ပုထုဇၨေနာေၿဖာင့္ခ်က္

ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ အရူးအနွမ္းမ်ားသာတည္း။ ဤစကားမွန္၏။သို႕ေသာ္ "ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတၱေကာ" စကားေတာ္ ပိဋကတ္၌မရိွေသာ္ ယင္းစကားကိုလက္မခံႏိုင္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွႏိုင္္၏။ ယခု မရိွရဲၾကေတာ့။ ဗုဒၵဘာသာမဟုတ္သူမ်ားကေတာ့ လက္ခံသူတခ်ိဳ႕၊ လက္မခံသူတခ်ဳိ႕ျဖစ္၏။ မည္သို႕ ဆိုေစ ပုထုဇဥ္သည္ ရူး၏။ အထူအပါးသာၿခားနား၏။

သို႕ေသာ္ ဘဝသည္ အရူးၿပိဳင္ေသာေနရာမဟုတ္။

ပရမတၳသစၥာမဆိုက္ေသးေသာ္ ရူး၏။ ဆိုက္ေသာ္အရူးေပ်ာက္ေတာ့၏။

တခါကနာမည္ေက်ာ္ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ကမိန္႕၏။ ၿမန္မာၿပည္၌ သစၥာတရားမ်ားလြန္းစြာ ထြန္းကား ေနၿပီဟူ၍ၿဖစ္၏။ ေဟာတရား၊ နာတရား ၊ဖတ္တရားမ်ားကိုဆိုလိုဟန္တူပါသည္။ အၿငိမ္မေန တတ္ေသာ ပါးစပ္က သစၥာစကားထြန္း၏။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူနွင့္မရိုးသားမႈ မ်ားလည္းထြန္းကား၏ ဟုၿဖစ္သည္။ ထို႕ေနာက္ စကားဆက္ေၿပာမရၾကေတာ့။

သစၥာသည္ သမုတၱိနွင့္ ပရမတၳ ဟူ၍ နွစ္မ်ိဳးသာရိွ၏။ သမုတၱိသစၥာကားေဖာက္၍  ပရမတၳ သစၥာ ကားမေဖာက္။ ထို႕ေၾကာင့္ သစၥာဟူသည္ ေဖာက္မေဖာက္နွစ္မ်ိဳးသာၿဖစ္သည္။ အမွန္ဆိုေသာ္ သစၥာက မေဖာက္ လူကသာေဖာက္၏။ ထိုလူသည္ ေဖာက္လို၍ လည္းေဖာက္နိုင္၏။ ထိုသစၥာကိုတည္ခြင့္မရေသာ ေၾကာင့္ေဖာက္လိုက္ရသည္ လည္းရိွနိုင္ၿပန္၏။ ရႈပ္သြားမည္ထင္သည္။ ရွင္းအံ့။

သကၠရာဇ္ ၂၀၀၂ ခန္႕က ကတိသစၥာေလးခုရခဲ့ဖူး၏။ သံုးခုေသာကတိသစၥာမ်ားသည္ ဆရာသမားတို႕ ထံမွၿဖစ္၏။ ဆရာသမားတို႕သည္ လိမ္ညာသူမ်ားမဟုတ္ၾက ၊ သို႕ေသာ္ ထိုကတိတို႕ကိုမူမတည္နို္င္ခဲ့ၾက။ ထိုကတိမ်ားမတည္ႏိုင္ၿခင္း၌ အေၾကာင္းတရား အမ်ိဳးမ်ိဳး ရိွနိုင္၏။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ထိုကတိမ်ား ေပးေနခ်ိန္ ၌ ဆရာမ်ားသည္ အမွန္တကယ္သာ ေၿပာေနၾကၿခင္းသာၿဖစ္၏။ တည္ခြင့္မရေသာကတိနွင့္ မုသာ၀ါဒ မတူဟု ထင္သည္။ တူသည္ဟုဆိုေသာ္လည္းအၿငင္းမပြားလို။

ေနာက္ကတိတစ္ခုကား အၿပန္အလွန္ထားမိၾကေသာ ကတိၿဖစ္သည္။ ထိုကတိ၏စာခ်ဳပ္ သက္တမ္း က ၄ နွစ္ၿဖစ္သည္။ ေလးနွစ္ၿပည့္၍ အၿပန္အလွန္ထားမိၾကေသာ ကတိသစၥာ မတည္နိုင္ေသာ္ (သို႕) တည္ခြင္႕ မရ ေသာ္  ထိုစာခ်ဳပ္ပ်က္ၿပယ္၏။ ထိုအခါ ကတိတစ္လံုးေပါ့ေလ်ာ႕သြားေသာ  ဘဝကို ခရီးဆက္ၾကရန္ၿဖစ္သည္ ။ ထိုမိတ္ေဆြကား ယေန႕တိုင္ ဖက္လဲတကင္းရိွဆဲပင္ ၿဖစ္၏။ တည္ခြင့္ မရေသာကတိသစၥာအတြက္ အၿပစ္ဆို ေနၾကမည့္အစား ၾကိဳးစားေသာ္လည္းမွားခြင့္ရိွေနသည့္ဘ၀ကို ပို၍နားလည္လိုက္ၾကရသည္။

