ဖြင့္ထားေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း

ဤေခါင္းစဥ္ေအာက္၌ မိမိကုိယ္တုိင္ ႀကံဳေတြ႔ေနရေသာ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ဆုိင္ေသာ စကၤာပူ၏ အားသာခ်က္တုိ႔ကုိ ေဆြးေႏြးရန္ အႀကံျဖစ္မိသည္။ အစုိးရေပၚလစီႏွင့္မဆုိင္၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္သာ ဆုိင္၏။ ဤ၌ က႑အခ်ိဳ႕ ၿခံဳငုံမိသမွ် ၿခံဳငုံမိေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားမည္။ စကၤာပူဟူသည္ အေၾကာင္းမဲ့ ေရွ႕ေရာက္ေနေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမဟုတ္၊ အေကာင္းတကာ့အေကာင္းမ်ား ရရွိေစရန္ အမွန္ပင္ တံခါးဖြင့္ထားေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္သည္။

ပထမဆုံး စကၤာပူအမ်ိဳးသားတကၠသုိလ္၊ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ National University of Singapore Buddhist Society (www.nusbs.org.sg) အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးျပပါမည္။ လူငယ္ေလးမ်ားပင္ ျဖစ္လင့္ကစား သူတုိ႔က အပိတ္မ်ား မဟုတ္ၾက။ စကၤာပူ၌ မဟာယာန ပုိအားေကာင္းသည္ဟုဆုိေစ၊ ေထရဝါဒႏွင့္ အျခားယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ကုိ မ်က္ကြယ္မျပဳၾက။ သူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကုိပင္ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနျဖင့္သာ လက္ခံသည္။ ေထရဝါဒ၊ မဟာယာန၊ ဇင္၊ တိဗက္တန္စသည့္ သီးသန္႔နာမည္မ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ လက္မခံ။ မဟာယာနမွ ေကာင္းတာကုိ ယူသည္။ ေထရဝါဒ၊ ဇင္၊ တိဗက္တန္တုိ႔ထံမွ ေကာင္းတာကုိ ယူသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ ဩဝါဒါစရိယမ်ား တင္ေျမွာက္ရာ၌ပင္ ဤယဥ္ေက်းမႈ ေလးခုစလုံးမွ ဆရာေတာ္မ်ားပါေအာင္ အနည္းဆုံး ေလးပါး တင္ေျမွာက္ၾကသည္။ ဩဝါဒ ခံယူၾကသည္။ သူတုိ႔ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ ကုိက္ညီေသာ၊ လက္ေတြ႔က်ေသာ ဩဝါဒတုိ႔ကုိ က်င့္သုံးၾကသည္။ သုိ႔ျဖင့္ မဟာယာန၊ ေထရဝါဒ ဘာသာေရးဓေလ့ထုံးစံမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားက အကြ်မ္းတဝင္ ရွိေနေလေတာ့သည္။

သူတုိ႔မွာ ဗုဒၶဘာသာသာ ရွိသည္။ ယဥ္ေက်းမႈ အမည္နာမ မရွိ။ ေကာင္းသည္ဟု ထင္သည္။ တိဗက္တန္ဗုဒၶဘာသာကလည္း အေၾကာင္းမဲ့ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ေနသည္ မဟုတ္။ ဇင္ဗုဒၶဘာသာကုိလည္း အေၾကာင္းမဲ့ အေမရိကန္ေတြ က်င့္သုံးေနၾကသည္ မဟုတ္။ ေကာင္းကြက္မ်ား ရွိကုိရွိပါသည္။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ပဲ ေကာင္းၿပီး သူမ်ားဟာကုိ ေလ့လာရမွန္း မသိေသာ ယဥ္ေက်းမႈသည္ အပိတ္ျဖစ္သည္။ အေတြးအေခၚ ပိတ္ေနသည္။ အုိင္ဒီယာတုိ႔ ပိတ္ေနသည္။

ဒုတိယ ေဆြးေႏြးလိုေသာ အဖြဲ႔အစည္းက မိမိ ေနထုိင္သီတင္းသုံးရာ ေက်ာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဤေက်ာင္းသည္ ၂၀၁၀- ခုႏွစ္က ႏွစ္ (၅၀) ျပည့္ခဲ့ၿပီး သက္တမ္းႏုႏု စကၤာပူ၌ ဒုတိယ ေရွးအက်ဆုံး ေထရဝါဒ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ျဖစ္သည္။ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္က သီရိလကၤာဆရာေတာ္။ ထုိဆရာေတာ္ႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး သီရိလကၤာဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး ဆက္လက္ ေက်ာင္းထုိင္သည္။ သီဟနာဒကား ၂၀၀၃ - ခုမွ ဤေက်ာင္းကုိ ေရာက္သည္။

ေက်ာင္းဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ကလည္း အဖြင့္မ်ား ျဖစ္သည္။ အပိတ္ မဟုတ္ၾက။ သီရိလကၤာရဟန္း၊ ျမန္မာ ရဟန္းဟု မစြဲ။ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ႏွင့္ အံဝင္ခြင္က်ရွိေသာ သီရိလကၤာယဥ္ေက်းမႈကုိ က်င့္သုံးသည္။ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ကို က်င့္သုံးသည္။ သီရိလကၤာဆရာေတာ္ႀကီး၏ တပည့္မ်ားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔က်ေသာ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈကုိ က်င့္သုံးရန္ လက္မေႏွးၾက။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သီရိလကၤာႏွင့္ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈတုိ႔မွ အားသာခ်က္တုိင္းကုိ ရယူၾကသည္။ ေကာင္းသည္ဟု ထင္၏။ ဘုရားအဆုံးအမက တစ္ခုတည္း၊ ယဥ္ေက်းမႈကသာ ကြဲေန၏။

ထုိ႔ထက္ ထင္ရွားေသာ တံခါးဖြင့္ဝါဒမွာ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီး တင္ေျမွာက္ေရးပင္ ျဖစ္၏။ ဤေက်ာင္းကား သီရိလကၤာယဥ္ေက်းမႈ အျမစ္ခုိင္ေနေသာ ေက်ာင္းျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးတုိင္းလည္း သီရိလကၤာရဟန္းေတာ္ ျဖစ္ေနရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤဥပေဒကုိ “စလုံး” ဗုဒၶဘာသာတုိ႔က ဂ႐ုမစုိက္။ အလုပ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းကုိ ေက်ာင္းထုိင္တင္မည္။ သီရိလကၤာေသာ၊ ျမန္မာေသာ၊ ထုိင္းေသာ၊ ဘာေသာညာေသာ မရွိၾက။ သုိ႔ျဖစ္ပင္ ျမန္မာရဟန္း ေက်ာင္းထုိင္ ျဖစ္လာခဲ့၏။ ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္း၊ သီရိလကၤာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတုိ႔၌ ဤမွ်ရဲတင္းေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။

စလုံး ဗုဒၶဘာသာေတြအျမင္က ရွင္းသည္။ ရဟန္းဟူသည္ ဘုရားသားေတာ္ ျဖစ္သည္။ ဤမွ် ျဖစ္သည္။ လူမ်ိဳးမၾကည့္၊ သကၤန္းေရာင္ မၾကည့္၊ အသားအေရအေရာင္ကုိ မၾကည့္။ ပြင့္၏။ မပိတ္။

ဤ၌ ညံ့ေနရစ္သည္က ျမန္မာႏွင့္ သီရိလကၤာ ဗုဒၶဘာသာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ေထရဝါဒခ်င္း တူသည္ဟု ဆုိေစ၊ ျမန္မာအခမ္းအနား၌ သီရိလကၤာေတြက ေယာင္ေတာင္ေတာင္၊ သီရိလကၤာ အခမ္းအနား၌ ျမန္မာေတြက ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္။ စလုံး ဗုဒၶဘာသာေတြက ႏွစ္ခုစလုံးႏွင့္ အံဝင္ေအာင္ လုပ္ျပသြားႏုိင္သည္။ အားသာခ်က္ မဟုတ္ပါေလာ။ သူတုိ႔၏ အဓိက အားသာခ်က္သည္ အစြဲနည္းျခင္း ျဖစ္သည္။

