ေရေပၚဆီ (၁)

ေခါင္းေဆာင္ဟာ အေျခခံ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနရပါတယ္။ အုိင္က်ဴျမင့္ဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုသာပါ။ အီးက်ဴ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္၊ ေရရွည္အလုပ္လုပ္ႏုိင္မႈ၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခုိင္မာမႈ၊ အႀကံေကာင္းဉာဏ္ေကာင္းရွိမႈ - စတဲ့ တျခားအရည္အခ်င္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး လုိအပ္ပါတယ္။

ေမး ။     ။ ေခါင္းေဆာင္မႈပုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စကၤာပူရင္ဆုိင္ေနရတာက ဘာလဲ။

ေျဖ ။    ။တုိ႔မွာ လူဦးေရ သုံးသန္းပဲ ရွိတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္နဲ႔ ျပည့္စုံံတဲ့လူ (၁၀၀) ေလာက္ ထြက္လာႏုိင္တယ္။ အဲ့ဒီအထဲက ျပန္စစ္ယူရင္ (၂၀) သုိ႔မဟုတ္ (၃၀) ေလာက္ က်န္မယ္။ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းဆုိင္ရာေတြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ထြက္လာတယ္။ ႏုိင္ငံေရးေလာကအတြက္ မရွိလာဘူး။ ဆုိလုိတာက ႏုိင္ငံေရးထဲကုိ သုံးဆယ္ေက်ာ္၊ ေလးဆယ္ျပဴျပဴမွာ (ေလးဆယ္ဝန္းက်င္မွာ) ႏုိင္ငံေရး စလုပ္ေနရမယ္။ ေနာက္က်သြားၿပီဆုိရင္ လူထုနဲ႔ ဆက္သြယ္မႈ ျပတ္သြားတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရတာမ်ိဳး၊ ကေလးေတြကုိ နမ္းရတာမ်ိဳးေတြ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

၂၀၀၁ - ခုႏွစ္မွာ ငါတုိ႔ (မ်ိဳးဆက္သစ္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ) ရေအာင္ မရွာႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေဒါက္တာသုံးေယာက္ကုိ ဆြဲထုတ္ခဲ့ရတယ္။ တကယ္ဆုိ သူတုိ႔ သုံးေယာက္စလုံးက သူတုိ႔ပညာနဲ႔ သူတို႔ ထိပ္တန္းေတြခ်ည္းပဲ။ Ng Eng Hen, Vivian Balakrishnan ရယ္၊ Balaji Sadasivan ရယ္။ ဗလႀကီး (Balaji) ဆုိရင္ ထိပ္တန္း ဦးေႏွာက္ခြဲစိတ္ကုဆရာဝန္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးမွာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ျဖစ္မလာဘူး။

ေမး ။     ။ ဒီကိစၥအတြက္ ေဝဖန္ေနၾကတာက ဒီစနစ္က အထက္ကေန ေအာက္ေျခကုိ လွမ္းေရြးတဲ့စနစ္တဲ့။ ႏုိင္ငံထဲက လူေတာ္ေတြကုိ ေရြးၿပီး ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ႏုိင္မယ့္ လူေတြကုိ မစၥတာလီကုိယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္တာတဲ့။

ေျဖ ။    ။မဟုတ္ပါဘူး။ တုိ႔က ထိပ္တန္းဆရာဝန္၊ ထိပ္တန္းခြဲစိတ္အထူးကု၊ ထိပ္တန္းစာရင္းစစ္ေတြ ဆုိၿပီး ေရြးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မူဝါဒက သူတုိ႔ကုိ ေရြးတာပါ။ တုိ႔က လူေတာ္ အနည္းစုေလးကုိပဲ ၾကည့္ၿပီး သူတုိ႔အထဲက အလားအလာ ရွိသူေတြကုိ ရွာယူရတာေပါ့။

ေမး ။     ။ စစ္တပ္နဲ႔ဆုိင္တဲ့ကိစၥေတြမွာေတာ့ ဒီလုိေရြးခ်ယ္မႈမ်ိဳး ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲမွာေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ၿပိဳင္ဖုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ေရြးတာကအစ ပါဝင္ေနတာဟာ တစ္မ်ိဳးပဲလုိ႔ မထင္မိဘူးလား။

ေျဖ ။    ။မထင္မိပါဘူး။ အစုိးရအဖြဲ႔ကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမာင္ႏွင္ေပးေနရတယ္။ ကံေကာင္းမယ္ဆုိရင္ အစိုးရကုိ လည္ပတ္ေစတာ၊ ဝန္ႀကီးေရြးခ်ယ္တာေတြသာမက လူေတြကုိပါ သူ႔ဖက္ပါလာေအာင္ စြမ္းႏုိင္တဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ ရႏုိင္တယ္။

