အာဃာတ


လူေတြအခ်င္းခ်င္းမို႔ ျဖဴေသာ မည္းေသာ၊ ဘာေသာ ညာေသာ မကြဲပါဘူး။ ဒီ ႏိုင္ငံေရး သီအိုရီထဲမွာ ကက္(ရွ္)မီးယားမြတ္စလင္၊ ေခ်ခ်င္းမြတ္စလင္နဲ႔ သီရိလကၤာ(ဆင္ဟာလီ)ဗုဒၶဘာသာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။
ပဋိပကၡႀကီးတစ္ခု အဆုံးသတ္ႏိုင္ဖို႔ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ၿပီးသစၥာေဖာက္လိုက္ရ တာေတြ ရွိတယ္။ ဒါက အျပဳသေဘာလည္း ေဆာင္တယ္။ ဒါေပမဲ႔.....

"သစၥာေဖာက္လို႔ (ခံယူထားျခင္းခံရသူ)အေပၚမွာထားရွိတဲ့ (မိမိဖက္သားရဲ႕) နာ ၾကည္းမႈက ရန္သူအေပၚထားရွိတဲ့ အာဃာတထက္ေတာင္ပိုၾကီးေနတတ္ ပါတယ္။" (ဟန္တင္တန္)

(သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ေရးထားတာ၊ လူေနာက္ႀကီး၊ ဟန္တင္တန္ကေတာ့ တဲ႔။)


ဟန္တင္တန္ကေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္ေလ့လာမႈသေဘာတရားအရ အာဏာရွင္ အစိုး ရေတြထဲက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ဆီ ေျခ လွမ္းျပင္ေရးအတြက္ ဘယ္လို ခ်ဥ္းကပ္ တတ္တယ္ဆိုတာကို ထုတ္ျပေဆြးေႏြး ခဲ့ပါတယ္။
1) အလယ္အလတ္(သမာသမတ္က်တဲ့) အုပ္စုဟာ အတိုက္အခံထဲက တစ္ယူသန္ အဖြဲ႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈ္င္းမႈလုပ္ေဆာင္ရသလို
2) တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ အစိုးရအဖြဲ႕ထဲက မေလွ်ာ့တမ္းေခါင္းအမာစားၾကီးေတြနဲ႔ (သို႔) ေခါင္းအမာစားၾကီးေတြကို အတိုက္ အခံလုပ္ရင္း ေဆြးေႏြးညွိႏိႈ္င္းမႈ ျပဳ လုပ္ရပါတယ္။ ( Note 58 )

အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ပါတဲ့ ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္ထဲမွာ အနည္းဆံုးအဖြဲ႕ေလးဖြဲ႕၊ ဆက္ဆံေရးသံုးမ်ိဳး၊ မၾကာမၾကာဆက္ဆံေရး ေလးမ်ိဳးေတာင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေန တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကြဲ အႏၱရာယ္စည္းေၾကာင္း စစ္ပြဲေတြမွာ အနည္းဆံုးေျခာက္ဖြဲ႔၊ ဆက္ဆံေရး ( ၇ )မ်ိဳး ပါ၀င္တဲ့ အဆင့္သံုးဆင့္ရွိ ႏိုင္ငံေရးကစားပြဲျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ( See Figure 11-1 )

ညီမေလးကိုေျပာမိတဲ႔ ထမင္းေျခာက္ေၾကာ္ ပုံျပင္


တစ္ခါတုံးကတဲ႔ ညီမေလး ေရ.......
"က်မတို႔ဘဝက ၾကမ္းပါတယ္ရွင္၊ အစကတည္းက ရႊံ႕ထဲေရထဲကို ပစ္ခ်ျခင္း ခံခဲ႔ရၿပီး အဲဒီဘဝထဲကေနလြတ္ေအာင္ မနည္း ရုန္းကန္ခဲ႔ရတာပါ။ ဒီေနာက္ေတာ႔ အရြယ္ေရာက္၊ ဖြံ႕ၾက၊ ၿဖိဳးၾက၊ ၿပီးေတာ႔ သဘာဝအတိုင္းပဲ သီးၾကပြင္႔ၾကေပါ႔ရွင္။ ပိုဆိုးတာက အခက္အလက္လည္းစုံေရာ လွီးတာ ျဖတ္တာေတြကို ပုံစံမ်ိဳးစုံ ခံစား ၾကရပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အေရခြံေတြကို ခြာသလို ခြာၾကျပန္ေရာ၊ ဘယ္ေလာက္ နာက်င္မလဲ၊ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပါ႔။ ဒါနဲ႔ ၿပီးၿပီလို႔ ထင္ေနမိတာ၊ ဘယ္ဟုတ္ရပါ႔မ လဲ၊ အားလုံးကို အေမွာင္ထဲထည့္ၿပီး ထြက္ခြင္႔လႈပ္ရွားခြင္႔မရေအာင္ ပိတ္ဆို႔ျခင္းခံ လိုက္ရျပန္ပါတယ္။
ေနသာခိုက္ဘဝေလးရယ္လို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရခ်ိဳးခြင္႔၊ ေရကူးခြင္႔ ရလိုက္ျခင္းပါ၊ ရွင္တို႔ကေတာ႔ ဒါကိုပဲ ဓားသြားထက္က ပ်ားရည္စက္ေခၚ မလားေပါ႔။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဒါလည္း ဘဝအစိတ္အပိုင္းပဲမဟုတ္လား။

ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ ဒီေနာက္ေတာ႔ ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ႔ ေရေႏြးအိုးထဲ ထည့္ျပဳတ္တာ ခံလိုက္ရျပန္ပါတယ္။ အခု လက္ရွိအေနအထားကိုေရာက္ဖို႔ အဲသလို ဘဝမ်ိဳးစုံ ရင္ဆိုင္ခဲ႔ရတာပါ ရွင္" လို႔ သူေဌးမေလးရဲ႕ ထမင္းပုဂံထဲရွိ ထမင္းေစ႔ေလး က ေျပာျပေနသတဲ႔။

သူမေျပာသမ်ွကို ခံစားခ်က္အျပည့္၊ နားလည္မႈအျပည့္နဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး နားေထာင္ေပးေနသူကေတာ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေလးလက္ထဲက ထမင္းေျခာက္ေၾကာ္ေလးတဲ႔ကြယ္။
သူက ဘာမွဝင္မေၿပာဘူး၊ နားပဲ ေထာင္ေနတာ၊ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက မေျပာလည္း အခ်ိန္တန္ရင္သိတာမ်ိဳးမဟုတ္လား။ ေျပာေနလည္း အခ်ိန္မတန္ေသးရင္ နားပူတာပဲရွိမယ္ေလ။
ေနာက္ၿပီး ငါ႔ဘဝက မင္းထက္ဆိုးပါတယ္ကြာလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ဟိုေျပာေန တဲ႔ေကာင္မေလး အရွိန္ပ်က္သြားမွာေပါ႔။




ဟင္း ဟင္း ဟင္း "ဘဝအေၾကာင္းကို မင္း ဆက္ေလ႔လာပါဦး" ေျပာလိုက္မိလို႔
"ဆရာလာမလုပ္န႔ဲ ေတာက္ခ်လိုက္မယ္" လို႔ ျပန္ေျပာမွာကို ေၾကာက္လို႔လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ႔ကြယ္။
ပ်င္းလို႔ေျပာတဲ႔ပုံျပင္မို႔ ဘာေမာ္ရယ္၊ ညာေမာ္ရယ္ေတြ ဒီအထဲမွာ မပါပါဘူး၊ အပ်င္းေျပပဲေပါ႔ ေနာ္ ညီမေလး။ ။

အလုပ္ေလ်ာက္သူ


ကုမၺဏီတစ္ခုရဲ႕ အျပင္မွာ ေၾကာ္ျငာကပ္ထားတယ္။
"မ်က္ႏွာႀကီးငယ္မေရြး ေလ်ွာက္ထားႏိုင္သည္၊ အမ်ိဳးသမီး၊ ရုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔၊ ငယ္ရြယ္သူျဖစ္ရမည္။
ကြန္ပ်ဴတာကၽြမ္းက်င္၊ ဘာသာစကားႏွစ္မ်ိဳး ေျပာဆိုႏိုင္ရမည္"
အဲဒီကုမၺဏီေရွ႕မွာ ေခြးမေလး (ဂိုးလ္ဒင္းရက္စီဗာ) တစ္ေကာင္ေရာက္ လာ၊ ေၾကာ္ျငာကိုေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ၿပီး မန္ေနဂ်ာရဲ႕ရုံးခန္းထဲဝင္သြားတယ္။ အင္တာဗ်ဴးရမယ္႔ စားပြဲေရွ႕က ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ခပ္တည္တည္ ဝင္ထိုင္လိုက္ သတဲ႔။ ေခြးမေလးက ေခ်ာေခ်ာငယ္ငယ္ဆိ႔ေတာ႔ ေၾကာ္ျငာထဲကအတိုင္း ကြာလီ ဖိုင္းျဖစ္ေနတာကိုး။
"ဟာ မင္းကိုခန္႔လို႔ဘယ္ျဖစ္ပါ႔မလဲ၊ ကြန္ပ်ဴတာကၽြမ္းက်င္မွျဖစ္မွာ" မန္ေနဂ်ာကေျပာေတာ႔
အဲဒီ ေခြးမေလးက ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ကထိုင္ခုံေပၚမွာ ခပ္တည္တည္ထိုင္ၿပီး စာရိုက္ျပ၊ ပရိုဂရမ္တစ္ခုဆြဲျပလိုက္တယ္။
"ဟာ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ မင္းကိုေတာ႔ ခန္႔လို႔မျဖစ္ပါဘူး"
ဒီေတာ႔ ေခြးမေလးက မန္ေနဂ်ာရဲ႕ပုဆိုးကိုကိုက္ဆြဲၿပီး ေၾကာ္ျငာရွိရာဆြဲေခၚသြားတယ္၊ ၿပီးေတာ႔ "မ်က္ႏွာႀကီးငယ္မေရြး ေလ်ွာက္ထားႏိုင္သည္" ဆိုတာကို လက္နဲ႔ ပုတ္ျပသတဲ႔။
မန္ေနဂ်ာ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္သြားတယ္။
"ဟာ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ မင္းကိုေတာ႔ ခန္႔လို႔မျဖစ္ပါဘူး၊ ဘာသာစကားႏွစ္ မ်ိဳး ေျပာဆိုႏိုင္ရမည္ ဆိုတာလည္းပါတယ္ေနာ္"
လို႔ မန္ေနဂ်ာက ထပ္ အတြန္႔တက္တယ္။


