ပုထုဇၨေနာေၿဖာင့္ခ်က္

ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ အရူးအနွမ္းမ်ားသာတည္း။ ဤစကားမွန္၏။သို႕ေသာ္ "ပုထုဇၨေနာ ဥမၼတၱေကာ" စကားေတာ္ ပိဋကတ္၌မရိွေသာ္ ယင္းစကားကိုလက္မခံႏိုင္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွႏိုင္္၏။ ယခု မရိွရဲၾကေတာ့။ ဗုဒၵဘာသာမဟုတ္သူမ်ားကေတာ့ လက္ခံသူတခ်ိဳ႕၊ လက္မခံသူတခ်ဳိ႕ျဖစ္၏။ မည္သို႕ ဆိုေစ ပုထုဇဥ္သည္ ရူး၏။ အထူအပါးသာၿခားနား၏။

သို႕ေသာ္ ဘဝသည္ အရူးၿပိဳင္ေသာေနရာမဟုတ္။

ပရမတၳသစၥာမဆိုက္ေသးေသာ္ ရူး၏။ ဆိုက္ေသာ္အရူးေပ်ာက္ေတာ့၏။

တခါကနာမည္ေက်ာ္ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ကမိန္႕၏။ ၿမန္မာၿပည္၌ သစၥာတရားမ်ားလြန္းစြာ ထြန္းကား ေနၿပီဟူ၍ၿဖစ္၏။ ေဟာတရား၊ နာတရား ၊ဖတ္တရားမ်ားကိုဆိုလိုဟန္တူပါသည္။ အၿငိမ္မေန တတ္ေသာ ပါးစပ္က သစၥာစကားထြန္း၏။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူနွင့္မရိုးသားမႈ မ်ားလည္းထြန္းကား၏ ဟုၿဖစ္သည္။ ထို႕ေနာက္ စကားဆက္ေၿပာမရၾကေတာ့။

သစၥာသည္ သမုတၱိနွင့္ ပရမတၳ ဟူ၍ နွစ္မ်ိဳးသာရိွ၏။ သမုတၱိသစၥာကားေဖာက္၍  ပရမတၳ သစၥာ ကားမေဖာက္။ ထို႕ေၾကာင့္ သစၥာဟူသည္ ေဖာက္မေဖာက္နွစ္မ်ိဳးသာၿဖစ္သည္။ အမွန္ဆိုေသာ္ သစၥာက မေဖာက္ လူကသာေဖာက္၏။ ထိုလူသည္ ေဖာက္လို၍ လည္းေဖာက္နိုင္၏။ ထိုသစၥာကိုတည္ခြင့္မရေသာ ေၾကာင့္ေဖာက္လိုက္ရသည္ လည္းရိွနိုင္ၿပန္၏။ ရႈပ္သြားမည္ထင္သည္။ ရွင္းအံ့။

သကၠရာဇ္ ၂၀၀၂ ခန္႕က ကတိသစၥာေလးခုရခဲ့ဖူး၏။ သံုးခုေသာကတိသစၥာမ်ားသည္ ဆရာသမားတို႕ ထံမွၿဖစ္၏။ ဆရာသမားတို႕သည္ လိမ္ညာသူမ်ားမဟုတ္ၾက ၊ သို႕ေသာ္ ထိုကတိတို႕ကိုမူမတည္နို္င္ခဲ့ၾက။ ထိုကတိမ်ားမတည္ႏိုင္ၿခင္း၌ အေၾကာင္းတရား အမ်ိဳးမ်ိဳး ရိွနိုင္၏။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ထိုကတိမ်ား ေပးေနခ်ိန္ ၌ ဆရာမ်ားသည္ အမွန္တကယ္သာ ေၿပာေနၾကၿခင္းသာၿဖစ္၏။ တည္ခြင့္မရေသာကတိနွင့္ မုသာ၀ါဒ မတူဟု ထင္သည္။ တူသည္ဟုဆိုေသာ္လည္းအၿငင္းမပြားလို။

