ေရေၾကာင္း၊ ေလေၾကာင္းဥပေဒသမ်ား (သို႕) ၀ိေရာဓိ ၾကက္ေျခ

Iceberg, Iceberg!
Oh…no! The ship is sinking!
Life boat, Life boat!
Women and Children first!

ကမၻာေက်ာ္ တိုက္တန္းနစ္ရဲ့ ေသြးပ်က္ဖြယ္ျမင္ကြင္းထဲက ဒုိင္ယာေလာ့တစ္ခ်ိဳ႕ပါ။ သေဘၤာကပၸတိန္က ေအာ္တယ္။

“Women and Children first!”
ဒါဟာ ၁၉- ရာစု ေရေၾကာင္းဥပေဒသတစ္ခုပါ။

ကေလးေတြကို ဘာလို႔ အသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္အတက္ခိုင္းရတာလဲ။ ႏုနယ္ျခင္း၊ ရိုးသားအျပစ္ကင္းစင္ျခင္းစတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြရွိပါလိမ့္မယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အသက္ရွင္သန္ဖို႔ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ သူႏိုင္ငါႏိုင္ႀကဲေနရတာေတာ့ အက္သစ္ကယ္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။

ဟုတ္ၿပီ။ ကေလးေတြကို အသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္တက္ပါေစ။
ဒါျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြက ဘာကိစၥ အသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္တက္ရမွာလဲ။

၁။ ေလွေပၚက ကေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔၊ သူတို႔မွာ မိခင္စိတ္ရွိတယ္၊ ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေကြ်းလို႔ရတယ္။ အင္း မဆိုးပါဘူး။
၂။ လူသားမ်ိဳးဆက္အတြက္ သူတို႔ဟာ ကေလးေမြးဖြားဖို႔ အေရးပါတဲ့ လူသားေတြျဖစ္တယ္။ မဆိုးပါဘူး။
၃။ သူတို႔ဟာ အားႏြဲ႔သူေတြလည္းျဖစ္တယ္။ ၂၁- ရာစုမွာ စဥ္းစားစရာေတာ့ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

တိုင္းမဂၢဇင္းထဲက “Titanic Riddle” ကိုဖတ္ရင္း ျပန္ၿပီးေျပာျပမိတာပါ။ စာေရးသူက Children ကို လက္ေရွာင္ခဲ့ေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးကိစၥကိုေတာ့ ရယ္သံစြက္တဲ့ ပေဟဠိေလးေပးထားခဲ့ပါတယ္။ (၂၁) ရာစု အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သူတို႔ကို အားႏြဲ႔သူဆိုၿပီး သိသိသာသာႀကီး အခြင့္အေရးေပးတာကို မယူခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေယာက်္ားတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဒီအခြင့္အေရးမ်ိဳး ေသေရးရွင္ေရးမွာေပးဖို႔ စိတ္မဝင္စားၾကေတာ့ပါဘူး။ ဟုတ္ၿပီ။ ကေလးအေမေတြနဲ႔ ကေလးေတြ အရင္အသက္ကယ္ေလွေပၚတက္ပါေစ။ သူတို႔ဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။

ကဲ ဒါဆို လူပ်ိဳလူလြတ္အမ်ိဳးသားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ဘယ္သူအသက္ကယ္ေလွေပၚ အရင္တက္မလဲ။

ကေလးအေမေတြနဲ႔ ကေလးေတြသာပါတဲ့ အသက္ကယ္ေလွေပၚမွာ တစ္ခုခုဆိုခြန္အားသံုး ကူညီႏိုင္တဲဲ့ အမ်ိဳးသားလူလြတ္တစ္ေယာက္ေကာ ပါမသြားသင့္ဘူးလား။ အင္း ပါသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ “Women and Children first!” တဲ့။

ဒါပါပဲ၊ အက္သစ္ျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္း။ လက္ေတြ႔က်ျခင္း၊ မက်ျခင္းဆိုတာေတြဟာ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းနဲ႔ေတာ့ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ျငင္းခံုစရာလည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ဒီမွာ စာေရးသူက ထပ္တို႔တယ္။

Hurry up! The ship is sinking! တဲ့။

ကဲ ခင္ဗ်ားတို႔သာ လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳ အမ်ိဳးသားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ဆိုရင္ ကေလးအေမေတြနဲ႔ ကေလးေတြသာပါတဲ့ အသက္ကယ္ေလွေပၚ ဘယ္သူအရင္တက္မလဲ။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေတာ့ မရဘူး။ တစ္ေယာက္ပဲ။ အခ်ိန္မရွိဘူး၊ သေဘၤာက ျမဳပ္ေနၿပီ။

၂၀-ႏွင့္ ၂၁- ရာစု ေလေၾကာင္းဥပေဒသမွာေတာ့ ဒါေတြမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေလယာဥ္တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ Women and Children first! ဆိုတာေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ေရထဲက်ရင္ ေရေဖာ့ဖို႔ေလအိတ္ေတြ၊ ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ ကိုယ္တိုင္အရင္ အဆင္သင့္ျဖစ္ဖို႕ လမ္းညႊန္ေနတာေတြ ေတြ႔လာရတယ္။ ကေလးကို ေအာက္ဆီဂ်င္ဘူးအရင္တပ္မေပးတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ကို အက္သစ္မျဖစ္ဘူးလို႔ (၂၁) ရာစု ေလေၾကာင္းဥပေဒသက မေျပာေတာ့ပါဘူး။

ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ေလေၾကာင္းဥပေဒက Women and Children first! ကို ကန္႔ကြက္ပါတယ္။ Me, first ျဖစ္သြားပါတယ္။ လက္ေတြ႔က်လာတယ္၊ လူသားဆန္လာတယ္။ မိုးထဲ၊ ေရထဲမွာ ပိုၿပီးအလုပ္လုပ္ေပးႏိုင္မဲ့သူရဲ့ အသက္ကို အရင္ကယ္ဖို႔ ၂၁- ရာစု ေလေၾကာင္းဥပေဒသက ေျပာလာတယ္။

ျငင္းခံုလို႔ မၿပီးတဲ့ကိစၥဟာ အဲဒီအက္သစ္ကိစၥပါ။ တစ္ဖက္ျမင္၊ ႏွစ္ဘက္ျမင္၊ သံုးဖက္ျမင္ ဒိုင္မင္းရွင္းေတြနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ေတြ ေပပြေနေအာင္ ဆြဲလို႔ရပါတယ္။

စာထဲမွာပါတဲ့ အေလာင္းေတာ္ ဇနကမင္းသားက “Women and Children first! ဆိုတဲ့ ေရေၾကာင္းဥပေဒသကို သိခဲ့ပံုမရပါဘူး။ သေဘၤာကို အျပစ္မျမင္၊ မုန္တိုင္းကိုလဲ အျပစ္မတင္ ကိုယ္တိုင္ငါးစာမျဖစ္ဖို႔ပဲ အလုပ္လုပ္သြားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲ သေဘၤာေပၚမွာ ယေသာ္ဓရာပါမလာတာကလည္း ပိုၿပီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ရွင္းလင္းေစခဲ့ဟန္တူပါတယ္။

ယေသာ္ဓရာမ်ား သေဘၤာေပၚလာလွ်င္ လီယိုနာဒိုနဲ႔ ကိတ္ဝင္းစလက္တို႔ဇာတ္လမ္းမ်ိဳး ျဖစ္မသြားဘူးလို႔ ဘယ္သူအာမခံႏိုင္မလဲ။

ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ႏွင့္ အက္သစ္ကိစၥေတြမေျပာေၾကး။

ေလယာဥ္ေပၚမွာ အသက္အရွင္သင့္ဆံုးပုဂၢိဳလ္က ေလယာဥ္ရဲ့ကပၸတိန္။ သူ႔မွာ တာဝန္ေတြ ရွိတယ္။ သူေသလို႔ မရဘူး။

