အနာဂါမ္ရြာ
အခု အဲဒီရြာေလးမွာ ပရဟိတႏွစ္ဖြဲ႔၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီႏွစ္ခုရွိေနတယ္။
အရင္က အဲဒီရြာေလးကို နယ္စည္းျခားေပးထားတာက ကိုရင္ဝတ္၊ စာသင္တဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အမည္နဲ႔ပါ။ ေတာရေက်ာင္းထြက္၊ ကံဦးေက်ာင္းထြက္၊ အလယ္ေက်ာင္းထြက္ တဲ႔။ အဲဒီ ေက်ာင္းထြက္ဆိုတဲ႔ စီဗီလိုုက္ေဇးရွင္း စည္း အရ က်ေနာ္တို႔က ေတာရေက်ာင္းထြက္အုပ္စုေပါ႔၊ ပိုႀကီးတယ္။ ရြာအလိုက္ လူစြာေလးေတြလည္း ထြက္တယ္။ မတည့္ၾကဘူးလို႔ ေျပာမရသလို တည့္ပါ တယ္လို႔လည္း ေျပာမရဘူး။ အုပ္စုခ်င္း အၿမဲအားၿပိဳင္ေနတတ္တယ္။
အရာရာေျပာင္းလဲျခင္းအရေပါ႔။ ရြာကေလးဟာလည္း အရင္လိုကြဲေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ႔ဘဲ ပရဟိတႏွစ္သင္းကိုအေျခခံၿပီး ႏွစ္အုပ္စုကြဲသြားတယ္။ "ပန္ေမတၱာ" အုပ္စုနဲ႔ ေနာက္တက္ "ကိုးဆယ္ဆ" အုပ္စုတဲ႔။ ကိုးဆယ္ဆ ဆိုတာက ေရႊသံလြင္ရဲ႕ စပြန္ဆာအထိ ရယူထားႏိုင္တဲ႔ အဖြဲ႔ႀကီး။ ပန္ေမတၱာ ကေတာ႔ မူးစုပဲစု အုပ္စုေပါ႔ေလ။ "ကိုးဆယ္ဆ"မွာ အေကာင္းစား ကား ႀကီး ေလးငါးစင္းရွိၿပီး ပန္ေမတၱာမွာေတာ႔ ကားတစ္စီးပဲ ရွိတယ္။ ထူးျခားတာက "ကိုးဆယ္ဆ" ကားႀကီးေတြဟာ အကူအညီလာေတာင္းသူ မရွိလို႔ ရပ္ထားေနရခ်ိန္မွာ ပန္ေမတၱာက ကားေလးတစ္စီးကေတာ႔ ရြာကသာ မက နယ္ကပါ အကူအညီေတာင္းေနေတာ႔ နားခ်ိန္ေတာင္ မရွိလွဘူး။
ရြာေလးရဲ႕ ေနာက္ထပ္အမည္က "သူပုန္ရြာ" သို႔ "အမည္းေရာင္နယ္ေျမ" တဲ႔။ ဒါကလည္း အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အညာခရီးစဥ္နဲ႔သြားၿပီး တိုက္ဆိုင္ေနျပန္တယ္။ ရြာသားလူငယ္ ၆၀ ေလာက္ကို ကားနဲ႔လာေခၚၿပီး ရဲစခန္းမွာ ရိုက္ႏွက္ဆုံးမလိုက္ၾကတယ္။ ထားပါေတာ႔၊ "သူပုန္ရြာ" သို႔ "အမည္းေရာင္နယ္ေျမ" လို႔ ေခၚရတဲ႔ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းေတြလည္း ရွိေနႏိုင္တာေပါ႔။ (ဒီအေၾကာင္းကို ဘႀကီးမိုး (ဦးမိုးသူ) နဲ႔ေတြ႔စဥ္ေမးၾကည့္ေတာ႔ သူတို႔မွာ မွတ္တန္းရွိထားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။)
ထားပါေတာ႔။ အခု စဥ္းစားမိတာက "ကိုးဆယ္ဆ"မွာ ကားအေကာင္းစား ႀကီးေတြ ရွိလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင္႔မ်ား ပန္ေမတၱာက ကားေလးကိုပဲ လူေတြက ပိုသုံးခ်င္ၾကတာလဲ။
၁။ လုပ္ေဆာင္ကူညီပုံ၊ ေစတနာ စသည္ မတူလို႔လား။
