ဘိလပ္ေျမပဲ ခင္းထားရသတဲ့။ ျပည္ တြင္းျဖစ္ကို အားေပးရမွာေပါ့ေလလို႔ပဲ ေအာင့္သက္သက္ နဲ႔ ေယာနိေသာ မနသိကာရ ပြားလိုက္မိပါတယ္။ ျပည္တြင္းျဖစ္ ဘိလပ္ေျမကို အားေပးသလို ကားတာယာေတြပါ ျပည္တြင္းမွာထုတ္ေပးႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ မဆီ မဆိုင္ေတြးမိျပန္ေသးတယ္။
အဲဒီ ကားတာယာေတြက ဘိလပ္ေျမေတြထက္ အရည္အေသြး ပိုေကာင္း မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္ အလြန္ပဲေပါ့။

ႏွစ္လမ္းၿပိဳင္ကားလမ္းေတြသာ ခင္းထားေပမယ့္ လမ္းမႀကီးကို ၾကည့္ရတာ ကေတာ့ ေလးလမ္းၿပိဳင္ လမ္းမႀကီးအသြင္ကို ေဆာင္ေန ပါတယ္ ။ ေလာေ လာဆယ္ ကားအသြားအလာ၊ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြ မေမာင္းရဆိုတဲ့ ဥပေဒနဲ႔သာဆိုရင္ေတာ့ ေလးလမ္းၿပိဳင္စရာ မလိုေသးပါဘူး။ ႏွစ္လမ္းဆိုရင္ ပဲ ေတာ္ေတာ္ေလး လံုေလာက္ေနပါၿပီ။

ေလးလမ္းခင္းမယ္ဆိုရင္လည္း သိပ္မဆိုးလွတဲ့စိတ္ကူးလို႔ ေျပာရမယ္ထင္ တယ္။ အခုေမာင္းေနတဲ့ လမ္းေတြပ်က္ေနတုန္း အသစ္္ခင္းမယ့္ လမ္းေတြေ ပၚ ေျပာင္းၿပီးေမာင္းလို႔ရတာေပါ့။ ဒီအႀကံက အင္တာေနရွင္နယ္ေတာ့ ျဖစ္ မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ အင္တာေနရွင္နယ္မျဖစ္လည္း ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး။ ဒီလမ္းမရဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းနဲ႔ ဘိလပ္ေျမေတြကလည္း အင္တာေနရွင္နယ္မွ မဟုတ္တာပဲ။ ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးရဲ့ဝဲယာမွာ ေပါက္တူးေလးေတြနဲ႔ ဘာ လုပ္ေနမွန္းမသိတဲ့ လက္ေမာင္းပိန္ပိန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ခ်ဳိ႕ကိုလည္း မၾကာ မၾကာ ေတြရတတ္တယ္။ သူမတို႔က ျမက္ပင္ကို ေပါက္ေနၾကတာလား၊ ေျမညွိေနၾကတာလားဆုိတာ မရွင္းလွေပမယ့္ မိုင္ငါးရာေက်ာ္ရွည္တဲ့ လမ္းမႀကီးကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ေတာ့ အဲဒီ လက္ေမာင္းေလးေတြရဲ့ ခြန္အားနဲ႔ မလံုေလာက္ႏိုင္ဘူး။

စိတ္မေကာင္းစရာေကာင္းတာက လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့ဲ့တဲ့ ကား အက္ ဆီးဒင့္ကိစၥေတြပါပဲ။ ကားသမားေတြကို ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သတိေပး ဖို႔ အာဏာပိုင္ေတြက ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ပံုတူကားခ်ပ္ ႀကီးေတြနဲ႔ ထင္သာျမင္သာေအာင္ ျပထားတတ္တယ္။ ေက်းဇူး တင္စရာ ေ ကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းဘူး။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူမ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ လမ္းမေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ မထိုက္ တန္ေသးဘူး။ တဒုန္းဒုန္း ခုန္ေနတဲ့ လမ္းေပၚကေန ညက္ေညာတဲ့လမ္းေပၚ တင္ေပးလိုက္ေတာ့ ေပါ့ေလ်ာ့မႈ၊ ငိုက္ျမည္းမႈေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရင္ဆိုင္တိုက္စရာ ကားမရွိတာေတာင္ သစ္ပင္ကို ဝင္တိုက္သူက တိုက္၊ အုတ္ခံုကို ဝင္ေဆာင့္သူက ေဆာင့္၊ ေခ်ာက္ထဲကို ေမာင္းခ်သူက ေမာင္းခ်။

ကားသမားတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ လမ္းေျဖာင့္လမ္းေကာင္းန႔ဲ မထိုက္တန္ေသးဘူး။ သေဘာမတူရင္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကေရာ။

ကြ်န္ေတာ္ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္း အခုမွပဲ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ ေရးသားခြင့္၊ ေတာင္းဆိုခြင့္စတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာေတြကို ျပည္သူကေတာင္းလို႔ အစိုးရကေပးရင္ ရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အႏွစ္သာရကေတာ့ ဘယ္အစိုးရဆီမွာမွ မရွိလို႔ ဘယ္အစိုးရကမွလည္း ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ပံုေဆာင္မႈဆိုတဲ့ ဆရာႀကီး ဆိုကေရးတီးကို ႀကိမ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိန္းေၾကာင္းေပးေနတဲ့ စကၤာပူရဲ့ ဒီမို ကေရစီပံုသ႑ာန္က ခပ္ဟဟ ပ်က္ရယ္ျပဳေနပါတယ္။

တစ္ခါက သမုိင္းနဲ႔ အေနာက္တကၠသုိလ္ႀကီးတစ္ခုက ဘြဲ႔ရထားတဲ့ ေဒါက္ တာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ခ်ာကုိ မွတ္သားခဲ့ရဖူးတယ္။ သူဆြဲလုိက္တဲ့ ေကာက္ခ်က္က ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ကူးေျပာင္းတဲ့အခါမွာ အာရွႏုိင္ငံေတြဟာ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြေလာက္ အခ်ိန္မၾကာဘူးလုိ႔ ဆုိ ပါ တယ္။ ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ စကၤာပူတုိ႔ကုိ ေထာက္ျပပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စကၤာပူနဲ႔ အေမရိကတုိ႔ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ အကူးအေျပာင္းကာလကုိ ေထာက္ျပတယ္။ အေမရိကရဲ႕ ဒီမုိကေရစီက ႏွစ္ရာခ်ီၿပီး ၾကာခဲ့ေပမယ့္ စကၤာပူရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ ကူးေျပာင္းေရးကေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ေတြ အတြင္းမွာပဲ အလုပ္ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ အာရွတုိက္ရဲ႕ မိသာစု ဗဟုိျပဳယဥ္ေက်းမႈ (Family oriented culture) ေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိပါ တယ္။

ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္းေျပာရင္ အိမ္နီးခ်င္း အိႏၵိယကလည္း စြာက်ယ္ စြာ က်ယ္ ထလုပ္တတ္တယ္။ ပထမဆုံး ဒီမုိကေရစီက်င့္သုံးတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခု အေနနဲ႔ေပါ့။

ဒါေပမယ့္ နာမည္တူ “ဒီမုိကေရစီ” ေအာက္မွာ ကြဲျပားေနတဲ့ အေသြးအေရာင္ေတြ ရွိေနပါတယ္။

စကၤာပူရဲ႕ ဒီမုိကေရစီက ေျပာလုိ႔မရရင္ ႀကိမ္နဲ႔႐ုိက္တယ္။ ဘာသာတရားေတြ ကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ျပတဲ့ Religious Comparison သင္ခြင့္မရွိဘူး။ လမ္းေပၚမွာ ဆႏၵျပခြင့္ မရွိဘူး။ ဆႏၵျပခ်င္ရင္ ခြင့္ျပဳမိန္႔ ယူရတယ္။ သက္မွတ္ေပးထားတဲ့ ေနရာမွာပဲ ဆႏၵျပၾကရတယ္။

အိႏၵိယရဲ႕ ဒီမုိကေရစီက လူကုိ မေျပာနဲ႔ ႏြားကုိေတာင္ ႀကိမ္နဲ႔႐ုိက္ခြင့္ မရွိဘူး။ ကမာၻေပၚ ရွိရွိသမွ် ဘာသာတရားေတြအားလုံး အိႏၵိယမွာ အစပ်ိဳးတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ထားၾကေတာ့ ဘာမွ ျပႆနာမရွိဘူး။ အခ်ိန္မေ႐ြး ေၾကျငာၿပီး ဆႏၵျပခြင့္ ရွိၾကတယ္။ အႀကီးအေသးပဲ ကြာမယ္၊ ေန႔တုိင္း ေနရာတုိင္းမွာ လုိလုိ ဆႏၵျပမႈေတြ ရွိေနတတ္တယ္။

