အမွန္တကယ္ ေပ်ာ္္ရႊင္ၾကသူမ်ား (၁)

ဗုဒၶေခတ္က လြတ္ေျမာက္ရာကို ရွာေဖြၾကေသာေခတ္ျဖစ္သည္။ အယူအဆ အက်င့္စရိုက္ မတူၾကေသာ္လည္း အားလံုးလိုလိုက ဝိမုတၳိကို ရွာေဖြေနၾကျခင္းျဖစ္၏။ ယေန ့ေခတ္က ဝိမုတၳိထက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာေဖြေသာေခတ္ျဖစ္သည္။

စာအုပ္မ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ား မ်ားစြာရွိသည္။ “ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘဝကို - ” ဘာညာဘာညာ စေသာ ေခါင္းစဥ္မ်ားျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ သိပၸံပညာရပ္ကလည္း မလြဲမေရွာင္သာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအေၾကာင္းတရားကို စူးစမ္း သုေတသနျပဳလာၾကေတာ့သည္။ စာေပ၊ စာအုပ္မ်ား၌သာမက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၏ ေသာ့ခ်က္မ်ားကို အင္တာနက္ထဲရွာေဖြၾကည့္ပါက တစ္သက္လံုးဖတ္၍ မကုန္နုိင္ေလာက္သည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားေတြ ့ ရေပမည္။ အားလံုးကိုဖတ္ပါက ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ပင္ မရွိနုိင္ေတာ့။

တစ္ခ်ိဳ ့ကမူ သီအိုရီမ်ားကို မယံုၾကည္ၾက။ ၾကည္ႏူးေက်နပ္စရာေကာင္းေသာစာ၊ ကာတြန္း၊ ရုပ္ရွင္ စသည္ၾကည့္လိုက္ျခင္းက တစ္ခဏေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈရျပီး စိတ္ဖိစီးမႈကိုေလ်ာ့က်သည္ဟု ယံုၾကည္ကာ ထိုထို စာ၊ ကာတြန္း စသည္တို ့ကို ရွာေဖြၾကည့္ရွဳၾက၏။

တစ္ခါက အတန္းထဲမွာ ေျပာဖူးသည္။

“ဘယ္အခ်ိန္မွာ ငါမေပ်ာ္တာလဲ” ဆိုသည့္ေမးခြန္းကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္ၾကရန္ျဖစ္သည္။ သူတို ့ကိုလည္း ဘယ္လိုအခါမွာ မေပ်ာ္မရႊင္ျဖစ္သလဲဲဟု ေမးၾကည့္ရာ အေျဖ အမ်ားၾကီးကြဲထြက္သြားသည္။

ေက်ာင္းသားက "အိမ္စာေတြမ်ားတဲ့အခါ"၊ "စာေမးပြဲက်တဲ့အခါ" စသည္ေျဖျပီး လူၾကီးမ်ားက "အလုပ္ပရက္ရွာမ်ားတဲ့အခါ"၊ "စီးပြားေရးမေကာင္းတဲ့အခါ" စသျဖင့္ ေျဖဆိုၾကသည္။ သူတို ့အေျဖမ်ားလည္း မွန္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ေယဘုယ်တန္ဖိုးကိုမူ မေရာက္ေပ။

ထို ့ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာႏွင့္ကပ္၍ ေျပာမိသည္။

“လြယ္လြယ္ေလးပါ။ စိတ္တိုေနရင္ စိတ္ထဲအလိုမက်ရင္ မေပ်ာ္ဘူး” ဟုျဖစ္သည္။

ေဒါသသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၏ ဆန္ ့က်င္ဖက္ျဖစ္၏။ အဘိဓမၼာဆန္ဆန္ဆိုလွ်င္ ေဒါသ၌ ေသာမနႆ သေဘာမရွိ။ ထို ့ေၾကာင့္ ေဒါသ၏ အေပါင္းအပါမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ဣႆာ မစၧရိယ ကုကၠဳစၥ တို ့ျဖစ္ခုိက္ လူတစ္ေယာက္ မေပ်ာ္ပိုက္နုိင္ေတာ့ေပ။

အနည္းငယ္ခ်ဲ ့လို၏။

အျခားေသာ အကုသိုလ္မ်ားက အကုသိုလ္ပင္ျဖစ္တန္ေစ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေပး၏။ ဥပမာ ေမာဟ မသိျခင္းျဖစ္သည္။ လူ ့ဘဝ၌မသိေပ်ာ္ ေပ်ာ္ေနရေသာ အခိုက္အတန္ ့မ်ားစြာရွိသည္။ သိလိုက္မွ စိတ္ညစ္ရသည္။ ေလာဘ။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၏ အဓိကေသာ့ခ်က္ကပုထုဇဥ္မ်ားအတြက္ ေလာဘသေဘာတရား ျဖစ္သည္။ ေလာဘႏွင့္ ေသာမနႆသေဘာတိုက္ရုိက္ထိစပ္ေနသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ေလာဘမူစိတ္ တို ့၌ ေသာမနႆေဝဒနာက ဦးေဆာင္တက္လာသည္။ အျပစ္ကင္းေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတာ့ မျဖစ္နုိင္။ သို ့ေသာ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္သာျဖစ္၏။

ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဟူေသာ အကုသိုလ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးသံုးေယာက္အနက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လံုးဝမေပးႏိုင္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ေဒါသပင္ျဖစ္သည္။ ေဒါသျဖစ္ခိုက္ ထိုပုဂိၢဳလ္ လံုးဝမေပ်ာ္ႏိုင္။ ထို ့ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာ သေဘာတရား အရ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘဝႏွင့္ မေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘဝကို တိုင္းထြာၾကည့္ရန္ ေဒါသ၊ ဣႆာ မစၧရိယ ကုကၠဳစၥ တို ့သာရွိေတာ့သည္။ ေဒါသျဖစ္ခိုက္ ဣႆာ မစၧရိယ ကုကၠဳစၥ ျဖစ္ခိုက္ မေပ်ာ္။

ေဒါသအေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ခ်ဲ႕ လိုသည္။

ေဒါသျဖစ္ေၾကာင္းတရားဆယ္ပါးရွိ၏။ ပုဂိၢဳလ္ႏွင့္ဆိုင္၏။ ကာလသံုးပါးႏွင့္ဆိုင္၏။

အတိတ္ႏွင့္စပ္၍ 
၁။ သူ ငါ့အက်ိဳးမဲ့ကို ျပဳဖူးျပီ။
၂။ သူ ငါ့မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အက်ိဳးမဲ့ကို ျပဳဖူးျပီ။
၃။ သူ ငါ့ရန္သူရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ဖူးျပီ။
ပစၥဳပၸန္ႏွင့္ စပ္၍ 
၄။ သူ ငါ့အက်ိဳးမဲ့ကို ျပဳဆဲ။
၅။ သူ ငါ့မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အက်ိဳးမဲ့ကို ျပဳဆဲ။
၆။ သူ ငါ့ရန္သူရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကိုေဆာင္ဆဲ။ ဟု သံုးမ်ိဳးျပသည္။
အနာဂတ္ႏွင့္ စပ္၍ 
၇။ သူ ငါ့အက်ိဳးမဲ့ကို ျပဳလုပ္လိမ့္မည္။
၈။ သူ ငါ့မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အက်ိဳးမဲ့ကို ျပဳလုပ္လိမ့္မည္။
၉။ သူ ငါ့ရန္သူရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ျပဳလုပ္ေပးလိမ့္မည္။ ဟုျဖစ္ျပီး ေနာက္ဆံုး
၁၀။ အ႒ာန ေကာပ ဆိုသည့္ စိတ္တိုရမည့္ကိစၥမဟုတ္သည္တို ့ကို တိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ မိုးမျပတ္ရြာမႈ၊ ေနပူမႈ၊ မီးပိြဳင့္၏အခ်ိန္ၾကာသည္ဟု ထင္မႈ၊ ဘတ္စ္ကားေႏွးမႈ စသည္တုိ ့ျဖစ္သည္။

ဤဆယ္ခ်က္ကို လက္ေတြ ့က်က်ၾကည့္လွ်င္ တစ္မွ ေျခာက္အထိသည္ သဘာဝက်သည္။ ပုထုဇဥ္တိုင္း ေဒါသျဖစ္ႏိုင္ သည့္ကိစၥတို ့ျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ ႏွစ္ သံုး ႏွင့္ ငါး ေျခာက္တို ့ကေတာ့ ဣႆာ မစၧရိယ သေဘာပါဝင္ေနသည္။ ခုႏွစ္၊ ရွစ္၊ ကိုး အေၾကာင္းတရားတို ့ကေတာ့ ရင့္က်က္ေသာ ပုထုဇဥ္မ်ားမွာ မရွိေတာ့ေပ။ သူက အနာဂတ္ကိစၥျဖစ္ေနသျဖင့္ ၾကိဳတင္ေဒါသျဖစ္ေနျခင္းသည္ သဘာဝသိပ္မက်ေတာ့။ စိတ္ပညာ သိပၸံက ပါရာႏြိဳက္ဟုပင္ သံုးစြဲထားသည္။

ေနာက္ဆံုး အ႒ာန ေကာပ ကေတာ့ အူလည္လည္အႏိုင္ဆံုး ေဒါသျဖစ္သည္။ ခက္သည္က ထိုအေၾကာင္းကိုပင္ မေက်ာ္လႊားႏိုင္ျဖစ္ေနၾကရသည္။ အားလံုးကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ မိမိႏွင့္ ပတ္သက္၍ျဖစ္ရေသာေဒါသက တစ္၊ ေလး၊ ခုႏွစ္ ႏွင့္ တစ္ဆယ္တို ့သာျဖစ္သည္။ သူမ်ားကိစၥကို စိတ္ဝင္စားမႈ နည္းမည္ဆိုလွ်င္ ႏွစ္၊ သံုး၊ ငါး၊ ေျခာက္၊ ရွစ္၊ ကိုး တို ့ကိုေရွာင္ ရွားနုိင္သည္။

မွန္သည္ဟုထင္သည္။ သူမ်ားကိစၥကိုဝင္မပါတတ္ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ား ေဒါသျဖစ္ၾကိမ္နည္းျပီး ပို၍ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘဝကို ရရွိတတ္ၾကသည္။

ဣႆာ မစၧရိယ

ေဒါသျဖစ္ျပီး ဣႆာ မစၧရိယကို ၾကည့္ခ်င္သည္။ လူတိုင္း နားလည္ေနသည့္ ဤစကားႏွစ္လံုးကို ဘာသာမျပန္ေတာ့။ ရွဳပ္သြားမွာ စိုးရသည္။ ဣႆာ မစၧရိယျဖစ္ခုိက္ မေပ်ာ္။

ဤ၌ ေဒါသႏွင့္ ဣႆာ မစၧရိယတို ့အၾကား ျခားနားခ်က္ျဖစ္ေနသည္။ အဘိဓမၼာသေဘာအားျဖင့္ အားလံုးသည္ အကုသိုလ္သာျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ လက္ရွိဘဝ၌ ေဒါသထက္ ဣႆာ မစၧရိယက ပို၍ ေအာက္တန္းက်သလို သတ္မွတ္ၾက၏။ ဤသတ္မွတ္ခ်က္က ကမာၻက သတ္မွတ္သည့္ ဆိုရွယ္ အက္သစ္သေဘာျဖစ္သည္။

ေဒါသျဖစ္စရာ ၾကံဳခိုက္ အထိုက္အေလွ်ာက္ ေဒါသျဖစ္သည္ကို နားလည္ထားႏိုင္ၾကေသာ္လည္း သူတစ္ပါး တိုးတက္ေအာင္ျမင္မႈကို ဣႆာ မစၧရိယ ပြားေနျခင္းကိုမႈ နားလည္ေပး အလြန္ခက္ခဲသည္။ ေယဘုယ်ကို ျခံဳၾကည့္လွ်င္ အေနာက္တုိင္းလူမ်ားက အေရွ႕တုိင္းသားမ်ားထက္ ဣႆာ မစၧရိယနည္းၾကသည္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဣႆာ မစၧရိယထက္ ပိုသာေအာင္ၾကိဳးစားတတ္ၾကသည္။ သို ့ေသာ္တရားရိပ္သာမ်ား အေရွ႕တုိင္းမွာ ပုိေပါသည္ကိုကား အျငင္းပြား၍မရ။

ဣႆာ မစၧရိယသည္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၊ ဘဝ အာမခံခ်က္မရွိမႈစသည္တို ့ႏွင့္ ဆက္စပ္သည္။ ဆင္းရဲသူတိုင္း ဣႆာ မစၧရိယၾကီးသည္ဟု ဆိုရန္မျဖစ္ေသာ္လည္း ဆင္းရဲေသာ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းသည္ ဣႆာ မစၧရိယကို ထင္ထင္ ရွားရွားျပတတ္ေသာာ သေဘာပို၍ ရွိေလသည္။ မည္သို ့ျဖစ္ေစ ဣႆာ မစၧရိယတို ့လည္း ကိေလသာမ်ားသာျဖစ္သျဖင့္ ထိန္းသူႏွင့္ မထိန္းသူသာကြာျပီး ပုထုဇဥ္ႏွင့္ ကိေလသာကား လက္ပြန္းတတီးေတာ့ ရွိေနေပမည္။

အခ်ဳပ္ဆိုလွ်င္ ဣႆာ မစၧရိယ ထူေျပာျခင္းသည္ ဆိုရွယ္အက္သစ္အရ အထင္ေသးစရာျဖစ္သလို ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုလည္း တိုက္ရိုက္ထိခိုက္ေစသည္။

