" တကယ္လုိ႔ သစၥာရွိမႈ၊ မိသားစုအေႏွာင္အဖြဲ႔၊ စစ္မႈထမ္းစဥ္က ရဲေဘာ္ ရဲ ဘက္စိတ္၊ ေက်ာင္းတက္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းစိတ္ … ေတြေရာလုိ႔ ေမးရင္ … မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္အကုိင္နဲ႔ အခြင့္အေရးမရွိရင္ေတာ့ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့ေကာင္က ျပန္မလာပါဘူး" (လီကြမ္းယု)
ေမး ။ ။ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာ က ႏုိင္ငံရပ္ျခားကုိ အၿပီးထြက္သြားၿပီး ေနထုိင္ျခင္းပဲ။ ဒီျပႆနာက မစၥတာ လီ ၀န္ၾကီးခ်ုဳပ္ဘ၀ကတည္းက ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတာ။ အခုလည္း ရင္ဆုိင္ေနၾကရ တုန္းပဲ။ အခု ပုိၿပီး ဂလုိဘယ္လုိက္ဇ္ျဖစ္လာတဲ့ ကမၻာမွာ ဒီျပႆနာကုိ ဘယ္ လုိ အေျဖရွာႏုိင္မလဲ။
ေျဖ ။ ။ ဒါက ဂလုိဘယ္ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီေရစီးကုိ ငါတုိ႔လည္း ရပ္တန႔္ႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး။ ငါတုိ႔ေက်ာင္းသားေလးေတြ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကုိ ထြက္သြားတဲ့အခါ ဒီ မွာအျမစ္တြယ္ရစ္ေအာင္ တုိ႔ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ႏုိ္င္ငံျခားမွာ သူတုိ႔ရႏုိင္တဲ့ အ လုပ္အကုိင္နဲ႔ အခြင့္အေရးပဲ။ ဒါဆုိ သူတုိ႔ျပန္လာၾကမွာ။ ဘယ္အရာက သူ တုိ႔ျပန္လာမွာကုိ တားျမစ္မလဲ။ အိမ္ေစ်းလား၊ ကားေစ်းလား။ အေမရိကမွာ အိမ္ေစ်း၊ ကားေစ်းက ခ်ိဳတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဟန္႔အတားက ရွိေနတယ္။ သူတုိ႔ လူျဖဴအုပ္စုေတြထဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္သလုိ ဘယ္ေတာ့မွလည္း အသိ အမွတ္ျပဳခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒါ လူျဖဴေတြရဲ႕ႏုိ္င္ငံပဲ။ သမၼတ အုိဘားမားကေတာ့ ဒါကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့ တယ္ေပါ့။ သူ႔ကုိေတာ့ အေျခအေန အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ခြ်င္းခ်က္ ထားရလိမ့္မယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ လူျဖဴနဲ႔လူမည္း ေရာလုိ႔မရၾကပါဘူး။
တုိ႔ဆီက ေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြဆုိရင္ ဘြဲ႔မရခင္ အေမရိကမွာ အလုပ္ ကမ္းလွမ္းတာကုိ ခံၾကရတယ္။ တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြက
“အုိေက … စကၤာပူမျပန္ခင္ အေတြ႔အႀကဳံေလးဘာေလး ယူလုိက္ဦးမယ္" လုိ႔ ဆုိၾကတယ္။