အခ်ိဳ႕ျမန္မာတုိ႔က ေမးတတ္ၾကသည္။ ဤတ႐ုတ္ေတြ ေထရဝါဒစစ္သလားဟု ျဖစ္၏။ ၾကည့္ပါေလ၊ ေက်ာင္းထဲ၌ ကြမ္ယင္မရွိ၊ ဘာမရွိ၊ ဘုရားဆင္းတုသာ ရွိ၏။ တစ္ေန႔သုံးႀကိမ္ ဘုရားရွိခုိး၏။ ဒကာ၊ ဒကာမ အမ်ားစုက မဂၤလသုတ္၊ ရတနသုတ္၊ ေမတၱသုတ္ သုံးသုတ္ အလြတ္ရ၏။ တရားထုိင္၏။ သင္ ပရိတ္သုံးသုတ္ အလြတ္ရပါ၏ေလာဟု ေမးရန္သာ ရွိ၏။

သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ေထရဝါဒစစ္လွၿပီ ထင္ေသာ ထုိထုိျမန္မာတုိ႔က ညေနပုိင္း သစ္သီးကပ္ၾက၏။ ေက်ာင္းမွ တ႐ုတ္ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔က ဆြမ္းသစ္သီးစသည္တုိ႔သည္ (၁၂) နာရီေက်ာ္က မကပ္သင့္ေၾကာင္း ရွင္းျပတတ္၏။ ထုိအခါ ေရႊျမန္မာတုိ႔က တ႐ုတ္တုိ႔ သူတုိ႔ေနရာမို႔ ဘာမကပ္ရ၊ ညာမကပ္ရ လူစြာလုပ္သည္ဟု ထင္ၾကသည္။ အမွန္မူ ထုိထုိေရႊျမန္မာတုိ႔ “ခ်ာ” ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ပန္းကပ္ေသာ္ မည္သူမွ သူတုိ႔ကုိ မတား။

ကြ်ႏု္ပ္ဆုိလုိခ်င္ေသာ အခ်က္သည္ ဘာသာေရးမွာလည္း စလုံးေတြ “မခ်ာ” ဟူေသာ အခ်က္ ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေနာက္ ေဆြးေႏြးလုိေသာ အခ်က္က သူတုိ႔ ပညာေရးျဖစ္သည္။ ပညာေရးေကာင္းသည္။ ပညာေရးသာမက အက်ဥ္းအၾကပ္ထဲေရာက္ေသာ္ ဘာလုပ္ရမည္၊ ဘာလုပ္သင့္သည္ဆုိတာမ်ိဳးေတြကုိပင္ ႀကံဳလွ်င္ႀကံဳသလုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ပညာေပးတတ္ၾက၏။

ဤမွ စလုံး ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္ သြားၾကစဥ္ က်ိဳက္ထီး႐ုိးမွအျပန္ ကားႏွစ္စီးအနက္ တစ္စီးက ပ်က္ေန၏။ အနည္းငယ္ စုိးရိမ္မိသည္။ စလုံးမ်ားက ကားဒ႐ုိင္ဘာႏွင့္ ဧည့္လမ္းညႊန္ကုိ ဆူလား၊ ႀကိမ္းလား လုပ္ေနေလမည္လားဟူေသာ အေတြးေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ကားကုိ ခဏ အနားယူခုိင္းၿပီး အျခားကားတစ္စီးကုိ တားၿပီး ထုိကားပ်က္ရွိရာ ျပန္လုိက္သြားမိသည္။ ေရာက္ေသာအခါ အံ့ဩဖြယ္ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ သူတုိ႔အားလုံး စိတ္မဆုိး၊ စိတ္မညစ္ၾက။ ကားသမား စက္ျပင္ေနခ်ိန္ အခ်ိန္ျဖဳန္းသည့္သေဘာျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ ၿပိဳင္ေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္တလွည့္စီ ရြတ္ၿပီး အမွတ္ေပးေနၾကသည္။ မိမိေရာက္သြားေသာအခါ အခုမွ အမွတ္ေပးဒုိင္ပါ ေရာက္လာသည္၊ ဘုရားမသည္ဟု လက္ခုပ္လက္ဝါး တီးၾက၏။ ထပ္ၿပိဳင္ၾက၏။ ထုိကားေပၚ၌ လူေပါင္း သုံးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔ ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ (၃၀) မျပည့္မီ စက္လည္း ျပန္ေကာင္းသြားေတာ့၏။ စိတ္ညစ္ခ်ိန္မရ၊ စိတ္ဆုိးခ်ိန္မရ၊ ဆူခ်ိန္ေငါက္ခ်ိန္ မရလုိက္ၾကေတာ့။ ဤသုိ႔ နည္းလမ္းရွာေဖြတတ္ျခင္းသည္ သူတုိ႔ပညာေရး၏ အစိတ္အပုိင္း ျဖစ္၏။

သီဟနာဒကုိယ္တုိင္ ျမန္မာေတြႏွင့္ ခရီးသြားခဲ့ဖူးသည္။ ကားပ်က္ၿပီဆုိလွ်င္ ဘာလုပ္လုိ႔ လုပ္ရမည္ မသိ။ စက္ပ်က္သျဖင့္ စိတ္ညစ္ေနရွာေသာ ကားသမားကုိ ဝုိင္းဆူၾကသည္သာ မ်ား၏။ မည္သူ႔အတြက္မွ ေကာင္းက်ိဳးမရွိ။

အစပထမပုိင္းက ဤေက်ာင္း၌ ျမန္မာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သင္တန္းမ်ား၊ တရားပြဲမ်ား၊ ပ႒ာန္းပြဲမ်ား မရွိ။ သူတုိ႔ စလုံးတုိ႔ အခမ္းအနားမ်ားသာ ရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔ကုိ ဩဝါဒေပးရသည္။ ဤေက်ာင္းသည္ သံဃိကေက်ာင္းသာ ျဖစ္သည္။ အစုိးရဥပေဒအရ “စလုံး” တုိ႔ ပုိင္သည္။ ဘုရားဥပေဒအရ သံဃာပုိင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဘယ္သင္တန္းမဆုိ ေက်ာင္းအားပါက၊ စာသင္ခန္းမ်ား အားပါက လက္ခံသင့္သည္။ သုိ႔မွသာ အစုိးရဥပေဒကုိလည္း မေဖာက္၊ ဘုရားဥပေဒကုိလည္း မေဖာက္ရာ ေရာက္မည္ဟု ျဖစ္သည္။

မွန္၍ လက္ေတြ႔က်ေသာ ဩဝါဒမွန္း သူတုိ႔သိသည္။ အားတက္သေရာ အားေပးၾကသည္။ ဓမၼကုိ သင္တာမွန္လွ်င္ တ႐ုတ္လုိပဲ သင္သင္၊ အဂၤလိပ္လုိပဲ သင္သင္၊ ျမန္မာလုိပဲ သင္သင္၊ သာသနာျပဳျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္သြားၾကေတာ့သည္။

ထုိမွေနာက္ တ႐ုတ္မင္ဒရင္းလုိ ဓမၼသင္တန္းမ်ား၊ ျမန္မာလုိ ဓမၼသင္တန္းမ်ား၊ တတ္စြမ္းသေရြ႕ လက္ခံလာခဲ့ၾကသည္မွာ သာဓုေခၚစရာပင္ ျဖစ္သည္။ စကၤာပူ၌ ဤေက်ာင္းမ်ိဳး ေဒၚလာဘီလီယံရွိလည္း ဝယ္၍ မရ၊ အစုိးရက ေျမအက်ယ္ႀကီး မေရာင္းေတာ့။