အိႏၵိယရဲ႕ ဒီမုိကေရစီက ပုိၿပီး လြတ္လပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းေပၚမွာ သြားလာေနတဲ့ ႏြားေတြက ယဥ္ေၾကာကုိ ပိတ္စုိ႔ေစတယ္။ ႏြားေခ်းေတြနဲ႔ လမ္းကုိ ညစ္ေပေစတယ္။ ထစ္ကနဲဆုိ လမ္းေပၚထြက္ထြက္ၿပီး ဆႏၵျပေန ၾကေတာ့ (တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ဘာမွ မေျပာပေလာက္ဘူး) ျပည္သူ တစ္ ရပ္လုံးရဲ႕ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေတြကုိ ထိခုိက္ေစ၊ ေႏြးေကြးေစတယ္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ဆရာႀကီးရဲ႕ အယူအဆကုိ သေဘာမေတြ႔မိေတာ့ ဘူး ။ ႏုိင္ငံေရးပညာရွင္ေတြရဲ႕ အယူအဆအရ ဘယ္ႏုိင္ငံက က်င့္သုံးတဲ့ ဒီမုိ ကေရစီမွ မျပည့္စုံဘူး။ လုိအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်င့္သုံးရင္း ၊ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြတ္ရင္းနဲ႔ ပုိၿပီး ရင့္က်က္တဲ့ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ေအာင္ တစ္ျဖည္းျဖည္းပဲ သြားလုိ႔ ရမယ္။ လူေထာက္ျပတဲ့ စကၤာပူရဲ႕ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ အေမရိကရဲ႕ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ တန္ဖုိးျခားနားခ်က္ေတြဟာ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ နာမည္တူ႐ုံနဲ႔ တန္ဖုိးတူမသြားပါဘူး။

အေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမမွာ ဆင္းရဲသားဦးေရေတြ၊ အလုပ္လက္ မဲ့ေတြ၊ အေျခခံပညာ သင္ခြင့္မရတဲ့ ကေလးေတြ တုိးပြားလာတာနဲ႔ ဆုိကေရး တီးတုိ႔ ပေလတုိတုိ႔ရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမႏုိင္ငံႀကီး ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ ၿပိဳလဲေနပုံကုိ ၾကည့္ရင္း ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိတာလည္း လြတ္လပ္တာကလြဲလုိ႔ လုိတရ မႏၲာန္တစ္ခု မဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ သေဘာေပါက္ထားႏုိင္ပါတယ္။ အိႏၵိယရဲ႕ ဒီမုိကေရစီပုံစံက မ်က္စိေနာက္စရာ ေကာင္းသလုိ စကၤာပူရဲ႕ ဒီမုိကေရစီပုံစံကလည္း မလြတ္မလပ္နဲ႔ ခပ္က်ပ္က်ပ္ပါပဲ။ အေမရိကရဲ႕ ဒီမုိ ကေရစီမ်ိဳးဆုိရင္လည္း အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚက ကား အက္ဆီးဒင့္ေတြ က ခပ္တုိးတုိး သတိေပးေနျပန္ပါေရာ။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္မယ့္ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ ပုံသ႑ာန္က ဘယ္လုိ မ်ား ျဖစ္လာမွာပါလိမ့္။ က်င့္သုံးရင္း၊ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြတ္ရင္းနဲ႔ပဲ ပုံေပၚလာမယ္ လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

အာဏာရွင္ေတြ အ႐ႈံးေပးရတာက ဒီမုိကေရစီ။
ဒီမုိကေရစီ အ႐ႈံးေပးရတာက ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ။
ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အ႐ႈံးေပးရတာက ဂလုိဘယ္ ဆန္လာမႈ။

ႏုႏုနယ္နယ္ ဒီမုိကေရစီလမ္းမနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စုိးရိမ္မိတာကေတာ့ …
၁။ ေဖာင္ေဒးရွင္းမေကာင္းတဲ့ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးလုိျဖစ္မွာ
၂။ အဆင့္မွီသည္ျဖစ္ေစ၊ မမွီသည္ျဖစ္ေစ ျပည္တြင္းျဖစ္ ဘိလပ္ေျမကုိပဲ သုံးရမယ္ဆုိတဲ့ သဘာဝမက်တဲ့ အမိန္႔ေတြ
၃။ ကားလမ္းမေပၚမွာ ကုန္တင္ကားေတြ မေမာင္းရဆုိတဲ့ အဆင့္ခြဲျခားတဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဥပေဒေတြ
၄။ လြတ္လပ္မႈရေလေလ ထိမ္းခ်ဳပ္စရာေတြ ပုိမ်ားေလေလဆုိတဲ့ ဒီမုိ ကေရစီရဲ႕ တန္ဖုိးကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ လြတ္လပ္မႈကုိ အလြဲသုံးစားလုပ္ရင္း ႀကံဳေတြ႔ရလာႏုိင္တဲ့ ကားအက္ဆီးဒင့္လုိ ဟာေတြ …
ဒါေတြ ျဖစ္လာမွာကုိေတာ့ စုိးရိမ္မိတယ္။

