မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ႏွင့္ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း

မတူတာမ်ားကို ႏိႈင္းဦးအံ့။

            လဲ့ဂ်င့္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ (ဦး) စိုင္းခမ္းလိတ္ေရး၍ (ဦး) စိုင္းထီးဆိုင္ ဆိုခဲ့ေသာ သီခ်င္းပုဒ္ေရတို႔ကား မ်ားလြန္းလွ၏။ အေရအတြက္ပင္ မသိ။ သို႔ေသာ္ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္၌ ဖတ္ရဘူး၏။(ဦး) စိုင္းထီးဆိုင္ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳက္ၿပီး ပရိတ္သတ္ႏွစ္သက္ဆံုးသီခ်င္းကို ျပပါဆိုလွ်င္မူ “ေမာင့္လျပည့္ဝန္း” ဟူသတတ္။

            ရဟန္းပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား ေမာင့္လျပည့္ဝန္းကိုကား ခံစား၍ရ၏။

            စိုင္းခမ္းလိတ္ကား ရာေပါင္းမ်ားစြာ ေရးခဲ့ရ၏။ သူေရးေသာ ေတးသီခ်င္းလည္း ေကာင္းၾက၏။ သို႔ေသာ္ ပရိတ္သတ္အႀကိဳက္ဆံုးဆိုသည့္ “ေမာင့္လျပည့္ဝန္း” ကို ေရးသူကား ကိုေနဝင္း(မဇၥ်ိမလႈိင္း၊ မႏၱေလး) ျဖစ္ေနခဲ့၏။ ကိုေနဝင္းအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ရေသာ္လည္း စိုင္းခမ္းလိတ္အတြက္ကား စိတ္မေကာင္းစရာ ျဖစ္ရသည္။ အလြန္ရွားပါးေသာ ေတးေရးဆရာႀကီး ျဖစ္၏။

            မာဃလကၻက္ရည္ဆိုင္ထဲမွ ထြက္လာေသာစကား မွန္ပါလွ်င္ ထိုေမာင့္လျပည္ဝန္း၏ အဓိကက်ေသာအပိုဒ္သည္ အိမ္သာထဲမွရသည္ဟု ဆို၏။(မာဃလကၻက္ရည္ဆိုင္ဟူသည္ မာဃ သကၤန္းတိုက္ကဖြင့္ေသာ အိမ္ေတာ္ရာဘုရားေထာင့္က ဆိုင္ျဖစ္သည္။ ကိုေနဝင္း၊ ကိုရဲလြင္၊ ကိုေမာင္ေမာင္တို႔ အုပ္စု လကၻက္ရည္ေသာက္တတ္ေသာဆိုင္ ျဖစ္သည္။)

            ကိုေနဝင္း အိမ္သာတက္သည္။ သြပ္မိုးထားေသာ အိမ္သာ၌ အေပါက္ကေလးရွိသည္။ ေမာ့ၾကည့္ခိုက္ ထိုအေပါက္ကေလးထဲမွ လျပည့္ဝန္းကို ေတြ႔ရသည္။ လက္ေေရြ႕၍ အိမ္သာႏွင့္ အိမ္သာမိုးအေပါက္ကမေရြ႕။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအေပါက္ထဲမွ ျမင္ေနရေသာ လျပည့္ဝန္းကေလး ကြယ္သြား၏။ ထိုအခါ “အေမွာင္ညကို စြန္႔သြားတဲ့……ေမာင့္လျပည့္ဝန္း” ဟူေသာ သံစဥ္ႏွင့္ စာသားေလး ရလိုက္သည္ဟု ဆိုၾက၏။ ကိုေနဝင္းပါးစပ္က ထြက္က်လာသည္ မဟုတ္သျဖင့္ မွန္၊ မမွန္ကား အတည္ျပဳမရ။ သို႔ေသာ္ ခံစား၍ေတာ့ရ၏။

            မည္သို႔ဆိုေစ စိုင္းထီးဆိုင္ဆိုခဲ့ေသာ ရာေပါင္းမ်ားစြာ သီခ်င္းမ်ားတြင္ အမ်ားစုသည္ စိုင္းခမ္းလိတ္ေရး၏။ ကိုေနဝင္းေရးေသာသီခ်င္းကား အနည္းငယ္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုအနည္းငယ္တြင္ ပရိတ္သတ္အႏွစ္သက္ဆံုး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ပါသြားသည္။ ဤကိစၥက စိုင္းခမ္းလိတ္ညံ့ျခင္းေၾကာင့္ လံုးဝမဟုတ္။ စန္းဟု ေျပာလိုက ေျပာႏိုင္သည္္။ မလံုေလာက္၊ ကံဟု ဆိုႏိုင္ျပန္သည္။ မအပ္စပ္လွဟု ထင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မေျပာလို။ စုိင္းခမ္းလိတ္ကုိလည္း ေလးစား၏။ ခ်စ္၏။ ကိုေနဝင္းကိုလည္း ေလးစား၏။ ခ်စ္၏။