ေလယာဥ္အဖြဲ႔နဲ႔ ခရီးသြားေတြ၊ ေလယာဥ္ဝန္ထမ္းေတြ အသက္ရွင္သင့္တယ္။ သူတို႔မွာလည္း တာဝန္ေတြရွိတယ္။

လူႀကီးနဲ႔ ကေလး။ လူႀကီးအသက္ရွင္သင့္တယ္။
၂၁- ရာစု ဥပေဒဟာ အက္သစ္ေတြနဲ႔ မေဝဝါးဘူး။ လက္ေတြ႔က်မႈနဲ႔ ျပတ္သားတယ္။

ယံုခ်င္ယံု၊ မယံုခ်င္ေန။ ၂၁- ရာစု တုိက္တန္းနစ္မွာ ေသသြားတာက ကိတ္ဝင္းစလက္ျဖစ္ၿပီး လီယိုနာဒိုက အသက္ရွင္က်န္ခဲ့ပါသတဲ့။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

စားသံုးသူအႀကိဳက္…ဘာသာေရး(သို႔) ေရွာ့ပင္းစင္တာဆန္လာေသာ ဘာသာေရးစင္တာမ်ား

ယေန႔ေခတ္သည္ မားကက္တင္းေခတ္ျဖစ္သည္။ မားကက္တင္းေခတ္ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ဘာသာေရးႏွင့္ ( အထူးသျဖင့္) ဘာသာေရးလုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားလည္း မားကက္တင္းဆန္လာရေလေတာ့သည္။ အထူးသတိထားရန္မွာ မားကက္တင္းဆန္ျခင္းဟူသည္ ေကာ္မာရွယ္ဆန္လာျခင္းကို မဆိုလုိုပါ။

ယေန႔မွ မားကက္တင္းဆန္လာသည္ဟုဆိုလွ်င္ ယေန႔ေခတ္ဘာသာေရး လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မတရားရာ ေရာက္ေကာင္းေရာက္သြားႏိုင္ေပသည္။ ပို၍တိက်ေအာင္ ဆိုရမည္ဆိုလွ်င္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကတည္းကပင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ ပံုသ႑ာန္ေျပာင္းလဲလာပါသည္။ သာဝက(၆၀) မွ်ရွိစဥ္ႏွင့္ တိုးပြါးလာေသာ သံဃာအေရအတြက္အေပၚ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲလာျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုလုိသည္မွာ ဝိနည္းပညတ္ေတာ္ လုိအပ္လာျခင္းျဖစ္သည္။

ဗုဒၶဘာသာကပင္ ပံုသ႑ာန္ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။

၁။ ပုဂၢလိကဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္
၂။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာဟုျဖစ္သည္။

တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ပုဂၢလိကပန္းတိုင္ ေရာက္ရွိေရးႀကိဳးပမ္းမႈသည္ ပုဂၢလိကဗုဒၶဘာသာျဖစ္ၿပီး၊ ေဒသနာႏွင့္အညီ ပရဟိတေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ လူထုအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ျခင္း၊ သင္ၾကားပို႔ခ်ျခင္း စသည္တို႔သည္ လူ႔အဖြ႔ဲအစည္းဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သည္။ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ဘုရားရွင္ခ်ီးမႊမ္းေတာ္မူသည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။

သမၼာသေမၺာဓိႏွင့္ ပေစၥကေဗာဓိဟူသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အေျခခံအခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္က ပုဂၢလိကလြတ္ေျမာက္ေရးႏွင့္ လူထုအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ဗုဒၶဘာသာက လက္ခံသည္ဟူေသာ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။

ပုဂၢလိကဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာက မေျပာင္းလဲေသာ္လည္း၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာကား ေျပာင္းလဲလိုက္လာရသည္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္ကတည္းက ျဖစ္သည္။ ဗမၺိသာရ၊ ဝိသာခါ၊ ဇီဝကတုိ႔ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ေၾကာင့္ ပညတ္ခဲ့ရေသာ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိသည္။ ဤသည္မွာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၏ ပံုသ႑ာန္ကိုအေျခခံၿပီး ဗုဒၶဘာသာပံုသ႑ာန္လည္း စည္းေဘာင္အထဲမွ ေျပာင္းလဲလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။

ဘုရားရွင္မရွိေတာ့သည့္ေနာက္တြင္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ပံုသ႑ာန္သည္ မ်ားစြာပင္ကြဲျပားသြားေလေတာ့သည္။ အထူးအားျဖင့္ ေထရဝါရႏွင့္ မဟာယာနဟူေသာ အသြင္ႏွစ္မ်ိဳး ကြဲျပားသြားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ကြဲျပားသြားေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ လူထုၾကားက ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ၿပီး ပုဂၢလိကက်င့္ၾကံေရး ဗုဒၶဘာသာကား အတူတူဟု ေယဘုယ်ဆိုႏိုင္ပါသည္။ (ကြဲျပားမႈတစ္ခ်ိဳ႕ကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးပါမည္။)

လူထုအႀကိဳက္ႏွင့္ ေဗာဓိသတၱအယူအဆ

ယေန႔ မဟာယာနထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ စီးပြါးေရးအျမင္ရွိေသာ ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေနသည္ကို အၾကမ္းဖ်င္းေတြ႔ႏိုင္သည္။ တရုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ကိုရီယားတို႔ကို ဆိုလိုသည္။ ေထရဝါဒ ထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံမ်ားက သူတို႔ေလာက္ စီးပြါးေရးလာဘ္မျမင္ၾက။ ေရွးရိုးစြဲဆန္၏။ အသစ္ကို စြဲယူရန္ လက္တြန္႔၏။ သီရိလကၤာ၊ ထုိင္း၊ ျမန္မာတို႔ကို ၾကည့္ႏိုင္၏။

မတူညီေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အေျခခံသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကို ဘာသာျပန္ဆိုရာ၌လည္း ကြဲျပားသြားေလေတာ့သည္။ ရိုးသားစြာ ဝန္ခံရလွ်င္ ထိုႏိုင္ငံမွ ရဟန္းေတာ္မ်ားက လူ႔အႀကိဳက္ကို ပိုသိၾက၏။ လူထုအလိုကို ပိုလိုက္ၾက၏။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ဆက္ဆံေရးရွိၾက၏။ ပရဟိတအလုပ္ကို ပို၍ ေရွးရွဳၾက၏။ ဆိုလိုသည္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွလြဲ၍ ေထရဝါဒ ရဟန္းေတာ္တည္ေထာင္ေသာ အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္း၊ တကၠသိုလ္၊ ေဆးရံုမရွိေသးဟုပင္ ျဖစ္သည္။

ဤသည္ကိုေထာက္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာမွာပင္ ေထရဝါဒထက္ မဟာယာနက လူႀကိဳက္ပိုမ်ားသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ တရုတ္ျပည္က ႀကီးလို႔၊ ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယားတို႔က ပိုက္ဆံရွိလို႔ဟု ရေသ့စိတ္ေျဖေတြးရန္ေတာ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ တိဗက္တန္ဗုဒၶဘာသာ ကမၻာျပန္႔ေနသည့္ အခ်က္အတြက္မူ ဤအေျဖမ်ားျဖင့္ မလံုေလာက္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွားေစလိမ့္မည္။ တိဗက္သည္ ႏိုင္ငံေျမပိုင္မရွိသလို၊ ပိုက္ဆံလည္း မခ်မ္းသာၾကေပ။