၂။ ပရဟိတဆိုတဲ႔ နယ္ပယ္ထဲမွာကိုပဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီႏွစ္ခုရဲ႕ သေဘာတရားေတြ စီးဝင္ေနလို႔လား။
"၁" နဲ႔ပဲဆိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
လွပတဲ႔ အက်ည္းတန္မႈမ်ား
- ေခါင္းႀကီးႀကီး အရုပ္ဆိုးဆုိး ကေလးေမြးလို႔ စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အသက္ ၂ ႏွစ္ခြဲ႐ိွတာေတာင္ စကားမေျပာႏိုင္ေသးတဲ႔ ကေလးေမြးလို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- စကာေျပာျပန္ေတာ႔ ဝူဝါး ထစ္အ ေနလို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အျခားကေလးေတြနဲ႔ ေရာေရာ ေႏွာေႏွာ မေနတတ္လို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- စာသင္ခန္းထဲမွာ ဆရာ ဆရာမေတြနဲ႔ ျငင္းခုန္၊ တိုင္စာေတြ ခဏခဏ အပို႔ခံရလို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အရြယ္ေရာက္လို႔ သူခ်စ္တဲ႔ ေကာင္မေလးကို " clever creature " လို႔ ေခၚလို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- မိဘ သေဘာမတူသူနဲ႔ ယူ၊ ကေလး တစ္ေယာက္ရ၊ ရတဲ႔ကေလးကို ေမြးစားဖို႔ သူမ်ားေပးပစ္လို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အလုပ္မ႐ိွ၊ ရွိျပန္ေတာ႔လည္း အလုပ္စားပြဲမွာ သူစိတ္ဝင္စားတာေတြကိုပဲ ထိုင္လုပ္ေနတတ္လို႔ စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- အယူအဆေတြ ေဆြးေႏြးတိုင္း အမ်ားနဲ႔မတူ အၿမဲတန္း ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနတတ္လို႔လည္း စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။
- ဒါေတြအားလံုးဟာ သိပၸံပညာရွင္ႀကီး အိုင္းစတိုင္းကုိယ္တိုင္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ႔တဲ႔ ဝိေသသနေတြပါပဲ။
" ဒီေလာက္ ပမာဏ႐ိွတဲ႔ ဒီလိုဗုံးေလး တစ္လုံးက ဒီလို ဆိပ္ကမ္းႀကီးသာမက ဒီ ဆိပ္ကမ္းဝန္းက်င္ႀကီး တစ္ခုလုံး ဖြတ္ဖြတ္ ညက္ညက္ ေက်သြားႏိုင္တယ္ " လို႔ ရုစဗဲ႔ကို ေျပာခဲ႔တဲ႔စကားကသာ အရာထင္ၿပီး
နာဇီကို ရည္႐ြယ္တဲ႔ အႏုျမဴဗုံးႀကီးႏွစ္လုံး ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို သြားျပီး ေျခေဆာ႔ လက္ေဆာ႔ လုပ္တဲ႔ ဂ်ပန္ေတြ ေခါင္းေပၚက်သြားရတဲ႔ေနာက္
ဝမ္နည္းတႀကီး ျဖစ္ရလြန္းလုိ႔
" ကမၻာ႔အစိုးရ ရိွသင္႔ျပီ " လို႔ ကုလသမဂၢကို ေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားကေတာ႔ အရာ မေရာက္ခဲ႔ပါဘူး။