                  ကေလးဘဝက ဆရာမေဒၚဝင္းဝင္းၿမင့္ သူငယ္ခ်င္းကိုဝယ္ေပးသည့္ စက္ဘီးနီနီေလးကို အရူးအမူးလိုခ်င္ဖူးသည္။ မိဘတို႕ကစာေမးပြဲေတြေအာင္လွ်င္ ဝယ္ေပးမည္ဟု ကတိသစၥာၿပဳခဲ့ၾက၏။ စာေမးပြဲတခ်ိဳ႕ေအာင္ၿမင္ၿပီး ထိုစက္ဘီးနီနီေလးကို မပိုင္ဆိုင္ရေသာအခါ စာေမးပြဲေအာင္ၿခင္းႏွင့္ စက္ဘီး နီနီသည္ အခ်ိဳးညီေသာသခ်ၤာတစ္ပုဒ္မဟုတ္ေၾကာင္း နားလည္လာခဲ့ရေတာ့၏။ ကိစၥမရိွ။ ဘဝဆိုသည္ကပင္ စက္ဘီးနီနီေလးနွင့္ အခ်ိဳးညီေသာပုစၧာမဟုတ္။

ထိုကတိမတည္ႏိုင္ၿခင္းနွင့္ပက္သက္ၿပီး မိဘမ်ားအေပၚပို၍ပို၍ ပင္နားလည္မိေသး၏။ သူတို႕သည္ မုသာ၀ါဒကို ဆိုၾကသည္ မဟုတ္ ၊ က်ပ္တည္းေသာ စား၀တ္ေနေရးက ထိုကတိကိုတည္ခြင့္ မၿပဳလိုက္ၿခင္းသာ ၿဖစ္သည္။

          ထို႕ေၾကာင့္ၿဖစ္ေတာ္စဥ္ဇာတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ဆီေၿခဆန္႕မိ၏။ဇာတ္ေတာ္တခုခုသည္ ပါရမီတခုခုကို အဓိကရည္ညႊန္းေနသည္။ ေဝသႏၱရာမင္းသည္ ဒါနပါရမီ၏ တမန္ေတာ္ ၿဖစ္ၿပီး မဟာသုတေသာမ က သစၥာစကားမက္ေဆ့(ခ်္) ကိုသယ္လာသူၿဖစ္သည္။ ေတမိမင္းသားက စကား မေၿပာၿခင္းၿဖင့္ အဓိဌာနပါရမီအေၾကာင္းကို နက္နက္ၾကီးေအာ္ဟစ္ေၿပာၿပသြားသည္။ အေလာင္းေတာ္မ်ားပင္ ပါဖက္မဟုတ္ၾက။

အေလာင္းေတာ္သည္ တခ်ိဳ႕ဘဝ၌ ရွင္ဘရင္ၿဖစ္၏။ ရွင္ဘုရင္ၿဖစ္ေသာ္မလြဲမေသြ စစ္တိုက္ရ၏။ အခ်ိဳ႕ဘဝ၌ စစ္သူၾကီးၿဖစ္၏။ ထိုအခါေသနဂၤ ဗ်ဴဟာကိုအသံုးခ်ရ၏။ ေသနဂၤ ဗ်ဴဟာကိုအသံုးခ်ခိုက္ သတၱိရိွရန္ ၊ ဗ်တၱိရိွရန္ သာလိုသည္ ၊ ခႏၱီပါရမီရိွေနခ်င္၍ မရ။ ထို႕ေၾကာင့္ပါရမီ ဆယ္ပါးသည္ တစ္ဘဝထဲနွင့္ကိစၥၿပတ္ေသာ ခရီးမဟုတ္။ ေလးသေခ်ၤေက်ာ္ၾကာ၏။

ကတိသစၥာရိွေသာအခါ ႏြယ္ၿမက္တို႕ပင္ေဆးဝါးၿဖစ္နိုင္၏ ဟုဗုဒၶစာေပကဆံုးမ၏။ မွန္ပါသည္၊ အမွန္ တကယ္ ကတိသစၥာမ်ားတည္ေသာအခါ ၿဖစ္နိုင္ပါသည္။သို႕ေသာ္ ယေန႕ေဆးရံုေဆးခန္းမ်ား၌ ႏြယ္ၿမက္မ်ား ေပး၍ ေဆးမကုၾကပါ။ ဤသည္မွာ လူႏွင့္လူ႕သစၥာသာၿဖစ္ပါသည္။

ကတိသစၥာမေဖာက္ဖူးေသးဟု ယံုၾကည္ၾကသူမ်ား ဘုရားစကားကို နားေထာင္ၿခင္းအားၿဖင့္ ေနထိုင္မေကာင္း ေသာအခါ ႏြယ္ၿမက္မ်ားၿဖင့္ ၾကိဳးစားကုၾကည့္နိုင္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ ကတိသစၥာ မေဖာက္ဖူးသူၿဖစ္ပါက ဘုရားစကားမွားနို္င္စရာမရိွပါ ။ အကယ္၍ ႏြယ္ၿမက္ကမစြမ္းေသာ္ ဘုရားစကားေတာ္ကို အၿပစ္တင္မည့္ အစားမတည္ၿဖစ္ခဲ့ေသာမိမိတို႕ကတိကို ၿပန္ၾကည့္ရမည္သာၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာဝန္ဆီသာ သြားလိုက္ပါ။

ေၿပာလိုသည္မွာလူကိုယ္ဆီ၌ တည္ခြင့္မရေသာကတိတခ်ိဴ႕ရိွေနတတ္သည္ ဟုပင္ၿဖစ္ပါသည္။

တည္ခြင့္မရေသာ ကတိႏွင့္ မုသာဝါဒမတူပါ။ မုသာဝါဒသည္ ေၿပာစဥ္ကပင္ ေစတနာဆိုးၿဖင့္ ေၿပာၿခင္းၿဖစ္ၿပီး ကတိသစၥာတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေၿပာစဥ္ကေစတနာေကာင္းၿဖင့္ေၿပာၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေပးမိေသာ ကတိသစၥာ အားလံုး တည္နိုင္သူလဲရွားပါလိမ္.မည္။ တည္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ပါ၏။

ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္က ရခဲ့ေသာကတိေလးခု တစ္ခုမွၿပန္မရခဲ့ပါ။ ကိုယ္တိုင္ကတိတစ္ခု တည္ဖို႕ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႕ၾကိဳးစားခဲ့ရဖူးသည္။ ကတိေပးခံရသူကပင္ "Never Fulfill" ဟုေၿပာပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုတည္ခဲ့ေသာကတိသည္ တည္ခြင့္မရခဲ့ေသာကတိေလာက္ပင္ ဘဝ၏ ေက်နပ္မႈကိုမေပးနိုင္။                                             

ကတိတည္ၿခင္းကားေကာင္း၏။ အနစ္နာခံ၍ ပင္တည္သင့္၏။ ထိုကတိတစ္လံုးအတြက္ ဘဝႏွင့္ယံုၾကည္မႈ ၊ ခံစားမႈစသည္တို႕ကိုထိုးေကၽြးလိုက္ရမည္လား ? ေလွ်ာက္မိသည့္လမ္းကို ထိုးေကၽြးလိုက္ရမည္လား?

ဤကိစၥမ်ားသည္ ကိုယ္စီေၿဖရမည့္ ၿပသနာမ်ားၿဖစ္သည္ဟုယံုၾကည္ပါသည္။

ပုထုဇဥ္သည္ အရူးမ်ားၿဖစ္သည္။ အထူအပါးသာကြာ၏။

            သို႕ေသာ္ဘဝကား   အရူးၿပိဳင္ေသာေနရာမဟုတ္။

သီဟနာဒ

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ကေလး ေလးသိန္းအေဖ ဂ်က္ကုိ(Jocko) ေသဆုံး

ကမၻာတစ္ဝွမ္းလုံး႐ွိ ႏို႔၊ ႏို႔ထြက္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေနေသာ အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးတစ္ခုလုံး ဂ်က္ကုိ ေခၚသည္႔စပ္ႏြားႀကီးေသဆုံးမႈႏႇင့္ပတ္သက္၍ ဝမ္းနည္းတႀကီးျဖစ္ေနၾကရသည္။ အသက္ႀကီး၍သဘာဝအရေသဆုံးျခင္းျဖစ္ၿပီး သူႏွင္႔သားေဖာက္ခဲ႔ေသာ ႏို႔စားႏြားေပါင္း ေလးသိန္းခန္႔ရိွသည္ဟုဆိုသည္။ သက္တန္း ၁၇ ႏွစ္အတြင္း ျပင္သစ္ႏွင္႔ ကမၻာတစ္ဝွမ္းလုံးသို႔
သုက္ေသြးေပါင္း ၁.၇ မီလ်ံလႉဒါန္းခဲ့ၿပီး သူ၏မ်ိဳးဆက္မွာ အျဖဴအမည္း စပ္ၾကားႏို႔စားအမ်ိဳးျဖစ္သည္။
Prim'Holstein ဟုေခၚသည္။

ကမၻာ၌ တတိယအမ်ားဆုးံအသုံးျပဳခဲ႔ေသာမ်ိဳးဆက္ျဖစ္သည္ဟု  Creavia ကဆိုသည္။
ယင္းတို႔အဆိုအရ ဂ်က္ကို၌မ်ိဳးဆက္သစ္ပါင္း သုံးသိန္းမွေလးသိန္းအထိ႐ွိႏိုင္သည္ဟုဆိုသည္။ သို႔ေသာ္တရားဝင္အေထာက္အထားမ်ားအရ ၁၆၁,၈၈၈ မ်ွသာျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းကား အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ား၌ တရားဝင္မွတ္တမ္းမ်ားမ႐ွိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။

"ျပင္သစ္ တစ္ႏိုင္ငံထဲမွာပဲ ၂၃,၃၇၀ ေသာ ႏြားၿခံေတြဆီသူ႕မ်ိဳးဆက္ ႏို႔စားႏြားမေတြျဖန္႔ေဝႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။"
လို႕ Creavia ကဆိုျပန္ပါတယ္။ အေရအတြက္ထဲမါဝင္ေသာ ႏြားသိုးမ်ား မ်ားစြာရွိေနေသးသည္။
ဂ်က္ကုိက သူ႕သခင္အတြက္ ေပါင္ေငြ ၁၅ သန္း႐ွာေဖြေပးႏိုင္ခဲ႔သည္။
ဂ်က္ကုိသည္ ၁၉၉၄ ခုတြင္ေမြးဖြာၿပီး သူ႕ကို Gikdas Fertil ကုမၸဏီကပိုင္ဆိုင္သည္။ မႏွစ္ကမွအနားယူခဲ႔သည္။ တိရစၦာန္တစ္ေကာင္ကို ထိုသို႔အနားေပးျခင္းကလည္း သူ႕ကို႐ွား႐ႇားပါးပါးဂုဏ္ျပဳျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

ထိုထက္ထူးျခားေသာဂုဏ္ျပဳျခင္းမွာ သူ႕အသားကို မေရာင္းခ်ဘဲ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ
သဘာဝအမ်ိဳးသားျပတိုက္၌ ထား႐ွိၿပီး ျပသသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

REUTERS,AGENCE FRANCE-PRESSE.
Slice of life,The Straits Times. Mar 16,2012.
Original Story >> Cows worldwide to mourn superstud Jocko the bull

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ပဥၥသီခနဲ႔ အင္တာဗ်ဴး

လူ႕ျပည္မွာရွိေနတဲ့ သံသယနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားစရာရွိေနလုိ႕ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ့ ပဥၥသီခနဲ႔ ေတြ႕ေမးမွပဲ ကိစၥျပတ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး အင္တာဗ်ဴးခြင့္ ရက္ခ်ိန္းယူခဲ့ပါတယ္။ သူကလည္းတာ၀တႎသာမွာ ေဟာ့(တ္)ေနတဲ့ ေစာင္းသမားဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ရွည္ရွည္ ေစာင့္ခဲ့ရပါတယ္။ 

