Reader's Digest ( Jan, 2003 က ဂ်က္လီကို အင္တာဗ်ဴးထားတာေတြထဲက ဘာသာေရးနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ေနတာေလးေတြကို ျပန္ထားတာပါ။ အႏုပညာသမားေတြထဲမွာ ဟန္မဟုတ္ တကယ္ ဘာသာေရးကိုင္း႐ႈိင္းတဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း မင္းသားလို႔ လူသိမ်ားလွပါတယ္။ )
ေမး ။ ။ ဘယ္တုန္းက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ခဲ႔တာလဲ။
ေျဖ ။ ။ ဒီဘဝမွာလား။ ဗုဒၶအဆုံးအမကို အျမဲ သေဘာက်ခဲ႔တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ငါးႏွစ္အထိေတာ႔ တကယ္႔ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္လုိ မက်င္႔ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။
ေမး ။ ။ ေအးခ်မ္းတဲ႔ဗုဒၶဘာသာအဆုံးအမေတြနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြၾကားမွာ ကိုယ္႔ ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လို ရပ္တည္ထားမလဲ။
ေျဖ ။ ။ သရုပ္ေဆာင္က သရုပ္ေဆာင္ပဲ၊ ဒါရိုက္တာေတြ အႀကိဳက္ကို လြန္ဆန္လို႔ မရဘူး၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အၾကမ္းဖက္ဆိုတာ ေကာင္းသလား ဆိုးသလားဆိုတာေတာင္ မသိခဲ႔ဘူး။ အက္႐ွင္ပဲသိတယ္။ လူေကာင္းက လူဆိုးေတြကို ဖိုက္တယ္၊ ဒါပဲ။ နည္းနည္းႀကီးလာေတာ႔မွ လူငယ္ေတြအတြက္ ငါ ဘာေပးႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားမိတာ။ ဒါေၾကာင္႔ ျပႆနာကို တိုက္ခုိက္တဲ႔နည္း တစ္ခုတည္းနဲ႔သာ ေျဖ႐ွင္းလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ စ ေတြးတတ္လာၿပီး ပုံစံေျပာင္းျပီး ႀကိဳးစားၾကည္႔ၾကတာ။ ဟီ႐ိုးလို ဇာတ္ကားမ်ိဳးေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္တု႔ိ သိထားတာက ဟီ႐ိုးက ထိုက္ခိုက္ျပီး လူဆိုးေတြကို အႏိုင္ယူ ေခ်မႈန္းတာေလ။ ဒီ အျမင္က ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲလို႔ မရဘူး။
ေမး ။ ။ မနက္ျဖန္ ေသရေတာ႔မယ္လို႕သိရင္ ဒီေန႔ ဝမ္းနည္းမလား။
ေျဖ ။ ။ ဝမ္းမနည္းပါဘူး။ ဗုဒၶအဆုံးအမကို က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလ႔လာမိျပီးျပီ။ တ႐ုတ္ေတြက ေသျခင္းအေၾကာင္း ၾကားေတာင္ မၾကားခ်င္ၾကဘူး၊ လာဘ္တိတ္လို႔ တဲ႔။ ဘယ္လို ေသမလဲဆိုတာ ႀကိဳတင္ေတြထားမွ ဘဝမွာ ဘယ္လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနမလဲဆိုတာလဲ သိမွာ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ငါသာ အခု အသက္ထက္ ၁၀ ႏွစ္ ပိုငယ္သြားရင္ ဘာေတြလုပ္မယ္ ညာေတြလုပ္မယ္ စသျဖင္႔ေပါ႔။ ဘာေၾကာင္႔မ်ား အခုလက္႐ိွ အခ်ိန္က စျပီး အဓိပၸါယ္ ႐ိွ႐ိွေတြ မလုပ္ႏိုင္ၾကတာလဲ။ သိတဲ႔ အခ်ိန္ကစျပီး အဓိပၸါယ္ ႐ိွတာေတြလုပ္မွ ေနာင္တ မရမွာ။ ေသျခင္းတရား ဆိုတာခႏၶာေျပာင္း ဘဝေျပာင္း၊ ဒါပါပဲ၊ ေဟာ္တယ္ ေျပာင္း တည္းသလိုပဲ။
ေမး ။ ။ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ကမာၻကို ဘာေျပာခ်င္သလဲ။
ေျဖ ။ ။ အေရးအႀကီးဆုံးက ကိုယ္႔ ကိုယ္ကိုယ္နားလည္ဖို႔ပဲ။ လြယ္လြယ္ေလး၊ ဒါကို လူေတြ႐ႈပ္ေနၾကတာ။ ဒုကၡရဲ႕ အေၾကာင္းက ဘာလဲ၊ ဒါကိုသိရင္ အားလုံးဟာ ရွင္းေနတာပဲ။
ေမး ။ ။ တတ္ထားတဲ႔ ကိုယ္ခံပညာေတြ အျပင္ေလာကမွာ သုံးဖူးသလား။
ေျဖ ။ ။ တစ္ခါမွ မသုံးဖူးဘူး။ ဒီပညာေတြက ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ဟီ႐ုိးေတြေနရာကေန သရုပ္ေဆာင္ဖို႔ပဲ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ ဟီးရုိး မဟုတ္ဘူး။
