ဖီးဒ္ဘက္

ဆရာတစ္ေယာက္ထဲက ဘာသာရပ္အားလုံးကို သင္မေပးႏိုင္ဘဲနဲ႔
တပည့္တစ္ေယာက္က ဘာသာရပ္အားလုံးကို သင္ယူႏိုင္လိမ္႔မယ္လို႔
ဘယ္လိုလုပ္ေမ်ွာ္လင္႔လို႔ရမွာလဲ ဆရာရယ္။

Read more

တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးနဲ႔ က်ေနာ္စီးခဲ႔ဖူးေသာ ျမင္းတစ္ေကာင္အေၾကာင္း

က်ေနာ္ငယ္စဥ္က ျမင္းတစ္ေကာင္ပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ဖူးသည္။ ထိုျမင္းက ျမင္းေ ပါက္ျဖစ္သျဖင္႔ လူေတာ႔ေရြးသည္၊ သူ႔သခင္မဟုတ္ဘဲ တက္စီးဖို႔ အလြန္ခက္ သည္။ မထင္ရင္မထင္သလို လုပ္သည္။ သူနဲ႔က်ေနာ္႔ၾကားမွာေတာ႔ ဆက္ ဆံေရးက ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ပါ။ ဒါတင္မကပါ။ သူဘယ္ေလာက္ သစၥာရွိတယ္ ဆိုတာ အခု ေျပာျပခ်င္ပါသည္။

ထိုစဥ္ အေဖက ဝါပြဲစားလုပ္ေနေသာအခ်ိန္ျဖစ္သျဖင္႔ ေငြရွင္း၊ ေငြသိမ္း၊ ဝါသိမ္းစသည့္ကိစၥတို႔ျဖင္႔ ဟိုရြာ ဒီရြာသြားရတတ္သည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႔အသက္က ၁၂ ႏွစ္သားေလာက္ပဲ ရွိလိမ္႔မည္ထင္ပါသည္။ မေသျခာပါ။
တစ္ေန႔ ေငြသိမ္းရန္ အေရွ႕နယ္ဖက္သို႔သြားရန္ရွိလာသည္။ အေရွ႕နယ္က နည္းနည္းၾကမ္းသျဖင္႔ သူနဲ႔အေဖာ္လိုက္ခဲ႔ရန္ အေဖက က်ေနာ္႔ကိုေခၚသည္။ ထိုအခါ က်ေနာ္က က်ေနာ္႔ျမင္းကိုစီးၿပီး အေဖကေတာ႔ အေနာက္ဖက္အိမ္ က ျမင္းမႀကီးကို ငွားစီးကာ ေန႔လယ္ခင္းေလာက္မွာ ရြာမွထြက္ခဲ႔ၾကသည္။
"သတိေတာ႔ ရွိမွ၊ ဒီနယ္က လူမိုက္မ်ားတယ္"
လို႔ အေဖကသတိေပးပါသည္။ ထိုရြာကို ေရာက္သည့္အခါမွာေတာ႔ ရြာသား တို႔၏ ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာမႈကိုျမင္ရၿပီး အေဖက အစိုးရိမ္လြန္တာျဖစ္မွာပါ လို႔ ပင္ ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ အေဖကေတာ႔ ေဖာ္ေရြေလေလ၊ အစား အေသာက္မ်ားျဖင္႔ အခ်ိန္ဆြဲ ဧည့္ခံေလေလ အႏၲရာယ္ရွိေလေလ ဟု ေတြး ထင္ေနပုံရပါသည္။ သူ႔ကို အရက္မ်ားျဖင္႔ ဧည့္ခံသလို ကေလးသာျဖစ္ေသာ က်ေနာ္႔အတြက္လည္း စားစရာေတြက စုံလင္လွသည္။ ေနမဝင္မီ ထိုရြာမွျပန္ ရန္ စိတ္ကူးရွိခဲ႔ၾကေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေမွာင္မွ ထိုရြာကထြက္ႏိုင္ခဲ႔သည္။ ဝါ ေဖာက္သည္မ်ားျဖစ္ေနသျဖင္႔ သူတို႔ဖိတ္ၾကားဧည့္ခံမႈကို အေဖက အျငင္း ခက္ေနေသာေၾကာင္႔ ေနာက္က်သြားရျခင္းျဖစ္သည္။

ရြာကထြက္ေတာ႔
"စပ္ၾကား(လွည္းလမ္းကို ေဘးႏွစ္ဖက္မွ ၿခဳံပုတ္မ်ားျဖင္႔ ကာဆီးထားသည့္ လမ္းက်ဥ္း) မေရာက္ခင္ သတိထားရေအာင္၊ စပ္ၾကားထဲမွာဆို ေရွ႕ဆက္ မရ၊ ေနာက္ဆုတ္မရ၊ ေဘးထြက္မရ ညွပ္ပူးညွပ္ပိတ္မိသြားႏိုင္တယ္။ ဒီ လူေတြကို အခု ပိုၿပီးသံသယရွိလာတယ္"
လို႔ ထပ္သတိေပးသည္။ မွန္ပါသည္၊ ကြင္းျပင္မွာဆို သူတို႔မွာဓားကိုယ္စီ ပါတယ္ဆိုဦး ျမင္းေပၚမွလူက ေၾကာက္စရာမလိုပါ။ က်ေနာ္တို႔မွာလည္း ဓားကိုယ္စီပါသည္။ အေဖေျပာသည္႔ စပ္ၾကားထဲ မဝင္မီ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွစၿပီး က်ေနာ္က ျမင္း တင္ပါးကို ခပ္စပ္စပ္ပုတ္ေပးလိုက္ၿပီး အသာက် ေမာင္း လိုက္သည္ ။ ေျပးေနေသာ္လည္း စပ္ၾကားနားနီးေသာအခါ ျမင္းရဲ႕ ႏွာမႈတ္ သံေတြ ျပင္းျပင္းလာသည္။ သူ႕ႏွာမႈတ္သံကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး စပ္ၾကားထဲ အတင္းေမာင္းေနေသာအခါ ႏွာမႈတ္ရုံသာမက ဟီးသံေပး၊ ပတတ္ရပ္ၿပီး ညင္းဆန္ေလေတာ႔သည္။