ေနာက္ကတိတစ္ခုကား အၿပန္အလွန္ထားမိၾကေသာ ကတိၿဖစ္သည္။ ထိုကတိ၏စာခ်ဳပ္ သက္တမ္း က ၄ နွစ္ၿဖစ္သည္။ ေလးနွစ္ၿပည့္၍ အၿပန္အလွန္ထားမိၾကေသာ ကတိသစၥာ မတည္နိုင္ေသာ္ (သို႕) တည္ခြင္႕ မရ ေသာ္  ထိုစာခ်ဳပ္ပ်က္ၿပယ္၏။ ထိုအခါ ကတိတစ္လံုးေပါ့ေလ်ာ႕သြားေသာ  ဘဝကို ခရီးဆက္ၾကရန္ၿဖစ္သည္ ။ ထိုမိတ္ေဆြကား ယေန႕တိုင္ ဖက္လဲတကင္းရိွဆဲပင္ ၿဖစ္၏။ တည္ခြင့္ မရေသာကတိသစၥာအတြက္ အၿပစ္ဆို ေနၾကမည့္အစား ၾကိဳးစားေသာ္လည္းမွားခြင့္ရိွေနသည့္ဘ၀ကို ပို၍နားလည္လိုက္ၾကရသည္။

                  ကေလးဘဝက ဆရာမေဒၚဝင္းဝင္းၿမင့္ သူငယ္ခ်င္းကိုဝယ္ေပးသည့္ စက္ဘီးနီနီေလးကို အရူးအမူးလိုခ်င္ဖူးသည္။ မိဘတို႕ကစာေမးပြဲေတြေအာင္လွ်င္ ဝယ္ေပးမည္ဟု ကတိသစၥာၿပဳခဲ့ၾက၏။ စာေမးပြဲတခ်ိဳ႕ေအာင္ၿမင္ၿပီး ထိုစက္ဘီးနီနီေလးကို မပိုင္ဆိုင္ရေသာအခါ စာေမးပြဲေအာင္ၿခင္းႏွင့္ စက္ဘီး နီနီသည္ အခ်ိဳးညီေသာသခ်ၤာတစ္ပုဒ္မဟုတ္ေၾကာင္း နားလည္လာခဲ့ရေတာ့၏။ ကိစၥမရိွ။ ဘဝဆိုသည္ကပင္ စက္ဘီးနီနီေလးနွင့္ အခ်ိဳးညီေသာပုစၧာမဟုတ္။

ထိုကတိမတည္ႏိုင္ၿခင္းနွင့္ပက္သက္ၿပီး မိဘမ်ားအေပၚပို၍ပို၍ ပင္နားလည္မိေသး၏။ သူတို႕သည္ မုသာ၀ါဒကို ဆိုၾကသည္ မဟုတ္ ၊ က်ပ္တည္းေသာ စား၀တ္ေနေရးက ထိုကတိကိုတည္ခြင့္ မၿပဳလိုက္ၿခင္းသာ ၿဖစ္သည္။

          ထို႕ေၾကာင့္ၿဖစ္ေတာ္စဥ္ဇာတ္ေတာ္တခ်ိဳ႕ဆီေၿခဆန္႕မိ၏။ဇာတ္ေတာ္တခုခုသည္ ပါရမီတခုခုကို အဓိကရည္ညႊန္းေနသည္။ ေဝသႏၱရာမင္းသည္ ဒါနပါရမီ၏ တမန္ေတာ္ ၿဖစ္ၿပီး မဟာသုတေသာမ က သစၥာစကားမက္ေဆ့(ခ်္) ကိုသယ္လာသူၿဖစ္သည္။ ေတမိမင္းသားက စကား မေၿပာၿခင္းၿဖင့္ အဓိဌာနပါရမီအေၾကာင္းကို နက္နက္ၾကီးေအာ္ဟစ္ေၿပာၿပသြားသည္။ အေလာင္းေတာ္မ်ားပင္ ပါဖက္မဟုတ္ၾက။

အေလာင္းေတာ္သည္ တခ်ိဳ႕ဘဝ၌ ရွင္ဘရင္ၿဖစ္၏။ ရွင္ဘုရင္ၿဖစ္ေသာ္မလြဲမေသြ စစ္တိုက္ရ၏။ အခ်ိဳ႕ဘဝ၌ စစ္သူၾကီးၿဖစ္၏။ ထိုအခါေသနဂၤ ဗ်ဴဟာကိုအသံုးခ်ရ၏။ ေသနဂၤ ဗ်ဴဟာကိုအသံုးခ်ခိုက္ သတၱိရိွရန္ ၊ ဗ်တၱိရိွရန္ သာလိုသည္ ၊ ခႏၱီပါရမီရိွေနခ်င္၍ မရ။ ထို႕ေၾကာင့္ပါရမီ ဆယ္ပါးသည္ တစ္ဘဝထဲနွင့္ကိစၥၿပတ္ေသာ ခရီးမဟုတ္။ ေလးသေခ်ၤေက်ာ္ၾကာ၏။