ေမး ။ ။ ခင္ဗ်ားကေလးေတြကိုေရာ ဒီပညာေတြ သင္ခြင္႔ျပဳထားသလား။
ေျဖ ။ ။ ႏိုး။
ေမး ။ ။ ဘယ္တုန္းက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ခဲ႔တာလဲ။
ေျဖ ။ ။ ဒီဘဝမွာလား။ ဗုဒၶအဆုံးအမကို အျမဲ သေဘာက်ခဲ႔တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ငါးႏွစ္အထိေတာ႔ တကယ္႔ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္လုိ မက်င္႔ႏိုင္ခဲ႔ဘူး။
ေမး ။ ။ ေအးခ်မ္းတဲ႔ဗုဒၶဘာသာအဆုံးအမေတြနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြၾကားမွာ ကိုယ္႔ ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လို ရပ္တည္ထားမလဲ။
ေျဖ ။ ။ သရုပ္ေဆာင္က သရုပ္ေဆာင္ပဲ၊ ဒါရိုက္တာေတြ အႀကိဳက္ကို လြန္ဆန္လို႔ မရဘူး၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အၾကမ္းဖက္ဆိုတာ ေကာင္းသလား ဆိုးသလားဆိုတာေတာင္ မသိခဲ႔ဘူး။ အက္႐ွင္ပဲသိတယ္။ လူေကာင္းက လူဆိုးေတြကို ဖိုက္တယ္၊ ဒါပဲ။ နည္းနည္းႀကီးလာေတာ႔မွ လူငယ္ေတြအတြက္ ငါ ဘာေပးႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားမိတာ။ ဒါေၾကာင္႔ ျပႆနာကို တိုက္ခုိက္တဲ႔နည္း တစ္ခုတည္းနဲ႔သာ ေျဖ႐ွင္းလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ စ ေတြးတတ္လာၿပီး ပုံစံေျပာင္းျပီး ႀကိဳးစားၾကည္႔ၾကတာ။ ဟီ႐ိုးလို ဇာတ္ကားမ်ိဳးေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္တု႔ိ သိထားတာက ဟီ႐ိုးက ထိုက္ခိုက္ျပီး လူဆိုးေတြကို အႏိုင္ယူ ေခ်မႈန္းတာေလ။ ဒီ အျမင္က ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲလို႔ မရဘူး။
ေမး ။ ။ မနက္ျဖန္ ေသရေတာ႔မယ္လို႕သိရင္ ဒီေန႔ ဝမ္းနည္းမလား။
ေျဖ ။ ။ ဝမ္းမနည္းပါဘူး။ ဗုဒၶအဆုံးအမကို က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလ႔လာမိျပီးျပီ။ တ႐ုတ္ေတြက ေသျခင္းအေၾကာင္း ၾကားေတာင္ မၾကားခ်င္ၾကဘူး၊ လာဘ္တိတ္လို႔ တဲ႔။ ဘယ္လို ေသမလဲဆိုတာ ႀကိဳတင္ေတြထားမွ ဘဝမွာ ဘယ္လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနမလဲဆိုတာလဲ သိမွာ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ငါသာ အခု အသက္ထက္ ၁၀ ႏွစ္ ပိုငယ္သြားရင္ ဘာေတြလုပ္မယ္ ညာေတြလုပ္မယ္ စသျဖင္႔ေပါ႔။ ဘာေၾကာင္႔မ်ား အခုလက္႐ိွ အခ်ိန္က စျပီး အဓိပၸါယ္ ႐ိွ႐ိွေတြ မလုပ္ႏိုင္ၾကတာလဲ။ သိတဲ႔ အခ်ိန္ကစျပီး အဓိပၸါယ္ ႐ိွတာေတြလုပ္မွ ေနာင္တ မရမွာ။ ေသျခင္းတရား ဆိုတာခႏၶာေျပာင္း ဘဝေျပာင္း၊ ဒါပါပဲ၊ ေဟာ္တယ္ ေျပာင္း တည္းသလိုပဲ။
ေမး ။ ။ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ကမာၻကို ဘာေျပာခ်င္သလဲ။
ေျဖ ။ ။ အေရးအႀကီးဆုံးက ကိုယ္႔ ကိုယ္ကိုယ္နားလည္ဖို႔ပဲ။ လြယ္လြယ္ေလး၊ ဒါကို လူေတြ႐ႈပ္ေနၾကတာ။ ဒုကၡရဲ႕ အေၾကာင္းက ဘာလဲ၊ ဒါကိုသိရင္ အားလုံးဟာ ရွင္းေနတာပဲ။
ေမး ။ ။ တတ္ထားတဲ႔ ကိုယ္ခံပညာေတြ အျပင္ေလာကမွာ သုံးဖူးသလား။
ေျဖ ။ ။ တစ္ခါမွ မသုံးဖူးဘူး။ ဒီပညာေတြက ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ဟီ႐ုိးေတြေနရာကေန သရုပ္ေဆာင္ဖို႔ပဲ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ႔ ဟီးရုိး မဟုတ္ဘူး။
ေမး ။ ။ ခင္ဗ်ားကေလးေတြကိုေရာ ဒီပညာေတြ သင္ခြင္႔ျပဳထားသလား။
ေျဖ ။ ။ ႏိုး။
ဇင္ေ၀ေသာ္