ဒါဆို ေသခ်ာၿပီ။ လူစိမ္းေစာင္႔ေနသည္၊ အႏၲရာယ္ရွိေနၿပီ။ ထိုသို႔သိလိုက္ခ်ိန္ ဓားကိုယ္စီနဲ႔ လူငါးေယာက္ မလွမ္းမကမ္းကလိုက္လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရ သည္။ ထို႔အတူ ေရွ႕မွာ ေစာင္႔ေနသည္႔အုပ္စု ရွိေနမည္ကလည္း ေသခ်ာလွ ၏။
"ေသခ်ာၿပီ။ ဒါေပမဲ႔ ၿခဳံသိပ္မထူေသးေတာ႔ ဒါေလာက္ေတာ႔ ငါတို႔ျမင္းေတြ ခုံႏိုင္တယ္၊ မင္း ျမင္းကိုအရင္ အခုန္ခိုင္းလိုက္"
ဒါနဲ႔ ဇက္ႀကိဳတင္းၿပီး တင္ပါးပုတ္ေပးလိုက္ရာ အလြယ္တကူပင္ အျပင္ေ ရာက္သြားသည္။ အေဖလည္း ေနာက္က ပါလာသည္။ စပ္ၾကား အျပင္ေရာက္ေတာ႔ လမ္းမဟုတ္သည့္ ေျမပဲခင္းထဲကေနပဲ ျမင္းစီးလာခဲ႔ ရေတာ႔သည္။
အေဖကေတာ႔ စပ္ၾကားထဲက လူအုပ္ကို
"ေခြးမသားေတြ သတၱိရွိရင္ တို႔ရြာအထိလိုက္ခဲ႔ၾကေလ" လို႔ေတာင္ လွမ္းၿပီးစိန္ေခၚလိုက္ေသးသည္။

ထိုညက ေဘးမသီရန္မခ ရြာျပန္ေရာက္ခဲ႔သည္မွာ လူစိမ္းအစီးမခံခ်င္ေသာ၊ ဂ်စ္ကပ္ကပ္ က်ေနာ္႔ျမင္း၏ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ျဖစ္ပါသည္။
စဥ္းစားမိပါ၏။ ပိုက္ဆံရွိလို႔ မာစီးဒီးဝယ္စီးမည္ဆိုလ်င္ပင္ ေရွ႕မွာ အႏၱရာယ္ ရွိလို႔ဆိုၿပီး ကားဟြန္းကို အလိုလိုမည္ေပးမည္မဟုတ္ပါ။
ဤသုိ႔ေသာ ဆက္ဆံေရးက သက္ရွိသတၲဝါမ်ား ၾကားမွာသာရွိႏိုင္ေလသည္။
တရုတ္ႏြယ္ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားသို႔ ကုန္းခ်ီဖဆိုင္။

Read more

ေတာအုပ္သမၼတႀကီး ဒုကၡေရာက္ေနၿပီ

ေတာအုပ္သမၼတႀကီးဆိုတာ ျခေသၤ႔မင္းပါ။ ေျပာတဲ႔စကားေတြကလည္း ပုံျပင္ေဟာင္းထဲကအတိုင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ မီဒီယာနဲ႔ အခြင္႔အေရးေခတ္ႀကီး ထဲမွာ ဒါမ်ိဳးသြားေျပာလို႔မရဘူးဆိုတာ သတိမထားလိုက္မိလို႔ ျဖစ္ပြားခဲ႔တာ
ပါ။ ဒါကလည္း အြန္လိုင္းမီဒီယာေပၚ ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားေတာ႔ ပြဲဆူသြား တာေပါ႔။ ဟိုေကာင္ေတြက တိုက္ရိုက္ကို တယ္လီကတ္စ္တ္ လုပ္ခ်လိုက္ တာ။(ပုံကို ရွဳ)

အဓိက မွားသြားတဲ႔ စကားသုံးခြန္းက
၁။ ႂကြက္ကိုစားမယ္လို႔ေျပာတာ
၂။ အခုအခ်ိန္ဆိုရင္ မ်ွစ္စို႔ေပါက္ေတာင္ ေရွာင္ႏိုင္မယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာနဲ႔
၃။ မင္းလို ႂကြက္ငယ္ေလးက ငါ႔လိုေတာအုပ္သမၼတႀကီးကို ကူႏိုင္မယ္တဲ႔ လား၊ ဝါးဟားဟား ဆိုတဲ႔ စကားေတြပါ။

ပထမဆုံးစကားက တိရစၦာန္ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးကို ဂယက္႐ိုက္သြားခဲ႔ပါ တယ္။ ႀကီးႏိုင္ ငယ္ညႇင္း တိရစၦာန္တန္းစားခြဲျခားတယ္။ Discrimination လုပ္တယ္၊ ဘူလီက်တယ္ဆိုၿပီး ဆႏၵျပေနၾကပါတယ္။

