စီးပြားေရး ပဥၥလက္ ( ၆ )

ေမး ။     ။ ဝင္ေငြကြာဟမႈေတြက ပိုျပီးက်ယ္ျပန္ ့လာတာေၾကာင့္ လစာနည္းတဲ့လူေတြကို ျပန္လည္ျဖန္ ့ေဝေပးဖို ့ စကၤာပူအစိုးရမွာ ဖိအားေတြ က်ေရာက္ေနတာေကာ မျဖစ္နုိင္ဘူးလား။

ေျဖ။    ။မင္းေျပာခ်င္တာက ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြကအစိုးရရဲ႕ဆန္ ့က်င္ေရးသမားေတြလို ့လား။ဒါ့ေၾကာင့္ငါတို ့ကေျပာင္းရမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ "အိုေက၊ ငါတို ့ေတာ့ ဒီမဲေတြရႈံးဖို ့ရာရွိေနျပီး အထက္ပိုင္းလူတန္းစားေတြ သေဘာက်ေအာင္လုပ္ၾကဦးစို ့” လို ့ေျပာရမွာလား။ ဆိုလိုတာက ဒါက နိုင္ငံေရး .. ေလ။

တကယ္လို ့အထက္လူလတ္တန္းစားေတြအနိမ့္ပိုင္းလူလတ္တန္းစားေတြထက္ပိုနည္းေနမယ္ဆိုရင္ငါတို ့ကနည္းနညး္ေလွ်ာ့ေပးဖို ့လိုလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကိုစနစ္တက်ငါတို ့ေလ့လာၾကည့္ပါတယ္။ လူဦးေရဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားက ကိုယ္ပိုင္အိမ္မွာ ေနနုိင္ၾက သလဲ၊ ေလးခန္းရွိတဲ့အိမ္မွာေနသူေတြဟာဟိုတုန္းကထက္လူလတ္တန္းစားလို႕ယူဆစရာရွိခဲ့ဖူးတယ္။ဒါေပမယ့္ ေလးခန္းအိမ္ကိုဝယ္ရင္အစိုးရဆီက ေငြပိုျပီးရနုိင္တယ္ဆိုတာသိေတာ့သံုးခန္းပဲတတ္နုိင္သူေတြကလည္း ေလးခန္းေတြဝယ္လာၾကတယ္။

ဒီထက္ပိုျပီးေတာ့ သူတို ့ကိုေပးသင့္တယ္လို ့ မထင္မိဘူး။ ပိုေပးမိရင္ လူေတာ္ေတြ စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။ ငါတို ့သူတို ့ကိုျပန္မွ်ေဝေပးနုိင္တာကလူတုိင္းအိမ္ရရွိေရးပဲ။စကၤာပူလူမ်ိဳးတုိင္းအိမ္ရွိရမယ္။အဲ့ဒီအိမ္ကလည္း ေျမေစ်းထည့္မေပါင္းပဲ ရက္ရက္ေရာေရာေရာင္းေပးထားတာ။ အႏွစ္သံုးဆယ္ေလာက္ၾကာျပီး အနားယူျပီဆိုေတာ့ အိမ္ရဲ့တန္ဖိုးက အမ်ားၾကီးတက္သြားျပီ။

ဒါျပီးေတာ့ CPF ။ အစိုးရက CPF ပိုရဖို ့့ၾကိဳးစားေနတယ္။ သူတို ့သံုးစြဲပစ္လိုက္မွာစိုးလို ့မဟုတ္ဘူး။ သူတို ့အနားယူျပီးတဲ့ေနာက္ေငြ ရွိေနရစ္ေအာင္လို ့။က်န္းမာေရး၊ကေလးေတြရဲ့ပညာေရးစတာေတြအတြက္ေပါ့။ ျပီးေတာ့အပိုေငြထြက္လာမယ္ဆိုရင္စကၤာပူေဝစုနဲ ့စီးပြားေရး ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးေဝစု ဆိုတာေတြ ေပးဖို ့ရွိတယ္။

ေမး ။     ။ မစၥတာလီေျပာတာကို နားေထာင္ရရင္ နိုင္ငံျခားအလုပ္သမားေတြကိုဝင္ခြင့္ျပဳ၊ အထက္တန္းလႊာေတြ ဝင္ေငြပိုရေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ရံုတင္မကဘဲ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြကိုလည္းသူတို႕လိုခ်င္တဲ့လစာပမာဏရေအာင္ပိုျပီးလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနပါတယ္။ အိမ္ရရွိေရးနဲ႕ CPF ကိစၥေတြကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီထက္ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္လို ့့ရဦးမလား။