တကယ္လုိ႔ ငါတုိ႔ဆီမွာ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ စီးပြားေရးအေနအထားမရွိရင္ သူ တုိ႔ျပန္လာၾကပါ့မလား။ ငါေတာ့ မထင္ဘူး။ ငါတုိ႔စီးပြားက ေကာင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူတုိ႔ကုမၸဏီက သူ႔ကုိ ငါတုိ႔ဆီ ထ ရန္စဖာ ခ်ေပးလုိက္မွာေပါ့။ သူ႔ကြန္ယက္က ဒီမွာ ပုိေကာင္းတယ္ မဟုတ္ လား။
ေနာက္ဆုံး သူတုိ႔ ျပန္လာ၊ မလာက ဘယ္အေပၚမွာ မူတည္ေနေသးတုန္း။ အားေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရးနဲ႔ အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အေရးပါပဲ။
တကယ္လုိ႔ သစၥာရွိမႈ၊ မိသားစုအေႏွာင္အဖြဲ႔၊ စစ္မႈထမ္းစဥ္က ရဲေဘာ္ရဲဘက္ စိတ္၊ ေက်ာင္းတက္စဥ္က သူငယ္ခ်င္းစိတ္ … ေတြေရာလုိ႔ ေမးရင္ … မွန္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္အကုိင္နဲ႔ အခြင့္အေရးမရွိရင္ေတာ့ အရည္အခ်င္းရွိ တဲ့ေကာင္က ျပန္မလာပါဘူး။
ေမး ။ ။ အခုမွ အေျခခ် ေနထုိင္လာတဲ့လူေတြေၾကာင့္ စကၤာပူမွာ ရွိၿပီးသား လူမ်ိဳးစုမ်ား စုေပါင္းေနထုိင္ေရးမူဝါဒကုိ အဟန္႔အဟား မျဖစ္ေစႏုိင္ဘူးလား။ ဥပမာ … အိႏၵိယန္းေတြက သူတုိ႔ ဟုိမွာ က်င့္သုံးခဲ့တဲ့ ဇာတ္ခြဲျခားမႈစနစ္ေတြ ဒီကုိ ယူလာတာမ်ိဳး၊ တ႐ုတ္ေတြမွာလည္း အသားပုိညိဳတဲ့ တ႐ုတ္ေတြကုိ ျဖဴ တဲ့တ႐ုတ္ေတြက အထင္ေသး၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕တာမ်ိဳးေတြ။
ေျဖ ။ ။ မထင္မိပါဘူး။ ဒီကုိေရာက္လာတဲ့ လူသစ္တုိင္း သူတုိ႔က လူနည္းစု ဆုိတာ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ အိႏၵိယန္းေတြ ဟိႏၵီစကားေကာင္းေနလုိ႔ စကၤာပူမွာ ဘာမွလုပ္လုိ႔ မရဘူး။ အဂၤလိပ္လုိေကာင္းမွ ရမယ္။
အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္နဲ႔ သူတုိ႔ဟိႏၵီ ဘာသာကို ေတာ့ သင္ခ်င္သင္ႏုိင္ တာေပါ့။ အိႏၵိယျပန္ၿပီး စီးပြားေရးလုပ္မယ္ဆုိရင္လည္း လုပ္ႏုိင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့အိႏၵိယ မွာ အဂၤလိပ္လုိ ေျပာလုိ႔ေရးလုိ႔လည္း ရေနတာပဲ။ သူတုိ႔ သေဘာေပါက္ထား ရမွာက သူတုိ႔ကေလးေတြ ဒီက ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ေနရမယ္ ဆုိတာပဲ။ ႏုိ႔မုိ႔ေတာ့ သူတုိ႔ ဘယ္မွေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဇာတ္စနစ္ကေတာ့ ေပ်ာက္ဖုိ႔ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဝင္လာတဲ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း ဒီဇာတ္စနစ္အစြဲက ပါလာတယ္။ ဒီမွာ ေက်ာင္း တက္တဲ့ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ေတြလည္း သူတုိ႔ လက္ထပ္တဲ့အခါမွာ မိဘေတြဆီ က ဖိအားေတာ့ ခံေနၾကရဦးမွာပဲ။ “မင္းအတြက္ ဇနီးကုိ အိႏၵိယျပန္ ရွာေပးမ ယ္” ဆုိတာမ်ိဳးေတြေပါ့။
