က်ေနာ္နဲ႔ ယမမင္း အင္တာဗ်ဴး (၁)


က်ေနာ္ ။ ။ ယမမင္းႀကီးခင္ဗ်ား၊ ငရဲျပည္မွာလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ေနၿပီလို႔ ၾကားသိရပါတယ္။ အဲဒါ ဟုတ္ပါသလား။
ယမမင္း ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါ သတင္းအမွန္ပါပဲ။

က်ေနာ္ ။ ။ ဘယ္လို႐ည္ရြယ္ခ်က္ေတြေၾကာင္႔ အခုလို ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရးေတြ စတင္ခဲ႔ရတာလဲ။ တကယ္ေရာ လိုအပ္ေနလို႔လား။
ယမမင္း ။ ။ လိုအပ္ပါတယ္။ လူ႔ျပည္မွာေတာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မစေသးတာဆိုလို႔ ေျမာက္ ကိုရီးယားတို႔ က်ဴးဘားတိုေလာက္ပဲ က်န္ေတာ႔ တာ မဟုတ္လား။ ဘယ္သူမွ ထင္မထားတဲ႔ အေရွ႕ေတာင္ အာရွက ျမန္မာေ တာင္ စေနၿပီဆိုေတာ႔ေလ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မလုပ္ရင္ က်ေနာ္တို႔လည္း က်န္ရစ္ခဲ႔မွာေပါ႔။ ပတ္ဘလစ္ကလည္း ေတာင္းဆိုလာၾကၿပီေလ။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသတင္းဟာ က်ေနာ္တို႔ကို လႈပ္ႏႈိးသြားတာပါ။ ဝိတ္ကပ္ ေခါပါပဲ။ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။

က်ေနာ္ ။ ။ ဒါနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ရာမွာ ဘယ္ကိစၥေတြကို အရင္ ကိုင္တြယ္ပါသလဲ။ အေျခခံ ဥပေဒ၊ ပညာေရး၊ ဘ႑ာေရး........
ယမမင္း ။ ။ ေနအုံး၊ ခင္ဗ်ားေျပာတာေတြ တစ္ခုမွ မဟုတ္ေသးဘူး။ အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးကို စတင္ေျပာင္းလဲရတယ္။

က်ေနာ္ ။ ။ ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႔။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဘယ္လိုကေန စတင္ေျပာင္း လဲတယ္ဆိုတာေလး နည္းနည္း ရွင္းျပေပးပါလား။ လူ႕ျပည္ကလူေတြ သခၤန္း စာေလး ဘာေလး ယူလို႔ရေအာင္္။
ယမမင္း ။ ။ ဟာ၊ ဒီလိုေတာ႔ ရမယ္ မထင္မိပါဘူး။ အရင္ဆုံး ဗဟို အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကို ေပါ႔ေလ်ွာ႔ၿပီး တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြကို တိုင္း၊ ခရိုင္ဆိုင္ရာ အစိုးရေတြ လြတ္ လပ္စြာ ဆုံးျဖတ္ စီရင္ခြင္႔ျပဳပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ေမးရအုံးမယ္။ ငရဲ ဘယ္ႏွထပ္ရွိတယ္လို႔ သိဖူးသလဲ။

က်ေနာ္ ။ ။ စာအုပ္ေတြထဲမွာေတာ႔ ရွစ္ထပ္၊ ကိုးထပ္ စသည္ေရးထား တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ယမမင္း ။ ။ ဟဲ ဟဲ ဟဲ။ ေရွးလူေတြျမင္ရင္ေတာင္ အခု ငရဲျပည္ကို မွတ္မိမယ္ မထင္ေတာ႔ဘူး။ အဲဒါ ဟိုတုန္းက။ အခု ဖြဲ႔စည္းပုံေတြေရာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံေတြပါ ေျပာင္းလိုက္ၿပီ။ အခု ငရဲ ေျခာက္ ထပ္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္။

