ေရေပၚဆီ ( ၂ း ၂ )

စကၤာပူမွာ ဒီလုိင္စင္ေလးရေအာင္ လုပ္ေပးရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ႏုိင္ငံထဲမွာ ဒီလုိ လုိင္စင္ရေအာင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ကူညီပါ။ ဒါမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေတြက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈအေနနဲ႔ သက္ေသျပလုိ႔ မရဘူး။ မင္းကုိ ငါက ဦးစားေပးလုိ႔ မင္းက ငါ့ကုိ ဦးစားေပးတယ္။ ဒါပဲ။
တုိ႔ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးက ဒီအတုိင္းျဖစ္ေနတာ။ကူးစက္ေရာဂါရွိတဲ့ ေနရာမွာက်န္းမာေရးေကာင္းဖုိ႔သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေနသလုိမ်ိဳး ငါတုိ႔လည္း သန္႔ရွင္းေအာင္ ေနၾကရတာ။ မလြယ္ဘူးေနာ္။ ကုိယ္က်င့္တရားဒဏ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း ခံႏုိင္တဲ့လူေတြ ရွိမွ ရမယ္။

ေမး ။         ။ ဝန္ႀကီးေတြရဲ႕လစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူထုထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီး မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္ဆုိတာေရာ ရိပ္စားမိရဲ႕လား။
ေျဖ ။         ။ ဒါက လူထုရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ... ႐ုံးအလုပ္ဆုိတာ ဂုဏ္ရွိဖုိ႔တဲ့။ မဟုတ္ဘူး။ အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔မွာ ပါဝင္ေနရတာမွ ဂုဏ္ရွိတာ။ ဒါက Bob Rubin (အေမရိကန္ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးေဟာင္း) လုိပဲ။ သူက သက္တမ္းတစ္ခုခြဲ အလုပ္လုပ္တယ္။ အနားယူလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ Citigroup ထဲ ေရာက္သြားၿပီး အေမရိကန္ေဒၚလာ တစ္ရာဘီလီယံံအထိ ရသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အလန္ဂရိန္းစပင္း (Alan Greenspan - Former Federal Reserve Chairman) (အေမရိကန္ဗဟုိဘဏ္ဥကၠ႒) ဥကၠ႒ဘဝအေတြ႔အႀကံဳ၊ အဆက္အသြယ္ေတြကုိ အေျခခံၿပီး အလုပ္ကထြက္၊ အျပင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။

Hank Paulson (အေမရိကန္ဘ႑ာေရးဝန္္ႀကီးေဟာင္း) လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဒီမတုိင္ခင္ သူက Goldman Sachs ရဲ႕ စီအီးအုိ။ သူ ရွယ္ယာေတြကုိ ေရာင္းၿပီး အရဲစြန္႔လုိက္တယ္။ ဒီရွယ္ယာေတြရဲ႕ အတက္အက်က ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးအေနနဲ႔ လုပ္ေဆာင္မႈအေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္။ အလားတူပဲ၊ Larry Summers နဲ႔ Tim Geithner တုိ႔လည္း အလားတူပဲ။ (အေမရိကန္စီးပြားေရးပညာရွင္ Larry Summers ဟာ ၁၉၉၉ - ကေန ၂၀၀၁ - ခုအထိ ဘ႑ာေရးဝန္္ႀကီးလုပ္ခဲ့ၿပီး ယခု National Economic Council ရဲ႕ ဒါ႐ုိက္တာ လုပ္ေနပါတယ္။ Tim Geithner ကေတာ့ ၂၀၀၃ - ခုကေန ၂၀၀၉ - ခုအထိ နယူးေယာက္ Federal Reserve Bank ဥကၠ႒ျဖစ္ၿပီး ယခု ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး လုပ္ေနပါတယ္။)