ဆိုပါေတာ့ ။ ဒါကက်ေနာ္သူ႕ကို ဗ်ဴးခဲ့တာေတြပါ။ 

ဦးကိုေမာင္။         ။ ေစာင္းဆရာႀကီး -  အားလံုး အိုေကပဲ မဟုတ္လား ။

ပဥၥသီခ   ။           ။ ပြဲဆက္မ်ားတာကလြဲလို႕ အိုေကပါတယ္ဗ်ာ ။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားက -

ဦး         ။           ။ က်ေနာ္က ဦးကိုေမာင္ပါ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ နာမည္ကေတာ့ လူ႕ျပည္မွာေတာင္ ဟိုးေလးတေၾကာ္ပဲဗ်ဳိ႕။

ပဥၥ        ။           ။ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ေက်းဇူး ၊ ဘသိၾကားရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါဗ်ာ ။

ဦး         ။           ။ ဒါနဲ႕ သူရိယ၀စၥသာေရာ က်န္းမာရဲ႕မဟုတ္လား။

ပဥၥ        ။           ။ က်န္းမာပါ့ဗ်ာ။ ေက်းဇူးပါပဲ။ ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားေမးခ်င္တယ္ဆိုတာက … ။ စိတ္မရွိပါနဲ႔ဗ်ာ ။ 

   ပြဲဆက္မ်ားေနလို႕ ျမန္ျမန္ေလး ။

ဦး         ။           ။ သိဒၶတၳမင္းသား ဘုရားျဖစ္ခါနီးမွာ ခင္ဗ်ား ေစာင္းႀကိဳးညွိခဲ့တယ္ဆိုတာ မွန္ပါသလား။

ပဥၥ        ။           ။ မွန္ပါတယ္။ ဒါမ်ား အဆန္းလုပ္လို႕ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႕လူ႕ျပည္က ဂစ္တာသမားေတြလည္း

ဂစ္တာမတီးခင္ ႀကိဳးညွိရတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ က်ဳပ္လည္း ေစာင္းမတီးခင္ ေစာင္းႀကိဳးေတာ့  ညွိရတာေပါ့ဗ်ာ။

ဦး         ။           ။ ခင္ဗ်ားက သိဒၶတၳမင္းသားကို ေစာင္းႀကိဳးညွိျပရင္း လမ္းျပေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ မွန္ပါသလား။

ပဥၥ        ။           ။ မဆီမဆိုင္ဗ်ာ။ က်ဳပ္ဘာသာႀကိဳးညွိတာပါ။ ၿပီးေတာ့ တီးတာပါ။ က်ဳပ္လိုေစာင္းသမားနတ္က

သိဒၶတၳမင္းသားကို ဘယ္လိုလုပ္ ပညာေပးႏိုင္ လမ္းျပေပးႏိုင္မွာလဲဗ်ာ။ စဥ္းစဥ္းစားစားလည္းလုပ္ၾကပါဦး။

ဦး         ။           ။ ဒါဆို “ေလ်ာ့လြန္းေတာ့ပတ္၊ တင္းလြန္းေတာ့ျပတ္ “ ဆိုတဲ့ လက္ဆင္ေပးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေပါ့။

ပဥၥ        ။           ။ အပ္ဗဆိုလုတလီ ႏိုးပါဗ်ာ။

ဦး         ။           ။ သိဒၶတၳမင္းသားကေတာ့ ခင္ဗ်ား ေစာင္းႀကိဳးညွိတာကိုၾကားၿပီး မေလ်ာ့မတင္းက်င့္လို႕

                         ဘုရားအျဖစ္ကိုေရာက္သြားခဲ့တယ္ေနာ္။

ပဥၥ        ။           ။ သိဒၶတၳမင္းသားက အားလံုးျပည့္စံုေနၿပီ။ ဘုရားျဖစ္ဖို႕ပဲ က်န္ေတာ့တာဗ်။ က်ဳပ္ကေတာ့ ညွိျပတာ

  မဟုတ္ဘူး ။ ဘုရားအေလာင္းၾကားတာကေတာ့ ဟုတ္တယ္။ က်ဳပ္ေစာင္းသံမၾကားလည္း    အျခား တစ္ခုခုကိုၾကားၿပီး ဘုရားျဖစ္မွာပဲ။ ပညာရွင္ေတြဆိုတာ ေရစီးတာ ေလတိုက္တာကို ျမင္ၿပီးလည္း အသိေတြရတတ္တယ္ေလဗ်ာ။

ဦး         ။           ။ ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ။

ပဥၥ        ။           ။ ဒါဆို ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ေမးမယ္။ နယူတန္ဆိုတဲ႔လူႀကီး ပန္းသီးေႂကြတာကိုၾကည္႕ၿပီး

                         ကမာၻေျမရဲ႕ဆြဲငင္အားကို သိသြားခဲ႔တယ္မဟုတ္လား။

ဦး         ။           ။ ဟုတ္ပါတယ္။

ပဥၥ        ။           ။ ဒါဆို ပန္းသီးက နယူတန္ကိုပညာေပးဖို႔ သစ္ပင္ေပၚကေန ေႂကြက်လာတာလား။

ဦး         ။           ။ ဒီလိုေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႕။

ပဥၥ        ။           ။ ဒါဆိုရွင္းေရာေပါ့။ ပန္းသီးကနယူတန္ကိုပညာေပးတာမဟုတ္ဘူး။ နယူတန္ကိုယ္တိုင္ကဒါကိုသိတာ။

