"ဟက္ပီး လူနာ နယူးယီးယား"


အေမရိကမွာ ခရစ္ယန္မဟုတ္တဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြကို အားနာလို႔
"ေမရီ ရစၥမတ္" လို႔ေျပာဖို႔ေတာင္ လ်ွတြန္႔လာတယ္ ဆိုတဲ႔ သေရာ္စာေလးကို သတိရတယ္။
အခုလည္း တရုတ္မဟုတ္တဲ႔ လူမ်ိဳးေတြကို အားနာလို႔ "ဟက္ပီး ခ်ိဳင္းနီးစ္ နယူးယီးယား" လို႔ မေျပာဘဲ "ဟက္ပီး လူနာ နယူးယီးယား (Happy Lunar New Year) လို႔ေျပာရင္ ပိုသင္႔မယ္။
အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး။
ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းလြတ္ေအာင္
"ဟက္ပီး လူနာ နယူးယီးယား" ေပါ႔။ တစ္ခုခုေတာ႔ ေျပာမွရမယ္ မဟုတ္လား။

ယူနီကုတ္ကို သေဘာမေတြ႔လို႔ ေကာ္ပီကူးၿပီး တင္ပါရေစဘုရား။

အလႊာေပါင္းစုံက စာဖတ္သူ


အလႊာေပါင္းစုံက စာဖတ္သူ လူတန္းစားေတြကို ေဖ႔စ္ဘုတ္က ရုတ္တရက္ ႀကီး ေပါင္းစပ္ေပးလိုက္ေတာ႔ ခံယူခ်က္ မတူညီမႈ၊ ေတြးေတာ သုံးသပ္ပုံ အတိမ္အနက္ စတာေတြ သိသိသာသာေပၚထြက္လာတယ္။ ေနာက္ တုန္႔ျပန္ခြင္႔ပါေပးထားေတာ႔ ဒီ ကြာဟမႈက ရုပ္လုံးပိုႂကြလာျပန္တယ္။ ေရရွည္ မွာေတာ႔ အသားက်သြားစရာ ရွိပါတယ္။ အခုထိေတာ႔ စိတ္ဓာတ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အား နည္းတဲ႔ ဘာသာစကားေတြမွာ ဆဲသံေတြ ထူေနဆဲပဲျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ ဆဲဆိုမႈ၊ ေဒါသတႀကီးတုန္႔ျပန္မႈေတြ သီဟိုဠ္ေတြဆီမွာ အေတာ္နည္းတာ ေတြ႔ရတယ္။

အေမရိကန္ေ ဒၚလာရယ္မွ မဟုတ္ပါဘူး


အေမရိကန္ေ ဒၚလာရယ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ စကၤာပူေဒၚလာ ႏြမ္းေနရင္လည္း ေငြလဲလို႔ မရေတာ႔ပါဘူး။ ဒါက ကိုယ္ေတြ႔ပါ။ ဆရာသမားဆီမွာ လဲလို႔မရတဲ႔ စကၤာပူေဒၚလာ ၅၀ တန္ႏွစ္ရြက္ ရွိေနဆဲလို႔ ထင္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင္႔လည္းဆိုရင္ ျဖစ္ႏိုင္တာက ေဒၚလာတန္ဖိုးက သိပ္ျမင္႔ေနျခင္း၊ မိမိလဲေပးလိုက္တဲ႔ ေဒၚလာက တစ္ခုခုဆိုရင္ သူတို႔စိုက္ေလ်ာ္ရမယ္႔ ပမာဏက ဘဏ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ လူငယ္ေတြအတြက္ သိပ္မ်ားေနျခင္းေၾကာင္႔လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေဒၚလာအရြက္ႀကီးေလေလ သစ္ဖို႔လိုေလေလ သေဘာေပါ႔။ ဘဏ္အလုပ္သမားေတြရဲ႕ စိုးရိမ္မႈ၊ ဒီလို စိုးရိမ္မႈမရွိရေအာင္ သူတို႔ကို အာမခံေပးထားတဲ႔ စနစ္မရွိမႈေၾကာင္႔လို႔ ဆိုရင္ မွန္ႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။



လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အမွာ (လီကြမ္ယု)


(ေကာ္ပီရိုက္ သေဘာတူညီမႈအတြက္ ညွိႏိႈင္းေနပါၿပီ။ ၿပီးတာနဲ႔ "လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ႔အျမင္" ထြက္ဖို႔ပါပဲ။ ဘာသာျပန္ဆိုလို႔ ၿပီးသြားပါၿပီ။)

ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာအတြင္းမွာ ကမၻာဟာ မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္း လဲခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကေလးဘ၀ ၁၉၂၀ ၀န္းက်င္တုံးက ဘဒုတ္(Bedok) ကေန (Chai Chee) ခိိ်ဳင္ခ်ီးမွာ ရွိတဲ႔ အဖိုးရဲ႕ ႏွစ္မိုင္အကြာ ရာဘာျခံကိုေရာက္ ဖိို႔ ႏြားလွည္းနဲ႔ ႏွစ္နာရီၾကာေအာင္သြားခဲ႔ရတယ္။ ပိုျပီး အံ႔ၾသစရာ ေကာင္း တာက ဒီေန႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဆက္သြယ္နိုင္ျခင္းပါ။ ၁၉၃၀ ခုႏွစ္ေတြတုံးက စာဖတ္ခ်င္တဲ႔ ေက်ုာင္းသားေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဂၤလန္ကေန ငါးရက္၊ ေျခာက္ရက္၊ တစ္ပတ္ ၾကာေအာင္ ေမာင္းႏွင္ရတဲ႔ သေဘၤာဆိုက္ေရာက္ခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္ေနခဲ႔ရတယ္။ သေဘၤာက ၾကာသပေတး (သို႔) ေသာၾကာေန႕ေတြမွာဆိုက္ေရာက္တတ္ျပီး သူနဲ႔အတူ လူငယ္ဂ်ာနယ္ ( boys –journals )ေတြ ပါလာတတ္ပါတယ္။

ဒီေန႔ စာတစ္ေစာင္က ဂ်က္ေလယဥ္ေတြနဲ႔ သယ္ေဆာင္တာမွိဳ႕ ဒီကိုေရာက္ဖို႔ နာရီပိုင္းပဲ ၾကာပါေတာ႔တယ္။ ဒါေတာင္ စာကိုစိတ္၀င္စားသူ သိပ္မရွိလွေတာ႔ ပါဘူး။ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြ၊ အင္တာနက္ေတြကေန ဓာတ္ပံု၊ သတင္းစကား၊ အီးေမးေတြကို လက္ျဖစ္တစ္တြက္အတြက္း ပို႔နိုင္၊ သတင္းျပန္နိုင္ေနၾကပါၿပီ။ ဒီလိုအေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာ လိမ္႔မယ္လို႔ က်ြန္ေတာ္ ၾကိဳတင္မျမင္နိုင္ခဲ႔ပါ ဘူး။ စကၤာပူရဲ႕ အေျပာင္းအလဲကို ႀကိဳတင္သိျမင္ဖို႔ဆိုတာ ပိုလို႔ေတာင္ အလွမ္းေ၀းေနပါေသးတယ္။
ဒါဆိုရင္ လာမယ္႔အနာဂတ္ ႏွစ္ငါးဆယ္မွာ ကမၻာက ဘယ္ပံုစံ ျဖစ္ေန မလဲ။ လာမယ္႔အႏွစ္ငါးဆယ္မွာ အေျပာင္းအလဲေတြ ဒီထက္ ပိုျမန္ဆန္လိမ္႔မယ္ ဆိုတာကလြဲျပီး ဘယ္သူမွ တိတိက်က် အေျဖမထုတ္နိုင္ပါဘူး ။ ဒီေတာ႔ လာမယ္႔ ၁၅ ႏွစ္နဲ႔ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း ဘာေတြျဖစ္နိုင္တယ္ ဆိုတာကို တစ္ခ်ိဳ႔ အျဖစ္ပ်က္ေတြကို အေခ်ခံျပီး ခန္႔မွန္းျခင္းက ပိုလက္ေတြ႕က်ပါတယ္ ။ ဒါေတာင္ မေရရာမွဳေတြ အမ်ားၾကီးပါ ။