မႏွစ္ကပင္ အစုိးရဆုိင္ရာမွ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ေမးသည္။ ဒီေက်ာင္းက အရွင္ဘုရား ပုိင္တာလားတဲ့။ စကၤာပူ၏ ဥပေဒကုိ မသိေသာ အရာရွိဟုပင္ မွတ္ရေပေတာ့မည္။ မည္သည့္ ႏုိင္ငံျခားသား ရဟန္းမွ မည္သုိ႔ေသာ ေျမစုိက္အေဆာက္အအုံကို မပုိင္။ အဖြဲ႔အစည္းသာ ပုိင္သည္၊ ေနာက္ဆုံး အစုိးရသာ ပုိင္သည္။

ရဟန္းတစ္ပါးအေနႏွင့္ အေကာင္းဆုံး လုပ္ႏုိင္ေသာ အခ်က္မွာ ဤေက်ာင္းကုိ ပုိင္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းကုိ ကုိယ္က ပုိင္ေနေအာင္ လုပ္ထားဖုိ႔ပဲ ရွိသည္။ ထုိ႔ထက္ မပို။

ဤသည္မွာ စကၤာပူ၏ ဥပေဒျဖစ္ၿပီး ထုိဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာ ရွိေနေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔ကုိ စည္း႐ုံးေရးမွလြဲ၍ ျမန္မာျပည္လုိ ေက်ာင္းပုိင္၊ ပုဂၢလိကပုိင္ဟူ၍ကား ရွိမည္ မဟုတ္ေပ။

သူတို႔လူမ်ိဳးက စီးပြားေရးကုိသာမက သာသနာေရးကုိလည္း အျမတ္ရႏုိင္သေရြ႕ ရေအာင္ လုပ္တတ္ေသာ အက်င့္ရွိသည္။ လူမ်ိဳးမရွိ၊ အသားအေရာင္မရွိ၊ သကၤန္းေရာင္မရွိ။ ႀကိဳက္သလုိ ယူဆႏုိင္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေလ်ာ့တြက္လွ်င္ေတာ့ မွားေပလိမ့္မည္။

ဆုိလုိသည္မွာ စလုံးမ်ား မေခၾက။ တေစာက္ကန္းမ်ား မဟုတ္ၾက။
သူတုိ႔မူက အက်ဳိးအျမတ္ ရရွိဖို႕အတြက္ ဘာမဆုိ Maximize လုပ္ေရး ျဖစ္၏။

သီဟနာဒ

Read more

အြန္လိုင္း ေပ ၚမွာ ဘာလို႔ ႐ိုင္းစိုင္းသြားတတ္တာလဲ

Ref : Why we are so rude online by Elizabeth Bernstein,
Wall Street Journal

ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚတက္၊ ျငင္းၾက ခုန္ၾက စိတ္ဝမ္းကြဲၾကေတြ ဟာ ျမန္မာေတြမွာ သီးသန္႔ ျဖစ္တတ္တဲ႔ သဘာဝ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂလိုဘယ္ ျပႆနာပါ။

စိတ္ဝင္စားစရာ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေဝါစထရိတ္ မွာ ေတြ႔ရလို႔ အခ်က္ တခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ၾကည္႔ မိပါတယ္။
ေဆာင္းပါး႐ွင္က " ေဖ႔စ္ဘုတ္၊ တြစ္တာ၊ မက္ေဆ႔ဂ်္ဘုတ္ေတြေပၚမွာ ဘာလို႔ လူေတြ ႐ိုင္စိုင္းသြားတတ္တာလဲ၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆို ဘယ္လိုမွ ေျပာမထြက္တဲ႔ စကားမ်ိဳးေတြကို ေျပာျဖစ္ၾကတာလဲ " လို႔ ေမးခြန္း စထုတ္တယ္။

ကိုယ္ ဘယ္သူမွန္း တဖက္လူ မသိျခင္းဟာ အဓိက အေၾကာင္းလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဖန္သားျပင္ေပၚက လူကို တဖက္လူ ျမင္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာဆိုရင္ ကိုယ္႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရး အခ်က္အလက္ေတြ ျပည္႕ျပည္႕ စုံစုံ၊ မွန္မွန္ ကန္ကန္ ႐ိွေနပါလ်က္ ဒီျပႆနာက ရွိေနဆဲပါ။

Columbia နဲ႔ Pittsburgh တကၠသိုလ္တို႔ သုေတသန အ႐ကေတာ႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ အသုံးမ်ားရင္ ကိုယ႔္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈ အားနည္းသြားတတ္တယ္။ အထူးသျဖင္႔ ကိုယ္႔႐ဲ႕  ေဖ႔စ္ဘုတ္ကြန္ယက္ဟာ ကိုယ္နဲ႔ အၿမဲတမ္း ေတြ႔ဆုံ ရင္းႏွီးေနသူေတြနဲ႔ပဲ ဆက္သြယ္ေနမယ္ဆိုရင္ တဲ႔။ အေၾကာင္းကေတာ႔ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ေတြ လုပ္ေနၾကတဲ႔ " လိုက္ခ္ " ဆိုတာေတြေၾကာင္႔ လူရဲ႕ အဇၩတၱပုံရိပ္ နဲ႔ ကိုယ႔္ကိုယ္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈကို ႀကီးထြားလာေစၿပီး ဒါေတြကသည္ပင္ ကိုယ႔္ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈ အားနည္းသြားေအာင္ ( ေျမာက္ကားကားႀကီး ျဖစ္သြားေအာင္ ) လုပ္ေပးသလို ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဒု ပါေမာကၡ Keith Wilcox က  ဒါဆို ကိုယ႔္ကိုယ္ကိုယ္ ေက်နပ္သြားတယ္၊ ယုံၾကည္သြားတယ္။ ဒီက တဆင္႔ ကိုယ္႔ အယူအဆေတြ ျပန္႔ေအာင္ လုပ္ခ်င္လာတယ္။ ဒီမွာကိုယ္႔ အယူအဆနဲ႔ မတိုက္ဆိုင္သူေတြ ေတြ႔လာရင္ မေက် မခ်မ္းျဖစ္ၿပီး မေျပာသင္႔တာေတြကို ေျပာတတ္ၾကေတာ႔တာပဲ။ ေသာက္တတ္တဲ႔ အက်င႔္လည္း႐ိွ ေသာက္လည္းထားမယ္ဆိုရင္ အေျခအေနက ပိုဆိုးႏိုင္င္ပါတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။

သူတို႔က အြန္လိုင္းအသုံးမ်ားသူေတြ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဆင္႔ ဆင္႔ သုေတသနလုပ္ၾကတယ္။ မိတ္ေဆြရင္းေတြနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ အခ်ိန္ ပိုၿပီးၾကာၾကာရွိေနမယ္ဆို သူတို႔ ေျပာတတ္တာေတြက အစားအစာအေၾကာင္းနဲ႔ အဆုံးသတ္တတ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေတြ တက္လာတတ္ၾကပါ သတဲ႔။

ေဖ႔စ္ဘုတ္ အသုံးမ်ားသူေတြဟာ ခက္ခဲတဲ႔ ျပႆနာေတြ ႀကဳံလာ႐င္ ပိုၿပီး စိတ္ပ်က္ လက္ေလွ်ာ႔လြယ္ၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီအဆိုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ ရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင္႔႐ႇိသူက ဘာကြန္မင္႔မွ မေပးခဲ႔ပါဘူး။

