"တို႔ေမတၱာစြမ္း ကမၻာလႊမ္း" ဆိုရင္ ဘာသာအမည္မပါတဲ႔အတြက္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဝါဒျဖစ္တယ္။
ဒီေနရာမွာ"ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ သာသနာ၊ ကမၻာလႊမ္း၍တည္ေစေသာ္" ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ဘာသာအမည္ပါသြားလို႔ ဒီေန႔ေခၚတဲ႔ ယူနီဗာဆယ္လစ္ဇင္ျဖစ္သြားတယ္။ ရြတ္ဆိုေနသူက အဲသေလာက္ ေတြးခ်င္မွေတြးမိမယ္။
ယူနီဗာဆယ္လစ္ဇင္ျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းက သူတို႔ယုံၾကည္ကိုးကြယ္မႈ၊ က်င္႔သုံးမႈ၊ ဓေလ႔ထုံးစံ စတာေတြဟာ ကမၻာသူကမၻာသားအားလုံးနဲ႔႔ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြရွိတယ္။ ဒါေတြ တကယ္ထြန္းကားသြားရင္ ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းမယ္လို႔ အဲဒီဘာသာဝင္ေတြကိုယ္တိုင္ ယုံၾကည္ေနၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ မဏာမအဆင္႔မွာ ေစတနာဆိုး မပါဝင္ဘူး။
အဲဒီယုံၾကည္မႈက အင္အားမေကာင္းေသးရင္ ေႂကြးေၾကာ္ေနရုံ သက္သက္ သာျဖစ္ၿပီး အင္အားေကာင္းတာနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ က်ိဳးစားေတာ႔တယ္၊ အဲဒီမွာ ဘာသာေရးနယ္ခ်ဲ႕ဝါဒျဖစ္သြားေတာ႔တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားရင္ သာသနာျပဳျဖစ္ၿပီး စစ္ေရးေတြ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြပါဝင္လာရင္ အစြန္းေရာက္ျဖစ္သြားတယ္။
ခရစ္ယန္ ခရုေဆ႔၊ မြတ္စလင္ ဂ်ီဟတ္ရဲ႕ အားထုတ္မႈဟာ ဒုတိယအဆင္႔မွာ ရွိေနၾကတယ္။
ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံေတြဟာ စစ္ေရးအရ ကမၻာကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္တဲ႔အဆင္႔ (အေသာကကို ဖယ္ထားရင္) ဘယ္တုံးကမွ မရွိခဲ႔ဘူး။
ဒါေပမဲ႔ ဗုဒၶဘာသာအဆုံးအမေတြဟာ ကမၻာ႔လူသားတိုင္းနဲ႔ ကိုက္ညီတယ္ဆိုတဲ႔ ယူနီဗာဆယ္လစ္စိတ္ဓာတ္ေတာ႔ သူတို႔မွာရွိေနတတ္တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ ဘာသာတစ္ခုဆိုတာ အဆုံးအမက ေရွ႕မွာရွိေနၿပီး ဘာသာရဲ႕ အမည္က ေနာက္ကလိုက္တာမ်ိဳးပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ "သတၱာနံ ဟိတာယ၊ သုခါယ" စတဲ႔ စကားေတြဟာ ဘာသာအမည္ မပါလို႔ အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအသြင္ေဆာင္ပါတယ္။
"ဗုဒၶဘာသာ ကမၻာလႊမ္းရမယ္" ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္က အားမရွိရင္ လူရယ္စရာျဖစ္ၿပီး ကိုယ္က အားေကာင္းလာရင္ လူအျမင္ကတ္စရာျဖစ္သြား မယ္။
လက္ရွိ ပဋိပကၡေတြဟာ အဲဒီလို ယုံၾကည္မႈကို မတရားတဲ႔နည္းနဲ႔ (အျခားယုံၾကည္မႈေတြကို အထင္ေသးရင္း) အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာက စၿပီးျဖစ္ပြားလာတာေတြပါ။
သေဘာတူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ျဖစ္ေစ ကမၻာ႔ဘာသာေရးသမိုင္းက ဒီအတိုင္းပဲဆိုတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသိပၸံကလည္း ဒီေကာက္ခ်က္အတိုင္းပဲ ရွိေနတယ္။