            သီဟနာဒ (၃၅) ႏွစ္ျပည့္ေသာႏွစ္၌ မိမိအေပၚ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈအရွိဆံုး ဆရာေတာ္တစ္ပါးကို ရွာမိ၏။ ငယ္ဆရာ၊ ႀကီးဆရာ၊ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ၊ ဖတ္ဆရာ အစံုုျဖစ္၏။ ဆရာလည္း စံုလွ၏။ မိုးေကာင္းတိုက္၌ ေနခဲ့သျဖင့္ ေဒဝန္းဆရာေတာ္ႀကီး၊ သိန္းသန္းဆရာေတာ္တို႔ႏွင့္လည္း မကင္း။ ပညာတတ္ရဟန္းမ်ား သိမ့္သိမ့္တုန္ရေသာ ဆရာေတာ္မ်ားျဖစ္၏။ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကမူ သိပ္မသိၾကဟုထင္သည္။

            သာသနာ့တကၠသိုလ္(မႏၱေလး)၌ ေနခဲ့ရသျဖင့္ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ႀကီး၊ နာယကခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္တို႔ႏွင့္လည္းမကင္း။

            သို႔ေသာ္ မိမိေလွ်ာက္လွမ္းေနရေသာ၊ ေလွ်ာက္လွမ္းေနဆဲျဖစ္ေသာလမ္းေၾကာင္း၏ အဓိက မီးရွဴးးတိုင္ကား မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သီဟနာဒသည္ ေရႊက်င္မဟုတ္၊ မဟာဂႏၶာရံု၌လည္း မေနခဲ့ဖူး။ သို႔ေသာ္ (သုိ႔ေသာ္ေတြ မ်ားေနၿပီ။ မတတ္ႏိုင္၊ လိုလွ်င္ေတာ့ သံုးရလိမ့္မည္။) ဘဝအေပၚ ၾသဇာအရွိဆံုးဆရာေတာ္ကား မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ တည္းဟု အသက္(၃၅) ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔က သိလိုက္ရသည္။

            ဆရာေတာ္ ဦဥကၠ႒၊ အရွင္အရိယာဝံသတို႔ကိုလည္း ၾကည္ညိဳ၏။

            ေဒးဝန္းဆရာေတာ္၊ သိန္းသန္းဆရာေတာ္တို႔ကိုလည္း ၾကည္ညိဳ၏။

            မင္းကြန္းတိပိဋကဆရာေတာ္ႀကီးကိုလည္း လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ၾကည္ညိဳ၏။

            အေျချပဳသျဂိဳဟ္စာအုပ္နိဂံုး၌ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ေရးထားခဲ့ေသာ ဆႏၵေလးကို ကိုရင္ဘဝကတည္းက ၾကည္ညိဳသည္။ ဤစာအုပ္(အေျချပဳသျဂိဳဟ္) ထက္ ေကာင္းေသာစာအုပ္ ေပၚလာပါက ဤစာအုပ္(အေျချပဳသျဂိဳဟ္)ေလး ကြယ္ပရစ္ပါေစ၏ ဆုေတာင္းပတၳနာျပဳခဲ့၏။

            အရွင္ျမတ္၏က်မ္းစာအုပ္ ကမၻာရွည္သ၍ တည္ရစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းေတာ္ မမူခဲ့။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ဆရာေတာ္နည္း။ အတၱအလြန္ နည္းရွာ၏။ ဂိုဏ္း ဂဏကြဲ ကင္းေတာ္မူ၏။ ေခတ္မီ၏။ ရိုးသား၏။ အေတြးအျမင္ကား အထက္တန္းက်လွ၏။ စိတ္ကို ျပင္၏။ ရုပ္ကိုလည္း ျပင္၏။

            မႈံေတေတရဟန္းတို႔ုကို အားမေပး။ ပိန္ေသးလြန္းေသာရဟန္း ဆြမ္းပိုစားရန္၊ ပိုအိပ္စက္ရန္ ၾသဝါဒေပး၏။ ရဟန္းမ်ား ဗိုက္ေခါက္ထြက္ေနသည္ကို သေဘာေတြ႔ေတာ္မမူ။ ရဟန္းမ်ား ရုပ္ေခ်ာေနရမည္ဟု ဆိုေတာ္မူ၏။ ကမၻာက ေျပာေနသည္။ ပါစင္နယ္လတီဟူေသာ ဗိုလ္စကား ဤဆရာေတာ္ႀကီး မမွတ္သားဖူးခဲ့။ ဝဲ(လ္) ေရာင္း(ဒ္ထ္) ျဖစ္ရမည္ဆိုသည့္ အဂၤလိပ္စကားလံုး ဤဆရာေတာ္ႀကီး ၾကားဖူးေတာ္မမူေလာက္။

