သူတုိ႔ခ်န္ထားခဲ့သည့္ ပုံရိပ္မ်ား

တစ္ခါက ကမၻာသိ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး တနဂၤေႏြေန႔ တရားေဟာရန္ ၾကြေရာက္လာခဲ့သည္။ ထုိဆရာေတာ္ႀကီးကား K. Sri Dhammananda ဆုိသည့္ ကြာလာလမ္ပူ အေျခစုိက္ သီရိလကၤာ ဆရာေတာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ “What Buddhists Believe” သည္ မာစတာပိစ္ဟု ေခၚရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလည္းေကာင္း၍ အုပ္ေရေပါင္း မ်ားစြာလည္း ကမၻာျပန္ႏွံ႔ခဲ့သည္။
ထုိဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ေက်ာ္သည္ႏွင့္အညီ အလြန္လည္း ေတာ္သည္ဟု ထင္သည္

။ ေက်ာင္း ေရာက္လာခုိက္
“ဦးဇင္းက ဗမာလား” “Are you a Burmese?”
“မွန္ပါတယ္ဘုရား” ဟု ျပန္ေလွ်ာက္စဥ္
“မဂၤလာပါ” ဟု အရင္ဆုံး ဗမာလို ႏႈတ္ဆက္သည္။
ထုိ႔ေနာက္
“ဒီေက်ာင္းကုိ တရားေဟာဖုိ႔ ေရာက္ေတာ့ ေရာက္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ေမ့ကုန္ၿပီ။ ဒီေက်ာင္းအတြင္းတရားေဟာရာမွာ ေဆာင္ရ ေရွာင္ရမယ့္ အခ်က္ေတြရွိရင္ ဦးပဥၥင္းက ႀကိဳတင္ေလွ်ာက္ထား အသိေပးပါဦး” ဟု အဂၤလိပ္လုိ ဆက္ မိန္႔ လာသည္။

႐ုိးသားစြာ ဆုိပါအံ့။ ဤစကားမ်ိဳး မၾကားခဲ့ဖူး႐ုိး အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာသိ ဆရာေတာ္တစ္ပါးထဲမွ မဆုိထားလင့္၊ ျမန္မာသိ ဆရာေတာ္ မ်ားထံမွပင္ မိမိတုိ႔ တရားေဟာမည့္ ေက်ာင္း (ေနရာ၏) ေဆာင္သင့္၊ ေရွာင္သင့္ေသာ အခ်က္တုိ႔ကုိ ႀကိဳတင္ေမးတာ မေျဖခဲ့ရဖူးေပ။ ကမၻာေက်ာ္သည့္ ဆရာေတာ္တုိ႔သည္ ကမၻာ့စံညႊန္းႏွင့္လည္း ညီညႊတ္ေပ၏ဟုသာ သေဘာ ေပါက္လုိက္ရသည္။ ကမၻာ့စံညႊန္းဟု ဆုိလုိက္သျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအဆုံးအမတုိ႔ကို ေက်ာ္ခြရာ ေရာက္ေပလိမ့္မည္။ အမွန္မူ ဤကိစၥတုိ႔သည္ ေက်ာင္းေနရဟန္း (အာဝါသိက) ႏွင့္ ဧည့္သည္ ရဟန္း (အာဂႏၲဳက) တုိ႔ ရွိသင့္သည့္ အျပန္အလွန္ ဝတၱရားတုိ႔သာ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ထုိဆရာေတာ္ႀကီးက
“တုိ႔ကို တရားခ်ီးျမွင့္ဖုိ႔ ပင့္ထားတာကေတာ့ (၁၀) နာရီကေန (၁၁) နာရီအထိကြ၊ (၁၁) နာရီမွာ မင္းတုိ႔ ဘုရားဆြမ္းကပ္ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါဆုိ ျပင္ဖုိ႔ဆင္ဖုိ႔ အခ်ိန္ရေအာင္ တရားပြဲကုိ (၁၀း၅၀) နာရီေလာက္မွာေတာ့ ရပ္မွ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္” ဟု သူ႔ဘာသာ ဆက္လက္မိန္႔သည္။

“မွန္လွပါ။ (၁၀) မိနစ္ဆုိရင္ အခ်ိန္ လုံေလာက္ပါတယ္ဘုရား” ဟု ေက်းဇူးတင္စြာ ျပန္ေလွ်ာက္ထားမိသည္။ ဆက္ေဟာေနမည္ဆုိလည္း ဤသုိ႔ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ိဳးကုိ ဘာမွ ေလွ်ာက္ၾကေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ လူမႈေရး က်မ္းေက်ေသာ ထုိဆရာေတာ္ႀကီးက တရားကုိ မိနစ္ (၅၀) ျဖင့္ ေျပာခ်င္တာ ၿခံဳငုံမိေအာင္ ေျပာေဟာခဲ့ၿပီး (၁၀) နာရီ၊ မိနစ္ (၅၀) တြင္ တရားပြဲ သိမ္းလုိက္ေတာ့သည္။

သူတစ္ပါးတို႔၏ အခ်ိန္ဇယားကုိ တန္ဖုိးထားေသာ ထုိဆရာေတာ္မ်ိဳးအတြက္ နာမည္ႀကီးတာကပင္ နည္းေနေသးသည္ဟု ေတြးလုိက္မိေတာ့သည္။ ကမၻာ့လူထုထဲဝင္ရန္ ကမၻာ့စံညႊန္းလုိ၏။ ငါ ေဟာခ်င္သေလာက္ေဟာ၊ ငါ အဆုံးသတ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္သတ္ လုပ္၍မရ။ အျခား အျခားေသာ အက္တီဗီတီမ်ား ကေမာက္ကမ ျဖစ္သြားႏုိင္သည္။

ေနာက္ထပ္ ႀကံဳေတြ႔ရေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးကား မဟာယာန ဆရာေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္သည့္ ျမန္မာတုိ႔ႏွင့္ အကြ်မ္းတဝင္ရွိေသာ စကၤာပူ ေရႊေက်ာင္းဆရာေတာ္ ခ်ီပါေစာပင္ ျဖစ္သည္။ မဟာယာနဟု ဆုိေသာ္လည္း ထုိဆရာေတာ္က ေထရဝါဒရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ပုိ၍ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိသည္ဟု ထင္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာ လွဴသလုိ ထုိင္း၊ သီရိလကၤာတုိ႔မွာလည္း ေတာ္ေတာ္ လွဴဒါန္းသည္။ သူအမ်ားဆုံး လွဴေသာေနရာမွာ သီရိလကၤာဟု ထင္သည္။

ထုိဆရာေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း အထင္တႀကီး ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
အခမ္းအနားတစ္ခုမွာ သူက တ႐ုတ္လို မိန္႔ၿပီး သူ႔တပည့္ ရဟန္းေတာ္ကုိ အျခားဘာသာျဖင့္ ဘာသာျပန္ေပးဖုိ႔ ေခၚလာခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ အေရးထဲ အရာေပၚဆုိသလုိ လူ႔ေရွ႕ေရာက္ပါမွ ဘာသာျပန္ဖုိ႔ ေခၚလာခဲ့ေသာ ရဟန္းက အုိးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ မိမိတုိ႔ ႀကံဳေတြ႔ေနက် ျမင္ကြင္းက ဤသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ဆရာက တပည့္ကုိ ဆူပူေငါက္ငမ္းျခင္းတုိ႔ ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ ၾကမ္းရွေသာ စကားမ်ားပင္ ပါလာတတ္ေသးသည္။ ပရိသတ္လည္း စိတ္ညစ္ရ၊ တပည့္လည္း သိကၡာက်၊ ဆရာကုိယ္တုိင္လည္း သိကၡာက် ျဖစ္ရသည္။

ခ်ီပါေစာကား ဤသုိ႔ မဟုတ္။ ေအးၿငိမ္းေသာ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္ လုံးဝ မပ်က္၊ တပည့္ကုိ ႀကိဳးစားၾကည့္ဖုိ႔သာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ အားေပးေနသည္။ မတတ္ႏုိင္ေတာ့သည့္ ေနာက္ဆုံး ေနာက္တစ္ခါဆုိရင္ ဒီထက္ ပုိေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ခဲ့ေပါ့ဟုသာ ၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္ မိန္႔လုိက္ေတာ့သည္။

ခ်ီပါေစာ လူေရွ႕တြင္ ျပသြားေသာ ပုံရိပ္က ေတာ္ေတာ္လွသည္။ သူ႔လုိဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးက ေဒါသတႀကီးျဖင့္ တပည့္ကုိ ေငါက္ငမ္းေနလွ်င္ ကမၻာ့ပရိသတ္အလယ္မွာ လြန္စြာ အ႐ုပ္ဆိုးသြားႏုိင္သည္။ ယခုမူ ျပင္ဆင္မႈ အားနည္းခဲ့ေသာ တပည့္ကုိ အၿပံဳးျဖင့္ ခြင့္လႊတ္ျပသြားခဲ့သည္။  ခ်ီပါေစာ ဆရာေတာ္ ေဒါသနည္းျခင္းလား။ ပရိသတ္ေရွ႕မွာ ရွိေနသင့္ေသာ ပုံရိပ္ကို စနစ္တက် ေလ့က်င့္ထားျခင္းလား။ မသိပါ။ ႏွစ္ခုစလုံး ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ အဆုိးျမင္ဝါဒျဖင့္အဆုံးစြန္အထိ ေတြးၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ လူ႔ေရွ႕မွာ ၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္ ခႊင့္လႊတ္ခဲ့ၿပီး လူကြယ္ရာေရာက္မွ ငါ့ကုိ အရွက္ခြဲတဲ့ေကာင္ဆုိၿပီး ခပ္နာနာ ဒဏ္ခတ္ျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဤသုိ႔အထိေတာ့ မထင္ပါ။ ရွိပါေစေတာ့။

မည္သုိ႔ဆုိေစ။ ေဒါသမကင္းေသာ ပုထုဇဥ္ ရဟန္းတစ္ပါးအေနႏွင့္ အ႐ုပ္ဆုိးလွေသာ ေဒါသပုံရိပ္ႀကီး လူထုေရွ႕ ခ်မျပျခင္းကပင္အထင္ႀကီးစရာ ေကာင္းလြန္းလွေပသည္။ ကမၻာေက်ာ္သည္ဟုမဆုိႏုိင္ေစ၊ ေရႊေက်ာင္းဆရာေတာ္လည္း အာရွေတာ့ ေက်ာ္ပါသည္။ ေက်ာ္သင့္ေသာ Public Image လည္း သူ႔မွာ ရွိေနသည္။ အထင္ႀကီးေလးစား ၾကည္ညိဳမိ၏။

ေနာက္ တစ္ခုကား ၂၀၀၀၊ ၂၀၀၁ ခန္႔ မဟာသႏၱိသုခေက်ာင္းေတာ္ႀကီး အာဏာ အသိမ္း မခံရခင္က ျဖစ္သည္။ ရဟန္းေတာ္ ၂၁ ပါး၊ ဆရာေလး ၅ ပါးတို႔ သင္တန္းတက္ေနသည္႔ ပထမပတ္ သင္တန္း တစ္ဝက္ေလာက္ဟု ထင္သည္။ ဆရာေလး ၅ ပါးတြင္ မဟာယာန ဘိကၡဳနီ တစ္ပါးလည္း ပါဝင္သည္။ တစ္ေန႔ ထို မဟာယာန ဘိကၡဳနီ၏ အသိ ထိုင္ဝမ္မွ မဟာယာန ရဟန္းငယ္တစ္ပါး အလည္ႂကြေရာက္လာခဲ႔ျပီး မိမိတို႔ အဂၤလိပ္စာေလ႔လာ ေနပုံကို အကဲျဖတ္ျပီး ျမန္မာ ရဟန္း၊ ဆရာေလးမ်ား အဂၤလိပ္စာ သင္ၾကားရာ ကိုယ္တိုင္ ေလ႔လာဖို႔ အေထာက္ အကူ ေရဒီယို ကက္စက္ပင္ အမ်ားအားျဖင္႔ မရိွၾကသည္ကို ေတြ႔ရွိသြားေလေတာ႔သည္။
ထိုအခါ အားလုံးအတြက္ သူ လႉခ်င္သည္ဟုဆိုကာ သူ၏ ဓမၼမိတ္ေဆြ မဟာယာန ဘိကၡဳနီ၊ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႏွင္႔ တိုင္ပင္ေလေတာ႔သည္။ အားလုံးအတြက္ လႉမည္ဆိုသျဖင္႔ ခပ္ေပါေပါ တရုတ္ျဖစ္ ေရဒီယို ကက္စက္သာ ျဖစ္လိမ္႔မည္ဟု ထင္ေနမိသည္။ မဟုတ္ေပ၊ ဂ်ပန္ျဖစ္၊ စီဒီပါ ဖြင္႔လို႔ရသည္႔ ေဈးအႀကီးဆုံး ေရဒီယို ကက္စက္မ်ား အလုံး ၂၈ လုံး ( သံဃာေစ႔ အျပင္ ဆရာသုံး၊ ေက်ာင္းသုံးဖို႔ အတြက္ပါ ) ခ်က္ခ်င္း သြားဝယ္ျပီး လႉဒါန္းေလေတာ႔သည္။ ထိုစဥ္ကပင္ ၂ ေသာင္းေက်ာ္ တန္သည္ဟု သိရသည္။ ငမြဲ သီဟနာဒကား ထိုအခါေရာက္မွ ဂ်ပန္ျဖစ္ကို သုံးဖူးသျဖင္႔ ေက်းဇူးလည္း တင္မဆုံး၊ ဂ်ပန္ ပစၥည္းကိုလည္း ခ်ီးမြမ္းမဆုံး ျဖစ္ခဲ႔ရသည္။