ပန္းသီးမဟုတ္ပဲ ထန္းသီးျဖစ္လည္းနယူတန္ကေတာ႔ကမာၻေျမရဲ႕ဆြဲငင္အားကို သိမွာပဲ။ က်ဳပ္ျဖင္႔     အ့ံဩလို႔မဆံုးဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္ပာဘာသာ ေစာင္းႀကိဳးညွိတာကို  ။ငရဲေတြႀကီးကုန္ေတာ႔မွာပဲ…။

ဦး         ။           ။ ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ။ ရွင္းသြားပါၿပီ ၊ ခြင့္ျပဳပါဦး။

ပဥၥ        ။           ။ ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ။ ေနာက္မရွင္းတာရွိလည္း လာခဲ့ဦးေပါ့။

ကဲ- ဒါပါပဲဗ်ာ။

ပဥၥသီခကေတာ့ ဒီလိုေျဖခဲ့ပါတယ္။ အသံသြင္းခဲ့ေပမယ့္ နတ္အသံက ရက္ေကာ္ဒါထဲမ၀င္၊ 

ဓါတ္ပံုရုိက္ခဲ့ေပမယ့္ ဓါတ္ပံုကလည္း ကင္မရာထဲမ၀င္မို႕ သက္ေသေတာ့ မရွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ 

ယံုခ်င္မွသာ ယံုပါ။ 

ဦးကိုေမာင္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ဒုိင္မင္း႐ႇင္း

 ၁။ ေဘာလံုးဒုိင္မင္း႐ႇင္း
အသက္ ၄၀ ဝန္းၾကင္နဲ႔ အထက္က ေဘာလုံးစိတ္ဝင္စားတဲ႔လူေတြဆုိရင္ အီတလီေဘာလုံးသမား
ဒီကာနီယို ဆိုတဲ႔  ေဘာလုံးသမားကိုသိၾကပါတယ္။ ဝက္စ္ ဟမ္း အသင္းမွာကစားခဲ႔တယ္။
ေနာက္တန္းသမားအားလုံးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ဂိုးသြင္းမယ္လည္းလုပ္ေရာ ဂိုးသမားက ဒဏ္ရာရၿပီး လဲေနတယ္။
သူ႕ဘာသာသူ ဒဏ္ရရာရတာပါ။ ဒီကာနီယိုနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ဒီကာနီယိုက ဂိုးမ႐ွဳးေတာ႔ပဲ ေဘာလုံးကို ေဘးကန္ထုတ္လိုက္တယ္။
အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စကားသံ ႏွစ္သံထြက္တယ္၊
    (က) သူေတာ္ေကာင္း၊
    (ခ)  အ႐ူး တဲ႔။

ေနာက္တစ္ေယာက္က မန္ယူ က လူးဝစ္ နာနီ။ တစ္ဖက္ဂိုးသမားေနာက္မႇာ သူကလဲေနတာ၊
ဒိုင္က ဂိုးသမားကို ကန္ဖို႔ ခရာမႈတ္ၿပီးၿပီ။ဂိုးသမားက ေဘာလံုးကုိတည္ၿပီး ကန္ဖို႔ေနာက္ဆုတ္အားယူတယ္။
ဒါကိုသိတဲ႔ လူးဝစ္ နာနီက ဂိုးသမားအရင္ဦးေအာင္ယူၿပီး ဂိုးသမားတည္ေပးတဲ႔  ေဘာလံုးနဲ႔ အလြယ္တကူ ဂိုး႐ွဳးသြားတယ္။ ဒီကိစၥမွာလည္း စကားသံ ႏွစ္သံထြက္တယ္။
    (က) အေခ်ာင္သမား
    (ခ) ဥပေဒေဘာင္ထဲကေန အခြင္႔အေရး ရေအာင္ယူတတ္သူ တဲ႔။

၂။ စီးပြားေရး ဒုိင္မင္း႐ႇင္း
၁၉ ရာစုက မက္ေကာလစ္စတာ စတဲ႔ အေမ႐ိကန္သူေဌးႀကီးေတြကို မသန္႔ရွင္းတဲေငြ၊
လူမည္းေတြအေပၚ ေခါင္းပံုျဖတ္ၿပီးရတ႔ဲေငြေတြနဲ႔ ခ်မ္းသာသူ စသျဖင္႔ေျပာၾကတယ္။
သူတို႔က တကၠသိုလ္ေတြ၊ေဆး႐ုံေတြေထာင္ေတာ႔လည္း ဒီအျပစ္ေတြေက်ေအာင္ လုပ္ေနတာလို႔ ဆိုၾကျပန္တယ္။ သူ႕တု႔ိကို
    (က)တစ္ခ်ိဳ႕ကအက္သစ္ကယ္ မျဖစ္တဲ႔နည္း သူေဌးျဖစ္လာသူ လို႔ဆိုၾကတယ္၊
    (ခ)တစ္ခ်ိဳ႕က စီးပြားေရး လာဘ္ျမင္သူ တဲ႔။

၂၀၊၂၁ ရာစုေရာက္ျပန္ေတာ႔ ဘီးလ္ဂိတ္တို႔လို လူေတြကိုပဲ
    (က)အက္သစ္ကယ္ မျဖစ္တဲ႔နည္း သူေဌးျဖစ္လာၾကသူေတြ လို႔ဆိုၾကျပန္တယ္၊
    (ခ )တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ စီးပြားေရး လာဘ္ျမင္သူ တဲ႔။

