ဦးခင္ၫြန္႔ႀကီး ဘုန္းႀကီးဝတ္ေနတာ ေတြ႔ရလို႔ ၂၀၀၇ ခု က ေရးခဲ႔တဲ႔ စာမူကို အမွတ္တရ ျပန္တင္ေပးလိုက္တာ ပါ။
အပိုင္း ( ၁ )
(အေလးေတြမ်ားလာလို႔ ဒီေန႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလးနဲ႔ စ, ပါရေစ။)
- အေမရိက ကေနမျပန္ခင္ ပဲရစ္ေလးနဲ႔ ရွမ္ပိန္ အတူတူေသာက္ၿပီး နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ထဲကို မူးမူးနဲ႔ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းခ်င္တယ္။
- အဂၤလန္ကိုေရာက္မွ မန္ခ်က္စတာက အိုးထရက္ဖို႔(ဒ္) ကြင္းႀကီးထဲမွာ ဂု႐ုႀကီး ဖာဂူဆန္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေၾကး သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ ေဘာလံုးကန္ခ်င္တယ္။
- ေပၚတူဂီကို ေရာက္ေအာင္သြားၿပီး ေမာ္ရင္ညိဳနဲ႔လည္း စကားႀကီး စကားက်ယ္ စကားႏိုင္ လုခ်င္ေသးတယ္။
- မေသခင္ ရွာရာပိုဗာေလးနဲ႔ ႐ုရွားဒံုးပ်ံအျပတ္၀ယ္ၿပီး လကမာၻကိုသြား၊ ႐ိုးလက္ နာရီေၾကာ္ညာ႐ိုက္ရင္း တင္းနစ္တစ္ပြဲေလာက္ ႐ိုက္ခ်င္တယ္။
- အတြင္းေရးမွဴး (၁)ေဟာင္း ဦးခင္ၫြန္႔ကို ဘုန္းႀကီး၀တ္ခိုင္းၿပီး မစိုးရိမ္တိုက္ထဲမွာ သီတင္းသံုးဖို႔ေျပာ၊ သံဃာေတြကို ေထာက္လွမ္းေရးပညာ စစ္ပညာေတြ သင္တန္းေပးေစခ်င္တယ္။
- ဒီမိုကေရစီမရခင္ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ သန္းေရႊက ႏိုင္ငံေတာ္ လူထုကို ေျပာလာမဲ့ ဂႏၲေျမာက္ မိန္႔ခြန္း တစ္ပုဒ္ နားေထာင္ခ်င္ေသးတယ္။
- မုသာ၀ါဒကင္းတဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေလး တစ္ခုေလာက္လည္း ဒီမိုကေရစီ မရခင္ ၾကံဳေတြ႕ဖူးခ်င္ေသးတယ္။
- အေမရိက ကေနမျပန္ခင္ ပဲရစ္ေလးနဲ႔ ရွမ္ပိန္ အတူတူေသာက္ၿပီး နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ထဲကို မူးမူးနဲ႔ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းခ်င္တယ္။
- အဂၤလန္ကိုေရာက္မွ မန္ခ်က္စတာက အိုးထရက္ဖို႔(ဒ္) ကြင္းႀကီးထဲမွာ ဂု႐ုႀကီး ဖာဂူဆန္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေၾကး သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ ေဘာလံုးကန္ခ်င္တယ္။
- ေပၚတူဂီကို ေရာက္ေအာင္သြားၿပီး ေမာ္ရင္ညိဳနဲ႔လည္း စကားႀကီး စကားက်ယ္ စကားႏိုင္ လုခ်င္ေသးတယ္။
- မေသခင္ ရွာရာပိုဗာေလးနဲ႔ ႐ုရွားဒံုးပ်ံအျပတ္၀ယ္ၿပီး လကမာၻကိုသြား၊ ႐ိုးလက္ နာရီေၾကာ္ညာ႐ိုက္ရင္း တင္းနစ္တစ္ပြဲေလာက္ ႐ိုက္ခ်င္တယ္။
- အတြင္းေရးမွဴး (၁)ေဟာင္း ဦးခင္ၫြန္႔ကို ဘုန္းႀကီး၀တ္ခိုင္းၿပီး မစိုးရိမ္တိုက္ထဲမွာ သီတင္းသံုးဖို႔ေျပာ၊ သံဃာေတြကို ေထာက္လွမ္းေရးပညာ စစ္ပညာေတြ သင္တန္းေပးေစခ်င္တယ္။
- ဒီမိုကေရစီမရခင္ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ သန္းေရႊက ႏိုင္ငံေတာ္ လူထုကို ေျပာလာမဲ့ ဂႏၲေျမာက္ မိန္႔ခြန္း တစ္ပုဒ္ နားေထာင္ခ်င္ေသးတယ္။
- မုသာ၀ါဒကင္းတဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေလး တစ္ခုေလာက္လည္း ဒီမိုကေရစီ မရခင္ ၾကံဳေတြ႕ဖူးခ်င္ေသးတယ္။
