ဒီေဆာင္းပါးက
အဆက္လိုျဖစ္ေနေတာ့ ဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ အစကိုေဖာ္ျပဖို႔ လိုလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ “The World is truly a global village” ဆိုတဲ့ စင္ကာပူက
ဆရာႀကီးလီကြမ္းယုရဲ့ေဆာင္းပါးကို ဖတ္မိၿပီး တတိယႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ ခံစားရတာေလးေတြကိုေရးဖို႔
အေတြးေပၚလာပါတယ္။
ကမၻာႀကီးဟာ
တကယ့္ကို ဂလိုဘယ္ရြာျဖစ္ေနၿပီဆိုတာကို သက္ေသျပဖုိ႔ သူက အေၾကာင္းသံုးခ်က္ ဆြဲထုတ္ျပပါတယ္။
၁။ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ စီးပြါးေရးဆက္စပ္ေနၿပီး
တစ္ႏုိင္္ငံ အၾကပ္ရိုက္တာနဲ႔ အျခားႏိုင္ငံေတြကိုပါ ထိခိုက္ေစႏိုင္တယ္။
၂။ ကူးသန္းသြားလာေရးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးဟာ ကမၻာကို
တိုးလွ်ိဳေပါက္ေနၿပီ။
၃။ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံသားေတြက ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြဆီ
ခိုလႈံေနထိုင္မႈ မ်ားသထက္မ်ားလာၿပီျဖစ္တယ္-
ဆိုတဲ့ အခ်က္သံုးခ်က္ကို ေထာက္ျပခဲ့တယ္။
နံပါတ္တစ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔
ဂရိႏိုင္ငံမွာ လတ္တေလာႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ကပ္ဆိုက္မႈက အီးယူ၊ အေမရိကတို႔ကို ထိခိုက္ေစၿပီး၊
အီးယူ၊ အေမရိက ကေနတဆင့္ အာရွႏိုင္ငံမ်ားအထိ ထိခိုက္မႈရွိေၾကာင္း ဝါရင့္ႏုိင္ငံေရးဆရာႀကီး
ပီပီ ေထာက္ျပေဆြးေႏြးသြားခဲ့တယ္။
နံပါတ္ႏွစ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔
သူငယ္စဥ္ဘဝနဲ႔ ဒီေခတ္ကေလးေတြရဲ႕ဘဝကို ႏႈိင္းယွဥ္ျပသြားတာပါ။ သူ႔တုန္းက အဂၤလိပ္မဂၢဇင္း၊
စာအုပ္အေဟာင္းေလးတစ္အုပ္ဖတ္ရဖို႔ ႏွစ္လေလာက္ေစာင့္ၿပီး အေဟာင္းဆိုင္ကေန ဝယ္ယူဖတ္ခဲ့ရပံု၊
ဒီေခတ္ကေလးေတြက်ေတာ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို အဂၤလန္နဲ႔ အခ်ိန္တူ ရယူဖတ္ရွဳႏိုင္ၾကေၾကာင္း၊
စာပို႔မယ္ဆိုရင္လည္း အနည္းဆံုးငါးရက္ၾကာၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အိုင္ဖုန္း၊ အိုင္ပက္၊
စကိုက္(ပ္)၊ ဂူးဂဲလ္ခ်က္တင္ကေန ခ်က္ခ်င္းမက္ေဆ့ခ်္ေတြ ပို႔ႏိုင္၊ လက္ခံႏုိင္ေၾကာင္း
ရွင္းျပေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။
ဒီအထိ သိပ္မထူးဆန္းလွပါဘူး၊ လူတိုင္းသိေနတဲ့ကိစၥပါ။
သူေနာက္ဆံုးေထာက္ျပသြားတဲ့အခ်က္က
ဒီေဆာင္းပါးရဲ့အသက္လို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။
အာရွနဲ႔
အာဖရိကမွာရွိတဲ့ ဆင္းရဲသားႏိုင္ငံေတြကလူေတြဟာ အေမရိကနဲ႔ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြဆီ မရ ရတဲ့နည္းနဲ႔
ဝင္ေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကေၾကာင္း၊ ႀကိဳးစားၾကရာမွာလည္း တရားဝင္ေသာနည္း၊
မဝင္ေသာနည္းတို႔ကို သံုးစြဲေနၾကေၾကာင္း ေထာက္ျပခဲ့တယ္။
သူအဓိကထားေျပာသြားခဲ့တာကေတာ့ တရုတ္ျပည္မႀကီးပါ။
ဒီလို
လူကုန္ကူးသူေတြကို ေျမြဦးေခါင္း (Snakeheads) လို႔ တရုတ္ျပည္ႀကီးထဲမွာ ေခၚၾကပါသတဲ့။
အီးယူနဲ႔ အေမရိကထဲကိုေရာက္ဖို႔ ကြန္တိန္နာထဲမွာ ေလွာင္ပိတ္လို႔ပင္ လူကုန္သြင္းၾကေၾကာင္း
ေထာက္ျပခဲ့ျပန္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္
ဒီကိစၥကို တားျမစ္လို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာ လူမ်ိဳးစုေတြအမ်ားႀကီး
ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံထဲမွာ အဲဒီလိုလူမ်ိဳးစုေတြ အမ်ားႀကီး ကြဲျပားေနထိုင္ေနၾကျခင္းေၾကာင့္ပင္