ကားလမ္းမႀကီးက ျပင္လုိ႔ လြယ္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ မူဝါဒ၊ လူထုရဲ႕ စိတ္ေနစ႐ုိတ္နဲ႔ အျပဳအမူက ျပင္ဖုိ႔ ခက္တယ္ မဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာေတြ ေျပာေျပာေနတတ္တဲ့ “ငါတုိ႔ ျမန္မာေတြ မညံ့ဘူး” ဆုိတာကုိ ယုံၾကည္ထားမိတယ္။

အဲ … ဒီမုိကေရစီ၊ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ေကာက္႐ုိးပုံေဘး ေဆးလိပ္ ထုိင္ေသာက္တာေတာ့ မမုိက္လွဘူးေပါ့ဗ်ာ။

Read more

တနဂၤေႏြ အပ်င္းေျပ (ပေဟဠိ)

(ဖတ္ဖူးတာေလးေတြကို ပြားထားတာပါ။အေျဖကို ခ်က္ခ်င္း မၾကည္႔ေစလိုပါ)

ဆီးရီးယပ္ျဖစ္ရတာ ပ်င္းလို႔ အခုတေလာ ေသာေနမိတယ္။ ကဲ ဒါေလး ေလး ခု ကို ကူၿပီး စဥ္းစားေပးၾကပါအုံး။

၁။ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးက သမီးရည္းစား၊ မေမ်ွာ္လင္႔ဘဲ သူတို႔ ေျမေအာက္ရထားေပၚမွာ ဆုံၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေကာင္မေလးေဘးမွာ သူ႕အေမပါေနတယ္။ ဒီေတာ႔ သူတို႔ မ်က္လုံးခ်င္းပဲ ကြန္တက္လုပ္လို႔ ရ တယ္။ ကံ လို႔ ဆိုရမလား၊ ရထားႀကီး ေျမေအာက္လိုင္ဂူထဲဝင္အၿပီးမွာ လ်ပ္စစ္ေတြ ခဏ ျပတ္ေတာက္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးရဲ႕ ပါးလည္း ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။
ကဲ ဒါဆို ေကာင္ေလးရဲ႕ နာမည္ (အဂၤလိပ္လို) က ဘယ္သူလဲ။

၂။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ဇနီးေမာင္ႏႇံ ပန္းၿခံထဲက ခုံေပၚမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္။ အဆင္ေျပလွပုံေတာ႔ မရဘူး။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စိတ္ေကာက္ ရင္း ေၾကာေပးၿပီး ထိုင္ေနၾကတာ။ ေကာင္ေလးက စဥ္းစားတယ္၊ အင္း ငါက ပဲ စ ေခ်ာ႔ရမယ္၊ ဘယ္လို ေခ်ာ႔ရပါ႔မလဲ။
ခဏၾကာေတာ႔ အႀကံရသြားတဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ.....
ကဲ ဒါဆို ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႕ နာမည္ (အဂၤလိပ္လို) က (Mr and Mrs) ဘယ္သူေတြလဲ

၃။ ဆိုပါေတာ႔၊ တိရစၦာန္ေတြလည္း လူေတြလို ယဥ္ေက်းလာၿပီး တိရစၦာန္ အမေတြလည္း "Bra" ေတြ ဝတ္လာၾကၿပီ။ တိရစၦာန္အမ တစ္ေကာင္ဟာ သူမရဲ႕ Bra ကို ေျပာင္းျပန္ဝတ္လိုက္မွ အတည္႔ (အကိုက္၊ ကြက္တိ) ျဖစ္ သြားတယ္။
အဲဒီ တိရစၦာန္အမည္က ဘာလဲ။ (အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ ႏွစ္သက္သလို)

၄။ တိရစၦာန္အမေလး တစ္ေကာင္ဟာ ျမက္ခင္းထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ပတ္ေျပးေနရင္း သူနဲ႔ ဆင္ဆင္တူတဲ႔ တိရစၦာန္အဖို တစ္ေကာင္နဲ႔ေတြ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ သူမကပဲ စတင္မိတ္ဆက္စကားေျပာတယ္။