ေျဖ ။    ။ တို ့မွာ Workfare ရွိတယ္။ (ဝင္ေငြနည္းတဲ့အလုပ္သမားေတြကို ဝင္ေငြျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ စီမံကိန္း)။ ဒါက အစပိုင္းပဲရွိေသးတယ္။ ျပန္ျပီးေလ့လာဆန္းစစ္ၾကည့္ရဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိကက်တဲ့အခ်က္ကေတာ့ အလုပ္လုပ္မွရမယ္။ အိပ္ေနတဲ့လူကိုေတာ့ မေပးဘူး။ ဒါကိုလုပ္ေတာ့ လုပ္ရမယ္။ သိပ္ျမန္မယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ဒါကဟိုးေလးတေၾကာ္ျဖစ္သြားနုိင္တယ္။

ေမး ။     ။ တကယ္က ဒီ Workfare ကကို မစၥတာလီ သတိေပးခဲ့တဲ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို စျပီးယိုယြင္းေစႏိုင္င္လိမ့္မယ္ မဟုတ္လား။

ေျဖ ။    ။ မထင္မိပါဘူး။ Workfare မရခင္ သူကအလုပ္လုပ္ေနမွရမွာ။

ေမး ။     ။ မွန္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒအေျခခံက အသက္ ၃၅ ႏွစ္ရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ပတ္မွာ ၂ ရက္၊ ၃ ရက္ အလုပ္လုပ္ေနရမယ္။ ဒါမွ သူဝင္ေငြစံညႊန္းနဲ ့ပတ္သက္လို ့ …

ေျဖ ။    ။ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီတုန္းက စကၤာပူမွာ စီးပြားေရးက်ဆင္းေနတယ္။ သူတို ့ကို ဆြဲထုတ္ျပီး ကူညီထားၾကရတယ္။ Workfare ကိုရဖို ့လူတစ္ေယာက္ဟာအလုပ္ရွိကိုရွိေနရမယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒက ပ်က္မသြားပါဘူး။

ေမး ။     ။ Workfare က တကယ္ေတာ့ စီးပြားေရးေကာင္းေနစဥ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ တင္ခဲ့တာပါ။ တစ္ခုခုလုပ္ျပီဆိုရင္ ၾကိဳတင္မျမင္နုိင္တဲ့ကိစၥတစ္ခ်ိဳ ့ကိုလည္း အရဲစြန္ ့ျပီးလုပ္ၾကည့္ရတတ္ပါတယ္။ သူတို႕အလုပ္လုပ္ေနဖို႕ လုိတယ္ ဆုိတာ လူထုၾကီးသိေနရန္ ျပီးတာပါပဲ။

ေျဖ ။    ။ မထင္မိပါဘူး။တို ့က အမ်ားၾကီးေပးလိုက္ရင္ေတာ့ လူေတြကအလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လံုေလာက္ရံုေလးပဲေပးျပီး သူတို ့ကိုလည္း ၾကိဳးတင္းထားမယ္ဆိုရင္ သူတို ့လည္းသေဘာေပါက္လာမွာပါ။ ငါ့မွာ အရည္အခ်င္းပိုရွိလာရင္ ဝင္ေငြလည္း ပိုလာမယ္ ဆုိတာမ်ိဳးေလ။

ဒါေၾကာင့္ ငါတို ့SPUR ကိစၥအတြက္ တအားၾကိဳးစားေနၾကတာ။ (Skills Programme for Upgrading and Resilience) ျပီးရင္ အလုပ္အကိုင္အတြက္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးတာေတြရွိတယ္။ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ဆက္လုပ္ၾကဖို ့ တို ့က အားေပးတယ္။ ဒါမွ ႏိုင္ငံစီးပြားေရးတက္မယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့စီးပြားေရးတက္လာရင္ သူတို ့ဝင္ေငြလည္းတိုးလာတယ္။ ဒီေန႕ေခတ္ၾကီးထဲမွာ မင္းဘယ္ေလာက္လစာရသင့္သလဲဆိုတာ မင္းမွာ အသိပညာနဲ႕အရည္အခ်င္း ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာနဲ ့ သတ္မွတ္တယ္။ ဆိုပါေတာ့ မင္းက သိပ္ေတာ္တဲ့လူ၊ ဒါေပမယ့္ ေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းခ်စရာပစၥည္းမရွိဘူး။ ဒါဆိုရင္ မင္းဘာရႏိုင္ဦးမလဲ။

