By- Matthew Syed
THE TIMES,
LONDON.
(ဒီေဆာင္းပါးေလးက ေဘာလံုးအေၾကာင္းေျပာတာေပမယ့္
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခပ္ပါးပါးလွစ္ျပသြားလို႔ စိတ္ဝင္စားၿပီး
ဘာသာျပန္မိတာပါ။ စာေရးသူကေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုေအာင္ျမင္ဖို႔ ဒီမိုကေရစီလိုသလား၊ အာဏာရွင္စနစ္လိုသလား
ဆိုတာကိုေျဖမသြားပဲ ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုသာ ခ်န္ထားခဲ့တယ္။)
ဂရိပညာရွင္ႀကီး ပေလတိုက ဒီမိုကေရစီဆိုတာ
ေဖာ္ေရြတဲ့အစိုးရရဲ႕ ပံုသ႑ာန္လို႔ ဖြင့္ဆိုခဲ့တယ္။ ၂၁- ရာစု ေဘာလံုးေလာကႀကီးရဲ့ က်ားကုတ္က်ားခဲ
ရုန္းကန္ေနရပံုကို သိသြားခဲ့ဟန္ မတူဘူး။
အားလံုးတစ္စုတစ္ေဝးတည္းထိုင္၊ ဘာေတြျဖစ္တယ္၊
ဘာေတြလုပ္ၾကမယ္လို႔ အေျဖရွာၾကတာဟာ အလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အယူအဆပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိပြင့္လင္းမႈကပဲ
ကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး ဒုကၡျပန္ေပးႏိုင္ေသးရဲ့။ အထူးသျဖင့္ အတၱအႀကီးစား အားကစားသမားေတြကို
ထိန္းခ်ဳပ္ေနရတဲ့ (၃၄) ႏွစ္သား ေပၚတူဂီ ခ်ယ္ဆီးနည္းျပ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေပါ႔။
သီအိုရီအရကေတာ့ Andre Villas-Boas ရဲ့
နည္းပညာက နားလည္လို႔ရပါတယ္။ “ကြ်န္ေတာ္႔ အသက္အရြယ္ရယ္၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ေဘာလံုးသမားဘဝနဲ႔
မက်င္လည္ခဲ့ဘူးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ေၾကာင္းရယ္ေၾကာင့္ အာဏာရွင္ဆန္တဲ့စနစ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ
က်င့္သံုးမွာမဟုတ္ပါဘူး။” ဒါက ဒီလ ဥေရာပေဘာလံုးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ နည္းျပမ်ားအတြက္ထုတ္ျပန္တဲ့
The Technician မွာ သူေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြပါ။
“ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုကစားမယ္၊ အသင္းရဲ့ ကစားကြက္ကို
ဘယ္လိုပံုေဖာ္မယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အားကစားသမားေတြကို တစ္ခ်ိဳ႕လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးထားပါတယ္”
ဒါက ျပႆနာပါ။ ဒီေန႔ ေဘာလံုးသမားအမ်ားစုဟာ
ေလးစားမႈဆိုတဲ့ တစ္လမ္းသြားစနစ္ က်င့္သံုးေနၾကပါတယ္။ ဒါကပဲ သူ႔ကို ခ်ယ္ဆီးအသင္းပိုင္ရွင္
ရိုမန္ ေအဗရာမိုဗစ္ေရွ႕မွာ အရူးတစ္ေယာက္လို ျဖစ္သြားေစေတာ့တာပါ။ ေဘာလံုးသမားေတြက သူ႔ရဲ့နည္းစနစ္ပိုင္းကိုသာမက
အသင္းလူေရြးမႈကိစၥကိုပါ ဒီမိုကေရစီဆန္ဆန္ ေမးခြန္းေတြထုတ္ၾကတယ္။ အဲဒါ ေဘာလံုးေလာကရဲ့
ဒီမိုကေရစီ ျပႆနာပါ။
သူ႔ရဲ႕ ရွက္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်က္ကို မီးေမာင္းထိုးျပသြားတာက
