စကၤာပူ သတင္းစာေတြက သူတို႔ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ၂၆ ႏွစ္ ၾကာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုမႈမရွိခဲ႔တာ အဆုံးသတ္ သြားတဲ႔ အေၾကာင္းေတြ ေရးေနၾကလို႔ ၂၀၀၇ ခု ေရႊဝါေရာင္ အေရးအခင္း ကို သြားသတိရမိတယ္။
ဆႏၵျပ တယ္လို႔ တရားဝင္ မေျပာေပမယ္႔ ေခါင္းေဆာင္သူေတြက ဘယ္ သူေတြလည္း ဆိုတာေတာ႔ စကၤာပူ ရဲက အသည္းအသန္ ေထာက္လွမ္းတယ္။
ဒီလိုပါ။ အေရးအခင္းကအရွိန္ေကာင္းေနတုန္း စကၤာပူက အာစီယံ ထိ္ပ္သီး အစည္းအေဝး လက္ခံက်င္းပတယ္။
ျမန္မာေက်ာင္းသားေလးေတြက ဒီပြဲမွာ ဆႏၵျပခြင္႔ မရ အရ ႀကဳိးစားၾကတယ္။
သုံးေယာက္တြဲျပီး လမ္းမေလ်ွာက္ရ ဆိုတဲ႔ ေအာခ်တ္ လမ္းမေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္စီတြဲ လမ္းေလ်ွာက္ျပီး ဆႏၵျပခဲ႔ၾကတယ္။
ဥပေဒထဲက ဆိုေတာ႔ ဖမ္းလည္း မရ၊ ဆႏၵျပေနတာကလည္း အေသအခ်ာ။
စကၤာပူရဲေတြေတာ္ေတာ္ေခါင္းမီးေတာက္ခဲ႔ရတယ္။ ဥပေဒကို လက္ တစ္လုံးျခား လုပ္သြားလို႔။
ဒါမ်ိဳး စကၤာပူမွာ မျဖစ္ခဲ႔ဖူးေတာ႔ ရွက္လည္း ေတာ္ေတာ္ ရွက္သြားၾကတယ္။
စကၤာပူတြင္း အပ္က်တာက အစ သိတဲ႔ ဆရာႀကီး လီကြမ္းယု ကေတာ႔ ကေလးေတြကို ခ်ီးၾကဴးတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ဒီကေလးေတြ မဆိုးဘူး ( မလြယ္ဘူး ) တဲ႔။
အဲဒီေနာက္ ထိတဲ႔လူ တခ်ိဳ႕လည္း ထိသြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သတိေပး ခံလိုက္ရတယ္။
ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြန္မြန္းဆင္႔စ္ မွာေတာ႔ ျမန္မာေတြ မညံ႔လွဘူး ေတြးမိလို႔ပါ။ စကၤာပူ မွာ ဒါမ်ိဳးလုပ္ရဲသူေတြ မရွိခဲ႔ဘူးေလ။
" ျမန္မာေတြ ျဖစ္ေအာင္သာ မလုပ္ႏိုင္တာ ျဖစ္သလိုေတာ႔ လုပ္တတ္တယ္ " ဆိုတဲ႔ စကားလည္းဟုတ္တုတ္တုတ္ပဲ။ ဘဝကကို အဲသလို ေလ႔က်င္႔ေပးထားတာ ဆိုေတာ႔ ေလ။ ။
1 comments:
ဘဝက အဲသလို ေလ႕က်င္႕ေပးထားတာ တဲ႕လား။
Replyေကာင္းလိုက္တဲ႕ အသုံးအနွုန္းပဲ။
Post a Comment