က်ေနာ္ ။ ။ တကယ္လား၊ စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။ ငရဲ ေျခာက္ ထပ္ဆိုတာက........
ယမမင္း ။ ။ ကက္ပီတယ္လစ္စ္တ္ ငရဲ၊ ဆိုရွယ္လစ္ ငရဲ၊ ကြန္ျမဴနစ္ငရဲ၊ စစ္အာဏာရွင္ ငရဲ၊ ရီေဖာင္းမစ္တ္ ငရဲ နဲ႔ အစြန္းေရာက္ဘာသာေရး ငရဲ ရယ္ပါ။ ေနာက္ေန႔မွ ခင္ဗ်ားကို တစ္ထပ္ခ်င္း လိုက္ျပရအုံးမယ္။
(ဆက္ရန္)

ပညာေရးေဒတာ


ဒီ ပညာေရးေဒတာက
(၁) ဆရာေတြနဲ႔ ပညာေရး အေပၚမွာ ေက်ာင္းသားမိဘေတြရဲ႕ ယုံၾကည္ အားထားမႈနဲ႔
(၂) ဆရာေတြရဲ႕ လစာ၊ အက်ိဳးခံစားခြင္႔ကို ထင္ဟပ္ေစပါတယ္။
Var key Gems Foundation ရဲ႕ ထိပ္သီး ၁၀ ႏိုင္ငံေပါ႔။ အရင္တစ္ ပတ္ေ က်ာ္က စထရိတ္တိုင္း ေဆာင္းပါးထဲကပါ။
သူတို႔ ဆရာေတြဟာ ကမၻာမွာ အမ်ားဆုံး လစာေပးထားျခင္းခံရတယ္၊ မေပါ႔နဲ႔ ဆိုတာကိုလည္း ေက်ာင္းဆရာေတြကို လက္တို႔ ျပျခင္ပုံရပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ဒီ ေဒတာဟာ ကေလးပညာေရးကို လုံးဝ ကိုယ္စားမျပဳပါဘူး။

၁၉၈၀ ခုေတြတုံးက အေမရိကန္ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားစပ္မိ ရင္း သူက ျမန္မာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လစာ ဘယ္ေလာက္ရွိသ လဲေမးတာကို သတိရမိပါတယ္။ အဲဒအခ်ိန္တုန္းက ႏွစ္ေထာင္ဝန္းက်င္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ တစ္ေဒၚလာကို ၂၀၀ က်ပ္ ဝန္းက်င္ေပါက္ပါ တယ္။
တိတိက်က် မွတ္မိတာက ျမန္မာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လစာဟာ အေမရိကန္ ဆယ္ေဒၚလာနဲ႔ ညီမ်ွေနတယ္ဆိုတာေလာက္ပါပဲ။
အခုေရာ?????

(1) ကို ယုံၾကည္အားထားမႈလို႔ မွတ္ၿပီး (2) ကိုေတာ႔ လစာလို႔ မွတ္ယူၾကပါ။

တရုတ္ (1) 5.78% (2) US$ 17,378
ဂရိ။ (1) 4.28%. (2) US$ 23,341
တူရကီ။ (1) 4.25%. (2) US$ 23,378
ေတာင္ကိုရီယား (1) 4.45% (2) US$ 43,874
နယူးဇီလန္။ (1) 6.08% (2) US$ 28,438
အီဂ်စ္။ (1) 3.98% (2) US$ 18,604
စကၤာပူ။ (1) 6.66% (2) US$ 45,755
နယ္သာလန္။ (1) 6.39% (2) US$ 37218
အေမရိက။ (1) 5.89% (2) US$ 44,917
ၿဗိတိန္။ (1) 6.06% (2) US$ 33,377

ထိပ္သီး ဖင္လန္၊ ေတာင္ကိုရီယား နဲ႔ ပိုလန္တို႔ သုံးႏိုင္ငံမွာ ေတာင္ကိုရီ ယားပဲ ပါေနတာေတြ႔ရပါတယ္။
ဆရာကို တန္ဖိုးထားတဲ႔ေနရာမွာ ကြန္ဖ်ဴးရွပ္ေတြက တစ္ေျပးေနၿပီး ဆရာ႔ လစာမွာေတာ႔ စကၤာပူက တစ္ေျပးေနပါတယ္။