မဟာယာန၏ အဓိကလူႀကိဳက္မ်ားေသာ အယူအဆသည္ ေဗာဓိသတၱအယူအဆပင္ျဖစ္သည္။ ျဖစ္ႏုိင္သည္၊ မျဖစ္ႏုိင္သည္ကို အပထား။ ဤအယူအဆသည္ ယေန႔ေခတ္ေျပာေနၾကေသာ ဒီမုိကရက္တစ္အယူအဆျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္ ရွဳပ္သြားမည္ထင္သည္။ ဥပမာကို ၾကည့္ပါ။

အေမရိက၏ တည္ဆဲဥပေဒအရ လူတိုင္းသမၼတျဖစ္ခြင့္ ရွိသည္။
မဟာယာန၏ ယံုၾကည္မႈအရ လူတိုင္းဘုရားျဖစ္ႏိုင္ေသာ ပါရမီဓာတ္ခံရွိသည္။

သန္း (၂၆၀) ေက်ာ္ရိွေသာ အေမရိက၌ လူတစ္ေယာက္၏ သမၼတျဖစ္ႏိုင္ခြင့္ ရာခိုင္ႏံႈးသည္ သန္း ၂၆၀ ပံု တစ္ပံုသာ ျဖစ္သည္။ လူတိုင္းသမၼတျဖစ္ႏုိင္သည္ဟုဆိုေသာ္လည္း အမွန္တကယ္္သမၼတကေတာ့ တစ္ေယာက္သာ (တစ္ႀကိမ္မွာ) ျဖစ္ခြင့္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဒီမိုကရက္တစ္ျဖစ္ေသာ ဤဥပေဒကို လူထုကႀကိဳက္သည္။ သမၼတသားသာ သမၼတျဖစ္ရမည္ကို လူထုကမႀကိဳက္။

သေဘာတူသည္၊ မတူသည္ကို အပထား။ လူတိုင္းဘုရားျဖစ္ႏိုင္သည္ဟူေသာ ယံုၾကည္မႈက အလုပ္ျဖစ္သည္။ လူကိုယ္စီ၏ အက်င့္စရဏ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုပါ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိေစသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ အမွန္တကယ္ ဘုရားအေလာင္းဟု ယံုၾကည္ထားသူတစ္ေယာက္သည္ (စိတ္ပညာရွဳေထာင့္မွ ၾကည့္လွ်င္) အျခားသူထက္ပို၍ ကိုယ္က်င့္တရားကို တည့္မတ္သြားစရာ ရွိေနသည္။

ေဗာဓိသတၱရံုၾကည္မႈသည္ မူရင္းဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ကိုက္ညီမႈရွိပါသလားဟူေသာ အေျဖကိုမူ ပညာရွင္တို႔ အသီးသီးေျဖခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ ဝင္ေရာက္မေျပာလိုေတာ့ပါ။ ေထရဝါဒကလည္း ဘုရားအေလာင္းဝါဒကို ယံုၾကည္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ သာဝကႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶါဝါဒကိုလည္း ယံုၾကည္ပါ၏။ ေထရဝါဒက အမွန္တရားႏွင့္ ပိုနီးစပ္သည္ဟုေတာ့ ထင္သည္။ ကိုယ္တိုင္က ေထရဝါဒရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။

သမၼတဝါဒရွိလွ်င္ တုိင္းသူျပည္သားဝါဒလည္း ရွိေနရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ လူတိုင္း သမၼတျဖစ္သည္ပဲဆိုဆို၊ သမၼတမျဖစ္လိုက္ရဘဲ ဘဝဆံုးသြားသူတို႔က မ်ားျပားလွ၏။ ဤသို႔ပင္ လူတိုင္းဘုရားျဖစ္ႏုိင္သည္ဆိုေသာ္လည္း ဘုရားမျဖစ္လိုက္ရသူေတြက အသေခ်ၤ၊ အနႏၱပင္။ သို႔ေသာ္ ထိုအယူအဆကို လူထုကႀကိဳက္သည္။

လူသည္ သခ်ၤာတတ္ေသာ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေျခကို တြက္ခ်က္ရာ၌ ညွာတာ၍ တြက္တတ္၏။ ဗုဒၶဘာသာက ကမာၻကိုျပန္႔သြားေသာအခါ ေထရဝါဒ၏ ေနာက္အယူအဆတစ္ခုက အဟန္႔အတားသဖြယ္ ျဖစ္ေနျပန္၏။

ဤကား ေယာက်ၤားသာ ဘုရားျဖစ္ႏိုင္၏။
အမ်ိဳးသားမ်ားျဖင့္ဖြဲ႔စည္းေသာ ဘိကၡဳသံဃအဖြဲ႔အစည္းသာရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

လူထုအႀကိဳက္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး

မဟာယာနက လက္သြက္သည္။ လူထု၏အႀကိဳက္ကို သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘိကၡဳနီသံဃာကို စြဲကိုင္ထားသည္။

မွားသည္၊ မွန္သည္ကိစၥကို ပညာရွင္မ်ား ေဆြးေႏြးၾကပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ေခတ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အိမ္တြင္းပုန္းအင္ဒီးယန္း ကုလားမမ်ား မဟုတ္ၾကေတာ့သည့္အတြက္ သူတို႔စြမ္းရည္ကို ျပသလာႏိုင္ၾကသည္။ ဤအိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီအရ ေထရဝါဒက မဟာယာနကို ရွံဳးေနပါသည္။ ( မွားသည္၊ မွန္သည္ကို က်မ္းဂန္အကိုးအကားျဖင့္ ပညာရွင္မ်ား ေဆြးေႏြးၾကပါေစ။)

ဗုဒၶဘာသာက အေနာက္ကိုေရာက္သြား၏။ အမ်ိဳးသမီး သံဃာ (ဘိကၡဴနီ) ကိုလက္ခံေသာ ယဥ္ေက်းမႈကတစ္ခု၊ လက္မခံေသာ ယဥ္ေက်းမႈကတစ္ခု၊ မည္သူပန္းဝင္မည္ကို ႀကိဳတင္တြက္ခ်က္ ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ မခက္လွပါ။

ယဥ္ေက်းမႈမတူေသာ္လည္း ကမာၻတစ္ဝွမ္းလံုး အဖြဲ႔အစည္းေပါင္း (၁၆၀) ေက်ာ္ရွိကာ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္ႀကံဳေသာ ေနရာတိုင္းကို ေဆးဝါးမ်ား၊ အဝတ္အစားမ်ား၊ ဆရာဝန္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ား ပို႔ေပးႏိုင္ေသာ ထိုင္ဝမ္အမ်ိဳးသမီး ဘိကၡဴနီမႀကီး၏ သာသနာျပဳလုပ္ရပ္ကိုမူ မ်က္ကြယ္ျပဳထား၍ ရမည္မထင္ပါ။ သူမ၏ ေဆးပညာရွင္အဖြဲ႔အစည္းက အစိုးရတိုင္း၏ ၾကက္ေျခနီမ်ားထက္ပင္ ေျခသြက္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။

သေဘာတူႏိုင္၏။ မတူဘဲေနႏိုင္၏။ ထိုအဖြဲ႔၏ ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲတိုင္း လူေပါင္းေသာင္းခ်ီ၍ တက္ၾက၏။ တက္ေရာက္လာေသာသူမ်ားကလည္း မ်က္ႏွာမ်ား မတူၾက။ ေျပာေသာဘာသာစကားမ်ား မတူၾက။ ေမတၱာ၊ ကရုဏာႏွင့္ ပရဟိတစိတ္ဓာတ္မ်ားသာ တူၾက၏။ ဤသည္မွာ ဘိကၡဴနီသံဃာကို လက္ကိုင္ထားဆဲ မဟာယာန၏ အားသာခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ( ေဒသနာႏွင့္ ညီ၊ မညီ၊ ပညာရွင္မ်ား ကိုယ့္ရွဳေထာင့္ႏွင့္ကိုယ္ ေဆြးေႏြးၾကပါလိမ့္မည္။)