၃။ ႏိုင္ငံေရး ဒုိင္မင္း႐ႇင္း
ျမန္မာျပည္မွာ ဦးႏုအစိုးရတက္လာတယ္၊မဆိုးဘူး  ဦးႏုအစိုးရအစြမ္းလား၊ျဗိတိ႐ွလက္က်န္လား
အာရွမႇာေတာ႔ အေကာင္ႀကီးႀကီး ျခေသၤ႔ပဲ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကတယ္။
    (က)ဘာသာေရးက ၾကည္႔ေတာ႔ ဆ႒သဂၤါယနာပါ တင္သြားႏုိင္တယ္။
    (ခ )တစ္ခ်ိဳ႕အျမင္က ျမန္မာျပည္ ဖ်က္ဆီးသြားတာ   ဦးႏုအစိုးရတဲ႔။

စင္ကာပူက လီကြမ္းယု။ တံငါ႐ြာကေန ထိပ္တန္းၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ၿမိဳ႕ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔တယ္၊
သူက တကယ္႔ကို Perfectionist။ ဝန္ႀကီးတိုင္း အိမ္ေထာင္႐ွိရမယ္ ၊အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈ ကင္းရမယ္၊
အေသးအမႊားက အစ ပါဖကျ္ဖစ္ေနရမယ္။
    (က)သူ႕ကိုေတာ႔ ဒီမိုေရစီ အာဏာရွင္ တဲ႔။
    (ခ )တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာဘုရားသခင္လႊတ္လုိက္တဲ႔ ေဂါ႔ဒ္ တဲ႔။

၄။ ဘာသာေရး ဒုိင္မင္း႐ႇင္း
ဆြာမိ ဝိေဝကာနႏၵက ေျပာတယ္၊ ဂ်ီးဇက္ ခ႐ုိက္က ဂ်ဴး၊ သူ႕ကိုသေဘာမတူတဲ႔ သူ႕လူမ်ိဳး ဂ်ဴးေတြက သူ႕ကုိ ကားစင္တင္ခဲ႔တယ္။

ဗုဒၶ ဟာ ဟိႏၵဴတဲ႔၊ ဒါေပမယ္႔ ဟိႏၵီေတြက ကားစင္မတင္တဲ႔အျပင္ ဗုဒၶ ကို အထြတ္အျမတ္ထားၿပီး
ကိုးကြယ္ခဲ႔တယ္ တဲ႔။

(ကြဲလြဲခြင္႔႐ွိလို႔ ကြဲလြဲရရင္ ဗုဒၶ က ခတၱိယ အႏြယ္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ သူ႕ေနာက္မွာ စစ္တပ္ႀကီးေတြရွိတယ္။အထူးသျဖင္႔ ခတၱိယ ေတြနဲ႔ အဲဒီေခတ္က စူပါပါဝါ မဂဓအရွင္ ဗိမၺိသာရတို႔ကဗုဒၶ ကိုထိရင္လက္ပိုက္ေတာ့ၾကည္႔မေနေလာက္ဘူး။ ဗုဒၶ ကို အထြတ္အျမတ္ထားၿပီး ကိုးကြယ္တာကိုေတာ႔ ကိုယ္႕ ႏိုိင္ငံသားမဟုတ္ေပမယ္႔ ဂဳဏ္ယူမိပါတယ္။)
ေနာက္ဆံုးဝါက်သာ က်ေနာ့္စကားပါ။    ။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေခ်ာ္ေနေသာ ေခြးသြားစိတ္တစ္ခုအေၾကာင္း

 

“လမ္း” အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနမိ၏။ လူသည္ လမ္းေလွ်ာက္္၏။ တိရိစၦာန္တို႔ လမ္းေလွ်ာက္၏။ ကဗ်ာဆရာတို႔ကမူ အေတြးမ်ားပင္ လမ္းေလွ်ာက္သည္ဟု ဖြဲ႔ညႊန္းၾက၏။ ထိုလမ္းက အဘယ္နည္း။ လမ္းအေၾကာင္းကို ျဖစ္ကတတ္ဆန္းေမး၍ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေျဖၾက၏။ အမွန္မူ လမ္းသည္ အေရးႀကီး၏။

          လူစြမ္းေကာင္းမ်ားႏွင့္ ေရသည္ သူ႔လမ္းသူေဖာက္သည္ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုလမ္းသည္ မည္သို႔ေသာလမ္းနည္း။ ေရသည္လမ္းကို ေဖာက္၏။ ကမ္းကို ထြင္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုေရေဖာက္ေသာ လမ္းသည္ ပို၍ပို၍နိမ့္ေသာ ရပ္ဝန္းတစ္ခုခုဆီသို႔ ဦးတည္ေနတတ္၏။ လူစြမ္းေကာင္းတို႔လည္း လမ္းေဖာက္ၾက၏။ ထိုလမ္းကား နိမ့္ရာရပ္ဝန္းသို႔ တသမတ္တည္း ဦးတည္ေနျခင္းမဟုတ္။ လမ္းေဖာက္တာခ်င္းတူေသာ္လည္း လူေဖာက္ေသာလမ္းႏွင့္ ေရေဖာက္ေသာလမ္း တူ၍မရ။

          အခ်ိဳ႕ကလမး္ေဖာက္၍ အခ်ဳိ႕က လမ္းေလွ်ာက္၏။ ဆင္သြားရာလမ္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကျပန္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုဆင္သည္ ေတာင္သူတစ္ေယာက္၏ စိုက္ခင္းထဲလမ္းေလွ်ာက္မည္ဆိုေသာ္ ေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္း၏။ ထိုလမ္းကား အရင္းအႏွီးမ်ား၏။ အမွန္ဆိုေသာ္ သြားရန္အခြင္႔ရွိက လမ္းမရွိေသာ္လည္း ေလွ်ာက္ရတတ္ျပန္၏။ စိုက္ခင္းထဲက ဆင္တစ္ေကာင္မျဖစ္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးသည္။

