ဦးသိန္းစိန္ ေျဖရေတာ႔မယ္႔ စာေမးပြဲႀကီးႏွစ္ခု
၁။ လတ္တေလာ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ
၂။ ေရွ႕လမွာ ေရာက္လာမယ္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွစ္ ၁၀၀
"အေမွာင္ထုလႊမ္းလာရင္ လူစြမ္းေကာင္း ေပၚစၿမဲ(When darkness comes, the hero arises)" တဲ႔။ ျမန္မာ႔သမိုင္းမွာ လူစြမ္းေကာင္း မဆိတ္သုဥ္းခဲ႔ဖူးဘူး။ က်ည္မေၾကာက္တဲ႔ ရင္ဘတ္ေတြ မိုးမေခါင္ဖူးဘူး။
တတိယႏိုင္ငံေတြဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မတန္ေသးဘူး၊ လူငယ္နဲ႔ လြတ္လပ္ခြင္႔ဟာ မတန္ေသးဘူး ဆိုတဲ႔စကားကို အၿပီးအပိုင္ ျငင္းဆိုဖို႔ေရာက္ပါၿပီ။
တခ်ိဳ႕က ဆိုၾကမယ္၊ ထစ္ကနဲရွိ ဆႏၵျပေနၾကတာလို႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒါကသည္ပင္ ဒီမို ကေရစီရဲ႕ သရုပ္သကန္တစ္ခု မဟုတ္ပါလား။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ တန္ဖိုးက ဆႏၵျပျခင္း၊ မျပျခင္းမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီ ဆႏၵျပျခင္းကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္မလဲ ဆိုတာသာျဖစ္ပါတယ္။ မယုံရင္ မေဝးလွတဲ႔ အခ်ိန္က ေဟာင္ေကာင္ ေက်ာင္း သား လႈပ္ရွားမႈကို ၾကည့္ပါ။
ဒီေန႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြ ေတာင္သာဆီ ဦးတည္လိမ္႔မယ္။ သူတို႔ဟာ ကခ်င္သူပုန္ မဟုတ္ဘူး၊ လူေသေစတဲ႔ လက္နက္ေတြ မပါဘူး။ အဲ ဥေဒါင္းဆီေတြေတာ႔ ပါလာတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ ဘာလုပ္မလဲ။ ဒီမွာ ကမၻာဦး ကတည္းက ရွိေနခဲ႔တဲ႔ ေျဖရွင္းနည္း ႏွစ္မ်ိဳး။
၁။ အၾကမ္္းဖက္ ေျဖရွင္း(ေသကုန္ ေအးတာပဲ)
၂။ အေပးအယူညွိႏႈိင္းၿပီး ေျဖရွင္း(ေခါင္းခ်င္း၊ ဦးေႏွာက္ခ်င္း အေျဖရွာ)
ပထမနည္းက လူ႔တိရစၦာန္အစိုးရေတြ က်င္႔သုံးတာ၊ ဒုတိယနည္းက မိဘဆန္တဲ႔ အစိုးရေတြ က်င္႔သုံးတာ။
တာဝန္ယူရေတာ႔မယ္။
ဒီပညာေရး ဥပေဒကို ဘယ္သူအတည္ျပဳေပးတာလဲ။ ျပင္သင္႔ရင္ ျပင္ရဲရမယ္။ လူကိုသတ္လို႔ လူပဲေသတယ္၊ ျပသနာ မေသဘူး။
ျပသနာကိုသတ္မွ ျပသနာ ေသတယ္။
DVD ကို နားေထာင္ၾကည့္ေတာ႔ လူငယ္ေတြ ေတာင္းဆိုတာ မမ်ားဘူး။ "သူတို႔အသံကိုလည္း နားေထာင္ပါ" ဒါပဲ။ အဓိက မတိုက္ဆိုင္မႈက
