သတင္းမဟုတ္တာ သတင္းလုပ္ေနရတဲ႔...တို႔ႏိုင္ငံ

 ဒါေတြမေျပာခင္ မဆိုင္တာေလးတစ္ခုေလာက္ေျပာခ်င္ပါေသး႐ဲ႕။

စင္ကာပူမွာလည္း ဒါမ်ိဳးေလးေတြရွိတတ္တယ္ဆိုတာေလး လက္တို႔ခ်င္လို႔ပါ။
စင္ကာပူက ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုက လူေတြလည္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဲထည႔္ရတဲ႔အရသာကို မသိၾကဘူး တဲ႔။
ႏွစ္တိုင္း အတိုက္အခံ မဲပုံးေထာင္မဲ႔သူ(ေထာင္ရဲသူ)မရွိေလေတာ႔ မဲထည္႔ရတယ္လို႔ကိုမရွိပါဘူး တဲ႔။
ၿပီးခဲ႔တဲ႔ေ႐ြးေကာက္ပြဲကမွ လူစြမ္းေကာင္း(လူမိုက္)ေပၚလာတယ္ဆိုပဲ။
သူေျပာတာက ရွင္းရွင္းေလး၊ႏိုင္ခ်င္လို႔ မဟုတ္၊လူထုကို မဲေပးခြင္႔ေလးရေစခ်င္လို႔ တဲ႔။
ဒါေပမယ္႔ သူခမ်ာ ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴေတာ႔ ရခဲ႔ပုံ မရပါဘူး၊ ထားပါေတာ႔၊ ဒါက ကုိယ္႔ကိစၥမဟုတ္ဘူး။

၁။     စင္ကာပူကိုေရာက္ေတာ႔ ပထမဆုံးလမ္းေတြေကာင္းတာကို သတိထားမိတယ္။
ၿပီးေတာ႔မွ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို ေရာက္ဖူးတာ၊ ေရာက္လို႔ၾကည္႔မိျပန္ေတာ႔ လမ္းေတြက ႏိုင္ငံတိုင္းမွာေကာင္းေနတာေတြ႔ရတယ္။ ေအာ္ လမ္းေကာင္းတာက သတင္းမွ မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ၊
လမ္းဆိုးတာကမွ သတင္းကိုးလို႔ သိခဲ႔ရတယ္။ ခက္တာက တို႔ႏိုင္ငံမွာေတာ႔ လမ္းေကာင္းတာက သတင္းျဖစ္ေနတုန္း။

၂။    ေနာက္ လ်ပ္စစ္မီးကိစၥ။ မီး၊ ေရ၊ ေလ ေတြ လာေန၊ ရွိေနတာက သတင္းမွ မဟုတ္တာ။
ေလရွိတဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ(သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာေျပာပါတယ္)လ်ပ္စစ္မီးလည္းရွိေနတာပဲ။
တို႔ႏိုင္ငံမွာသာ လ်ပ္စစ္မီးလာတာကို သတင္းလုပ္ေနၾကရတာ။

၃။    ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲေပးရတာက သတင္းမွ မဟုတ္တာဘဲ၊
ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႔ ပါတီကို ကိုယ္မဲေပးလို႔ရေအာင္ စီမံထားတဲ႔ အစီအစဥ္ မဟုတ္လား။
တို႔လူမ်ိဳးေတြကေတာ႔ မဲေပးခြင္႔ေလရတာကိုပဲ သတင္းလုပ္ၿပီး ေပ်ာ္မဆုံး၊ ေမာ္မဆုံးပဲေလ။

၄။    ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေရတဲ႔စက္ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မျဖစ္ရင္ အမွန္အတိုင္းအေျဖထြက္ရမွာေပါ႕။ တို႔ႏိုင္ငံေ႐ြးေကာက္ပြဲကေတာ႔ အမွန္အတိုင္း အေျဖထြက္လို႔ဆိုၿပီး တစ္ကမၻာလုံးက ဝိုင္းၿပီးခ်ီးက်ဴးတာ ခံေနရတယ္။
သတင္း မဟုတ္တာသတင္းလုပ္လို႔။

၅။    ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ပဲ၊ စကားေလးဘာေလးေတာ႔ ေျပာတတ္မွျဖစ္မွာေပါ႔၊ ေျပာလည္းေျပာမွေပါ႕။
အခုျဖစ္ေနပုံက ျမန္မာႏိုင္ငံ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ သတင္းေထာက္ေတြစကားေျပာတာကို အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး
သတင္းစာထဲ ထည့္ေရးေနၾကေသးတယ္။ သမၼတႀကီးေျပာတာက "The election is held successfully." ေရြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ႀကီး ၿပီးဆုံးသြားၿပီ တဲ႔။ ျဖစ္ရပုံမ်ား - သမၼတႀကီးစကားေျပာတာတာ သတင္းျဖစ္ေနရတယ္လို႔။

ေအးေလ...သူေရွ႕ကဆရာႀကီးေတြက ေရငုံႏႈတ္ပိ္တ္၊ Noble Silence နည္းနဲ႔ ဘုရားအလိုေတာ္က် အုပ္ခ်ဳပ္(အုပ္ၿပီးခ်ဳပ္)သြားေလေတာ႔ သူစကားစေျပာေတာ႔ ထူးဆန္းသြားၾကလို႔ေနမွာေပါ႕။

ဦးကိုေမာင္ တို႔ကေတာ႔ ပထမဆုံးစကားစေျပာတဲ႔ သမၼတႀကီးသက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ေစဖို႔ အၿမဲဆုေတာင္းေနမယ္။ ဦးေစာေမာင္ႀကီး စစ္တန္းလ်ားကို ျပန္မယ္ဆိုတဲ႔စကားက ေနာက္ဆုံးၾကားလိုက္ရတဲ႔ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္႐ဲ႕အသံ။