ေမး ။     ။ ဝင္ေငြကြာဟမႈနဲ ့ ပတ္သတ္လို ့လူထုခံစားေနရတာကို နားလည္ျပီး .. လစာကြာျခားမႈပမာဏေတြကို စနစ္တက်တြက္ခ်က္ျပီး ဒါကိုေျဖရွင္းဖို ့ေပၚလစီခ်မွတ္ျပီးလုပ္ရရင္ အစိုးရအတြက္ပိုေကာင္းမယ္လို ့ မထင္မိဘူးလား။ ဥပမာ ျပည္သူဝန္ထမ္းေတြဆိုရင္ GDP နဲ ့တြဲျပီး ေဘာနပ္ရေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ ့့အၾကံျပဳၾကတာက တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြ မညီမွ်မႈကိုလည္း ဒီလိုGDPနဲ ့တြဲေပးထားရင္ေကာင္းမယ္။အထူးသျဖင့္ အနိမ့္ဆံုးဝင္ေငြ ရွိသူေတြကိုေပါ့။

ေျဖ ။    ။ ျပည္သူ ့ဝန္ထမ္းေတြကိုက်ေတာ့ သူမ်ားေတြနဲ ့့ျပိဳင္ျပီး လစာေပးထားမွရတယ္။ ဆိုလိုတာက ပုဂၢလိကစီးပြားေရးေတြကေပးသလို ေပးထားရတယ္။ သမၼတ ပညာသင္ဆု၊ နိုင္ငံျခားပညာသင္ဆု၊ SAF ၊ ျပည္သူရဲ့ စတာေတြရဲ့ အေရအတြက္ကို တို ့ေလ့လာၾကည့္ထားၾကျပီးသားျဖစ္တယ္။ ဂ်ဴနီယာေကာလိပ္ကထြက္လာတဲ့ လူေတာ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ့အေရအတြက္နဲ ့ မဟပ္မိဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို ့ကကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ ့ကိုယ္ပညာသင္တာ၊ ပုဂၢလိကေထာက္ပံ့တဲ့ ပညာသင္ဆုနဲ ့ပညာဆက္သင္တာေတြရွိေနလို ့ ေနာက္ဆံုးေကာက္ခ်က္ ကေတာ့ အစိုးရက ပုဂၢလိကဆိုတာ စကၤာပူထဲမွာတင္ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ကမာၻလံုးကို ဆိုလိုတာ။ ဒါကျဖစ္ေနတဲ့ အမွန္တရားပဲ။ ေရွာင္ေနလို ့မရဘူး။ ရင္ဆိုင္ၾကရမယ္။

ေမး ။     ။ ျပည္သူဝန္ထမ္းေတြအဖို ့ ဝင္ေငြကြာဟမႈနည္းသြားေအာင္လုပ္နုိင္ရင္ သူတို ့လည္း ေဘာနပ္ရလာမယ္လို ့ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္။

ေျဖ ။    ။ (ရီလ်က္) ဝင္ေငြကြာဟမႈ ဒီထက္ပိုက်ဥ္းသြားေအာင္ဆိုရင္ေတာ့ အစိုးရစစ္စတန္ၾကီးတစ္ခုလံုး ေပါင္းေပးတာေတာင္ ရမွာဟုတ္ဘူး။ ဂ်ပန္ေတြကိုၾကည့္။ ဖြံ ့ျဖိဳးျပီးနုိင္ငံေတြထဲမွာ ဂ်ပန္ေတြဟာ လူသားအခ်င္းခ်င္း တန္းတူအခြင့္အေရးရရွိေရးဆိုတဲ့ မူဝါဒကို အားအေကာင္းဆံုးလက္ကိုင္ျပဳထားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြပဲ။ သူတို ့အလုပ္အၾကီးအကဲေတြကို ရက္ရက္ေရာေရာေပးတာ တစ္သက္လံုးအလုပ္ခန္ ့ထားတာတို ့ေလ။ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ဖိအားေအာက္မွာ သူတိုလည္း မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ဆိုနီနဲ ့နစ္ဆန္ဆိုရင္အခုအေနာက္တိုင္းသားေတြကို ငွားေနျပီးလူေတာ္ေတြရဖို ့ သူတို ့လည္း ျပိဳင္ပြဲထဲ ဝင္လာၾကျပီ။ ကမာၻထဲကိုဝင္ယွဥ္ျပိဳင္ႏိုင္ဖို ့ သူတို ့မူဝါဒကို ဂရုမစိုက္နိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အလုပ္လုပ္တာ ပိုမ်ားလာေလေလ သူတို ့စနစ္လည္း ေျပာင္းရေလေလ ျဖစ္လာမွာပဲ။