ဒုတိယစကားကေတာ႔ ျခေသၤ႔ေလာကကိုပဲ ထိ႐ိုက္သြားတာပါ။ ျခေသၤ႔ဆို တာ ျမက္တင္မကဘူး၊ ႂကြက္ကိုလည္းမစားဘူး။ အခုဟာက မ်ွစ္စို႔ေပါက္ ကိုေတာင္စားဦးမယ္ဆိုေတာ႔ ျခေသၤ႔သိကၡာခ်တယ္၊ Disgraceful ျဖစ္တယ္ ဆိုၿပီး ျခေသၤ႔ေတြကလည္း မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း Disgraceful သမၼတ Out, out တဲ႔။

တတိယစကားကလည္း တိရစၦာန္ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးကို နာက်ည္း ခံ ခက္ျဖစ္ေစခဲ႔တာပါပဲ။ သမၼတႀကီးလုပ္ေနၿပီး သူမ်ားကို ဘာလို႔အထင္ေသးတဲ႔ စကားေျပာရတာလဲ၊ အိုဗားမားတို႔ကိုၾကည့္၊ ကေလးကိုလည္း တေလးတစား ဆက္ဆံတယ္။
ဒီၾကားထဲ ဝါးဟားဟား ဆိုတဲ႔ သေရာ္သံႀကီးပါ ပါသြားေတာ႔ ပိုဆိုးသြားေရာ။ Discrimination ေတြေရာ၊ Disgraceful ဘီေဟးဗီးယားေတြေရာ၊ disrespectful မဲင္းနားေတြေရာ စုံလို႔ စြပ္စြဲေနၾကပါသတဲ႔။

စာႂကြင္း။ ။ ပုံျပင္သစ္ကိုဖတ္ဖူးတဲ႔ သမၼတေတြက စကားမ်ားမ်ား မေျပာ ၾကေတာ႔ဘူး။ 

Read more

ေတာင္ႀကီးဖဝါးေအာက္

ေတာင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ တ႐ုတ္စကားပုံသုံးခု ဖတ္ဖူးပါတယ္။
၁။ ေတာင္တစ္လုံုးထက္ျမင္႔တဲ႔ ေတာင္တစ္လုံုး အၿမဲရွိတယ္ (သိုင္းဝတၳဳေတြထဲမွာ)
၂။ ေတာင္တစ္လုံုးဟာ ျမင္႔မားေလေလ အထီးက်န္ေလေလ (လူမႈေရးစာေတြထဲမွာ)
၃။ ေတာင္တန္းျမင္႔ေလေလ အင္ပါယာနဲ႔ ေဝးေလေလ (ႏိုင္ငံေရးစာေတြထဲမွာ)

ျမန္မာေတြကေတာ႔ "ေတာင္ႀကီးဖဝါးေအာက္" တဲ႔။
တရုတ္စကားပုံ ၂၊ ၃ နဲ႔ ျမန္မာစကားပုံကိုေပါင္းၾကည့္ရင္ အထီးက်န္မႈနဲ႔ အင္ပါယာကို ေျခဖဝါးေအာက္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားတက္ယူလို႔ရတယ္။
ျပသနာက တရုတ္စကားပုံ ၁။
ပိုျမင္႔တဲ႔ အထီးက်န္မႈနဲ႔ ပိုအားေကာင္းတဲ႔ အင္ပါယာ အၿမဲရွိေနမယ္႔သေဘာ။
ဒါကိုေတာ႔ ျမန္မာစကားပုံက "ေနာက္လူ ႏွစ္ခ်က္ေခါက္" တဲ႔။
ဉာဏ္ မမီေတာ႔ ဘာေတြမွန္းမသိဘူး။ ရွဳပ္တယ္။

Read more

ပန္းသီးတစ္လုံး

သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္က ေကာင္မေလး ကို ၿပိဳင္တူပုိးေနၾကတာ။
ဒါကိုလည္းသိေရာ ေရွ႕ေနက ေကာင္မေလးကို တစ္ေန႔ ပန္းသီးတစ္လုံး ပုံမွန္ေပးတယ္။
ဒါနဲ႔ ဆရာဝန္က
"မင္းက ေကာင္မေလးကို ဘာျဖစ္လို႔ ေန႔တိုင္း ပန္းသီးတစ္လုံး တစ္လုံးေပးေနတာလဲ" လို႔ေမးတယ္။
ဒီေတာ႔မွ ေရွ႕ေနက
"An apple a day keeps the doctor away" လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

Read more

သူမတူသည့္ တုိ႔ႏုိင္ငံ

၁။ သတင္းစာႏွင့္မတူေသာ သတင္းစာ

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွ ထုတ္ေသာ သတင္းစာသည္ မည္သည့္ႏုိင္ငံကထုတ္ေသာ သတင္းစာႏွင့္မွ မတူ၊ တစ္မူ ကြဲျပား၏။ ျပည္သူလူထု ဖတ္လုိေသာ သတင္းမ်ား မပါတတ္၊ အစုိးရေရးလုိေသာ သတင္းႏွင့္ နာေရးေၾကာ္ျငာ၊ သာေရးေၾကာ္ျငာတခ်ိဳ႕သာ ပါ၏။ စာရြက္ပမာဏအားျဖင့္လည္း စကၤာပူလုိႏိုင္ငံက အလကား ေဝေနေသာ TODAY လုိ သတင္းစာေလာက္သာ ရွိၿပီး ထုိသတင္းစာ၏ တစ္ဝက္ပင္ မရွိ။