ကုကၠဳစၥ

ကုကၠဳစၥျဖစ္ေနလွ်င္လည္း မေပ်ာ္နုိင္ေတာ့။

ယေန ့ေခတ္လူသားမ်ား ကုကၠဳစၥ ကိစၥကို ေတာ္ေတာ္ခံေနၾကရသည္။ စာေပအရ ကုကၠဳစၥ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ခ်က္သာရွိသည္။

၁။ ျပဳသင့္သည္ကို မျပဳခဲ့မႈ
၂။ မျပဳသင့္သည္ကို ျပဳခဲ့မႈ ျဖစ္သည္။

စိတ္ေရာဂါ အၾကီးစားတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေနာင္တမ်ားစြာရွိသူသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘဝကို မရႏိုင္။ တနည္း ေနာင္တရခိုက္ ထိုပုဂိၢဳလ္၏စိတ္ ေပ်ာ္ရႊင္မေန။

ဒကာတစ္ေယာက္က ယေန ့ၾကံဳေတြ ့ေနရေသာ မိသားစုျပႆနာတစ္ခုခုကို ေတြးေတြးဆဆ ေျပာျပသည္။

“ မိဘေတြက ကေလးငယ္ငယ္ကတည္းက ကေလးထိန္းေက်ာင္း(Child Care) ကို ပို ့လုိက္ေတာ့ ကေလးေတြၾကီးလာေတာ့လည္း မိဘေတြကို ငယ္ငယ္နဲ ့လူၾကီးေဂဟာကို ပို ့လိုက္ေတာ့တယ္။ ဒါက ကံတစ္ပတ္လည္တာပါပဲ” ဟု ဆိုသည္။

သူ ့အေတြးမဆိုးဟု ထင္သည္။

ကုကၠဳစၥ ဟူသည္ အလုပ္က မွားခဲ့ေသာ္လည္း အမွားမွန္္းလည္း သိမွျဖစ္နုိင္သည္။ အမွားကို အမွန္ထင္ေနသမွ် ကုကၠဳစၥ ျဖစ္ခြင့္ပင္ ၾကံဳလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ေတြးလွ်င္ အမွားကင္းသူမရွိ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ထုိ ကုကၠဳစၥကင္းမည့္ ပုထုဇဥ္လည္းမရွိ။ သို ့ေသာ္ ကုကၠဳစၥ အထူအပါးေတာ့ ကြဲေနလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ မိမိအမွားအေပၚ ျပန္လည္ သံုးသပ္မည့္ ေယာနိေသာ မနသိကာရပင္ ျဖစ္သည္။

ကုကၠဳစၥ ကို ေယဘုယ်ေရွာင္ႏုိင္ေသာနည္းကေတာ့ ဝတၱရားေက်ျပြန္ မႈႏွင့္ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္မႈျဖစ္သည္။

ဝတၱရားေက်ျပြန္လွ်င္ ဆိုရွယ္ႏွင့္စပ္ေသာ ကုကၠဳစၥ နည္းမည္။

ေသေသခ်ာခ်ာေတြးေတာျပီးမွလုပ္လွ်င္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွားယြင္းမႈႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေနာင္တ နည္းမည္။ မွားသြားလွ်င္ပင္ အေျဖရွိလ်က္ မွားျခင္းမဟုတ္။ ဥာဏ္မမီ၍ (သို ့) မေရွာင္နုိင္၍ မွားလိုက္ရသည္ဟု ေျဖဆည္ရာ ေတြ ့ႏုိင္သည္။

ဤကုကၠဳစၥက ဓမၼာပဒမွာပင္ တိုက္ရိုက္ပါသည္။ ကုကၠဳစၥႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္ တိုက္ရိုက္ဆန္ ့က်င္သည္။

ဣဓ ေမာဒတိ ေပစၥ ေမာဒတိ (ဤဘဝမွာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္၊ ေနာင္ဘဝမွာလညး္ ေပ်ာ္ရႊင္)
ဣဓ ေသာစတိ ေပစၥ ေသာဒတိ (ဤဘဝမွာလည္း ပူပန္၊ ေနာင္ဘဝမွာလညး္ ပူပန္)

ဟု ဂါထာႏွစ္ပုဒ္တြဲလ်က္ မိန္ ့ခဲ့သည္။

ထို ့ေၾကာင့္ ကုကၠဳစၥပါး သူလည္း ပို၍ ေပ်ာ္ပါးေသာဘဝကိုရႏိုင္သည္။

ေဒါသ၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယ၊ ကုကၠဳစၥ နည္းသူသည္ အျခားသူမ်ားထက္ ပို၍ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ဘဝကို ရနုိင္သည္။

အေနာက္တုိင္း စိတ္ပညာက မည္သို ့ဆိုေစ အေရွ႕တိုင္း စိတ္ပညာကေတာ့ “ေဒါသျဖစ္ခိုက္ သင္ မေပ်ာ္” ဟု ခပ္တိုတိုသာ ဆိုေလသည္။

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ဘာပဲေျပာေျပာ ျမန္မီး ေတာ႔ မႀကဳိက္

Mr Song ဆိုတဲ႔ တရုတ္ တစ္ေယာက္႐ိွတယ္။ သူက ေတး သီခ်င္း ထုတ္လုပ္တဲ႔သူ တဲ႔။ ေဟာင္ေကာင္မွာလည္း ႐ွိတယ္၊ Mr To Ba တဲ႔ ( တူးဘား လို႔ အသံထြက္ ) သူက ကား ျပင္ဆရာ။ အဲသလို နာမည္ေတြနဲ႔ လူေတြ ေတြ႔ဆံု ရတာဟာ အံ႕ဩ စရာ မဟုတ္ဘူးလား။

ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လက္မွတ္ထိုးဖို႔ အခ်ိန္ဆြဲေနတဲ႔ ရီပတ္ဘလီကန္ အမတ္ ႏွစ္ေယာက္ ႐ွိဖူးတယ္။ သူတို႔ နာမည္ေတြက Doolittle နဲ႔ De Lay တဲ႔။ ( Do little ) ။ ယူေက က ဦးေႏွာက္ အထူးကု ဆရာဝန္ႀကီးရဲ႕ နာမည္က Mr Brain။ ကမာၻေက်ာ္ ေျပးခုန္ပစ္ အားကစားသမား ႐ိွေသးတယ္၊ Stepanova တဲ႔။ အစၥေရးက တင္းနစ္ကစားသမား အမ်ိဳးသမီး နာမည္ကလည္း Smashanova တဲ႔။ အေမရိကန္၊ တကၠဆက္ က သုဘရာဇာ ကုမၸဏီ ရဲ႕ နာမည္ကလည္း Boxwell Brothers တဲ႔။ ( Box-well ေကာင္းေကာင္း ထုတ္ပိုးတတ္တယ္)။ Dr Payne လို႔ ေခၚတဲ႔ သြား ဆရာဝန္ေတြ အမ်ားႀကီး႐ိွတယ္။ အေမရိကန္ သြား ဆရာဝန္ ကေတာ႔ Dr. Chip Silvertooth တဲ႔။

အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္းမွာ Butt ဆိုတဲ႔ နာမည္က ေပးတာမ်ားေပမယ္႔ ကမာၻ မွာလည္း ေဒါက္တာ Butt ေတြ အမ်ားႀကီး။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုရင္ စာရိတၱ ျပဳျပင္ေရး သမားေတြ။ အေမရိက မွာ ရိွတ႔ဲ တ႐ုတ္ မ်က္စိ အထူးကု ဆရာဝန္က Dr. Look ။ ေကာလိပ္က ပါေမာကၡ တစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ကေတာ႔ သူတို႔မို႔ ေပးရဲတယ္၊ Dr. Failor တဲ႔။ အထူးျခားဆံုးက အာမခံ ကုမၸဏီက အေရာင္း စာေရး႐ဲ႕ နာမည္။ ၾကားဖူေအာင္ မွတ္ထားၾက။ Justin Case တဲ႔။ ( Just in case )

ဒါေတြဟာ တိုက္ဆိုင္မႈ သက္သက္ပဲလား။

မန္ခ်က္စတာ တကၠသုိလ္က သုေတသန ပညာ႐ွင္ Jen Hunt ကေတာ႔ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး လို႔ ဆိုပါတယ္။ New Science မဂၢဇင္းကလည္း Nominative Determinism ဆိုတဲ႔ ေဝါဟာရ နဲ႔အတူ နာမည္ေတြက သူတို႔ အလုပ္အကိုင္ေတြ အေပၚသက္ေရာက္မႈ ရိွေကာင္း ရိွႏိုင္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။

သူတို႔က အခုမွ ေလ႔လာေပမယ္႔ အာရွကေတာ႔ နာမည္က လူ အေပၚ လႊမ္းမိုးမႈ ရိွတယ္ ဆိုတာ ယံုၾကည္ခဲ႔ၾကတာ ေရွး ပေဝသဏီ ကတည္း ကပါ။ ေတာင္ အာရွက နာမည္ေတြကိုၾကည့္။ ဘီယာနဲ႔ အေဖ်ာ္ ယမကာ ေရာင္းတဲ႔လူ၊ သူ႕ နာမည္က Bottlewalla ။ (walla ဆိုတာ job )။ ကား အေရာင္း စာေရး နာမည္က Tyrewalla။ ထီး ေရာင္း တဲ႔လူက Brollywalla။ ေနာက္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္က Jasmine Sodabottlepopbottleopenerwalla တဲ႔။ နာမည္ ရွည္လို႔ မျဖတ္လိုက္ၾကပါနဲ႕။ အဲဒါ တစ္လံုးတည္း၊ သူမ႐ဲ႕ ဆန္း နိမ္း ပါ။ သူမ အဖိုး၊ အဖြားေတြ ဘာ လုပ္ကိုင္ၾကတယ္ ဆိုတာ မေျပာေတာ႔ဘူး။ ေဟာင္ေကာင္မွာ ထူးထူး ျခားျခား နာမည္ ႏွစ္ခု ရိွေသးတယ္။ Truly Man. He Man တဲ႔။ အဲဒါ တကယ္႔ကို ႏြဲ႔ႏြဲ႔ ေႏွာင္းေႏွာင္း မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္။ အေမရိကန္ မေလး ရဲ႕ နာမည္ကို ၾကည့္ဦး၊ Tiny Bimbo တဲ႔။ ေကာင္ကေလး ကို က်ေတာ႔ Ferlon တဲ႔။ ( ဒါေလးေတြက မစၥတာ ဂ်င္မ္ ဆီက ယူထားတာပါ။)

ငါလား ငါ႔ အေမလား

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ဂါနာ ႏြယ္ဖြား မန္စီးတီး နဲ႔ အီတလီတိုက္စစ္မႉး ဘာလိုတယ္လီ ဟာ အၿမဲတမ္း တစ္ခု မဟုတ္ ျပႆနာ႐ိွေနတတ္တယ္။ ထားပါေတာ႔ ပရီးမီးယားလိဂ္ ရာသီဦးတုန္းက မန္ ယူႏိုက္တက္ကို ဂိုးသြင္း အၿပီး သူ႕ ရင္ဘတ္မွာ ေရးထားတဲ႔ စာကို လွန္ျပတယ္။ "Why I always me " တဲ႔။ သူ ဘာေျပာေျပာ မန္ စီးတီး ပရိသတ္ကေတာ႔ မန္ ယူႏိုက္တက္ကို သြင္းတဲ႔ ဂိုးပဲ ျမင္ၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္မဆုံး ေမာ္မဆုံး။ အခု လာျပန္ၿပီ။ "These goals for you, Mum" တဲ႔။ ရင္ဘတ္မွာေတာ႔ ေရးမထားပါဘူး။ Why I always me နဲ႔ စာရင္ေတာ႔ These goals for you, Mum က ပရိတ္ ႐ဲ႕ ရင္ကို ပိုထိတယ္။ ေဖးဘရိတ္ ဂ်ာမဏီ ကို မထင္မွတ္တဲ႔ ဂိုး ႏွစ္ဂုိး နဲ႔ ျမဴးနစ္ ျပန္ပို႔ လိုက္တယ္။ အီတလီက စပိန္ နဲ႔ ဗိုလ္လု ပြဲကို ေစာင္႔ေနေလရဲ႕။ ေျပာခ်င္တာက These goals for you, Mum ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ Dad ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အီတလီ ပရိသတ္ သိတာကေတာ႔ သူသြင္း တဲ႔ ဂိုး ႏွစ္ဂိုး ပါဘဲ။

ဘားမား လား၊ ျမန္မာလား။

လာျပန္ၿပီ ေနာက္ ကိစၥတစ္ခု၊ ဒါကမွ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္တာ။ ဘားမား လား၊ ျမန္မာလား။ ေအာ္ဖစ္ရွယ္လီ ေျပာင္းထားေပမယ္႔ အေရွ႕ အုပ္စုက ျမန္မာၿပီး အေနာက္အုပ္စုကေတာ႔ ဘားမား ပဲ။ စစ္တပ္က ျမန္မာ၊ NLD က ဘားမား။ အဲဒီအထဲမွာ အပါးနပ္ဆုံးက ဟီလာရီ ကလင္တန္။ ဘားမား လည္းမေခၚ ျမန္မာ လည္း မသုံး "This country" တဲ႔။ ဒီပလိုမက္တစ္ ပိုင္တယ္။ လွတယ္၊ မဆိုးဘူး။ ျပႆနာေတာ႔ ရိွတယ္။ နာမည္ေျပာင္းတာ ဝါသနာ ပါတဲ႔ ႏိုင္ငံ ဆိုေတာ႔ ေနာက္ အစုိးရ တက္လာရင္ "That country " လို ႔ေျပာင္းလိုက္မွ ဒုကၡ။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးက ဒါကိုမသိဘူး။      ။