ၾကာလွ၊ လြမ္းလွေပါ႔၊ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္႐ဲ႕စကားေျပာတဲ႔အသံ။
ဆင္းရဲတာက ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္လို႔ရတယ္။
စကားမေျပာတာက ဘာမွန္းလည္းမသိ၊ဘာမွလည္း လုပ္မရ။

ဦးကိုေမာင္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

အလွဴေငြသံုးေသာင္း သာဓုသံုးႀကိမ္

အျဖစ္အပ်က္တို႕အားလံုး ဦးေမာင္ေမာင္သိန္းဆိုသည့္ ခရစ္ယန္ ဓမၼတကၠသိုလ္ဆင္း သိကၡာရ ဆရာႀကီး ဗုဒၶဘာသာကူးေျပာင္းရာကေန စတင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသတင္းက ေလရွီး၊ လဟယ္ နာဂေတာင္တန္းတစ္ခုလံုးကို (အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေလရွီးေပါ့) ရိုက္ခတ္လြင့္ပ်ံ႕ေစခဲ့သည္။ သူတို႕ေျပာစကားမ်ားအရ ေလရွီးၿမိဳ႕နယ္၌ ဘာသာေရးအရ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးႏိုင္စသည့္ (ေဆာ္လမ္ႏိုက္ေဇးရွင္း) ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္။

ကံေကာင္းသည္ဟုဆိုရမလား ၊ ကံဆိုးသည္ဟု ဆိုရမလား မသိေပ။ ထိုဦးေမာင္ေမာင္သိန္း အပါအ၀င္ လူသာသနာျပဴ ပုဂၢိဳလ္ေလးဦးတို႕ႏွင့္အတူ အဓိကက်ေသာ ထမံသီနာဂရြာသစ္သို႕ သြားေရာက္သာသနာျပဳရန္ ကူကီးရြာမွတစ္ဆင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ေပးခဲ့ၾကသည္။ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး ပိုအဆင္ေျပေသာေနရာ ျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္းသည္ဟုဆိုရေသာ္လည္း ပိူ၍ခက္ခဲေသာ တာ၀န္တစ္ခုဟုေတာ့ ခံယူမိသည္။

ဘာသာေရးအယူအဆျခင္း မတူေသာ္လည္း ျပႆနာအသြင္ေတာ့ မေဆာင္ေစခ်င္၊ ထို႕ေၾကာင့္ဦးေမာင္ေမာင္သိန္း အကူအညီျဖင့္ ေဒသခံဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ားသို႕လည္ပတ္ျခင္း၊ ရပ္မိ ရပ္ဖမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း၊ တရားေဟာသင္းအုပ္ဆရာမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း စသည္တို႕ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ခဲ့သည္။ မည္သို႕ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သူ၊ ၾကည့္မရသူမ်ားလည္း ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

ေျခာက္လခန္႕ၾကာေသာ အခါ တစ္ခ်ိ္န္က ေတာင္တြင္းႀကီး ဘ/က သင္တန္းေက်ာင္းကို တက္ဖူးေသာ္လည္း ထိုအခါက သင္းအုပ္ဆရာ ျဖစ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သူႏွင့္ စကားေျပာသည့္အခါ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမရွိျခင္းႏွင့္ ဘုန္းႀကီးမရွိျခင္းေၾကာင့္ သင္းအုပ္ဆရာလုပ္ေနရသည္ဟုဆိုသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အခုေက်ာင္းလည္းရွိ၊ ဘုန္းႀကီးလည္းရွိၿပီပဲ ၊ ဗုဒၶဘာသာျပန္လုပ္ေပါ့ဟုဆိုရာ သူကလည္း လုပ္မည္၊ သို႕ေသာ္ သင္းအုပ္ဆရာလုပ္လွ်င္ လစားလည္းရစသည္၊ ဆန္ေ၀စုလည္းရသည္။ ဗုဒၶဘာသာလုပ္လိုက္လွ်င္ သူ႕မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ပူပန္ရသည္ဟု သူ႕အခက္အခဲကို တင္ျပလာသည္။

မွန္ေပသည္။ သူ႕အခက္အခဲမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ မရ။ သူ႕သင္းအုပ္လစာေပးၿပီး ဗုဒၶဘာသာ အလုပ္ခိုင္းရမလို ရွိေနသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ေျဖရွင္းခ်က္ကိုရွာေတာ့ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ကပၸိယလုပ္ရန္၊ ကပၸိယလုပ္ေနစဥ္ မိသားစုအတြက္ အထိုက္အေလ်ာက္ အေထာက္အပံ႕ရေစရန္ လစာသေဘာမ်ိဳးေပးမည္ ဟုဆိုရာ သူကသေဘာတူသည္။ ေငြေၾကးမည္မွ်မွန္း မမွတ္မိေသာ္လည္း ရွမ္းဗုဒၶဘာသာတစ္ခ်ိဳ႕အကူအညီ၊ လူသာသနာျပဳတစ္ခ်ိဳ႕ အကူအညီ၊ တစ္ခ်ိဳ႕အိပ္ထဲကစိုက္ကာ သင္းအုပ္တစ္ေယာက္ကို ကပၸိယအလုပ္ခိုင္းလိုက္သည္။ ဤကား အျဖစ္အပ်က္မ်ား၏ ဒုတိယ အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေတာ့သည္။

ထို႕ေနာက္နာဂေလးႏွစ္ေယာက္၊ ျမန္မာတစ္ေယာက္ ၊ရွမ္းေလးႏွစ္ေယာက္ကို ကိုရင္၀တ္ေပးလိုက္သည္။ တစ္ႏွစ္အတြင္း အတန္ငယ္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ေတာ့ရွိလာသည္။ သို႕ေသာ္ ေက်ာင္းက၀ါးေက်ာင္းမွ်သာ ျဖစ္သျဖင့္ တုိင္မ်ား  ၀ါးကပ္မ်ားကိုလည္း " ျခ " မ်ားကစတင္ကိုက္စားေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ စဥ္းစားရျပန္၏။ ကိုယ့္ေငြႏွင့္ကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းျဖစ္ရန္ ျဖစ္သည္။