အြန္လိုင္း ေပ ၚမွာ ဘာလို႔ ႐ိုင္းစိုင္းသြားတတ္တာလဲဆိုတာရဲ႕ အေျဖကို မန္ဆာခ်ဴးဆက္ စိတ္ပညာရွင္ ရွယ္ရီ တာကယ္လ္ က ကိုယ္ေျပာလိုက္တာကို အေျခခံၿပီး တစ္ဖက္သား ဘယ္လိုအထိျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာကို မျမင္ရလို႔ ပါ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အြန္လိုင္းေပၚက စကားေလး တစ္ခြန္းဟာ ခ်က္ခ်င္း လူေပါင္းမ်ားစြာဆီ ျပန္႔သြားတယ္ ဆိုတဲ႔ လြယ္ကူတဲ႔ကိစၥကို လူေတြ အေရးမမူၾကျခင္းပဲ။ ခ်က္ခ်င္း တုန္႔ျပန္တတ္ၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ " တစ္ဖက္သားက ဒီလိုေျပာလာလိမ္႔မယ္လို႔ ႀကိဳတင္သိမထား၊ ျပင္ဆင္မထားရတဲ႔ အတြက္ မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ တုန္႔ျပန္မႈရတာနဲ႔ ႐ႉး႐ႉးဒိုင္းဒိုင္း ျပန္လည္ တုန္႔ျပန္တတ္ၾကတာ " လို႔႔ဆိုပါတယ္။

ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာ အသိေတြ ရတတ္သလို ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာပဲ မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြ ဆုံးရတတ္ျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာ ျမန္မာေတြ ရန္ပဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ အဆိုး ျမင္လြန္းရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဒီ ရန္ပြဲက ဂလိုဘယ္လ္ပါ။

ဒီီေဆာင္းပါးထဲမွာ ေဖ႔စ္ဘုတ္အေပၚက မျဖစ္စေလာက္ပိ႔ုစ္ေလးေၾကာင္႔ မိတ္ေဆြေတြ ကြဲၾက ဆဲၾက သာဓကေတြ ထုတ္ျပထားေပမယ္႔ ျမန္မာေတြၾကားမွာ " ဒါမ်ိဳးကေတာ႔ ရိုးေနေပါ႔ " မို႔ ေဖာ္ျပမေနေတာ႔ပါဘူး။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more

လီကြမ္းယု နဲ႕ ခရစ္ယန္ဘာသာတရား ( ၆ း ၅ )

အာရွ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားတြင္ လီကြမ္းယုသည္ ကၽြႏ္ုပ္ ခ်စ္ခင္ရေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို ကၽြႏ္ုပ္ အေလးစားရဆုံးေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေပသည္။ ဂ်ပန္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ အေနျဖင္႔ G7စည္းေဝးပြဲ မတိုင္မီ မစၥတာ လီႏွင္႔ ေတြ႔ဆုံၿပီး အာရွတိုက္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္႔ ျပႆနာမ်ားႏွင္႔ ပတ္သက္ေသာ သူ႕အျမင္ သူ႕အယူအဆတို႔ကို အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းမ်ား အျဖစ္ ကၽြႏ္ုပ္ သိမ္းဆည္းယူခဲ႔သည္။ သူ၏ က်နေသာ ေလ႔လာ သုံးသပ္မႈ၊ ရိုးရွင္းေသာ ခြဲျခမ္း စိပ္ျဖာမႈတို႔သည္ အာရွ ႏိုင္ငံေရးေလာက အတြက္ အဓိပၸါယ္ ရွိလွၿပီး တန္ဖိုးလည္း ႀကီးလွေပသည္။
Yasuhiro Nakasone,
Japanese Prime Minister,
1982-1987

ေမး ။     ။ ခရစ္ယန္ျဖစ္တဲ့ ဝန္ႀကီးေတြက ...

ေျဖ ။    ။ သူတုိ႔က ဒီေလာက္ တစ္ယူသန္ႀကီးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔က "How to live and let live" ကို သေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ မင္းက က်မ္းသစၥာ က်န္ဆုိခ်င္သလား။ ရတယ္။ က်မ္းစာ အသစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေဟာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ (ဓမၼေဟာင္းက်မ္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဓမၼသစ္က်မ္းပဲျဖစ္ျဖစ္)။ သူတုိ႔ ယုံၾကည္တဲ့ ဘာသာတရားအတုိင္း (အသင္းေတာ္မူအတုိင္း) သစၥာတုိင္တည္ေပးလုိက္တာပဲ။ ကက္ဘိနိတ္တစ္ခုလုံး ခရစ္ယန္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနရင္ေတာ့ သည္းခံစိတ္မရွိတဲ့ ကက္ဘိနိတ္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ဒါေတာ့ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး။

ေမး ။     ။ အျခားဘာသာေတြကလည္း တုန္႔ျပန္လာၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ လူေတြ စုိးရိမ္ေနၾကတယ္။

ေျဖ ။    ။ ဗုဒၶဘာသာက တုန္႕ျပန္ခဲ့ၿပီးၿပီေလ။ တုန္႕လည္း တုန္႕ျပန္ရမွာပဲ။ ဘာသာကြယ္ေပ်ာက္သြားတာ ထုိင္ၾကည့္ေနလုိ႔ ဘယ္ရမလဲ။ ဒီျပႆနာက အခု ေအးသြားပါၿပီ။

ကုိရီးယားနဲ႔ ဂ်ပန္တုိ႔မွာလည္း ငါတုိ႔ ေလ့လာခဲ့တယ္။ ဘာသာတရားအသစ္ အားေကာင္းလာၿပီဆုိရင္ ပူညံပူညံအသံေတြကေတာ့ ထြက္လာတာပဲ။ ခရစ္ယန္မွရယ္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိရီးယားမွာ ခရစ္ယန္အားေကာင္းၿပီး ထုိင္ဝမ္မွာက ဗုဒၶဘာသာက ပုိအားေကာင္းတယ္။ ေဟာင္ေကာင္မွာလည္း ခရစ္ယန္ေတြ ရွိတယ္။ စကၤာပူနဲ႔ မေလးရွားေလာက္ေတာ့ မမ်ားလွဘူး။

ေမး ။     ။ ဘာသာတရားအခ်င္းခ်င္း ညီညႊတ္စြာေပါင္းစည္းေနထုိင္မႈဝါဒကုိ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔ အခက္အခဲ ေတြ႔လာႏုိင္တယ္လုိ႔ မထင္မိဘူးလား။

ေျဖ ။    ။ မထင္မိပါဘူး။ ပါလီမန္အမတ္ေတြထဲမွာေတာ့ ဒါမ်ိဳး ရွိကုိမရွိဘူး။ လူ႔ကုိယ္အဂၤါ အစားထုိးကုသမႈ အက္ဥပေဒ (HOTA - Human Organ Transplant Act) နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲခြဲဆုံးျဖတ္ၾကတယ္။ ခရစၥတုိဖာ ဒီေဆာ္ဆာက ကန္႔ကြက္တယ္။ သူက ေတာ္ေတာ့္ကုိ မႀကိဳက္တာ။ မႀကိဳက္လည္း ထားလုိက္ေပါ့။ သူက ကက္သုိလစ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘာသာေရးမဲဆြယ္တာေတြေတာ့ မေတြ႔မိဘူး။ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီးက HOTA ကုိ သေဘာမတူဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူက ကန္႔ကြက္တာ။

ငါ့သေဘာအရေတာ့ ဒီကိစၥမွာ ပုတ္ရဟန္း မွားတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တယ္။

ေမး ။     ။ ၁၉၈၀ - ခုႏွစ္ေတြတုန္းက ခ်ပ္ေက်ာင္းေတြ ႏုိင္ငံေရးထဲ ပါလာလုိ႔ အစုိးရက လက္တုန္ျပန္ခဲ့ရေသးတယ္ေနာ္။

ေျဖ ။    ။ ဟုတ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးထဲ သူတုိ႔ ဝင္ပါလာတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ခြင့္ျပဳလုိက္ရင္ တျခား ဘာသာေတြကလည္း ႏုိင္ငံေရးထဲ ဝင္ပါလာၾကမွာေပါ့။ ဒါဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီက ဘာသာေရးေၾကာင့္ အစိတ္အစိတ္ အမႊာအမႊာ ျဖစ္သြားေတာ့မွာ။ ဒါကုိ ခ်က္ခ်င္း ရပ္ပစ္လုိက္ၾကတယ္။ လက္တင္အေမရိကမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခရစ္ယန္လႈပ္ရွားမႈကေနတဆင့္ ဒီကုိ ႐ုိက္ခက္လာတာ။ ကက္သုိလစ္ခ်ပ္ေက်ာင္းေတြက ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ လုပ္သင့္တာေတြ လုပ္မေပးလုိ႔တဲ့။