ဘယ္လို ေျပာင္းေျပာင္း အဆိုးဆုံးက ျမန္မီး။ စင္ကာပူက ဘယ္က ခြင္႔ျပဳခ်က္ ယူၿပီး သုံးထားတာလဲ မသိဘူး။ ျမန္မီး တဲ႔။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ နဲ႔၊ လုံးဝ မႀကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ စင္ကာပူ နဲ႔ မကင္းႏိုင္ေတာ႔ ျမန္မီး ေနရတာပဲ။ ဘုရားက ရယ္စရာ မမိန္႔တတ္ဘူး ဆိုေပမယ္႔ ၿပဳံးစရာေလးေတြေတာ႔ တစ္ခါ တစ္ခါ မိန္႔ေတာ္မူတတ္တယ္။ နာမသိဒၶိဇာတ္ ထဲမွာ ပါ။ ဦးသက္ရွည္ႀကီး ေစာေစာေသ၊ ေဒၚခ်မ္းသာႀကီး မြဲျပာက်။ ကိုဗလ က ပိန္တာ႐ိုး တဲ႔။ မိန္႔မယ္သာ မိန္႔တာ ဘုရားရွင္က အရွင္ျမတ္ရဲ႕ အမည္ကိုေမးေတာ႔ "ဇိန" တဲ႔။

ဒါေၾကာင္႔ Why I always me ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ These goals for you, Mum ပဲ ဆိုဆို လိုေနတာကေတာ႔ အႏိုင္ ဂိုး ပါ။
အဲ ဒါနဲ႔ ျမန္မီး ေတာ႔ မႀကဳိက္ဘူး၊ ေျပာေပးၾကပါအုံး (စာလံုးမဲႀကီးနဲ႕)။      ။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ေမွ်ာ္ေနသူနဲ႔ ျပန္ခ်င္သူတို႔ မေတြ႔သမွ်ရယ္…

မႏွစ္က အိႏၵိယကုိ သြားေတာ့ အင္ဒီရာဂႏၵီအျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလယာဥ္ကြင္းထဲကေန ထြက္ထြက္ခ်င္းပဲ ဖုန္းထဲကုိ မက္ေဆ့ဂ်္တစ္ခု ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမက္ေဆ့ဂ်္က ျပည္ပႏုိင္ငံေတြမွာ (အထူးသျဖင့္ေတာ့ အေမရိကန္ေပါ့) အေျခခ်ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ အိႏၵိယန္း ပညာတတ္ေတြကုိ စာရင္းျပဳစုထားၿပီး ေမြးရပ္ေျမကုိ ေမ့ေနၾကတဲ့အတြက္ ခပ္နာနာေလး ေဝဖန္ထားတဲ့ မက္ေဆ့ဂ်္ပါ။ သူတုိ႔ ေကာက္ယူထားတဲ့ စာရင္းဇယားမ်ားအရ နာဆာရဲ႕ နည္းပညာရွင္ေတြထဲမွာ အိႏၵိယန္းလူမ်ိဳး (၁၂) ရာခုိင္ႏႈန္း ပါဝင္ၿပီး အေမရိကရဲ႕ ေဒါက္တာေတြထဲမွာ (၁၆) ရာခုိင္ႏႈန္းက အိႏၵိယန္းေတြ ျဖစ္ပါသတဲ့။

သူတုိ႔ ေကာက္ယူထားတဲ့စာရင္းက ဘယ္ေလာက္ခုိင္မာသလဲဆုိတာ မသိရေပမယ့္ အိႏၵိယန္းေတြ အုိင္တီမွာ ေတာ္တာ ကေတာ့ လူတုိင္း သိေနတဲ့ ကိစၥပါ။

အဲဒီမက္ေဆ့ဂ်္ေလးက “ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ ပညာေတြတတ္ၿပီး ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ (ခပ္႐ုိင္း႐ုိင္း Stupid လုိ႔ကုိ သုံးထားပါတယ္) ပုဂၢဳိလ္ေတြသာ အိႏၵိယကုိ ျပန္လာၾကမယ္ဆုိရင္ နယူးေဒလီဟာ နယူးေယာက္ကုိ အခ်ိန္မေ႐ြး စိန္ေခၚႏုိင္တယ္” လုိ႔ အဆုံးသတ္ ထားပါတယ္။

အိႏၵိယဆုိတာကလည္း (၁၅) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိတဲ့လူေတြက ပုိက္ဆံထားစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာၿပီး က်န္တဲ့ (၈၅) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္က ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေလာက္ေအာင္ ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံပါ။ အဲ့သလုိပါပဲ၊ (၂၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္သာ ရွိတဲ့လူေတြက ပညာေတြ သိပ္ေတာ္ေနၾကေပမယ့့္ က်န္တဲ့ (၈၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ကေတာ့ အေျခခံပညာသင္ဖုိ႔ေတာင္ ႐ုန္းကန္ေနၾကရဆဲပါပဲ။

တ႐ုတ္ျပည္ကလည္း ဒီကိစၥအတြက္ တစ္စခန္း ထလာျပန္ပါတယ္။ အေမရိကမွာ အေျခခ် ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ ပညာတတ္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ တ႐ုတ္ျပည္ႀကီးထဲ ျပန္လာဖုိ႔ အေရးတႀကီး စည္း႐ုံးေရးေတြ လုပ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ဒီေန႔ (၂၄၊ ၀၅၊ ၂၀၁၂) ထုတ္ စထရိတ္တုိင္း သတင္းစာမွာ ဖတ္လုိက္ရျပန္တယ္။ ဒီအစီအစဥ္ကုိ အစပ်ိဳးခဲ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာၿပီလုိ႔႔လဲ ဆုိထားပါတယ္။

နယူးေဒလီရဲ႕ အိပ္မက္မ်ိဳးလုိပါပဲ၊ ပီကင္းကလည္း တရုတ္လူမ်ိဳးပညာရွင္ေတြ အားလုံးသာ ျပန္လာရင္ ပီကင္းဟာ နယူးေယာက္ကုိ အခ်ိန္မေ႐ြး စိန္ေခၚႏုိင္မယ္ေပါ့။

ဒီသတင္းႏွစ္ခုကို ဆက္စပ္မိၿပီး တစ္ခါက ႏုိဘယ္လ္ဆုရ ဂ်ပန္ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ေျပာတာကုိ သတိရမိတယ္။ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ ႏုိဘယ္လ္ဆု ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဂ်ပန္တစ္ႏုိင္ငံလုံး ဂုဏ္ယူမဆုံး ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီဆရာဝန္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အားလုံး ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္သြားၾကရတယ္။ သူေျပာတာက “သူသာ အေမရိကတကၠသုိလ္မွာ တက္ၿပီး ပညာသင္ၾကားခြင့္ မရခဲ့ဘူးဆုိရင္ ဒီႏုိဘယ္လ္ဆုလည္း ရႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး” တဲ့။

ႏုိင္ငံတစ္ခုကုိ သယံဇာတနဲ႔ တည္ေဆာက္တာထက္ စာသင္ခန္းမထဲမွာ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္ဆုိတဲ့ အေျခခံအသိ ေနာက္က်ခဲ့ၾကတဲ့ အာရွႏုိင္ငံေတြဟာ အခုေတာ့ အျမင္မွန္ေတြ ရလာၿပီး စာသင္ခန္းထဲက ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္အသစ္ေတြဆီ အသည္းအမည္း လုိက္ဖမ္းေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးဖူးတယ္။ ပီကင္းနဲ႔ နယူးေဒလီဟာ နယူးေယာက္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာ္တက္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔။ အေၾကာင္းက ရွင္းရွင္းေလးပါ။ နယူးေယာက္က ပီကင္းနဲ႔ နယူးေဒလီ ယဥ္ေက်းမႈကို ေမြးစားလုိက္ႏုိင္ၿပီး ပီကင္းနဲ႔ နယူးေဒလီက နယူးေယာက္ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ေမြးစားဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကမွာ မဟုတ္ေသးလုိ႔ပါ။

အာရွထဲက တစ္ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံကလည္း စာသင္ခန္းထဲက ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ကုိ လုိက္ဖမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ သမၼတႀကီးကုိ ရင္ထဲကေန ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေက်းဇူးတင္ မိပါရဲ႕။

ပညာတတ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္ဝင္လာၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ရာမွာ တစ္တပ္တစ္အား ပူေပါင္း ပါဝင္ၾကဖုိ႔ သမၼတႀကီးက ဖိတ္ေခၚတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္အထင္ ေျပာရရင္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ သိပ္ျပင္းထန္ၾကပါတယ္။ ပါးစပ္ေျပာလား၊ တကယ္လားဆုိတာ ခြဲျခားရ ခက္လွေပမယ့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ဆီ ေျခစုံပစ္ဝင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားသူေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။

ေသခ်ာတဲ့ စာရင္းဇယားကေတာ့ စကၤာပူလူမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူၾကတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာေတြဟာ ရာခုိင္ႏႈန္း အနည္းဆုံးထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ ပညာတတ္ ျမန္မာေတြဟာ အၿမဲေနထုိင္ခြင့္ (ပီအာ) ကုိသာ ယူၿပီး ပီအာကေန စီတီဇင္ေျပာင္းသူဟာ (၁၂) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ရွိတယ္လုိ႔ မႏွစ္က သိခဲ့ရပါတယ္။ စီတီဇင္ေျပာင္းလုိက္ရင္ ရလာမယ့္ အခြင့္အေရးေတြကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ေျပာင္းလဲလာမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္ဆီ မ်က္ေစာင္းထုိးေနၾကတဲ့ ျမန္မာေတြ သိပ္မနည္းလွပါဘူး။

တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ သူမ်ားႏုိင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူၾကတဲ့အထဲမွာ ထိပ္ဆုံးမွာ ရွိၾကပါတယ္။ စကၤာပူလူမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူၾကတဲ့အထဲမွာ တ႐ုတ္ျပည္မကလူေတြဟာ (၉၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေတာင္ ေက်ာ္ေနပါသတဲ့။ တ႐ုတ္ေလာက္ မမ်ားလွေပမယ့္ အိႏၵိယန္းေတြကလည္း သူမ်ားႏုိင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူဖုိ႔ ျမန္မာေတြေလာက္ ကပ္ေစးမနည္းၾကပါဘူး။

တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယန္းေတြနဲ႔ ႏႈန္းယွည္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္က ပုိအားေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သမၼတႀကီးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း သိပ္ရွိပါတယ္။ (၈၈) ကာလမတုိင္မီကေတာ့ တစ္ေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္ စေလာက္ပဲ ႏုိင္ငံေတာ္က ဆုံး႐ႈံးခဲ့တာပါ။ (၈၈) ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆုံးရွံဳးလုိက္ရတာက စာသင္ခန္းေတြ အခန္းလုိက္ ဆုံးရွံဳးခဲ့ရ ပါေတာ့တယ္။ (၈၈) ေနာက္ပုိင္း ေမာင္းထုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြက အုံနဲ႔ က်င္းနဲ႔မုိ႔ ေတာ္ေတာ္ ေၾကကြဲ စရာ ေကာင္းပါတယ္။

စာရင္းဇယားနဲ႔ အတိအက် မတင္ျပႏုိင္ေပမယ့္ (၈၈) မ်ိဳးဆက္ လူလတ္ေတြဟာ လူပ်ိဳႀကီး၊ အပ်ိဳႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရတယ္။ အဆင္မေျပတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ သူတုိ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ပံ့ပုိးရင္းနဲ႔ သူတို႔ကုိယ္ပုိင္ မိသားစုဘဝေလးေတြ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားရတဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြပါ။

အဲ့ဒီမ်ိဳးဆက္ေတြကုိ စည္း႐ုံးဖုိ႔ ေဒၚစု၊ အန္တီစု၊ အေမစု မပါလုိ႔ေတာ့ မရပါဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အိပ္မက္ေတြကုိ ေဒၚစုဆီမွာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေပးထားရင္း ခရီးဆက္ေနၾကပါတယ္။ ေဒၚစုကုိ အမွီျပဳၿပီး အေနာက္က ဝင္လာမယ့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြထက္ ေဒၚစုကို အမွီျပဳၿပီး ျပည္တြင္းထဲ ဝင္လာၾကမယ့္ (၈၈) ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ပုိၿပီး တန္ဖိုးထားတယ္လုိ႔ ေျပာရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိမ်ား ဝုိင္းဆဲၾကမလား မသိဘူး။ (၈၈) မ်ိဳးဆက္ဟာ အခုဆုိရင္ (၄၀) ေက်ာ္ေတြပါ။ ပညာရွိတယ္၊ အ႐ြယ္ရွိတယ္၊ အေတြ႔အႀကံဳရွိတယ္၊ စိတ္ဓာတ္ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ သူ႔နယ္ပယ္နဲ႔သူ အထုိက္အေလ်ာက္ ေနရာရထားသူေတြ ျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ နည္းပညာအုိင္တီဆုိင္ရာေတြမွာပါ။

ေနာက္ၿပီး တန္းဖုိ႔ ျဖတ္မရတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အျမတ္က ေနာက္လူငယ္ေတြ ေလးစားတဲ့ ကုိမင္းကုိႏိုင္တုိ႔လုိ လူေတြ ရွိေနျခင္းပဲ။ လူငယ္ေတြကုိ ျပဳျပင္ေပးရာမွာ သူတုိ႔ဟာ အဓိက ေမာင္းႏွင္အားေတြ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။

တ႐ုတ္ကလည္း တ႐ုတ္ပညာရွင္ေတြကုိ ျပန္လာဖုိ႔ေခၚ၊ အိႏၵိယကလည္း ေခၚ၊ ျမန္မာကလည္း ေခၚ။ ဒီသုံးဦးထဲမွာ ျမန္မာဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိရင္ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယန္းေတြက သူတုိ႔ သေဘာနဲ႔သူတုိ႔ ထြက္သြားၾကတာ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာေတြကေတာ့ အေျခအေနအရ ထြက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့ သလုိ ႏုိင္ငံျခားသား ခံယူသြားတဲ့ ျမန္မာအေရအတြက္ဟာ သူမ်ားထက္ နည္းေနတာလည္း ပါဝင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဓိက ျပႆနာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။