ခ်ယ္ဆီးေဘာလံုးသမားေတြက နည္းျပေဟာင္း ေမာ္ရင္ညိဳဆီ တက္(စ္) မက္ေဆ့ခ်္ေတြ ပို႔ေနဆဲဆိုတာျဖစ္ၿပီး
အဲဒီမက္ေဆ့ေတြက သူ႔ကိုသေရာ္တာ၊ သူ႔ရဲ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္မႈေတြကိုေျပာတာဆိုတာ သံသယရွိစရာ
မရွိျပန္ဘူး။
“သူ႔အသင္းကို သူတည္ေဆာက္ရမယ္။ တည္ေဆာက္ရာမွာလည္း
ေမာ္ရင္ညိဳဆီ မက္ေဆ့ေတြပို႔ေနဆဲ ဆိုတဲ့ ကစားသမားေတြရွိေနသမွ်ေတာ့ အလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး”
လုိ႔ ေပၚတုိအသင္း ဥကၠ႒ ပင္တိုကေျပာပါတယ္။
AVB (ခ်ယ္ဆီးနည္းျပ) ရဲ့စကားက တင္းက်ပ္တဲ့
အာဏာရွင္စနစ္ ေဘာလံုးအသင္းမွာ အေရးႀကီးေၾကာင္း ေဘာလံုးေၾကျငာသူေတြအတြက္ ေထာက္ျပစရာေတြ
ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ခ်ယ္ဆီး ကစားသမားေဟာင္း တိုနီက “နည္းျပလုပ္ေနတာေတြ မွားသလား၊ မွန္သလားဆိုတာ
နည္းျပက အားကစားသမားေတြကို ေမးေနရၿပီဆိုရင္ အဲဒီနည္းျပရဲ့ဘဝကလည္း အဆံုးသတ္ပါၿပီ” လို႔
အေအာင္ျမင္ဆံုးနည္းျပဘဝရဲ့ အခိုက္အတန္႔ဟာ တင္းက်ပ္တဲ့ အာဏာနဲ႔ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့အခ်ိန္လို႔
ေထာက္ျပသြားခဲ့တယ္။
စီမံခန္႔ခြဲမႈမွာ ေအာ္ေသာ္ရတီက အေရးပါတာမွန္ေပမယ့္
သိပ္ၿပီးရိုးရွင္းလွတဲ့ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာကိုျပပါမယ္။ လူးဝစ္ဆြာရက္(စ္)
ျပႆနာမွာ လီဗာပူးနည္းျပ Kenny Dalglish က ပါဝါသံုးၿပီး ကာကြယ္ေပးခဲ့တယ္။ (ဖာဂူဆန္ဆိုရင္လည္း
ဒီအတိုင္းပဲ က်င့္သံုးမွာပါ)။ ဒီေတာ့လူေတြက ဒီကိစၥကို လီဗာပူးအသင္းပိုင္ရွင္ဆီ ထိုးပို႔ေပးၾကတယ္။
အသင္းပိုင္ရွင္က ဖိအားေပးလာေတာ့ Dalglish တစ္ေယာက္ လက္ေလွ်ာ့ေတာင္းပန္ခဲ့ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္
ဒါ့ဂလစ္(ရွ္) ပါဝါေလ်ာ့က်သြားပါေတာ့တယ္။
ဒီျပႆနာက ခ်ယ္ဆီးမွာေတာ့ လံုးဝဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္ပါတယ္။
ခ်ယ္ဆီးပိုင္ရွင္က သူ႔အာဏာျပဖို႔ အခ်ိန္ယူတာမဟုတ္ဘူး။ မန္ေနဂ်ာရဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို
ဝင္စြက္တတ္တယ္။ ကစားသမားေတြက မန္ေနဂ်ာကို အာခံဖို႔ေတာင္ ဖရီးဒန္းေပးထားတာမ်ိဳးပဲ။ နည္းျပခန္႔ဖို႔၊
ျဖဳတ္ဖို႔ေတာင္ ဂြ်န္တယ္ရီ (အသင္းေခါင္းေဆာင္) နဲ႔ တိုင္ပင္ေၾကာင္း မၾကာခဏ ေျပာတတ္ၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ၾကားခံလူလိုတယ္လို႔ ဆိုၾကျပန္တယ္။
မန္ေနဂ်ာကို ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အာဏာကုန္ေပးၿပီး တျခားကိစၥေတြမွာေတာ့ အုံနာ (သို႔)
စီအီးအိုတို႔က စီမံဖို႔ေပါ႔ေလ။ ဒါကလည္း ဟုတ္သလိုလိုနဲ႔ မေရရာမႈေတြ ျပည့္သိပ္ေနတာပါ။
နည္းပညာဆိုင္ရာ ဒါရိုက္တာေတြအသာထားလို႔