ဒီေတာ႔ ေခြးမေလးက "ေညာင္" တဲ႔။
ဟဲဟဲ ကြာလီဖိုင္းျဖစ္သြားတယ္။ မန္ေနဂ်ာ ဘာေျပာဦးမလဲ။

The World Joke Book ထဲက ဟာသကို အပိုဆာလာေလးနဲ႔ မွီးထားတာပါ။

သတင္းစာေပၚမက္တဲ႔ အိပ္မက္မ်ား


ဒီေန႔ထုတ္သတင္းစာထဲက ဓာတ္ပုံေလးႏွစ္ပုံႏွင္႔ဆက္စပ္ေနသည့္ အိပ္မက္ႏွစ္ ခုအေၾကာင္း ေျပာျပၾကည့္ခ်င္ပါသည္။
ပထမပုံကေတာ႔ ဘာလင္တံတိုင္းေသဆုံးျခင္း ၂၅ ႏွစ္ေျမာက္ ပြဲသဘင္ အေၾကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ဗီသိုဘင္ရဲ႕ေတးသံေတြလည္း လူးလြန္႔ေနသည္၊ ေဂၚ ဘာခ်က္ရဲ႕ သက္ႀကီးစကားေတြကိုလည္း သက္ငယ္ၾကားခဲ႔ရသည္ဟု သိရပါ သည္။



ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္၏ အိပ္မက္သည္ ဤမွာပင္ ရပ္မေနခဲ႔ပါ။ အိပ္မက္ဟု ဆိုေစ ဤမ်ွျဖင္႔ မရပ္နားေကာင္းဟုယုံၾကည္မိပါသည္။ ကမၻာမွာ မလိုးလား အပ္ေသာ ဘာလင္တံတိုင္းေပါင္္း မ်ားစြာရွိေနလိမ္႔ဦးမည္ဟုလည္း ယုံၾကည္ေန မိသည္။ မရွိေစခ်င္ပါ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အလံေအာက္မွာ...
ႏိုင္ငံေတာ္ကေရြးခ်ယ္လိုက္သည့္ ေခါင္းေဆာင္၏ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ... စည္းလုံးစြာေနထိုင္လိုပါသည္။ မည္သူရယ္မဆိုလိုပါ။ သိကၡာရွိရွိႏိုင္သည့္ေ ခါင္းေဆာင္မ်ိဳးကိုဆိုလိုပါသည္။ သူ႔ကို၊ သူမကိုလည္း ေလးစားခ်င္ပါသည္။

ဒုတိယပုံကေတာ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေလးဖက္သြားစဘဏ္စနစ္အေၾကာင္းျဖစ္ပါ
သည္။ ေရးထားတာကလည္း ရစရာကိုမရွိပါ။ ဒါကလည္း ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြ နဲ႔ႏႈိင္းေတာ႔ တကယ္႔အမွန္တရားျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။



ဒါေပမဲ႔ မေန႔က ဂ်က္စမင္းေျပာျပသလို
"ဟို..လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၀ ႏွစ္၊ ၁၅ ႏွစ္က ငါတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘဏ္စနစ္၊ စီးပြားေရးစန္ႀကီးက ဒီလိုတဲ႔ကြာ" ဆိုၿပီး ေနာက္မ်ိဳးဆက္လူငယ္ေတြကို ဓာတ္ပုံျပၿပီး ဂုဏ္ယူတႂကြားေျပာခြင္႔ရရင္ေကာင္းမွာလို႔ အိပ္မက္ ဆက္မိေနမိပါသည္။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ၊ မလိုအပ္သည့္ တံတိုင္းေတြေတာ႔ ရွိမေနေစခ်င္ေတာ႔ပါ။ ဒါမရွိမွ ခရီးတြင္ပါလိမ္႔မည္။