ဆုိပါေတာ့၊ NUS မွာ၊ ေအာက္စ္ဖုိ႔ဒ္မွာ၊ မန္ဆာခ်ဴးဆက္အင္စတီက်ဳမွာ အင္ဂ်င္နီယာပညာနဲ႔ ေဒါက္တာဘြဲ႔ ယူထားတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္၊ သူ႔ကုိ ျမန္မာျပည္က အလုပ္ေပးမထားႏုိင္ဘူး။ သူသင္ထားတဲ့ ပညာရပ္ေတြကုိ အသုံးခ်ႏုိင္ဖုိ႔ ျမန္မာျပည္က အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး။ သူ႔အယူအဆနဲ႔ ျပည္တြင္းက အင္ဂ်င္နီယာေတြရဲ႕ အယူအဆေတြ တူေနမွာ မဟုတ္ဘူး။

ကမၻာေက်ာ္တကၠသုိလ္ႀကီးေတြကေန အင္တာနက္ဆုိင္ရာ၊ စတဲလုိက္ဆုိင္ရာ ေဒါက္တာဘြဲ႔ ရထားတဲ့ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္၊ သူ႔အတြက္လည္း ျမန္မာျပည္က အဆင္သင့္ သိပ္မျဖစ္ေသးဘူး။ မျဖစ္ေသးဘူးဆုိတာ သူသင္ထားတဲ့ ပညာရပ္ရဲ႕ (၂၀) ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ သုံးရင္ကုိပဲ ရေနၿပီ။ ႏုိင္ငံေတာ္ဟာ သူ႔ကုိလည္း ရာႏႈန္းျပည့္ အသုံးမခ်ႏုိင္ျပန္ဘူး။

ၿပီးေတာ့ ေအာ္ဒစ္ - စာရင္းစစ္ပညာ၊ ျမန္မာျပည္မွာ အဓိက အားနည္းတာက အိုင္တီနဲ႔ စာရင္းစစ္ ပညာတဲ့။ ႏုိင္ငံျခားတကၠသုိလ္ေတြက ေက်ာင္းၿပီးထားတဲ့ စာရင္းစစ္ပညာရွင္ေတြအတြက္ စနစ္က်တဲ့အလုပ္ ျပည္တြင္း ထဲမွာ ရွိကို မရွိေသးဘူး။ ထားပါေတာ့ - ဒါဆုိရင္ ဒီျပႆနာက မုန္႔လုံး စကၠဴကပ္ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္က ပညာရွင္ေတြကုိ ျပန္ေခၚတယ္။ ပညာရွင္ေတြကလည္း ျပန္လာခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္က သူတို႔နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ အလုပ္ကုိ ဖန္တီး မေပးႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိ ပညာရွင္ေတြ ျပန္ဝင္မလာဘူးဆုိရင္ ဒီလုိ အလုပ္ေတြ ဖန္တီးေပးဖုိ႔ အစုိးရမွာလည္း အခက္ေတြ႔ေနလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ဘယ္လုိ ကြန္ပ႐ုိမုိက္ (ဇ္) လုပ္ၾကမလဲ။ ျမန္မာပညာရွင္ေတြ ျပန္မလာရင္ ႏုိင္ငံျခား ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အကူအညီ ယူၾကရေတာ့မယ္။ ဒါဆုိရင္ မလုိအပ္တဲ့ နစ္နာမႈေတြ ျဖစ္ေတာ့မယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ဝန္းက်င္က အင္ဂ်င္နီယာႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ျမန္မာျဖစ္ ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က စင္ကာပုိရီးယန္းပါ။ ဘြဲ႔ရတဲ့ တကၠသုိလ္ေတြၾကည့္ရင္ ျမန္မာလူမ်ိဳး အင္ဂ်င္နီယာရဲ႕တကၠသုိလ္က အျပတ္အသတ္ သာတယ္။

ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာက စင္ကာပူခ်န္ဂီေလဆိပ္မွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး စင္ကာပုိရီးယန္း အင္ဂ်င္နီယာက ရန္ကုန္ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္မွာ လုပ္တယ္။ စကၤာပူက ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာကုိ ေဒၚလာေလးေထာင္ေလာက္နဲ႔ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ေပးၿပီး ခိုင္းတယ္။ ျမန္မာက စင္ကာပုိရီးယန္း အင္ဂ်င္နီယာဆုိၿပီး ေစ်းျမင့္ျမင့္ေပးၿပီး ေခၚရတယ္။ လူမႈေရးေရာ ေငြေရာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႐ႈံးတယ္။

ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ရာမွာ အစုိးရဘက္ကေရာ ပညာရွင္ေတြဘက္ကပါ အေလ်ာ့အတင္း လုပ္စရာေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ပညာရွင္ေတြဘက္ကလည္း လုံးဝျပည့္စုံမယ့္ အေနအထားကုိ မေစာင့္ဘဲ ကုိယ္တုိင္ ေျပာင္းလဲမႈထဲကုိ အနင့္နာခံံ စီးေမ်ာမယ္ဆုိရင္ ...

အစုိးရဘက္ကလည္း မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ပညာရွင္ေတြဟာ ေငြကုိ အေရးမစုိက္ေပမယ့္ ဘာမွ မသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္က လက္ညိုးထုိး ခုိင္းမွာကုိေတာ့ ခံမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ လက္ခံထားရင္ ...

ေမွ်ာ္ေနသူနဲ႔ ျပန္ခ်င္သူတုိ႔ ေတြ႔ဆုံႏုိင္ပါတယ္။

ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ ဆံုၾကပါစုိ႔လား ... ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးနဲ႔ ေရာင္းရင္းတုိ႔ ...

ဇင္ေ၀ေသာ္
(24-May-2012)

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

မေရရာဘူး

"အေမွာင္ညထဲ ေၾကြကာပ်က္
မလင္းလက္ေတာ့တဲ့ ၾကယ္မ်ား အေၾကာင္း"

နိမိတ္ပံုေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ႔ ေမာင္ေမာင္ ေဇာ္လတ္ ရဲ႕ ဒီ စာသားေလး ႏွစ္ေၾကာင္း ကို ေလးျဖဴက ကြဲအက္အက္ ၿငီးတြားလိုက္ေတာ႔ ...
ၾကယ္စင္ဟာ အေမွာင္ကို ရွက္႐ြံ႕တတ္သလား။
ဟင္႔အင္း။ အေမွာင္ သက္သက္ေၾကာင့္ ေတာ့ သိကၡာနဲ႔ ၾကယ္စင္ဟာ
ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ အေၾကာင္း မလုံေလာက္ပါဘူး။ မိုးတိမ္ေတြ ေၾကာင့္လား၊
အျခား အေၾကာင္းတရားေတြေၾကာင့္လား။ မလင္းလက္ေတာ႔ ဘူးတဲ့ ။

ေဝဝါးခြင္႔ မရေလာက္ေအာင္ ေလးျဖဴက ဆက္ၿပီ ၿငီးတြားတယ္

"ပင္လယ္အေရာက္ အကုန္ကြယ္ေပ်ာက္
စမ္းေခ်ာင္းနဲ႔ ေရပြက္ေလး အေၾကာင္း" တဲ့ ။

ကိုေနဝင္း တို႔၊ ကိုတိုႀကီး တို႔ မဇၩိမလႈိင္း ႀကီးစိုးခဲ႔တဲ႔ ၇၀ နဲ႔ ၈၀ ေတြမွာ ေနမင္း ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ ထပ္တလဲလဲ ထင္ဟပ္ေစသလို (ဥပမာ ေနဝင္ညကို ကူးျဖတ္ၿပီးမွ.....ေနမင္း ၿပံဳးမယ္႕ ေန႔ စသည္ ...)

ေလးျဖဴကေတာ႔ လမင္းေတြ၊ ပင္လယ္ေတြနဲ႔ သူ႕ ဂီတခရီးကို ေမြးျမဴခဲ႔တယ္။ ကႏၲာရ လမင္း၊ ပင္လယ္ေအာ္သံ တဲ့။ သူ႕ရဲ႕ ပါဝါ ၅၄ ကေတာ့ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းဆီ လက္ၫွိဳး တည့္တည့္ ထိုးေနသလိုမို႔ ၅၄ ကေတာ႔က်န္းမေရး ေကာင္းခဲ႔ဟန္မတူ ဘူး။ ပါဝါ တဲ့။ လမ္းမွာ ေႂကြဆုံးသြားခဲ႔တယ္။

အခု သူ ထပ္ေျပာေနျပန္တယ္။ ပင္လယ္ေရာက္ အကုန္ကြယ္ေပ်ာက္ တဲ့။
ပင္လယ္ ဆိုတာ ဆားငန္ ေရေတြ ဝါးၿမဳိထားတဲ့ အဆံုးမရွိေရျပင္ ျဖစ္ႏိုင္သလို တစ္ထြာစာ လူ႕ဝမ္းဗိုက္ဟာလည္း သမုဒၵရာ ပါပဲ။
သူတို႕လို အႏုပညာရွင္ေတြဟာ ေရငန္အေၾကာင္းေတာ့ ေျပာေနၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

စ မိတဲ႔ အေတြးကို ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ က အနားယူခြင္႔ ေပးမထားဘူး။

"စမ္းေခ်ာင္းနဲ႔ ေရပြက္ေလး အေၾကာင္း" တဲ႔။

ပင္လယ္ေရာက္ အကုန္ကြယ္ေပ်ာက္ တာ စမ္းေခ်ာင္း၊
ရက္ရက္စက္စက္ ဆက္ေျပာလိုက္တာက ေရပြက္ေလး တဲ႔။
ဘယ္သူ ေရပြက္လည္း၊ ဘယ္သူ ရဲ႕ ေရပြက္လည္း ......

"ေလထုထဲ ျပယ္ကာပ်က္ ပန္းပြင့္မ်ားရဲ႕ ရနံ႔ မ်ား အေၾကာင္း"

ပန္းရနံ႔ဟာ ေလထဲမွာ ပ်ံ႕တတ္သလား၊ ပ်က္တတ္သလား။ ရီယယ္လစ္စတစ္ သမားကို ခပ္တင္းတင္း ျငင္းဆိုထားတယ္။
ပန္းရနံ႔ ဟာ ေလညာ ကို မသြားဆိုတဲ႔ စကား လား။ ဒါဆို ေလညာ အရပ္က ဘယ္မွာ လဲ....
ဒီအေတြးကို ေလးျဖဴက ကြဲအက္အက္အသံနဲ႔ တရြတ္ဆြဲ ေခၚသြားျပန္ေရာ

"အခ်ိန္ေတြထဲ အကုန္ၿပိဳလဲ ထားခဲရမယ္႔ အတိတ္မ်ား အေၾကာင္း" တဲ႔။

ေလ အစုန္မွာ ပ်ံ႕ဦးေတာ႔ တစ္စစီ ကဲြလြင္႔ သြားရတဲ႔ ဒီ ရနံ႔ဟာ ေဝးကြာျခင္း နဲ႔အတူ ပ်က္လြင္႔ ျခင္းပါ ေခၚေဆာင္ သြားခဲ႔တယ္။ အခ်ိန္ေတြထဲ ၿပိဳလဲရင္း ေနရစ္ေတာ႔မယ္ အတိတ္မ်ား။

သူ ဟာ ၿငီးတြားရံုတင္ မကေတာ႔ဘဲ အလိုမက်၊ အျပစ္တင္သံ ပါ ခပ္ဝါးဝါး စြက္လာတယ္။

"တိုးတိုးေလး ၾကားတယ္ အသံမ်ားဟာ ေၾကကြဲ လို႔
တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္န႔ဲ သိနားလည္ ငိုေႂကြးဖို႔ " တဲ႔။

ေၾကကြဲေနတဲ႔ အသံေတြ။ တိုးတိုးေလး။ ဘာျဖစ္လိ႔ု က်ယ္ေလာင္စြာ မေၾကကြဲ ၾကတာလဲ။ သူတို႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ၾကဘူး။
က်ယ္ေလာင္စြာ ေက်ကြဲခြင္႔ မရွိတာလား။ သူတို႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ၾကဘူး။
ရေအာင္ ေၾကကြဲၾကမယ္ ဆိုရင္ေကာ၊ သူတို႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ၾကဘူး။
တိတ္တိ္တ္ေလး ငိုေႂကြးဖိ႔ုပဲ သိေတာ႔သတ့ဲ။ Suffer in silence ကို သူ ေျပာခဲ႔တာ။
ႀကီးလြန္းတဲ႔ အားကိုလား၊ နည္းလြန္းတဲ႔ အားကိုလား။
ရက္စက္လြန္းတဲ႔ ေျမေခြးကုိလား၊ ႏူးညံ့လြန္းတဲ႔ သိုး ကိုလား။ သူတို႔ ဘာမွ မေျပာခဲ႔ၾကဘူး။

သူ႕ရဲ႕ ကႏၲာရလမင္း အိပ္မက္ရွည္ကိုေတာ့ ၿငီးတြားျခင္း အေငြ႕အသက္ တစ္ခ်ဳိ႕ နဲ႔ အသက္ ျပန္သြင္းသြားခဲ႔တယ္။

"မေရရာဘူး မေသခ်ာဘူး မၿပီးဆုံး ဘူး...
မေသခ်ာဘူး မေရရာဘူး မၿပီးဆုံး ဘူး...
မထင္ႏိုင္ဘူး မျမင္ႏိုင္ဘူး ဘာမွ မ႐ွိဘူး...
ဟူး... ရပ္တန္႔လို႔ မရ ဘူး..." တဲ႔။