က်ေနာ္ ဉာဏ္မမီတဲ႔ ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အက္သစ္


ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ စာအုပ္ဖတ္ေနရင္း က်ေနာ႔္ ငယ္ဘဝဆီကို စိတ္ျပန္ေရာက္သြား႔မိပါတယ္။ ရြာမွာအတန္းေက်ာင္းရွိေပမယ္႔ ရြာက ေတာ ရေက်ာင္းမွာပဲ က်ေနာ္႔ရဲ႕ကေလးပညာေရးကို စခဲ႔ရပါတယ္။ ဆရာဘုန္းႀကီး က ေခတ္မီေတာ႔ ကိုရင္ေတြ၊ ကေလးေတြကို သခ်ၤာကအစ သင္ေပးတယ္။ ကိုးႏွစ္သားေရာက္ေတာ႔မွ အေဖက စာသင္ေက်ာင္းေျပာင္းအတက္ခိုင္းလို႔ တက္ခဲ႔ပါတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီးက ဦးျမေအာင္ပါ။ ဦးျမေအာင္က မင္းကို ဘယ္အတန္းထားရမလဲ မသိဘူး၊ စစ္ေဆးရဦးမယ္ဆိုၿပီး ဖတ္စာ အဖတ္ခိုင္း၊ သခ်ၤာတခ်ိဳ႕ အတြက္ခိုင္းတယ္ (အဲဒီတုံးက မူလတန္းမွာ အဂၤ လိပ္စာ မသင္ရေသးပါဘူး) ၿပီးေတာမွမင္းက ေလးတန္းအဆင္႔ရွိတယ္။ ေ လးတန္းမွာ ေနဆိုလို႔ ေအာက္ကအတန္းေတြ မတက္လိုက္ရဘဲ ေလး တန္းကို ေရာက္သြားခဲ႔ရပါတယ္။ (ဆရာဘုန္းႀကီး မွာလိုက္တာက ေလး တန္းမထားရင္ မတက္နဲ႔၊ ငါ႔ေက်ာင္း ျပန္လာခဲ႔ တဲ႔)

အဲဒီတုံးက ရြာက မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာႀကီး ဦးျမေအာင္ နဲ႔ ဆရာမ ေဒၚေအးေအးမူတို႔ပဲရွိတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးျမေအာင္က တကၠသိုလ္ ဘြဲ႔ရ ဟုတ္ပုံမရပါဘူး။ သူ႕ကို သိပ္မႀကိဳက္တဲ႔ လူေတြက ေလးတန္း ပဲေ အာင္တယ္ လို႔ေတာင္ ေျပာတတ္ၾကတာ မွတ္မိပါတယ္။ တိတိက်က် မသိ ပါဘူး။ စာအသင္အျပေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သူက ေလးတန္းနဲ႔ ႏွစ္ တန္းကို သင္တယ္။
ဆရာမ ေဒၚေအးေအးမူကေတာ႔ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရပါ။ ရြာကလူေတြက ဆရာ မ ဘယ္ႏွတန္းေအာင္သလဲေမး ရင္ ရြာသားေတြ သိႏိုင္ေလာက္တဲ႔ စကားနဲ႔ "၁၄" တန္း ေအာင္တယ္လို႔ ေျဖတတ္တယ္။ ႀကီးမွ သိရတာက ဆယ္တန္း ထဲကို တကၠသိုလ္ေလးႏွစ္ထည္႔ေပါင္းၿပီး လြယ္ေအာင္ ေျပာခဲ႔တာပဲ ဆိုတာပါ။
က်ေနာ္အခု ျပန္ေတြးၾကည္႔သေလာက္ သိလို႔ရတာက ဆရာႀကီးနဲ႔ ဆရာမ က သိပ္မတည္႔လွဘူး။ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕မွာကိုပဲ တခါတခါ ႏႈတ္ထြက္ေတြ ၾကမ္းလာတတ္တယ္။ မာန္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ေက်ာင္းအုပ္ ဆိုတဲ႔ မာန္နဲ႔ ဆရာမကတကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရဆိုတဲ႔မာန္ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။