ငါ ရပ္ပစ္ခဲ့တာ။ ပုတ္ရဟန္းမင္းႀကီး ဒီကုိလာေတာ့ သူ႔ကုိ ငါ ရွင္းျပတယ္။ လက္တင္အေမရိကမွာေတာ့ ဒီကိစၥက မွန္ပါတယ္။ စကၤာပူက ဘာသာေပါင္းစံုရွိတဲ့ေနရာမုိ႔ ကက္သုိလစ္ေတြက စလုိက္ရင္ အျခားဘာသာေတြကလည္း ပါလာမွာမုိ႔ ဘာသာေရးအခ်င္းခ်င္း ျပႆနာျဖစ္လာႏုိင္လုိ႔ ခြင့္မျပဳႏုိင္ေၾကာင္းေပါ့။

ဘာသာေရးတုိင္း ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ကင္းကင္းေနရမယ္။ ဒါမွ ညီညႊတ္မယ္။

မင္း မေလးရွားကုိၾကည့္။ ဒီျပႆနာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအးမွာ မဟုတ္ဘူး။ တန္ကု အပ္ဘဒူနဲ႔ သူ႔ကားေပၚ ပါပါသြားဖူးတယ္။ မဂၤလာေဆာင္တုိ႔၊ အျခားလူမႈေရးပြဲလမ္းေတြေပါ့ကြာ။ ေနရာတုိင္းမွာလည္း ဗလီအသစ္ေတြ ထပ္ထပ္ေဆာက္တာ ေတြ႔ရတယ္။

ဒါနဲ႔ ငါက တန္ကုကုိ "မင္းကြာ ... ေဆး႐ုံေဆးခန္းေတြ ေဆာက္ပါလား" လုိ႔ ေျပာေတာ့ သူက "ကြမ္းယု၊ ဒါေတြကုိ မင္း နားမလည္ပါဘူး။ ဒါက မေလးလူထုကြ။ သူတုိ႔က ဆုေတာင္းဖုိ႔လုိတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ဆု ေကာင္းေကာင္း ေတာင္းခြင့္ရေအာင္ လုပ္ေပးထား။ သူတုိ႔ဘဝေတြလည္း နည္းနည္းေလး ပုိေကာင္းလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔က ေပ်ာ္ေနၿပီ။ သူတုိ႔နဲ႔ မင္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း လက္တြဲလုိ႔ ရၿပီ" တဲ့။

အစဆုိ တကယ့္အစပုိင္းတုန္းက သူတုိ႔ မြတ္စလင္လူထုေတြထဲမွာ မြတ္စလင္မဟုတ္တဲ့လူေတြ ေထာက္ခံမဲ မရေအာင္ အစၥလမ္ကုိ ႏုိင္ငံေရးလက္ကုိင္တုတ္အျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့တဲ့စနစ္ပဲ။ ငါတုိ႔ မေလးရွားထဲ ဝင္ၿပိဳင္ေတာ့ မေလးတခ်ိဳ႕က ငါတုိ႔ ပီေအပီကုိ ေထာက္ခံၾကတယ္။ ဒီေတာ့ သူက ေျပာတယ္ "မင္း မေလးေတြထဲ ဝင္မလာနဲ႔။ ပီေအပီပါတီဟာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြထဲမွာပဲ ရွိေနပါေစ" တဲ့။

"ဒါဆုိ ငါတုိ႔လူထုက ႏွစ္ျခမ္းကြဲေနမွာေပါ့" လုိ႔ ငါက ေျပာေတာ့ သူက ယူေရးရွန္းနဲ႔ အိႏၵိယန္းေတြကုိ စည္း႐ုံးခ်င္ စည္း႐ုံး၊ မြတ္စလင္ေတြကုိေတာ့ မင္း လက္ေရွာင္ရမယ္တဲ့။ အခု သူတုိ႔ ေခြ်းပ်ံေနၿပီ။ ငါတုိ႔ ပီေအပီက UMNO ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ညီညႊတ္ေရးစကား ေျပာေတာ့မွာ။ ဒီအေၾကာင္း မေလးသတင္းစာေတြမွာ ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္။ ဒါက ျဖစ္ကုိ ျဖစ္လာမယ့္ကိစၥပဲ။

ေမး ။     ။ အခုေလးတင္ပဲ ပါလီမန္အမတ္ေတြအားလုံးဟာ မွ်မွ်တတရွိတယ္လုိ႔ မစၥတာလီ ေျပာခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ ဒီအတုိင္းပဲ ေနသြားၾကမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေပၚလစီေရးဆြဲတဲ့ ထာဝရအတြင္းေရးမွဴးလုိ ပုဂၢဳိလ္ေတြက တစ္ဖက္ဖက္ကုိ မယုိင္ပါဘူးလုိ႔ ဘယ္လုိေၾကာင့္ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလုိ႔ရတာလဲ။

ေျဖ ။    ။ အဲသလုိလူဆုိရင္ လူထုက မေထာက္ခံေတာ့ဘူး။ တ႐ုတ္ေတြရဲ႕ (၇) လေျမာက္ သရဲႀကီးပြဲကုိ မင္း မတက္ဘူးဆုိရင္ ေထာက္ခံမဲေတြ မင္း လက္လႊတ္သြားမွာပဲ။ အဲ့ဒါက မင္း ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း ရွိတယ္ဆုိတာ သက္ေသပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလုိ႔မရတဲ့ တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေတြ ရွိတယ္။ ပညာသိပ္မတတ္တဲ့ တ႐ုတ္ေတြဆုိရင္ နတ္ေတြ၊ နတ္သမီးေတြ၊ ကြမ္ရင္ေတြ စတာေတြကုိ ယုံၾကည္ေနၾကတုန္း။ မင္းက ခရစ္ယန္စစ္စစ္ႀကီးလုပ္ၿပီး တမ္ပယ္ေတြကုိ မသြား၊ သရဲႀကီးပြဲကုိေရွာင္ ဆုိရင္ "ဒီအမတ္က မစြံပါဘူး။ တုိ႔နဲ႔ တစ္သားတည္း မရွိဘူး"လုိ႔ ေျပာၾကမွာ။ မင္းလည္း ေထာက္ခံမဲေတြ လက္လႊတ္ေရာ။

ေမး ။     ။ ေရြးေကာက္ပြဲက ငါးႏွစ္မွ တစ္ႀကိမ္ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။

ေျဖ ။    ။ ဟုတ္တယ္ေလ။

ေမး ။     ။ မစၥတာလီေျပာသလုိ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီ ၾကားကာလေတြမွာေရာ တစ္ဖက္ဖက္ကုိ မယိမ္းႏုိင္ဘူးလား။

ေျဖ ။    ။ အဲ့သလုိလုပ္ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႐ႈံးမွာေပါ့။ အေရးအႀကီးဆုံး စမ္းသပ္ခ်က္က လူထုကုိ ကုိယ္နဲ႔အတူ ပါလာေအာင္ ေခၚလာႏုိင္သလားဆုိတဲ့အခ်က္ပဲ။ လူထုႀကီးအားလုံးကုိ ခရစ္ယန္ျဖစ္ေအာင္ စည္း႐ုံးလုိက္ႏုိင္ၿပီဆုိရင္ ငါတုိ႔ေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ျပႆနာတက္မွာပဲ။ ျဖစ္လာမယ့္ သေဘာေတာ့ မရွိပါဘူး။