ဤမ်ွ ငယ္႐ြယ္ေသာ ရဟန္းက ဤမွ် လႉဒါန္းႏိုင္သလား ဟုလည္း သူ႕ေငြ၊ သူ႕ ေစတနာကို အံ႔ဩမဆုံးျဖစ္မိသည္။ ေနာက္မွ သိရသည္မွာ အဖြဲ႔က တစ္ႏွစ္အတြက္ သုံးစြဲရန္ ခြင္႔ျပဳ ထားေသာ ဝတၳဳေငြ ပမာဏ ႐ိွသည္။ ထို အတိုင္အတာ အတြင္း သူ သုံးစြဲခြင္႔ရိွသည္ ဟု ျဖစ္ေလသည္။
ခြင႔္ျပဳေငြ အားလုံး ဤမွာ သုံးလိုက္လွ်င္ သူ႕အတြက္ အနည္းငယ္ က်ပ္တည္းသြားလိမ္႔မည္ ဟူေသာ သသခါၤရိက စိတ္တြန္႔၊ စိတ္႐ြံ႕ သူ႕မွာ မရိွ။ သူက ပိုက္ဆံ ခ်မ္းသာတာကိုး ဟု အခ်ိဳ႕က ေတြးေကာင္း ေတြးႏိုင္၏။ ပိုက္ဆံ ရိွျခင္းႏွင္႔ လႉျခင္းက တိုက္ရုိက္ မဆက္စပ္ပါ။ ပိုက္ဆံ ႐ိွ၍ လႉသည္ မဟုတ္၊ ေစတနာ သဒၶါ ရိွ၍သာ လႉျခင္းျဖစ္သည္။

ကိုယ္တိုင္ အလႉခံသူမ်ားတြင္ ပါဝင္ေန၍ ေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဘာအတြက္ ညာအတြက္ စသည္ အလႉခံျပီး ျပန္လည္လႉဒါန္းတတ္ၾကသည္ကိုသာ အေတြ႔မ်ားျပီး မိမိအတြက္ အလႉေငြကို ဤလို ရက္ရက္ ေရာေရာ လႉသည္က ႀကဳံရခဲ၏။ မ႐ိွဟု မဆိုလို။

ထိုမွေနာက္ လူတစ္ေယာက္၏ တန္ဖိုးသည္ အမည္နာမေတြနဲ႔ ( ေထရဝါဒ၊ မဟာယာန စသည္ ) မဆိုင္၊ သကၤန္း အေရာင္ အေသြးနဲ႔ ( အၫို၊ အဝါ၊ မီးခိုးေရာင္ စသည္ )လည္း မဆိုင္ ရဲ၀ံ႕စြန္႔လႊတ္ျခင္း၊ အသခၤါရိက ဆန္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု သေဘာေပါက္မိသည္။ ထုိရဟန္းငယ္ ေပးခဲ႔ေသာ ပံုရိပ္က ယေန႔ မိမိဘဝ အတြက္ အေတာက္ အပ ရိွေနသလို အေထာက္ အပံ႔လည္း မ်ားစြာ ရိွေနဆဲျဖစ္၏။ ထို ရဟန္းငယ္က မိမိတို႔ေအာက္ မ်ားစြာ ငယ္၏။

သင္႔မွာ ခြင္႔ျပဳေငြ တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေဒၚလာ ၅ ေထာင္႐ိွ၏။ ေဒၚလာ ၄ ေထာင္ လႉျပီး ၁ ေထာင္ျဖင္႔ က်ပ္က်ပ္ တည္းတည္း မွ်တ ႏိုင္ပါ၏ လား ဟု ကိုယ္တိုင္ ေမးမိေသာအခါ ( အမ်ားအားျဖင္႔ ) သသခၤါရိက ဆင္ေျခမ်ား တက္ တက္ လာတတ္၏။

ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မရည္ရြယ္ပါ။ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရ၊ ႀကံဳေတြ႔ေနရေသာ ဤအျဖစ္အပ်က္ တုိ႔သည္ လူထုအျမင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေသာ Public Image မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ခံစားမိ၍သာ ေရးသားမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာရဟန္းတစ္ပါး ျဖစ္သျဖင့္ အားနည္းခ်က္မ်ား ကုိယ့္ဆီမွာလည္း ရွိေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဝုိင္း၍ မကူၾက၊ မေျပာၾကလွ်င္ မိမိတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၏ ပုံရိပ္ကုိ ထိခုိက္ေစႏုိင္သည္ဟု ခံစားမိ၍သာ (စကား ႐ုိင္း႐ုိင္းဆုိရလွ်င္) ပက္လက္လွန္၍ တံေတြး ေထြးျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုယ္႔အေပၚ ျပန္က်ဖုိ႔ ရာခုိင္ႏႈန္းေတာ့ မ်ားပါ၏။
အတြင္းေကာင္းဖုိ႔ လုိသလုိ အျပင္လွဖုိ႔လည္း လုိလာပါသည္။