ေရတိုစီမံကိန္းအရ ငွက္ေပ်ာပင္မ်ားစိုက္မည္။ ေရာင္းခ် ရန္ပံုေငြရွာမည္။ ေျမက သိပ္မေကာင္းသည့္အတြက္ ငွက္ေပ်ာက သိပ္မျဖစ္။ ေနာက္ဆံုး သူတို႕ႏွင့္တိုင္ပင္ကာ ေရရွည္ျဖစ္သည့္ ဒညင္းပင္စိုက္ရန္သာ ဆံုးျဖတ္ရေတာ့သည္။ ဒညင္းကား ႏွစ္ရွည္ပင္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ေျမသိပ္မေကာင္းလွ်င္ပင္ အလုပ္ျဖစ္သည္။ အသီးသီးရန္ကား အေစာဆံုး (၅) ႏွစ္မွ (၇)ႏွစ္အထိေစာင့္ရမည္။

ဒညင္းပင္ မစိုက္မီ ေက်ာင္း၀င္းကို ေျမညွိရဦးမည္။ ေျမထိုးစက္ႀကီးမ်ားကိုကိုင္ေသာ ေရႊဘိုသား ကိုခင္ေဇာ္ကို အကူအညီေတာင္းေတာ့ ကူညီမည္ဟုဆိုသည္။ ေျမထိုးၿပီးလွ်င္ ကိုယ္စိုက္လိုရာ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။  ေျမထိုးစက္ကို သူက ကူညီေသာ္လည္း လိုအပ္ေသာ ဓါတ္ဆီ စသည္ကိုေတာ့ ကိုယ္က စိုက္မွေကာင္းမည္။  သို႕ႏွင့္ ရင္းႏွီးရာလူတစ္ခ်ိဳ႕ကို အကူအညီေတာင္း ၊ ကိုယ့္ရွိတာေလးႏွင့္ေပါင္းေတာ့ ၀တၳဳေငြ ႏွစ္ေသာင္းခန္႕ေတာ့ရသြားသည္။ မဆိုးလွ၊ ေလာက္သေလာက္ ရွိသြားေပၿပီ ။

ျပႆနာကား ဤေငြႏွစ္ေသာင္းမွစသည္။

လသာေသာညတစ္ညျဖစ္သည္။ ကိုရင္ေလးမ်ားကို ပံုေျပာ ၊ ကျပင္မွာ အိပ္ၾကရန္ေျပာၿပီး အခန္းထဲ
အိပ္ရန္ျပင္သည္။ ဘာ့ေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ထုိညက အိပ္မရျဖစ္ေနသည္။

အတန္ၾကာေသာအခါ မီးတင္းကုပ္ထဲမွ အသံတစ္ခုခု ၾကားလိုက္ရသည္။ ဘာအသံလည္း ေျပာလို႕မရ၊ သို႕ျဖင့္ ကိုရင္ေလးမ်ားကို ၾကည္ေတာ့ အားလံုးအိပ္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ အသံလိုလို ၊ ဘာလိုက ရွိေနဆဲ၊ အနည္းဆံုး စိတ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ခုခု ခံစားေနရတာေတာ့ အမွန္ပင္။ ထို႕ေၾကာင့္ မီးတင္းကုပ္ထဲသို႕၀င္လိုက္ရာ ေနာက္က်သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။

လူႏွစ္ေယာက္က မိမိလက္ႏွင့္ ပခံုးကို ခ်ဴပ္ကိုင္ထားလိုက္ၾကသည္။

ဘာအတြက္ ဒီလိုလုပ္တာလဲ - ဟုေမးရာ  ရွိေနတဲ့ ေငြႏွစ္ေသာင္း သူတို႕ကိုေပးပါ။ ၿပီးရင္ေအာက္ျမန္မာျပည္ကို ျပန္သြားပါဟု စကားသံ၀ဲ၀ဲျဖင့္ ေျပာသည္။

ကိစၥမရွိပါ။ ေပးပါမည္ဟုဆိုကာ ထိုေငြႏွစ္ေသာင္းကိုေပးလိုက္သည္။ နာရီေလးတစ္လံုးလည္း ေဘးမွာရွိေနသည္။ နာရီကိုလည္း ယူခ်င္ယူသြားေလဟု ဆိုေသာအခါ နာရီကို မလိုခ်င္ ၊ ရဲတိုင္တာ စစ္တပ္တိုင္တာေတြ မလုပ္ဖို႕ သတိေပး (ေျခာက္လွန္႕) စကားေျပာၿပီး ထိုလူႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားၾကေလေတာ့သည္။ ေငြႏွစ္ေသာင္းေတာ့ ပါသြားေပၿပီ ၊ လူကိုဘာမွ မလုပ္ခဲ့တာပင္ ကံေကာင္း ဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။

ဘာ့ေၾကာင့္ဒီကိစၥျဖစ္ရသနည္း ဟူေသာ အေတြးက ရပ္တန္႕မရ။ ရြာသစ္ဘုန္းႀကီးႏွင့္ ဦးေမာင္ေမာင္သိန္းကို နာဂသူပုန္တစ္ခ်ိဳ႕က ၾကည့္မရ၊ ဤကိစၥကို သိေနတာေတာ့ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ ထို႕ျပင္ သင္းအုပ္ဆရာေလးကပၸိယျဖစ္သြားျပန္ေသာအခါ သူတို႕မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္သြားသည္ ထင္၏ - ဟုသာစဥ္းစားစရာ ရွိေလသည္။