ေပါ(လ္)ေဗာ္(လ္)ကာ (Paul Vokker) ကေတာ့ ရွားမွရွားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ။ (၁၉၇၉ - ကေန ၁၉၈၇ အထိ Federal Reserve ဥကၠ႒။ အုိဗားမားအစုိးရလက္ထက္မွာ Economic Recovery Advisory Board ရဲ႕ ဥကၠ႒)။ သူ႔လစာက နည္းနည္းေလး။ သူ႔ကုိ "ဘာလုိ႔ ဒီအလုပ္ လုပ္ေနတာတုန္း" လုိ႔ ေမးဖူးတယ္။ "Princeton မွာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ တန္းဖုိးရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေရးဝါဒနဲ႔ တုိ႔ကုိ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာ" လုိ႔ သူက ေျဖတယ္။သူ အနားယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း ဒါနဲ႔ ပုိက္ဆံရွာဖုိ႔ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ သူက ငါ့ရဲ႕ လီကြမ္းယုေက်ာင္း (LKY School) မွာ ဘာမွ မေပးရတဲ့ အဖြဲ႔ဝင္ပဲ။ အုိဗားမားအတြက္ အင္ဒုိနီးရွားမွာလည္း လုပ္ေပးရတယ္။ လစာအေနနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳ႐ုံ နည္းနည္းေလးပဲ။ သူကေတာ့ တကယ့္ကုိ ထူးဆန္းတဲ့လူ။ သူက သူ႔ရွိတာနဲ႔ လုံေလာက္ၿပီလုိ႔ ထင္တဲ့လူ။

သူလုပ္ခဲ့သမွ် အလုပ္ေတြထဲမွာ ပုိက္ဆံေကာင္းေကာင္း ရႏုိင္တာဆုိလုိ႔ စတုိးဆုိင္ေတြမွာ အရင္းအႏွီးလုပ္တဲ့ James Wolfensohn တုန္းကပဲလုိ႔ ထင္တယ္။ သူက သူပဲ။ အေမရိကမွာ ေပါ(လ္) ေဗာ္(လ္)ကာလုိလူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိလုိ႔တုန္း။ အေမရိကန္ေတြက သူတုိ႔ ဘာေတြ လုပ္ႏုိင္သလဲဆုိတာ သိၾကတယ္။ မိန္႔ခြန္းေရးေပးသူလား၊ နက္(တ္)ဝါ့(စ္) မွာလားစသည္ေပါ့။

ေမး ။         ။ မစၥတာလီ ေျပာခဲ့သလုိ စကၤာပူေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ဝန္ႀကီးေတြရဲ႕လစာက အဓိကပဲလုိ႔ဆုိရင္ ဘာ့ေၾကာင့္ စကၤာပူးရီးယန္းအမ်ားစုက ဒါကို လက္မခံႏုိင္ၾကတာလဲ။
ေျဖ ။         ။ ဘယ္အခ်က္ေတြ ကြဲျပားေနတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ေအာင္ ႏုိင္ငံမ်ိဳးစုံကုိလည္း ေရာက္ဖူး၊ ေလ့လာဖူးရတယ္။ ငါတုိ႔ေနတဲ့ေနရာက ေငြယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားတဲ့ေနရာ။ တုိ႔က ဥေရာပမဟုတ္၊ ဩစေတးလ်မဟုတ္၊ မတူညီတဲ့ ႏုိင္ငံေရးက်င့္သုံးတဲ့ အျခားေနရာေတြ၊ လူေနမႈအဆင့္မတူ၊ လူသားအရင္းအျမစ္အတြက္ လူဦးေရမတူတဲ့ ေဒသေတြမွာ မဟုတ္ဘူး။