သီဟနာဒ

Read more

တစ္လစာ ဖုန္း အခြန္ 11 thousand trillion euros

တယ္လီဖုန္းခ ေဆာင္မယ္႔ အမ်ိဳးသမီးက အေရးတႀကီး ဖုန္းဆက္ေတာ႔ ႐ုံးဝန္ထမ္းက ေျဖတယ္
" ဟယ္လို၊ ဒီလ ေပးေဆာင္ရမယ႔္ တယ္လီဖုန္းခက သိပ္မ်ားလြန္းေနလို႔ပါ "
" ေဆာရီးပါရွင္၊ မ်ားလည္း ေပးေဆာင္ရမွာပါ "
" မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ တစ္ခုခု မွားေနလို႔ ဖုန္းဆက္တာပါ "
" ကြန္ပ်ဴတာက မမွားႏိုင္ပါဘူး ႐ွင္ "
" တစ္လစာ ဖုန္း အခြန္ က 11 thousand trillion euros က်တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္ "
" စိတ္မေကာင္းပါဘူးရွင္၊ ဒါကို ျပင္လို႔ မရပါဘူး "

" ရွင္တို႔ အ႐ူးေတြပဲ၊ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႔ ဖုန္းအခြန္ တကမၻာလုံး ဘယ္သူမွ မေဆာင္ႏိုင္ဘူး "
" ကိစၥမရိွပါဘူး၊ အရစ္က် ေပးသြားလို႔ ရပါတယ္ "

ပံုျပင္လို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔၊ ျပင္သစ္က Solenne San Jose of Bordeaux ဆိုတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ တစ္လစာ ဖုန္း အခြန္ က 11 thousand trillion euros ျဖစ္ေနလို႔ ဝန္ထမ္းကို ရွင္းျပရတာ ၄၅ မိနစ္ ၾကာသြားတယ္လို႔ ျပင္သစ္ သတင္းဌာန တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ Sud Ouest က ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
( ဒီ သတင္းရဲ႕ ေမာ္ရယ္က အခြန္ နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာကို မယုံနဲ႔ တဲ႔။ )

ပဲရစ္ မေရာက္ေသာ လမ္း

Pakistan ႏိုင္ငံ၊ Lahore ျမိဳ႕ကေန ပဲရစ္ျမိဳ႕ကို ထြက္တဲ႔ ေလယာဥ္ေပၚမွာ အမိ်ဳးသမီး ခရီးသည္တစ္ေယာက္ တေရးတေမာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔ပါတယ္။ သူမအိပ္ေပ်ာ္တာ နည္းနည္းၾကာသြားေတာ႔ ပဲရစ္ျမိဳ႕ ေလယာဥ္ဆိုက္ခ်ိန္မွာ မဆင္းလိုက္ရပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ေလယာဥ္က ျပင္သစ္ကေန အီတလီ၊ အီတလီကေန Pakistan ႏိုင္ငံ၊ Lahore ျမိဳ႕ကို ျပန္ဆိုက္ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။
သူမအိပ္ရာက ႏိုးလို႔ ပဲရစ္ထင္ျပီး ဆင္းမယ္လုပ္ေတာ႔မွ သူမ႐ဲ႕ ေနရာ Lahore ျမိဳ႕ကို ျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ သိရပါသတဲ႔။ သူမကို မႏႈိးရေကာင္းလာလို႔ ပါကစၥတန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလယာဥ္ဝန္ထမ္းေတြကို အျပစ္တင္ေနတုန္း သူမ ေဖာင္ျဖည္႔ထားတာေတြ၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အခ်က္အလက္ေတြက မညီေလေတာ႔ တာဝန္ရွိသူေတြက သူမကုိ ခ်က္ခ်င္း ျပည္ဝင္ခြင႔္ မေပးဘူးလို႔ သိရပါတယ္။
Express News၊Pakistani TV show
( ဒီ သတင္းရဲ႕ ေမာ္ရယ္က အသြား အျပန္ လက္မွတ္မပါမွ ေလယာဥ္ ဝန္ထမ္းေတြက အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္ ႏႉိးတယ္ တဲ႔ )

အမွာ။ ။ အက္ဒမင္ ခြင္႔ယူထားလို႔ အဆင္မေျပတာေတြ ခြင္႔လႊတ္ၾကဖို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။

 ဇင္ေဝေသာ္

Read more

ျပန္ခ်င္တ႔ဲ ကြန္မင္႔ မ်ား ( ၆ )

" ယႏၱယား တခုလံုးကို စီးပြားေရးတြက္ တြက္ ထားတဲ႔ စင္ကာပူ..."

ဒီမွာလည္း အေကာင္းေရာ အဆိုးေရာ ျမင္မိပါတယ္။ ဒီ ကြန္မင္႔ဟာ စကၤာပူနဲ႔ ပတ္သက္လု႔ိ အျငင္းပြားဖြယ္ မ႐ိွ မွန္တယ္လို႔လည္း ထင္ပါတယ္။ သိပ္ျပီး တိုးတက္ခ်င္ေတာ႔ ေဈးတြက္တြက္ျပီး အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္၊ ဒီ အားနည္းခ်က္ေၾကာင္႔ ဘယ္မွာသြားထိသလဲ ဘာေတြကို ၾကည္႔ရမလဲ ဆိုရင္ အႏုပညာ၊ စာေပ၊

အားကစား နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ စတဲ႔ က႑ေတြမွာ အားနည္းသြားေတာ႔တယ္။ ႏိုင္ငံသစ္ကေလး မို႔ လို႔ ေျပာရင္ေတာ႔ ရတာေပါ႔။ ႏိုင္ငံကသာသစ္တာ ဒီမွာ ေနေနၾကတ႔ဲ လူေတြက အသစ္ေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ သူလို ကိုယ္လို အာရွသားေတြပဲ။

အရင္ဆုံး ေဈးတြက္ တြက္ျပီး အဂၤလိပ္စာ ရုံးသုံးလုပ္ေတာ႔ တရုတ္လူမ်ိဳးတြရဲ႕ အႏုပညာ နဲ႔ စာေပအေမြ ေကာင္းေကာင္း မရေတာ႔ဘူး။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တရုတ္ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ေတြက အခုအထိ မေက်ၾကေသးဘူး။ စာေပနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈပါ ကိုယ္ပိုင္အေမြ မက်န္ေတာ႔လိုပ႔ါ။ စကၤာပူရီးယန္း မေလးနဲ႔ အိႏၵိယန္းေတြက သူတို႔ စာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ စတာေတြကို အေျပာက္မခံဘူး။ လက္သိပ္ထိုး ထိန္းသိမ္းၾကတယ္။