တစ္ေန႔ ဆရာႀကီး ဦးျမေအာင္ ခရီးထြက္စရာရွိေတာ႔ ေလးေယာက္ပဲ ရွိ တဲ႔ ေလးတန္းကို ဆရာမ ေဒၚေအးေအးမူ သင္ရတယ္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၿပီး ျပန္ခါနီးေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ေခါင္းကိုပြတ္ၿပီး ဆရာမက ေျပာတယ္
"မင္းလိုေက်ာင္းသားကို ဆရာမသာ သင္ခြင္႔ရရင္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင္႔ထိ နံပတ္ဝင္ေအာင္ သင္ေပးလိုက္လို႔ရတယ္။ အခုေတာ႔ ငါ႔တပည္႔ရယ္ မင္း ကံပဲေပါ႔"
လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဘာကို ဝမ္းနည္းမွန္းမသိေပမဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္ရင္ မွာ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ဝမ္းနည္းသြားမိတယ္။ ဆရာမရဲ႕ အသံကလည္း ေစ တနာေၾကာင္႔ တကယ္ပဲ ႏူးညံ႔ ေႏြးေထြးေနတယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။

ဒီ စကားမ်ိဳး ဆရာမက က်ေနာ္လို ကိုးႏွစ္ေက်ာင္းသားကို ေျပာသင္႔သလား၊ မေျပာသင္႔ဘူးလားဆိုတာ မေဝဖန္ရဲပါဘူး။
ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာ ဆရာႀကီးအေပၚ အယုံအၾကည္မဲ႔သြားတယ္။ ဆရာမစကားကို ၾကားရၿပီးတဲ႔ေနာက္ အမွတ္စာရင္းေတြကလည္း ရုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ ထိုးက်သြားလို႔ ဆရာႀကီးက အိမ္ကိုလာၿပီး အေဖ႔ကို တိုင္ပါေတာ႔ တယ္။ (အေဖက ရြာ ဥကၠဌျဖစ္ၿပီး ဆရာႀကီးလည္း အိမ္မွာ မၾကာမၾကာ ထမင္းစားတတ္တယ္)
အေၾကာင္းစုံ သိသြားတဲေနာက္ ဒီကိစၥက ဒီမွာ မရပ္ေတာ႔ဘဲ စာသင္ခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးနဲ႔ ဆရာမတို႔ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြေရွ႕မွာ စကားေတြ မ်ား ၾကေတာ႔တယ္။

ဒီဆရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ႕ ေက်းဇူးကို အမွတ္တရ ရွိဆဲပါ။ ဆရာႀကီး မရွိေ တာ႔ေပမယ္႔ ဆရာမေတာ႔ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
သူတို႔ကို ေဝဖန္လိုတာ မဟုတ္သလို ဆရာတစ္ေယာက္ ရွိသင္႔တဲ႔ အက္သစ္ သေဘာတရားေတြကိုလည္း အျပည္႔အဝ နားမလည္ပါဘူး။
ဒါေပမဲ႔ ကေလးဘဝက အဆုိးအေကာင္းႀကဳံခဲ႔ရသမ်ွေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ဘဝေတြထဲ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ နက္နက္ႀကီး စူးဝင္ေနတတ္တယ္။

ဒီေလာက္ေတာ္သူ သူခိုးျဖစ္ေနရတယ္လို႔ (တနဂၤေႏြ အပ်င္းေျပ)


စကၤာပူက အသိ ဆရာေတာ္တစ္ပါးမိန္႔ၾကားတာကို ျပန္ေရးျခင္းျဖစ္သည္။
စလုံး ဒကာတစ္ေယာက္က ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း၏ ဆရာေတာ္မ်ား ပရိတ္ေရျဖန္းေပးရာ ေနရာ၌ ပုဆစ္ဒူးေထာက္ၿပီး ပရိတ္ေရျဖန္းျခင္းကို ခံယူသည္။
ပရိတ္ေရျဖန္းအၿပီး ခပ္တည္တည္ႏွင္႔ အန္ေပါင္းကို အလႉခံပုံးထဲ ထည္႔လိုက္ သည္။
ထို ပုဂၢိဳလ္က ေနာက္ေၾကာင္း မကင္းလွ၊ လစ္ရင္လစ္သလို အလႉခံပုံးထဲမွ အလႉေငြမ်ားကို ႏိႈက္ယူတတ္သည္ဟု ဆို၏။
သူ႔အေၾကာင္းကို သိထားေသာဆရာေတာ္ တစ္ပါးက သူထည္႔သြားသည္႔ အန္ေပါင္းကို စစ္ေဆးၾကည္႔ရာ ဘာ အလႉေငြမွ မပါ။
ဗလာျဖစ္ေလသတတ္။