" လူေတြနဲ႔ မေပါင္းတာရယ္လို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ စကားေျပာမိတိုင္း အယူအဆေတြက မတူညီၾကေတာ႔ သူ႕အလုိလို ခပ္ကင္းကင္း ျဖစ္သြားတာပါ " ဆိုတဲ႔ သူ႔စကား
" ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အေႏွင္အဖြဲ႔ေတြ မ႐ိွေတာ႔ သူ႔မွာရိွသမွ်ေတြအားလုံး ေလာကႀကီးအတြက္ ေပးဆပ္ဖို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျဖစ္သြားတာေပါ႔ " ဆိုတဲ႔ စိတ္ပညာ႐ွင္ ေဟာင္းဝါး ဂါနာ ရဲ႕ သုံးသပ္ခ်က္ကေတာ႔ တစ္ေဗြတည္း လႈပ္ရွားတတ္တဲ႔ သိပၸံဖခင္ႀကီး႐ဲ႕ ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ကို ထင္ဟပ္ေစႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။
စကားေျပာေကာင္း ဆက္ဆံေရးေကာင္းလွတဲ႔ ႏိုင္ငံေရး သမားႀကီးေတြ၊ ဘီလ်ံနာေတြကို အလြယ္ ေမ႔ပစ္ႏိုင္ၾကေပမယ္႔ ဒီ ဘုကလန္႔ႀကီးကိုေတာ႔ ကမၻာက ေထာင္စုႏွစ္ေတြအတြင္း ေမ႔ႏိုင္ၾကမယ္ မဟုတ္ေပဘူး။
ဇင္ေဝေသာ္
05/11/2012
05/11/2012
မူးဗင္း ေဖာ္ဝါ႔ဒ္
မူးဗင္း ေဖာ္ဝါ႔ဒ္တို႔၊ ကက္ပစီတီတို႔၊ ေနးရွင္း ဗဲလဒင္းတို႔ ေျပာတတ္တဲ႔ ဦးေအာင္မင္းတို႔ ဆရာတပည့္ေတြ ရွက္တတ္ရင္ ေသႏိုင္တယ္။
ဒီလိုေလ။ ဒီေန႔ NUS မွာ ခဏလာေနတဲ႔ "မစႏၵာ" ဆိုတဲ႔ ဂ်ပန္မႀကီးရယ္၊ သူမ အမ်ိဳးသား မစၥတာ စာတိုရယ္ (ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ပါေမာကၡေတြ) ေရာက္ လာၿပီး နည္းနည္းဗ်ဴးတယ္။
စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြရဲ႕ ဘဝနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေပါ႔။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ မစႏၵာရဲ႕ ျမန္မာစကားက အီး မကူလိုက္ရဘူး။ သာမန္စကားဆိုရင္ထားပါေတာ႔။ ေဗဒင္၊ ယၾတာ၊ ပရဟိတ၊ ေဝယ်ာဝစၥ စတဲ႔ ခဲရာခဲစစ္ေတြကိုပဲ ထပ္မေျပာရဘူး။ တန္းကနဲသိတယ္။ လန္႔သြားတယ္။ သုေတသနအတြက္ ဗ်ဴးတာ အီးမကူဘဲ ကိစၥၿပီးခဲတယ္ေလ။
တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လတ္တေလာ သမိုင္း
အစိုးရလုပ္သင္႔တာက ေတြ႔ဆုံ၊ ေဆြးေႏြး၊ အေပးအယူသေဘာတရားေတြကို တရားဝင္ ထုတ္ျပန္(ေတာင္တစ္မ်ိဳး ေျမာက္တစ္မ်ိဳး ကေဘာက္တိ ကေဘာက္ ခ်ာေတာ႔ မလုပ္သင္႔ဘူး)။
ေက်ာင္းသားထုေတာင္းဆိုတာက မ်ားေနတာလား??????????????
အစိုးရေပးတာက နည္းေနတာလား????????????????