တိုးတက္တဲ႔ ႏိုင္ငံေတြထဲ အႏုပညာ နဲ႔ ဖန္တီးမႈမွာ စကၤာပူ ေတာ္ေတာ္ညံ႔ပါတယ္။ လူဦးေရ ေၾကာင္႔လိ႔ု ေျပာႏိုင္ေပမယ္႔ တကယ္႔ ပါရမီရွင္ေတြဟာ ႏိုင္ငံ ေသးေသးေလးထဲကေနလည္း ထြက္လာႏိုင္တာပဲ။ အဓိက ကေတာ႔ လူေတြရဲ႕ မိုင္း ( ဒ္ ) ဆက္ပါ။ လူဦးေရေၾကာင္႔လို႔ ေျပာခ်င္ေျပာ စကၤာပူမွာ ကမၻာသိတဲ႔ အႏုပညာ႐ွင္ ထိုင္ဝမ္နဲ႔ ေဟာင္ေကာင္တို႔လို မ႐ိွဘူး။ တကယ္စြမ္းရင္ တရုတ္ ပရိႆတ္က ကမၻာနဲ႔အဝွမ္း ႐ိွေနတာပဲ။ မေရမရာ၊ အာမခံခ်က္မရိွတဲ႔ အႏုပညာလို က႑ေတြမွာ အားမေပးတဲ႔ မိဘေတြက ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ရိွမယ္။

အခုေတာ႔ အစိုးရကပါ စျပီး ဒီအားနည္းခ်က္ကို ျဖည္႔ဖို႔ ေဆာ္ေအာေနတာေတြ ၾကားရ ဖတ္ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ မိုင္း ( ဒ္ ) ဆက္ကို ခ်က္ခ်င္း ျပင္လို႔ မရေတာ႔ဘူး။
လီကြမ္းယု ေျပာခဲ႔ပါေရာ လား။ သုေတသန လုပ္မယ္႔ ေက်ာင္းသား စလုံးေတြထဲမွာ မရွိဘူး တဲ႔၊ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆုိေတာ႔ ဆရာဝန္လုပ္ ေရွ႕ေနလုပ္ရတာေလာက္ ပိုက္ဆံ မဝင္လို႔ တဲ႔။ သုေတသနဆိုတာကလည္း ဘရိတ္ သရု မျဖစ္ေသးရင္ ေငြရဖို႔ မေသခ်ာလွဘူး။

စာေပေရးသားမႈမွာလည္း ဂ်ာနယ္လစ္လို ပညာရပ္ပိုင္းေတြမွာ ေတာ္ေပမယ္႔ ဒီထက္ ပါရမီနဲ႔ အားစိုက္မႈလိုတဲ႔ ရသစာေပလိုမ်ိဳးေတြမွာ သိပ္မစြံပါဘူး။ က်န္တာေတြ ေနာက္ထား ျမန္မာေတြရဲ႕ စာေပနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ အဆင္႔က အေတာ္ျမင္႔တယ္လိ႔ု ယုံၾကည္ပါတယ္။
အားကစားမွာလည္း တရုတ္ျပည္မႀကီးရဲ႕ ဒုတိယတန္းစားေတြကို ေမြးျပီး ျပိဳင္ပြဲေတြ ဝင္ရတယ္။ ေဘာလုံး ဆိုရင္လည္း လူ အထိုက္အေလ်ာက္သိတဲ႔ ဖန္ဒီ အာမက္တို႔ အလန္ ႐ွာ တို႔က စကၤာပူရီးယန္း မေလး အသိုင္းအဝိုင္းထဲကပါ။ လူ အမ်ားစု တရုတ္ေတြထဲက မပါဘူး။ ပေရာ္ဖက္႐ွင္ အေနနဲ႔ မိဘေတြက အားလည္း မေပးၾကဘူး။ ဝင္ေငြ ပံုမွန္ တြက္လုိ႔မွ မရတာပဲ။

ေနာက္ထပ္ အရြယ္နဲ႔ မလိုက္တဲ႔ ဖိအားက ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရး။ ႏွစ္ ႏွစ္ေလာက္က စ လို႕ ပညာေရး ပရက္ရွာေတြနဲ႔ ေနၾကရရွာတယ္။ မ်က္မွန္ပါဝါ ထူထူေလးေတြနဲ႔။ ျပီးေတာ႔ ပရက္ရွာေတြေၾကာင္႔ စကၤာပူမွာ စိတ္ေရာဂါသည္ေတြလည္း မ်ားတယ္။

ထားပါေတာ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စီးပြားေရး ပံုသ႑ာန္နဲ႔ လည္ပတ္ေနတာလို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။

စကၤာပူဖက္က ေနေရးတာမဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္းဟာ စီးပြားေရး တြက္ တြက္တတ္ပါတယ္၊ တြက္လည္း တြက္ရပါမယ္ ။ ဟင္းခ်က္စရာဝယ္တဲ႔ အိမ္ရွင္မက စလို႔ ကုမၸဏီတစ္ခုလုံးကို လည္ပတ္ေနသူအထိ တြက္ရပါတယ္။ ဟင္းခ်က္စရာ ဝယ္တဲ႔ေနရာမွာေတာင္ ပစၥည္းမွန္ ေဈးမွန္ဆိုတာ သိပါလ်က္နဲ႔ ေဈးခ်ိဳႏိုင္သမွ် ခ်ိဳေအာင္ ဆစ္ေတာ႔ ဆစ္ေနၾကတာမဟုတ္လား၊ ဒါဟာ အျမတ္ရေရး၊ မ႐ွံဳးေရး အေျခခံ ျပယုဂ္ပါ။ စကၤာပူလို ေျမဆင္းရဲ သယံဇာတ မ႐ိွတဲ႔ ႏိုင္ငံေလးက စီးပြားေရးတြက္ တြက္ မထားရင္ ဒီလိုလည္း ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။