၁။ ကူးေျပာင္းဆဲကာလ (ေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ကေတာ႔ ထရန္ဇစ္ရွင္းလို႔ပဲ ထပ္တလဲလဲ သုံးသြားတယ္) လိုတယ္။ (လူႀကီးအသံ)
၂။ မွန္တယ္၊ ကူးေျပာင္းဆဲကာလမွာလည္း ေက်ာင္းသား၊ ဆရာေတြရဲ႕ သေဘာထားေတြ ပါဝင္ေနရမယ္။ (လူငယ္အသံ)
ဒီမွာ အေျဖတစ္ခု ရွိေနတယ္။
အဂၤလိပ္စာ ေလ႔လာေနတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအတြက္ အဂၤလိပ္စကားေတာင္ ဒီလူေတြခ်ည္းပဲေျပာရင္ ေဝါဟာရအသစ္ မထြက္ဘူး၊ ေျပာဟန္၊ ေျပာသံ တိုး တက္မလာဘူး။ လူေပါင္းစုံမွ စကားလုံး စုံလာတယ္။ ပညာေရး ဥပေဒကလည္း ဒီလူေတြနဲ႔ပဲေဆြးေႏြးေနရင္ (၉၉ ႀကိမ္ဆိုလား) ဒီအေျဖပဲ ထြက္မယ္။ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ေတာ႔ အသင္႔ေတာ္ဆုံးေပါ႔ေလ။
ဒီအထဲမွာ ဝိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဟာင္းစကားကို နားေထာင္ေတာ႔ ဒါက ပိုေသခ်ာသြားေရာ။ သူက ေၾကာက္တတ္တယ္၊ ဘာမွ မေျပာရဲဘူး တဲ႔။ ရွင္းကေရာ။ ေက်ာင္းသားေတြ ေသသာေသၾကေတာ႔။ ဘာ႔ေၾကာင္႔ ဒီပညာေရး ညံ့ပါလိမ႔္၊ ပညာတတ္ရင္ မေၾကာက္ဘူးဆို၊ ဒါဆို သူသင္ထားတဲ႔ပညာက ဘာပညာပါလိမ္႔။
ဒီမွာ အေျဖတစ္ခု ရွိေနျပန္တယ္။
ကံေကာင္းတယ္၊ သူ႔တကၠသိုလ္ မတက္ခဲ႔ရဘူး။
ဆက္ရန္
ဇင္ေဝေသာ္
ဦးသိန်းစိန် ဖြေရတော့မယ့် စာမေးပွဲကြီးနှစ်ခု
၁။ လတ်တလော ကျောင်းသားလှုပ်ရှားမှု
၂။ ရှေ့လမှာ ရောက်လာမယ့် ဗိုလ်ချုပ် နှစ် ၁၀၀
"အမှောင်ထုလွှမ်းလာရင် လူစွမ်းကောင်း ပေါ်စမြဲ(When darkness comes, the hero arises)" တဲ့။ မြန်မာ့သမိုင်းမှာ လူစွမ်းကောင်း မဆိတ်သုန်းခဲ့ဖူးဘူး။ ကျည်မကြောက်တဲ့ ရင်ဘတ်တွေ မိုးမခေါင်ဖူးဘူး။
တတိယနိုင်ငံတွေဟာ ဒီမိုကရေစီနဲ့ မတန်သေးဘူး၊ လူငယ်နဲ့ လွတ်လတ်ခွင့်ဟာ မတန်သေးဘူး ဆိုတဲ့စကားကို အပြီးအပိုင် ငြင်းဆိုဖို့ရောက်ပါပြီ။
တချို့က ဆိုကြမယ်၊ ထစ်ကနဲရှိ ဆန္ဒပြနေကြတာလို့။ ဒါပေမဲ့ ဒါကသည်ပင် ဒီမို ကရေစီရဲ့ သရုပ်သကန်တစ်ခု မဟုတ်ပါလား။ ဒီမိုကရေစီရဲ့ တန်ဖိုးက ဆန္ဒပြခြင်း၊ မပြခြင်းမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီ ဆန္ဒပြခြင်းကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်မလဲ ဆိုတာသာဖြစ်ပါတယ်။ မယုံရင် မဝေးလှတဲ့ အချိန်က ဟောင်ကောင် ကျောင်း သား လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်ပါ။