            သို႔ေသာ္ ဤဆရာေတာ္ကား ေၾကာက္စရာအလြန္ေကာင္း၏။ “ေၾကာက္”ဟူသည္ “Fear” ကို မဆိုလို။ “Respect, admire, hard to compare” စေသာ အက္ဂ်စ္တစ္မ်ားကို ဆိုလိုသည္။

            သင္းပိုင္ဝတ္ရာတြင္ ႏွစ္လိပ္ လိပ္လွ်င္ျမဲၿပီ။ သံုးလိပ္ မလိပ္ႏွင့္၊ ဗိုက္ထြက္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္းပိုင္ရွည္ေနလွ်င္ ျဖတ္ပစ္ရမည္ဟု ဆိုမိန္႔ေတာ္မူ၏။နာမ္တရားသက္သက္ျဖင့္ ေျခာက္ေသြ႔ေနေသာ အသိုင္းအဝိုင္းထဲ၌ ျပဳျပင္ရမည့္ ရုုပ္တရားတို႔ကို ရဲရဲႀကီး မိတ္ဆက္ေတာ္မူ၏။

            ဤဆရာေတာ္အေၾကာင္း ေရးသားရန္ သီဟနာဒ၌ ဦးေႏွာက္မရွိ။ ဦးေႏွာက္ မမွီ။ အေျချပဳသျဂိဳဟ္ နိဂံုးပတၳနာႏွင့္ သင္းပိုင္သံုးလိပ္ မလိပ္ရဟူေသာ ၾသဝါဒစသည္တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။ ဘဝ၌ လႊမ္းမိုးမႈ ႀကီးလြန္းလွသည္။ သို႔ေသာ္ မဖူးေတြ႔ခဲ့ရ။ မဟာဂႏၶာရုံ၌လည္း မေနခဲ့ရ။ ဆရာကား ျဖစ္ခဲ့၏။

            စဥ္းစားရန္ေတာ့ ရွိသည္။ ဘုရားရွင္ကို ဆရာတင္ရန္၊ ဘုရားႏွင့္ နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ ဖူးေတြ႔ရန္ မလို။ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သတင္းသံုးဖူးဖို႔မလို။ ပုပၹာရံု၌ သတင္းသံုးဖူးဖို႔ မလို။ ဆရာ ေတာ္လိုက ထိုအရာမ်ားမရွိလည္း ေတာ္လို႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ကို တဖက္သတ္ ဆရာေတာ္လိုက္၏။ နာမည္ႀကီးေသာေၾကာင့္ မဟုတ္မွန္း ေသခ်ာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွက္စရာလည္း မလိုေတာ့။

            ထို႔ေၾကာင့္ မဆိုင္ရာကို ႏိႈင္းသည္ဟု ဆိုခဲ့၏။

            စိုင္းထီးဆိုင္၏ မ်ားစြာေသာ သီခ်င္းမ်ားတြင္ ပုဒ္ေရအနည္းငယ္သာ ေရးခဲ့ေသာ ကိုေနဝင္း၏ “ေမာင့္လျပည့္ဝန္း” ကပရိသတ္အႏွစ္ၿခိဳက္ဆံုး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔၊ သီဟနာဒ၏ဘဝတြင္ ဆရာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနပါလွ်က္ မဆီမဆိုင္ ကိုယ္မသိ၊ မဖူးခဲ႔ရေသာ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ႀကီးက အင္ဖလူးယင့္(စ္) အႀကီးဆံုး ျဖစ္ေနခဲ့၏။ မတတ္ႏိုင္။

            စိုင္းခမ္းလိတ္အတြက္ စိတ္မေကာင္းရသလို ဆရာမ်ားကုိ ေတာင္းပန္ဖို႔သာ ရွိေတာ့၏။

            ထို႔ေၾကာင့္ အရွင္ဇနကဘိဝံသႏွင့္ ေမာင့္လျပည့္ဝန္းဟု ေရးလိုက္မိျခင္း ျဖစ္၏။ ပုဂၢလိက ခံယူခ်က္ျဖစ္၏။ ၿပီးၿပီဟုဆိုက ဆိုႏိုင္၏။ ၿပီးပါၿပီ။

            ဤစာသည္ တစ္စံုတစ္ရာကို မေပးႏိုင္ဟုဆိုပါက ရီဆိုက္ကယ္ဘင္(ဓာတ္ဦးေႏွာက္အမိႈက္ပံုး) ထည့္လိုက္ၾကပါေစဟူလို….။

သီဟနာဒ

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.