ဒါေပမဲ့ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ ဒီယဥ္ေက်းမႈက ေပ်ာက္သြားမွာပါ။ ဒီယဥ္ေက်းမႈက စကၤာပူနဲ႔မွ အံမဝင္တာပဲ။ ကေလးေတြက ေက်ာင္းတက္ရင္း ဒီမွာ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾက၊ ဒါဆုိ သူတုိ႔ ျငင္းမွာပဲ။ ဒီမွာ အိႏၵိယန္းေဒါက္တာေတြ နဲ႔ တ႐ုတ္ေဒါက္တာေတြ လက္ထပ္ထားတာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ ဒီေလာက္ ျပႆနာမရွိပါဘူး။ သူတုိ႔မွာ ဇာတ္စနစ္မရွိဘူး။ တ႐ုတ္စကားကုိ ေလယူေလသိမ္းတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါတုိ႔ စာသင္ေက်ာင္း ေတြရဲ႕ ေကာင္းမူေၾကာင့္ သူတုိ႔ကေလးေတြကေတာ့ စကၤာပူရီးယန္းေတြ ေျပာသလိုပဲ ေျပာလာၾကမွာပါ။ တကယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ မူရင္းတ႐ုတ္ေလသံေၾကာင့္ ငါတုိ႔ တ႐ုတ္စကားေတာင္ ပုိေကာင္းလာႏုိင္ တယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။
ေမး ။ ။ လူထုရဲ႕ သဟဇာတျဖစ္မႈကုိ ေနာက္ထက္ ၿခိမ္းေျခာက္လာ တဲ့ ျပႆ နာက အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားသူေ႒းေတြက လက္ ဝတ္ ရတနာေတြ ဝတ္ဆင္ၿပီး သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာေၾကာင္း ျပတတ္ တဲ့ သဘာဝပဲ။ ဒီယဥ္ေက်းမႈကလည္း စကၤာပူးရီးယန္းေတြနဲ႔ သိပ္ၿပီး အစပ္ အဟပ္ မတည့္လွဘူး။
ေျဖ ။ ။ လက္ဝတ္ရတနာေတြ ဝတ္တာက အမ်ားအားျဖင့္ အိႏၵိယန္း အမ်ိဳး သမီးေတြပါ။ သူ႔ရွိလုိ႔ သူဝတ္တာပဲ။ အဲဒါ သူ႔ကိစၥေလ။ တုိ႔လူမ်ိဳးေတြက ဒါကုိ မနာလုိ ျဖစ္ေနၾကလုိ႔လား။ ရတနာေတြ ညႊတ္ေနေအာင္ ဝတ္ျပထားတာေတြ Tatler မဂၢဇင္းထဲမွာလည္း ေတြ႔ေနရတာမဟုတ္၊ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲသလုိ လူကုံထံဝါဒကုိ ငါ အားမေပးေပမဲ့ ရွိပါေစဆုိၿပီး ထားလုိက္တာပဲ။ လူ႔အဖြဲ႔ အ စည္းတုိင္းရဲ႕ အထက္တန္းလႊာမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိတတ္တယ္။ ဖက္ရွင္ကိုသူမ်ား ထက္ဦးေအာင္ ဝတ္တာတုိ႔၊ ပါတီပြဲေတြ တက္တာတုိ႔ေပါ့ကြာ။ ေနၾကစမ္း ပါေစ။ လူနည္းစုကေလးပါ။ သူတုိ႔ေၾကာင့္ စကၤာပူရဲ႕ “စံ” မေျပာင္းပါဘူး။ စကၤာပူရဲ႕ “စံ” ကုိ သက္မွတ္တာက ဝန္ႀကီးေတြ၊ ပါလီမန္အမတ္ေတြနဲ႔ စီအီး အုိေတြပါ။