          ေနပူပူ၌ လမ္းေလွ်ာက္ဖူး၏။ ထိုအခါ အာနႏၵဟု အမည္ရသည့္ လူတစ္ေယာက္ကလာ၍ ထီးမိုးေပး၏။ ထိုထီးကို သူက ကိုင္၏။ ကိုယ္က သူကိုင္ထားေသာ ထီးအရိပ္ကို ခိုလံႈ၍ လမ္းေလွ်ာက္မိ၏။ မတရားဘူးထင္သျဖင့္ သူကိုင္ထားေသာထီးကို ကိုင္လိုက္၏။ သူကကိစၥမရွိဟု ဆိုသည္။ ထိုကိစၥမရွိဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကို တိတိက်က်နားမလည္။ ႏွစ္ေယာက္ေဆာင္းေသာထီးကို ႏွစ္ေယာက္ကိုင္ခြင္႔ရွိသလားဟု ေမးမိ၏။ ရွိေတာ့ ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ကိစၥမရွိ။ မလိုအပ္ဟု ဆိုလိုဟန္တူသည္။

          ပန္းခင္းလမ္း၊ ခေရာင္းလမ္းစသျဖင့္ ျမန္မာစကားရွိျပန္၏။ ပန္းခင္းေသာလမ္းကို ၾကည္႔ရတာ အဆင္ေျပေသာ္လည္း တကယ္တမ္းေလွ်ာက္ေသာအခါ ကသိကေအာက္ႏိုင္၏။ ပန္းသည္ လမ္းျဖစ္သင့္ေသာအရာမဟုတ္။ အေကာင္းဆံုးလမ္းကေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳကိုခင္း၍ ေလွ်ာက္ရေသာ လမ္းသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္လိမ့္မည္။ ခေရာင္းလမ္းကလည္း ေခ်ာ္လဲဖို႔ရာခိုင္နွဳန္းမ်ား၏။ (၄၂) မိုင္ေဝးေသာလမ္းတစ္ခု ေလွ်ာက္ဖူးသည္။ ထိုလမ္းမ်ိဳးကိုေလွ်ာက္မွ ခႏၶာ၏ေလးလံမႈက ပို၍ ထင္ရွားေစသည္။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ ထိုခႏၶာႏွင့္လူသည္ ခႏၶာကုိ ထားခဲ့၍မရ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ေလးလံစြာပင္ ဆက္ေလွ်ာက္ေနရဦးမည္။

          “လမ္း” ႏွင့္ “ခရီး” အတူတူပဲလားဟု ေတြးရန္ရွိလာျပန္၏။ ထပ္တူမက်ေသာ္လည္း ဆင္တူရိုးမွားေတာ႔ရွိသည္။ စာေပအရဆိုလွ်င္မူ တျခားစီသာျဖစ္၏။ လမ္းက မဂၢ ျဖစ္ၿပီး ခရီးက သံသရာျဖစ္၏။ ရွိေစေတာ့။ အလြန္အမင္း ေလးနက္သြားမွာ စိုးရိမ္၏။

          ထိုလမ္းကိုအခ်ိဳ႕က တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ၿပီး အခ်ဳိ႕ကအေဖာ္ (အနည္းဆံုးေနာက္ တစ္ေယာက္) ျဖင့္ ေလွ်ာက္သည္။ လူသည္ မၾကာမၾကာ တစ္ေယာက္တည္း ရန္ျဖစ္ေနတတ္၏။ ႏွစ္ေယာက္ (သို႔) သံုးေယာက္ဆိုလွ်င္ ရန္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိမ္ဖန္ပိုမ်ားႏိုင္၏။ ဤအယူအဆသည္ တဖက္သတ္ ဆန္သြား၏။ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းတည္း ရပ္တည္ရခက္ေသာအခါ အျခားတုတ္တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေထာက္ကန္ ေပးရ၏။ ထိုအခါဟန္ခ်က္ညီသြား၏။ စာေပအရ အညမညႏွင့္ သဟဇာတ သေဘာတို႔ျဖစ္သည္။ ရွိေစေတာ့။ အလြန္ေလးလံသြားမွာ စိုးရိမ္သည္။

          ဘုရားရွင္၏ ေလးသေခ်ၤၾကာခရီးကို ငဲ႔ေစာင္းၾကည့္မိ၏။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အေဖာ္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ခဲ့တာမ်ားသည္။ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ေသာဘဝက အေရအတြက္နည္းလြန္း၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ အေဖာ္ ( အနည္းဆံုးေနာက္တစ္ေယာက္) ႏွင့္ ေလွ်ာက္ျခင္းတို႔၌ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္တို႔ ကိုယ္စီရွိႏိုင္၏။ ျပႆနာကို အႏႈတ္၊ အစားလကၡဏာတို႔ျဖင့္ ခ်ဳ႕ံလိုက္ႏိုင္လွ်င္ အရာခပ္သိမ္းသည္ အဆင္ေျပႏိုင္ေလာက္၏။ ျပႆနာကို အေပါင္း၊ အေျမွာက္လကၡဏာ တပ္မည္ဆိုလွ်င္ အဆင္မေျပႏိုင္။ ဘဝသည္ စက္ဆုတ္ဖြယ္ျဖစ္၏။ ဘဝသည္ ေၾကကြဲဖြယ္လည္း ျဖစ္၏။

          အာနႏၵာ၏ ထီးအရိပ္ကို သတိရသည္။ထီးအရိပ္ေပးဖူးေသာ အာနႏၵာသည္ ဘုရားရွင္၏ ကိုယ္ေရးအရာရွိ အရွင္အာနႏၵာ မဟုတ္။ တရုတ္္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။