အုံနာေတြကိုယ္တိုင္ကေတာင္ လံုးဝမထိတဲ့ ေဘာလံုးအသင္းႏွစ္သင္း ဥေရာပမွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒါ
မန္ခ်က္စတာ ယူႏိုက္တက္နဲ႔ အာဆင္နယ္ပါ။ အဲဒီကလပ္ေတြမွာ ပံုစံကြဲ အာဏာရွင္ဆန္မႈ ရွိေနျပန္ပါတယ္။
မန္ခ်က္စတာ ယူႏိုက္တက္ကိုၾကည့္ပါ။ ဘီဘီစီကို သပိတ္ေမွာက္ထားတဲ့ ဖာဂူဆန္ကို ဘီဘီစီနဲ႔
အင္တာဗ်ဴးလုပ္ဖို႔ တဖြဖြတိုက္တြန္းခဲ့ေပမယ့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္မွ သူကိုယ္တိုင္ သပိတ္ျပန္လွန္ခဲ့တာပါ။
အဲဒီလိုပါပဲ။ ေဘာလံုးသမား အေရာင္းအဝယ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အာဆင္ဝင္းဂါးရဲ့ ေခါင္းမာမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ထိပ္တန္းအဖြဲ႔လူႀကီးေတြ မေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါဘူး။
ဒါ႔ေၾကာင့္ ပထမေဘာလံုးအသင္းကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔
တိက်တဲ့အေျဖ မရွိဘူး။ ေဘာလံုးအသင္းေတြကလည္း တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြလိုပါပဲ။ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔
တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အီကိုစစ္စတန္တစ္ခုပါ။ ေအာင္ျမင္တဲ့အသင္းတိုင္းဟာ မတူညီတဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြနဲ႔
အလုပ္လုပ္ေနၾကရတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အံုနာကအာဏာရွိ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အားကစားဒါရိုက္တာက အာဏာရွိ၊
တစ္ခ်ိဳ႕မန္ေနဂ်ာက အာဏာရွိပါ။
အာဏာရွင္ဆိုတာကို ဖြင့္ဆိုဖို႔ဆိုတာကေတာင္
သိပ္လြယ္ကူရွင္းလင္းတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ဥပမာ ဖာဂူဆန္ကို ၾကည့္ပါ။ အဲရစ္ကန္တိုနာနဲ႔က်ေတာ့
ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ အလားတူပါပဲ။ ေမာ္ရင္ညိဳနဲ႔ ဘရိုင္ယန္ဂေလာ့(ဖ္)
တို႔လည္း- တစ္ခ်ိဳ႕ကစားသမားေတြအေပၚမွာ ဥပေဒကို သက္ညွာရမယ္ဆိုတာ လက္ခံထားၾကတယ္။ ေရာဘတ္တို
မန္ခ်ိနီလည္း ကာရိုက္တာ အမာစားထဲကပါပဲ။ သူလည္း ကားလို႔(စ္) တက္ဗက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ရတာပါ။
ေဘာလံုးအသင္းတစ္သင္းကို စီမံခန္႔ခြဲဖို႔ဆိုတာ ပံုေသေဖာ္ျမဴလာနဲ႔ မရပါဘူး။ ကလိန္ဆန္ျခင္း၊
သိနားလည္ျခင္း၊ ရွင္းလင္းတဲ့အျမင္ရွိျခင္း၊ စည္းရံုးဆြဲေဆာင္ႏိုင္ျခင္းေတြ လုိအပ္ပါတယ္။
ဒါကိုပဲ Men-management လို႔ ေခၚမလားေပါ့။
AVB မွာ ဒါေတြရွိသလားဆိုတာကေတာ့ သံသယေတြနဲ႔
ေစာင့္ၾကည့္ၾကရဦးမွာပါပဲ။
ဇင္ေ၀ေသာ္
ျဖည့္စြက္ခ်က္။ ။စာေရးသူကေစာင္႔ၾကည္႔ရဦးမယ္လို႔ဆုိေပမယ္႔ ေစာင္႔ၾကည့္ဖို႔သူ႕ေလာက္စိတ္မရွည္တဲ႔
ခ်ယ္လ္ဆီးအသင္းပိုင္ရွင္ ေအဗရာမိုဗစ္က AVB ကို ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.
Post a Comment