ကုိယ့္ပါတီထဲမွာကုိပဲ လူေပါင္းစုံ ရွိေနရတယ္။ ေကာ္ဖီဆုိင္ေတြမွာ အခ်ိန္ကုန္တတ္တဲ့ လူေတြဟာ အေျခခံလူထုနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ေတာ္ၾကတယ္။ Ong Ah Heng ဆုိရင္ ငါ့ရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးပဲ။ သူက လက္ေတြ႔က်တဲ့ အေျခခံလူတန္းစားထဲကလာတာ။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကုိ National Transport Workers' အဖြဲ႔ထဲ ထည့္ၿပီး Nee Soon မဲဆႏၵနယ္မွာ ဝင္ၿပိဳင္ဖုိ႔ တြန္းေပးလုိက္ၾကတယ္။

ပါတီတစ္ခုမွာ လူေပါင္းစုံလုိတယ္။ ဒါဆုိ သူတုိ႔က ဝန္ႀကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္ႏုိင္မလား။ ပီေအပီရဲ႕ တည္ေထာင္သူ အဖြဲ႔ဝင္ တုိခ်င္ခ်ိဳင္ ေျပာတာတစ္ခုရွိတယ္ "စိတ္မပူပါနဲ႔၊ သူဟာ ထာဝရ အတြင္းေရးမွဴးအေနနဲ႔ပဲ ရွိေနပါလိမ့္မယ္" တဲ့။

ေမး ။     ။ ပါတီထဲမွာ လူေပါင္းစုံ ရွိေနရမယ္ဆုိေပမယ့္ လူထုရဲ႕အျမင္ကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ပညာေရးက႑တစ္ခုအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ေနၾကတာ ဆုိတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။

ေျဖ ။    ။အစုိးရက ပညာေရးက႑တစ္ခုကုိပဲ ၾကည့္ၿပီး ေရြးတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆကေတာ့ လုံးဝအမွားပဲ။ ပညာေရးကုိ အရင္ၾကည့္တယ္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါက ပထမအဆင့္ပဲ။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ဂ်င္နရယ္အီလက္ထရစ္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ IBM မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မုိက္က႐ုိေဆာ့(ဖ္)မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေခါင္းေဆာင္ဟာ အေျခခံ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနရပါတယ္။ အုိင္က်ဴျမင့္ဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါက အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုသာပါ။ အီးက်ဴ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္၊ ေရရွည္အလုပ္လုပ္ႏုိင္မႈ၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခုိင္မာမႈ၊ အႀကံေကာင္းဉာဏ္ေကာင္းရွိမႈ - စတဲ့ တျခားအရည္အခ်င္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး လုိအပ္ပါတယ္။ ပညာရပ္တစ္ခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရးတစ္ခုခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီအရည္အခ်င္းေတြနဲ႔မွ အလုပ္လုပ္လုိ႔ ရတယ္။ SIA (Singapore International Airline) က စီအီးအုိ ခ်ဴးေခ်ာင္စိန္ဆုိရင္ စကၤာပူတကၠသုိလ္က ဘြဲ႔၊ Imperial Collage က မာစတာဘြဲ႔ ရေပမယ့္ စေကာလားတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပဲ။ လူေတြကုိ နားလည္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ႏုိင္တယ္။ စီးပြားေရးသေဘာကုိ နားလည္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ SIA လည္း အေျခအေန ေကာင္းေနရတယ္။ (ဒါ့ေၾကာင့္ SIA အေျခအေန ေကာင္းေနတာ။)

ေမး ။     ။ လူထုႀကီးကေတာ့ ဒီေန႔အထိ ေဒါက္တာ Toh ရဲ႕အျမင္ကုိ အာ႐ုံက်ေနၾကတုန္းပဲ။ လူထုက သူတုိ႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ကုိ ကုိယ့္ႀကိဳးစားမႈကုိ အေျခခံၿပီး တစ္ဆင့္ခ်င္း တက္လာတာကုိပဲ ျမင္ခ်င္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ခ်က္ခ်င္းေရြးၿပီး ရာထူးႀကီးႀကီးေနရာ ေပးလုိက္တာမ်ိဳးကုိ သိပ္ သေဘာမေတြ႔ၾကဘူး။

ေျဖ ။    ။ေအာက္ေျခက ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ဒီေန႔ကမၻာမွာ မရွိဘူး။ ရွိရင္ ငါ့ကုိ ျပပါ။ အေမရိကန္ သမၼတေလာင္းေတြကုိ ဘယ္လုိေရြးသလဲ။ ေအာက္ေျခလူတန္းစားကလား။ မဟုတ္ဘူး။ ဒီမုိကရက္နဲ႔ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ပါတီေတြရဲ႕ ထိပ္သီးအုပ္ေတြထဲကေန ေရြးယူရတာ။