ဟုတ္တယ္။ မေရရာေပမယ္႔ ရပ္တန္႔လို႔ မရဘူး။

ပန္းခရမ္းျပာတို႔၊ လြန္ခဲေသာ ေန႔ တို႔ ခပ္ဝါးဝါး ေဝးလြင္႔စဥ္မွာ ေလးျဖဴရဲ႕ ပင္လယ္ေအာ္သံ (မေ႐႐ာဘူး) ဟာ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး ၾကားလိုက္ရတဲ႔ ရင္ခတ္သံ စစ္စစ္ပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ ၈ လ ျပည့္ အတြက္ ရင္ အထိဆုံး ကိုေလးျဖဴရဲ႕ မေရရာဘူး ကို ပုဂၢလိက ဆန္ဆန္ ခံစားမိပါတယ္။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

သမၼတႀကီးရဲ႕ ဒုကၡအိုးေလး

အင္း။ ဟို ပါလီမန္အမတ္ ႏိုဘယ္လ္ဆု သြားယူမလို႔ ဆိုၿပီး ထြက္သြားလိုက္တာ ဥေရာပမက ကမာၻပါ ၿပဲၿပဲစင္ေနေရာ။ ငါ့ကိုေတာင္ အဂၤလန္က ဖိတ္အုံးမတဲ့။ အင္း ဖိတ္ေတာ့လည္း ႂကြရေသးသပ။ သူမ စကားေျပာ မမွားပါေစနဲ႔ လို႔သာ ဆုေတာင္းရေပေတာ့မယ္။ သူ႕ မိန္႔ခြန္းထဲ ထည့္ၿပီး ငါ႔ကို ေက်ဇူးတင္ေဖာ္ေတာ့ ရရွာသားပဲ။ အင္းေလ သူလည္း ငါ႔ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္ မွာပါ။

ေနာက္ ျပႆနာက မနာလို တိုရွည္ ျပည္တြင္းက ပါလီမန္ အမတ္မေတြ။ သူတိ႔ုကလည္း ေတာင္ေျပာ ေျမာက္ေျပာ။ ခက္တာက သူတိ႔ု သြားဖိ႔ုဆို အဂၤလန္က ဗီဇာေတာင္ ေပးမလား မသိ။ ေပးလို႔ သြားတယ္ ဆိုုအုံး ဘယ္သူက ၾကက္ဥပံု ဝုိင္းရပ္ၿပီး ႀကိဳမွာတုန္း၊ သမိုင္းဝင္ မိန္႔ခြန္း ေျပာဖို႔ ေနေနသာသာ။ ဒီဟာမ ေတြကလည္း ေနရာမသိ၊ ခက္ပါဘိေတာ့။ ေလလံုးမကြဲတဲ႔ အဂၤလိပ္နဲ႔ ကုလသမဂၢ ဌာနခ်ဳပ္ကေန ကေန မိန္႔ခြန္းေျပာမယ္ တကဲကဲ။ မနည္း ဆြဲထားရတယ္။ အရွက္ ခြဲမယ့္ဟာေတြ။

ဒါမွ စဥ္းစားလို႔ မၿပီးေသးဘူး။ လွ်ပ္စစ္မီး ခ်က္ခ်င္း ေန႔တိုင္း ပံုမွန္ရဖိ႔ု ဆႏၵျပၾကသတဲ့။ ဘယ္လို လုပ္ရပါ့။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးထင္တယ္ ကြယ္တို႔ရယ္။ ငါက လက္ႏွီးစုတ္ ေလွ်ာ္ရတဲ႔ ေကာင္ပါ အဲ သမၼတပါ။ ဖေရာင္းတုိင္က ဘုရား မီးပူေဇာ္ဖို႕ပဲ အသုံးဝင္တယ္ ထင္ခဲ႔တာ။ အခုမွ သိရေတာ့တယ္ ၊ ဆႏၵလည္း ျပလို႔ရသတဲ့။ ကဲ ဖမ္းမလား၊ လႊတ္ထားမလား။ ေခါင္းရွဳပ္တယ္။ ငါ့ သမီးဆို အခုထိ ကိုယ္ပိုင္ကား မဝယ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သမီးတုိင္း BMW စီးေၾကးဆို အရင္ဆုံး ဆႏၵျပ သင့္တာက ငါ့ သမီးပဲ။ "ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သမီး BMW စီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သမီး လက္ဆပ္စ္ စီး" ဆုိင္းဘုတ္ ကိုင္ရင္း နဲ႔ ေလ။

ဟို ရခိုင္ ျပည္နယ္ကလည္း ျပႆနာ အေငြ႕ တေထာင္းေထာင္း။ လူ႕ အခြင္႔အေရး ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြကလည္း အျပစ္ေျပာဖို႔ ေခ်ာင္းေနတာ။ ဒီ ဟာေတြ ငါ့ တိုင္းရင္းသား မဟုတ္တာ ငါ သိသပ။ နယူးေယာက္က ငနဲ ဘေလာ့ဂ္ဂါက ငါ မဖတ္တတ္တဲ႔ စကားလုံးေတြနဲ႔ မိုးလား ကဲလား ေရွာက္ ေရးေနသတဲ့။ Who care? ေပါ့ေလ။ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ပြဲဆိုလား၊ ဘာဆိုလား။ Who care? အိုဗားမားလည္း ငါ့ေနရာမွာဆို အသားျဖဴမလာရင္သာရိွမယ္၊ ဟဲယားလုစ္ ေတာ့ျဖစ္မွာ။ Who care? အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဘဝ ကထက္ ဆံပင္ကၽြတ္ႏႈန္း ပိုျမန္လာတယ္။

ငါကမွ တကယ့္ ထိုင္ခုံပူ( Hot seat ) ေပၚ ေရာက္ေနတာ။ ဒီျပႆနာေတြ ရေအာင္ ရွင္းႏိုင္ရင္ ငါေတာင္ ႏိုဘယ္ဆု အိပ္မက္ မက္လို႔ ရသတဲ႔။ အရူး ေခ်းပမ္း မီဒီယာ ေျပာတာပါ။ ေအးေလ ရရင္ေတာ႔ ယူရေသးသပ။ ရလို႔ ယူလိုက္မိရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ပို႔ လိုက္မွ ဒုကၡ။ ႏိုဘယ္ဆု နဲ႔ ငါတို႔႔႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ခ်ိဳ႕ နဲ႔ကလည္း တေစာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်း။ ဟုိ ပါလီမန္ အမတ္ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။

နယူေယာက္က ဖူလာ ဆိုတဲ႔ေကာင္ကလည္း ဘယ္ကရတဲ့ အင္ဖိုေတြလည္း မသိဘူး၊ ငါ့ အေၾကာင္းကို ေရးထားလိုက္တာ ခေရေစ႔ တြင္းက်၊ သူ႕ သုံးသပ္ခ်က္ေတြက ပါးေသး။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္းမွန္၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ကိုးယို႔ ကားယားေတြ။ စစ္သားနဲ႔ မတူတဲ႔ စစ္သား တဲ႔။ စစ္သား နဲ႔ မတူလို႕ ပေရာ္ဖက္ဆာနဲ႔ တူေနရမွာလား။ မျပတ္သား၊ စည္း႐ုံးေရး မ႐ႇိ။ စိတ္ဓာတ္ေလးကေတာ႔ အႏူေတာမွာ လူေခ်ာ တဲ႔။ သမၼတ အလုပ္ခိုင္း မလို႔ အဘ က လက္သပ္ေမြးခဲ႔ တာမို႔ ဆႏၵမပါဘဲ သမၼတ ျဖစ္လာရသူ တဲ့။ လူေနာက္ ဖူလာ။ အင္း ဒါနဲ႔ ဟုိ ပါလီမန္ အမတ္ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။

လူေတြကလည္း ဆႏၵၿပလု႔ိ ရၿပီလည္း ေျပာလိုက္ေရာ ျပလိုက္ၾကတဲ့ ဆႏၵ၊ ေနရာတိုင္းမွာ။ ဆႏၵၿပလု႔ိ ဖမ္းေတာ႔ မဖမ္ဘူး၊ အခြန္ေတာ့ ေပးရမယ္ ဆုိတဲ႔ ဥပေဒ ထုတ္ရင္ ေကာင္းမယ္။ အိႏၵိယ လိုျဖစ္မွာ စိုးရတယ္။ အိႏၵိယ မွာ ဆႏၵၿပ မခံရတာဆိုလို႔ လမ္းေပၚက ႏြားေတြပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ႏြားကို ဆႏၵျပတဲ႔သူ ဆႏၵအျပခံရတဲ့ ႏိုင္ငံေပပဲ။

ဟို အေကာင္ လာဘ္စားတဲ႔ ကိစၥက အေရးထဲ မီဒီယာေပၚ ေရာက္လာျပန္ေရာ။ ေတာ္ေတာ္ ညံ့တ့ဲေကာင္။ အင္းေလ တစ္ခါ မဟုတ္ေတာ့လည္း... ။ လူေတြကလည္း လူေတြပဲ။ လာဘ္စားတာမ်ား သတင္းလုပ္လို႔။ လာဘ္မစားလို႔ ဒီေကာင္ေတြလစာနဲ႔ ဘယ္ကလာ စင္ကာပူ မွာ ဘန္ဂလို ဝယ္ႏိုင္မွာ တုန္း။ ဟုိ ပါလီမန္ အမတ္ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။

ပါလီမန္ အမတ္က ကမာၻမွာက် သမၼတ ထက္ႀကီးေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနျပည္ေတာ္မွာေတာ့ ငါ ဘုရင္ပါ။ သြားခ်င္တဲ့ ခရီးတစ္ခ်ိဳ႕ ႐ိွခဲ့ေပမယ္႔ သူက အရင္ထြက္သြားေတာ့ ငါမသြားလိုက္ရျပန္ဘူး။ သူ နဲ႔အတူ ကမာၻ႕အျပင္ ထြက္ဖို႔ကလည္း တကယ့္ကို ခ်ဲလင္႔ဂ်္။ ဒါနဲ႔ ႏိုင္ငံ ေပါက္စက ထုတ္တဲ႔ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္ကေတာ့ မဆိုးလွဘူး။၂၆ ရက္ေန႔ ထုတ္ မွတ္တယ္။ ဘာတဲ့ ပါလီမန္ အမတ္ ဟာ "prisoner of conscience" ထက္ "flexibility of politician" ျဖစ္သင့္တယ္ တ့ဲ။ သူနဲ႔ ငါ အတူတကြ လက္တြဲ မွ အဆင္ေျပႏိုင္မတဲ့။ ဒီေကာင္ မဆိုဘူး။

အေနာက္က သူ႕ အသံကို ပို နားစိုက္ေပမယ္႔ အေရွ႕ကေတာ့ ငါေျပာတာကို ေစာင့္ေနၾကတာပါ။ ေလာရွည္ ဂုိေခ်ာက္ေထာင္ နဲ႔ အဖြဲ႕ ပါလီမန္ အမတ္ မရွိခင္ ငါ့ လာေတြတာသာ ၾကည့္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီ ပါလီမန္ အမတ္ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။

ဟိုေကာင္ေတြရဲ႕ေျမွာက္ထိုး ပင့္ေကာ္က ရိွေသး။ ျမန္မာ ရဲ႕ ေဂၚဘာေခ်ာ့ တ့ဲ။ ငါမွာျဖင့္ ေဂၚဘာ ကို ေခ်ာ႔ဖို႔ ေနေန သာသာ နလဗိန္တုံး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကို ေခ်ာ႔ ေနရတုန္း။ ေတာ္ေတာ္ လက္ေပါက္ ကပ္ တဲ႔ ေကာင္ေတြ။ ငါလို နယူးေယာက္ေလာက္ ေတာ့ ေရာက္ဖူးမွ သူတို႔ မ်က္စိပြင္႔မႇာ။ အင္းေလ စိတ္ေကာင္းေလး ေမြးၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္တာပ။ ငါကမွ အဘ အဆက္ဆက္ သုံးလာတဲ့ သမိုင္းအိ္မ္သာခြက္ ေဆးရတဲ့ ေကာင္။

ဒါနဲ႔ သန္းထြဋ္ ဆိုတဲေကာင္ ပါလီမန္ အမတ္ရဲ႕ သတင္း သတင္းစာမွာ မေဖာ္ျပတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာသြားတာ မဆိုးဘူး။ လႊတ္ေတာ္ကို ကိုယ္စားျပဳရင္ သတင္းစာထဲ ထည့္ေပးမွာပါ တဲ႔။ အဓိပၸါယ္ မရွိေပမယ့္ နားေထာင္လို႔ေတာ့ ျဖစ္ေသးသပ။ ဒါေပမယ့္ ပါလီမန္ အမတ္ကလည္း မမႈပါဘူး။ ျမန္မာ့ သတင္းဆို စိ္တ္မဝင္စားတဲ့ ႏိုင္ငံ ေပါက္စက ေတာင္ သူ႕ အေၾကာင္း ျမန္မာ့အေၾကာင္း ေတြ ေဖာ္ျပေနလိုက္တာ ေန႔တိုင္း လိုလိုပဲ။ ဒါနဲ႔ အဲဒီ ပါလီမန္ အမတ္ ျပန္မေရာက္ေသးဘူး။

ဦးကိုေမာင္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ဘာသာေရးဝတ္႐ုံမ်ားႏွင့္ (၂၁) ရာစု ဖက္ရွင္ေလာက