ဒီနေ့ ကျောင်းသားလေးတွေရဲ့ ခြေလှမ်းတွေ တောင်သာဆီ ဦးတည်လိမ့်မယ်။ သူတို့ဟာ ကချင်သူပုန် မဟုတ်ဘူး၊ လူသေစေတဲ့ လက်နက်တွေ မပါဘူး။ အဲ ဥဒေါင်းဆီတွေတော့ ပါလာတယ်။ ဦးသိန်းစိန် ဘာလုပ်မလဲ။ ဒီမှာ ကမ္ဘာဦး ကတည်းက ရှိနေခဲ့တဲ့ ဖြေရှင်းနည်း နှစ်မျိုး။
၁။ အကြမ််းဖက် ဖြေရှင်း(သေကုန် အေးတာပဲ)
၂။ အပေးအယူညှိနှိုင်းပြီး ဖြေရှင်း(ခေါင်းချင်း၊ ဦးနှောက်ခြင်း အဖြေရှာ)
ပထမနည်းက လူ့တိရစ္ဆာန်အစိုးရတွေ ကျင့်သုံးတာ၊ ဒုတိယနည်းက မိဘဆန်တဲ့ အစိုးရတွေ ကျင့်သုံးတာ။
တာဝန်ယူရတော့မယ်။
ဒီပညာရေး ဥပဒေကို ဘယ်သူအတည်ပြုပေးတာလဲ။ ပြင်သင့်ရင် ပြင်ရဲရမယ်။ လူကိုသတ်လို့ လူပဲသေတယ်၊ ပြသနာ မသေဘူး။
ပြသနာကိုသတ်မှ ပြသနာ သေတယ်။
DVD ကို နားထောင်ကြည့်တော့ လူငယ်တွေ တောင်းဆိုတာ မများဘူး။ "သူတို့အသံကိုလည်း နားထောင်ပါ" ဒါပဲ။ အဓိက မတိုက်ဆိုင်မှုက
၁။ ကူးပြောင်းဆဲကာလ (ဒေါ်ရင်ရင်နွယ်ကတော့ ထရန်ဇစ်ရှင်းလို့ပဲ ထပ်တလဲလဲ သုံးသွားတယ်) လိုတယ်။ (လူကြီးအသံ)
၂။ မှန်တယ်၊ ကူးပြောင်းဆဲကာလမှာလည်း ကျောင်းသား၊ ဆရာတွေရဲ့ သဘောထားတွေ ပါဝင်နေရမယ်။ (လူငယ်အသံ)
ဒီမှာ အဖြေတစ်ခု ရှိနေတယ်။
အင်္ဂလိပ်စာ လေ့လာနေတဲ့ နိုင်ငံခြားသားတွေအတွက် အင်္ဂလိပ်စကားတောင် ဒီလူတွေချည်းပဲပြောရင် ဝေါဟာရအသစ် မထွက်ဘူး၊ ပြောဟန်၊ ပြောသံ တိုး တက်မလာဘူး။ လူပေါင်းစုံမှ စကားလုံး စုံလာတယ်။ ပညာရေး ဥပဒေကလည်း ဒီလူတွေနဲ့ပဲဆွေးနွေးနေရင် (၉၉ ကြိမ်ဆိုလား) ဒီအဖြေပဲ ထွက်မယ်။ သူတို့ဘာသာ သူတို့တော့ အသင့်တော်ဆုံးပေါ့လေ။
ဒီအထဲမှာ ဝိဇ္ဇာသိပ္ပံတက္ကသိုလ် ပါမောက္ခချုပ်ဟောင်းစကားကို နားထောင်တော့ ဒါက ပိုသေချာသွားရော။ သူက ကြောက်တတ်တယ်၊ ဘာမှ မပြောရဲဘူး တဲ့။ ရှင်းကရော။ ကျောင်းသားတွေ သေသာသေကြတော့။ ဘာ့ကြောင့် ဒီပညာရေး ညံ့ပါလိမ့်၊ ပညာတတ်ရင် မကြောက်ဘူးဆို၊ ဒါဆို သူသင်ထားတဲ့ပညာက ဘာပညာပါလိမ့်။