          ဖုန္ထူေသာ၊ လူလိုက္မ်ားေသာလမ္းကို ဘုရားရွင္က ကာမသုခလႅိကလမ္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ခပ္ညံ့ညံ့လမ္းတည္း။ သို႔ေသာ္ ထိုလမ္းက ေက်ာ္ခြ၍မရ။ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေရွာင္ေန၍မရ။ ဟန္ေဆာင္၍ ရ၏၊ ေရွာင္၍ မရ။ ထိုလမ္းမွတဆင့္ ပို၍ျမင့္ျမတ္ရာကို သြားလို႔ေတာ့ရ၏။ ဟန္ေဆာင္သူသည္ မိေအးႏွစ္ခါနာ ျဖစ္၏။

          ၾကမ္းရွေသာ၊ လူအလိုက္နည္းေသာလမ္းကို အတၱကိလာမထမလမ္းဟု ဘုရားရွင္က မိန္႔၏။ အစြန္းေရာက္သူတစ္ခ်ိဳ႕ ေလွ်ာက္၏။ သိပ္မညံ့လွ။ ဟီနဟု ဘုရားရွင္က မမိန္႔၊ ဒုကၡ ၊ အနရိယ ၊ အနတၱသံဟိတဟုသာ မိန္႔သည္။ ခက္ထန္၏။ အထီးက်န္၏။

          ( ဒုကၡ- ဆင္းရဲ၊ အနရိယ- မမြန္ျမတ္၊ အနတၱသံဟိတ- အက်ိဳးမဲ့)

          ( ဟီန- ယုတ္နိမ့္သည္)

          ေလွ်ာက္သည္ မေလွ်ာက္သည္အပထား၊ လမ္းကား ဧကန္ရွိ၏။ ထိုကား မဂၢဆိုသည့္ မဂၢင္ရွစ္ပါးတည္း။ ဤလမ္းက စိတ္ခ်ရ၏။ သို႔ေသာ္ စိတ္ခ်ရသည့္လမ္းတို႔ကို လူကေရွာင္ခြါခြါလုပ္၏။ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ဟုဆိုေသာ္လည္း ေလွ်ာက္သူအေရအတြက္က အလယ္အလတ္မွ်ပင္ ရွိမည္မထင္။ ရွိေသာ္ ေကာင္းပါ၏။ ဤကိစၥကို အျငင္းမပြြါးလို။

          သီဟနာဒကား ထိုလမ္း၏ ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ရပ္ကာ လမ္းအေၾကာင္းကို ေတြးေတာေန၏။ အမွန္မူ လမ္းဟူသည္ ေတြးေတာျခင္းထက္ ေလွ်ာက္လိုက္ျခင္းက ပိုေကာင္း၏။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္္မွာေတာ့ ေလွ်ာက္ကိုေလွ်ာက္လိုက္ဦးမည္ဟု ၾကံဳးဝါးေန၏။ ထိုစဥ္ ေန႔၊ လ၊ ရက္တို႔ကလည္း ျပန္၍ၾကံဳးဝါးၾကျပန္၏။ လူူက ၾကံဳးဝါးလိုက္၊ အခ်ိန္က လူကို ၾကံဳးဝါးလိုက္ျဖင့္ ၾကံဳးဝါးသံတို႔ကား ပြက္ေလာညံေန၏။

         ထိုလမ္းကား အလယ္အလတ္လမ္းတည္း။

          အလယ္အလတ္ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေယာက္တည္းလည္း ေလွ်ာက္လို႔ရ၏။ အေဖာ္ႏွင့္လည္း   လွ်ာက္လို႔ရ၏။ ေတာမွာလည္း ေလွ်ာက္လို႔ရ၏။ ၿမိဳ႕မွာလည္း ေလွ်ာက္လို႔ရ၏။ ေရေသာက္ရင္း ေလွ်ာက္လို႔ရ၏။ အရက္ေသာက္ရင္းေတာ့ ေလွ်ာက္လို႔ရမည္မထင္။ အရက္ေသာက္ရင္းလည္း ေလွ်ာက္လို႔ရသည္ဟု လူတစ္ခ်ိဳ႕ေျပာသံ ၾကားဖူး၏။ မထင္လွ။ သို႔ေသာ္ အျငင္းမပြါးလို၊ ရေသာ္ ခ်ီက်ဴးပါ၏။ ေသခ်ာသည္က မူးေနလွ်င္ေတာ့ ေျခလွမ္းမွန္မည္မထင္။

                ထိုလမ္းကား အလယ္အလတ္လမ္းတည္း။

          ထို႔ေၾကာင့္ အေဖာ္ႏွင့္ေလွ်ာက္မည့္သူမ်ားအတြက္ အေဖာ္ေကာင္းရရန္ ဆုေတာင္းေပးပါ၏။ တစ္ဦးတည္း ေလွ်ာက္လိုသူမ်ားအတြက္ တဲအိမ္၊ တဲေက်ာင္းကေလးမ်ား ေတြ႔ပါေစဟု ဆုေတာင္းခ်င္၏။ အေဖာ္ႏွင့္ေလွ်ာက္ၿပီးျဖစ္ေနသူမ်ား အဆင္ေျပေစရန္ ဆုေတာင္းမိ၏။ တစ္ဦးတည္းေလွ်ာက္ေနသူမ်ား အထီးက်န္မႈ မခံစားရပါေစနဲ႔ဟု ဆုေတာင္းခ်င္၏။

          ထိုစကားမ်ားဆိုစဥ္-

          အခ်ိန္၏ ၾကံဳးဝါးသံကို ပီပီျပင္ျပင္ႀကီး ၾကားလုိက္္ရ၏။

          ထိုစဥ္ စိုက္ခင္းထဲကဆင္ မျဖစ္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္မိ၏။

သီဟနာဒ

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more