ဘုရားရွင္သည္ ဒီဇုိင္နာျဖစ္သည္ဟု ေရးၿပီးသည္မွ မၾကာမီ အျခားေသာ ဘာသာေရးဝတ္စုံမ်ားလည္း ၂၁ - ရာစု ဖက္ရွင္၏ အသုံးအေဆာင္ျဖစ္သည္ကုိ ထပ္ေတြ႔ရျပန္သည္။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဒီဇုိင္နာျဖစ္႐ုံသာမကေတာ့ဘဲ တစ္ခါတစ္ခါ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားကုိယ္တုိင္ပင္ ဖက္ရွင္ထဲ ေရာက္ေနသည္ကုိ ဝမ္းနည္းစြာ ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ငယ္စဥ္ဘဝက ႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကား ၾကည့္ဖူးသည္။ (အမွတ္မမွားလွ်င္ ဂ်ိန္း(စ္)ဘြန္းကားဟု ထင္သည္။) ဘုရားဆင္တုေတာ္ကုိ ေဟာ္တယ္၏ Decorate တစ္ခုအျဖစ္ ဆက္တင္လုပ္ ႐ုိက္တာကုိ ၾကည့္လုိက္ရဖူးသည္။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ဆင္းတုမ်ားႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။

ဤ႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားက ကမာၻေက်ာ္၏။ ဗုဒၶဘာသာမ်ားကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာမ်ားပီပီ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး ေျပာမေနၾကဘဲ ႀကိတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနၾကရသည္သာ မ်ားေလသည္။ အာဖဂန္နစ္စတန္မွာ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရေသာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ေတာ့ ဘုရားဆင္းတုကုိ ႐ုပ္ရွင္ထဲ ထည့္႐ုိက္တာကမွ ေတာ္ေသးသည္ဟု ယူဆရန္ေတာ့ ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ျပန္သည္။

ယေန႔ ဖက္ရွင္ေလာကက ခရစ္ယန္ဝတ္စုံကုိလည္း အလြတ္မေပးၾကေတာ့။

The Escape Chapel Party က ခရစ္ယန္သီလရွင္၏ ဝတ္စုံတစ္ပုိင္းကုိယူကာ ေမာ္ဒယ္မိန္းကေလးကုိယ္ေပၚ ဝတ္ဆင္ေပးလုိက္သည္။ ႐ုိမန္ကက္သုိလစ္ ခရစ္ယန္ေတြက ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနၾကရ၏။ ရဲကုိပင္ အေၾကာင္းၾကားထားသည္ဟု ဆုိသည္။ တစ္ပုိင္းေၾကာင္ သီလရွင္ ဒင္းနားတက္ေနဟန္ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

ထုိကိစၥမွ ေျပာ၍ မဆုံးခင္ ပန္းအလွဆင္သူမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က (Floral Designers Society Singapore) တာအုိဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ဝတ္႐ုံေတာ္ကုိ အလွျပမယ္ ကုိယ္ေပၚ တင္ေပးလုိက္ျပန္သည္။ ဝတ္႐ုံအျပင္ ပန္းမ်ိဳးစုံတုိ႔ျဖင့္လည္း အလွဆင္ထားသည္။ ပုိ၍ ဂယက္႐ုိက္ေစသည္က ထုိဝတ္႐ုံသည္ သာမန္ဝတ္႐ုံ မဟုတ္၊ အေရးႀကီးေသာ အခမ္းအနားမ်ား ရွိမွသာ ဝတ္ဆင္ရေသာ ဝတ္႐ုံဟု တာအုိဘာသာဝင္တုိ႔က ဆုိၾကေလ၏။

ဘာသာေရးဝတ္႐ုံကုိ ဝတ္ဆင္ထားေသာ္လည္း သူမက အလွျပမယ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရင္ညႊန္႔အထက္ပုိင္းကုိ လုံလုံၿခံဳၿခံဳ ဖုံးဖိ၍ မထား၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ တာအုိဘာသာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဥကၠ႒က ထုိကိစၥကို ေတာ္ေတာ္ မေၾကမနပ္ ျဖစ္ေနသည္။ သူတုိ႔ကလည္း ရဲကုိ အေၾကာင္းၾကားထားသည္ဟု ဆုိၾကသည္။

ထုိကိစၥမ်ိဳး ႀကံဳေတြ႔လာပါက အျခားေသာ ဘာသာဝင္မ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ေလာက္ ေသြးမေအးၾက၊ ခ်က္ခ်င္း တုန္႔ျပန္ၾက၏။ အလြန္အမင္း မဟုတ္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိတတ္ၾကသည္။ ေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလားဟု ေျပာရန္ အလြန္ခက္ေသာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္သည္။

ဘုရားရွင္ကလည္း ငါ့ကုိလည္းေကာင္း၊ ငါ့ေဒသနာကုိလည္းေကာင္း၊ သံဃာကုိလည္းေကာင္း စြပ္စြဲပုတ္ခတ္လာေသာ္ အလြန္အမင္း ၀မ္းနည္းေနရန္မလုိဟု လမ္းညႊန္ေတာ္မူခဲ့၏။

ဤေက်ာင္း၌ပင္ ဓမၼာ႐ုံထဲရွိေသာ ဗုဒၶဝင္ေဆးပန္းခ်ီမ်ား ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရသည္။ လူ သိပ္မသိလုိက္။ ခ်က္ခ်္ေက်ာင္း၏ အုတ္နံရံ၌ Grow! (သုိ႔မဟုတ္) Growl ဟု ဖတ္၍ရေသာ စာတမ္းတစ္ခု လက္ေဆာ့သူက ေဆးျဖင့္ ပက္ျဖန္းထားခဲ့သည္။ ႐ုပ္ပုံမ်ား ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရေသာ (ပုိ၍ ႀကီးက်ယ္ေသာ) ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းက သုိသုိသိပ္သိပ္ ကိစၥေအးလုိက္ေသာ္လည္း စာတမ္းေရးထုိးျခင္းခံရေသာ ခ်က္ခ်္ေက်ာင္းကိစၥကေတာ့ သတင္းစာအဆင့္အထိ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။

ဤသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၏ ေကာင္းကြက္လား၊ အားနည္းခ်က္လား၊ ေျပာရန္ အလြန္ခက္ခဲလွသည္။ မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ေတာ့ ေအးခ်မ္းပါ၏၊ ထူထူပူပူ မရွိၾက။

သူမ်ားႏွင့္မဆုိင္၊ ကုိယ္ႏွင့္သာဆုိင္ေသာ ကိစၥတစ္ခု ရွိသည္။

အျခားအျခားေသာ ဘာသာမ်ားက ယင္းတုိ႔၏ ဘာသာေရးဝတ္႐ုံကုိ အလြန္တန္ဖုိးထားၾကသည္။ ထုိဝတ္႐ုံမ်ားျဖင့္ မသင့္မတင့္ေသာ ေနရာမ်ားသုိ႔ မသြားရန္၊ မေရာက္ရန္ အထူးဆင္ျခင္ၾကသည္။ ဘာသာေရးဝတ္စုံသည္ မျဖစ္မေန ကိစၥမွလႊဲ၍ ဘာသာေရးအသုိင္းအဝန္း၌သာ ရွိေနသင့္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။

ဤကိစၥ၌လည္း ဗုဒၶဘာသာက ေသြးေအးသည္။

ဘုရားရွင္၏ ဝိနည္းေတာ္၌ပင္ သကၤန္း (ဝတ္႐ုံ) ကုိ သာမန္ဝတ္႐ုံ၊ အခမ္းအနားရွိမွ ဝတ္ရမည့္ ဝတ္႐ုံဟူ၍ ခြဲျခားေတာ္ မမူခဲ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သကၤန္းက သကၤန္းသာျဖစ္၍ စပယ္ရွယ္ေသာ၊ မရွယ္ေသာ ဝတ္႐ုံံဟု မရွိေတာ့ေပ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ စကၤာပူေရာက္ခုိက္ ဘာသာေရး အခမ္းအနားမ်ားလည္း ဤသကၤန္း၊ ဆင္တုိဆာ အလည္သြားလည္း ဤသကၤန္း၊ ကုလားေစ်းသြားလည္း ဤသကၤန္း၊ ျမန္မာေစ်းသြားလည္း ဤသကၤန္း ျဖစ္ေနရသည္။ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္ ညီညႊတ္ပါ၏။ စကၤာပူ၌ သီတင္းသုံးၾကေသာ သံဃာအမ်ားစုကေတာ့ ကိစၥမရွိဘဲ အျပင္သိပ္မထြက္ၾက။ ခဏတာမွ် ၾကြလာေသာ သံဃာမ်ားအတြက္ကား ဤသုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ ေရာက္ဖူးေအာင္ ၾကြၾကရေပလိမ့္မည္။ (ဟု ထင္သည္။)

ဘာသာေရးဝတ္စုံ (သကၤန္း) လူၾကားထဲ ေရာက္ေရး၊ မေရာက္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုဒၶဘာသာက အျမင္တစ္မ်ိဳး ရွိေနတာလည္း ေတြ႔ရသည္။ ရဟန္းသံဃာမ်ား ေပါမ်ားေသာ၊ သကၤန္းေရာင္ လႊမ္းေသာ ၿမိဳ႕႐ြာကုိသာ သာသနာထြန္းကားသည္ဟု ယုံၾကည္ၾကျပန္သည္။

ရဟန္းသည္ ေက်ာင္းတြင္း၌သာ ေနရမည္ဆုိေသာ အခ်က္က ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္ ညီေသာ္လည္း ရဟန္းသံဃာရွားေသာ ေဒသတုိ႔၌ ေရာက္ရွိေနၾကေသာ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားကမူ ရဟန္းသံဃာကုိ ဘယ္ေနရာမွာပင္ ဖူးေတြ႔ရေတြ႔ရ ဝမ္းသာၾကရသည္ဟု ၾကားရဖူးျပန္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံရပ္ျခား၌ဆုိလွ်င္ ဤကိစၥက စဥ္းစားစရာ ရွိေနျပန္သည္။

သာသနာဝင္သမုိင္းမ်ားကုိ ၾကည့္ရာ၌လည္း ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အသုံးအေဆာင္၊ အေဆာက္အဦး စသည္တစ္ခုခု ရွိေနလွ်င္ပင္ သာသနာေရာက္သည္ဟု ယူဆၾကျပန္သည္။

ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေဒသနာေတာ္မ်ားဆီ သြားၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း “စရထ ဘိကၡေဝ စာရိကံ” ဟူေသာ စကားေတာ္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ ခရီးသြားလာရန္၊ ဗဟုသုတရွာမွီးရန္ ဝါသနာပါေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အႀကိဳက္ေတြ႔ေသာ ေဒသနာျဖစ္သည္။ (ရဟန္းတုိ႔ … သတၱဝါတုိ႔ အက်ိဳးစီးပြားအလုိ႔ငွါ ခရီးထြက္ၾက - ဟူလုိ။)

သုိ႔ေသာ္ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ၾကည့္ၾကေသာ ပညာရွင္ရဟန္းေတာ္မ်ားကမူ (အေနာက္တုိင္းသား ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္။ သူတုိ႔ ခ်ည္းကပ္ပုံက ပုိ၍ လူ႔ေခတ္မီသည္။) ရဟန္းေတာ္မ်ား သိပ္မမ်ားခင္ကသာ ဘုရားရွင္က “စရထ ဘိကၡေဝ စာရိကံ” ဟု မိန္႔သည္။ တစ္ခါသာ မိန္႔သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား မ်ားျပားလာေသာအခါ ဤစကားမ်ိဳး မမိန္႔ေတာ့၊ မိန္႔စရာလည္း မလုိအပ္ေတာ့။ ထုိ႔အျပင္ ဝါတြင္း ခရီးမထြက္ၾကရန္ပင္ ထပ္မံ ပညတ္ခဲ့သည္ဟု ယူဆၾကျပန္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၿမိဳ႕ထဲ႐ြာထဲ ေရာက္သင့္၊ မေရာက္သင့္ကပင္ သုံးသပ္ရန္ အမ်ားႀကီး ရွိျပန္သည္။ မည္သုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ကုိယ့္ဝတ္႐ုံကုိ ကုိယ္ေလးစားေနလွ်င္ ၿပီးၿပီဟုသာ မွတ္ရေပေတာ့မည္။

၂၁ - ရာစုရဟန္းဟု မိမိတုိ႔က ဆုိရန္ရွိ၏။
သုိ႔ေသာ္၊ မီဒီယာကလည္း ၂၁ - ရာစုမီဒီယာပင္တည္း။

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

အိုလံပစ္ နဲ႔ အိုဗားမား

တရုတ္ေတြ အိုလံပစ္ပြဲေတာ္မွာ ေရႊတံဆိပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုတာ သိခ်င္လု႔ိ အိုဗားမား က တရုတ္ျပည္ကုိ ေလ႔လာေရး သြားလုပ္တယ္။ တရုတ္အားကစား နည္းျပက အေရွ႕ ဒႆနိက နဲ႔ အညီ ေလ႔က်င္႔ေပးထား လို႔ - လို႔ ေျဖတယ္။ ဒါကို အိုဗားမား က သေဘာမေပါက္ဘူး။

ဒါနဲ႔ လာ၊ လက္ေတြ႔ျပမယ္ ဆိုၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ထြက္လာၾကတဲ႔အခါ လမ္းမွာ ဘတ္စကက္ေဘာ အားကစားသမား Yao Ming နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ နည္းျပက အေရွ႕ ဒႆနိက ျပမယ္ ဆိုၿပီး Yao Ming ကို ပေဟဠိ တစ္ခု ေမးတယ္။

"လူတစ္ေယာက္က မင္း နဲ႔ ညီ အစ္ကို မေတာ္ဘူး၊
ဒါေပမယ္႔ မင္း အေဖရဲ႕ သားအရင္းေတာ႔ ျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ အဲဒါ ဘယ္သူလဲ"