ထိုကိစၥကို အေရးအႀကီးဆံုးႏွင့္ အယံုၾကည္ရဆံုး ဒကာႀကီး (ရွမ္း) ဦးအဲက်င္ႏွင့္တိုင္ပင္ရေတာ့သည္။ ဦးအဲက်င္က စိတ္ျပတ္ ၊ မဟုတ္မခံ ရွမ္းလူမ်ိဳးႀကီးျဖစ္သည္။ သူ႕သေဘာက ဒီကိစၥ ၿငိမ္ေန၍မရ ၊ ၿငိမ္ေနလ်င္ ပိုစိုးလာမည္ဟု ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္က ရဲကိုအေၾကာင္းမၾကားရေအာင္ ေၾကာက္ေနလို႕လားဟုပင္ေမးေသးသည္။ ေၾကာက္မည္ဆိုက ေၾကာက္စရာေတာ့ အေ့ၾကာင္းအလံုအေလာက္ရွိသည္။  ေက်ာင္းကပင္ ေလဟာျပင္ေက်ာင္းျဖစ္သည္။ တံခါးမရွိ၊ တံခါးပိတ္မရ ၊ အႏၱရာယ္ျပဳလိုက အခ်ိန္မေရြးလာျပဳႏိုင္သည္။ ေၾကာက္စိတ္ေတာ့ မရွိပါ။

ထို႕ေၾကာင့္ ထမံသီရြာသို႕ဆင္းကာ ရဲစခန္းမွဴး ၊ ထမံသီအေျခစိုက္ စစ္တပ္သို႔ သတင္းပို႕လိုက္ၾကသည္။ ရွိပါေစေတာ့ဟုထားေသာသတင္းက ခုေတာ့ အားလံုးျပန္႕သြားေတာ့၏။ ခႏၱီးအေျခစိုက္ ဗ်ဴဟာမွဴးဆီသို႕ေရာက္ကာ တရားခံမေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ရွာဟု အမိန္႕ခ်ေလေတာ့သည္။

စိတ္မေကာင္းပါ။ ထိုေငြႏွစ္ေသာင္းလာေတာင္းသြားသူကို စိတ္ထဲမွာ သိေနသလိုလိုရွိသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ကလည္း သူ႕ကိုသိသည္ ဆိုတာကို ရိပ္မိပံုရပါသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ နားလည္ၾကသည္။ သူ႕ကိုခြင့္လႊတ္သည့္ အမူအရာလည္းျပထားေတာ့ ထိုထိုပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးက အရင္အတိုင္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္သာ ရွိေနခဲ့ပါသည္။

ထိုသတင္း ခႏၱီးမွတစ္ဆင့္ ရန္ကုန္ ကမာၻေအးသို႕ပင္ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။ မိမိကို သနားသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိခဲ့သည္။ (သနားတာမႀကိဳက္ ၊ သနားတာ သိပ္မခံရဖူးေသာ ဘ၀မို႕ အနည္းငယ္ေတာ့ ကိသိကေအာက္ႏိုင္သည္။ )

ေတာင္တန္းသာသနာျပဳ ႏွစ္ႏွစ္ကာလ ကုန္ဆံုးသြား၏ ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ေသာ အလုပ္မ်ားက မၿပီးေသး ။ ေက်ာင္းေဆာက္ခြင့္က်ေအာင္ လုပ္ရမည္။ ေက်ာင္းေဆာက္ဖို႕ ရန္ပံုေငြရေအာင္ ရွာရမည္။ ေရရွည္အတြက္ ဒညင္းပင္ (၅၀) မွ တစ္ရာအထိ စိုက္ထားခဲ့ခ်င္သည္။ ဒညင္းတစ္ပင္၏ ၀င္ေငြသည္ ထိုအခ်ိန္ကပင္ သံုးေသာင္းႏွင့္ ငါးေသာင္းၾကားမွာရွိသည္။  ရန္ပံုေငြ သိပ္မပူရေတာ့ေပ။ တြက္ေရးကေတာ့ စက္သူေဌးျဖစ္သည္။

ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္၍ ရန္ကုန္ျပန္လာခဲ့၏။

သာသနာေရးဌာန အရာရွိကို သြားေတြ႕၏။ ဘြဲ႕ကိုေျပာေသာအခါ အရွင္ဘုရားသတင္းေတြ ၾကားရပါတယ္ဘုရား ။ တပည့္ေတာ္တို႕ သာဓုေခၚေနၾကပါတယ္ဘုရား ၊ နာဂ ရဟန္းတစ္ပါးလည္း ရထားၿပီးၿပီလို႕ၾကားရပါတယ္ဘုရား ဟု သူက ေလွ်ာက္သည္။

ထိုအခါ ဒီပလိုမက္တစ္ကို စနစ္တက် မသံုးတတ္ေသာဤရဟန္းက "ဒကာႀကီး - သာဓုလည္းေခၚပါ၊ ဦးဇင္းလိုေနတာက အလွဴေငြ သံုးေသာင္းပါ ၊ အလွဴေငြ သံုးေသာင္းက သာဓုသံုးႀကိမ္ထက္ ပိုအေရးႀကီးေနလို႕ပါ"  ဟုေျပာေသာအခါ -

အရွင္ဘုရားေရ ၊စာနဲ႕ဘာနဲ႕မွ အထက္က ခြင့္ျပဳမွ ေပးလို႕ရတာပါဘုရား ၊ အရွင္ဘုရားကိုလည္း စာေရးဖို႕ဘာဖို႕ေတြ ေလွ်ာက္မေနေတာ့ပါဘူး ၊ စာေရးဖို႕မလိုတဲ့ တပည့္ေတာ္အိပ္ထဲကပဲ ထုတ္လွဴလိုက္ပါေတာ့မယ္ -" ဟုဆိုကာ ၀တၳဳေငြ သံုးေသာင္း လွဴလိုက္ရွာေလေတာ့သည္။

မွန္၏ ။ ထိုအခ်ိန္က သာဓုသံုးႀကိမ္ထက္ ၀တၳဳေငြသံုးေသာင္းက ပိုအေရးႀကီးေနခဲ့သည္။ စကားတစ္ခြန္းတည္းႏွင့္ အလွဴေငြ သံုးေသာင္းရလိုက္သျဖင့္ မဆိုးလွဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။