ေအာ္စတင္တန္ရဲ႕ မဲဆႏၵနယ္ကုိ ငါ ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲ့ဒီမွာ တန္ခုိးႀကီးတယ္ဆုိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးမွာ ဖေရာင္းတုိင္ေတြ၊ ဆုေတာင္းစာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာပဲ။ ဒါနဲ႔ ငါက "ဒါကေတာ့ ေက်ာက္ေခတ္ကုိးကြယ္မႈ က်ေနတာပဲ" လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ သူက "မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရၾကတယ္။ ဒီအတုိင္းပဲ လႊတ္ထားရမယ္" လုိ႔ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ သူက ခရစ္ယန္ေနာ္။

ဒီမွာ ဆုေတာင္းလုိ႔ ကေလးရခဲ့တယ္ ... စတဲ့ သူတုိ႔ ယုံၾကည္တဲ့ Temple ေတြ၊ သစ္ပင္ေတြသာ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိ႔ကေတာ့ လူထုႀကီးတစ္ခုလုံး မေက်မနပ္ ျဖစ္ၾကမွာပဲ။

တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဘာသာမရွိဘူး။ အကုန္လုံးကုိ ႏွိပ္ကြက္တာ။ သူတုိ႔လည္း ေသြးေအးသြားေရာ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ကုိးကြယ္တဲ့ အယူဝါဒလည္း ျပန္ေရာက္လာတာပဲ မဟုတ္လား။ Qing Ming မွာဆုိရင္ အဘုိးအဘြားေတြရဲ႕ အုတ္ဂူေတြဆီသြား၊ ျမက္ပင္ေတြရွင္းလင္း လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ဒီယဥ္ေက်းမႈက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျမစ္တြယ္ေနခဲ့တာ။ ခရစ္ယန္တခ်ိဳ႕ အိႏၵိယမွာ ရွိတယ္။ ဖီဂ်ီမွာရွိတဲ့ စီဗီလုိက္ေဇးရွင္းလည္း အသစ္လုိပဲ။ ခရစ္ယန္ေတြက နတ္ကုိးကြယ္သူေတြကုိ ခရစ္ယန္ေတြျဖစ္ေအာင္ စည္း႐ုံးၾကတယ္။ အိႏၵိယမွာ ခရစ္ယန္ဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ။ ဟိႏၵဴေတြ အ႐ုိးစြဲ ယုံၾကည္တဲ့ နတ္နန္းေတြ၊ ဆင္နတ္ေတြ၊ ဘာေတြညာေတြကုိ ဖယ္ပစ္လုိ႔ မရဘူး။

ေမး ။     ။ ကတ္ဘိနိတ္ထဲမွာ ဘာသာေရးကုိ အေျခခံၿပီး ဒါကေတာ့ ဘာသာေရးနဲ႔ ညီညႊတ္တယ္၊ ဒါကေတာ့ မညီညႊတ္ဘူးစတာေတြ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးခဲ့ရတာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ဖူးသလား။ ဘာသာေရး ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေပါ့။ ဥပမာ ... ကက္စီႏုိ၊ လိင္တူဆက္ဆံျခင္း စတာမ်ိဳးေတြ ...

ေျဖ ။    ။ သူတုိ႔က ေခတ္မီမီ စဥ္းစားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါက လူထုရဲ႕ အစစ္အမွန္ ျဖစ္စဥ္ပဲ။ တုိ႔ဆႏၵရွိတာက ... ဒါ။ ဒါဆုိ လူထုက ဘယ္လုိ တုန္႔ျပန္လာမလဲဆုိတာ ငါတုိ႔ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ရတယ္။ လိင္တူဆက္ဆံတဲ့ကိစၥကလည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ လက္ခံရမွာပဲ။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဒါကုိ တရားဝင္ လက္ခံၿပီးၿပီ။ အေႏွးနဲ႔အျမန္ပါပဲ။ ဒါကုိ လက္ခံလာရလိမ့္မယ္။

ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ ခရစ္ယန္ထဲ ဇြတ္အသြင္းခံရတာေတာ့ ငါ မေတြ႔ဖူးေသးဘူး။ သူတုိ႔အားလုံးကုိပါ ခရစ္ယန္ဘာသာထဲ အသြင္းခံလုိက္ရၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဒီကိစၥက တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ျဖစ္သြားႏုိင္တာေပါ့။

လီကြမ္းယုနဲ႔ ဘာသာေရး ယံုၾကည္မွဳ

ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more

ကပ္သီး ကပ္သပ္

ဘုန္းဘုန္း ရန္ကုန္မွာတုန္းက ပိန္ပိန္ေလးေနာ္။ အခု ေတာ္ေတာ္ဝလာတယ္။ စကၤာပူက အစားအစာေၾကာင္႔လား မသိဘူး။ ေပါက္ေပါက္႐ွာ႐ွာ ေမးတယ္ မထင္ပါနဲ႔ ဘုရား။ ( ငတူး )

စကၤာပူက အစားအစာေၾကာင္႔ မဟုတ္ပါဘူး ငတူးရာ ။ ဘုန္းဘုန္းမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ တျခား ဘုန္းဘုန္းေတြ ဝလာတာလည္း အစားအစာနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ သကၤန္းေၾကာင္႔ပါ။ လူေတြက အက်ႌေဘာင္းဘီေတြ ဝတ္ၾကေတာ႔ နည္းနည္းေလး ဝ လာတယ္ဆိုရင္ပဲ အက်ႌေတြ က်ပ္၊ ေဘာင္းဘီေတြ က်ပ္ ဆိုေတာ႔ တန္းသိတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြမွာေတာ႔ သကၤန္းႀကီးက ျပန္႔ႀကီးဆိုေတာ႔  နည္းနည္းေလး ဝ လာလည္းမသိ၊ မ်ားမ်ားႀကီးဝ လာလည္းမသိ။ က်ပ္တယ္ဆိုတာလည္း မ႐ိွ။  ဒါေၾကာင႔္ပါ။
ဘုန္းဘုန္းေတြ ဝလာရင္ ဘုရားေပးတဲ႔ သကၤန္းႀကီးေၾကာင္႔လို႔သာ မွတ္လိုက္ပါ။ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္။

ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒ္က ၾကည္ၫိုဖို႔သိပ္ေကာင္းတယ္လိ႔ု ေျပာၾကတယ္၊ ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒ္ အေၾကာင္း နည္နည္း ေျပာျပေပးပါလား ဘုရား။ ( ခက္ခက္ )

ဆရာေတာ္ ဦးဗုဒ္ၾကည္ၫိုဖို႔သိပ္ေကာင္းတာက ဒီေခတ္ မဟုတ္လို႔ပါ။  ဒီေခတ္မွာဆို ဆရာေတာ္ဗုဒ္ကို လူေတြ ဒီေလာက္  ၾကည္ၫိုခ်င္မွ   ၾကည္ၫို ၾကမွာပါ။ ဒီေခတ္က ဆိုရွယ္ေခတ္ မဟုတ္လား။
ဥပမာ ၾကည္႔ပါ။

ယေန႔ေခတ္။ ဒကာႀကီး ဒကာမႀကီး တို႔ မေတြ႔တာေတာင္ ၾကာလွေပါ႔၊( ဒါမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္ )
ဆရာေတာ္ဗုဒ္။ သူတ႔ုိကို ဧည္႔မခံရေတာ႔ ငါ႔ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ကို ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ လုပ္ႏိုင္တာေပါ႔။ ( ဘယ္လိုႀကီးလဲ ဟ )

ယေန႔ေခတ္။ လာ၊ ဒကာမႀကီးတို႔၊ ေလွကားကေနတက္ခဲ႔။
ဆရာေတာ္ဗုဒ္။ ေလွကားက မတက္လို႔ ဒီ ဒကာမက တုိင္ဖက္ၿပီး တက္ေနရဦးမွာလား၊ စကားမ႐ိွ စကား႐ွာ။