ဒီစနစ္ကုိ ငါတုိ႔ ဆက္ထိမ္းထားႏုိင္မလား။

မင့္ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကုိၾကည့္။ သူတုိ႔ဇနီးေတြက လက္ဝတ္ရတနာေတြ ညႊတ္ေနေအာင္ ဆင္ထား၊ မင္းဇနီးကေရာ ဘယ္လုိလဲ။
ဆုိပါေတာ့၊ မင္းက ဒါမ်ိဳးေတြမွာ ၿပိဳင္ေနမယ့္ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ငါ့ဇနီးဆုိရင္ လက္ဝတ္ရတနာ မဝတ္တတ္ဘူး။ ေရႊေရာင္နာရီနဲ႔ ပုလဲလည္ဆြဲ ဝတ္ေကာင္းဝတ္မယ္။ ဝန္ႀကီးအားလုံး ဒီအတုိင္းပဲ က်င့္ရမယ္။ ဒီမူကုိ ငါတုိ႔ ဆက္ထိန္းႏုိင္မလား။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႀကီးႀကီးနဲ႔ တကယ္ ႐ုိးသား၊ ႀကိဳးစားတဲ့ လူေတာ္ေတြ ရွိရင္ေတာ့ ရမယ္။

တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ အစုိးရအသစ္ အၿမဲေျပာင္းေနမယ္ဆုိရင္ ဒီမူကုိ ဆက္ထိန္းလုိ႔ ရပါဦးမလား။ မရဘူး။ ဒီလုိဆုိ အျခားျပႆနာေတြ တက္လာတယ္။

စကၤာပူမွာ ဒီလုိင္စင္ေလးရေအာင္ လုပ္ေပးရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ႏုိင္ငံထဲမွာ ဒီလုိ လုိင္စင္ရေအာင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ကူညီပါ။ ဒါမ်ိဳးေပါ့။ ဒါေတြက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈအေနနဲ႔ သက္ေသျပလုိ႔ မရဘူး။ မင္းကုိ ငါက ဦးစားေပးလုိ႔ မင္းက ငါ့ကုိ ဦးစားေပးတယ္။ ဒါပဲ။

တုိ႔ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးက ဒီအတုိင္းျဖစ္ေနတာ။ကူးစက္ေရာဂါရွိတဲ့ ေနရာမွာက်န္းမာေရးေကာင္းဖုိ႔သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေနသလုိမ်ိဳး ငါတုိ႔လည္း သန္႔ရွင္းေအာင္ ေနၾကရတာ။ မလြယ္ဘူးေနာ္။ ကုိယ္က်င့္တရားဒဏ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း ခံႏုိင္တဲ့လူေတြ ရွိမွ ရမယ္။ ငါတုိ႔ ေခါင္းေဆာင္အရည္အေသြးေတြ က်ၿပီဆုိတာနဲ႔ အစုိးရရဲ႕ အရည္အေသြးလည္းက်၊ ပီေအပီလည္း ျပဳတ္ပဲ။

ေမး ။         ။ အစုိးရဝန္ႀကီးေတြရဲ႕လစာကုိ ထိပ္တန္း ပုဂၢလိကဝင္ေငြနဲ႔ တုိင္းတာၿပီးေပးဖုိ႔ ျပင္ဆင္ခဲ့တဲ့ လက္ရွိအစုိးရရဲ႕ (၁၄) ႏွစ္ကာလကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ သူတုိ႔ လုပ္ေဆာင္မႈေတြအေပၚမွာ ေက်နပ္အားရမႈ ရွိပါသလား။
ေျဖ ။         ။ အခုဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ သုံးႀကိမ္တုိင္သြားၿပီ။ ေရြးေကာက္ပြဲေရာက္တုိင္း ဝန္ႀကီးလစာကိစၥက ေပၚေပၚလာတာပဲ။ ဒီကိစၥကတကယ္လည္းအေရးႀကီးတယ္ဆုိရင္၊အစုိးရကလည္းလစာနဲ႔တန္ေအာင္လုပ္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ေျပာင္းရမွာေပါ့။ ပီေအပီလည္း ျပဳတ္ၿပီေပါ့။ အခု တုိ႔က အက်ိဳးအျမတ္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တယ္။ ဒီမူက အလုပ္ျဖစ္ေနတယ္။
ဒီမူဆက္ၿပီး အလုပ္ျဖစ္ေနဦးမလား။ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ။