အမွန္ပင္ သူ႕ေစတနာကို သာဓုေခၚမိ၏ ။ သံုးႀကိမ္တိတိ ၊ မပို ၊ မလို။
(သီဟနာဒ)


(အမွာ - သာသနာေရးဌာန အရာရွိအမည္ကို မေဖာ္ျပတာကလြဲ၍ နာမည္မ်ားအားလံုးသည္ အမည္မွန္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ နာမည္လႊဲထားျခင္းမရွိပါေၾကာင္း ေျပာခဲ့ခ်င္ပါသည္.။
"အနိစၥ အိုးကြဲ " ေဆာင္းပါး ဆက္ကို ဆက္ေရးပါမည္။

သီဟနာဒ

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ရီယယ္လတီ ခ်က္ (Reality check)

သတိရတာျခင္းတူရင္
အရင္ဖုန္းဆက္တဲ႔သူက
ပိုခၽြဲလို႔ေကာင္းတာေပါ႕။

ဗိုက္ဆာတာျခင္းတူရင္
အငိုသန္တဲ႔ ကေလးက
ႏို႔ပိုစို႔လို႔ရတာေပါ့။

မအားတာျခင္းတူရင္
ဝင္ေငြပိုေကာင္းသူက
အလုပ္ပို႐ွဳပ္လုိ႔ရတာေပါ့။

နစ္နာတာျခင္းတူရင္
ေလာဘႀကီးသူက
ပို အ႐ွံဳးမ်ားတတ္တာေပါ့။

သေဘာမတူတာျခင္းတူရင္
အျမင္က်ဥ္းသူက
ရန္ေထာင္တာပုိက်ယ္တာေပါ့။

လြမ္းတာျခင္းတူရင္
အိပ္ေရးပ်က္သူက
ပိုအိပ္လို႔ေကာင္းတာေပါ႕။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

လက္ဝဲ လက္ယာ အမာနဲ႔အေပ်ာ႔

 

အရွင္ျမတ္ႀကီးေတြက ဘဝါဘဝက မိတ္ေဆြေတြ။
တူတာေတြရွိ၊ မတူတာေတြရွိ၊ မယံုရင္ ၾကည္႕။
အရွင္သာရိပုတၱ က ကျဖဴျဖဴ ညက္ညက္ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္က ညိဳညိဳေမာင္းေမာင္း။

အရွင္သာရိပုတၱ က ဥပမာ၊ဥပေမယ်ေတြနဲ႔ တရားရွည္ရွည္ေတြေဟာတတ္တယ္။
အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ကေတာ႔ တိုတိုျပတ္ျပတ္ပဲ။
နားခ်စရာရွိရင္ အရွင္သာရိပုတၱ ကေရွ႕ထြက္လာတတ္တယ္။
ဒါေပမယ္႔ နေႏၵာပနႏၵလိုအေရးအခင္းမ်ိဳးဆို အသားညိဳညိဳ အရွင္ျမတ္ႀကီးဝင္ရွင္းမႇကိစၥျပတ္တယ္။

တစ္ပါးက ပရိတ္သတ္ေလး ပါးထဲအေနမ်ား၊ စကားေျပာ၊ တရားေဟာ ဝါသနာထုံ၊ စူးစမ္းေလ႔လာမႈမႇာပိုေမြ႔ေလ်ာ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ပညာအရာမွာ ေတာ္ခ်က္က ဘုရားကလြဲ ယႇဥ္စရာမ႐ွိ။
ေနာက္တစ္ပါးက ဂိဇၩဂုတ္လို ရီမုတ္ပေလ႔စ္ေတြမွာအေနမ်ား၊ တစ္ပါးတည္းကိန္းေအာင္း၊ သမာဓိေတြ တစ္ေထာင္းေထာင္းထ၊သမာဓိကေပးတဲ႔ အဘိဉာဉ္တန္ခိုးေတြ။
ဒီလိုနဲ႔ ဣဒၶိပါဒ္မွာ ဘုရားကလြဲ ယႇဥ္စရာမ႐ွိ။

သုတၱန္ အဘိဓမၼာေတြေမႊေႏွာက္ လူတစ္ေယာက္ေခါင္းၿငိတ္ေအာင္ ျဖဴျဖဴညက္ညက္အရွင္က ေဟာႏုိင္တယ္။ 
ဒါေပမယ္႔ ဒုႆီလရဟန္းကို လက္ေမာင္းက ဆြဲထုတ္လိုက္တာက အသားညိဳညိဳအရွင္ျမတ္ႀကီး။
လက္ယာရံ အရွင္က (မယ္ေတာ္ရဲ႕) အ႐ွင္ေမြးဖြားရာ မီးေနခန္းမွာ ေအးေဆးစြာ ပရိနိဗၺာန္ စံဝင္ႏုိင္ခဲ႔တယ္။ 
ဒါေပမယ္႔ လက္ဝဲရံ တို႔ အရွင္ျမတ္ႀကီးမွာေတာ႔..................................။

တစ္ခုရွိေသးရဲ႕  တရားေဟာေကာင္းတဲ႔ ဘုရား႐ွင္နဲ႔ အရွင္သာရိပုတၱတို႔ကို စကားနဲ႔သာေဌယ်မ်ားသူေတြလို႔ ဒိ႒ိတုိ႔ဆိုၾကတယ္။
ဒါေပမယ္႔ စကားနည္းတဲ႔ လက္ဝဲအရွင္ကုိ ဒီလိုစြပ္စြဲဖိ႔ု႔ အခြင္႔မသာျပန္ဘူး။

ရဟန္းေတာ္ေတြက ပထမအရွင္ကို ေလးျမတ္ေကာ္ေရာ္ၾကတယ္။ 
ဒါေပမယ္႔ ဒုတိယအရွင္ကို နည္းနၫ္းေလးမွ ခ်စ္၊ ေၾကာက္၊ ရိုေသ မေလ်ာ႔ဘူး။

