ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈမွာ အဆင္႔ေလးဆင္႔ ရွိတယ္လို႔ မွတ္သားရဖူးပါ တယ္။ ဒါေတြကေတာ႔..
၁။ Athletic stage ( ေျပးခုန္ပစ္ အဆင္႔)
၂။ warrior stage (တိုက္ခိုက္ေရး အဆင္႔ )
၃။ big brother stage (အကိုႀကီး အဆင္႔) နဲ႔
၄။ intellectual stage (ပညာရွင္အဆင္႔) တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
၂။ warrior stage (တိုက္ခိုက္ေရး အဆင္႔ )
တိုက္ခိုက္ေရး အဆင္႔ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈက
၁။ ပိုၿပီး ျပင္းထန္သလို ကမၻာ႔အလယ္မွာ လူရာအရမ္းဝင္ခ်င္ေနေတာ႔ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈက အမ်ားအားျဖင္႔ (No matter what, by any mean) ဘာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္နည္းနဲ႔ ရရဆိုတဲ႔သေဘာတရားေတြ ရွိနိုင္ပါတယ္။
၂။ ေအာင္ျမင္မႈရလာတာေလးေတြ၊ ဂုဏ္ယူစရာေလးေတြကို ဂုဏ္ယူ ဝင္႔ႂကြားတတ္ၿပီး ေမာက္မာစိတ္လည္း ရွိေနတတ္တယ္။ မရင္႔က်က္ေသး တဲ႔အဆင္႔လို ယူဆၾကပါတယ္။
ဒီ warrior stage (တိုက္ခိုက္ေရး အဆင္႔ ) ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ၿပယုဂ္ကေတာ႔ တ႐ုတ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တရုတ္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ပါဝါတည္ေဆာက္ေ နပုံဟာ တကယ္ကို (No matter what, by any mean) ဘာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္နည္းနဲ႔ ရရ ဆိုတဲ႔သေဘာတရားအတိုင္းပါပဲ။ တစ္ဖက္သား၊ သဘာဝ ဝန္းက်င္ဆိုတာေတြ လုံးလုံးထည္႔မတြက္ပါဘူး။ ျမန္မာေတြ အေနနဲ႔ ျမန္ မာျပည္ထဲက တရုတ္စီးပြားေရးေတြဟာ လက္မခံႏိုင္စရာ ထိခိုက္မႈေတြ ရွိတယ္လို႔ ေတြ႔ျမင္ေနၾကရေပမဲ႔ သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေတြမွာဆိုရင္ လည္း ေလထုျငစ္ျငမ္းမႈက အသက္ရဲရဲ မရွဴရဲေလာက္ေအာင္ပါ။ ဒါေတြဟာ လူတြင္က်ယ္လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ ျပန္ေပးရတဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေတြပါ။ တိုးတက္ေနပုံဟာ စနစ္မက်ေသးဘူး၊ မရင္႔က်က္ေသးဘူးေပါ႔။
ေအာင္ျမင္မႈကလည္း ရစျပဳေနၿပီဆိုေတာ႔ ေမာက္မာစိတ္လည္း အျပည္႔ပဲ၊ မင္းတို႔လုပ္ႏိုင္တာမွန္သမ်ွ ငါတို႔လည္း လုပ္ႏိုင္တယ္။ လုပ္ၿပီးရင္လည္း ငါတို႔လုပ္ၿပီးၿပီလို႔ ဝါဝါႂကြားႂကြား ရင္ေကာ႔ေနတတ္ျပန္တယ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး တ႐ုတ္ဟာ ဒုတိယအဆင္႔က ေျပာတာေတြနဲ႔ တစ္ ထပ္တည္းက်ေနတယ္။
၃။ big brother stage (အကိုႀကီး အဆင္႔)
ဒီအဆင္႔ကေတာ႔ ရင္႔က်က္လာတဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတြပါ။ သူတို႔ ကို ႏိုင္ငံငယ္ေလးေတြက အထင္ႀကီး အားက်ေနၾကရတယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြ ကဆိုရင္ေတာ႔ အေမရိကနဲ႔ ဆိုဗီယက္တို႔ကို ဥပမာေပးၾက တယ္။ အခုေတာ႔ ဆိုဗီယက္လည္း ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ မျဖစ္ဖို႔ပဲ မနည္းႀကိဳးစားေနရတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ အဓိကထင္ရွားတဲ႔အခ်က္ေတြက (အကိုႀကီး အဆင္႔ ဆိုတဲ႔အတိုင္း)