ကမ္းေျခအိမ္ေတြ၊ F1 ၿပိဳင္ပြဲေတြ ရွိေနေတာ့ ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြလည္း ဝင္လာၾက မွာပဲ။ သူတုိ႔ကုိ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔လည္း တုိ႔ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ Ong Beng Seng ဆုိရင္ အဲသလုိလူမ်ိဳးေတြ ေဖာ္ျမဴလာဝမ္း ကားၿပိဳင္ပြဲမွာ ပုိမ်ားလာေ အာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္။
ကာစီႏုိေတြ ရွိေနၿပီဆုိေတာ့ အခမ္းအနားေတြ၊ ျပပြဲႀကီးေတြ ရွိေနမွာပဲ။ ဒီေတာ႔ တ႐ုတ္၊ ကုလားသူေ႒းေတြလည္း ေရာက္လာၾကမွာပဲ။
ပုိၿပီး ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြ ဒီကုိ ေရာက္လာတာ ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးေတြ တီဗြီမွာ ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ အခု အျပင္မွာ ဒါမ်ိဳးေတြ တကယ္ ေတြ႔ျမင္ေနရ တယ္။ ဒီေတာ့ မင္း ဘယ္လုိခံစားရမလဲ။ ပုိ ပုိၿပီး ႀကိဳးစားေပါ့။ လက္ဝတ္ ရတနာက ပုိက္ဆံရွိရင္ မင္းလည္း ဝယ္လုိ႔ရတာပဲ။
ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ခ်မ္းသာတာကုိ ထုတ္ျပဖုိ႔ စကၤာပူရီးယန္းေတြက ရတနာေတြ ညႊတ္ေနေအာင္ ဝတ္ၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးကုိ သူတုိ႔ ခံတြင္း မေတြ႔ၾက လွဘူး။
ေမး ။ ။ စကၤာပူဟာ “ေနးရွင္း” တစ္ခုျဖစ္ဖုိ႔ ကူးေျပာင္းဆဲကာလလုိ႔ ေျပာ ခဲ့တယ္။ ႏုိင္ငံရဲ႕ သမုိင္းသက္က တုိတုိနဲ႔ ဘုံဆုိင္ဘာသာစကား၊ ယဥ္ေက်းမႈ နဲ႔ ဘူမိေဗဒသေဘာတရားေတြက ဘယ္က ရလာမွာလဲ။
ေျဖ ။ ။ အေျဖက ဇာတိမာန္ ျဖစ္ေနရမယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ အသက္ ပင္ေသေသဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးနဲ႔ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ အသက္ေပး ကာကြယ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြပဲ။ တ႐ုတ္ျပည္ကုိပဲ ၾကည့္။ သူတုိ႔ လည္း ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္တာေတြ ခံခဲ့ရတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ဴးေက်ာ္သူေတြ အား နည္းလာတာနဲ႔ တၿပိဳက္နက္ ျပန္လည္ေတာ္လွန္ႏုိင္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ အဲဒါ တညီ တညႊတ္တည္းရွိလုိ႔။ ဘာသာစကားတူတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈတူတယ္။ လူမ်ိဳး အေနနဲ႔ကလည္း ဟန္လူမ်ိဳးဆုိတာ တူၾကတယ္။
တုိ႔က ဘာသာစကား တူသလား၊ ယဥ္ေက်းမႈ တူသလား၊ မတူဘူး။အေနာက္ ပုိင္း အိႏၵိယလုိ (သုိ႔) အာဖရိကႏုိင္ငံေတြလုိ ႏုိင္ငံျခားဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္ကုိ တုိ႔က ေကာက္ယူေမြးစားခဲ့ၾကတယ္။ အာဖရိကန္ႏုိင္ငံေတြလည္း “ေနးရွင္း” မဟုတ္ဘူး။