တရားရွည္ရွည္ေဟာတဲ႔အရွင္သာရိပုတၱမွာ သာေဌယ် မပါသလို
ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္းလက္ဝဲအရွင္မွာလည္း ေဒါသမရွိပါဘူး။
႐ိုး႐ိုးနဲ႔ရဲရဲၾကည့္၊ ပိဋကတ္ကုိပဲေထာက္။
ဘယ္နည္းနဲ႔ ဘုရား႐ွင္ သာသနာျပဳခရီးေဖာက္ခဲ႔သလဲ။

လက္ယာရံနဲ႔ လက္ဝဲရံအရွင္ေတြကုိၾကည့္၊ ကိေလသာကြာတာကလြဲရင္ ဒီ အရွင္ႏွစ္ပါးဟာ တကယ့္ကို အေပ်ာ႔နဲ႔အမာ။
ဒီၾကားထဲ အာနႏၵာအရွင္ရဲ႕ P.R (Relationship) နဲ႔ ဖြဲ႔စပ္လိုက္ေတာ႔.....................။

 

သီဟနာဒ

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ျမန္မာ့ေရစီးႏွင့္္အတူ စီးေမ်ာလိုက္

အေရွ႕ေတာင္အာရွ သတင္းေခါင္းႀကီးေတြမွာ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္ေတြက ၂၀၁၄-  ခုမွာ ျမန္မာျပည္ရံုးထိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ျမန္မာကေနရာယူသြားတယ္။ ဒီေနာက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ျခားေရးဝန္ႀကီး ဟယ္လာရီကလင္တန္ ျမန္မာျပည္ကို သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ စီးပြါးေရးသမားေတြ စုၿပံဳၿပီး ေျခဦးလွည့္ေနၾကေတာ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္ရဖို႔ေတာင္ အေတာ္ခက္သြားပါေတာ့တယ္။

            ဒီလိုအေျပာင္းအလဲတစ္ခ်ိဳ႕ေတြ႔ေနရေပမယ့္ ဒီထက္ခိုင္မာတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈမလုပ္ရင္ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔မႈ ေတြလည္း ရွိေနဦးမွာပဲလို႔ သံသယရွိသူေတြ ရွိေနသလိုု ျမန္မာျပည္သူလူထုနဲ႔ အစိုးရကလည္း ေျပာင္းဆိုလို႔ ေျပာင္းေနၿပီ၊ ဘာျဖစ္လို႔ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈေတြ ဆက္လုပ္ေနတာလည္းဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးေနၾကပါၿပီ။

            အာဆီယံသံတမန္အဖြဲ႔နဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္ကိုသြားဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို တာဝန္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခုစဥ္းစားလို႔မရတာက ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကြ်န္ေတာ္မေရာက္ဖူးတဲ့ အာဆီယံႏွစ္ႏိုင္ငံထဲက တစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနျခင္းပါ။ ေနာက္တစ္ႏိုင္ငံကေတာ့ လာအိုပါ။

            ျမန္မာျပည္က ဘယ္လိုသတင္းမ်ိဳး ရယူႏိုင္ခဲ့မလဲ။ အေျပာင္းအလဲတစ္ခ်ိဳ႕ရွိခဲ့ေပမယ့္ သံသယ ရွိေနသူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒး၊ ဒီၾကားထဲ ဘာေတြမ်ားေလ့လာေတြ႔ြရွိႏိုင္မလဲ။

            ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ တစ္စြန္းတစ္စေတာ့ နားလည္ခြင့္ ရခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဟန္းဖုန္းေတြထဲက SIM ကဒ္ေတြကို GSM ေတြနဲ႔ လဲတပ္ခဲ့ရတယ္။ ျပည္ပကိုေခၚလို႔ရေပမယ့္ မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လို႔မရဘူး။ ေနျပည္ေတာ္ကို ဆက္လက္ပ်ံသန္းၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က အဆက္အသြယ္ မျပတ္ေအာင္ CDMA ကဒ္ေတြကို လဲထည့္ခဲ့ၾကျပန္တယ္။

            ဒါေပမယ့္ ဒီအခက္အခဲေတြဟာ နည္းပညာမဖြံ႔ၿဖိဳးလို႔သာျဖစ္ၿပီး တားဆီးပိတ္ပင္မႈေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနျပည္ေတာ္ကိုသြားရင္ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြ သံုးခြင့္မရွိဘူးလို႔ အရင္ကၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။

            အာဆီယံအဖြဲ႔အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစူရင္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသမၼတ ဦးသိန္းစိန္၊ သူ႔ဝန္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႔နဲ႔ ေတြ႔ဆံုရတဲ့အခါမွာေတာ့ အားလံုးအေကာင္းဖက္ကို ဦးတည္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

            ၂၀၁၄- ခု အာဆီယံအိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံတဲ့အခါမွာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အျပန္အလွန္ ကူညီပံ့ပိုးဖို႔ ေျပာၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္စလံုးဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိလွပါတယ္။ ျမန္မာဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ့ အကူအညီလိုတယ္ဆိုတာ ႏွစ္ဘက္လံုးသေဘာတူၾကတယ္။ အေထာက္အကူပစၥည္းေတြ ဒီထက္ေကာင္းမြန္ ေခတ္မီဖို႔၊ ဆက္သြယ္ေရး ဒီထက္ျမန္ဆန္ေကာင္းမြန္ဖို႔ စတာေတြေရာေပါ႔။

            “လူႀကီးမင္းမ်ားကိုယ္တိုင္ ဘာလီနဲ႔ အျခားေနရာေတြမွာ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသလို ၂၀၁၄- ခုႏွစ္ေရာက္ရင္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္မာျပည္ထဲကို ဝင္လာၾကပါလိမ့္မယ္။ အာဆီယံအဖြဲ႔ဝင္ေတြပါမယ္။ အာဆီယံရဲ့ ပါတနာေတြပါမယ္္။ ကမၻာတစ္ဝွမ္းလံုးကလူေတြ ပါလာၾကပါလိမ့္မယ္ ” လို႔ ေဒါက္တာ စုရင္က ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးဝဏၰေမာင္လြင္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