ဒီမှာ အဖြေတစ်ခု ရှိနေပြန်တယ်။
ကံကောင်းတယ်၊ သူ့တက္ကသိုလ် မတက်ခဲ့ရဘူး။
ဆက်ရန်
ဇင်ဝေသော်
၁။ လတ္တေလာ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ
၂။ ေရွ႕လမွာ ေရာက္လာမယ္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႏွစ္ ၁၀၀
"အေမွာင္ထုလႊမ္းလာရင္ လူစြမ္းေကာင္း ေပၚစၿမဲ(When darkness comes, the hero arises)" တဲ႔။ ျမန္မာ႔သမိုင္းမွာ လူစြမ္းေကာင္း မဆိတ္သုဥ္းခဲ႔ဖူးဘူး။ က်ည္မေၾကာက္တဲ႔ ရင္ဘတ္ေတြ မိုးမေခါင္ဖူးဘူး။
တတိယႏိုင္ငံေတြဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မတန္ေသးဘူး၊ လူငယ္နဲ႔ လြတ္လပ္ခြင္႔ဟာ မတန္ေသးဘူး ဆိုတဲ႔စကားကို အၿပီးအပိုင္ ျငင္းဆိုဖို႔ေရာက္ပါၿပီ။
တခ်ိဳ႕က ဆိုၾကမယ္၊ ထစ္ကနဲရွိ ဆႏၵျပေနၾကတာလို႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒါကသည္ပင္ ဒီမို ကေရစီရဲ႕ သရုပ္သကန္တစ္ခု မဟုတ္ပါလား။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ တန္ဖိုးက ဆႏၵျပျခင္း၊ မျပျခင္းမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီ ဆႏၵျပျခင္းကို ဘယ္လို ကိုင္တြယ္မလဲ ဆိုတာသာျဖစ္ပါတယ္။ မယုံရင္ မေဝးလွတဲ႔ အခ်ိန္က ေဟာင္ေကာင္ ေက်ာင္း သား လႈပ္ရွားမႈကို ၾကည့္ပါ။
ဒီေန႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြ ေတာင္သာဆီ ဦးတည္လိမ္႔မယ္။ သူတို႔ဟာ ကခ်င္သူပုန္ မဟုတ္ဘူး၊ လူေသေစတဲ႔ လက္နက္ေတြ မပါဘူး။ အဲ ဥေဒါင္းဆီေတြေတာ႔ ပါလာတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ ဘာလုပ္မလဲ။ ဒီမွာ ကမၻာဦး ကတည္းက ရွိေနခဲ႔တဲ႔ ေျဖရွင္းနည္း ႏွစ္မ်ိဳး။
၁။ အၾကမ္္းဖက္ ေျဖရွင္း(ေသကုန္ ေအးတာပဲ)
၂။ အေပးအယူညွိႏႈိင္းၿပီး ေျဖရွင္း(ေခါင္းခ်င္း၊ ဦးေႏွာက္ခ်င္း အေျဖရွာ)
ပထမနည္းက လူ႔တိရစၦာန္အစိုးရေတြ က်င္႔သုံးတာ၊ ဒုတိယနည္းက မိဘဆန္တဲ႔ အစိုးရေတြ က်င္႔သုံးတာ။
တာဝန္ယူရေတာ႔မယ္။
ဒီပညာေရး ဥပေဒကို ဘယ္သူအတည္ျပဳေပးတာလဲ။ ျပင္သင္႔ရင္ ျပင္ရဲရမယ္။ လူကိုသတ္လို႔ လူပဲေသတယ္၊ ျပသနာ မေသဘူး။
ျပသနာကိုသတ္မွ ျပသနာ ေသတယ္။
DVD ကို နားေထာင္ၾကည့္ေတာ႔ လူငယ္ေတြ ေတာင္းဆိုတာ မမ်ားဘူး။ "သူတို႔အသံကိုလည္း နားေထာင္ပါ" ဒါပဲ။ အဓိက မတိုက္ဆိုင္မႈက