တစ္ခါက လူျဖဴအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ရင္းႏွီးဖူးသည္။ သူမက ေထရဝါဒ၏ ရပ္တည္ခ်က္ကို သေဘာက်သည္။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းျဖစ္ေရး၌ အမ်ိဳးသမီးမ်ားပါဝင္ခြင့္မရျခင္းက ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၌ ျပန္႔ႏွ႔ံဖို႔ အဟန္႔အတားသဖြယ္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေၾကာင္း ေျပာဖူးသည္။

ေထရဝါဒက ေျပာပါသည္။ ဘုရားဆုပန္စဥ္မွာသာ (မႏုႆတၱံ၊ လိဂၤသမၸတၱိ) ေယာက်ၤားျဖစ္ေနရမည္။ အျခားဘဝမ်ားကို မဆိုလိုဟူ၍ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤအယူအဆကသည္ပင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား သမၼတျဖစ္ခြင့္မရွိ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခြင့္မရွိႏွင့္ ဆင္ဆင္တူေနေပေတာ့သည္။

(ေလာကနီတိကဆိုလွ်င္ “ထီ နာယကာ ဝိနႆတၱိ” အမ်ိဳးသမီး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လွ်င္ အဖြဲ႔အစည္း ပ်က္စီးဟုပင္ တယူသန္ဆန္ဆန္ ဆိုလိုက္ျပန္ေသး၏။)

မဟာယာနေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာသည္ သ႑ာန္ေတာ္ေတာ္ ကြဲသြားေလေတာ့သည္။
(ဆက္ရန္)

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

= Break even =

တနဂၤေႏြေန႔၌ ဒကာ ဒကာမတို႔က အားသျဖင္႔ ဆြမ္းစား ၊ ပရိတ္႐ြတ္စသည္ ပင္႔၏။
ထိုေန႔၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားက မအားတတ္ၾက ။
သို႔ျဖင္႔ပင္ အကုသိုလ္မျဖစ္ေသာ္လည္း ကုသိုလ္လည္းမရလိုက္ၾက။
ထို႔ေၾကာင္႔ Break even ဟုေသာ စကားေပၚေပါက္လာ၏။

ဒကာ ဒကာမတို႔က သံဃာ သုံးပါး ပင္႔လို၏။
သုံးပါးကား မရ။ တစ္ပါး သို႔ ႏွစ္ပါး သာရႏိုင္၏။
ထို႔ေၾကာင္႔ Fail to fulfill public demands ဟူေသာ စကားေပၚေပါက္လာ၏။ နားလည္သင္႔၏။

ႏိုင္ငံျခားဥပေဒအရ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း လူမ်ားအလုပ္လုပ္ခြင္႔ ပါမစ္မ်ားအတိုင္း လိုက္ၾကရ၏။
ထုိအခါ သံဃာ အတိုးအဆုတ္ ျဖစ္၏။ ယင္းျပႆနာကို အေျခခံၿပီး လိုသေလာက္ ၊
လိုသလို သံဃာပင္႔၍မရေသာအခါ Reliable service မျဖစ္ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
(ဘုရားရိွခိုးျခင္း ၊ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ျခင္း စသည္ကိုပင္ Service ဟု အသုံးမ်ားေၾကာင္း အမွတ္ရေပးၾကပါ။)

သီဟနာဒသည္ Break even အုပ္စုတြင္ ပါဝင္၏။
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ သံဃာတို႔ႏွင္႔ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ တို႔ၾကား
ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ေသာ ျပႆနာကို အရဲစြန္႔ ေရးလိုက္မိသည္။
ယင္းကို Taking the risk or taking the opportunity ဟု ဆိုရမည္ထင္၏။

သီဟနာဒ
(3D ဘာသာေရးတာ၀န္ခံ ၊ ကမ္းလက္)

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ရြာအေနာက္ျခမ္းက အသံမ်ား (၁)

ေမာ္ဒန္ပါစပက္တစ္(ဗ္)

ကြ်န္ေတာ္ေျပာလိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘုရားရဲ့ျဖစ္ေတာ္စဥ္၊ သစၥာေလးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ ကံ၊ ေရွးဘဝေနာက္ဘဝ (သံသရာ)ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၊ လကၡဏာေရးသံုးပါး၊ ခႏၶာငါးပါးဆိုတဲ့ အေျခခံအဆံုးအမေတြအေၾကာင္းပါ။ ဒါေတြမေျပာခင္္မွာ ဗုဒၶဘာသာအေပၚထားရွိတဲ့ ေခတ္သစ္အေနာက္က အျမင္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ေခတ္ကာလမတူ၊ ေနရာေဒသမတူ၊ ယဥ္ေက်းမႈမတူၾကတဲ့လူေတြက နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ေလ့လာၿပီး ကိုးကြယ္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေခတ္ကျမင္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ေရွးရိုးစြဲ မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာကို ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးၾကည့္ျခင္းဟာ အက်ိဳးရွိေစမယ္္လို႔လည္းထင္ပါတယ္။ မတူညီတဲ့အခ်ိန္၊ မတူညီတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ေလ့လာၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ငါ့ဟာမွငါဆိုတဲ့အစြဲကို ကန္႔သတ္ထားလိုက္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။

ကမာၻ႕ရြာအေနာက္္ျခမ္းမွာ ဗုဒၶဘာသာ တကယ္ကိုႏိုးထခဲ့ပါၿပီ။ အေနာက္ကမၻာမွာ ဗုဒၶဘာသာလို႔ တိတိက်က်ခံယူသူေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာကို မခံယူေသးေပမယ့္ စိတ္ညႊတ္ေနၾကတဲ့လူေတြ အမ်ားအျပားရွိေနပါၿပီ။

ဒါက (၂၀) ရာစုရဲ့ ဦးေဆာင္သိပၸံပညာရွင္ အဲ(လ္) ဘတ္ အိုင္စတိုင္းရဲ့ ရဲဝံ့လွတဲ့မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။ သူဟာ ဘယ္ဘာသာကိုမွ မကိုးကြယ္ပါ။ ဘာသာတစ္ခုခုကုိ မျဖစ္မေနဝင္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ ေရြးခ်ယ္မိလိမ့္မယ္လို႔ ခပ္ရွင္းရွင္းပဲေျပာခဲ့ပါတယ္။ အစပထမတုန္းကေတာ့ သူလို႔ (၂၀) ရာစု သိပၸံရဲ့ဖခင္ႀကီးက ဒီလုိေျပာခ်လုိက္တဲ့အတြက္ အားလံုးမ်က္လံုးၿံပဴး၊ မ်က္ဆံျပာျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ေခတ္ၿပိဳင္ အေနာက္တိုင္းသိပၸံပညာရွင္ေလာကကိုၾကည့္ရင္ ျပင္သစ္က အာကာသပညာရွင္ ဗုဒၶဘာသာ၊ အီတလီက စိတ္ပညာရွင္ ဗုဒၶဘာသာ၊ အဂၤလန္က ေရွ႕ေဆာင္တရားသူႀကီး ဗုဒၶဘာသာေတြ ထပ္ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ သိပၸံနဲ႔ဝိဇၨာပညာရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာဆီ အာရံုညႊတ္ေနၾကၿပီလုိ႔ေျပာရင္ လြန္မယ္ေတာ့မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔သေဘာေပါက္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ မိရိုးဖလာျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္မိဖို႔ေတာ့ လုိပါလိမ့္မယ္။ အထူးသျဖင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႕အာရွမွာေတြ႕ရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ေပါ့။

ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကမွာေတြ႔ရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာက အမ်ားႀကီးေရွ႕ေရာက္တယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ က်ိဳးေၾကာင္းညီညြတ္တယ္။ ေခတ္မီတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ပထမဆံုး အေရွ႕ေတာင္အာရွကိုေရာက္ၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွက ဗုဒၶဘာသာကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို ဖံုးဖိမထားခ်င္ပါဘူး။ အေရွ႕ေတာင္အာရွသားေတြဟာ ယုတၱိမရွိတဲ့ အယူသီးမႈေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာကို ခ်ည္တြယ္ထားၾကပါတယ္။

ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမွာ ပထမဆံုးေတြ႔လုိက္ရတဲ့ အံမဝင္၊ ခြင္မက်ျဖစ္မႈတစ္ခုပါပဲ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွက ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ့ အက်င့္တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အေနာက္ျခမ္းက လူေတြအတြက္ ဘယ္လိုမွနားမလည္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိက ကလူသားေတြက သိပၸံနဲ႔မာန္တက္ေနၾကလို႔လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ျပန္္ပါရဲ့။

ဗုဒၶဘာသာရဲ့ပံုရိ္ပ္ဟာ အေနာက္မွာလူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ပံုရိပ္နဲ႔ မိရိုးဖလာႏို္င္ငံေတြမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ပံုရိပ္ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးကြဲေနပါတယ္။ ဗုဒၶအမွန္သင္ၾကားခဲ့တဲ့ အဆံုးအမေတြကို ေက်နပ္ႏိုင္ဖို႔ အစြဲေတြကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့မွ ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွသာ ကမၻာအရပ္ရပ္က လူသားမ်ားအားလံုး ဗုဒၶဘာသာကို သမာသမတ္က်က် ရွဳျမင္လာႏိုင္မွာပါ။ အယူသီးမႈ၊ ေလွနံဓါးထစ္မွတ္သားမႈေတြကို ခြာခ်ထားခဲ့ရပါမယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေဆြးေႏြးမယ့္အေၾကာင္းေတြဟာ ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းကလူေတြအတြက္ ျဖစ္ႏို္င္သလို၊ အာရွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွက လူေတြအတြက္လည္း ကမၻာအေနာက္ျခမ္းကလူေတြက ဗုဒၶဘာသာကုိ ဒီလိုျမင္ေနၾကပါလားဆိုတာေလး လက္တို႔ဖို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ အေရွ႕ကလူေတြအတြက္ အေနာက္ကယံုၾကည္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ့သ႑ာန္ဟာ မတူကြဲျပားေနႏိုင္တယ္လို႔လည္း သံုးသပ္မိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္မွာ ဗုဒၶဘာသာေပၚထြက္လာခဲ့ပါၿပီ။

အေနာက္ျခမ္းက ဗုဒၶဘာသာကို အထင္တႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ပထမဆံုးအခ်က္က ဗုဒၶဘာသာဟာ ဘယ္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘယ္လူမ်ိဳးစု၊ ဘယ္လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ ဘယ္လိုအသားအေရာင္ရွိသူေတြအဖို႔ဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ျခယ္မႈမရွိျခင္းပါ။

တစ္ခ်ိဳ႕ဘာသာေတြက ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ေလွာင္ခတ္ထားပါတယ္။ ဥပမာ ဂ်ဴးနဲ႔ ဟိႏၵဴဘာသာတို႔ပါ။ ဒါ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဟာ အိႏၵိယဗုဒၶဘာသာ၊ သီရိလကၤာဗုဒၶဘာသာ၊ ထိုင္္းဗုဒၶဘာသာ၊ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၊ တရုတ္ဗုဒၶဘာသာ၊ ဂ်ပန္ဗုဒၶဘာသာ၊ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာဆိုၿပီး ရွိခဲ့တာပါ။ သံသယရွိစရာမလိုပါဘူး။ အဂၤလိပ္ဗုဒၶဘာသာ၊ ျပင္သစ္ဗုဒၶဘာသာ၊ အီတလီဗုဒၶဘာသာ၊ အေမရိကန္ဗုဒၶဘာသာဆိုတာေတြ ရွိလာမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာက ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုခုနဲ႔ ကန္႔သတ္မထားလို႔ပါ။

ဗုဒၶဘာသာဟာ ျပင္ပပံုသ႑ာန္ထက္ အဇၥ်တၱကို ပိုအေလးေပးထားေလေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုကေန ေနာက္ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုဆီကို ကူးေျပာင္းရတာသိပ္လြယ္ကူပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာက လူ႔စိတ္အေၾကာင္းကို ေျပာတာပါ။ သူဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္အစား၊ သူစားတဲ့ အစားအေသာက္၊ သူထားတဲ့ ဆံပင္မဟုတ္ပါဘူး။

ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒုတိယဆြဲထုတ္လိုတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဟာ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေမးခြန္းေတြ၊ ပေဟဠိဆန္ဆန္ သီအိုရီေတြထက္ လက္ေတြ႔က်တဲ့ ဘဝျပႆနာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ခ်ဥ္းကပ္ရွဳျမင္ျခင္းပါ။ ဘဝျပႆနာေတြကို လက္ေတြ႕က်တဲ့နည္းနဲ႔ေျဖရွင္းဖို႔ လမ္းညႊန္မႈပါပဲ။ ဒါကလည္း အေနာက္ျခမ္းက သိပၸံရဲ့ Problem-solving နည္းပညာပါ။ အက်ဥ္းဆံုးခ်ဳပ္ျပရရင္ “ If it works, use it ” ဆိုတဲ့ မာ့(က္)ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အျမင္တစ္ခုပါ။

သဘာဝက်က်ခ်ဥ္းကပ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ့သေဘာကို စူဠမာလုက်သုတ္မွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမားမွန္တဲ့လူဟာ ျမားကိုႏႈတ္ၿပီး ဒဏ္ရာေပ်ာက္ဖို႔ အရင္လုပ္ရမယ္၊ ဘယ္ကလာတဲ့ျမားလဲ၊ ဘယ္သူပစ္တာလဲစတာေတြနဲ႔ အခ်ိန္မကုန္ေစရဘူးလို႔ က်က်နန မိန္႔မွာခဲ့ပါတယ္။ ဒီသုတ္ဟာ အေရးႀကီးတာကို ေရြးခ်ယ္တတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ သိပၸံရဲ႕ျပႆနာေျဖရွင္းနည္းကို ေျပာေနတာပါ။

ေမးခြန္းေမးတာက ေကာင္းပါတယ္။ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ေမးခြန္းေတြ ေမးေနရံုနဲ႔ေတာ့ ပညာတုိးမလာႏိုင္ပါဘူး။ အဓိက အေရးႀကီးတာေတြကို ေရြးခ်ယ္ၾကရပါမယ္။ အေရးႀကီးဆံုးက ဘဝဒုကၡေတြနဲ႔ ဒီဘဝဒုကၡကို ကုန္ဆံုးေစဖို႔႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကမာၻႀကီးဆံုးမဆံုး ျပႆနာေတြကို ေမးေနျခင္းဟာ ျမားမွန္တဲ့လူသားအတြက္ ျမန္ျမန္ေသေစဖို႔ပဲဆိုတာ ဘုရားရွင္မိန္႔ခဲ့ပါတယ္။

ဒါ႔ေၾကာင့္ ေနစဥ္ဘဝထဲမွာကိုပဲ အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေတြကို အရင္ေရြးထုတ္ရမယ္။ ဥပမာ ထမင္းခ်က္ေနတယ္ဆိုပါေတာ့၊ ဒီအခ်ိန္မွာ သင္က ပရိေဘာဂေတြကို ဖုန္သုတ္၊ ၾကမ္းျပင္ကို တံမ်က္စည္းလွည္းေကာင္း လွည္းေနပါလိမ့္မယ္။ ခဏေနေတာ့ ထမင္းအိုးဆီက တူးနံံ႔ေတြရလာေရာ။ ကဲ ဒါဆို သင္ဘာလုပ္ေတာ့မလဲ။ ဖုန္ဆက္သုတ္မလား၊ ေဝေနတဲ့ ထမင္းအိုးဆီကို သြားမလား။ ဒါပါပဲ။ အေသးအမႊားေလးေတြကအစ အေရးႀကီးတာကို အရင္လုပ္ၾကရမွာပါ။