ယံုခ်င္မွသာယံုပါ။ ဒါေတြဟာ လတ္တေလာ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္မွာ ျပင္းျပဆာေလာင္ေနတဲ့ ဆႏၵ စစ္စစ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ဒီစာကို ဖတ္ၿပီး မျပံဳးမိၾကဖို႔လည္း ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြလို႔လည္း မေတြးၾကပါနဲ႔။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ...။
နယူးေယာက္လည္း ရွိၿပီးသား။ ပဲရစ္ဟစ္(လ္)တန္ကလည္း ရွိၿပီးသား။ ရွမ္ပိန္ေတြ႔ရင္ ပဲရစ္လည္း မေသာက္ပဲ မေနႏိုင္။ ေသာက္လို႔ မူးရင္ ၿမိဳ႕ထဲကား ပတ္ေမာင္းခ်င္တာကလည္း သူမ ၀ါသနာ။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားဖို႔ဆိုလို႔ သူနဲ႔ ေလေပးေျဖာင့္ဖို႔ ေလာက္ပဲလိုပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ မူးၿပီး ကားေလွ်ာက္ေမာင္းလို႔ အဖမ္းခံရေတာ့လည္း သူတို႔ ေထာင္က အင္းစိန္၊ အိုးဘိုမွာ ရွိတာမွ မဟုတ္ပဲ။ မက်ဳိး၊ မပဲ့၊ ဦးေႏွာက္မပ်က္ပဲ ေထာင္ထဲက ထြက္လာလို႔ ရပါတယ္။ ဇင္ေ၀ေသာ္လို ႐ုပ္သန္႔သန္႔၊ ခပ္ထက္ထက္ ျမန္မာလူငယ္တစ္ေယာက္ကို ပဲရစ္ အေနနဲ႔ လက္မခံႏိုင္စရာ မရွိျပန္ပါဘူး။ ထားပါေတာ့... သူမ်ားေတြ မနာလိုစရာေတြ။
ကၽြန္ေတာ္လို လူနဲ႔ ေဘာလုံးကန္ခြင့္ ရတာကို ဖာဂူဆန္ႀကီးကလည္း အားရ၀မ္းသာ ႀကိဳဆိုလာႏိုင္ပါတယ္။ သူက (၆၅)ႏွစ္၊ ကၽြန္ေတာ္က (၃၅)ႏွစ္၊ သူ႔လစာက တစ္ႏွစ္ကို ေပါင္ ေလးသန္းေက်ာ္။ ကၽြန္ေတာ့္ လစာက တစ္ႏွစ္ေလးေပါင္။ မိနစ္ကိုးဆယ္နဲ႔ အေျဖမေပၚရင္ မိနစ္(၃၀) တိုးၿပီး ဆက္ကစားၾကဖို႔ပါ။ အေလာင္းအစား ၀ါသနာပါရင္ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ေစ်းကြက္ဂဏန္းေတြကို ေလာင္းမဲ့အစား မ်ဳိးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္က ေလာင္းၾကဖို႔ အၾကံျပဳပါရေစ။
ငဇင္ကာ ေမာ္ရင္ညဳိကလည္း သူ႔ကိုယ္သူ “Special One” ဆိုတဲ့ နာမည္ေပးၿပီး ေခြးန႔ဲေတာင္ စကားႏိုင္လုတတ္သူပါ။ ဒီကိစၥကလည္း မျဖစ္ႏိုင္စရာ လံုး၀ မရွိပါဘူး။
ဒံုးပ်ံတစ္စင္း၀ယ္ၿပီး ရွာရာပိုဗာေလးနဲ႔ လကမာၻေပၚကို ႏွစ္ေယာက္ထဲ သြားဖို႔ကလည္း မခက္ပါဘူး။ ဒံုးပ်ံေတြကလည္း တီထြင္ၿပီးသား, လကမာၻဆိုတာကလည္း ရွိၿပီးသား, ရွာရာပိုဗာကို ပိုးႏိုင္ရင္ ဒံုးပ်ံ၀ယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံကလည္း သူ႔မွာ ရွိၿပီးသား။ (ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာဆိုတာ သတိရပါ။) တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္ထဲ တင္းနစ္႐ိုက္ၾကရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မသိမသာေလး အေလ်ာ့ေပးလိုက္ဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ ဒါမွ သူလည္း စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း လူႀကီးလူေကာင္း ဆန္ရာေရာက္။ သိသိသာသာႀကီး လုပ္လိုက္လို႔သူ စိတ္ဆိုးမွာကလည္း စိုးရေသးတယ္။
