၁။ ဝက္နဲ႔သေဘၤာသီး
ျမန္မာေတြမေရာက္ခင္က သေဘၤာသီးစားရမွန္း နာဂေတြမသိၾကေသးဘႈး၊
အမ်ားအားျဖင္႔ဝက္ေတြကို ခုတ္ၿပီး ေကၽြးၾကတာ၊
ျမန္မာေတြက သေဘၤာသီးမွည့္သြားေတာင္းရင္
ဝက္ေကၽြးဖို႔လားလို႔ ေမးတတ္ၾကသတဲ႔။
စားလုိ႔ရမွန္းလည္းသိေရာ အလကားသြားေတာင္းလို႔ မရေတာ႔တဲ႔အျပင္
သူတို႔ပါ လိုက္စားလာၾကေတာ့ ဝက္ေတြသေဘၤာသီး သိပ္မစားရေတာ႔ဘူး။ ။
၂။ ပဲငါးပိနဲ႔ ေဆာ္ယာဘီးမစ္(လ္ခ္)
ရြာမွာတုန္းက ႏြားေတြအလုပ္မ်ားၿပီးပင္ပမ္းတဲ႔ရက္ေတြဆိုရင္
ပဲငါးပိတို႕ ပဲစင္းငံုတို႔ကုိ ေရစိမ္ၿပီး ႏြားေတြကုိအား႐ွိေအာင္ တိုက္ၾကတယ္၊
အခုပဲငါးပိစိမ္ရည္ျဖစ္တဲ့ ေဆာ္ယားဘီးႏုိ႔ေတြကို ႏိုင္ငံျခားကလူေတြ
အျမတ္တႏုိးႀကီးေသာက္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။
အဲဒီေနာက္ ေစ်းႀကီးလြန္းလို႔ ႐ြာက လူေတြေတာင္
ပဲငါးပိတို႔ ပဲစင္းငံုတို႔ စားဖို႔မလြယ္ေတာ႔ဘူး တဲ့။ ။
၃။ ႏြားက်င္ငယ္ေရနဲ႔ ဖန္းခါးသီး
ဘုရားေပးတဲ႔ေဆးျဖစ္တဲ့ ႏြားက်င္ငယ္ေရနဲ႔စိမ္တဲ႔႔ ဖန္းခါးသီးကုိ
ဒီေန႔အထိဘုန္းေပးဆဲ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး႐ွိတယ္၊
ဘုရားေပးတဲ႔ေဆးမို႔သာ အနံ႔အသက္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုျပင္းတယ္။
တစ္ခါက ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တပည့္တစ္ပါးနဲ႔ တစ္ခန္းထဲ ေနခဲ႔ရဖူးတယ္၊
သူက အဲဒီေဆးကုိ တစ္ခါဘုန္းေပးလိုက္ရင္ ေလႇာင္ေနတဲ႔အခန္းထဲ
အနံ႔ေတြစြဲက်န္ရစ္တာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ေတာ႔ဘူး၊
သူက စမ္းၾကည့္ပါလားဆိုေတာ႔ ဘုရားေဆးနဲ႕ေဝးတဲ႔ရဟန္းမို႔
အနံ႔ကို မခံႏိုင္ဘူး၊ ျဖစ္ပံုက၊ အနံ႔ပဲေသာက္ခဲ႕ရေတာ႔တယ္။
အနံ႔ပဲေသာက္ရတာကကိုမလြယ္ဘူး။
ဒါနဲ႔ပဲ ဘုရားေဆးနဲ႔ ဒီေခတ္ရဟန္းကလည္း
ဝက္နဲ႔သေဘၤာသီး၊ ႏြားနဲ႔ ပဲငါးပိတို႔ပဲစင္းငံုတိုလိုျဖစ္လို႔။ ။
ျမန္မာေတြမေရာက္ခင္က သေဘၤာသီးစားရမွန္း နာဂေတြမသိၾကေသးဘႈး၊
အမ်ားအားျဖင္႔ဝက္ေတြကို ခုတ္ၿပီး ေကၽြးၾကတာ၊
ျမန္မာေတြက သေဘၤာသီးမွည့္သြားေတာင္းရင္
ဝက္ေကၽြးဖို႔လားလို႔ ေမးတတ္ၾကသတဲ႔။
စားလုိ႔ရမွန္းလည္းသိေရာ အလကားသြားေတာင္းလို႔ မရေတာ႔တဲ႔အျပင္
သူတို႔ပါ လိုက္စားလာၾကေတာ့ ဝက္ေတြသေဘၤာသီး သိပ္မစားရေတာ႔ဘူး။ ။
၂။ ပဲငါးပိနဲ႔ ေဆာ္ယာဘီးမစ္(လ္ခ္)
ရြာမွာတုန္းက ႏြားေတြအလုပ္မ်ားၿပီးပင္ပမ္းတဲ႔ရက္ေတြဆိုရင္
ပဲငါးပိတို႕ ပဲစင္းငံုတို႔ကုိ ေရစိမ္ၿပီး ႏြားေတြကုိအား႐ွိေအာင္ တိုက္ၾကတယ္၊
အခုပဲငါးပိစိမ္ရည္ျဖစ္တဲ့ ေဆာ္ယားဘီးႏုိ႔ေတြကို ႏိုင္ငံျခားကလူေတြ
အျမတ္တႏုိးႀကီးေသာက္ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။
အဲဒီေနာက္ ေစ်းႀကီးလြန္းလို႔ ႐ြာက လူေတြေတာင္
ပဲငါးပိတို႔ ပဲစင္းငံုတို႔ စားဖို႔မလြယ္ေတာ႔ဘူး တဲ့။ ။
၃။ ႏြားက်င္ငယ္ေရနဲ႔ ဖန္းခါးသီး
ဘုရားေပးတဲ႔ေဆးျဖစ္တဲ့ ႏြားက်င္ငယ္ေရနဲ႔စိမ္တဲ႔႔ ဖန္းခါးသီးကုိ
ဒီေန႔အထိဘုန္းေပးဆဲ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး႐ွိတယ္၊
ဘုရားေပးတဲ႔ေဆးမို႔သာ အနံ႔အသက္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုျပင္းတယ္။
တစ္ခါက ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တပည့္တစ္ပါးနဲ႔ တစ္ခန္းထဲ ေနခဲ႔ရဖူးတယ္၊
သူက အဲဒီေဆးကုိ တစ္ခါဘုန္းေပးလိုက္ရင္ ေလႇာင္ေနတဲ႔အခန္းထဲ
အနံ႔ေတြစြဲက်န္ရစ္တာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္ေတာ႔ဘူး၊
သူက စမ္းၾကည့္ပါလားဆိုေတာ႔ ဘုရားေဆးနဲ႕ေဝးတဲ႔ရဟန္းမို႔
အနံ႔ကို မခံႏိုင္ဘူး၊ ျဖစ္ပံုက၊ အနံ႔ပဲေသာက္ခဲ႕ရေတာ႔တယ္။
အနံ႔ပဲေသာက္ရတာကကိုမလြယ္ဘူး။
ဒါနဲ႔ပဲ ဘုရားေဆးနဲ႔ ဒီေခတ္ရဟန္းကလည္း
ဝက္နဲ႔သေဘၤာသီး၊ ႏြားနဲ႔ ပဲငါးပိတို႔ပဲစင္းငံုတိုလိုျဖစ္လို႔။ ။
သီဟနာဒ
Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.
Post a Comment