ဘားရက္အုိဘားမား ဝင္လာတယ္။ သူ႔အတြက္ အခြင့္အေရး ဘယ္ေလာက္ ရွိသလားဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ခ်က္ၿပီး တက္လာတာ။ အေျခခံမူေတြကုိ စနစ္တက် ျပင္ဆင္ခဲ့တာ။ သူမ်ား အာ႐ုံမက်တဲ့ လူနည္းစု တစ္သီးပုဂၢလပါတီးေလးေတြကုိ သူက ဦးတည္ထားခဲ့တာ။ သူ႔ကုိ သိပ္အေလးမထားခဲ့တာဟာ ဟီလာရီရဲ႕အမွားပဲ။ သူႏုိင္ၿပီး သမၼတေလာင္း လ်ာထားခဲ့လုိက္ရတယ္။ ေနာက္ဆုံး ဘာျဖစ္လဲ။ အေမရိကန္ေတြက "အုိေက၊ လူမည္းကုိ သမၼတတင္ၾကည့္ရေအာင္။ ဒါက အျဖဴလူမ်ိဳးႏုိင္ငံမွာ (လူျဖဴႏုိင္ငံမွာ) လူမည္းသမၼတျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ နာမည္လည္း က်န္တာေပါ့။ ဒီလူမည္းက လူေတာ္တစ္ေယာက္" လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။

ရီပတ္ဘလင္ကန္ပါတီကုိၾကည့္။ သူတုိ႔ ဘယ္က ေရာက္လာၾကတဲ့လူေတြလဲ။ ဂြ်န္မက္ကိန္းဆုိရင္ စစ္ပြဲသူရဲေကာင္း၊ သူ႔အေဖက ၾကယ္ေလးပြင့္ သူရဲေကာင္း။ သူ ဆီးနိတ္ရာထူး ရတယ္။ ေဂ်ာ့ဘု(ရွ္)နဲ႔ ဝင္ၿပိဳင္တယ္။ ႐ႈံးတယ္။ ေနာက္ဆုံး ၂၀၀၈ - မွာ သမၼတ လ်ာထားခံရတယ္။

ၿဗိတိန္ ကြန္ဆာေဗးတစ္ပါတီရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိၾကည့္ဦး။ သူက Eton နဲ႔ Oxford မွာ ေက်ာင္းၿပီးတယ္။ ကြန္္ွဆာေဗးတစ္ အမတ္ေတြကုိယ္တုိင္က သူ႔ကုိ ေရြးတာ။ အားလုံးက အထက္တန္းလႊာက လူေတြ။

တ႐ုတ္ျပည္က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကုိ ဆက္ၾကည့္ဦး။ ပထမ ေတာ္လွန္ေရးကာလတုန္းကေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာ္စီတုန္း အာဏာရၿပီးကတည္းက အားလုံးကုိ ေဘးဖယ္ပစ္လုိက္တာ ေနာက္ဆုံး သူ႕မွာပဲ အာဏာရွိေတာ့တယ္။ သူမေသခ်င္အထိ ကိစၥေတာ္ေတာ္္မ်ားမ်ား သူကုိယ္တုိယ္တုိင္ပဲ ဆုံးျဖတ္တယ္။

အရွိကုိ အရွိအတုိင္းပဲ ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ အာဖရိကန္ ေနရွင္နယ္ကြန္ဂရက္ကုိ ၾကည့္ဦး။ အာဖရိကန္လူထုႀကီး ဆုံးျဖတ္တာလား။ မဟုတ္ဘူး။ နယ္လ္ဆင္ မင္ဒဲလား။ သူက လြတ္လပ္ေရး ေခါင္းေဆာင္။ ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေနခဲ့တယ္။ သူ အနားယူေတာ့ သူ႔ေဘးမွာ ေမြးထားတဲ့အဖြဲ႔က ဆက္လုပ္တယ္။ ဒါ ေအာက္ေျခလူတန္းစားလား။

ေမး ။     ။ အရည္အခ်င္းအေၾကာင္း ေျပာေနေပမယ့္ စကၤပူက တစ္ပါတီထဲကပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေတာ့ ပီေအပီ တစ္ပါတီက သက္မွတ္တဲ့ အရည္အခ်င္းပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာေပါ့။

ဆက္ရန္ -

တင္ခဲ့ျပီးေသာ အခန္းအခ်ိဳ႕
နားဝင္မခ်ဳိတဲ့ အမွန္တရားတခ်ိဳ႕ (၁)
လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစကားနဲ႔ ဘာသာတရား ( ၆ း ၁ )
စီးပြားေရး ပဥၥလက္ (၁)

ဇင္ေ၀ေသာ္