ေဘာလံုးပြဲ ၀ါသနာပါသူတိုင္း ျပင္သစ္က ဇိဒန္းကို သိၾကမွာပါ။ ဒါနဲ႔အတူ ေဘာလံုးကို မတိုက္ပဲ အီတလီက မက္တာရာဇီရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္တိုက္လိုက္တာ ဟုိေကာင္ ကားကနဲ က်သြားတာကိုလည္း မ်က္စိထဲက မထြက္ၾက ေလာက္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဒါကို ၾကည့္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ျပင္သစ္ အားေပးတာေလ။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းနဲ႔ အတိုက္ခံရတဲ့ မက္တာရာဇီ ေနရာမွာ သန္းေရႊႀကီးကို အစားထိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ နည္းနည္း ေပ်ာ္သလို ခံစားလာရတယ္။ အဲဒီကထဲက စၿပီး ဒီဆႏၵက မေသႏိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဥေရာပ ေရာက္ခိုက္ ဇီဒန္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကည့္ခ်င္တာပါ။ (၀ိုက္လက္သီး ျပင္းျပင္းေတြကို အပိုင္း(၂)မွာ ဆက္လက္႐ႈစားၾကပါ။)
အပိုင္း ( ၂ )
စာပို႔သမားဘ၀ကေန လာခဲ့ရရွာတဲ့ ေမာင္သန္းေရႊဟာ “ယၾတာကိုးလို႔ မင္းဆိုး” ျဖစ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ မာတင္လူသာကင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္က လူထုကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေလးေလာက္ေတာ့ ေျပာႏိုင္ရမွာေပါ့။
ဒီလို အသံတိတ္႐ုပ္ရွင္ကားႀကီး လုပ္လို႔ေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။
ယံုခ်င္မွေတာ့ယံုပါ။ ဦးေစာေမာင္ႀကီးကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး တက္လာခဲ့တဲ့ေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္ မိန္႔ခြန္းေျပာဖို႔ အသံထြက္ေလ့က်င့္ရင္း ႀကိဳးစားၿပီး က်က္ခဲ့တယ္လို႔ေတာ့ ၾကားဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူမေျပာျဖစ္္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့...
ယံုခ်င္မွေတာ့ယံုပါ။ ဦးေစာေမာင္ႀကီးကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး တက္လာခဲ့တဲ့ေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္ မိန္႔ခြန္းေျပာဖို႔ အသံထြက္ေလ့က်င့္ရင္း ႀကိဳးစားၿပီး က်က္ခဲ့တယ္လို႔ေတာ့ ၾကားဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူမေျပာျဖစ္္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့...
သူအသံထြက္ ေလ့က်င့္ေနရင္း မိႀကိဳင္ႀကိဳင္ယၾတာေခ်ဖို႔ ေမြးထားတဲ့ သာလိကာမေလးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမရခင္ အလြတ္ရသြားလို႔ စိတ္ပ်က္ၿပီး မေျပာျဖစ္ေတာ့တာပါတဲ့။ ၾကာေတာ့ မေျပာလဲ ရတာပဲကြာဆိုၿပီး မေျပာပဲေနလိုက္ေတာ့တာပါတဲ့။ ကဲ မခက္ဘူးလား။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ဖခင္ႀကီးေတြလိုပါပဲ။ အ၀င္မွာ မေျပာခဲ့ရင္ေတာင္ အထြက္မွာေတာ့ အေသထြက္ထြက္၊ အရွင္ထြက္ထြက္ ေျပာကို ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ ဒါကို သမိုင္းက ေထာက္ခံပါတယ္။
အနီးကပ္ဆံုး ဦးေစာေမာင္ကိုၾကည့္ပါ။ (“ဦး” သံုးခြင့္ျပဳပါ။)
သူေျပာတာက (ကၽြန္ေတာ္ ေခ်ာသြားေအာင္ ျပင္မယ္ေနာ္၊ ေတာ္ၾကာ ဘာမွန္းမသိျဖစ္ သြားလိမ့္မယ္) သူ႔တို႔က တပ္မေတာ္သားေတြပါ။ တပ္မေတာ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔ အတြက္ပဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းသြားရင္ သူတို႔ဌာေန မိခင္တပ္ရင္းကို ျပန္သြားမွာပါ တဲ့။ သူေတာ္ေကာင္းစကားပါ။ သူကလည္း စာပို႔သမားတို႔ အုပ္စုထဲမွာေတာ့ အ႐ိုးသား အျဖဴစင္ဆံုး လူႀကီးပါ။ သူေျပာေနစဥ္မွာ စာပို႔သမားက ေနာက္ေက်ာကို ေသနပ္နဲ႔ေထာက္လိုက္တာကို သူမသိလိုက္ရွာပါဘူး။ ၀မ္းနည္းစရာ သမိုင္းအေကြ႔အေျပာင္းပါပဲ။