စီးပြားေရးမတုိးတက္ေသးေသာ ႏုိင္ငံမ်ားမွ သတင္းစာမ်ားကုိ ေတြ႔ဖူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာသတင္းစာေလာက္ေတာ့ မညံ့။ စာမ်က္ႏွာ ပုိမ်ား၏။ အေရာင္အေသြး ပုိစုံလင္၏။ ၿမိဳ႕သတင္း၊ နယ္သတင္း စုံလင္၏။ အစုိးရကုိယ္တုိင္က ထုတ္ေဝေသာ သတင္းစာမ်ားဆုိလွ်င္ ဆင္းရဲေသာ ႏုိင္ငံံမ်ားက ထုတ္ေဝေသာ သတင္းစာမ်ားကပင္လ်င္ ခန္႔ခန္႔ညားညားေတာ့ ရွိၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆုိ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ႏုိင္ငံ၌ သူမ်ားႏွင့္ မတူေသာ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမုံစေသာ သတင္းစာႀကီးမ်ား ရွိ၏။

၂။ ဂ်ာနယ္ႏွင့္မတူေသာ ဂ်ာနယ္မ်ား

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ႏုိင္ငံ၌ ကမၻာေပၚတြင္ မည္သည့္ႏုိင္ငံက ဂ်ာနယ္ႏွင့္မွ မတူေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားလည္း ရွိသည္။ သတင္းစာက သတင္းစာအလုပ္ကို မလုပ္ေသာအခါ ဂ်ာနယ္က သတင္းစာအလုပ္ကုိ ဝင္လုပ္ေလေတာ့သည္။ ျမန္မာျပည္က ထုတ္ေဝေနၾကေသာ ဂ်ာနယ္တုိ႔သည္ အျပည္အျပည္ဆုိင္ရာ စံညႊန္းအရ သတင္းစာႏွင့္သာ တူသည္။

စာမ်က္ႏွာ ဆုိက္ႀကီးသည္။ စာမ်က္ႏွာမ်ားကုိ တြဲခ်ဳပ္မထား။ အဓိက ဦးစားေပးလုိေသာ အေၾကာင္းအရာ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိ (အားကစားဂ်ာနယ္မ်ားကေတာ့ ရွိသည္)။ ေတာႀကိဳအုံၾကား သတင္းကစ၍ သတင္းစုံ ထည့္ၾကသည္။ ဂ်ာနယ္မ်ား ကံေကာင္းၾကသည္။ ဤကိစၥက အျပည္အျပည္ဆုိင္ရာ အေနအထားအရ သတင္းစာက ျဖန္႔ေဝရမည့္ သတင္းတုိ႔ ျဖစ္သည္။

ဂ်ာနယ္စစ္စစ္မ်ားလည္း ရွိေတာ့ရွိပါသည္။ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနစသည္က ထုတ္ေဝေသာ ျမန္မာစာဂ်ာနယ္၊ အဂၤလိပ္စာဂ်ာနယ္စေသာ ဂ်ာနယ္မ်ား ျဖစ္သည္။ အရြယ္အားျဖင့္လည္း ဂ်ာနယ္အရြယ္၊ သီခ်ဳပ္၍လည္း ထားၾကသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ငယ္စဥ္က ေရႊေသြး၊ မုိးေသာက္ပန္းစေသာ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္မ်ား ရွိသည္ (ယခု ရွိေသးသလားေတာ့ မေျပာတတ္)။ ဂ်ာနယ္အစစ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ စာအုပ္ပုံစံ ျဖစ္သျဖင့္ သိမ္းဆည္းထား၍လည္း ရသည္။ ကမၻာကို ၾကည့္ပါေလ။ Times ရွိ၏၊ Newsweek ရွိ၏။ စာအုပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ ေလးနက္၏။ ဘာသာရပ္တစ္ခုခုကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ ေရးသား၊ ေဝဖန္၏။ စာေပခ်စ္သူမ်ား သိမ္းဆည္းရ၏။

သူတုိ႔က ဂ်ာနယ္ဟု ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ ေခၚၾက၏။ အမွန္မူ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ရွိေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားသည္ အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းစာမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ ကံေကာင္းသည္။ သတင္းစာက သတင္းစာအလုပ္ကုိ မလုပ္ႏုိင္ေသး။ မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစ၊ လူထုၾကားေရာက္ေအာင္ သတင္းေပးႏုိင္ေသာ ထုိထုိဂ်ာနယ္ (အပတ္စဥ္ သတင္းစာ) တုိ႔ကုိ ေက်းဇူးတင္ရ၏။

(ဤေဆြးေႏြးမႈအတြက္ ကုိလတ္ (အင္းဝ) (သုိ႔) ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္လတ္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါ၏)

၃။ ေငြစကၠဴကုိ ေထာင္၍ ဖိနပ္ျဖင့္ ပစ္ျခင္း

ကေလးဟူသည္ ကစားတတ္ေသာ အမ်ိဳးျဖစ္သည္။ တစ္ခု မကစားရလွ်င္ အျခားတစ္ခုခုကုိ ေျပာင္း၍ ကစားတတ္သည္။ သူတုိ႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ အၿငိမ္မေနတတ္ၾက။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ကေလးမ်ားလည္း ကစားတတ္ၾကသည္။ ပုိက္ဆံ (ေငြစကၠဴမ်ား) ကုိ ဖုံမႈန္႔ေပၚတြင္ လိပ္ေထာင္ၿပီး မိမိစီးေသာ ဖိနပ္ျဖင့္ ပစ္၍ အေလာင္းအစားလုပ္ေသာ ကစားနည္းျဖစ္သည္။ မည္သည့္ႏုိင္ငံ၊ မည္သည့္ကေလးမွ ဤသုိ႔ ကစားၾကလိမ့္မည္ မထင္။ မိဘမ်ားကလည္း ခြင့္ျပဳၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္။ (ယခု ကစားေနၾကဆဲလားေတာ့ မသိပါ။)