ယေန႔ေခတ္။ ထို္င္ၾက၊  ဒကာမႀကီးတို႔။ ေကာ္ေဇာေပၚထိုင္။
ဆရာေတာ္ဗုဒ္။ ေကာ္ေဇာေပၚမထိုင္လို႔  ဒီ ဒကာမေတြက ဆရာေတာ္႔ခုံေပၚ တက္ထိုင္ေနရမွာလား၊ စကားမ႐ိွ စကား႐ွာ။

စာထဲက ဆရာေတာ္ဗုဒ္ကို ၾကည္ၫိုၾကေပမယ္႔ အျပင္မွာ တကယ္ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ဆို လန္သြားမယ္႔ ဒကာ ဒကာမေတြ ဒီေခတ္မွာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားလိမ္႔မယ္ ထင္သကြယ္။ မွားရင္ ခြင္႔လႊတ္ေတာ္မူၾကကုန္။

သီဟနာဒ

Read more

ျမန္မာ (သို႔) အင္ဂ်င္သံုးလံုးဆြဲလာတဲ့ ရထား

United Front for Reforms in Myanmar
By- Bridget Welsh
ဘာသာျပန္ဆိုသူ - ဇင္ေ၀ေသာ္

သူတို႔ႏုိင္ငံ အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲလာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပဳရန္ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္မ်ား အရင္တစ္ပတ္က ကမာၻ႕ဇာတ္ခံုေပၚတက္လာရင္း ျပသခဲ့ၾကသည္။

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ သမိုင္းဝင္အေမရိကခရီးကို သြားေနၾကခ်ိန္ ပါလီမန္ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ သူရဦးေရႊမန္းက စင္ကာပူႏွင့္ ၾသစေတးလ်တို႔သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။သူတို႔ခ်န္ထားခဲ့ေသာ မက္ေဆ့ခ်္ကတစ္ေသြးတစ္ေရာင္တည္း ျဖစ္၏။ ျမန္မာေျပာင္းလဲလာေနၿပီ။ ေျပာင္းလဲမႈကအစစ္အမွန္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ဖို႔ အေၾကာင္းမရွိ။ ျမန္မာတို႔ ေျပာင္းလဲမႈ ပံုသ႑ာန္သည္ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲမည္ဟု ျဖစ္ေလသည္။

သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနျဖင့္ ကမၻာ့ဇာတ္ခံုေပၚသို႔တက္လာရင္း ျမန္မာ၏ ပံုရိပ္ကိုလည္း ထိုးျပသြားခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မည္သူက ပို၍အေရးႀကီးသည္ဆိုသည့္သေဘာ မသက္ေရာက္ရေအာင္ ဂရုတစုိက္ေျပာခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔သံုးေယာက္စလံုး တညီတညြတ္တည္း ေျပာသြားခဲ့ေသာစကားမ်ားမွာ “ ျမန္မာႏိုင္ငံေျပာင္းလဲေရးအတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံမ်ားက အကူအညီေပးၾကရန္၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး လူထုအတြက္အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တည္းေပးၾကရန္ႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ထားေသာ စီးပြါးေရးတံခါးမ်ား ဖြင့္ေပးရန္၊ နည္းပညာအကူအညီမ်ား ေပးၾကရန္တို႔ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္သံုုးေယာက္စလံုး ကမၻာထဲသို႔ တၿပိဳင္နက္ ဝင္ေရာက္လာျခင္းသည္ မႀကံဳစဖူးအထူးတလည္ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴႀကီးေဟာင္း ဦးသန္းေရႊ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈရွိသည္ဟူေသာ သံသယမ်ားၾကားမွ ဤအမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို စနစ္တက်ျပဳလုပ္လာတာကို ေတြ႔ရွိရသည္။ ဤေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္သည္ လြယ္ကူလွေသာကိစၥမဟုတ္၊ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းမွာပင္ အေလ်ာ့ေပးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။ ကာလလည္း အတန္ၾကာေအာင္ ညွိႏွိဳင္းယူခဲ့ၾကရသည္။

ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို သက္ေသျပလိုက္ေသာအခ်က္က ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝေရး ဆင္ဆာဥပေဒကို ရုတ္သိမ္းျခင္းႏွင့္ ဧၿပီလေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးဆက္လက္လႊတ္ေပးလာေနေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားကိစၥတို႔ျဖစ္သည္။စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ေဖာင္းပြေနေသာ ေငြေၾကးစနစ္ကို ကိုင္တြယ္ရန္ ဧၿပီလက စတင္စီမံကိန္းခ် ႀကိဳးစားလာခဲ့ျခင္းက သက္ေသခံလွ်က္ရွိသည္။

အျခားကိစၥမ်ားက မၿပီးဆံုးေသးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပန္းခ်ီကားမ်ား ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈပင္ ျဖစ္၏။ ယင္းဥပေဒကို ပါလီမန္က အတည္ျပဳခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ ထိုဥပေဒကို ျပန္လည္စစ္ေဆးရန္ ရွိေနေသးသည္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ားအျငင္းပြါးဖြယ္ျဖစ္ေနၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္၏ ပင္မစီးပြါးေရးအခန္းက႑လည္းျဖစ္ေသာ စုိက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အခ်က္အလက္တို႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔သံုးေယာက္စလံုး တညီတညြတ္တည္း ထြက္ဆိုခဲ့ေသာအသံသည္ ေျပာင္းလဲမွဳလမ္းစဥ္ေပၚသို႔ သူတို႔ေရာက္ေနၿပီဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။

သူတို႔ သံုးဦးအနက္ မည္သူက အနာဂတ္ျမန္မာကို ဦးေဆာင္မည္နည္းဆိုေသာအခ်က္သည္ ကမၻာႏွင့္မဆိုင္၊ သူတုိ႔အိမ္တြင္းေရး ရွင္းရမည့္အခက္အခဲသာျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ဆိုရမူ သူတို႔သံုးေယာက္စလံုးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ သမၼတရာထူးကို ရည္စူးထားၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ဦးသိန္းစိန္ကမူ သမၼတသက္တမ္းတစ္ခုၿပီးလွ်င္ ရာထူးမွႏွဳတ္ထြက္လိမ့္မည္ဟု ယူဆရသည္။ မည္သူ႔ကို သူ႔ေနရာအတြက္ လ်ာထားမည္နည္းဆိုေသာကိစၥက မည္သူမွ်မသိေပ။ သူရဦးေရႊမန္း သမၼတရာထူးကို မွန္းေနသည္ဆိုေသာအခ်က္ကေတာ့ သိသာထင္ရွားသည္။

သူမ၏သားႏွစ္ေယာက္ ၿဗိတိသွ်လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္ သူမအတြက္ အဟန္႔အတားသဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေဒၚစုၾကည္ သမၼတျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟုေတာ့ လူအမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ထားေနၾကသည္။ ဤျပႆနာမ်ား ဟန္ခ်က္ညီညြတ္ဖို႔ေတာ့ လိုေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာသည့္အခ်ိန္ေရာက္မွသာ ဤျပႆနာက တက္လာစရာရွိေပသည္။ ထို႔အတူ ေဒၚစုၾကည္၏ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္လြႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားႏွင့္ အျခားလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအၾကား ႏိုင္ငံေတာ္ကို ျမန္မာဟုေခၚေရး၊ ဘားမားဟုေခၚေရး ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ မဲဆႏၵနယ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း သူတို႔ၾကား၌ မေျပမလည္ျဖစ္ေနေသာကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ဤအခ်က္ကို ႏိုင္ငံေတာ္တရားရံုးခ်ဳပ္က သမၼတဦးသိန္းစိန္ထံ အစီရင္ခံခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ တရားရံုးခ်ဳပ္က အတည္ျပဳခဲ့ေသာဥပေဒက ပါလီမန္အဖြဲ႔၏ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္အခ်ိဳ႕ကို ကန္႕သတ္ထားလွ်က္ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ပါလီမန္အေနႏွင့္ သမၼတႏွင့္ သမၼတရံုးအေပၚ ေျပာေရးဆိုခြင့္တို႔ျဖစ္သည္။ထိုျပႆနာကို ရွင္းရမည့္အစား တရားသူႀကီးက ဤဥပေဒကို တဖန္လက္မွတ္ထိုး အတည္ျပဳေပးခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ သူရဦးေရႊမန္းတို႔အၾကား အာဏာခြဲေဝမႈ မညီမမွ် မည္မွ်ျဖစ္ခဲ့ေလသနည္းဟူေသာအခ်က္က မရွင္းမလင္း ရွိေနဆဲသာ ျဖစ္သည္။