ျပည္သူက ဆုံးျဖတ္ပါေစ။ ဒါမ်ိဳးက ဘာမွန္းမသိ "ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္ေနတဲ႔ လူ အုပ္ႀကီး" ဆိုတာထက္ ပိုၿပီးအစိုးရဆန္တယ္၊ ပိုထိေရာက္တယ္၊ ပို ပညာပါ တယ္။ ဒါက ဦးသိန္းစိန္ လူထုေရွ႕ရြတ္ရြတ္ေနတဲ႔ ထရန္ဖာရင္စီ ဆိုတဲ႔ အဓိပၹါယ္ မဟုတ္ဘူးလား။
အစိုးရအေနနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္တယ္ဆိုဦးေတာ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးဖို႔ရက္ ေရႊ႕ တာ၊ ေတြ႔ ဆုံေဆြးေႏြးဖို႔ ရက္အတိအက် မသတ္မွတ္တာက အရုပ္ဆိုးတယ္။ ကေလးေတြကို ညွင္းသတ္ေနသလိုပဲ။ ဒီကိစၥကို အေလးတယူမထားတဲ႔ သေဘာ ဆက္ေဆာင္ေနတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ပဲ ဒီကိစၥမျဖစ္ပြားမီ ေက်ာင္း သားေတြေတာင္းဆိုခ်က္ကို ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုတဲ႔သေဘာနဲ႔ လ်စ္လ်ဴရႈထားခဲ႔တယ္ ဆိုတာလည္း ထပ္ၿပီး သိသာသြားျပန္ေရာ။
တစ္ႏိုင္ငံလုံး ဆူပူမႈျဖစ္ေလာက္တဲ႔ ဒီကိစၥထက္ အေရးပိုႀကီးတာက ဘာပါ လိမ္႔။ အဲဒါ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ ရြတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရြတ္ လာခဲ႔ တဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးဆိုတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘာလို႔ လႊတ္ ထားတာလဲ။ အစိုးရဆန္ဆန္၊ လူဆန္ဆန္ အျမန္အေျဖမရွာသင္႔ဘူးလား။ ကေလးေတြစာေမးပြဲနီးလို႔ စိုးရိမ္လွခ်ည္ ဆို။ အစိုးရက လူထုကို အားမေပး ဖို႔ေျပာတိုင္း လူထုက ဆတိုး တိုးလာတယ္။
လင္ကြန္းက ေျပာသတဲ႔။ ျပည္တြင္းစစ္ကို ျမန္ျမန္လက္စသိမ္း။ ၾကာရင္ တိုင္းျပည္ေမာတယ္ တဲ႔။ အခု အလဟသ ခြန္အားေတြ ျဖဳန္းေနၾကရတာ။
ေက်ာင္းသားေတြက ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို အဂၤလိပ္လိုပါ ေရးၿပီးကိုင္ေဆာင္သင္႔ တယ္။ ဒါမွ ကမၻာ႔မီဒီယာက ပိုသိလြယ္မယ္။ လိုခ်င္တာ၊ လိုအပ္တယ္လို႔ ယုံ ၾကည္တာေတြကို ေတာင္းခြင္႔ရွိတာပဲ။
ဘယ္ေလာက္ရမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ေပးႏိုင္မလဲ ညွိႏိႈင္းဖို႔က အစိုးရမွာ လုံးဝ တာဝန္ရွိတယ္။
ဒီၾကားထဲ ကေလးေတြကိုႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ေလလား။ တရုတ္အစိုးရက ခါေတာ္မွီ မိစၦာယာဥ္ေတြ လႈဒါန္းလို႔။
အဲဒါ တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လတ္တေလာ သမိုင္းပဲ။
ဇင္ေဝေသာ္
ဒီမိုကေရစီေတာ႔ ဒီမိုကေရစီေပါ႔
ဒီမိုကေရစီေတာ႔ ဒီမိုကေရစီေပါ႔ေလ၊ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္႔ဓာတ္ပုံက အိမ္သာသုံး စကၠဴေပၚ ေရာက္သြားရတဲ႔ ဒီမိုကေရစီမ်ိဳးေတာ႔ မမိုက္ေသးဘူးေပါ႔။
ဒီလိုပါ။ ေဟာင္ေကာင္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ေဈးေရာင္း ပြဲေတာ္မွာ ရံပုံေငြရွာဖို႔ တရုတ္ယိမ္းတဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ေခါင္းေဆာင္ Leung Chun Ying ရဲ႕ပုံပါတဲ႔ အိမ္သာသုံးစကၠဴလိပ္ ႏွစ္ေသာင္းျပင္ဆင္ထားတာ အဖမ္းခံလိုက္ရလို႔တဲ႔။ ပုံကိုရႈ။