ထုိယဥ္ေက်းမႈ (မယဥ္ေက်းလွေသာ ယဥ္ေက်းမႈ) အျမစ္တြယ္ေနသည္က အေတာ္ၾကာၿပီ ထင္သည္။ တခ်ိန္က အေၾကြေစ့မ်ားကုိ ေထာင္ၿပီး ေက်ာက္ဒုိးျဖင့္ ပစ္ၾကသည္။ ထုိကစားနည္းလည္း မေကာင္း၊ မိမိ အျမတ္တႏုိးထားေနရသည့္ ေငြေၾကးကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေက်ာက္ခဲျဖင့္ ပစ္ရမည္နည္း။ ထုိမွ်မက ထုိအေၾကြေစ့ေပၚ၌ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ပုံ ပါသည္။ တစ္ႏုိင္ငံလုံး ေလးစားပါသည္ဆုိေသာ ထုိဗုိလ္ခ်ဳပ္လည္း ေက်ာက္ဒုိးတုိ႔ျဖင့္ အပစ္ခံရေလေတာ့သည္။

ပုိဆုိးသည္က အေၾကြေစ့မ်ား ရွားပါးၿပီး ေငြစကၠဴမ်ား သုံးစြဲလာၾက အခါ၌ ျဖစ္သည္။ ေငြစကၠဴကုိ ေက်ာက္ဒုိးျဖင့္ ပစ္၍ မရ။ ထုိအခါ စီးေသာဖိနပ္မ်ားကုိ ခြ်တ္၍ ပစ္ၾကေလေတာ့သည္။ ႏုိင္ငံ၏ အထြတ္အျမတ္ ေငြစကၠဴ၊ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာလည္း ဖိနပ္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္ျခင္းကုိ အႀကိမ္အႀကိမ္ ခံရေလေတာ့ သည္။

ထုိစဥ္က လူႀကီးသူမတုိ႔၏ မွတ္သားထုိက္ေသာ စကားရွိခဲ့သည္။ “ေငြစကၠဴကုိ ဖိနပ္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္ျခင္းေၾကာင့္ ေငြေၾကးတန္ဖုိး ပ်က္လတၱံ။ ႏုိင္ငံစီးပြားေရး နိမ့္က်လတၱံ” ဟု နိမိတ္တေဘာင္ ဆုိခဲ့ၾက၏။

၄။ ေငြစကၠဴကုိ ေကာ္ကပ္၊ သံခြ်န္ျဖင့္ ထုိးစုိက္ျခင္း

ဤကိစၥကား ကေလးမ်ားႏွင့္မဆုိင္၊ မယဥ္ေက်းလွေသာ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္သာ ဆုိင္သည္။ သံဃာကုိ နဝကမၼ လွဴသည္ပဲ။ ထုိနဝကမၼကုိ ေကာ္မကပ္၊ သံခြ်န္ျဖင့္ မေပါက္လည္း လွဴလုိ႔ ရသည္သာ။ သုိ႔ေသာ္ ဘယ္က ပါလာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈမွန္း မသိ (ပိဋကတ္စာေပမွာေတာ့ မလာ)။ ထုိထုိ နဝကမၼတုိ႔ကုိ ပုံစံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ပုံေဖာ္ကာ ယပ္ေတာင္စသည္၌ ကပ္ၿပီး ပေဒသာပင္ဆုိသည္ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္။

မိမိတုိ႔ သုံးစြဲသည့္ ေငြေၾကးကုိ ေခါက္ခ်င္ရာက ေခါက္၊ ခ်ိဳးခ်င္ရာက ခ်ိဳး လုပ္ေသာ လူမ်ိဳးလည္း ကမၻာေပၚတြင္ ရွိမည္မထင္။ အစုိးရကလည္း ခြင့္ျပဳလိမ့္မည္ မဟုတ္။ မလုပ္အပ္ေသာ ကိစၥပါေပ။ ထုိထုိ ေရႊျမန္မာတုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈက ႏုိင္ငံျခားေရာက္သည္အထိ မေပ်ာက္တတ္ေသး။ ကုိယ့္ေငြစကၠဴကုိ ခ်ိဳးလုိ႔ေခါက္လုိ႔ အားမရ။ သူမ်ားေငြစကၠဴကုိပင္ ခ်ိဳးၾကေခါက္ၾက၊ ပေဒသာပင္ လုပ္ၾက၏။ လုပ္သင့္ပါ၏ေလာ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က တုိင္တန္းေသာ္ ေသခ်ာေပါက္ အေရးယူခံရမွာ ျဖစ္ၿပီး သတင္းစာမွာပင္ ေခါင္းႀကီးက ပါလာႏုိင္ေသာ သတင္းမ်ိဳး၊ သတင္းဆုိး ျဖစ္သြားႏုိင္သည္။