ကမၻာဟာပိုၿပီး ဂလိုဘယ္ဆန္လာတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္။
သူက တရားမဝင္ေနထိုင္သူေတြကို အဓိကေထာက္ျပခဲ့ေပမယ့္
တရားဝင္ေတြကိုေတာ့ ေထာက္မျပခဲ့ပါဘူး။ သိရသေလာက္ကေတာ့ ဂ်ာမဏီေဘာလံုးအသင္းမွာ
ဂ်ာမန္နာမည္နဲ႔ ေဘာလံုးသမားစစ္စစ္ တစ္ဝက္မရွိဘူးတဲ့။ တူရကီနဲ႔ အေရွ႕ဥေရာပကလူမ်ိဳးေတြ
အေျခခ်ေနထိုင္ရာကေန လက္ေရြးစဥ္ေဘာလံုးသမားေတြ ျဖစ္လာလို႔တဲ့။
အဂၤလန္က
စာေရးဆရာေတြ ေရးေနတာလည္းၾကာပါၿပီ။ အဂၤလိပ္ေဘာလံုးသမားတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့
နာမည္ေတြကို အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြ အသံမထြက္တတ္ေတာ့လုို႔တဲ့။ ဒါက ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ။
ဘယ္ကစ ျဖစ္လာရတာလဲ။ ဒါေတြကိုလည္း တြက္ခ်က္ဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။
ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီကိစၥပါ။
ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံသားေတြက
ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြထဲကို ရိုက်ိဳးစြာ ဝင္ေရာက္ေနထုိင္တာကိုေျပာရင္ လူခ်မ္းသာေတြက
ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံေတြထဲ အင္အားသံုးဝင္ေရာက္ေနထိုင္ခဲ့တာေတြကိုလည္း ေမ့ထားလို႔ မရပါဘူး။ ဆိုလိုတာက
ကိုလုိနီ နယ္ခ်ဲ႕ခဲ့တာေတြပါ။ အဂၤလိပ္ေတြ အိႏၵိယကိုသိမ္းတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ သိမ္းတယ္။
သိမ္းပိုက္ၿပီး အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြ အိႏိၵယထဲကို ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ရင္း ျမန္မာျပည္ထဲကို
ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ၾကတယ္။ ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ရင္းနဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြနဲ႔ အင္ဒီးယန္းေတြ၊ ျမန္မာေတြ
အိမ္ေထာင္ေတြက်ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကျပားကုလားေတြ၊ ကျပားျမန္မာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။
အခု ဆင္းရဲသားေတြက
ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြဆီ ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ေပမယ့္ သူတို႔က်င္လည္ေနတာက သူတို႔လူမ်ိဳးစုေလးထဲမွာပဲ
ျဖစ္ေနတတ္သလို ဟိုတုန္းက ၿဗိတိသွ်ေတြလည္း ကိုလိုနီခ်ဲ႕ခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ေနထိုင္တာကေတာ့
သူတို႔အျဖဴအုပ္စုေလးထဲမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာမွ မထူးဆန္းပါဘူူး။
ျပင္သစ္တို႔၊
အဂၤလန္တို႔က အာဖရိကစပ္တဲ့လူေတြဆိုတာ သူတို႔ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ရင္းနဲ႔ ပါလာတဲ့ သူတို႔ မ်ိဳးဆက္ေတြပါ။
ဒါေတြကို
ထည့္မစဥ္းစားပဲ ခပ္က်ိဳ႕က်ိဳ႕ဝင္သူေတြကို ေထာက္ျပၿပီး အေပၚစီးကေန ဝင္လာၾကတဲ့ ဥေရာပက
လူလည္ႀကီးေတြကို မေထာက္ေတာ့ ဆရာႀကီးလီကြမ္ယု ေဆာင္းပါးက သိပ္ၿပီးမဟုတ္လွဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံထဲမွာ
လူမ်ိဳးစုမ်ားစြာေနထိုင္လို႔ ဂလိုဘယ္လို႔ေခၚရင္ေတာ့ ဒီကမၻာဂလိုဘယ္ျဖစ္ေနတာက (၁၉) ရာစုကတည္းကပါ။
ဘယ္သူလုပ္တာလဲဆိုရင္ လူခ်မ္းသာႀကီးေတြပါ။ လူဆင္းရဲေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။
ဇင္ေဝေသာ္
Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.