ကတိသစၥာရိွေသာအခါ ႏြယ္ၿမက္တို႕ပင္ေဆးဝါးၿဖစ္နိုင္၏ ဟုဗုဒၶစာေပကဆံုးမ၏။ မွန္ပါသည္၊ အမွန္ တကယ္ ကတိသစၥာမ်ားတည္ေသာအခါ ၿဖစ္နိုင္ပါသည္။သို႕ေသာ္ ယေန႕ေဆးရံုေဆးခန္းမ်ား၌ ႏြယ္ၿမက္မ်ား ေပး၍ ေဆးမကုၾကပါ။ ဤသည္မွာ လူႏွင့္လူ႕သစၥာသာၿဖစ္ပါသည္။

ကတိသစၥာမေဖာက္ဖူးေသးဟု ယံုၾကည္ၾကသူမ်ား ဘုရားစကားကို နားေထာင္ၿခင္းအားၿဖင့္ ေနထိုင္မေကာင္း ေသာအခါ ႏြယ္ၿမက္မ်ားၿဖင့္ ၾကိဳးစားကုၾကည့္နိုင္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ ကတိသစၥာ မေဖာက္ဖူးသူၿဖစ္ပါက ဘုရားစကားမွားနို္င္စရာမရိွပါ ။ အကယ္၍ ႏြယ္ၿမက္ကမစြမ္းေသာ္ ဘုရားစကားေတာ္ကို အၿပစ္တင္မည့္ အစားမတည္ၿဖစ္ခဲ့ေသာမိမိတို႕ကတိကို ၿပန္ၾကည့္ရမည္သာၿဖစ္ပါသည္။ ဆရာဝန္ဆီသာ သြားလိုက္ပါ။

ေၿပာလိုသည္မွာလူကိုယ္ဆီ၌ တည္ခြင့္မရေသာကတိတခ်ိဴ႕ရိွေနတတ္သည္ ဟုပင္ၿဖစ္ပါသည္။

တည္ခြင့္မရေသာ ကတိႏွင့္ မုသာဝါဒမတူပါ။ မုသာဝါဒသည္ ေၿပာစဥ္ကပင္ ေစတနာဆိုးၿဖင့္ ေၿပာၿခင္းၿဖစ္ၿပီး ကတိသစၥာတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေၿပာစဥ္ကေစတနာေကာင္းၿဖင့္ေၿပာၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေပးမိေသာ ကတိသစၥာ အားလံုး တည္နိုင္သူလဲရွားပါလိမ္.မည္။ တည္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ပါ၏။

ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္က ရခဲ့ေသာကတိေလးခု တစ္ခုမွၿပန္မရခဲ့ပါ။ ကိုယ္တိုင္ကတိတစ္ခု တည္ဖို႕ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႕ၾကိဳးစားခဲ့ရဖူးသည္။ ကတိေပးခံရသူကပင္ "Never Fulfill" ဟုေၿပာပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုတည္ခဲ့ေသာကတိသည္ တည္ခြင့္မရခဲ့ေသာကတိေလာက္ပင္ ဘဝ၏ ေက်နပ္မႈကိုမေပးနိုင္။                                             

ကတိတည္ၿခင္းကားေကာင္း၏။ အနစ္နာခံ၍ ပင္တည္သင့္၏။ ထိုကတိတစ္လံုးအတြက္ ဘဝႏွင့္ယံုၾကည္မႈ ၊ ခံစားမႈစသည္တို႕ကိုထိုးေကၽြးလိုက္ရမည္လား ? ေလွ်ာက္မိသည့္လမ္းကို ထိုးေကၽြးလိုက္ရမည္လား?

ဤကိစၥမ်ားသည္ ကိုယ္စီေၿဖရမည့္ ၿပသနာမ်ားၿဖစ္သည္ဟုယံုၾကည္ပါသည္။

ပုထုဇဥ္သည္ အရူးမ်ားၿဖစ္သည္။ အထူအပါးသာကြာ၏။

            သို႕ေသာ္ဘဝကား   အရူးၿပိဳင္ေသာေနရာမဟုတ္။

သီဟနာဒ

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.