ေငြေၾကးႏွင့္ ေငြေၾကးစနစ္သည္ ႏုိင္ငံတုိင္းအတြက္ အထြတ္အျမတ္ ျဖစ္သည္။ ထုိေငြေၾကးကုိ ေလးစားၾကရသည္။ အကန္းသဖြယ္ ဘာသာေရး အယူသည္းမႈ႕ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ ေငြေၾကးကုိ မိမိတုိ႔က ဖ်က္ဆီးေနသည္ကုိ သတိမမူမိၾက။ အေမရိကန္ေဒၚလာမ်ားကုိ ၾကည့္ပါ။ ထုိထုိေငြစကၠဴတုိ႔က ႏွစ္မည္မွ် ၾကာေစ၊ အသစ္အတုိင္းပင္ ရွိသည္။ စကၠဴေကာင္းေသာေၾကာင့္ဟု ဆုိလုိက ဆုိႏုိင္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိစကၠဴ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း၊ ခ်ိဳး၍ရသည္။ ေခါက္၍ရသည္။ ေကာ္ကပ္၍ ရသည္။ သံကလစ္ျဖင့္ ထုိးညွပ္၍ ရသည္။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိေငြေၾကးလည္း ပ်က္စီးရမည္သာ ျဖစ္၏။

အေမရိကန္တုိ႔က သူတုိ႔ေငြစကၠဴကုိ တန္းဖုိးထားၾက၏။ ထုိေငြေၾကးသုံးစြဲသူတုိ႔ကလည္း ထုိေငြစကၠဴတုိ႔ကုိ တန္ဖုိးထားရ၏။ သုိ႔မဟုတ္လွ်င္ ေငြေရတြက္ေသာ စက္ကပင္ လက္မခံ။ ညစ္ေပေခါက္တြန္႔ေနေသာ ေငြစကၠဴကုိ ျပန္ထုတ္ေပးသည္။ ထုိစက္က အားမနာတတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ “Dirty Money” ဟုိ ေခၚလုိက္ေလေတာ့သည္။

ထုိပေဒသာပင္ လုပ္ျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ေဝဝါးဝါးႏုိင္သည္။ သူတစ္ပါး သာဓု ေခၚႏုိင္ေအာင္လား၊ ကုိယ္ဘယ္ေလာက္ လွဴႏုိင္တယ္ဆုိတာကုိ ျပခ်င္တာလား။ ေကာင္းတာကေတာ့ နဝကမၼလွဴျခင္းသည္ သုိသုိသိပ္သိပ္ လက္သိပ္ထုိးလွဴတာက ပုိ၍ ဘာသာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေပမည္။ မည္သုိ႔ျဖစ္ေစ ေကာ္ထူထူကပ္ထားေသာ ထုိထုိယပ္ေတာင္ကုိ အလွဴခံရရွာေသာ ရဟန္းအတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ လုပ္စရာ အလုပ္မ်ား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါသြားေတာ့သည္။ ထုိေကာ္မ်ားကုိ ေရႏွဴးျခင္း၊ နဝကမၼတစ္ရြက္ခ်င္း မစုတ္ရေအာင္ ခြာယူရျခင္း၊ ထုိေကာ္တုိ႔ စင္ေအာင္ အဝတ္ျဖင့္ သုတ္ရျခင္း၊ အေျခာက္ျပန္လွန္းရျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိယပ္ေတာင္ကုိ အလွၾကည့္ မေနႏုိင္ရွာေသာ စာသင္သားရဟန္း ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ထုိယပ္ေတာင္တုိ႔သည္ စိတ္ညစ္စရာ အလြန္ေကာင္း၏။

ကိုရင္ဝမ္းသာ ဘုန္းႀကီးစိတ္ညစ္

ရြာမွာ ေစ်းေရာင္းေသာ ဒကာမႀကီးရွိသည္။ ၿမိဳ႕က သူမကုိယ္တုိင္ ရြာထဲေရာင္းရန္ ဝယ္လာေသာ “ငါး” တုိ႔၏ အမည္ကုိ သူမလည္း မသိ။ ရြာက ေစ်းဝယ္သူေတြက ဘာငါးလဲဟု ေမးရာ သူမက “ကုိရင္ဝမ္းသာ ဘုန္းႀကီးစိတ္ညစ္ ငါး” ဟု သူမကုိယ္တုိင္ အမည္ေပးလုိက္ေတာ့သည္။ “ဘာ့ေၾကာင့္လဲ” ဟု ေမးရာ ငါးႀကီးေတြက ၾကည့္ရာမွာ အလြန္လွသည္။ စားခ်င္စဖြယ္လည္း ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆြမ္းခံေသာ ကုိရင္တုိ႔က ဝမ္းသာၾကသည္။ ထုိငါး ဆြမ္းစားပြဲေပၚ ေရာက္ေသာအခါ အ႐ုိးက မ်ားမ်ား၊ အသားကနည္းနည္း၊ စားရတာလည္း အလြန္ခက္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိငါးဟင္းမ်ိဳး ျမင္တုိင္း ဘုန္းေပးေသာ ဘုန္းႀကီးက စိတ္ညစ္ေတာ္ မူရ၏။ အ႐ုိးလည္း မၾကာမၾကာ ျမက္တတ္သည္” ဟုိ ေျဗာင္ေျပာ၍ ေရာင္းသည္။ ေတာ္ေတာ္ စကားေျပာေကာင္းေသာ ဒကာမႀကီး ျဖစ္သည္။