Yao Ming က ခဏေလး စဥ္းစားၿပီး
"ဒါဆို က်ေနာ္ ေပါ႔ဗ် " လို႔ေျဖလိုက္တယ္။

အိုဗားမား က အေရွ႕ဒႆန ကို မွတ္ယူၿပီး အေမရိက ကို ျပန္သြားတယ္။
အေမရိက ကို ေရာက္ေတာ႔ ေဘာလုံးသမား ေဒးဗစ္ ဘက္ခမ္း ကို အဲဒီ ပေဟဠိ ကို ျပန္ေမးတယ္။

"ေဒးဗစ္၊ လူတစ္ေယာက္က မင္း နဲ႔ ညီ အစ္ကို မေတာ္ဘူး၊
ဒါေပမယ္႔ မင္း အေဖရဲ႕ သားအရင္းေတာ႔ ျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ အဲဒါ ဘယ္သူလဲ "

ဘက္ခမ္းက
"Wat? Dunno" တဲ႔။

ဒါနဲ႔ ဘက္ခမ္းက အာရွအႏြယ္ဖြား ေဂါက္သမား တိုက္ဂါးဝုဒ္ ကို အဲဒီ ပေဟဠိ ရဲ႕ အေျဖကို သြားေမးတယ္။
"တိုက္ဂါး၊ လူတစ္ေယာက္က မင္း နဲ႔ ညီ အစ္ကို မေတာ္ဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ မင္း အေဖရဲ႕ သားအရင္းေတာ႔ ျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ အဲဒါ ဘယ္သူလဲ"

တိုက္ဂါးဝုဒ္ က ခဏ စဥ္းစားၿပီး
"That's me." လို႔ ေျဖ လိုက္ ျပန္တယ္။

အေျဖရ သြားတဲ႔ ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္း ဟာ အိုဗားမား ဆီ ျပန္သြားၿပီး သူ အေျဖရလာတ႔ဲ အေၾကာင္း သြားေျပာတယ္။
ဒါနဲ႔ အိုဗားမား က ဒါဆို ဘယ္သူလဲ လု႔ိ ေမးေတာ႔ ဘက္ခမ္း က
"တိုက္ဂါး ဝုဒ္ " တဲ႔။

" အရူး၊ ဘယ္ကလာ တိုက္ဂါးဝုဒ္ ရမွာတုန္း၊ အဲဒါ Yao Ming" တဲ႔။ အိုဗားမား က။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

☻ ေနာက္ ေတာက္ေတာက္ ေသျခင္းတရား အေၾကာင္း ☻

၁။ ဟဲမင္ေဝး

ပထမဆုံး ေနာက္လိုက္တာက ဟဲမင္ေဝး ပါ -
"မာ႔ခ္တြိန္းကို အေၾကာင္း သုံးခ်က္ေၾကာင့္သူ႕ကိုသိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။
၁) သူက စာေရးေကာင္းတယ္။
၂) က်ေနာ့္ကုိ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ေပးႏိုင္တယ္။
၃) ေနာက္ဆုံး အခု သူေသသြားၿပီ၊မ႐ွိေတာ႔ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ပါ" တဲ႔။

၂။ ဒုတိယ လူေနာက္က ေဘာ္လ္တိုင္းယား -

"သူဟာ တကယ္႔မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢဳိလ္၊ လူသားခ်င္း စာနာတတ္သူ၊ မိတ္ေဆြစစ္ မိတ္ေဆြမွန္။
အဲ....ဒါနဲ႔..သူ တကယ္ေသၿပီဆိုတာ မွန္ရင္ ေပါ႔ဗ်ာ" တဲ႔။

၃။ အေမရိကန္ သုဘရာဇာလုပ္ငန္း ကုမၸဏီ -

သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေနာက္ေနာက္ ဒီ ကုမၸဏီ ႐ဲ႕ ေၾကာ္ျငာက အေနာက္ဆုံး။
"ေသသာ ေသေပးပါ၊ က်န္တာေတြ က်ေနာ္တို႔ တာဝန္ထားလိုက္ပါ" တဲ႔။

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ကႀကိဳးေလးေထြနဲ႔ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္

Four lives of Aung San Suu Kyi

By: Timothy Garton Ash
S.T. 22, June, 2012.
ခံစားျပန္ဆိုသူ: ဇင္ေဝေသာ္

အခု ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ က်ေနာ္ရဲ႕ ေနအိမ္၊ အလုပ္လည္းလုပ္ရာ ေအာက္စဖို႔ ေထာင္႔ခ်ိဳးမွာ ေမွာ္ဆရာရဲ႕ ေဆးႀကိမ္နဲ႔ အ႐ိုက္ခံ လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒါ ေလဒီ လို႔ေခၚတဲ႔ ေဒၚ အာင္ဆန္းစုၾကည္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ရာစုဝက္ေလာက္တုန္းက သူမ ပညာသင္ၾကားခဲ႔တဲ႔ St Hugh ရဲ႕ လမ္းအကူးမွာ လာေရာက္ ေနထိုင္ေနျခင္းပါပဲ။ အဂၤါေန႔က သူမရဲ႕ ၆၇ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ ပါတီမွာ မိသားစုေတြ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေတြနဲ႔ အတူ ဆင္ႏႊဲခဲ႔ၿပီး ဗုဒၶဟူးေန႔မွာေတာ႔ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ လက္တင္ဆန္ဆန္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပါရဂူ ဂုဏ္ျပဳပြဲ။

ဥေရာပ ငါးႏိုင္ငံ ခရီးဟာ ေဒၚစုရဲ႕ တတိယနဲ႔ စတုတၳ ကႀကိဳး အလွည့္အေျပာင္း တစ္ခုပါ။ သူမရဲ႕ ပထမ ကႀကိဳးက သူမရဲ႕အေဖ လြတ္လပ္ေရး ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ အစ ပ်ိဳးခဲ႔တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္ခ်ိန္မွာ သူမဟာ ႏွစ္ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေခါင္းဆံစလယ္မွာ "ပန္းေတြနဲ႔ေဝ" ကေလးငယ္မေလး။ အဲဒီေနာက္ ခ်စ္သေလာက္ အလိုေတာ႔ မလိုက္ တတ္တဲ႔ မိခင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ေအာက္မွာ။ ဒီေနာက္ အိႏၵိယ၊ အေရွ႕ရဲ႕ အျမဳေတ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ အေနာက္ရဲ႕ ခြန္အား အဂၤလိပ္ ဘာသာ စကား။ ဒီႏွစ္ခုကို ေမြးျမဴ ျပဳစုခဲ႔တယ္။

သူမရဲ႕ ဒုတိယ ကႀကိဳးကေတာ႔ 1964 မွာ စတင္ခဲ႔တယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ၊ ကေလး မိခင္၊ အိမ္ရွင္မ၊ တိဗက္ နဲ႔ ဟိမဝႏၲာရပ္၀န္းယဥ္ေက်းမွဳ ကို အထူးျပဳ ေလ႔လာသူ Antony's Collage က က်ေနာ႔္ မိတ္ေဆြ Michael Aris ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာ ဇနီး။ ဒီ ခရီးက ၂၄ ႏွစ္ၾကာတယ္။ အဲဒီ မွာ ဘဝရဲ႕ ေက်နပ္စရာ၊ မေက်နပ္စရာေတြနဲ႔ အတူ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္တဲ႔ လမ္းေပၚမွာ တစ္ခါတစ္ခါ လမ္းေလွ်ာက္၊ တစ္ခါတစ္ခါ စက္ဘီး စီး၊ မီခိုးျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ရဲ႕ ေအာက္မွာ။ ၁၉ ရာစု ဟန္ နဲ႔ ေျခတံ ရွည္ အိမ္ေလးေပၚမွာ။ ဒီ ခရီးက ၂၄ ႏွစ္ၾကာတယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ပတ္ အထိ ဆိုပါေတာ႔။

သူမရဲ႕ တတိယ ကႀကိဳးက 1988 ေဆာင္းဦးေပါက္ ေအာက္စဖို႔က အိမ္ဆီ ေရာက္လာတဲ႔ ဖုန္းေခၚသံ တစ္ခုက ေျခလွမ္းစတယ္။ သူမ အေမ ေနမေကာင္း လို႕ တဲ့။ အဲဒီကေန ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ရဲ႕ ေအာ္ေခၚသံေတြကို ျပန္လည္ ထူးမိရင္း အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ကျပလိုက္ရေတာ႔တယ္။ ဒီဘဝမွာ ဒဏ္ရာမ်ားစြာကို ယူရင္း ကုစားရင္း ပါဝါ ၅၄ ၊ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းက တိတ္ဆိတ္၊ အထီက်န္၊ မိခင္ရဲ႕ အေမြ အိမ္ထဲမွာ အိမ္ အက်ဥ္းစံ၊ အိမ္ အက်ဥ္းခံ ဘဝ။ BBC ရဲ႕ အသံနဲ႕ ခႏၶာ လန္းဖို႔ စိတ္ က်န္းဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း က်ားကန္ ထားခဲ႔ရသတဲ႔။

သူမရဲ႕ စတုတၳ ကႀကိဳးကိုေတာ႔ အိမ္ အက်ဥ္းစံ၊ အိမ္ အက်ဥ္းခံ ဘဝက လြတ္ခ်ိန္ ၂၀၁၀ ခု ႏိုဝင္ဘာ နဲ႔ ႏွလုံးသားေအာင္ပန္း ထိုး ႐ိုက္ စိုက္ လိုက္ႏိုင္တဲ႔ ဒီေန႔ ၾကားထဲမွာ လို႔ ဆိုရလိမ္႔မယ္။ သမၼတ အသစ္စက္စက္ ဦးသိန္းစိန္က ျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္သင့္သလို ျဖစ္ေစဖို႔ ႏိုင္ငံေရးတံခါးကို အားနဲ႔ ဆြဲဖြင္႔လိုက္တယ္။ အဲဒါ သူမ ပန္လိုတဲ႔ ပန္းအစစ္။ အစိမ္းေရာင္ေတြ လႊမ္းေနဆဲ ပါလီမန္ စားပြဲထဲကို သူမ အရဲစြန္႔ၿပီး ေရာထိုင္ ခ်လိုက္တယ္။

ဒီေန႔က စလို႔ လာမဲ႔ ၂၀၁၅ ေ႐ြး ေကာက္ပြဲ ကာလဟာ အက်ပ္အတည္းေတြနဲ႔ အူလည္ေနလိမ္႔မယ္။ ရာစုဝက္ ေက်ာ္ေက်ာ္ စစ္တပ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အမွား အယြင္း၊ ရိရြဲေနတဲ႔ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ယူဂိုစလပ္ လက္ဖ်ားခါေလာက္တဲ႔ တိုင္းရင္းသားေရး ျပႆနာ၊ အေရးပါတဲ႔ ေနရာတိုင္း စစ္တပ္က ဖင္ခု ထိုင္ဆဲ၊ ရခုိင္ ျပည္နယ္ထဲက ဘာသာေရး ကေတာက္ ကဆ။ ေတာထေနတဲ႔ ျပႆနာ ေပါင္း ေသာင္း ေျခာက္ေထာင္။ ခပ္ နဲ႔နဲ႔ NLD ဟာ အျမန္ဆုံး တည္ေဆာက္ ယူရမယ္။ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြထဲက ဂဏာမၿငိမ္(nervous) ဗိုလ္က်ခ်င္တဲ႔ (authoritarian) အင္အားႀကီး တ႐ုတ္ကိုလည္း ေမ႔ထားလို႔မရဘူး။

အေလွ်ာ႔ အတင္း လုပ္စရာေတြ၊ စိတ္ပ်က္စရာေတြ ဟာ မလြဲမေသြ ပါပဲ။ သမိုင္း ပညာ႐ွင္ Max Weber ရဲ႕ ေၾကာ္ၾကားတဲ႔ အဆို အမိန္႔ လို ပညာရွင္ရဲ႕ အက္သစ္ သေဘာတ႐ားဟာ အနည္းဆုံး ႏိုင္ငံေရးသမား ႐ဲ႕ တာဝန္ေက်မႈ သေဘာတရား ေတာ႕ စြက္ထားမွ ရလိမ္႔မယ္။ ေထာင္တဲက ထြက္လာတဲ႔ ေတာင္ အာဖရိက ရဲ႕ နယ္လ္ဆင္ မင္ဒဲလား လုိ၊ ပါရာေဂြး ရဲတိုက္ကို ေမာင္းထုတ္တာ ခံရတဲ႔ ခ်က္ ျပည္ေျပး Vaclav Havel လုိ အတိုက္ အခံ ေခါင္းေဆာင္ပဲ ဆိုဆို၊ သမၼတ လု႔ိ ေျပာေျပာ၊ နိုင္ငံ႔ အမႀကီး လို႕ တြင္တြင္ ၆၇ ႏွစ္ သမီး ေဒၚစုဟာ အခု ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တစ္သက္တာ အက်ဥ္းသားျဖစ္ေနပါၿပီ။ အက်ဥ္းက်စဥ္ လိုသေလာက္ ရေနတဲ႔ အခ်ိန္ ဟာ အခု အ႐ွားပါးဆုံး ရတနာ တစ္ခု ျဖစ္ေနၿပီ။ မိနစ္ ၃၀ စည္းေဝး၊ စကၠန္႔ ၃၀ အနားေပး။ သမိုင္းက ေပးတဲ႔ ဆုလဒ္၊ ေရွ႕ ဆက္ရမယ္႔ ခရီး၊ အသုံးသပ္ခံရေတာ႔မယ္႔ စတုတၳ ကႀကိဳးကို သူမ အခုမွ ခရီး စ ခဲ႔ရပါေတာ႔တယ္။

ဒါေပမယ္႔ ေနသာတဲ႔ အခိုက္ သူမ႐ဲ႕ ၂၄ ႏွစ္ၾကာ ကႀကိဳးအတြက္ ဂုဏ္ျပဳဖု႔ိ ခဏ အခ်ိန္ယူ လိုက္ၾကရေအာင္။ သူမကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔ ဖ်က္မရႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ သမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာ သူမ ဘယ္လို ေရးထိုးသြားခဲ႔ သလဲ ဆိုတာေတာ႔ သိထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ လက္တို႔ျပခဲ႔႔ပါရေစ။