တတိယအခ်က္ကေတာ့ အမွန္တရားကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခ်ျပျခင္းပါ။ ဒါကလည္း ေကသမုတၱိသုတ္( ကာလာမ) နဲ႔ ထင္ရွားေစပါတယ္။

ကာလာမသုတ္လာ လမ္းညႊန္ခ်က္အရ ကုိယ့္ကိုကုိယ္သာ ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းႀကီးျပထားပါတယ္။ ကိုယ့္ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကိုသိဖို႔၊ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္မႈကို သိဖို႔ပါ။ အလြယ္ကူဆံုး အေျခခံေလးေတြပါပဲ။ ကိုယ့္အေတြ႔အႀကံဳကို အေျခခံၿပီး က်င့္သံုးသြားမွသာ ဗုဒၶရဲ့အဆံုးအမက ဘဝကိုေျပာင္းလဲေပးသြားႏိုင္မွာပါ။ ဘုရားရွင္ရဲ့ အဆံုးအမအရင္းအျမစ္ေတြက ကိုယ့္ရဲ့ကိုယ္ပိုင္အေတြ႔အႀကံဳေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္လိုုက္မွသာ ဒုကၡကိုလြန္ေျမာက္ေရးဆိုတာကလည္း ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။

ဗဟုသုတကို ရွာေဖြတဲ့ေနရာမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ သိပၸံပညာရဲ့ခ်ဥ္းကပ္ပံု တူေနတာကို ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ ေအာ့ဘဂ်က္တစ္ျဖစ္တဲ့ စူးစမ္းမႈကို ဘုရားရွင္က အေလးေပးခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶရဲ့ ပထမသစၥာျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသစၥာပါပဲ။ ဒီဒုကၡကိုသိရာမွတဆင့္၊ တဆင့္ျခင္းတက္သြားမွ ဒုကၡကလည္း လြန္ေျမာက္မွာပါ။ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုးသံုးပါးေသာ ဆံုးမစကားေတြဟာ ဒုကၡၿငိမ္းေအးဖို႔ခ်ည္းပါပဲ။

ဒါကလည္း အေနာက္ကက်င့္သံုးတဲ့ ေအာ့ဘဂ်က္တစ္ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းဆိုတဲ့ သိပၸံနဲ႔ဘာမွ မထူးပါဘူး။ သိပၸံကေျပာတာက အရင္ျပႆနာကို ေတြ႔ေအာင္ရွာၿပီး ဒါကိုေျဖရွင္းနည္းေတြဆက္ၿပီး လုပ္သြားရမယ္ဆိုတာပါ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶရဲ့အဆံုးအမကို ပိုၿပီးနီးကပ္ေအာင္ၾကည့္ရင္ ဒီအခ်က္ဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြ ဗုဒၶဘာသာကို စိတ္ဝင္စားလာရျခင္းရဲ့ အဓိကအေၾကာင္းပါပဲ။ ဒါဆို အိုင္စတိုင္းလုိပုဂၢိဳလ္က ဘာေၾကာင့္ဒါမ်ိဳးမွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ရတာလည္းဆိုတာ ထင္သာျမင္သာပါၿပီ။ သိပၸံရဲ့အႏွစ္သာရလို႔ေျပာရင္ရတဲ့ Analytical ကိစၥကို ထပ္ၿပီးေျပာရရင္ ဗုဒၶဇင္နဲ႔ သိပၸံဟာ ခ်ဥ္းကပ္မႈဘာမွမထူးဘူးဆိုတာ ပိုၿပီးေတာင္ထင္ရွားေစပါလိမ့္မယ္။

ဘုရားအဆံုးအမေတြကိုခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ ရွဳမွတ္တဲ့တရားနဲ႔ အရွဳခံတရား ဒီႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔ဝန္းက်င္က သက္ရွိသက္မဲ့ေတြကို ရွဳမွတ္တယ္။ ဝန္းက်င္က သက္ရွိသက္မဲ့ေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ျပန္ၿပီးရွဳမွတ္ေနၾကျပန္တယ္။ ဒါပါပဲ။ ဒါေတြကို ခႏၶာငါးပါးေဒသနာနဲ႔ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ္ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာမႈ ဝိဘဇၨဝါဒပါ။ ခႏၶာငါးပါးကို အာယတန(၁၂) ပါးနဲ႔ျပန္ခြဲၿပီး၊ ဓာတ္ (၁၈) ပါးဆိုၿပီး ျပန္စိတ္ျဖာျပခဲ့ျပန္ပါတယ္။

သာမာန္အျမင္ကို ဘုရားရွင္က ေက်နပ္အားရေတာ္ မမူခဲ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ စူးစမ္းေလ့လာမႈ၊ သက္ေသျပႏိုင္တဲ့ အႏွစ္သာရေတြအထိေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့တာပါ။ လွည္းႀကီးတစ္စီးကို လွည္းဘီးေတြ၊ လွည္းဝင္ရိုးေတြဆိုၿပီး တစ္စစီခြဲထုတ္ျပခဲ့သလုိ ခႏၶာကိုယ္ကို ခြဲထုတ္ျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါမွသာ သဘာဝေတြဘယ္္လိုျဖစ္စဥ္အတိုင္း ျဖစ္တည္ေနၾကတယ္ဆိုတာ ပိုမိုသေဘာေပါက္လာမွာပါ။

ပန္းတစ္ပြင့္ကိုျမင္တဲ့အခါ၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို နားေထာင္တဲ့အခါ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုရတဲ့အခါေတြမွာ ခံစားမႈစတဲ့ နာမ္သဘာဝ၊ ရုပ္သဘာဝေတြ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဒါဟာ ခႏၶာငါးပါးေၾကာင့္ပါပဲ။

ဒီခ်ဥ္းကပ္ပံုက သိပံၸအတြက္္ လုံးဝတစ္စိမ္းတရံမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိနည္းနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကတာ အမ်ားႀကီးပါ။ အထင္ရွားဆံုးသာဓကကေတာ့ ဘာထရန္ ရပ္ဆဲ(လ္)ပါ။ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အဆံုးအမေတြနဲ ႏိႈ္င္းယွဥ္ၿပီးေလ့လာခဲ့တဲ့့သူရဲ့ ဒႆနိက သေဘာတရားေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။

အေနာက္တိုင္းစိိတ္ပညာရွင္ေတြဟာ အခုဆိုရင္ ဗုဒၶရဲ့ စိတ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ေစတနာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အဆံုးအမေတြကို ေလးေလးနက္နက္ႀကီး စိတ္ဝင္စားေနၾကပါၿပီ။ ဗုဒၶဘာသာတို႔အေပၚ အေနာက္က စိတ္ဝင္စားလာမႈဟာ (၂၀) ရာစုေႏွာင္းပိုင္းလည္းေရာက္ေရာ Relativity Theory နဲ႔ Quantum Physics တို႔ေၾကာင့္ အျမင့္ဆံုးကို ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

သိပၸံရဲ့ အေျခခံမတ္သတ္ေတြျဖစ္တဲ့ Observation, Experimentation နဲ႔ Analysis တို႔ကို ဗုဒၶကက်င့္သံုးခဲ့ယံုသာမက လူသားနဲ႔စၾကၤာဝဠာတို႔ သေဘာတရားေတြရဲ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္အဓိပၸါယ္ကုိ တိတိက်က်ေဖာ္ျပထားခဲ့တယ္။