၁။ သူမ်ားကို စာနာနားလည္ေပးတယ္။
၂။ သူတို႔စကားကို နားေထာင္ေစခ်င္တယ္။ ငါတို႔တုန္းက ဘယ္လို ဘယ္ညာ ဆိုတဲ႔ ဩဝါဒဆန္ဆန္ေတြ ေပးတတ္ၾကတယ္။
အေမရိက က အခု သူတို႔က်င္႔သုံးေနတဲ႔ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တံခါးဖြင္႔စီးပြားေရး ဘယ္္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္းစတာေျပာဆိုၿပီး သူတို႔စကားကို နားေထာင္ မယ္ဆိုရင္လည္း ကူညီေဖးမေပးေနတယ္။ သူတို႔အဓိကလိုခ်င္တာက ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးဩဇာျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ႔ ေျပးခုန္ပစ္အဆင္႔ ႏိုင္ငံေတြဟာ တတိယ (အကိုႀကီး အဆင္႔) ေတြ နဲ႔ေပါင္းရင္ ဘူလီအက်ခံရတာ သက္သာမယ္၊ သူမ်ားကလည္း ကိုယ္႔ကို ဘူလီသိပ္မက်ရဲေတာ႔ဘူး။
ကမၻာမွာ ဂ်ပန္ဟာ ဘယ္အထဲပါမယ္ဆိုတာ ေျပာရခက္ေပမဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အ တြက္ေတာ႔ ဂ်ပန္ဟာ တကယ္႔ကို big brother stage (အကိုႀကီး အဆင္႔) နဲ႔ ဆက္ဆံေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အေႂကြးေတြ ေလ်ာ္ေနရတာလည္း မနည္းေတာ႔ဘူး။ သူ႔ ပေရာဂ်က္ေတြက လူထုေကာင္းက်ိဳးကို ဦးတည္တယ္။
ေနာက္ဆုံး intellectual stage (ပညာရွင္အဆင္႔) ကေတာ႔ ႏိုင္ငံ အ လိုက္ ျပစရာမရွိေသးဘူးဆိုေတာ႔ ေရးစရာလည္း မလိုေတာ႔ဘူး။
ျမန္မာ႔အေပၚမွာေတာ႔ (ဖက္စစ္လြန္) ဂ်ပန္ဟာ လူႀကီးလူေကာင္း အဆန္ဆုံး၊ အကိုႀကီးအဆန္ဆုံးပါပဲ။ သူတို႔က တရုတ္လို No matter what, by any mean မဟုတ္ၾကဘူး။
၁။ Athletic stage ( ေျပးခုန္ပစ္ အဆင္႔)
၂။ warrior stage (တိုက္ခိုက္ေရး အဆင္႔ )
၃။ big brother stage (အကိုႀကီး အဆင္႔) နဲ႔
၄။ intellectual stage (ပညာရွင္အဆင္႔) တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
၂။ warrior stage (တိုက္ခိုက္ေရး အဆင္႔ )
တိုက္ခိုက္ေရး အဆင္႔ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈက
၁။ ပိုၿပီး ျပင္းထန္သလို ကမၻာ႔အလယ္မွာ လူရာအရမ္းဝင္ခ်င္ေနေတာ႔ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈက အမ်ားအားျဖင္႔ (No matter what, by any mean) ဘာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္နည္းနဲ႔ ရရဆိုတဲ႔သေဘာတရားေတြ ရွိနိုင္ပါတယ္။
၂။ ေအာင္ျမင္မႈရလာတာေလးေတြ၊ ဂုဏ္ယူစရာေလးေတြကို ဂုဏ္ယူ ဝင္႔ႂကြားတတ္ၿပီး ေမာက္မာစိတ္လည္း ရွိေနတတ္တယ္။ မရင္႔က်က္ေသး တဲ႔အဆင္႔လို ယူဆၾကပါတယ္။
ဒီ warrior stage (တိုက္ခိုက္ေရး အဆင္႔ ) ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ၿပယုဂ္ကေတာ႔ တ႐ုတ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တရုတ္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ပါဝါတည္ေဆာက္ေ နပုံဟာ တကယ္ကို (No matter what, by any mean) ဘာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္နည္းနဲ႔ ရရ ဆိုတဲ႔သေဘာတရားအတိုင္းပါပဲ။ တစ္ဖက္သား၊ သဘာဝ ဝန္းက်င္ဆိုတာေတြ လုံးလုံးထည္႔မတြက္ပါဘူး။ ျမန္မာေတြ အေနနဲ႔ ျမန္ မာျပည္ထဲက တရုတ္စီးပြားေရးေတြဟာ လက္မခံႏိုင္စရာ ထိခိုက္မႈေတြ ရွိတယ္လို႔ ေတြ႔ျမင္ေနၾကရေပမဲ႔ သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေတြမွာဆိုရင္ လည္း ေလထုျငစ္ျငမ္းမႈက အသက္ရဲရဲ မရွဴရဲေလာက္ေအာင္ပါ။ ဒါေတြဟာ လူတြင္က်ယ္လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ ျပန္ေပးရတဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေတြပါ။ တိုးတက္ေနပုံဟာ စနစ္မက်ေသးဘူး၊ မရင္႔က်က္ေသးဘူးေပါ႔။
ေအာင္ျမင္မႈကလည္း ရစျပဳေနၿပီဆိုေတာ႔ ေမာက္မာစိတ္လည္း အျပည္႔ပဲ၊ မင္းတို႔လုပ္ႏိုင္တာမွန္သမ်ွ ငါတို႔လည္း လုပ္ႏိုင္တယ္။ လုပ္ၿပီးရင္လည္း ငါတို႔လုပ္ၿပီးၿပီလို႔ ဝါဝါႂကြားႂကြား ရင္ေကာ႔ေနတတ္ျပန္တယ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး တ႐ုတ္ဟာ ဒုတိယအဆင္႔က ေျပာတာေတြနဲ႔ တစ္ ထပ္တည္းက်ေနတယ္။
၃။ big brother stage (အကိုႀကီး အဆင္႔)
ဒီအဆင္႔ကေတာ႔ ရင္႔က်က္လာတဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတြပါ။ သူတို႔ ကို ႏိုင္ငံငယ္ေလးေတြက အထင္ႀကီး အားက်ေနၾကရတယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြ ကဆိုရင္ေတာ႔ အေမရိကနဲ႔ ဆိုဗီယက္တို႔ကို ဥပမာေပးၾက တယ္။ အခုေတာ႔ ဆိုဗီယက္လည္း ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ မျဖစ္ဖို႔ပဲ မနည္းႀကိဳးစားေနရတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ အဓိကထင္ရွားတဲ႔အခ်က္ေတြက (အကိုႀကီး အဆင္႔ ဆိုတဲ႔အတိုင္း)
၁။ သူမ်ားကို စာနာနားလည္ေပးတယ္။
၂။ သူတို႔စကားကို နားေထာင္ေစခ်င္တယ္။ ငါတို႔တုန္းက ဘယ္လို ဘယ္ညာ ဆိုတဲ႔ ဩဝါဒဆန္ဆန္ေတြ ေပးတတ္ၾကတယ္။
အေမရိက က အခု သူတို႔က်င္႔သုံးေနတဲ႔ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တံခါးဖြင္႔စီးပြားေရး ဘယ္္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္းစတာေျပာဆိုၿပီး သူတို႔စကားကို နားေထာင္ မယ္ဆိုရင္လည္း ကူညီေဖးမေပးေနတယ္။ သူတို႔အဓိကလိုခ်င္တာက ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးဩဇာျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ႔ ေျပးခုန္ပစ္အဆင္႔ ႏိုင္ငံေတြဟာ တတိယ (အကိုႀကီး အဆင္႔) ေတြ နဲ႔ေပါင္းရင္ ဘူလီအက်ခံရတာ သက္သာမယ္၊ သူမ်ားကလည္း ကိုယ္႔ကို ဘူလီသိပ္မက်ရဲေတာ႔ဘူး။
ကမၻာမွာ ဂ်ပန္ဟာ ဘယ္အထဲပါမယ္ဆိုတာ ေျပာရခက္ေပမဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အ တြက္ေတာ႔ ဂ်ပန္ဟာ တကယ္႔ကို big brother stage (အကိုႀကီး အဆင္႔) နဲ႔ ဆက္ဆံေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အေႂကြးေတြ ေလ်ာ္ေနရတာလည္း မနည္းေတာ႔ဘူး။ သူ႔ ပေရာဂ်က္ေတြက လူထုေကာင္းက်ိဳးကို ဦးတည္တယ္။
ေနာက္ဆုံး intellectual stage (ပညာရွင္အဆင္႔) ကေတာ႔ ႏိုင္ငံ အ လိုက္ ျပစရာမရွိေသးဘူးဆိုေတာ႔ ေရးစရာလည္း မလိုေတာ႔ဘူး။
ျမန္မာ႔အေပၚမွာေတာ႔ (ဖက္စစ္လြန္) ဂ်ပန္ဟာ လူႀကီးလူေကာင္း အဆန္ဆုံး၊ အကိုႀကီးအဆန္ဆုံးပါပဲ။ သူတို႔က တရုတ္လို No matter what, by any mean မဟုတ္ၾကဘူး။