            “၂၀၁၄- မွာ က်လာမယ့္ ျမန္မာရဲ့ အာဆီယံအိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပေရးဟာ ထူးျခားမႈရွိပါတယ္။ ၂၀၁၄- ခုဟာ ေနာက္ဆံုးအသုတ္ျဖစ္ၿပီး ၿပီးတာနဲ႔ေနာက္တစ္လွည့္အတြက္ မေလးရွားကို လက္လႊဲေပးရေတာ့မွာပါ။ ဒီအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက အလုပ္ရႈပ္ေနသလို၊ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြကလည္း ဒီလႈပ္ရွားမႈနဲ႔အတူ လိုက္ပါႏိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။”

            အဲဒါ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးနဲ႔ ပထမဆံုးေတြ႔ဆံုမႈပါ။ အဲဒီေနာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခု ထပ္လုပ္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ စီးပြါးေရးဝန္ႀကီး ဦးတင္ႏိုင္သိန္း၊ သတင္းျပန္ၾကားေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဝန္္ႀကီး ဦးေက်ာ္ဆန္း၊ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ပါ ပါဝင္ပါတယ္။

            သူတို႔ရဲ့ စီးပါြးေရး ပိတ္ဆို႔မႈရုပ္သိမ္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ အရင္လို စိတ္ပ်က္ၿငီးၿငဴတဲ့ ေလသံမေပါက္ပဲ တကယ္ က်ိဳးေၾကာင္းညီညြတ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာေတြရဲ့ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမွင့္တင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔ထားမႈဟာ တကယ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ အဟန္႔အတားတစ္ခုပါ။

            “တန္းတူအခြင့္အေရးသာေပးပါ၊ တရားနည္းလမ္းက်က် ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ပါတယ္” ဆိုတာ ဝန္ႀကီးေတြဆီက ထြက္လာတဲ့အသံေတြပါ။

            သမၼတႀကီးကေတာ့-

            “ ျပည္တြင္းမွာ အလုပ္ေတြ ဖန္တည္းရမယ္။ ဒီအလုပ္ေတြဟာ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ သာမက အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ သန္းခ်ီတဲ့ျမန္မာေတြ အတြက္ပါ။ သူတို႔ ပခံုးေပၚကဝန္ထုပ္ေတြ ေလ်ာ့ခ်ေပးရပါမယ္။” ျပည္ပမွာအလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ သူ႔လူူမ်ိဳးေတြကိုပါ ဦးတည္ထားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ရဲဝံ့ၿပီး အေျမာ္အျမင္ႀကီးမႈလည္း ပါဝင္ေနပါတယ္။

            နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေဒသကို သြားေရာက္ေလ့လာဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ ေဒါက္တာစုရင္ရဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလည္း သူလက္ခံခဲ့တယ္။ ယခု သန္းေပါင္းေျခာက္ဆယ္၊ လာမယ့္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း တိုးပြါးလာမယ့္ လူသန္းေပါင္းတစ္ရာအတြက္ စားနပ္ရိကၡာေတြ ဒီေဒသကေန ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ေရး အစီအစဥ္ေတြအတြက္ အာဆီယံနဲ႔ ကမၻာက ကူညီပံ့ပိုးေပးဖို႔ ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

            ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္ဖို႔ လိုအပ္ေနတာနဲ႔အညီ မစၥတာသိန္းစိန္က လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြက ေလ့လာသူေတြနဲ႔ သတင္းမီဒီယာအဖြဲ႔ေတြကို လာေရာက္ခြင့္ျပဳဖို႔ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားေနေၾကာင္းလည္း ထပ္ေလာင္းေျပာဆိုုခဲ့ပါတယ္။

            စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔မႈဖြင့္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့အထဲမွာ အစိုးရပိုင္းကသာမက စီးပြါးေရးရပ္ဝန္းကလူေတြ ပါဝင္ေနတယ္ဆိုတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

            “၉၅-ရာခုိင္ႏံႈးေက်ာ္ေသာ ျမန္မာစီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားဟာ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းေတြ(SMES- Small and Medium-sized Enterprises) သာျဖစ္ၿပီး အဲဒီစီးပါြးေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ နည္းပညာအကူအညီနဲ႔ ေငြေၾကးစီးဆင္းမႈအကူအညီ အမ်ားႀကီး လိုအပ္ပါတယ္” လုိ႔ မစၥတာ ဝင္းေအာင္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။

            စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ မခိုင္ခိုင္ႏြယ္ကလည္း စီးပြါးေရးပိတ္ဆို႔မႈဟာ တုိးတက္မႈ အတြက္ အဟန္႔အတားႀကီးတစ္ခုျဖစ္ရေၾကာင္း၊ အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ့ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လြန္စြာစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ျပန္ပါတယ္။

            “ျမန္မာဟာ ေလဆိပ္ကခြာခဲ့ၿပီးတဲ့ ေလယာဥ္ေပၚက ေလယာဥ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ တူပါတယ္၊ ဘာေတြပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ေရွ႕ကိုပဲဆက္တိုးၾကမွာပါ။ ေနာက္ဆုတ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး” လုိ႔ UMFCCI ဒုတိယ ဥကၠ႒ ဦးေမာင္ေမာင္ေလးက ဆိုျပန္ပါတယ္( Union of Myanmar Federation of Chambers of Commerce and Industry)။

            ဒါဆို The Lady ကေရာ။

            ႏိုဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚစုမပါပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့သတင္းက မျပည့္စံုပါဘူး။ တရားမွ်တမႈမရွိတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းနဲ႔ သူမက စတင္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ဒီမိုကေရစီထြန္းကားတဲ့ႏိုင္ငံေတြက သတင္းေထာက္ေတြအတြက္ သိပ္မထူးျခားလွတဲ့ သတင္းတစ္ခုပါ။