ဆိုပါေတာ့ စိတ္ဟာအေရးအပါဆံုးဆိုတဲ့ကိစၥ။ ဒါကုိ အေနာက္တိုင္းက အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ မသိခဲၾကမိပါဘူး။ အခုမွ အသိအမွတ္ျပဳလာခဲ့ဲၾကတာပါ။ မၾကာေသးမီကပဲ ရူပေဗဒပညာရွင္တစ္ေယာက္က စၾကၤာဝဠာဟာ တကယ့္အႀကီးစားေတြ႔ႀကံဳမႈတစ္ခုနဲ႔ တူေနတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္ရဲ့ေျခရာကို ခံလိုက္တာပါ။ ဓမၼပဒမွာ စိတ္ဟာ အရာခပ္သိမ္းကို ျပဳလုပ္သူလို႔ေဟာခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုပါပဲ၊ ရုပ္နဲ႔ နာမ္ဆက္သြယ္ခ်က္၊ မက္္တာနဲ႔ အင္နာဂ်ီဆက္သြယ္ခ်က္၊ ဘာမွခြဲျခားထားလို႔မရပါဘူး။ ဒါက ဖြ႔ံၿဖိဳးလာတဲ့သိပၸံက သိလိုက္ရတဲ့၊ လက္ခံလိုက္ရတဲ့ အခ်က္ပါ။

ဒါေတြကို အားလံုးၿခံဳၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေရွ႕ကဗုဒၶရဲ့ အဆံုးအမဟာ အေနာက္ကသိပၸံရဲ့ အေျခခံမူေတြနဲ႔ ဘာမွမျခားဘူးဆိုတာ သိပၸံပညာရွင္ေတြ၊ စိတ္ပညာရွင္ေတြ၊ ဒႆနိကဆရာေတြ ေတြ႔လာခဲ့ၾကရပါေတာ့တယ္။

အနည္းငယ္ထပ္ျဖည့္ရရင္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ သိပၸံဟာ အေျခခံမူေတြ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပံုေတြ တူညီတာရွိေနၾကေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာက အေလးထားခဲ့တဲ့ အဇၥ်တၱၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေတာ့ အေနာက္သိပၸံက အလွမ္းကြာေဝးေနေသးတယ္ ဆိုတာ ပညာရွင္ေတြထပ္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ သူတို႔က ပိုၿပီးေတာင္ စိတ္ဝင္တစားရွိလာၾကပါေတာ့တယ္။

သိပၸံက ပိုေကာင္းတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ေတြ၊ လမ္းမႀကီးေတြ၊ စက္ရံုေတြ၊ စိုက္ခင္းေတြျဖစ္လာေအာင္ သင္ျပႏိုင္ေပမယ့္ ပိုေကာင္းတဲ့လူျဖစ္လာေအာင္ေတာ့ မသင္ျပခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေခတ္လူသားက ေႏွာင္းေခတ္က ဗုဒၶေဒသနာဆီကို ေျခဦးလွည့္လာၾကတာပါ။

ဒါေတြကေတာ့ ဒီေန႔အထိတိုးတက္လာေနတဲ့ သိပၸံကို ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ႏႈိင္းၾကည့္မိလုိက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ပါ။ ။
(Peter Della Santina)

ဆုထားမ်က္ခ်ယ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေရွးစကားလား လွေတာသားစကားလား

တစ္ခါက ပုတီးအပတ္ေစ႔ေအာင္ဆိုၿပီး တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ခပ္ျမန္ျမန္စိပ္ေနတဲ႔ အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ကို ျမန္လွပါလား လို႔ လူတစ္ေယာက္ကေမးတယ္၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီ အဘြားႀကီးက ပုတီးအပတ္ေစ႔ေအာင္ခပ္ျမန္ျမန္စိပ္ေနတာလို႔ေျဖတယ္။ ဒီေတာ႔လူက အပတ္ေစ႔ဖို႔ဆိုရင္ေတာ႔ ေမာ္တာထဲ ထည္႕လွည္႔လိုက္ရင္ ပိုျမန္တာေပါ႔ လိ႔ု ျပန္ေထ႔တယ္၊ ေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ႔လူကို ဒီလုိေျပာတာေတာ႔မေကာင္းဘူးေပါ႔၊ ဒါေပမယ္႔ သူေျပာလိုက္ပံုေလးကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။

အဂၤလိပ္လိုမွာလည္း စကားပုံ (proverb) နဲ႔လက္ျဖစ္၊ လက္တန္းစကား (Aphorism) ဆိုတာ႐ိွပါတယ္၊ ပုဂၢလိကအျမင္ကိုေျပာရင္းနဲ႔ ဒီစကားေတြကလူထုထဲေရာက္သြားၿပီး ေယဘုယ်ဆန္သြားတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တုိင္းမ္ မဂၢဇင္းထဲက အက္ေဆးဆရာ Stefan Kanfer ရဲ႕ Proverbs or Aphorisms? ထဲက စိတ္ဝင္စားစရာ စကားေလးေတြကို ဆြဲထုတ္မိပါတယ္။

ၿပဳံးရင္း၊ ရယ္ရင္းနဲ႔ အဂၤလိပ္စကားလုံးတစ္ခ်ိဳ႕႐ႏိုင္တာေပါ့။

သူေ႐ြးျခယ္ထားတဲ႔ စကားေတြကိုေတာ႔ ဘာသာမျပန္ပဲထားလိုက္ပါတယ္၊ အဂၤလိပ္လိုနားလည္ဖို႔ေတာ႔မခက္ပါဘူး၊ သေဘာေပါက္ဖို႔ေတာ႔ နည္းနည္းစဥ္းစားရမယ္ထင္ပါတယ္။ အကယ္ဒမစ္ ဂ်ဳတ္ေလးေတြမို႔ပါ။ Robert Benchley ႐ဲ႕အလိုအရ လူတန္းစားႏွစ္မ်ိဳးပဲ႐ွိပါတယ္။

၁။ လူေတြဟာ လူတန္းစားႏွစ္မ်ိဳးပဲ႐ွိတယ္ဆိုတဲ႔ အုပ္စုနဲ႔
၂။ ဒါကို မယုံၾကည္တဲ႔အုပ္စု ရယ္ပါ တဲ႔။

ပထမအုပ္စုျဖတ႔ဲ Robert Benchley တို႔အဖြဲ႔က လွေတာသားစကားအုပ္စုျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအဖြဲ႔ကေတာ႔ စကားပုံကို ပိုႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။

Love နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး "Whom the gods love die young." ဆုိတဲ႔စကားပုံက သခ်ဳႋင္းကုန္းမွာငိုေနတဲ႔ အဘိုးႀကီး ၊ အဘြားႀကီးေတြအတြက္ စိတ္မသက္သာစရာျဖစ္ေစၿပီး "Love is blind." ကလည္း ေဈးထဲက အတင္းေျပာသူေတြ၊တြတ္ထိုးေနတဲ႔ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေက်ာင္းသားေလးေတြ လူမႈေ႐းျပႆနာ အတိုင္ပင္ခံေတြ႐ဲ႕ လက္သုံးစကား ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

"Proverbs ဆိုတာ အေတြ႔အႀကံဳအမ်ားႀကီးကို ေဖာ္ျပတဲ႔ ဝါက်တိုတိုေလးပါ" လို႔ Cervantes ကဆိုတယ္၊ ဒါကို Sancho တို႔အုပ္စုက သေဘာက်ၿပီး "There is no sauce in the world like hunger." "Never look for birds of this year in the nets of the last." "Patience, and shuffle the cards." လို႔ ေထာက္ခံခဲ႔ၾကတယ္။