ထုိ႔အတူ ေကာ္ထူထူ ကပ္ထားေသာ ယပ္ေတာင္မ်ား၊ ကလစ္ၿမဲေသာ ယပ္ေတာင္မ်ားကုိ ျမင္ရတိုင္း မိမိကုိယ္တုိင္ စာသင္သားဘဝက အေတာ္ စိတ္ညစ္ခဲ့ရဖူးသည္။ ငါးရာျဖင့္ ငါးရာ၊ တစ္ေထာင္ျဖင့္ တစ္ေထာင္ စာအိပ္ထဲ ပိတ္၍ လွဴလုိက္ေသာ္ …

ထုိေငြစကၠဴမ်ားလည္း ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ က်ိဳးေၾကစရာ မလုိ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ မ်က္ႏွာလည္း အစင္းအေၾကာင္းမ်ား မထင္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ပါးေပၚ၊ မ်က္လုံးေပၚမွာလည္း ေကာ္ကပ္ရာ မရွိ၊ သံစူးရာ မရွိ။
အလွဴခံရလုိက္ေသာ ရဟန္းငယ္မွာလည္း လုိအပ္ေသာ စာအုပ္၊ စာေရးကိရိယာ လြယ္လြယ္ကူကူ ကပၸိ၍ ရ။

ယခုမူ ဝါၾကြားပလႊားမႈ နည္းပါးသည္ဆုိေသာ ထုိထုိျမန္မာတုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈေၾကာင့္ …

ေငြစကၠဴခမ်ာမွာလည္း …
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်က္ႏွာမွာလည္း …
အလွဴခံရလုိက္ေသာ ရဟန္းငယ္မွာလည္း …

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆုိ၏။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ႏုိင္ငံံက ယူနိ(က္) ျဖစ္၏။

(posted on 12/10/2012)

သီဟနာဒ

Read more

ေခတ္ေပၚထိုင္ခုံခါးပတ္

ဒီလိုေခတ္ေပၚထိုင္ခုံခါးပတ္နဲ႔ဆိုရင္ အက္ဆီးဒင္႔ျဖစ္မႈ ၄၅ ရာခိုင္းႏႈန္းအထိ ေလ်ာ႔က်သတဲ႔။
ဆရာတို႔ေရ ကားဝယ္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ စိတ္ကူးမလြဲၾကနဲ႔။

Read more

(ျမန္မာမွာေရာ ကမၻာမွာပါ ျဖစ္ေနတာေတြက ကြက္တိပဲ)

In this new world, local politics is the politics of ethnicity; global politics is the politics of civilization.

In this new world the most pervasive, important, and dangerous conflicts will not be between social classes, rich and poor, or other economically defined groups, but between peoples belong to different cultural entities.

The rivalry of the superpowers is replaced by the clash of civilization.
ႏိုင္ငံျခားက ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဆိုသြားတဲ႔ ျမန္မာဆရာႀကီးေတြဟာ ဟန္ တင္တန္ရဲ႕ သိမ္ေမြ႔နက္နဲတဲ႔ (ေနာက္ဆုံးအေၾကာင္း) အဓိပၸါယ္ထက္ အေပၚ ယံက စကားကို ယူသြားၾကဟန္တူပါတယ္။ ဒီအထဲ အႏၱရာယ္အမ်ားဆုံး၊ စစ္ ပြဲဖန္တီးမႈေတြအမ်ားဆုံးက အစၥလမ္ စီဗီလိုက္ေဇးရွင္းလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ႔ ဒီစာအုပ္က တစ္ကမၻာလုံးကို ဆူပြက္သြားေစခဲ႔ တယ္ဆိုတာလည္း လက္ ခံစရာပဲ။

(The Clash of Civilizations p. 28.)

Read more

မသိမသာနဲ႔ ဘာသာေတြျပန္ေနမိျခင္း (လပတ္လည္ အမွတ္တရ)

Self-reflection သာ ျဖစ္လို႔ စိတ္မဝင္စားရင္ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ဆက္မဖတ္ဖို႔ အႀကံေပးခ်င္ပါတယ္။

၁။ အဂၤလိပ္သို႔

မႏွစ္က အဂၤလိပ္လိုစာအုပ္တစ္အုပ္ေရးခြင္႔ ႀကဳံလာခဲ႔ပါတယ္။ ကမ္းလွမ္းသူ က စထရိတ္တိုင္းပါ။ ဒါ႔အတြက္ အားလည္းစမ္းၾကည့္ခဲ႔မိပါေသးတယ္။ ဒီ စာအုပ္မ်ိဳးရဲ႕ တာဂက္(စာဖတ္ပရိသတ္)က အမ်ားႀကီးက်ယ္ဝန္းသလို တူတူ တန္တန္ေလးျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးအျမတ္က အမ်ား ႀကီးပါ။ အားေပး၊ ကူညီ၊ တိုက္တြန္းသူေတြလည္း ရွိခဲ႔ပါတယ္။ ျပသနာက အ ခ်ိန္နဲ႔အားစိုက္မႈပါပဲ။ ေပးႏိုင္ပါ႔မလား။ ကုိယ္တိုင္ကလည္း အခ်ိန္ျပည့္ ေရးႏို င္၊ သြားလာ၊ ေတြ႔ဆုံ၊ သုေတသနျပဳႏိုင္တာမဟုတ္ေတာ႔ ႏႈတ္နဲ႔ဝန္ခံခဲ႔ေပမဲ႔ စာခ်ဳပ္ေပၚလက္မွတ္ထိုးဖို႔က်ေတာ႔ မဝန္႔မရဲျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။