က်ေနာ္တို႔ဆီ ျပည္ပက စီးပြားေရးလာလုပ္ၾကမယ္႔ စီးပြားေရးသမားတိုင္းဟာလည္း ဒီလိုပဲ ရွိမွာပါ။ လက္႐ိွ ျမန္မာျပည္ကိုပဲ ၾကည္႔ပါ။ ျပည္ပက စီးပြားေရးရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြကိုလည္း လိုခ်င္တယ္ျပည္တြင္းစီးပြားေရးသမားေတြ သူတို႔နဲ႔မယွဥ္ႏိုင္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္တယ္ ဒါကိုေဈးကြက္စနစ္နဲ႔ညီမွ်ေအာင္ၾကည့္ၿပီးဆုံးျဖတ္ၾကရမွာပါ။ ရံွဳးမယ္လို႔ ေသခ်ာေပါက္ တြက္ထားရင္ ဘယ္ စီးပြားေရးသမားမွ မလာပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က စီးပြားေရး ေကာင္းလာလို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ လာျပီး အလုပ္လုပ္လာၾကမယ ္ဆိုရင္ တိုးတက္တဲ႔ ႏိုင္ငံေတြက အလုပ္ရွင္ေတြကို ပိုျပီး နားလည္လာႏိုင္ၾကမွာပါ။

( အမ်ားအားျဖင္႔ ) သူတို႔ နစ္နာရင္ ျပည္သူက ဆႏၵျပတယ္၊ အစိုးရက သူတို႔ ႐ွံဳးမွာကို မလုပ္ဘူး။ ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္က အရွံဳးခံျပီး အလုပ္သမားကို လစာေပးမထားဘူး၊ အလုပ္သမားကလည္း ဒီထက္သာတာေတြ႔ရင္ အလုပ္ေျပာင္းတယ္။ ေနရာပဲကြာတယ္ အ႐ွံဳးမခံခ်င္တာကေတာ႔ အတူတူပါ။
စီးပြားေရးတြက္ တြက္တဲ႔ေနရာမွာ ပညာသားပါရင္ စီးပြားေရးကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္ျပီး ပညာသားမပါရင္၊ မ႐ိုးမသားဆိုရင္ အျမတ္ႀကီးစား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ တစ္ခုခုမွ မရွိဘဲ အ႐ွံဳးခံသူေတာ႔ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ တံခါးဖြင္႔ စီးပြားေရး ဆိုတာ တကယ္ေတာ႔ ဘယ္သူ ပိုလည္သလဲ၊ ပို ပါးနပ္သလဲ ( အရင္းအႏီွး ပိုရိွသလဲ ) ဆိုတာ ကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီး ယွဥ္ျပိဳင္ရတဲ႔ ျပိဳင္ပြဲပါ။ ႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ မ ႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ ေဈးကြက္ စီးပြားေရးက တြက္မွကို ရပါတယ္။ တစ္။ မ႐ွံဳးေရး။ ႏွစ္။ အျမတ္ ရရိွေရး။ သုံး။ ျမတ္ႏိုင္သမွ်အျမတ္ ရရိွေရးပါ။ ျပီးေတာ႔မွ လႉခ်င္ လႉေပါ႔။

ျပည္ႀကီးတ႐ုတ္ေတြနဲ႔စာရင္ စကၤာပူတ႐ုတ္၊ မေလးတ႐ုတ္ေတြက အမ်ားႀကီး အက္သစ္ကယ္ ပိုျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ဆံၾကည္႔ပါ။
ဒါေပမယ္႔ တိုးတက္ဖိ႔ု အတြက္ ဘာသာစကားကို အေလ်ာ္ေပးလိုက္ရတာမ်ိဳးကေတာ႔ နည္းနည္း အရင္းမ်ားသြားသလား ထင္ရပါတယ္။ သူ႕ အေနအထားနဲ႔ သူေပါ႔ေလ။

ေလးစားလ်က္
ဇင္ေဝေသာ္

Read more

အိုင္တီ ေရာဂါဆန္း

တခ်ိန္က ဆိုရင္ေတာ႔ လူတစ္ေယာက္က အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း လမ္းေလ်ွာက္ေနမိတာ၊ မနက္ မိုးလင္းေတာ႔ ညက သူ လုပ္ခဲ႕မိတာေတြြကို ဘာမွ မမွတ္မိဘဲ ျဖစ္ေနတတ္တာမ်ိဳးသာ ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ အခု ေတြ႔ရွိရတဲ႔ ေရာဂါဆန္းက အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္း ဖုန္း မက္ေဆ႔ဂ်္ ပို႔မိတာ၊ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ခ်တ္တင္း လုပ္ေနမိတာ မ်ိဳးေတြ ႐ွိလာခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အိုဟိုင္ယို Sleep medicine Institute က Dr. Markus Schmidt နဲ႔ Melbourne Sleep Disorders Centre Dr. David Cunnington တို႔က ဒါမ်ိဳးေတြ အခု ပိုျပီး ႀကဳံေတြ႔လာရတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူတို႔ေပးတဲ႔ အႀကံဉာဏ္ကေတာ႔ ဒီလိုျဖစ္တတ္သူေတြ အေနနဲ႔ အိပ္ခန္းထဲမွာ ဟင္းဖုန္းတို႔ လက္ ( ပ္ ) ေတာ႔ ( ပ္ ) တို႔ မရိွပါေစနဲ႔ ပါတဲ႔။

Multi-tasking

Multi-tasking ဆိုတာ ကြန္ပ်ဴတာသက္ ေဝါဟာရ အသစ္ တစ္ခုပါ၊ တခ်ိန္တည္းမွာ အလုပ္မ်ားစြာ လုပ္တတ္၊ လုပ္ေနရတတ္တဲ႔ ေခတ္သစ္ လူ႕ဘဝကို ေဖာ္ၫႊန္းပါတယ္။ အာ႐ုံမတူတဲ႔ သာမန္ အလုပ္ႏွစ္ခုကို တျပိဳင္တည္း လုပ္ႏိုင္ေပမယ္႔ အေရးတႀကီးကိစၥေတြမွာ ဒါမ်ိဳး ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ ပိုျပီး အလုပ္ေႏွးေကြးေစသလို အမွားလည္း ပိုမ်ားတယ္လို႔ မြန္တယ္ရီယယ္ တကၠသိုလ္ ေဒါက္တာ Pierre Jolicoeur က ဆိုပါတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာ အလုပ္မ်ားစြာ လုပ္တာက ျမန္ျမန္ျပီးလြယ္တယ္ လို႔ ထင္ရင္ စမ္းၾကည္႔ဖို႔ ေလ႔က်င္႔ခန္းလည္း ေပးထားပါတယ္။
ေအ ဘီ စီ ၂၆ လုံးကို သီးသန္႔ေရး၊ ဂဏန္း ၂၆ လုံးကိုလည္း ၁ ကေန ၂၆ အထိ ေရးပါ။ ျပီးရင္ ေရာျပီး ေအ ၁၊ ဘီ ၂၊ စီ ၃ စသည္ ျပီးသည္အထိ ေရးပါ တဲ႔။