ဝႈိက္ကပ္ကိစၥရဲ႕ သဲလြန္စလို႔ ယူဆရင္
ဒါကေတာ႔ ဒီေန႔ စထရိတ္တုိင္းမ္းေဆာင္းပါးပါ။ ရိုဟိန္ဂ်ာျပသနာကို အေျခခံေ ရးသားၿပီး ဘယ္ႏိုင္ငံက(ျမန္မာ၊ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္) မွ အလိုမရွိတဲ႔ အတြက္ သူတို႔ ရဲ႕ ထြက္ေပါက္က အျခားႏိုင္ငံကို ထြက္ေျပးျခင္းလို႔အဆုံးသတ္ ထားတယ္။
အံ႔ဩစရာက ေနာက္ဆုံးအပိုင္းမွာ ျမန္မာအထက္တန္းအရာရွိ ေျပာထားတဲ႔စကားပါ။ ပုံ ၂ ကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ သူတို႔သေဘာအရ တိုင္းရင္းသား အိုင္ဒင္တတီေတြကို ပယ္ၿပီး (ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း၊ ရိုဟိန္ဂ်ာ စသည္) ျမန္ မာ ဆိုတဲ႔အမည္တစ္ခုေအာက္မွာပဲ ရွိေနဖို႔ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သြားမယ္ ဆိုတဲ႔ စကားပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ ေမာက္မာလိုက္သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ကမၻာ႔ ဗဟုသုတ ေခါင္းပါးသလဲဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။
ရုပ္ပိုင္း စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဖြံ႕ျဖိဳးဆုံးပါဆိုတဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု မွာေတာင္ ဂ်ဴး အေမရိကန္၊ အာဖရိကန္ အေမရိကန္၊ အာရွ အေမရိကန္ စတဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အိုင္ဒင္တတီေတြနဲ႔ တြဲေနတာကို သတိထားမိပုံ မရဘူး။
တိုင္းရင္းသားေတြကို စည္းရုံးႏိုင္မွာက ႏိုင္ငံသားစိတ္ပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ ရတာကို ဂုဏ္ယူလိုစိတ္ပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ ရွိရင္းစြဲ ကိုယ္ပိုင္အိုင္ဒင္တတီေတြကို သတ္ပစ္လို႔မရသလို ရခဲ႔ရင္လည္း မလုပ္အပ္ပါဘူး။
ရွမ္းျမန္မာ၊ ရခိုင္ျမန္မာ၊ ခ်င္းျမန္မာ စသည္ ရွိေနႏိုင္တယ္။ သူဟာ ရွမ္းက
ရွမ္း၊ ရခိုင္ကရခိုင္ပဲ ရွိေနရမယ္။ သူ႔ကို ရွမ္းမဟုတ္၊ ရခိုင္မဟုတ္
လုပ္လို႔ မရဘူး။ မလုပ္အပ္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားအမည္ေတြထဲ မသိမသာ ရိုဟိန္ဂ်ာ
ပါထည့္လိုက္တဲ႔စကားက အခု ဝႈိက္ကပ္ကိစၥရဲ႕ သဲလြန္စလို႔ ယူဆရင္ ရသြားတယ္။
အဂၤလိပ္လိုက မေျပာႏိုင္၊ သူကပဲ လြဲေနတာလား၊ ဘာသာျပန္က လြဲျပန္တာ လား။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကေမာက္ကမေတာ႔ အေတာ္ႏိုင္တဲ႔ အစိုးရပါပဲ။
အဂၤလိပ္လိုက မေျပာႏိုင္၊ သူကပဲ လြဲေနတာလား၊ ဘာသာျပန္က လြဲျပန္တာ လား။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကေမာက္ကမေတာ႔ အေတာ္ႏိုင္တဲ႔ အစိုးရပါပဲ။
ခၽြင္းခ်က္နဲ႔ "စံ"၊ ဘာေၾကာင္႔ ေဆြးေႏြးပြဲ ရပ္သြားရသလဲ
အခုတေလာ ပညာေရးအေၾကာင္း အျမင္ကြဲေနၾကတဲ႔အထဲ ခပ္တိုတို လက္ ဝင္လ်ွိဳၾကည့္ခ်င္မိပါတယ္။
တစ္ဖက္က "ေတာ္သူက ေတာ္တာပဲ၊ စနစ္ကိုခ်ည္း အျပစ္မတင္နဲ႔" (ကိုယ္ မစြံ တာကို စနစ္ လႊဲမခ်နဲ႔)။
ေယဘုယ်လူအမ်ားစုကေတာ႔ "စနစ္ေၾကာင္႔" ဆိုတာမ်ိဳးပါ။
စနစ္တက် သုေတသနဆန္ဆန္အေျဖတစ္ခုကို ရွာယူရင္ (သို႔) "စံ" တစ္ခုကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ခၽြင္းခ်က္ကို ၾကည့္လို႔မရပါဘူး။ ေယဘုယ် စံႏႈန္းကို ၾကည့္ရ ပါတယ္။