ဒီစာအုပ္ဟာ က်ြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ကမၻာေပၚ အျမင္ျဖစ္ျပီး မေ၀းလွတဲ႔ အနာဂတ္မွာ ယွဥ္ျပိုင္ လာနိုင္တဲ႔ အင္အားစုေတြ အေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ လတ္တေလာမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေတြရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းေတြက ဘာေတြဆိုတာကို က်က်နန နားလည္သေဘာေပါက္ထားျခင္းဟာ အနာဂတ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ လာနိုင္တယ္ဆိုတာကို အေျဖထုတ္ဖို႔ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ႔ အခ်က္ေတြ ျဖစ္ ပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္႔ရဲ႕ နားလည္သေဘာေပါက္မွဳဟာ ႏွစ္ငါးဆယ္အတြင္း က်ြန္ေတာ္ ေတြ႕ဆံုဆက္ဆံခဲ႔ရတဲ႔ လူေတြဆီက အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔သခၤန္းစာ၊ က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေလ႔လာသံုးသပ္ျခင္းအေပၚမွာ အေျခခံ ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြတြင္း စကၤာပူရဲ႕ နိုင္ငံျခားေရးရာ ေပၚလစီနဲ႕ ဆက္စပ္ျပီး ဒီေန႔ ကမၻာ ရဲ႕ ျပသနာကို ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႕ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းေနၾကရတဲ႔ အဓိက ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင္႔၊ သူတို႔ဆီက ေလ႕လာခြင္႔ေတြ ကၽြန္ေတာ္ ရရွိခဲ႔ပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္မႈေတြေၾကာင္႔ ကမၻာအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳ အမ်ားဆံုး ေရာက္ရွိသြားနိုင္တဲ႔ နိုင္ငံ ႏွစ္နိုင္ငံကေတာ႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ တရုတ္တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ စကၤာပူအေနနဲ႔ ဥေရာပ၊ ဂ်ပန္၊ ကိုးရီးယား ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွနိုင္ငံေတြ။ အိႏၵိယ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း နိုင္ငံေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားနိုင္ဖို႔ကိုလဲ တတ္နိုင္သေလာက္ ၾကိဳး စားယူရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီနိုင္ငံေတြၾကားမွာ ပဋိပကၡအသြင္ေဆာင္နိုင္တဲ႔ ကိစၥရပ္ေတြနဲ႔ ဒါေတြေၾကာင္႔ အနာဂတ္ အက်ိဳးဆက္ ဘယ္လိုရွိနိုင္တယ္ ဆိုတာကို (ဒီစာအုပ္မွာ )ေရးထားတာျဖစ္ပါတယ္။

စကၤပူကေတာ႔ ကမၻာကိုအရွိတိုင္းပဲ လက္ခံထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာကို ေျပာင္းလဲ ေပးဖို႔ စကၤပူက အလြန္ေသးငယ္လြန္းလွပါတယ္။ ဒါေပ မဲ႔ ေဒသတြင္းက နိုင္ငံၾကီးေတြရဲ႕အၾကားမွာ က်ြန္ေတာ္တို႔ ရွင္သန္ ရပ္တည္ ခြင္႔ နယ္ပယ္ အက်ယ္ျပန္႕ဆံုးရရွိေအာင္ေတာ႔ ၾကိဳးစားယူနိုင္ပါတယ္။ ဒါက က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ျဖစ္ျပီး ဒီဦးတည္ခ်က္အတိုင္းခရီးဆက္ဖို႕လည္း ၾကိဳးစားအားထုတ္ သြားရမွာျဖစ္တယ္။ နိုင္ငံတြင္းမွာေတာ႔ စကၤာပူေအာင္ျမင္မႈ ကို အရည္အေသြးသံုးရပ္နဲ႔ ေဖာ္ေဆာင္ သြားနိုင္ပါတယ္။

၁ ။ ေနထိုင္ဖို႔နဲ႔အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ လံုျခံဳေအးခ်မ္းတဲ႔နိုင္ငံျဖစ္ေနေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ
၂ ။ နိုင္ငံသားအားလံုးကို တန္းတူညီမွ်ဆက္ဆံမႈ
၃ ။ မ်ိဳးဆက္တိုင္းမွာ ဒီေအာင္ျမင္မွဳ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနေအာင္ စနစ္တက် စီမံအေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးမႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ေဆာက္ယူခဲ႔ရတဲ႔ အေျခခံ အခ်က္သံုးခ်က္ မရွိဘူးဆို ရင္ လက္ရွိ ခံစားေနရတဲ႔ အသီးအပြင္႔ ေတြလည္းမရွိနိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ စကၤပူနိုင္ငံထဲကို လာေရာက္ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံတဲ႔ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပစိးပြားေရ သမားေတြအေနနဲ႔ စကၤပူကိုယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနၾကရပါမယ္။ အထက္ပါ အခ်က္ သံုးခ်က္ရွိေနမွ သူတို႔ကယံုၾကည္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔အနာဂတ္ ခရီးကို အရွိန္ မပ်က္ ခရီးဆက္သြား နိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို႔ကသာ ဒီလမ္းစဥ္အတိုင္း ကမၻာနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မထားႏိုင္ဘူးဆိုရင္ က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း ကမၻာအျပင္ ေရာက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။