အကၡရာနဲ႔ ဂဏန္း ေရာျပီး ေရးသူက အကၡရာ နဲ႔ ဂဏန္း သီးသန္႔ ခြဲျပီး ေရးသူထက္ အခ်ိန္ ႏွစ္ဆ ပိုၾကာသလို အမွားလည္း ပိုမ်ားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more

ဆိုရွယ္လစ္လား ဖရီးမားကတ္လား ရွင္းရွင္းလုပ္ပါ ထိုင္းျမန္မာ

က်ေနာ္တို ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ လီကြမ္းယုေတြသိပ္မ်ားေနသလားလို ့ေတာင္ စဥ္းစားစရာပါ။ ျမန္မာလိုမတတ္တဲ့ တရုတ္မ စလံုးမိတ္ေဆြက မင္းဘာေတြေရးေနတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိဘူး။ လီကြမ္းယုပံုေတြေတာ့ အမ်ားၾကီးေတြ ့ရတယ္လို ့ ဆိုလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ သတင္းစာထဲပါလာတဲ့ ဒီေဆာင္းပါးေလးကိုလည္း သေဘာတူတာ မတူတာအပထား သေဘာက်လို ့ ဘာသာျပန္လိုက္မိပါတယ္။

သူရဲ႕ Hard Truths စာအုပ္ၾကီးထဲမွာေတာင္ ျမန္မာနဲ ့ပတ္သတ္တဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုသာေပးခြင့္ျပဳျပီး ျမန္မာအေၾကာင္း စိတ္နာတယ္။ ေတာ္ျပီတျခားဟာေမးလို ့ေျပာျပီး ေရွာင္ထြက္သြားတဲ့အဖိုးၾကီးက ျမန္မာအေၾကာင္းတခမ္းတနား ေဆာင္းပါးေတြဘာေတြေတာင္ ေကာက္ေရးေနေတာ့ အံၾသတၾကီးလည္း ျဖစ္မိတယ္။

ထားပါေတာ့ သူ ့ေဆာင္းပါးက “Socialism or free market? Consider Myanmar and Thailand” ပါတဲ့။

ျမန္မာႏွင့္ထိုင္းတုိ ့သည္ အက်ယ္အဝန္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း လူဦးေရအားျဖင့္လည္းေကာင္း မတိမ္းမယိမ္း ရွိၾကသည္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ား တိုးတက္မႈႏႈန္းအားျဖင့္လည္း သူ မသာ ကိုယ္မသာရွိေနခဲ့ၾကသည္။

သို ့ေသာ္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္၌ ဂ်င္နရယ္ေနဝင္းက စစ္တပ္အာဏာကိုသိမ္းခဲ့ျပီး စစ္တပ္ကိုအေျခခံျပီး ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ပါးပါးျဖင့္ ႏိုင္ငံကို တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ျပင္ပကမာၻ၏ တံခါးတို ့ကို ပိတ္ခဲ့ျပီး ျဗိတိသွ်အစိုးရႏွင့္အတူ ပါလာသည့္ အိႏၵိယန္းတို ့ကိုေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္၌ ေနဝင္းကိုယ္တိုင္က ႏႈတ္ထြက္ခဲ့ေသာ္လည္း နိုင္ငံကို စစ္တပ္ကပင္ အုပ္စိုးထားခဲ့သည္။

ထိုတခ်ိန္တည္းမွာပင္ ထိုင္းနိင္ငံကလည္းစစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈမ်ား အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္တို ့ က မတူေသာစီးပြားေရးမူဝါဒကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက တံခါးဖြင့္စီးပြားေရးစနစ္ကိုက်င့္သံုးျပီး ကမာၻ ့နိုင္ငံမ်ားမွ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူတို ့ကို လက္ခံခဲ့သည္။ ထို ့အျပင္ ျဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္မႈကာလအတြင္း ေရာက္ရွိလာခဲ့သည့္ တရုတ္လူမ်ိဳးတို ့ ကို လက္ခံထားခဲ့သည္။ ယေန ့ဆိုလွ်င္ ထိုင္းနိုင္ငံသည္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈပိုင္း၌ အာရွ၏ အစည္ကားဆံုးနုိင္ငံတစ္ခုထဲတြင္ ပါဝင္ေနေပသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏တံခါးပိတ္ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒေၾကာင့္ ျပည္တြင္းထုတ္ကုန္ႏွင့္တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြက႑၌ထိုင္းႏိုင္ငံေနာက္ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့ရေလသည္။၁၉၈၀ခုမ်ား၌ ျမန္မာနိုင္ငံ၏တစ္ႏွစ္အတြင္းတစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြသည္၁၇၂အေမရိကန္ ေဒၚလာျဖစ္ျပီးထိုင္းနိုင္ငံတစ္ႏွစ္အတြင္း တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၆၀ရွိေနခဲ့သည္။ယခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ၏တစ္ဦးခ်င္းဝင္ေငြကအေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၉၅၀ ျဖစ္ျပီး ထိုင္းက ၈၅၁၆ အထိ ကြာဟခဲ့ေလေတာ့သည္။

၁၉၉၇ခု ေမလတြင္အေမရိကန္နိုင္ငံကလူ ့အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈတို ့ေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံအေပၚစီးပြားေရးပိတ္ပင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့
သည္။ထိုပိတ္ဆို ့မႈတို ့တြင္ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ကုန္သြယ္မႈတို ့ပါပါဝင္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရးခၽြတ္ျခံဳက်လာျခင္းႏွင့္အျခား
အျခားေသာျပႆနာတို ့ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားတို ့သည္လိုအပ္ေသာေဆးဝါးမ်ားရရွိေစရန္အတြက္ပင္ထိုင္းႏိုင္ငံနယ္စပ္သို ့သြားကာ ေက်ာက္စိမ္းမ်ားျဖင့္ေဆးဝါးတို ့ကိုလဲလွယ္ရသည္အထိရွိခဲ့ရသည္။ထိုတခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျမန္မာအစိုးရက ေက်ာက္မ်က္ရတနာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သဘာဝအရင္းအျမစ္တို ့ကို တရုတ္အစိုးရစိတ္ၾကိဳက္ တူးေဖာ္ခြင့္ျပဳခဲ့ျပန္ေလသည္။