ဤကိစၥႏွင့္အလားတူ ျမန္မာႏိုင္ငံလူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ျပႆနာလည္း ယမန္ႏွစ္က ရွိခဲ့ဖူးသည္။ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီက သူတို႔အမွန္တကယ္လိုအပ္ေသာ ေငြေၾကးပံ့ပိုးမႈ အလံုအေလာက္မရရွိခဲ့ဟု ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္ကလည္း ပါလီမန္၏ေထာက္ခံမႈျဖင့္ သူရဦးေရႊမန္းက သမၼတရံုးႏွင့္ ဆန္႔က်င္ၿပီး သူ႔အယူအဆအေပၚ သူူရပ္တည္ခဲ့ဖူးသည္။

ေဒၚစု၏ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ပါလီမန္အမတ္မ်ားႏွင့္ ယခင္စစ္တပ္မွ ပါလီမန္အမတ္မ်ားအၾကား သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားက ယခုအသံတိတ္ဆိတ္ေန၏။ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ အစိုးရစစ္စစ္ျဖစ္ေရးႏွင့္ စစ္တပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းမ်ားက စီးပြါးေရး၌ အႀကီးအက်ယ္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနမႈတို႔ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥမ်ားကလည္း တဖန္ေျပာစမွတ္ ျဖစ္လာႏိုင္သည္။

သူရဦးေရႊမန္းက လစ္ဘရယ္စီးပြါးေရးစနစ္ကို အားသန္ပံုရသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေပၚမွာလည္း ႏိုင္ငံတြင္း စီးပြါးေရးသမားတို႔၏ ဖိအားတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနျပန္သည္။ ေဒၚစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီမိုကေရစီအတြက္ သူမေတာင္းဆိုခဲ့သည္ႏွင့္အညီ ျပဳမူရန္ ဖိအားတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိေနႏိုင္ျပန္သည္။ ထို႔အျပင္ ေခါင္းေဆာင္သံုးဦး၏ မတူညီေသာ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးႏွင့္ လိုက္(ဖ္) စတိုင္က ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ေနႏိုင္ျပန္သည္။

ဦးသိန္းစိန္က စကားနည္းသည္။ စီမံကိန္းျပတ္ျပတ္သားသား မရွိလွဟု ဆိုရန္ရွိေသာ္လည္း ခ်မွတ္ထားေသာမူကိုေတာ့ တေသြမတိမ္း လိုက္တတ္သည့္သေဘာ ေတြ႔ရသည္။ ေဒၚစုၾကည္က လူထုသိ၊ ကမၻာသိျဖစ္ၿပီး ျမန္မာလူထုႏွင့္ ကမၻာကလည္း သူမထံမွ အမ်ားအျပား ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကသည္။ ပါလီမန္အမတ္ေတြထဲမွာပင္ သူမက အျခားအမတ္ေတြထက္ ေခါင္းတစ္လံုးပိုျမင့္ေနသည္။ ယခုဆိုလွ်င္ ေဒၚစုၾကည္သည္ ဥပေဒကို ေဝဖန္သူထက္ ကိုယ္တိုင္ဥပေဒေရးဆြဲသူအျဖစ္ ပါဝင္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ဤအကူးအေျပာင္းကား ခက္ခဲေသာ အကူးအေျပာင္းတစ္ခုျဖစ္၏။

သူရဦးေရႊမန္းက ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အႀကံဳ ရင့္က်က္သူျဖစ္၏။ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ စစ္တပ္ကို ေနာက္ကြယ္မွ ႀကိဳးကိုင္လွဳပ္ရွားခဲ့သူျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ၌ သူကိုယ္တိုင္ လူထုေမတၱာကို ရရွိေရး၊ လူထုေထာက္ခံေရးအတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လွ်က္ရွိသည္။ စစ္တပ္ထဲ၌ အဓိကပါဝင္ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ ပါလီမန္အမတ္တို႔၏ ေထာက္ခံမႈရရွိေရးကလည္း သူ႔အတြက္ ႀကီးက်ယ္ေသာစိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း၌ မတူညီေသာ စရုိက္မ်ားရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၌ကား တူညီေသာအျမင္ႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္မ်ား ရွိေနၾကသည္။ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈတို႔ကိုလည္္း ေတြ႔ျမင္လာရသည္။ သူတို႔ခ်င္း ကြဲျပားျခားနားမႈ မည္မွ်ပင္ရွိေစ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပဳျပင္ေရးကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစႏိုင္ေလာက္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးျပႆနာမ်ား သူတို႔ထံတြင္ မေတြ႔ရေပ။ သူတို႔၏ ညီညြတ္ေသာ တြဲလက္မ်ားကို အရင္တစ္ပတ္အတြင္း ကမၻာကို ျပသႏုိင္ခဲ့ၾကသည္။

သူရဦးေရႊမန္းက စင္ကာပူႏွင့္ ၾသစေတးလ်ေရာက္စဥ္ စီးပြါးေရးရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ နည္းပညာအကူအညီရရွိေရးကို ထပ္ေလာင္းေျပာခဲ့သည္။ စီးပြါးေရးသမားမ်ားအတြက္ တံခါးမ်ား ဆက္လက္ဖြင့္လွစ္ေပးမည္စသျဖင့္ ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

အေမရိကဖက္ကို ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ပိတ္ပင္ခဲ့ေသာ ျပည္ဝင္ခြင့္၊ ျမန္မာျပည္ထုတ္ပစၥည္းမ်ားအား အေမရိကသို႔ တင္သြင္းခြင့္ ပိတ္ဆို႔ျခင္းမ်ား ရုတ္သိမ္းခဲ့သည္။ ဤအခ်က္တို႔သည္ အေမရိကန္တို႔၏ အလုပ္ကို အလုပ္ႏွင့္ သက္ေသျပ (Action for action) ေပၚလစီပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေျပာင္းလဲလာေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ သမၼတ အိုဗားမား၏ ေပၚလစီမွန္ကန္သည္ဟု သက္ေသျပရာလည္းေရာက္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီကူးေျပာင္းေရးအတြက္ စစ္တပ္ကိုေရာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုပါ မတူညီေသာ ေပၚလစီတို႔ျဖင့္ သူတို႔ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ၾကသည္။ ဆုေပး၊ ဒဏ္ေပးစနစ္မွန္သည္ဟု ယူဆရန္ရွိသည္။

ေျပာင္းလဲလာေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ကမၻာေပၚထင္ဟပ္ေသာ ပံုရိပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဤေခါင္းေဆာင္သံုးဦးစလံုးကို ခ်ီးက်ဴးရေပလိမ့္မည္။ သူတို႔သံုးဦး လက္တြဲညီညီ ႀကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ပို၍ေတာက္ပေသာ အနာဂတ္ကို ျမန္မာတို႔ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။သူတို႔သံုးဦးေရွ႕ခရီးကိုဘယ္လိုဆက္ၾကမလဲဆိုေသာအေျဖသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္ကံၾကမၼာျဖစ္ေနသည္။ လတ္တေလာ အေနအထားကို သံုးသပ္ရာမွာေတာ့ သူတို႔သံုးဦး၏ စီးေျမာေနေသာရစ္သမ္သည္ ဟန္ခ်က္ညီေနသည္ဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။

***(The writer is an Associate Professor in Political Science at Singapore Management University)
မူရင္းေဆာင္းပါး

ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more