ဟိုုတုန္းကဆိုဒါမ်ိဳးေတြဂ်ပန္မွာျမင္ကိုမျမင္ရတာ။အခုဆိုေဆာင္းရာသီမွာတံတားေအာက္အိပ္ေနတဲ့လူေတြရဲ့ဓာတ္ပံုေတြ ေတြ ့လာရျပီ။ သူတို ့စစ္ပြဲေတြျဖစ္ေတာ့ အဆင္းရဲဆံုးလူတန္းစားျဖစ္တဲဲ့ လယ္သမားေတြက အထိအနာဆံုး၊ သားေတြဆံုး၊ အိမ္ေတြဆံုးနဲ ့၊ ဒါေၾကာင့္လူထုၾကီးတစ္ရပ္လံုးက သူတို ့ (ဆင္းရဲသားလယ္သမားေတြကို) ျပန္ျပီးေက်းဇူးဆပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ လွဳိက္လွဳိက္လွဲဲလွဲကို ရွိၾကတယ္။

ျဗိတိသွ်ေတြလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ အျပစ္မကင္းဘူးဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ ရွိၾကတယ္။ အသက္အိုးအိမ္ေတြ တကယ္ဆံုးရႈံးခဲ့ရတာက Oxbridge က အရာရွိၾကီးေတြ မဟုတ္ဘူး။ အရာရွိငယ္ေတြ၊ မျဖစ္မေန စစ္တပ္ထဲဝင္ခဲ့ရတဲ့ စစ္သားေတြပဲ။ ဒီေတာ့ လူခ်မ္းသားေတြက ေလဘာပါတီရဲ့ ေထာက္ခံမႈ၊ ကြန္ဆာေဗးတစ္ပါတီရဲ့ ေမြးစားက်င့္သံုးမႈနဲ ့ မူတစ္ခု ခ်မွတ္လာၾကတယ္။ အထက္တန္းလႊာက လူေတြဟာ ဒီအတြက္အေၾကြးေတြ တင္ေနၾကတုန္းပဲေပါ့။ ဒါနဲ ့ ဆင္းရဲသားေတြကို ေထာက္ပံ့လာၾကတာ။

ဒါ့ေၾကာင့္ျဖစ္လာနိုင္တဲ့ဆိုးက်ိဳးကို သူတို ့မစဥ္းစားၾကဘူး။ လူေတြအလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ျပီး စစ္စတန္တစ္ခုလံုးလည္း အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မာဂရက္သက္ခ်ာက အဲဒီမူကို ေျပာင္းပစ္ခဲ့တာ၊ တိုနီဘလဲယားက ဆက္လက္က်င့္သံုးတာ။ ေဂၚဒင္ဘေရာင္းက ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြရဲ့ ေထာက္ခံမဲေတြကို လိုခ်င္ေတာ့ လမ္းေဟာင္းဖက္ကို ျပန္ျပီး ဦးလွည့္ေနျပန္ေရာ။

နားလည္ထားဖို ့က တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြ “ မွ်တမႈ ျပႆနာက ဒီအတိုင္းပဲ အျမဲရွိေနမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါက ဘယ္ေလာက္ၾကာႏိုင္မလဲ။ ဆယ္ႏွစ္၊ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္၊ အႏွစ္သံုးဆယ္။ ဟုတ္ျပီ၊ ဒါျပီးေတာ့ ဘာလာဦးမလဲ။ နည္းပညာေတြ၊ ယွဥ္ျပိဳင္လာသူအသစ္ေတြ၊ မတူညီတဲ့ အလုပ္လုပ္ပံုေတြ၊ လိုက္(ဖ္)စတိုင္လ္ေတြက ငါတို ့အေပၚ က်ေရာက္လာဦးမွပဲ..”