တကယ္လုိ႔သာ ဒုတိယဘာသာစကား ေပ်ာက္သြားရင္ (တ႐ုတ္၊ မေလး၊ အိႏၵိယန္းစကား … တစ္ခုခုကုိ ဆုိလုိပါတယ္) စကၤာပူတင္မကဘူး၊ ငါတုိ႔ရဲ႕ဇာတိစိတ္လည္း ေပ်ာက္ထြက္သြားမွာပဲ။ “ေနးရွင္း” တစ္ခုဟာ (၄၅) ႏွစ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ယူလုိ႔ မရပါဘူး။
ေမး ။ ။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အလုံးအရင္းနဲ႔ ဝင္လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႀကိဳး စား တည္ေဆာက္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးေရးစိတ္ဓာတ္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားမွာ မစုိးရိမ္မိ ဘူးလား။
ေျဖ ။ ။ စုိးရိမ္စရာ ရွိေကာင္း ရွိမွာေပါ့။ ဒါျဖင့္ တုိ႔မွာ တျခားေရြးစရာေကာ ရွိလုိ႔လား။ စကၤာပူးရီးယန္းေတြကုိ ကေလးႏွစ္ေယာက္ အနည္းဆုံး ယူၾကပါ ၊ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သုံးေယာက္ယူၾကပါလုိ႔ ငါ အၿမဲတမ္း ေျပာတယ္။ ဘယ္သူမွ အေရး မစုိက္ဘူး။ ကဲ … မင္း ဘာလုပ္မလဲ။
ေမး ။ ။ စကၤာပူးရီးယန္းေတြက “စကၤာပူစိတ္” ရွိၾကသလား။
ေျဖ ။ ။ ဩစေတးလ်က Perth ၿမိဳ႕ကုိ ေရာက္ေတာ့ အဲ့ဒီမွာရွိတဲ့ စကၤာပူး ရီးယန္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တယ္။ သူတုိ႔က အဲ့ဒီမွာ အေျခက်ေနၾကေပမဲ့ စကၤာပူ ကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သတိရၾကတယ္။ ငါတုိ႔ ေတြ႔ဆုံပြဲကုိ ဦးေဆာင္စည္း ႐ုံးတဲ့လူဆုိရင္ သူ႔သားရဲ႕ စကၤာပူပတ္(စ္)ပုိ႔ဒ္ကုိ အာမခံပစၥည္းတစ္ခုလုိကုိ သိမ္းထားတာ။ သူ႔သားက ပါ့(သ္)တကၠသုိလ္ကေန ဘြဲ႔ရၿပီး ဩစေတးလ်မွာ ရွိတဲ့ ကုမၸဏီအႀကီးအႀကီးတစ္ခုမွာ စာရင္းစစ္ လုပ္ေနတယ္။
ငါက
“ဘာျဖစ္လုိ႔ စကၤာပူပက္စ္ပုိ႔ဒ္ကို ဆက္ကုိင္ထားတာလဲ” လုိ႔ ေမးတယ္။
သူက
"စကၤာပူျပန္ၿပီး စစ္မႈလည္း ထမ္းခဲ့ၿပီးၿပီ။ သူ႔သေဘာက ဩစေတးလ် ရဲ႕ စီး ပြားေရးမ်ား က်ဆင္းသြားမယ္ဆုိရင္ စကၤာပူ ျပန္ခ်င္ရင္ ျပန္ လုိ႔ရေအာင္ ” လုိ႔ သူက ေျပာတယ္။
သူက ဒီကုိ ျပန္လာၿပီး စစ္မႈထမ္းတယ္။ သူ႔မိသားစုေတြကေတာ့ ဟုိမွာ။ တကယ္လုိ႔ သူက ဩစေတးလ်န္း မိန္းကေလးကုိ လက္ထပ္လုိက္မယ္၊ အဲဒီ မွာလည္း အလုပ္အကုိင္က ရွာေဖြလုိ႔ မရဘူးဆုိရင္ သူ႔ဇနီးကုိ ဒီကုိ ေခၚ လာၿပီး ေနၾကမွာ။
ဥပမာ … ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ Perth က ေျခာက္ေသြ႔သြားမယ္ ဆုိရင္ ဒီကုိ ျပန္လာၾကမွာ။ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ကမၻာႀကီးထဲမွာ ေနၾကရတာ ဆုိေတာ့ ပုံေသမူဝါဒႀကီး ဆြဲထားလုိ႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့။
*****
ကမ္းလက္