            ဒီထက္ပိုၿပီး အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ေဒၚစုက ေဒါက္တာစူရင္နဲ႔တြဲၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါ သူမအိမ္ေဘးမွာပါ။ စစ္တပ္အႀကီးအကဲေတြကို လက္စားေခ်မႈဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူမက ျငင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။

            “ကြ်န္မက ေတာင္အေမရိကရဲ့ Desmond Tutu ကို အႀကီးအက်ယ္အားက်သူပါ၊ လက္စားေခ်ၿပီးရယူတဲ့ တရားမွ်တမႈဆိုတာကို လံုးဝအယံုအၾကည္ မရွိပါဘူး” Live and Let Live ဆိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ ကရုဏာတရားကို ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လံုး လက္ကိုင္ထားသြားမယ္လို႔ သူမက ဆိုပါတယ္။

            နာဂစ္တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဧရာဝတီခရီးစဥ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔တစ္ဖြဲ႔လံုး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေမ့လို႔မရမဲ့ ခရီးစဥ္တစ္ခုပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တည္းခိုတဲ့ေနရာကေန ကီလုိမီတာအနည္းငယ္ ေလွ်ာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ သစ္ခက္သစ္ရြက္ေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ လယ္ေစာင့္တဲေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အိမ္ေတြကလည္း ဝါးလံုးအိမ္ေလးေတြပါ။

            ရြာေတြကိုေရာက္ေတာ့ ရွက္ေနတဲ့ကေလးေတြက လက္ယမ္းျပၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေပးတဲ့ တီရွပ္နဲ႔ မုန္႔ေတြကိုရေတာ့ ေပ်ာ္ေနႀကတယ္။ ေဒါက္တာစူရင္က သူတို႔အတြက္ မက္ေဆ့ခ်္ရိုးရိုးေလးေပးတယ္- “ေနာက္ထပ္ ဆုိင္ကလုန္း မရွိ (Cyclone, no more)၊ အာဆီယံ ရက္စ္၊ ရက္စ္”။ ၅၀၀-ေက်ာ္ရွိတဲ့ လူႀကီး၊ ကေလးေတြ ဝိုင္းၿပီးေအာ္ၾကတယ္။ ရြာထဲကို ကားေမာင္းဝင္လာေတာ့မွ ေစ်းဆိုင္အေသးစားေလးေတြကို ေတြ႔ရတယ္။ အိမ္ေတြကလည္း ပိုၿပီးခိုင္ခိုင္မာမာရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တကယ္ဝမ္းသာခဲ့ရပါတယ္။

            မိတ္ေဆြေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဒါရိုက္တာဝီလ်ံနဲ႔ လက္ေထာက္ဒါရိုက္တာ အက္ဒလီနာတို႔အတြက္ကေတာ့ တကယ့္ကုို စိတ္လႈပ္ရွားစရာပဲေပါ့။ သူတို႔က နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လုပ္အားေပးရင္း လေပါင္းမ်ားစြာ ဒီမွာေနထိုင္ခဲ့တဲ့သူေတြေလ။ သူတို႔အဓိကအားစိုက္ၿပီး လုပ္အားေပးခဲ့တဲ့ သလိပ္ႀကီးရြာကိုေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္ေနပါၿပီ။ ရြာသားေတြက မအိပ္ေသးပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ကို ေစာင့္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေလာက္ေႏြးေထြးမႈမ်ိဳး တသက္မွာ မႀကံဳခဲ့ရဖူးေသးပါဘူး။

            ေဒါက္တာ ဝီလ်ံနဲ႔ မစၥ အက္ဒလင္တို႔အတြက္ကေတာ့ ေပ်ာ္မဆံုး၊ ေမာ္မဆံုးပါပဲ။ အိမ္ကိုလြမ္းသူရဲ့ အိမ္အျပန္ခရီးတစ္ခုလိုကို ျဖစ္ေနတာပါ။ ရြာသူရြာသားေတြ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ရွိၾကပါတယ္။ သူတို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သမွ်၊ ကူညီပံ့ပိုးခဲ့သမွ်ေတြဟာ ရြာသူရြာသားေတြအတြက္ အက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာရွိတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့ ပိုၿပီးေက်နပ္စရာပဲေပါ့။ ဒီခရီးလည္းဆံုးေရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး အားေပးမႈတစ္ခုခုရလိုက္သလို ခံစားရပါတယ္။

            ရြာသူရြာသားေတြက ေလာကဓံကုိ တင္းတင္းခံထားႏိုင္တယ္။ လက္ရွိပါတီနဲ႔ အတိုက္အခံပါတီ တို႔ကလည္း သူတို႔ဘဝေတြ ပိုမိုတိုးတက္လာေအာင္ ကူညီဖို႔ ဆႏၵရွိၾကတယ္။ သံသယရွိသူေတြကေတာ့ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီႏွစ္ခုရဲ႕ အားၿပိဳင္မႈလို႔ ဆိုပါလိမ့္မယ္။

            ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လူထုအတြက္အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုရင္ အားၿပိဳင္ေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္ေသးလဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။

            ျမန္မာေတြအတြက္ အခ်ိန္ကသိပ္မရွိဘူး။ အစိုးရကလည္း ဒါကိုသိတယ္။ ၂၀၁၃- မွာ က်င္းပမယ့္ SEA ဂိမ္းဟာ ၂၀၁၄- မွာ က်င္းပမယ့္ အာဆီယံေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ ရီဟာဇယ္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ အားလံုးအျမန္ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုေနၿပီ။

            ျမန္မာရဲ့ အေျပာင္းအလဲကိုျမင္ခ်င္ရင္ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန ပါဝင္သင့္ၿပီ။

The Straits Time, March 6, 2012.

Keeping up with Myanmar’s ကို ဘာသာျပန္ထားတာပါ။

The writer is the director of community affairs development at the Asian Secretariat in Jakata.

By Danny Lee

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more