ေမး ။     ။ စည္းပြားေရးကိစၥေတြမွာ အစိုးရက ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ သိပ္မ်ားလြန္းတယ္ဆိုတဲ့အျမင္နဲ ့ပတ္သက္လို ့ မစၥတာလီ ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ စီးပြားေရးက႑ေတြကို အစိုးရကပဲ ထိန္းထားသင့္တယ္လို ့ သူတို ့ယံုၾကည္ထားတဲ့ ေရွးေရွးႏွစ္ေတြတုန္းက ေျပာခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုအထိ အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ စီးပြားေရးက႑ေတြက ေတာ္ေတာ္ၾကီးမ်ားေနေသးတယ္။ ဒီကိစၥ၊ ဒီျပႆနာဟာ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္ေနဦးမယ္လို ့ ထင္ပါသလား။

ေျဖ ။    ။ လူေတာ္ေတြက အစိုးရအလုပ္ထဲကို မဝင္ဘဲ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးေတြထဲ ပိုပိုျပီးဝင္ေနမယ္။ သူတို ့ကိုလည္း နိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြဆီမွာ ဆံုးရွံဳးလိုက္ရတာမဟုတ္ဘဲ သူတို ့ဒီကိုျပန္လာၾကမယ္။ ဒီေနာက္ ပုဂၢလိကေတြက ကုမၸဏီအၾကီးစားၾကီးေတြကို လည္ပတ္နုိင္ေလာက္တဲ့ ဦးေႏွာက္ရွိသူေတြကို ပိုင္ဆုိင္လာမယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီကိစၥက ေအးသြားမွာပါ။ ငါေျပာခဲ့သားပဲ။ ငါတို ့စီးပြားေရးတခ်ိဳ ့ကို ပုဂၢလိကပိုင္လႊဲေပးခ်င္တယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ျပႆနာက ဘယ္သူ ့ကိုလႊဲေပးရမွာတုန္းဆိုတာ ျဖစ္လာျပန္ေရာ။

DBS နဲ ့ OCBC ဘဏ္ေတြကိုၾကည့္။ သူတို ့ႏိုင္ငံျခားဦးေႏွာက္ကိုသံုးထားရတာ။ UOB ကဥကၠဌ Wee Cho Yaw အေပၚမွာလံုးဝမွီေနရတာ။ သူ ့ေနရာဘယ္သူ ့ကိုအစားထိုးမွာလဲ။ UOB ရဲ႕ စီအီးအိုေရြးထုတ္ဖို ့ သူတို ့မွာ ဦးေႏွာက္ေကာင္းေကာင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိေနလို ့လဲ။ ဒီေနရာကို လ်ာထားထားတဲ့ Ernest Wong ကလည္း သူ ့အတြက္ဒီေနရာရဖို ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဆိုျပီးထြက္သြားျပီ။ Wee Cho Yaw ကအခုသူ ့သားကုိ အစားထိုးဖို ့လုပ္ေနတယ္။

အခုနိုင္ငံျခားကို ပညာသင္ထြက္သြားတဲ့လူေတာ္ေတြ ဘယ္ကပညာသင္ဆုမွမယူဘူး။ နိုင္ငံျခားမွာလညး္ အျမဲမေနဘူး။ ဒီကိုျပန္လာၾကမယ္။ ဒါဆိုရင္လာမယ့္ ၁၀ႏွစ္ ၁၅ႏွစ္ေလာက္ကိုပုဂၢလိကစီးပြားေရးေတြမွာရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္က အစိုးရဆီမွာရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြကို ယွဥ္လို ့ရျပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ အႏွစ္၂၀ ကနဲ ့စာရင္ ဒီေန ့အစိုးရရဲ႕ ပညာသင္ဆုယူတဲ့ေက်ာင္းသားနညး္နည္းလာတာေတြ ့ရတယ္။

ဆိုလိုတာက ဝန္ၾကီးရဲ႕သားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ စေကာလားရွစ္ယူလို ့လဲ။ Lin Hng Kiang ရဲ့သား စေကာလားမယူဘူး၊ Teo Chee Hean ရဲ႕သားေတာ့ယူတယ္။

ေမး ။     ။ ေလာေလာဆယ္မွာ ေျဖရွင္းခ်က္က ဘာျဖစ္မလဲ၊ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးအားနည္းလာစရာရွိသလား။

ေျဖ ။    ။ မရွိဘူး။ ငါေျပာခဲ့ျပီးျပီ။ လူေတာ္ေတြသူတို ့ဆီမွာ အလုပ္လုပ္မလား။ ဒါပဲ။ သေဘၤာက်င္းကိုၾကည့္။ Cheng Wai Koung ကုိ ငါတို ့ရလိုက္တယ္။ SIA အတြက္ စတီဗင္လီကို ရထားတယ္။ DBS အတြက္ Koh Boon Hwee ျပီးရင္ ဘယ္သူရွိဦးမလဲ။ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ့ ကုမၸဏီၾကီးေတြကို တျခားလူ ငါတို ့့ကယံုၾကည္လို ့ရပါ့မလား။

စီးပြားေရး ပဥၥလက္ ( ၅ )

ဇင္ေ၀ေသာ္