သူေျပာတာက (ကၽြန္ေတာ္ ေခ်ာသြားေအာင္ ျပင္မယ္ေနာ္၊ ေတာ္ၾကာ ဘာမွန္းမသိျဖစ္ သြားလိမ့္မယ္) သူ႔တို႔က တပ္မေတာ္သားေတြပါ။ တပ္မေတာ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔ အတြက္ပဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းသြားရင္ သူတို႔ဌာေန မိခင္တပ္ရင္းကို ျပန္သြားမွာပါ တဲ့။ သူေတာ္ေကာင္းစကားပါ။ သူကလည္း စာပို႔သမားတို႔ အုပ္စုထဲမွာေတာ့ အ႐ိုးသား အျဖဴစင္ဆံုး လူႀကီးပါ။ သူေျပာေနစဥ္မွာ စာပို႔သမားက ေနာက္ေက်ာကို ေသနပ္နဲ႔ေထာက္လိုက္တာကို သူမသိလိုက္ရွာပါဘူး။ ၀မ္းနည္းစရာ သမိုင္းအေကြ႔အေျပာင္းပါပဲ။
ၿပီးေတာ့ ေမာင္ေန၀င္း။ (သူ႔ကိုေတာ့ “ဦး”မသံုးႏိုင္ပါဘူး။ ခြင့္လႊတ္ပါ။)
သူလည္း အထြက္မွာေတာ့ ရာဇ၀င္တြင္မဲ့စကားကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျပာသြားခဲ့တာပါပဲ။ ေက်ာင္းသား သမဂၢႀကီးကို ဗံုးေဖာက္ခဲြခဲ့တာ၊ ခိုင္းခဲ့တာ သူမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ဗံုးေဖာက္ခဲြလိုက္ရမလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို “OK”လို႔သာ ေျပာလိုက္တာပါ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ရာဇ၀င္တြင္တဲ့စကားက တပ္မေတာ္ဆိုတာ ေသနတ္ကို မိုးေပၚေထာင္ မေဖာက္ဘူးတဲ့။ ေရွ႕ဆက္ၾကည့္ဦးမလား။
သူလည္း အထြက္မွာေတာ့ ရာဇ၀င္တြင္မဲ့စကားကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေျပာသြားခဲ့တာပါပဲ။ ေက်ာင္းသား သမဂၢႀကီးကို ဗံုးေဖာက္ခဲြခဲ့တာ၊ ခိုင္းခဲ့တာ သူမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ဗံုးေဖာက္ခဲြလိုက္ရမလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို “OK”လို႔သာ ေျပာလိုက္တာပါ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ရာဇ၀င္တြင္တဲ့စကားက တပ္မေတာ္ဆိုတာ ေသနတ္ကို မိုးေပၚေထာင္ မေဖာက္ဘူးတဲ့။ ေရွ႕ဆက္ၾကည့္ဦးမလား။
ျမန္မာတို႔ ေနာက္ဆံုး မင္းဆက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး (ပိုး)မင္းသား သီေပါ။
သူလည္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္ မိန္႔ခြန္းေျပာခဲ့တာပါပဲ။ သူ႔မိဖုရားကို ေျပာသလိုလိုနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ေျပာသြားတဲ့စကားေလ။ မွတ္မိၾကမွာပါ။ သီေပါရဲ႕ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ အသံေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ရဲ႕ ေကာ္ပီေပါ့။ ဘာတဲ့...။
သူလည္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္ မိန္႔ခြန္းေျပာခဲ့တာပါပဲ။ သူ႔မိဖုရားကို ေျပာသလိုလိုနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ေျပာသြားတဲ့စကားေလ။ မွတ္မိၾကမွာပါ။ သီေပါရဲ႕ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ အသံေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ရဲ႕ ေကာ္ပီေပါ့။ ဘာတဲ့...။