ဥပမာ
(က) အေမရိကန္ပညာေရးစနစ္ဟာ ေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ သုံးမရတဲ႔ ခ်ာတူး လန္ေက်ာင္းသားလည္း ရွိေနႏိုင္တယ္။
(ခ) ျမန္မာပညာေရးစနစ္ဟာ ညံ့တယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ညံ့လွတဲ႔ပညာေရးထဲ ကေန ေဖာက္ထြက္ၿပီး ခၽြန္ထြက္လာတဲ႔ေက်ာင္းသားလည္း ရွိေနႏိုင္တယ္။
(က) နဲ႔(ခ) ေက်ာင္းသားေတြဟာ ခၽြင္းခ်က္ပါ၊ "စံ" မဟုတ္ပါဘူး။
ဆိုလိုတာ က ေက်ာင္းစာမစြံတဲ႔ အိုင္းစတိုင္း၊ တကၠသိုလ္က် ဘီးလ္ဂိတ္တို႔ေ အာင္ျမင္ျခင္းေတြဟာ ခၽြင္းခ်က္ပါ၊ ဒီအေျဖနဲ႔ ေယဘုယ်ေက်ာင္းသားေတြကို တိုင္းတာလို႔ လုံးဝ မမွန္ႏိုင္ပါဘူး။ အိုင္းစတိုင္းနဲ႔ဘီးလ္ဂိတ္ဟာ ေယဘုယ် "စံ" မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါျဖင္႔ "စံ" က ဘာလဲ။
၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ေက်ာင္းသားရဲ႕ အရည္အေသြးကို ေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္းသည္သာ "စံ" ျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာ
(က) အထက္တန္းပညာေရးၿပီးတဲ႔ နီေပါလ္ေက်ာင္းသားတိုင္းလိုလိုဟာ အဂၤလိပ္စကားကို လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ ေျပာႏိုင္တယ္။
(ခ) ျမန္မာျပည္က ဘြဲ႔ရေက်ာင္းသားအမ်ားစုပင္ အဂၤလိပ္စကားေျပာဖို႔ ယုံၾကည္မႈ မရွိၾကဘူး၊ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႔ မဆက္ဆံႏိုင္ဘူး။
ဒါက ေယဘုယ်ကိုေဖာ္ျပႏိုင္လို႔ ပညာေရးစနစ္တစ္ခုရဲ႕ "စံ" ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒါကိုေထာက္ရင္ အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာဆရာဝန္ ဘယ္ေလာက္ပဲေတာ္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပညာေရးကို မေဖာ္ညႊန္းႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။
ေနာက္ ၾကည့္လို႔ရတဲ႔အျမင္တစ္ခုက ေက်ာင္းသားကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲၾကည့္ျခင္းပါ။
၁။ သမားရိုးက် ပညာေရးမွာ (Formal Education) ထူးခၽြန္တဲ႔ေက်ာင္းသား
၂။ သမားရိုးက် မဆန္တဲ႔ပညာေရးမွာ (Informal Education) ထူးခၽြန္တဲ႔ေက်ာင္းသား လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
Informal Education မွာ ပိုေတာ္တဲ႔ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ပညာေရးစနစ္ရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ Formal Education မွာ ပိုေတာ္တဲ႔ေက်ာင္းသားေ တြေလာက္ မမ်ားႏိုင္ပါဘူး။ စနစ္ညံ့ထဲကေန ေတာ္သြားတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ Informal Education သမားေတြ ျဖစ္ေနဖို႔ မ်ားေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူတို႔ဟာလည္း လူနည္း စုေတြပါ။ ဒါကိုလည္း စံအျဖစ္ သတ္မွတ္ဖို႔ ခက္သြားျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ေဆာင္းပါးရဲ႕ ပထမပိုင္းကို ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ ပညာေရးစနစ္ဟာ အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုေနၿပီဆိုတာပါပဲ။
