အေမရိကနဲ႔တရုတ္တို႔ၾကားက စနစ္မတူညီပုံ ကေမာက္ကမေတြ
ေဝါစထရိတ္က ေဘာ႔စ္ေတြကလည္း အလုပ္သမားဦးေရမ်ားလြန္း တယ္ ေလ်ွာ႔ခ်ပဲ။ ဒါနဲ႔ တရုတ္ဒါရိုက္တာက ႀကိဳးစားၾကည့္တာေပါ႔။ ညေန သူတို႔မိသားစုထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က ဗုံးကိုခါးပတ္ ဝင္လာၿပီး အလုပ္ျပန္မခန္႔ရင္ ေဖာက္ခြဲမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေရာ။ အဲဒီကိစၥသူတို႔ခ်င္းေဆြးေႏြးတာ ေလးနာရီၾကာတယ္။ ရဲက အျပင္မွာေစာင္႔ေန တာ၊ အလုပ္သမားကို အေရးယူတာ၊ ဝင္ေရာက္ျဖန္ေျဖတာ မရွိဘူး။ (အေနာက္ဥပေဒအရ အလုပ္သမားကို အေရးယူရမွာ၊ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီစက္ရုံမွာ အလုပ္မလုပ္ရရင္ အလုပ္သမားအေနနဲ႔ကလည္း ဘယ္မွ သြားလုပ္စရာမရွိ ဘူး)။ ဒါနဲ႔ တရုတ္ျပည္မွာ အလုပ္သမားဦးေရေလ်ွာ႔ခ်ဖို႔အထိ လုပ္လို႔ မရဘူးေပါ႔။ စာေရးသူက အေမရိကနဲ႔တရုတ္တို႔ၾကားက စနစ္မတူညီပုံ ကေမာက္ကမေတြကိုေျပာတာပါ။
ေနာက္တစ္ခါ ေငြအလြဲသုံးစားလုပ္လို႔ တရုတ္ဒါရိုက္တာတစ္ေယာက္ ကို ျဖဳတ္တယ္။ ဟိုလူက မထြက္ဘူး၊ ေပေနတာ။ သူ႔ကို ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး။
(Mr China)
We must learn something from this video.
We must learn something from this video.Must watch.
Posted by Malik Tajamul Hayat Khan on Sunday, October 26, 2014
ရုပ္လုံးေပၚလာတဲ႔ ရိုဟိန္ဂ်ာကိစၥ
ျမန္မာကေရာ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ကပါ ကိုးကြယ္မႈတူ၊ ဘာသာစကားတူ၊ လူမ်ိဳး တူေတြ မေလး၊ အင္ဒိုဆီ တစ္ေလွထဲစီး တစ္ခရီးထဲ အသက္စြန္႔သြားၾက။ ဒီအုပ္စုႀကီးဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ျမန္မာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေတာင္ ျမန္မာတိုင္းရင္း သားစာရင္းထဲ ပါခ်င္ေသး။
ဘာေၾကာင္႔ ဒီလိုျဖစ္ေနရသလဲ
၁။ အဓိကအေၾကာင္းက ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး။ ဒါေတြ မေကာင္းေတာ႔ သမိုင္းနဲခ်ီၿပီး ျမန္မာျပည္ထဲ ခိုးဝင္၊ ျပန္မထြက္။
၂။ အခု ျမန္မာျပည္ထဲမွာ အေျခအေနမဟန္ေတာ႔ ေနာက္ဝင္မယ္႔လူလည္း မဝင္ရဲ၊ ေရာက္ၿပီးသားလူေတြကလည္း ထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစား။
၃။ သူတို႔ ျပည္တြင္းမွာကိုက တစ္ႏွစ္ကို လုပ္(လူငယ္အင္အား) အား ႏွစ္သန္း ထြက္၊ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက မျဖစ္သေလာက္ လစာနဲ႔အလုပ္ရ။ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္း က ႏွစ္စဥ္ အလုပ္လက္မဲ႔။
၄။ ျပည္ပထြက္အလုပ္လုပ္မယ္လုပ္ျပန္ေတာ႔ သူတို႔ကိုအမ်ားဆုံးလက္ခံေနတဲ႔
(က) ေဆာ္ဒီက ၂၀၀၈
(ခ) ယူေအအီးက ၂၀၁၂
(ဂ) ကူဝိတ္က ၂၀၀၆ ကစလို႔ အရႈပ္အရွင္းေတြေၾကာင္႔ သူတို႔ကို အရင္လို လက္မခံေတာ႔။
ဒါနဲ႔ မေလး၊ အင္ဒို (ဘယ္ေရာက္ေရာက္) ေလွစီးထြက္။ ဝမ္းနည္းစရာေတာ႔ အေကာင္းသား။
စီးပြားေရး မစြံ။ လူဦးေရ မေလ်ာ႔၊ အလုပ္လက္မဲ႔ေတြ ေမြးထုတ္၊ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ ငံေတြထဲ ခိုးဝင္၊ (တခ်ိဳ႕က အၾကမ္းဖက္အုပ္စုထဲေရာက္)၊ ေရာက္တဲ႔ႏိုင္ငံ မွာလည္း ကိုးကြယ္မႈဘာသာေတြရဲ႕အေျခခံက သိပ္ကြာေတာ႔ အဆင္မေျပ၊ အင္အားေကာင္းလာရင္ သူတု႔ိကပဲ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင္႔ေတြေတာင္း၊ စိုးရိမ္စရာေတာ႔ အေကာင္းသား။
သမိုင္းကေန ထြက္ေျပးလို႔ေတာ႔မရဘူး
ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သမိုင္းအဆိုး အေကာင္းကို ေရးခြင္႔ရွိေပမဲ႔ သူတို႔ေရးတဲ႔ သမိုင္းကေန ထြက္ေျပးလို႔ေတာ႔မရဘူး။
ႏိုင္ငံ႔ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕ဟာ ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာေတြကို ဖ်က္ဆီးျခင္းအားျဖင္႔ သူတို႔ႏိုင္ငံကို ယဥ္ေက်းမႈတစ္ပတ္ႏြမ္း (အပ်ိဳရည္ပ်က္) ေအာင္ လုပ္မိတတ္ၾကတယ္။
(ဟန္တင္တန္)