၂။ အဂၤလိပ္မွ

"အဂၤလိပ္သို႔" နဲ႔စာရင္ "အဂၤလိပ္မွ" က အမ်ားႀကီးေပါ႔ပါးလြတ္လပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ တာဂက္(စာဖတ္ပရိသတ္) ကေတာ႔ က်ဥ္းသြားတာေပါ႔။ (ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ေတြ ေလ်ာက္ေျပာလို႔ ကြာ)

၃။ ေမးခြန္းတစ္ခု (ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလ်ာက္ေျပာျပန္ၿပီ ကြာ)

"ကမၻာႀကီးက ျမန္မာေတြဆီက ေလ႔လာစရာနဲ႔ (ရာစုဝက္အေမွာင္ခ်ခံခဲ႔ရ တဲ႔) ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ ကမၻာႀကီးဆီက ေလ႔လာစရာ ဘယ္ဟာက ပို မ်ား မလဲ"
ဒီေမးခြန္းကို ေမးၿပီးတဲ႔ေနာက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလး ျမန္မာ ဘာ သာျပန္ဖို႔လည္း စိတ္ဝင္စားလာခဲ႔ရပါေတာ႔တယ္။ ဘာသာျပန္ျခင္းကို တ စိုက္မတ္မတ္လုပ္ေနၾကတဲ႔ ဆရာႀကီးေတြရွိတယ္ဆိုေပမဲ႔ ျမန္မာလို ရွိသင္႔ တဲ႔ စာအုပ္ေတြ မျပန္ႏိုင္ဘဲ အမ်ားႀကီးက်န္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ လက္ခံ ရမွာပါ။
ဆရာေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ "ကမၻာျပား" အမွာစာမွာ "ဒီစာအုပ္ႀကီးကို ဘာသာျပန္ေန ခ်ိန္ သုံးလအတြင္း စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရပါ႔မလဲ" ဆိုတဲ႔ မလုံၿခဳံမႈ စကားကလည္း ေၾကကြဲထိခိုက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ......
လီကြမ္းယုကို မျပန္ခင္အထိ နီးစပ္ရာေတြမွာ ပင္ကို္ေရးေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာ စတာေလးေတြကို ေရးခဲ႔ေပမဲ႔ ဒီေန႔ဆိုရင္ ဘာသာျပန္တာက သိသိသာသာ ႀကီးမ်ားလာေနပါတယ္။
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ စာေတြဖတ္ရင္း ဘာသာျပန္ ရွိသင္႔တယ္ဆိုတဲ႔အေတြး ဝင္ဝင္လာလြန္းလို႔ စိတ္ေျပလက္ေျပာက္ အမွတ္တရ ေကာက္ေရးမိတာပါ။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမွ တကယ္႔ကို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာပါ။

Read more

စတုတၳအႀကိမ္ အသံမစဲ မဟာပ႒ာန္း ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ပြဲ

ဓမၼမိတ္ေဆြသူေတာ္စင္အေပါင္းတို႕...
ကြ်န္ေတာ္/မတို႔ အဘိဓမၼာအသင္းႀကီးမွ ေလးရက္ သံုးညတိုင္တိုင္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားသာလွ်င္ စုေပါင္းရြတ္ဆို ပူေဇာ္ၾကသည့္ အသံမစဲမဟာပ႒ာန္း ပူေဇာ္ပြဲကို ႏွစ္စဥ္က်င္းပ ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္မွာ ယခုႏွစ္ဆိုလွ်င္ စတုတၳအႀကိမ္သို႔ပင္ တိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။ ယခုႏွစ္တြင္လည္း ယမန္ႏွစ္မ်ားနည္းတူ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ရံုးပိတ္ရက္ ကာလတြင္ အစဥ္အလာမပ်က္ က်င္းပျပဳလုပ္ သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ပါ၍ အဆံုးမရွိ ကုန္ေအာင္သိသည့္ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္သာ က်က္စားရာျဖစ္ေတာ္မူေသာ ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ေမာ္ ဤပ႒ာန္းက်မ္းေတာ္ႀကီးအား တစ္သက္တစ္ခါ ႀကံဳရသည့္အခိုက္အခါတြင္ ကြ်န္ေတာ္/မတို႔ႏွင့္အတူ ပါဝင္ကုသုိလ္ယူ ပူေဇာ္ႏိုင္ၾကေစရန္အလို႔ငွာ နိဗၺာန္ကို အက်ိဳးေမွ်ာ္၍ တိုက္တြန္းႏွိဳးေဆာ္လုိက္ရပါသည္။

အခ်ိ္န္။ ။ ၃၀- ၀၁-၂၀၁၄ - ခုႏွစ္၊ ၾကာသပေတးေန႔ မွ ၀၂- ၀၂-၂၀၁၄ - ခုႏွစ္၊ တနဂၤေႏြေန႔ အထိ

ဖြင့္ပြဲအခ်ိန္္။ ။ ၃၀- ၀၁-၂၀၁၄ - ခုႏွစ္၊ ၾကာသပေတးေန႔ ညေန ၇ း ၀၀ နာရီ တိတိ

ေနရာ။ ။ မဂၤလဝိဟာရေက်ာင္းတိုက္ ၊ တတိယထပ္ (30 Jalan Eunos, Singapore) 419495

နတ္လမ္းညႊန္ ။ ။Nearest MRT Station : Eunos MRT (Bus: 21, 60, 63, 93, 854)

အေသးစိတ္ သိလိုပါက  http://www.abhidhammafoundation.org/index.php?option=com_content&view=article&id=171

Read more