ဤ ကိစၥက မဆိုးလွေသး။
တစ္ေန႔ ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ျပဳမူျပန္၏။ ခဏေနေသာအခါ သူ႔ အန္ေပါင္းအိပ္ ထဲ ၅ ေဒၚလာအစား ေဒၚလာ ၅၀ တန္ လြဲမွားထည္႔လိုက္မိသျဖင္႔ အန္ေပါင္း အိပ္ခ်င္း ျပန္လည္ လဲလွယ္လိုေၾကာ င္း ေျပာလာေလသည္။ သူ ကံဆိုး ခ်င္ေတာ႔ အလႉခံေငြဖလားထဲမွာ ေဒၚလာ ၅၀ တန္ ထည္႔ထားေသာ အန္ေပါင္းအိပ္ လုံးဝမရွိ ျဖစ္ေလေတာ႔သည္။
သို႔ျဖင္႔ သူ၏လိမ္ညာမႈလည္း ဗူးေပၚသလို ေပၚသြားေလေတာ႔သည္။

စဥ္းစားမိသည္မွာ ဤမ်ႇ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ရွိပါလ်က္ ဘာေၾကာင္႔ သူခိုးျဖစ္ေနရ သနည္း ဟူ၍ျဖစ္သည္။
ထို႔အျပင္ ဉာဏ္ေကာင္းသူမ်ားထံ ခုိးသည္႔အက်င္႔၊ မရိုးမသား လိမ္ညာ စားေသာအက်င္႔ ေရာက္သြားၿပီဆိုလ်င္ သိလ်က္ ဖမ္းရ အလြန္ခက္၏။

ကမ္းလက္ရဲ႕ (ဆီးရီးယပ္) စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ခင္ဗ်ား


အူေၾကာင္ေၾကာင္လို႔ ေျပာရင္လည္းရ၊ မေျပာရင္လည္းရတဲ႔ အႀကံျပဳ ေမးခြန္း တစ္ခု ေမးခ်င္ပါတယ္။
အခု အားေနတ႔ဲအခိုက္ေလးေတြမွာ ဖတ္မိတဲ႔ စာအုပ္ေတြထဲ ရင္ထဲၿငိ၊ အ က်ိဳး လည္္းရွိမယ္လို႔ ခံယူမိတဲ႔ စာအုပ္ ႏွစ္အုပ္ ရွိပါတယ္။

၁။ လီကြမ္းယုရဲ႕ "လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကမၻာ႔အျမင္" နဲ႔
၂။ amanda ripley ရဲ႕ "the smartest kids in the world" စာအုပ္ပါ။

"တစ္" ကေတာ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္း စတာေတြကို ေရးထားၿပီး
"ႏွစ္" ကေတာ႔ လူငယ္ ပညာေရး (မူလတန္းကေန တကၠသိုလ္အထိ) သက္သက္ပါ။
ဂ်ာမဏီ၊ အေမရိက၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဖင္လန္နဲ႔ ပိုလန္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ပညာေ ရး ေမာ္ဒယ္ေတြကို အေျခခံၿပီး သုေတသနျပဳ ေရးထားတဲ႔ စာအုပ္ပါ။ (ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဖင္လန္နဲ႔ ပိုလန္ႏိုင္ငံေတြက အခု ပညာေရးမွာ ထိပ္ က ေျပးေနပါတယ္)

က်ေနာ္႔ ေမးခြန္းက
၁။ ဘယ္စာအုပ္ကို အရင္ ဘာသာျပန္ၿပီး တင္သင္႔ပါသလဲ။
၂။ ဘာေၾကာင္႔လဲ။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေဝါေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္။ အီးေမးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္မိနစ္ သုံးမိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီး အႀကံေပးၾကဖို႔ ေမတၱာ ရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။

ေလးစားစြာျဖင့္