သူတုိ႔ေခတ္ၿပိဳင္ Hamlet က သေဘာမေတြ႔လွဘူး။ "Proverb is something musty." စကားပံုက အေဟာင္းေစာ္ နံတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ္႔သူ႕ ျပဇာတ္ထဲမွာက်ေတာ႔ စကားပံုေတြက စီးေမ်ာေနျပန္ေရာ။ "Men are April when they woo; December when they wed; A little pot and soon hot." "The fashion wears more apparel than the man." တဲ႔။

သူေျပာမွစဥ္းစားစရာေလးတစ္ခု ျဖစ္သြားေတာ႔တယ္။ ဟုတ္တယ္၊ ဖက္႐ွင္က အလွထက္အဝတ္ပိုကုန္တယ္။ တစ္ခါက စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ေရးထားတာကေတာ႔ ေယာက်္ားစစ္စစ္ေတြက ဖက္ရွင္႐ွဳိးမၾကည့္ ၊ ေမာ္ဒယ္႐ွဳိးပဲၾကၫ္႔သတဲ႔။ ဟုတ္ မဟုတ္ေတာ႔မသိပါဘူး။

Benjamin Franklin ကေတာ႔ "Three may keep secret, if two of them are dead." ဒီစကားကသေရာ္ဟန္စြက္ေနေပမယ္႔ "The used key is always bright." တဲ႔။ ဒါကိုက်ေတာ႔ ရီယယ္လစ္ဇင္ ဆန္ဆန္ေျပာခဲ႔ျပန္ေရာ။

အေရွ႕ဥေ႐ာပ Tolstoy ရဲ႕ စကားေတြက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း႐ွိသလို ေဗာ္ဒကာနံ႔ခပ္သင္းသင္းလည္းရေနျပန္တယ္။ "Where the needle goes, the thread follows."တဲ႔။ ဒါေလးက ေရွးစာဖက္ပိုဆင္ေနေပမယ္႔ "The devil pours honey into other man's wife." က်ေတာ႔ လူ႕ကာ႐ိုက္တာကို ျပက္ရယ္ျပဳသလိုလိုျဖစ္ေနတာ ခံစားရျပန္တယ္။ သူ႕သေရာ္ဟန္က "The Russian has three strong principles; perhaps, somehow and never mind." မွာ အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။

Tolstoy နဲ႔ ခံစားခ်က္တူတာက Cossacks ပါ။ သူ႕မွတ္ခ်က္ကေတာ႔ ဆိုဗီယက္ လူ႕အဖြဲ႔အစည္းကို ခပ္တင္းတင္း မီးေမာင္းထိုးျပခဲ႔တယ္။

Russian: The rich would have to eat money, but luckily the poor provide food." တဲ႔။
Yiddish: If the rich could have hire others to die for them, the poor could make a nice living."တဲ႔။

George Savile ကေတာ႔ ေရွးစကားပံုေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပံုေသမ႐ိွလွဘူး။ "Ambition is either on all four or on tiptoes." လို႔ဆိုတယ္၊တစ္ခုမွလည္းအေျခမခိုင္လွဘူး။ "The enquiry into dream is another dream." "Love is presently out of breath when it is to go uphill, from the children to parents." ကေတာ႔ စုန္ေရ၊ ဆန္ေရ ဆိုတဲ႔ ျမန္မာစကားပံုနဲ႔ ၫႊန္းဆိုတာျခင္း တူေနတာေတြ႔ရတယ္။

လက္ျဖစ္စကားေလးေတြ သုံးစြဲလို႔ရမွန္းသိေတာ႔ သာမန္လူေတြပါ စတင္သုံးစြဲလာခဲ႔ၾကတယ္။ "Whoever is not a misanthrope at 40 can never have loved mankind." အသက္ ၄၀ ေရာက္လို႔မွ လူေတြကိုမမုန္းေသးရင္ လူေတြကိုမခ်စ္တတ္ခဲ႔လု႔ိတဲ႔။ Nietzsche လည္း ဒါမ်ိဳးေလးေတြကို ၿပံဳးစိစိေျပာတတ္ပါတယ္။

"The thought of suicide is a great consolation; with the help of it one has got through many a bad night.” ၁၉ ရာစု အလယ္ပိုင္းေရာက္လာေတာ႔ လက္ျဖစ္စကားေတြ ေပၚျပဴလာျဖစ္လာတယ္။ Oscar Wilde ကအခ်ိန္ကို ဒီလိုသေရာ္တယ္ "Punctuation is the thief of time."တဲ႔။

"Old enough to know worse."
"A thing is not necessary true because a man dies for it."
"One's real life is often the life that one does not lead."

George Bernard Shaw ကေတာ႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဘာသာေရးကိစၥေတြကို သူ႕လက္ျဖစ္စကားေတြနဲ႔ ခပ္ျပင္းျပင္းေထ႔တတ္တယ္။ "All great truths begin as blasphemies." ႀကီးက်ယ္တ႔ဲအမွန္တရားေတြဟာ ဘာသာတရားကိုစြပ္စြဲရာကေန ျဖစ္လာပါသတဲ႔၊ စဥ္းစားစရာပါဘဲ။ သူလိုလူေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူ႕ေခတ္ၿပိဳင္ G.K.Cheston ပါ။

"Silence is the unbearable repartee." တိတ္ဆိတ္ျခင္းက ေအာင္႔အီးထားလို႔မရတဲ႔ ပ်က္လုံး တဲ႔။ "A figure of speech can often get into crack too small for a definition." "Tradition is the democracy of the dead."တဲ႔။ ဒီမုိကေရစီက ရုံးထဲမွာေနရစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ယဥ္ေက်းမႈကေတာ႔ စီးဆင္းသြားေလ႐ဲ႕။

Elizabeth Bowen က "Memory is the editor of one's sense of life."တဲ႔။ ရိွတ္စပီးယား ႐ဲ႕ေလာင္းရိ္္ပ္ဆိုရမယ္ ထင္ပါ႐ဲ႕။ Peter De Vries က "Gluttony is an emotional escape,a sign that something is eating us."လို႔ဆိုျပန္တယ္။

Hannah Arendt ရဲ႕ စကားကေတာ႔ ရာစုမ်ားစြာ က်န္ရစ္ေစခဲ႔လိမ္႔မယ္ ၊ ၾကည္႔ပါ...........
"Power and violence are opposite; where one rules absolutely, the other is absent."တဲ႔။ လက္ျဖစ္စကားေတြ ဒီေလာက္တြင္က်ယ္ေပမဲ႔ ေရွးစကားမွ ေရွစကားဆိုသူေတြလည္းရွိေနတတ္ျပန္ေသး႐ဲ႕။ စီးပြားေရးနယ္ထဲမွာ "There is no such thing as a free lunch." တဲ႔၊ ကြန္ပ်ဴတာနယ္မွာေတာင္ ဒါမ်ိဳးက ႐ွိတတ္ေသးတယ္၊ "Garbage in, garbage out."တဲ႔။

ဒါေတြဖတ္ရင္းစဥ္းစားမိတယ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို နားခ်ေတာ႔ ဒီလူႀကီးကိုမယူခ်င္ပါဘူး၊ အရက္ေသာက္တတ္တယ္ လို႔ ေကာင္မေလးကျပန္ေျပာသတဲ႔။ အဲဒီကာင္မေလးကုိ ေဘးကျပန္ေျပာၾကတာက "ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ အရက္သမားနဲ႔ ပိုက္ဆံစုတ္ကေတာ႔ ေရွာင္လိ႔ုမလြတ္ႏိုင္ဘူး" တဲ႔။

ကဲ ၊ဘာပဲေျပာေျပာ ဟတ္ထိဖို႕ပဲမဟုတ္လား။

ဇင္ေဝေသာ္

Copyright © 2011 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more