"က်မက ( ) ပါ။ ရွင္က ဘယ္သူပါလဲ"
တိရစၦာန္အဖိုက သူမကို အံဩတဲ႔မ်က္လုံးနဲ႔ စိုက္ၾကည္႔ၿပီး
"ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာ ညဝတ္ ဝတ္စုံႀကီးဝတ္ၿပီး ဘာလို႔ ေလ်ွာက္ေျပးေန တာလဲ" တဲ႔။
ဒါဆို သူတို႔အမည္ေတြက ဘာေတြလဲ။ (အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ ႏွစ္သက္သလို)

ဇင္ေဝေသာ္

အေျဖေတြက (ျမင္းထီးနဲ႔ ျမင္းၾကားမ၊ ကႏၱာရကုလားအုပ္၊ Mr and Mrs Turners၊ ကစ္စင္းဂ်ား) ပါ။

Read more

ရာသီဥတုပူရင္ စိတ္တိုလြယ္တယ္

သိပ္မထူးျခားလွေပမဲ႔ စိတ္ဝင္စားစရာ သိပၸံေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ။ အပူခ်ိန္ တက္လာမႈေၾကာင္႔ ရာဇဝတ္မႈ၊ ျပည္တြင္းမသင္႔မျမတ္ျဖစ္မႈတို႔အျပင္ ရဲ အရာ ရွိေတြရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြလည္း ပိုၿပီးမွားယြင္းတတ္တယ္ လို႔ ဆိုထား ပါ တယ္။ ဒီ သုေတသနကို ကာလီဖိုးနီးယား တကၠသိုလ္က ထုတ္ျပန္လိုက္ တာပါ။

၁။ အေမရိကမွာ ၅.၄ အပူဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုက္တက္လာတိုင္း ရာဇဝတ္မႈက ႏွစ္ ကေန ေလး ရာခိုင္ႏႈံးအထိ တက္လာတယ္။

၂။ အီေကြတာနဲ႔ နီးတဲ႔ အာဖရိကႏိုင္ငံေတြမွာ အပူဒီဂရီ ဖာရင္ဟိုက္ တက္ လာတာနဲ႔အမ်ွ အုပ္စုခ်င္း မသင္႔မျမတ္ျဖစ္မႈက ၁၁ ကေန ၁၄ ရာခိုင္ႏႈံးအထိ တက္လာတယ္။

၃။ ပိုၿပီး ပူျပင္းတဲ႔ ရာသီ၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာဆို ရဲ အရာရွိေတြရဲ႕ တရားခံကို အေသ ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးမႈက ပိုမ်ားလာတယ္။

၄။ အပူလိႈင္းက်ေရာက္ျခင္း ခံရတဲ႔ႏိုင္ငံေတြမွာ မသင္႔မျမတ္ျဖစ္ဖို႔၊ ျပည္တြင္း စစ္ျဖစ္ဖို႔ ရာခိုင္ႏႈံးပိုမ်ားလာတယ္။

သိပ္မထူးျခားလွဘူးဆိုတာ ဒါပါ။
ျမန္မာျပည္ကိုၾကည္႔ပါ
အပူပိုင္းႏိုင္ငံ၊ ေရ ရွားပါးစ ျပဳေနၿပီ၊
အဲယားကြန္း ဟုတ္တ္ပတ္တိ မရွိ၊ ရွိလည္း မီးမလာ၊
ေနစရာအိ္မ္ေတြက ႁပြတ္က်ပ္သိပ္။ (အုပ္စုခ်င္း မသင္႔မျမတ္ျဖစ္မႈက ၁၁ ကေန ၁၄ ရာခိုင္ႏႈံးအထိ တက္လာေလအုံးမလား????)
ဘုရား ဘုရား

ဒါေပမဲ႔ ဒီအဆိုကို အေမရိကန္ တကၠသိုလ္က International Relationship ပေရာ္ဖက္ဆာ၊ "Winning The War On War" စာအုပ္ ျပဳစုသူ ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီး Joshua Goldstein ကေတာ႔ သေဘာမတူလွပါဘူး။ ဒီ သုေတသနနဲ႔ ရာဇဝတ္မႈေတြ ဆက္စပ္လို႔မရဘူး။ အျပဳသေဘာေဆာင္လာ တဲ႔ နည္းပညာ၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး စတာေတြေၾကာင္႔ ရာဇဝတ္မႈျဖစ္ပြားႏႈံး ဟာ အတိတ္နဲ႔ႏိႈင္းစာရင္ က်ဆင္းလာေနတယ္၊ ဆက္ၿပီးလည္း က်ဆင္း လာႏိုင္ စရာရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

Read more