“သြားေတာ့မယ္ကြယ့္ စုေရ...စုေရ”တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ အျပင္းျပဆံုး ဆႏၵက မမ်ားပါဘူး။ မႀကီးပါဘူး။ ဒါေလးပါ။ သြားေတာ့မယ္ကြယ့္ စုရဲ႕ ဆိုတဲ့ အသံေလးပါ။ ေယာက်္ား မ်က္ေရေလး တစ္စက္ႏွစ္စက္နဲ႔ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ အျပင္းျပဆံုး ဆႏၵက မမ်ားပါဘူး။ မႀကီးပါဘူး။ ဒါေလးပါ။ သြားေတာ့မယ္ကြယ့္ စုရဲ႕ ဆိုတဲ့ အသံေလးပါ။ ေယာက်္ား မ်က္ေရေလး တစ္စက္ႏွစ္စက္နဲ႔ေပါ့။
သကၠရာဇ္ ၂၀၀၇ခု ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ဒီလို ဂႏၲ၀င္ေျမာက္စကားကို ၾကားခ်င္ေနပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔ ဒီစကားေလးကိုမ်ား ဂႏၲ၀င္ေျမာက္ ရာဇ၀င္ေျမာက္လို႔ ေျပာေနရတာလဲလို႔ေတာ့ ေမးစရာရွိပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔ ဒီစကားေလးကိုမ်ား ဂႏၲ၀င္ေျမာက္ ရာဇ၀င္ေျမာက္လို႔ ေျပာေနရတာလဲလို႔ေတာ့ ေမးစရာရွိပါတယ္။
ေျမာက္ပါေသာ္ ေကာဗ်ာ။ အဲဒီ စကားတစ္ခြန္းဟာ မာတင္သူသာကင္ရဲ႕ ကမာၻေက်ာ္ မိန္႔ခြန္းထက္ပိုၿပီး အဓိပၸါယ္ ရွိပါတယ္။ စာပို႔သမားကသာ ဒီစကားေျပာလိုက္ရင္ (၅၂)သန္းေက်ာ္ လူထုနဲ႔ တစ္ကမာၻလံုးရဲ႕ ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းလူထုက ၫႇိႏႈိင္းမထားပဲ လက္ခုပ္ေတြ တီးၾကမွာပါ။
ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ဗံုးဒဏ္ေတြက်ၿပီးတဲ့ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ ဘယ္တံုးကမွ ဒီလို မပြင့္ဖူးတဲ့ ႏွင္းဆီေတြ ဂ်ာမနီမွာ ပြင့္လုိက္သလိုမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံဟာလည္း ဒီစကားေျပာၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္မွာ မပြင့္ဖူးတဲ့ ႏွင္းဆီေတြ အၿပိဳင္အဆုိင္ ပြင့္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ “သြားေတာ့မယ္ကြယ့္ စုရဲ႕” ဆိုတဲ့ စကားဟာ ဂႏၲာ၀င္ေျမာက္တယ္ဆိုတာကို ေထာက္ခံေပးၾကပါ။
ဒီဆႏၵဟာ မေသေသးပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေသမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္ဆံုး ဆႏၵကေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ မုသာ၀ါဒကင္းတဲ့ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲေလးပါ။ ဒီ ဆႏၵအတြက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ က်ိန္ဆဲမိသလို၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို က်ိန္ဆဲႏိုင္ပါတယ္။
ဟုိတစ္ေန႔က TODAY သတင္းစာထဲမွာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒါ၀င္ႀကီးသာ သူ႔ကို ျမင္သြားရင္ လူဆိုတာ ေမ်ာက္က ဆင္းသက္လာတာ ဆိုတဲ့ သူ႔အယူအဆကို ေနာင္တရစရာ ရွိပါတယ္။ မဟုတ္ဘူး “၀က္”က ဆင္းသက္လာတာလို႔လည္း ရွက္ရယ္ ရယ္ရင္း သူ႔အဆိုက ျပင္သြားႏိုင္ပါတယ္။
အဲသလို ၀က္နဲ႔ ဆင္ဆင္တူ သတၱ၀ါမ်ဳိးကြဲ ေျပာသြားတာေတြက...
ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။ ရွာသာ ဖတ္ၾကပါေတာ့။
ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။ ရွာသာ ဖတ္ၾကပါေတာ့။
ဇင္ေ၀ေသာ္