**************************************************************************
ဟုတ္ၿပီ။ ေျပာင္းမယ္၊ ဘယ္လိုေျပာင္းၾကမွာလဲ။
ဒီကိစၥက ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးရုံနဲ႔ မလုံေလာက္သလို က်ေနာ္ဉာဏ္မွီတဲ႔ ကိစၥလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကို လက္ေရွာင္ပါတယ္၊ (ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ကိုက္ညီေသာ၊ ဘာေသာ ညာေသာ ဆိုတာေလာက္ေတာ႔ ခပ္တည္တည္ ဝင္ၿဖီးလို႔ရတာေပါ႔) အားလုံးစုေပါင္းေဆြးေႏြးမွ ရပါလိမ္႔မယ္။ ျပသနာက ဒီေဆြးေႏြးပြဲ ရပ္သြားတယ္။
ဘာေၾကာင္႔လဲ။
ဒါကိုေတာ႔ နည္းနည္းေရးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
***********************************************************************
အစိုးရက ဒီေဆြးေႏြးပြဲကို ဘာေၾကာင္႔ရပ္လိုက္ရတာလဲ။ ဒါေတြက ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတဲ႔ အေၾကာင္းေတြလို႔ ယူဆပါတယ္။ မွားႏိုင္ မွန္ႏိုင္ ပါတယ္။ ၾကည့္ရေအာင္
၁။ အစိုးရက ဆူပူမႈျဖစ္ေအာင္ တမင္ရည္ရြယ္ျခင္း။ (က်ေနာ္ မထင္ပါဘူး၊ ဆက္ဖတ္ပါ)
၂။ သမဂၢဆိုတဲ႔ေဝါဟာရဟာ အစိုးရ လုံးဝအေလွ်ာ႔မေပးႏိုင္တဲ႔ ခံစစ္စည္း လိုင္း ျဖစ္ေနျခင္း (နည္းနည္းေတာ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တာေပါ႔၊ ဘယ္နာ မည္နဲ႔ ရွိရွိ၊ ဒီအဖြဲ႔က ဒီအဖြဲ႔ပဲ)
၃။ ေဆြးေႏြးဖို႔ အဆင္သင္႔ ျဖစ္မေနျခင္း။ (အဓိက တာဝန္အေပးခံရသူ ကိုယ္ တိုင္ မေရမရာ၊ ဖုန္းဆက္လိုက္၊ ရႉးရႉးေပါက္ထြက္လိုက္ ဆိုပဲ၊ မရပ္ရင္ အိုးနင္း ခြက္နင္းျဖစ္ေတာ႔မယ္)
၄။ အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနၿပီထင္ထားတဲ႔ၾကားက တကယ္ေဆြးေႏြးေတာ႔ ဘက္ မညီျဖစ္ေနျခင္း (အဓိကပါဝင္သူေတြျဖစ္ၾကတဲ႔ ေက်ာင္းသားနဲ႔ အစိုးရ ကိုယ္ စားလွယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အရည္အေသြး သိပ္ကြာေနတယ္၊ ဆိုလိုတာက ဦးေအာင္မင္းဟာ လြတ္လပ္ပြင္႔လင္း ေတြ႔ဆုံပြဲမွာ မျဖဴကို လုံးဝ မယွဥ္ႏိုင္ဘူး)
၅။ ေဆြးေႏြးပြဲ မစခင္ကတည္းက ဒီမွာအျပတ္မေဆြးေႏြးပဲ လႊတ္ေတာ္မွာေခၚ တြယ္မယ္ဆိုတဲ႔ အႀကံ ရွိေနၿပီး ျဖစ္ျခင္း (ေဘာလုံးစကားနဲ႔ဆိုရင္ အေဝးကြင္း မွာ သေရခံ၊ အိမ္ကြင္းကိုေခၚ၊ အပိုင္ ေဆာ္မယ္ေပါ႔) တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြက ျဖစ္ႏိုင္ေျခအရွိဆုံးလို႔ယူဆတဲ႔ အေၾကာင္းေတြပါ။ ဆက္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကေသးတာေပါ႔။
ဇင္ေဝေသာ္
အေဝးကြင္းေပမဲ႔
အာဆင္နယ္ကေတာ႔ အေဝးကြင္းေပမဲ႔ စပါးကို ၂-၁ နဲ႔ရႉံးသြားေလရဲ႕။
စပါးရဲ႕ ဟာရီး ကိန္း ေျခက မက္ဒရစ္ေစာ္နံတယ္။ ေတာ္ေတာ္ထိေရာက္တာပဲ။
အခုလည္း ဂန္းနားေတြကို သူ႔ႏွစ္ဂိုးနဲ႔ က်ည္ဆြံ႔သြားေစခဲ႔တယ္။ ပြဲေကာင္း တစ္ပြဲပါ။
ဦးေအာင္မင္း၊ ေက်ာင္းသားပြဲထက္ ေျခပိုညီတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။