၁။ ကူးေျပာင္းဆဲကာလ (ေဒၚရင္ရင္ႏြယ္ကေတာ႔ ထရန္ဇစ္ရွင္းလို႔ပဲ ထပ္တလဲလဲ သုံးသြားတယ္) လိုတယ္။ (လူႀကီးအသံ)
၂။ မွန္တယ္၊ ကူးေျပာင္းဆဲကာလမွာလည္း ေက်ာင္းသား၊ ဆရာေတြရဲ႕ သေဘာထားေတြ ပါဝင္ေနရမယ္။ (လူငယ္အသံ)
ဒီမွာ အေျဖတစ္ခု ရွိေနတယ္။
အဂၤလိပ္စာ ေလ႔လာေနတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအတြက္ အဂၤလိပ္စကားေတာင္ ဒီလူေတြခ်ည္းပဲေျပာရင္ ေဝါဟာရအသစ္ မထြက္ဘူး၊ ေျပာဟန္၊ ေျပာသံ တိုး တက္မလာဘူး။ လူေပါင္းစုံမွ စကားလုံး စုံလာတယ္။ ပညာေရး ဥပေဒကလည္း ဒီလူေတြနဲ႔ပဲေဆြးေႏြးေနရင္ (၉၉ ႀကိမ္ဆိုလား) ဒီအေျဖပဲ ထြက္မယ္။ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ေတာ႔ အသင္႔ေတာ္ဆုံးေပါ႔ေလ။
ဒီအထဲမွာ ဝိဇၨာသိပၸံတကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဟာင္းစကားကို နားေထာင္ေတာ႔ ဒါက ပိုေသခ်ာသြားေရာ။ သူက ေၾကာက္တတ္တယ္၊ ဘာမွ မေျပာရဲဘူး တဲ႔။ ရွင္းကေရာ။ ေက်ာင္းသားေတြ ေသသာေသၾကေတာ႔။ ဘာ႔ေၾကာင္႔ ဒီပညာေရး ညံ့ပါလိမ႔္၊ ပညာတတ္ရင္ မေၾကာက္ဘူးဆို၊ ဒါဆို သူသင္ထားတဲ႔ပညာက ဘာပညာပါလိမ္႔။
ဒီမွာ အေျဖတစ္ခု ရွိေနျပန္တယ္။
ကံေကာင္းတယ္၊ သူ႔တကၠသိုလ္ မတက္ခဲ႔ရဘူး။
ဆက္ရန္
ဇင္ေဝေသာ္
ဦးသိန်းစိန် ဖြေရတော့မယ့် စာမေးပွဲကြီးနှစ်ခု
၁။ လတ်တလော ကျောင်းသားလှုပ်ရှားမှု
၂။ ရှေ့လမှာ ရောက်လာမယ့် ဗိုလ်ချုပ် နှစ် ၁၀၀
"အမှောင်ထုလွှမ်းလာရင် လူစွမ်းကောင်း ပေါ်စမြဲ(When darkness comes, the hero arises)" တဲ့။ မြန်မာ့သမိုင်းမှာ လူစွမ်းကောင်း မဆိတ်သုန်းခဲ့ဖူးဘူး။ ကျည်မကြောက်တဲ့ ရင်ဘတ်တွေ မိုးမခေါင်ဖူးဘူး။
တတိယနိုင်ငံတွေဟာ ဒီမိုကရေစီနဲ့ မတန်သေးဘူး၊ လူငယ်နဲ့ လွတ်လတ်ခွင့်ဟာ မတန်သေးဘူး ဆိုတဲ့စကားကို အပြီးအပိုင် ငြင်းဆိုဖို့ရောက်ပါပြီ။
တချို့က ဆိုကြမယ်၊ ထစ်ကနဲရှိ ဆန္ဒပြနေကြတာလို့။ ဒါပေမဲ့ ဒါကသည်ပင် ဒီမို ကရေစီရဲ့ သရုပ်သကန်တစ်ခု မဟုတ်ပါလား။ ဒီမိုကရေစီရဲ့ တန်ဖိုးက ဆန္ဒပြခြင်း၊ မပြခြင်းမဟုတ်ဘူး၊ အဲဒီ ဆန္ဒပြခြင်းကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်မလဲ ဆိုတာသာဖြစ်ပါတယ်။ မယုံရင် မဝေးလှတဲ့ အချိန်က ဟောင်ကောင် ကျောင်း သား လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်ပါ။