ဒါကုိ ျပန္ၿပီး ခ်ိန္ဆၾကည့္ဖုိ႔ေရာ လုိမလား။ ေအး ... လုိမယ္။ စီးပြားေရးအေျခအေနနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြ ဘယ္လုိရွိမယ္ဆုိတာ ငါတုိ႔ မသိဘူး။ တခ်ိဳ႕ပုဂၢလိကစီးပြားေရးက တုိးတက္တာျမန္ၿပီး တခ်ိဳ႕က ေႏွးတယ္။ ဒီေဖာ္ျမဴလာကုိေတာ့ ညွိယူရမယ္။
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ က်င့္သုံးခဲ့တာကုိ မင္းၾကည့္ပါလား။ မင္းကေတာ့ ဒီဟာကုိ ထုိက္တန္တယ္ဆုိၿပီး ငါက မင္းကုိ အဆင့္တစ္၊ ႏွစ္၊ သုံး၊ ေလးဆုိၿပီး သတ္မွတ္ေပးတယ္။ မင္းက အဆင့္တစ္ဆုိရင္ အေကာင္းဆုံးေဆး႐ုံမွာ တက္၊ အေကာင္းဆုံးဆုိင္မွာဝယ္ စသျဖင့္ေပါ့။

ဆုိင္ေတြက ပစၥည္းေကာင္းေတြခ်ည္းပဲတင္၊ ဝယ္စရာ ပုိက္ဆံမရွိေတာ့ အဲ့ဒီစနစ္လည္း ပ်က္ကေရာ။ မင္းလုိခ်င္တဲ့ ပစၥည္း ရ၊ မရ၊ ရွိ၊ မရွိဆုိတာကုိ ေငြက အဓိက ဆုံးျဖတ္ေပးေနတယ္။ တစ္ေယာက္က ေျပာမယ္ "ဒီလုိင္စင္ မင္းကုိ ခ်ေပးမယ္။ ဒီလုိင္စင္နဲ႔ ေဒၚလာမီလီယံခ်ီၿပီး ရွာလုိ႔ရတယ္။ ရရင္ ငါ့ကုိ ဒီေလာက္ေပးရမယ္" တဲ့။ အဲ့ဒီမွာ ကုိယ္က်င့္တရားက စပ်က္ေနၿပီ။ ႐ုရွားအရာရွိေတြ၊ တ႐ုတ္အရာရွိႀကီးေတြ၊ ဗီယက္နမ္အရာရွိႀကီးေတြ တရားပ်က္တာဟာ ဒီက စတာ။

တုိ႔က ကုိယ့္က်င့္တရား မပ်က္ေသးဘူး။ ပ်က္တာနဲ႔ ၿပီးေရာပဲ။ စီးပြားေရးအက်ပ္႐ုိက္ေနစဥ္မွာေတာင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူေတြက ငါတုိ႔ဆီ လာေနၾကတုန္းပဲ။ "အုိေက ... ပစၥည္းေတြ ေစ်းက်ေနတုန္း စကၤာပူမွာ လာၿပီး စီးပြားေရးလုပ္ထားမယ္။ ငါ့စီးပြားေရးလည္း အဆင္ေျပလာေရာ စီပြားေရးအက်ပ္႐ုိက္မႈကေနလည္း နလန္ထူလာမယ္။ ၿပီးရင္ ကုိယ့္ေဒသကုိ ျပန္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္မယ္" လုိ႔ သူတုိ႔က ေျပာတယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ငါတုိ႔က တိက်တယ္။ ႐ုိးသားတယ္။ ယုံၾကည္လုိ႔ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္။ ေပၚလစီကုိ ငါတုိ႔က ခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး မလုပ္ဘူး။

ေရေပၚဆီ ( ၂ )

 ဇင္ေ၀ေသာ္