ယခုမူထင္ရွားေသာအေျပာင္းအလဲတခ်ိဳ ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ေတြ ့လာရသည္။အထင္ရွားဆံုးသာဓကမွာလက္ရွိျမန္မာနိုင္ငံ၏ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ တတိယသမီး ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပင္ျဖစ္သည္။ ေဒၚစုၾကည္က သူမ၏လူငယ္၊ လူလတ္အရြယ္တြင္ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ား၌ က်င္လည္ခဲ့ရျပီး မိခင္၏က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ၁၉၈၀ ခုတြင္ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားခဲ့ျပီး ပရုိဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ NLDကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။

၁၉၈၉ ခု၌ ပထမဆံုး သူမကိုယ္တိုင္ေနအိမ္အက်ဥ္းခ်ခံခဲ့ရသည္။ ထို ့ေနာက္ ၁၉၉၀ ခုေရြးေကာင္ပြဲတြင္ကား သူမ၏အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္က တစ္ႏိုင္ငံလံုး ၅၉ ရာခိုင္ႏွဳန္း၊ ပါလီမန္အမတ္ေနရာ ၈၁ ရာခိုင္ႏွဳန္းအထိ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရခဲ့သည္။ သို ့ေသာ္ စစ္တပ္က ထိုေရြးေကာင္ပြဲရလာဒ္ကို အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ေပ။ ေဒၚစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္က ၂၁ ႏွစ္အတြင္းတြင္ ၁၅ႏွစ္ခန္ ့ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆုကို သူမရခဲ့သည္။၂၀၁၀ ခု၊ နိုဝင္ဘာလ၌ သူမလည္းအက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရေတာ့သည္။

ယခုႏွစ္ဧျပီလတြင္က်င္းပေသာၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ၌ကားအမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ကပါလီမန္အမတ္၄၃ ေနရာရရွိခဲ့ေလသည္။ ေဒၚစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ပင္ပါလီမန္ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာကိုရယူခဲ့သည္။သူမ၏ရဲဝံ့ေျပာင္ေျမာက္ေသာသတိၱက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ေျပာင္းလဲမႈကို အဓိကတြန္းအားတစ္ခု ျဖစ္ေစခဲ့သည္။

အလားတူစြာပင္ စစ္တပ္အတြင္း အဓိကအေျပာင္းအလဲကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ အထူးအေရးပါလွေပသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံျဖိဳးတိုးတက္ေရးေကာင္စီဥကၠဌ သန္းေရႊ ႏႈတ္ထြက္ျပီး သူ၏စစ္တပ္ထဲမွ ဦးသိန္းစိန္ကသူ ့ေနရာကို ဆက္ခံခဲ့သည္။ ဦးသိန္းစိန္ကား အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲေရးကို လိုလားသူဟု သံုးသပ္၍ရသည္။ သူ၏ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္၌ အေျပာင္းအလဲမ်ားစြာရွိခဲ့သည္။

သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ အေမရိကန္နိုင္ငံေရးဝန္ၾကီးဗယ္လာရီကလင္တန္တို ့ ပထမဆံုးေတြ ့ဆံုစဥ္ ကလင္တန္က နိုင္ငံျခားရင္းႏွီးမႈႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈတို ့အတြက္ ဆက္လက္တံခါးဖြင့္ေပးရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ ယခုႏွစ္အရင္လက သူတို ့ ႏွစ္ဦးထပ္မံေတြ ့ဆံုရာ အေမရိကန္ကပိတ္ဆို ့ထားေသာ စီးပြားေရးက႑မ်ား ဆိုင္းငံ့ထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူမက ေၾကျငာခဲ့သည္။ ဤအခြင့္အေရးကို အမိအရယူႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ က်ဥ္းေျမာင္းသြားေစနိုင္ေပလိမ့္မည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘုရင္စနစ္ဒီမိုကေရစီမွသည္ အရပ္သားဒီမိုကေရစီစနစ္သို ့ ကူးေျပာင္းဆဲကာလသာ ျဖစ္သည္။ ပံုမွန္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပေနေသာ္လည္း တစ္ခုခုျဖစ္တိုင္း စစ္တပ္က ေရွ႕တက္လာျပီး ထိန္းသိမ္းထားတတ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၈၀ သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းမႈေပါင္း (၁၈) ၾကိမ္ရွိခဲ့ျပီး (၁၁)ၾကိမ္ေအာင္ျမင္ကာ (၇)ၾကိမ္က်ရွံဳးခဲ့သည္။ လတ္တေလာထင္ရွားေသာသာဓကမွာ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္္ သက္ဆင္ကို ၂၀၀၆ခု၊ စက္တင္ဘာလက ျဖဳတ္ခ်လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ စစ္တပ္၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈတို ့က အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူတို ့၏ ယံုၾကည္မႈကို ေလ်ာ့ပါးေစသည္။

ထို ့ေၾကာင့္ ျမန္မာႏွင့္ထိုင္း ႏွစ္ႏုိင္ငံလံုးကအစိုးရတို ့သည္ ထိုသခၤန္းစာကုိ ေကာင္းေကာင္းရယူႏိုင္ခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ တံခါးဖြင့္စီးပြားေရးစနစ္ကို ခိုင္ခုိင္မာမာက်င္သံုးျပီး အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူတို ့ကို ပိုမိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင့္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတိုးတက္လာျခင္းသည္ တံခါးဖြင့္စီးပြားေရးစနစ္ေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့ရျခင္းသည္ တံခါးပိတ္ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဤအခ်က္သည္ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္ သခၤန္းစားမ်ားျဖစ္ေပသည္။

Original article >> Socialism or free market? Consider Myanmar and Thailand By Lee Kuan Yue

This article first appeared in the November issue of Forbes Asia magazine in a column ratated among Mr. Lee Kuan Yew, former Primine Minister of Singapore; Mr. David Malpass, global Economic, President of Encima Global LLC; Ms Amity Shales, director of the 4% Growth; and Mr. Paul Johnson, Eminent British historian and author. FORBES ASIA.

ဇင္ေ၀ေသာ္

Read more