ဒီနေ့ ကျောင်းသားလေးတွေရဲ့ ခြေလှမ်းတွေ တောင်သာဆီ ဦးတည်လိမ့်မယ်။ သူတို့ဟာ ကချင်သူပုန် မဟုတ်ဘူး၊ လူသေစေတဲ့ လက်နက်တွေ မပါဘူး။ အဲ ဥဒေါင်းဆီတွေတော့ ပါလာတယ်။ ဦးသိန်းစိန် ဘာလုပ်မလဲ။ ဒီမှာ ကမ္ဘာဦး ကတည်းက ရှိနေခဲ့တဲ့ ဖြေရှင်းနည်း နှစ်မျိုး။
၁။ အကြမ််းဖက် ဖြေရှင်း(သေကုန် အေးတာပဲ)
၂။ အပေးအယူညှိနှိုင်းပြီး ဖြေရှင်း(ခေါင်းချင်း၊ ဦးနှောက်ခြင်း အဖြေရှာ)
ပထမနည်းက လူ့တိရစ္ဆာန်အစိုးရတွေ ကျင့်သုံးတာ၊ ဒုတိယနည်းက မိဘဆန်တဲ့ အစိုးရတွေ ကျင့်သုံးတာ။
တာဝန်ယူရတော့မယ်။
ဒီပညာရေး ဥပဒေကို ဘယ်သူအတည်ပြုပေးတာလဲ။ ပြင်သင့်ရင် ပြင်ရဲရမယ်။ လူကိုသတ်လို့ လူပဲသေတယ်၊ ပြသနာ မသေဘူး။
ပြသနာကိုသတ်မှ ပြသနာ သေတယ်။
DVD ကို နားထောင်ကြည့်တော့ လူငယ်တွေ တောင်းဆိုတာ မများဘူး။ "သူတို့အသံကိုလည်း နားထောင်ပါ" ဒါပဲ။ အဓိက မတိုက်ဆိုင်မှုက
၁။ ကူးပြောင်းဆဲကာလ (ဒေါ်ရင်ရင်နွယ်ကတော့ ထရန်ဇစ်ရှင်းလို့ပဲ ထပ်တလဲလဲ သုံးသွားတယ်) လိုတယ်။ (လူကြီးအသံ)
၂။ မှန်တယ်၊ ကူးပြောင်းဆဲကာလမှာလည်း ကျောင်းသား၊ ဆရာတွေရဲ့ သဘောထားတွေ ပါဝင်နေရမယ်။ (လူငယ်အသံ)
ဒီမှာ အဖြေတစ်ခု ရှိနေတယ်။
အင်္ဂလိပ်စာ လေ့လာနေတဲ့ နိုင်ငံခြားသားတွေအတွက် အင်္ဂလိပ်စကားတောင် ဒီလူတွေချည်းပဲပြောရင် ဝေါဟာရအသစ် မထွက်ဘူး၊ ပြောဟန်၊ ပြောသံ တိုး တက်မလာဘူး။ လူပေါင်းစုံမှ စကားလုံး စုံလာတယ်။ ပညာရေး ဥပဒေကလည်း ဒီလူတွေနဲ့ပဲဆွေးနွေးနေရင် (၉၉ ကြိမ်ဆိုလား) ဒီအဖြေပဲ ထွက်မယ်။ သူတို့ဘာသာ သူတို့တော့ အသင့်တော်ဆုံးပေါ့လေ။
ဒီအထဲမှာ ဝိဇ္ဇာသိပ္ပံတက္ကသိုလ် ပါမောက္ခချုပ်ဟောင်းစကားကို နားထောင်တော့ ဒါက ပိုသေချာသွားရော။ သူက ကြောက်တတ်တယ်၊ ဘာမှ မပြောရဲဘူး တဲ့။ ရှင်းကရော။ ကျောင်းသားတွေ သေသာသေကြတော့။ ဘာ့ကြောင့် ဒီပညာရေး ညံ့ပါလိမ့်၊ ပညာတတ်ရင် မကြောက်ဘူးဆို၊ ဒါဆို သူသင်ထားတဲ့ပညာက ဘာပညာပါလိမ့်။
ဒီမှာ အဖြေတစ်ခု ရှိနေပြန်တယ်။
ကံကောင်းတယ်၊ သူ့တက္ကသိုလ် မတက်ခဲ့ရဘူး။
ဆက်ရန်
ဇင်ဝေသော်