တစ္ - အက်ဥ္းစံ အက်ဥ္းခံ ဘဝက သူမ ေရးထားခဲ့ၿပီး (ဒီ အက္ေဆးကို ေစာင္႔ေရွာက္ေနတဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ႐ဲ႕ ထမီ ထဲမွာ ဝွက္ၿပီး ထုတ္ယူ ခဲ႔ရတယ္။) အခု ျပန္ေျပာျပတဲ႔ အက္ေဆးေတြ နဲ႔တင္ က်ေနာ္တိ႔ု နက္နက္ နဲနဲ ခံစား ခဲ႔ရၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီ အထဲက အေျပာင္ေျမာက္ဆုံး Freedom From Fear ကို BBC Reith လက္ခ်ာခန္းမွာ ဗြီဒီယို ကလစ္ မႏွစ္က ျပသခဲ႔ပါတယ္။ အီဒီ အက္ေဆး ဟာ မစၥတာ Havel ရဲ႕ အေကာင္းဆုံး လက္ရာေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ရင္ေဘာင္ တန္းပါတယ္။ ဒီ အထဲမွာ စိတ္ဓာတ္ေရး၊ စာေပေရး၊ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားေတြ မနည္း မေနာ စီးေမ်ာ ေနတယ္။ Reith လက္ခ်ာမွာ ႏိုင္ငံေရး ဖရီးဒမ္းဟာ အဇၩတၱၿငိမ္းခ်မ္းမႈ အေပၚမွာ တည္ေဆာက္ယူသြားႏိုင္တယ္ လို႔ ဆိုခဲ႔ေပမယ္႔ စိတ္ဓာတ္ေရး၊ စာေပေရး၊ ႏိုင္ငံေ႐း ၾကားက ဟန္ခ်က္ကို ညီေအာင္ ထိန္းရာမွာ တစ္ခုခုေတာ႔ အနည္းငယ္ ေရြ႕လ်ားမယ္႔ သေဘာ ရိွေနပါတယ္။ Havel တုန္းကလည္း ဒီလိုပါဘဲ။

ႏွစ္ - သူမ႐ဲ႕ ရဲဝံ႔မႈ၊ ရိုးသားမႈ၊ သန္႔ရွင္းမႈ။ လြတ္လပ္မႈ လုံးဝ မ႐ွိတဲ႔ အရပ္မွာ ရဲဝ႔ံျခင္းဟာ ရွားပါး ရတနာပါ။ အထူးသျဖင့္ သူမရဲ႕အက်ဥ္းစံ ပထမႏွစ္ မွာေပါ့။ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ႔ သားေတြနဲ႔ ေဝးကြာ၊ တစ္ကိုယ္ထဲ အထီးက်န္စြာ၊ အျပည့္အဝ မရေသးတဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ တရားအရိပ္ ေအာက္မွာ၊ အခက္ခဲ ကာလေပါ့။ ဒါေပမယ္႔ သူမသုံးတဲ႔ ဝိတိုရိယ အဂၤလိပ္ ဟန္နဲ႔ "က်မမွာ ေခါင္းမာတတ္တဲ႔ အက်င္႔ ရိွတယ္" လို႔ ဆိုရမွာပါ။

သုံး - ဒါက လူေတြ သိပ္ အမွတ္မထားမိတဲ႔ သူမ႐ဲ႕ အလုပ္ နဲ႔ ဘဝ ကို က်ေနာ္႔ကို လက္တိ႔ု ျပလိုက္သလိုပါ။ အဲဒါ အေရွ႕ အေနာက္ ေပါင္းစပ္ထားမႈ။ ဥပမာ ႏိုဘယ္လ္ဆု ယူစဥ္ မိန္႔ခြန္းေျပာေတာ႔ စာအုပ္ႀကီးေတြထဲက အဂၤလိပ္ စကားလံုး အေဟာင္းေတြ၊ အဂၤလိကန္ ေဝါဟာရ လို႔ဆိုရမေလာက္ သုံးျပသြားတယ္။ "other reaches of the earth" "some of our warriors fell at their post" "perfect peace is not of this earth" စတာေတြပါ။ ေနာက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာက ေျပာတဲ႔ ဒုကၡ ေျခာက္မ်ိဳးကို (ဒုကၡ ကို suffering လို႔ မျပည္႔မစုံ ဘာသာျပန္တယ္) သူမ႐ဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘဝ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥေတြထဲမွာပါ လက္ေတြ႕သုံးသပ္ျပသြားတယ္။ ဒီ ယဥ္ေက်းမႈ ႏွစ္ခု ကို တစ္ဖက္စီမွာ ထားတာေတာင္ မဟုတ္ပဲ ဟန္ခ်က္ညီညီ ေပါင္းစပ္ ျပလိုက္တယ္။

ေအာက္စဖိ႔ု တကၠသိုလ္ ပတ္ဘလစ္ ေအာ္ေရတာက သူမ႐ဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေဒါက္တာ ဘြဲ႕ ခ်ီးျမွင္႔ရာမွာ အေနာက္ရဲ႕ သမိုင္းဝင္ လက္တင္လို မိန္႔ခြန္း ေခၽြေတာ႔ သူမကို အေရွ႕က ၾကယ္တာရာ (praesento stellam orientalem) လိ႔ု ၫႊန္းဆို လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ္ သူမ ဆိုသလို ဆိုရမယ္ ဆိုရင္ တကၠသုိလ္ေတြဟာ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈ ကို အထြတ္ အျမတ္ ေလးစားၾကဖို႔ သင္ၾကားေပးၾကတာပါ၊ ဒီ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကေတာ႔ ကမာၻ႕ ေနရာစုံကေန စီးဝင္လာခဲ႔တာပါ တဲ႔။

ယုိယြင္းစ ျပဳလာတဲ႔ အေနာက္ရြာဟာ တက္သစ္စ အေရွ႕ဆီက သင္ယူစရာ အလွၫ္႔ အေျပာင္း တစ္ေခတ္ ေရာက္ လာေနၿပီ ဆိုတာ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ သတိေပးထားခဲ႔ေလရဲ႕။ သူမ အႀကိဳက္ဆုံး နာမည္ေက်ာ္ အဂၤလိပ္ စာေရးဆရာ ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ Rudyard Kipling က လွလွပပ သမိုင္းဝင္ ေနရေအာင္ ဒီလိုေျပာခဲ႔တယ္ " But there is neither East nor West .....when two strong men stand face to face." တဲ႔။

ဒီ.... ေလဒီ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူ႕ စကားကိုပဲ ငွားၿပီး ေျပာရရင္
"And there is both East and West ,when one strong woman faces generals and the world."


(The writer is a professor of European studies at Oxford and senior fellow at the Hoover Institution, Stanford University.)

ဇင္ေ၀ေသာ္

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more

ဓမၼဆိုတာ ကြယ္ေပ်ာက္ႏိုင္သလား

ဗုဒၶဘာသာေတြၾကားမွာ ဓမၼဟာ မၾကာမီ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆ ရွိေနၾကတယ္။ ဒီအယူအဆကုိ လက္ခံႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိေပမယ့္ ဒါဟာ ေရွးကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ယံုၾကည္မႈတစ္မ်ိဳးပါ။ အဲဒီတုန္းက ဗုဒၶဘာသာပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အေထာက္အကူ ေတြကလည္း မလံုမေလာက္ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္လာဟန္တူပါတယ္။

ဒီယံုၾကည္မႈဟာ တကယ္ေရာ မွန္ႏုိင္ပါသလား။

ဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖဖို႕ ပထမဆံုး “ဓမၼ” ဆိုတာ ဘာလဲ လို႕ ေမးၾကရပါလိမ့္မယ္။

၁။ ဓမၼဆိုတာ အစစ္အမွန္ သဘာ၀တရား။
၂။ ဓမၼဆိုတာ ဘုရားရွင္ ထိုးထြင္းသိေတာ္မူခဲ့ၿပီး ေဟာၾကားထားတဲ့ သစၥာတရား။
၃။ ဓမၼဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ဘုရားအဆံုးအမနဲ႕ အညီ က်င့္သံးေနထိုင္မႈ လို႕ သံုးမ်ိဳး ခြဲ ၾကည့္ႏုိင္တယ္။

ဓမၼဆိုတာ သဘာ၀တရားလို႕ ဘာသာျပန္ဆိုတဲ့ ပထမ ဖြင့္ဆိုခ်က္အရဆိုရင္ ဓမၼဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မကြယ္ေပ်ာက္ႏုိင္ပါဘူး။ အာကာသ (Space)၊ ဓါတ္သဘာ၀ (Energy) နဲ႕ အခ်ိန္ (Time) ဆိုတာေတြ ရွိေနသေရြ႕ ဓမၼလည္း တည္ရွိေနပါလိမ့္မယ္။

ဒုတိယ နဲ႕ တတိယ ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြအရဆိုရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စကားေတာ္၊ လူသားရဲ႕ နားလည္မႈ နဲ႕ အက်င့္စရိုက္ စတာေတြအားလံုးဟာ သခၤါရတရားေတြခ်ည္းမို႕ပါ။ သခၤါရတုိင္းဟာ အနိစၥ ေတြ ခ်ည္းပါပဲ။

ဒါေတြကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီဆိုရင္ ေနာက္ပြင့္မယ့္ အရိေမတၱယ်ဘုရားရွင္က ဒါေတြကုိ ျပန္လည္ သိျမင္လာၿပီး ေဟာျပေတာ္မူပါလိမ့္မယ္။

ဒုတိယနဲ႕ တတိယ ဖြင့္ဆိုခ်က္အရ ဓမၼဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမလဲ။

ဒီေမးခြန္းကုိ ေမးတဲ့အခါမွာ ဘုရားရွင္က “အကၡရာေတြကုိ မွားမွားယြင္းယြင္း အသံထြက္မယ္ ဆိုရင္ ၊ အနက္အဓိပၸါယ္ေတြလည္း မွားယြင္းကုန္မယ္။ အသံထြက္မွားယြင္းမႈကုိ အေျခခံၿပီး အဓိပၸါယ္ အယူအဆေတြလည္း မွားႏုိင္တယ္”။ လို႕ ေျဖေတာ္မူခဲ့တယ္ (A-1, 59)

ဒီေနရာမွာ ဘုရားရွင္ဆိုလိုတာက “စကားေတာ္” ေတြပါ။ ဒါေတြကုိ တပည့္သားေတြက ႏႈတ္တက္ အာဂံုေဆာင္ထာၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဒီစကားေတာ္ေတြကုိပဲ အကၡရာနဲ႕ ေရးသားၿပီး ပိဋကတ္သံုးပံု ဆိုတာ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီ အဆိုအရာ ဓမၼကြယ္ေပ်ာက္ဖုိ႕ဆိုတာ အႏၲရာယ္မႀကီးလွေသးပါဘူး။ ဒီေခတ္စာအုပ္စာေပ ထုတ္ေ၀သိမ္းဆည္းပံု၊ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း မီဒီယာေတြရဲ႕ အကူအညီေတြဟာ အလြန္စိတ္ခ်ရတယ္။ အလြယ္တကူရႏုိင္သလို ပုိၿပီးက်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ေလ့လာဖတ္ရွဳ လို႕ ရပါတယ္။

ဒီေမးခြန္းမ်ိဳးပါပဲ။ အျခားတစ္ေနရာမွာ “ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကြယ္ေပ်ာက္ေစဖုိ႕ အဓိက အေၾကာင္းတရားက ဘာပါလဲ ဘုရား” ဘုရားရွင္ကုိေမးေတာ့ ဘုရားရွင္က သတိပ႒ာန္တရားေလးပါး မပြားမ်ားရင္ သာသနာကြယ္မယ္” လို႕ ေျဖဆိုေတာ္မူျပန္ပါတယ္။ (S.V. 174)

ဒီေနရာမွာ ဘုရားရွင္ဆိုလိုတာက တရားရွဳမွတ္ျခင္းနဲ႕ လူေတြ စိတ္ျဖဴစင္ေအာင္ ၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္၊ က်င့္ေဆာင္ေနသမွ် “ဓမၼ” လည္း တည္ေနမယ္လို႕ ဆုိလိုတာပါ။

ဒီလိုပါပဲ။ ဒီကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ဘုရားရွင္ မိန္႕ခဲ့ပါေသးတယ္။ “ပထ၀ီ၊ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ၀ါေယာ” ဆိုတဲ့ ဓါတ္ႀကီးေတြက သဒၶမၼကုိ မကြယ္ေစႏုိင္၊ အသံုးမက်တဲ့ ေမာဃပုရိသ တို႕ေၾကာင့္သာ သဒၶမၼဟာ ကြယ္သြားႏုိင္တယ္” တဲ့။

ဒါေတြဟာ ဓမၼတည္ရွိေနပံုရဲ႕ အေျဖေတြပါ။

ဓမၼဟာ ဘယ္ေလာက္ရွည္ရမယ္ ဆိုတဲ့ သက္တမ္းမရွိသလို ဘယ္အခ်ိန္မွာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမယ္ ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္အခ်ိန္လည္း မရွိပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေတြ ဓမၼကုိ သေဘာေပါက္နားလည္စြာ က်င့္သံုးေနသေရြ႕ ဓမၼ တည္ရွိေနမွာပါ။

အသံုးမက်တဲ့ ေမာဃပုရိသေတြလည္း လူနည္းစု ျဖစ္ေနရင္ေပါ့။

Ref.: The disappearance of the Dhamma
- A Guide to Buddhism A to Z , S. Dhammika

သီဟနာဒ

Copyright © 2012 ကမ္းလက္. All rights reserved.

Read more